Levensverhalen (pagina 1846)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wie kan mij helpen?

Ik voel me gewoon vaak depressief en dat komt denk ik wel gewoon door mezelf maar ook door mijn ouders want ik mag weinig. Ik ben de oudste thuis dus misschien willen mijn ouders me beschermen of zo maar dat vind ik heel vervelend. Ik heb dus ook vaak ruzie met ze, onder andere omdat ik ben begonnen met roken. Iemand die mij een keer in de stad heeft zien roken heeft dat tegen m'n vader gezegd en nu zit ik weer in de shit. Die avond wou ik echt héél graag zelfmoord plegen ik wou m'n polsen doorsnijden, had ook een mesje in m'n la liggen. Maar het enige nadeel was dat ik niet durfde. Ik was bang dat het pijn zou doen. Dat was de enige reden. Ik dacht dat niemand van me hield, dat m'n vrienden/vriendinnen me gewoon voor de gek hielden met de hele tijd hvj enzo.. ik weet nu dat het wel zo is, dat er mensen zijn die van me houden, van m'n vriendinnen geloof ik het nog steeds niet, maar van m'n ouders wel. Ik ben nu ook verliefd op een jongen en ik weet dat die jongen mij ook leuk vind, maar hij wel nu geen verkering omdat het bijna zomervakantie is. Ik ben nu bang dat hij gwoon niet met mij wil omdat hij mij niet leuk vind of lelijk vind.. ik ga hieraan onderdoor, weet echt niet meer wat ik moet doen want als dit nog even doorgaat, pleeg ik echt zelfmoord.. xx
Datum:
20-06-2005
Naam:
...
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Hoe en wat!

Ik loop al met zelfmoord gedachtes rond vanaf mijn jongere jaren.
In principe heb ik het niet slecht. Heb een vrouw, huis, auto en al de dingen die je zou willen hebben. Heb natuurlijk nog wel wensen maar die zijn niet heel dringend.
Zit nu al 3 jaar thuis en heb helemaal nergens energie voor. Mijn uitkering is natuurlijk ook erg gezakt en mijn vrouw staat ook op het punt om ontslagen te worden.
Kan niet meer de liefde opbrengen naar haar toe terwijl zij dat wel wil naar mij toe.
Wil haar eigenlijk maar wegjagen. Heb nu 2 keer op de wasmand gestaan met een touw om mijn nek en 3 keer pillen geslikt om ze daarna met heel veel moeite uit te kotsen.
Ik weet dat het beter kan maar soms word ik zo depri dat ik het echt niet meer kan houden. Niemand helpt me momenteel hiermee. Heb het normale rijtje al afgelopen van de normale instellingen die je in een praatgroep plaatsen (wat bij mij niet werk omdat ik nog meer depri wordt omdat ik het me allemaal aantrek van andere mensen). Heb onder de pillen gezeten maar dat werkte ook niet, ik veranderde helemaal van persoon en dat maakte mij nog erger in de put zitten. De laatste tijd gaat het niet erg goed en ik ben het op mijn vrouw aan het afreageren. Zit nu met tranen in mijn ogen te zoeken op het internet hoe ik me het best (zonder pijn) van kant kan maken. Door de jaren heb ik er natuurlijk wel goed over nagedacht, van dan ga ik nog een keer naar thailand en dan neuk ik me helemaal te pletter en dan hoop pillen in mijn mond en dat was het….
Maar zo zit k helemaal niet in elkaar, was er verleden jaar wel maar zo kan ik niet handelen. Mijn auto tegen een paal rijden moet toch ook wel lukken….!
Lukt me ook niet.

Maar moet het nu allemaal nu wel zo.
Ik heb zoveel last van wat er allemaal om me heen gebeurt. Ik haat geweld. Als ik het ziet dan wordt ik al misselijk. Ben vaak bang om me op straat te begeven. Maar aan de andere kant heb ik zo woede in me dat ik het eigenlijk wel eens zou willen afregeren. Maar dat gaat dan alleen tegen mijn innerlijke.

Ik weet dat ik nog zoveel kan geven…. Maar het komt er allemaal niet niet… ben zo moe. Zo gefrustreerd hoe ik momenteel leef…… Denk ik complotten hoe mensen op mijn reageren.

Er komt een dat dat ik mijn naasten heel veel pijn ga doen. Dat ik niet dat touw om mijn nek verwijderd en van de mand afstap, dat het me niet meer lukt om de pillen er uit te kotsen……..

Moet het nu echt allemaal zo.


Datum:
19-06-2005
Naam:
Ray
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

ik heb een kut leven

ik haat mun levu ik ben veel te klein (ongeveer 1.57) ik ben overal te klein voor zelfs voor liefde...
ik wil bijna elke dag wel 1 keer zelfmoord plegen ik heb zelfs een hele fles zeep van 0.5L gedronken...
maar dat helpt niet
Datum:
19-06-2005
Naam:
jipje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord?

Ik vind een meisje leuk en zij mij maar " vrienden " van mij houden ons alleen maar uitelkaar hierdoor krijgt iedereen ruzie en ik heb het gevoel dat ik de schuldige ben
Datum:
18-06-2005
Naam:
rody
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

beschaamd vertrouwen

een kwartier geleden is het nu, dat ik hun vertouwen heb beschaamd, het vertouwen van mijn twee beste vriendinnen, ik was op de een, maar mijn hart lag ij de ander, een foute zin in die mail, heeft een einde aan dat alles gemaakt, nu is het enigste wat me in dit leven houdt de gedachte dat ik mijn ouders heel erg verdrietig maak door uit het leven te stappen, dit is een van die momenten dat ik het haat dat ik zoveel om de gevoelens van andere mensen te geven.
Datum:
18-06-2005
Naam:
erwin
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

???

ik ben ook nooit echt gelukkig geweest ik betijvel of ik het ooit zal worden maar ik vecht er voor.heb behandeling en dit slaat aan
Datum:
18-06-2005
Naam:
danielle
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

dag

Nu ik dit schrijf weet ik niet wat dit eigenlijk is. Is dit een afscheid of is dit een vraag om hulp? Ik denk een afscheid want ik trek het niet meer. Ik heb een zoon van 1 wat echt het beste is wat me ooit is overkomen een huis een hond een vriend en ik ben zwanger. Wat heb dan ik te klagen denken jullie vast. Ik voel me zo rot ik doe zo m'n best voor m'n zoon en m'n vriend maar het is nooit genoeg NOOIT GENOEG!! M'n vriend loopt me alleen maar onderuit te halen en m'n zoon is een schat echtwaar maar hij verdient beter veel beter dan ik ben. M'n vriend doet me zo onwijs veel zeer met zijn woorden en ik heb er met hem over geprobeerd te praten. Hij snapt het niet of wilt het niet snappen en ik snap het echt niet meer. Ik wil bij hem weg maar ik hou zoveel van m'n vriend en op alles wat ik doe heeft hij commentaar echt op alles. Ik kan niet meer ik wil niet meer en nu ben ik op het punt gekomen dat het leven dat er in me leeft me ook niet meer interesseert. Ik trek het gewoon niet meer ik kan ook niet meer aan en ik wil niet meer. Dag
Datum:
18-06-2005
Naam:
Anoniem1983
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

kut gevoel

Altijd als ik in de steek word gelaten dan ga ik in mezelf snijden ,, dan voel ik me fijner ,, ik was laats gek op een jongen en hij wou met me vrijen , maar dat wou ik niet en dat heb ikhem verteld en toen heb ik hem niet meer gezien , maar ik ben egt super gek op hem , en telkens als ik aan hem denk ,dan pak ik iets wat scherp is en dan snijd ik in mezelf,, en ik probeer de hele tijd mijn polsen door te snijden , maar ik heb er het lef niet voor om door te duwen wat moet ik doen?? ik word helemaal gek ,, overal als er iets gebeurt dan ga ik in mezelf snijden en dat wil ik niet maar ik kan er niet mee stoppe groetjes anoniem
Datum:
18-06-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Mijn verhaal...

Ik ben nooit gelukkig geweest. Al zolang ik me kan herinneren heb ik gedachtes gehad die gingen over dood en zelfvernietiging. Op m'n twaalfde is dit uit de hand gelopen en werd ik depressief. Ik voelde me anders, doodongelukkig, sneed mezelf en zag geen uitwegen meer. Toch heb ik vol weten te houden. Toen ik op m'n zestiende ernsige boulimia kreeg, wist ik dat er iets niet goed zat. Mijn relaties waren altijd verschrikkelijk, ik verpestte alles, m'n vriendschappen en alle leuke dingen. Ik MOEST alles stukmaken en nog steeds haat ik mezelf en alle postitieve dingen die ik doe. Nu ben ik opgenomen voor anderhalf jaar in verband met een borderline persoonlijkheidsstoornis nadat ik drie zelfmoordpogingen gedaan had. Ik krijg nu hulp en hoop dat ik ooit een beetje gelukkig zal worden, ook al zie ik de dood nog steeds als het enige positieve dat er is...
Datum:
17-06-2005
Naam:
Renée
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

.....

vroeger heb ik vaker gedacht aan zelfmoord het is niet zo dat ik de daad werkelijk zou verrichten maar wel de gedachten hebben dat het leven van andere zonder mij tg verder zullen gaan dat ik en mijn leven dus eigenlijk nutteloos is. Dit allemaal wat ik op heb geschreven lijkt op een niet samen hangend geheel, maar ik zal duidelijker probereb te zijn(ik ben namelijk niet te houden wanneer ik begin met typen). Sinds mijn kinderjaren heb ik onzettend veel last van mijn eigen gedachten, ik denk te veel na en analyseer gebeurtenissen om mij heen mateloos ik heb ook altijd ontzettend lage zelfvertrouwe gehad. IN mijn pubertijd verergerde dit en haatte ik me zelf er waren dagen dat ik niet buite wou gaan omdat ik de mense het niet aan wou doen om zo een lelijke persoon als mijzelf op straat te zien. in sie tijd dacht ik niet echt aan zelfmoord maar wou gewoon niet leven en op de eerste plaats niet geboren zijn. na een tijdje kwam ik daar overheen. ongeveer 2 jaar lang heb ik niet echt erg last gehad van die gevoelens maar ze zijn er wl structureel gebleven en zijn nog steeds aanwezig in mijn leven. de paar mensen die af weten van mijn onzekerheden zeggen tegen mij dat zij het nooit zouden weten van me, ik kan als ik het wil heel goed verbergen hope ik me voel zo goed dat de mensen juist het tegenovergestelde denken van hoe ik me in het werkelijkheid voel. ik moet deze email nu wel een beetje afronden. tot slot wil ik er nog bij vermelden dat ik me zelf best wel haat ik haat me zelf dat ik niet gelukkig kan zijn met me leven en met mezelf zoals het is ik haat het
Datum:
17-06-2005
Naam:
moi
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.