Levensverhalen (pagina 1835)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Still lost in memories....

Ik heb 10 jaar geleden me moeder verloren aan kanker, was toen 22 jaar.
Me moeder was alles voor me. Me ouders zijn gescheiden sinds ik 8 jaar was. Heb het gevoel dat me vader zich niet veel om mij bekommerd. Heb nog wel een broer, maar die denkt alleen maar aan zichzelf en aan geld. Heb nu een relatie met een meisje waar is super gek op ben, maar toch ben ik niet gelukkig. Mis me moeder in me leven, heb mensen om me heen, maar voel me toch vaak alleen. Begrip is denk ik wat ik vaak mis, weet niet waar ik heen moet vanaf hier... tis hier koud en eenzaam, en geluk is ver weg. Vraag mezelf vaak af hoe ik het nog vol hou, denk dat ik te laf ben om mezelf ooit van het leven te beroven, en vind het ook een slechte uitweg... maar toch komt het gevoel vaak naar boven... is het een teken van zwakte? onzekerheid? heb in me leven bijna altijd gedaan wat ik wil, maar maak het mezelf vaak moeilijk.. als ik dit opschrijf voel ik me zwak, en vind ik dat ik mezelf niet zo moet aanstellen, maar toch.. als je je rot voelt kan je gedachten snel veranderen..... heeft het leven nog wel zin? zal ik ooit het geluk vinden? ben ik goed opweg? wat is goed wat is slecht? veel van dit soort vragen komen dan naar boven, moet ik wel of niet meer in het leven geloven?

Mis je Ma, zal je nooit vergeten! Tis zo eenzaam zonder jou!
Datum:
16-07-2005
Naam:
Geen Naam
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

waarom toch zo

Hoi. ik ben bianca en ik ben 26 jaar. Ik ben nu 2 jaar getrouwd en het gaat helemaal niet goed. Toen we trouwden waren we heel erg gelukkig maar dat ging langzaam weg. Het begon ermee dat mijn man met een ander heeft zitten klooien (4 huizen verder) terwijl ik zwanger was. Dat heeft mij heel erg veel pijn gedaan. Daarna ging het alleen maar slechter. hij ging zijn eigen gang en deed alleen maar wat hij wilde. Hij loog steeds meer en hij dronk alleen maar bier. Elke dag zat hij tegen mij te schelden met de ergste woorden die je je maar kunt bedenken. Ik heb 2 kinderen van hem en het is dus kei erg om te horen dat je een kutmoeder of hoer bent ofzo. De laatste tijd heeft hij alleen maar tijd voor een goede vriendin van ons. ik wil niet jaloers zijn maar als je man ongeveer 80% van de tijd dat hij thuis zit alleen maar bezig is met een ander dan word je toch gek. Het enige wat ik vraag is een beetje aandacht en liefde voor mij en onze kindjes. Ik hou zoveel van hem en hij denkt alleen aan anderen. dat trek ik niet meer. Ik ben de hele dag met de kinderen bezig en met het huis. s'Avonds heeft hij wel tijd als hij zin heeft in sex maar de rest van de dag kan ik het maar bekijken samen met de kinderen. Daarom denk ik nu best wel vaak over hoe het zou zijn als ik er niet meer ben. Ik vind het wel heel erg voor mijn kindjes maar ik wil van die eeuwig durende pijn af. Ik hoop dat er iemend is die mij kan helpen om er weer bovenop te komen, want ik red het echt niet meer alleen. Dankjewel dat ik mij verhaal hier kwijt mocht.
GROETJES
BIANCA.
Datum:
15-07-2005
Naam:
bianca
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Mijn begravenis

Ik vraag mezelf wel eens af: "Hoe zou mijn begravenis zijn?" Zouden al mijn vrienden er zijn (hoeven ze maar 1 pot koffie te zetten en 1 cake aan te snijden)
Zouden al de mensen er zijn de me pijn hebben gedaan? En zouden ze dan weten dat zij (mede) schuldig zijn aan mijn beslissing om er mee te stoppen? en zouden ze dan schijnheilig staan te huilen.
Hoezeer zullen de mensen die wel om me geven verscheurd worden door hun verdriet en hoelang weerhoud deze gedachte me om er mee te stoppen.
Zou mijn begravenis emotioneel zijn of zullen mensen blij voor me zijn dat ik in mijn leven niet meer hoef te lijden?

Velen van jullie vertellen dat het alleen zijn je verhinderd om plezier in je leven te hebben. Ik ben het alleen zijn meer dan zat, ik heb zoveel liefde om te geven en zou zo graag met een lieve vrouw zijn die mij lief heeft. Maar schijnbaar is dat voor mijn niet weg gelegd.

Gezien het feit dat ik op een schietvereniging zit is het nogal makkelijk om een kogel door mijn kop te jagen... ik weet alleen niet hoe lang dat nog gaat duren.

Ik wens jullie alle veel sterkte...
Datum:
15-07-2005
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

ongelukkig

Het leven zonder liefde
Je denkt dat je de liefde hebt gevonden
dan was het schijn
Mijn liefde zal nooit meer worden beantwoord
Mijn liefde is geen schijn

W.J


Dit is wat ik voel ik kan niet meer leven zonder liefde
Liefde is een klein woordje maar zeer belangrijk
Datum:
15-07-2005
Naam:
ongelukkige
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

nooit

ff bij toeval zit ik hiero te kijke en word er eg nie vrolijk van of zo... zelf heb ik ook een poosje met zelfmoordideeen rond gelopen... nu gelukkig nie meer... ik bedoel denk ff na... iedereen is de moeite waard!!! dus jij ook... en dood zijn is ook zo dood en terugdraaien kan je dat dus niet meer... denk aan de mensen die van je houden en heus ze zijn er... hoeveel verdriet doe je hen aan??? een niet te beschrijven groot verdriet en leegte gevoel... of een schuldgevoel omdat juist zij degenen zijn die dicht bij je staan jou verdriet of negatieve gedachten niet zagen of onderschatten... dit doe je dus niet iemand aan... jezelf niet en niet degenen die van je houden... probeer van de kleine dingen te genieten in het leven... ook al is t alleen maar die zon waar je zo sjaggie van kunt wordenals die je slaapkamerraam in schijnt... bedenk dat deze ook voor jou schijnt!!! of ga eens het bos in en kijk verder dan alleen naar de grond of voor je uit maar kijk om je heen en geniet van een vogel die zingt of een smerig insectje die ergens aan het kruipen is... ook zij proberen te vechten voor hun leven ook al is het zo kwetsbaar!!! succes en geniet van het leven want serieus... hij is voorbij voor je t weet zonder je eigen hulp uiteraard.!!!!!!!!!!!liefs risje
Datum:
14-07-2005
Naam:
ikke
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

verliiefd,gedumpt,verloren,steunloos,

ik was echt helemaal weg van mij sgatje..
tot dat hij het uitmaakte
sinds dien
gaat het bergafwaards met mij,
ik wil niiet meer en kan niiet meer eten..
kmoet wel,,sávonds..met avond eten
want anders komen me ouders er achter
van hun krijg ik toch geen steun
ze weten niiet wat iemand voelt..
en zullem me zeker niet helpej
ik ben al 6 maanden verder
maar er nog niie over in
vandaag heb ik me besneden
ze naam in me been..
kweet niiks meer wat moet ik doen!
liiefs,
tweelinG
Datum:
14-07-2005
Naam:
tweelinG
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

liefde

njaa .. ik wou in het begin ook altijd in mezelf snijden .. maar ik zeg je het is echt dom als je dat doet .. dit moet je nou niet opvatten als kritiek .. ik zit nu helemaal onder de littekens ..en durf niet zonder mouwen ofzo over straat.. ik ben der pas achter gekomen dat mijn "vriend" steeds met andere meisje zoent enso .. ik wou weer in mezelf snijden en toen d8 ik wrom zou ik .. hij moet boeten niet ik .. ik weet hoe jullie je voelen ..echt waar .. maar stop der mee ..er zijn veel mensen die voor hun leven vechten.. mijn neefje was 1 jaar toen hij kanker kreeg .. nu is hij 7 en is zielsgelukkig dat hij n0g leeft.. dat heeft mij gelukkig kracht gegeven .. want ik wou al heel lang dood .. njaa dit is mijn verhaal .. hoop dat jullie erover zullen nadenke .. kus meliszz
Datum:
14-07-2005
Naam:
melissa
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

... ?

word moeilijk geen punten enz doe het er maar mee !

ik kan me heel goed in de meeste van jullie plaatsen scheidingen verhuizingen andere scholen heb het allemaal ook mee gemaakt

4 andere scholen
4 andere huizen
2 andere vaders

mn echte vader zie ik nooit alleen op de verjaardag van mn opa en oma

op school gaat het slecht blijf nu weer zitten

ik heb wel vrienden jah

maar zij kennen mij en niet de andere ik

je zou kunnen zeggen gespleten persoonlijkheid denk ik ook soms maar als dat zo is zou je het dan niet door hebben en dat het zo maar gebeurt...?

ik snaai me vaak om de pijn te verzachen
en verhogen want daar ben ik dol op
ja de pijn die ik me zelf aan doe dan he

ik bijt (jah bijt ) me ook in mn armen en dan ook goed hard
en dan genieten van het bloed dat door je keel weg stroomt de smaak krijg er niet genoeg van
en dan komt het mes een goeie diepe snee in boven arm aan de binnen kant doet goed pijn en bloed ook lekker goed


ik ben al een x voor een auto gesprongen vriend trok me weg

als ik naar school ga kom ik over een snel weg de verlijding is zo moeilijk te weer staan

oik denk ook elke dag aan zelfmoord
maar ik wil het snel en gevoeloos daar ben k ook bang voor dat het eeuwig pijn doet en dan mislukt (leesde ik eerder dat haar zusje der vond) ik denk aan van gebouw springen moet lukken tog KUTT! geen hoge gebouwen hier

mensen kijken me aan als of ik de duivel ben ik pest kleine kinderen en oudere pesten mij schelden me uit wegens kleding

en dan heb ik weer die vrienden heb 1 vriendin die der ook last van had is er to zo ver ik weert

nou dat is fijn om te weten WAAROM ZIJ WEL EN IK NIET !! ??

ik weet dat mijn verhaal niet veel voorsteld maar ik wil der echt van af de pijn het verdriet de ruzies met mn ma en broer

maar ik laar het hier bij

doei en miss tot nooit
Datum:
14-07-2005
Naam:
Barry
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Weet het niet meer


Help, ik verzuip

In mijn gedachtes en
Gevoelens…

In mijn dromen
En verlangens

In mijn kwaadheid
En verdriet

In mijn eenzaamheid
En mijn pijn…

Help me, voordat ik kopje onder ga…

Ik ben radeloos en ik weet niet meer wat ik moet doen.. Alles gaat fout
Ik zie de zin van het leven totaal niet meer zitten...

Meerdere malen geprobeerd er een einde aan te maken..
But it doesnt work
Als ik niet in de gaten wordt gehouden en geen contact met iemand hou over hoe het met me gaat is de kans heel groot dat er snel een einde aan komt
Datum:
13-07-2005
Naam:
Lauriej
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Mijn originele verhaal.

Hoi,
Ik ben al behoorlijk lang depressief en ik denk niet dat ik geen bepaalde reden kan aanwijzen. Ik heb problemen om mezelf te zijn. Mijn psychiater is totaal anders dan ik me had voorgesteld. Ik zie haar iedere week maar heb niet het gevoel dat het helpt en ik zie ook (al lang) niet meer de nut en alles van het leven in en ik ben nu bezig met het plannen van mijn zelfmoord. Ik ben van plan om spiritus te drinken en eventueel in combinatie met alcohol en slaappillen. Ik kreeg eerst lexapro (anitdepressivia) maar ik en mijn psychiater hadden beiden het gevoel dat dit niet hielp en dus stopte ik hiermee. Ik krijg nu nog mitrazipine sandoz maar ook dit lijkt weinig effect te hebben. Pffff.. Ik heb geen idee waarom ik dit stuur! Maar afscheidsbrieven schrijven lukt niet dus ben ik op het internet aan het surfen. Ik hoef geen medelijden en een psychiater heb ik al. God.. Ik weet niet wat ik wil.. Nee, ik weet het wel. Ik wil niks meer.
Datum:
11-07-2005
Naam:
Shy
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.