Levensverhalen (pagina 1833)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hij wil me niet meer

er is een jonge waar ik helemaal dol op ben en daar heb ik ook al 2x mee heb gehad maar ik heb nOg zo veel gevoelens voor hem en ik zie hem ook best wel vaak maar ik heb egt het idee dat hij me niet wil
Datum:
23-07-2005
Naam:
fabienne
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Onmacht..

hallo...

wat ik hier ga vertellen heb ik nooit tegen iemand gezegd... iedereen weet van mijn gebeurtenissen af, maar niet dat ik zelfmoord zou willen plegen..

het begon toen ik 14 jaar was... we wisten al een paar jaar dat mijn moeder ziek was... maar deze keer was het vreselijk... ze was ongeneselijk ziek... mijn moeder kwam te overlijden... ik stond er letterlijk alleen voor, want met mijn vader had ik niet zo'n goeie band... ook al probeerde de lieve man het steeds wel weer. 7 maanden na mijn moeder kreeg mijn vader een hartinfarct... ook hij kwam te overlijden... een vriendin van mijn moeder werd mijn voogd... ik d8 dat ik het goed getroffen had met haar... niets bleek minder waar... ze heeft in totaal 10000 euro van mij te weten verduisteren... ik heb 3 jaar in armoede geleeft. ik kwam erachter dat ik homo ben... ook niet bepaald de leukste ontdekking in mijn leven... maar nix aan te doen. ik kreeg een vriend... echt helemaal geweldig... totdat hij het na 11 maand uitmaakte. ik wou weer dood. ik had het bijna gedaan... maar mijn ex had me tegengehouden. ik woon nu bij hem en zijn ouders in huis.. het vervelende is dat hij nu iets heeft met mijn andere ex... ik moest me er over heen zetten. dat lukte in het begin absoluut niet... ik heb zo vaak geprobeerd mezelf iets aan te doen zonder dat zij het door zouden hebben. het lukte me gewoon niet... iuk kreeg een nieuwe vriend.. ook dit keer was het geluk me niet gegunt... hij bleek HIV te hebben... ik weet niet of ik het nu ook heb... ik durf me ook niet te laten testen... als je denkt dat het niet erger kan gebeurt er altijd wel weer iets waarmee duidelijk gemaakt wordt dat het heus wel erger kan... ik ben er zo zat van... ben ik op deze wereld om al het leed van anderen te dragen?? waarom kunnen de mensen om mij heen wel gewoon gelukkig zijn behalve ik?? ik ben het zat.. ooit komt de dag dat ik van deze wereld af ben en ik zal gelukkig zijn... ik zal terug bij mijn oudrs zijn en geen zorgen meer hebben.

bedankt...

sharony
Datum:
23-07-2005
Naam:
Sharony
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Na een DAL , komt een TOP !!!

Heeeeey
mensen.
denk er aan,
je moet geen zelfmoord plegen
denk aan je familie
denk aan je vrienden(als je die hebt)
denk aan de goede dingen
neem een voorbeeld
mij.
ik heb zelf ook zelfmoor pogingen gehad
maar ik denk
wat schiet je er mee op
nix
ik had veel problemen
met justitie.jeugdzorg.politie.school.
mijn ouders
jou ouders houden van jou.
wat er ook gebeurd.
je kunt wel zeggen
ikhou niet meer van mij ouders
maar diep in je hart hou je van iedereen
iedereen om je heen
en iedereen houd ook van jou
hoe je bent
hoe je ook denkt
ze blijfen van jou houden
wat er ook gebeurd in het leven
duzzzz
pleeg A.U.B. GEEN ZELFMOORD
want je schiet er nix mee op


veel liefs
roman
Datum:
23-07-2005
Naam:
roman tolcatchev
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

life is a bitch but it can be worse

1, 5 jaar geleden heb ik een zelfmoordpoging gedaan maar deze mislukte, mijn moeder had me gevonden op de trap en ze heeft me direct naar het ziekenhuis gebracht! Ik denk er nu nog iedere dag aan om het te doen maar ik heb eindelijk iemand gevonden waarmee ik over mijn gevoelens kan praten. Ik heb soms nog wel n dipje maar dan denk ik: ik ben niet alleen, er zijn er nog! Ik heb nu natuurlijk geen prachtig leven maar toch al veel beter dan 1, 5 jaar geleden toen was ik iedere dag zat, ik at niet meer, ik deed gewoon niets meer, enkel die vreselijke herinneringen bleven in mijn gedachten rondspoken.
Datum:
23-07-2005
Naam:
somebody
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Schizo en homo met incestverleden.

Ik ben 45, ongelukkig in de liefde, in het leven en in het algemeen zwaar teleurgesteld in mensen en in God.
Ik ben schizofreen en heb een incestverleden met mijn vader en ik ben homofiel.
Na jaren van therapie dacht ik weer overeind te krabbelen maar in werkelijkheid blijkt dat ik teleurstellingen niet meer aan kan.
Ik ben alleen en blijf waarschijnlijk ook alleen want niemand zit te wachten op een mislukkeling , de liefde gaat aan mijn deur voorbij en God heeft ook niets te betekenen.
De wereld is mensenwerk en dus per definitie inferieur.
Ik heb een goed IQ (125) maar daar heb ik ook weinig aan, voel me alleen maar miskend en omringd door debielen.
Ik heb me mijn leven lang dood gevochten om erkenning te krijgen maar politie en justitie laten je gewoon doodvallen en kunnen je alleen maar met wantrouwen benaderen.
Mijn familie zijn zeikerds van wie je alleen maar moet presteren en anders doe je zielig en bekijk je het maar.
Relaties komen slechts eenmaal inde tien jaar voor en duren slechts, weken tot hooguit maanden.
Niemand weet wat inzet en doorzetten is.
Mensen zeiken en zijn alleen maar met zichzelf bezig en daadwerkelijke hulp kun je alleen maar van jezelf verwachten.
Ik ben MOE en het leven zat, ik kan geen teleurstellingen meer verdragen.
Geef mij de rust van de dood en niets meer hoeven en moeten, gewoon dood.
KUTZOOI en mensen deugen niet!!!!!!!!!!
Datum:
22-07-2005
Naam:
Adam
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

alles kapot door de drank

het is allemaal begonnen toen ik een jaar of twaalf was ben ik sexueel misbruikt door een onbekende man dat heeft zo,n impact op me gehad dat ik al op jonge leeftijd aan de drank ben gegaan dan dronk ik stiekem 1 kratje bier per dag op een gegeven moment werd ik ,s morgens wakker en mijn handen trillden als een gek dus ik had symtomen van een alcoholist ik was toen 17 jaar het ging steeds slechter met me ik durfde niet meer over straat toch heb ik me er doorheen weten te worstelen op mijn negentiende kreeg ik een vriendin een pracht van een meid waar iedereen naar keek alles ging goed en na een paar jaar zijn we gaan samenwonen van de drank was ik nog niet helemaal af maar ik kon toch een beetje drinken met mate toen kwam er weer en periode van angst het verschrikkelijke wat er vroeger was gebeurt kwam weer naar boven ik begon meer te drinken en daar ben ik nu eigenlijk nog steeds mee bezig ik heb een baan waar ik heel hard moet werken maar ik maak weken van 60uur nu begint het me op te breken ik heb een zoon van 5 jaar een ik ben nog steeds getrouwd met de zelfde prachtige vrouw.maar het probleem kwam toen ik 25 jr was ik was met een paar vrienden naar het het voetbal geweest en heel veel gedronken we zijn toen naar de prostituees geweest we hadden het gewoon veilig gedaan maar de volgende ochtend was er iets niet in orde met me ik ben naar de dokter gegaan en die heeft me een creme voorgeschreven er leek niet veel aan de hand maar mijn vrouw begon bulten te krijgen dus ook naar de docter geweest en ook zij kreeg een creme later hebben we een kind gekregen een pracht van een zoon nu is hij 5 en de problemen beginnen nu in een een keer mijn vrouw en mijn kind hebben overal jeuk en volgens mij heeft een ander familelid dit nu ook ik ga er kapot aan ik word alke dag wakker en baal er van dat ik nog leef ik heb superlieve ouders en hele fijne familie op mijn werk merken ze helemaal niets aan mij omdat ik een goed hart heb en altijd voor iedereen klaar sta en altijd in ben voor een grapje maar van binnen ben ik helemaal op.het enige wat me nog op de been houd is mijn zoon ik hou zo veschrikkelijk veel van dat jongetje maar ik ben bang dat ik het niet lang meer volhoud heeft er iemand een suggsetie voor me ik durf het niet te vertellen.ik wil er echt een eind aan maken want ik voel me een veschrikkelijke klootzak. alstublieft kan iemand me helpen want ik hou het niet meer vol en ik wil mijn kind zien opgroeien.nu ik dit schrijf denk ik hoe ik het het beste kan doen ik ben op. en voor alle andere op deze site wil ik zeggen maak het probleem niet groter dan hen het is probeer er van af te zien als jullie evt kinderen krijgen zal de wereld er heel anders uitzien groetjes
Datum:
21-07-2005
Naam:
toni
Leeftijd:
36
Provincie:
Drenthe

voor dit gevoel is geen titel

Ik weet niet wat ik op deze site doe en wat ik moet vertellen. Ik weet alleen dat ik de laatste tijd veel aan zelfmoord denk. Ik vind het eigenlijk zo laf van mijzelf dat ik hier over nadenk... Ik weet dat ik mijn moeder en mijn broertje er veel pijn mee doe. Mijn vader niet want die is er niet meer, ik mis hem zo verschrikkelijk al mijn hele leven lang, ik heb er gewoon helemaal geen zin meer in, ik veroorzaak altijd ruzies tussen mijn moeder en mijn stiefvader daardoor maak ik mijn moeder ongelukkig. Mijn vriend houdt niet meer van mij... Hij is mijn eerste verkering en de liefde van mijn leven. Ben altijd onzeker. Waarvoor ben ik op deze wereld? Het maakt ook allemaal niets meer uit.................................mijn hart bloed dood.
Datum:
21-07-2005
Naam:
nathalie
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

mijn stukje

Ik denk al heel lang aan zelfmoord, maar steeds ben ik te bang om het te doen.....

Op de basisschool was ik altijd een beetje het buitenbeentje , ik hoorde niet bij de mensen die populair waren en daardoor maakte mijn klasgenootjes steeds opmerkingen tegen me die me echt raakte. Maar ik ben nooit echt gepest. Op de Mavo heb ik het laatste jaar ontzettend veel problemen gehad met klasgenoten en andere leerlingen. Dit kwam door fouten die ik gemaakt had en daardoor iedereen tegen me opzette. De ouders zochten hulp voor me angsten en uiteindelijk is dit ook allemaal goed gekomen, maar van binnen was ik toch verranderd. Niet mezelf meer........ Ik doe nou een mbo opleiding en heb een paar vriendinnen daar maar meer ook niet. Voor de buitenwereld zit mijn leven perfect in elkaar, heb rijke ouders, woon in een mooi huis, krijg alles wat me hartje begeerd, ben een knap meisje en krijg aandacht van jongens zat. Maar bij ons zit alles heel anders in elkaar. Ik word voor alles en nog wat uitgemaakt. En dat kwetst me zo erg, dat ik heel vaak mezelf in slaap huil. De relatie met me broertje en zusje is ook niet goed. Me zusje steelt me spullen, lees me brieven en zit overal aan. En als ik daar iets van zeg, heb ik het volgens mijn ouders zelf gedaan en krijg ik de wind van voren. Met me broertje is de relatie ook niet goed, hij heeft een vriendin en ze blijft van slapen. Toen ik weleens vroeg of mijn vriend (toen een half jaar verkering)mocht blijven slapen, was ik een hoer enz. Terwijl me broertjes vriendin al naar 2 weken bleef slapen. En als ik daar weer iets van zeg, heb ik weer gedaan. Sinds een half jaar is het echt mis met me. Door alle problemen kan ik het niet meer verdragen en wordt langzamer hand gek. Een half jaar geleden ben ik heel erg geslagen en zat helemaal onder de blauwe plekken. Ik heb toen gezworen dat ik me door niemand meer zal laten slaan en nu als me broertje of zusje me aanraakt, ga ik helemaal door het lint. Ik word agressief en smijt met alles. Ik gooi de meest erge dingen eruit. Er is zoveel gebeurd in me leven, ik kan het niet meer verwerken en kan er ook niet meer voor vechten. Ik ben moe en ik heb geen kracht meer. Het liefst wil ik weg hier, ik heb zelf bijna geen geld. Ik wil zo graag een vriend die zelf een flat heeft, zodat ik hier weg kan en hij hem kan gaan wonen en alle contacten verbreken met me familie, zodat ik rust heb. Niemand meer die me kan slaan, kleineren, negeren, uitschelden. Want dat doet pijn, heel veel pijn.

Het klink misschien een beetje staan maar ik heb echt respect en bewondering voor de mensen die er een zelf een eind aan hebben gemaakt. Ik weet hoe het is als je het niet meer ziet zitten. Je ziet het als de enige uitweg. Ik denk zelf dat het bij mij ook niet lang meer kan duren. Het voelt goed om zo eventjes me hart een beetje te luchten, ik kan nergens anders heen.
Mijn verhaal is eigenlijk zo erg lang. maar ik heb het nu een beetje samegevat
Datum:
20-07-2005
Naam:
some-one
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

ik ben op

ik kan het niet meer, het is gewoon te veel voor me..mn hoofd zit vol met stomme gedachtes, ik wil gewoon dood..
mn tranen zijn op, het lukt me gewoon niet om alles stop te zetten en gewoon weer gewoon te zijn..
ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zich zo verschrikkelijk voelt..
good luck!

susannah
Datum:
20-07-2005
Naam:
susannah
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

ik wil jullie wat uitleggen

ik ben justin 13 jaar

ik ben vaak verdrietig (
ik word bveel gelagen door muh broer
en bijna verdronken (jammer) vond ik dat toen.
maar mij moeder zei toen opeens tegen mij .
ALs je zelfmoord pleegt ben je zwak.
zelfmoord is een teken van zwak heid.
ik heb er dagen lang over na ged8.
opeens d8 ik bij mezelf als ik zelfmoord pleeg ben ik wel van me leven af.
en er is nog zo veel om te doen.
en langzaam maar zeker werd het leven leuker en leuker.
ik word nog steeds geslagen.
maar ik sla gewoon terug.
Datum:
20-07-2005
Naam:
heey
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.