Levensverhalen (pagina 1835)

ik zit nu al een tijdje te denken aan zelfmoord en was op zoek naar een goede manier om dit pijnloos te doen toen ik op deze site kwam.
ik keek er van op dat er zoveel jongeren zijn die zelfmoort willen plegen die nog thuis wonen en ruzie hebben met hun ouders.
perzoonlijk vind ik dit een beetje vroeg niet omdat je niet weet waar je het over hebt maar meer omdat ik vind dat je even moet volhouden zelf had ik het niet makkelijk thuis maar waarom jezelf straffen als je ouders eigelijk de schuldigen zijn ik ben op mijn 16 weggelopen van huis ik was in die tijd gezegend met een vriend die mij vertelde dat ik het beste naar een jongeren hulpgroep kon gaan (weet even niet meer hoe die heete maar heb daar de situatie uitgelegt en kon zo met hulp van deze instantie op mijn 16 al op mijzelf gaan wonen en het leven werdt100% anders.
ik zeg anders wand echt beter werd het niet maar nu weet ik wel dat mijn ouders daar niets meer mee te maken hadden.
conlussie ga eens praten met een instantie die mischien iets voor jou kan doen.
ik wil hier niemand van zijn zelfmoord laten afzien maar doe het alleen als je denkt dat jij schuldig bent aan je ellende
ouders, vrienden en dergelijken kan je van je af zetten en verder gaan op JOU manier.
bij mij heeft diet echter slechts tijdelijk gewerkt ik ben nu 12 jaar zelfstandig en ben er nu achter dat ik een hekel aan mezelf heb en niet aan mijn ouders
jezelf aan de kant zetten is niet eenvoudig dus ik maak er een eind aan
maar als jij 16 jaar bent hoef je niet meer alles van je ouders of school te pikken
kies je eigen weg en denk dan nog eens na over zelfmoord .
jij bent de enige die teld in jou levendus denk niet hij is een klootzak (of trut ) dus ik maak er een eind aan wand dat slaat nergens op als je je leven niet tof vind heb je gelijk en kan je doen wat je wil zelf ben ik op het moment dat ik dit schrijf aardig dronken met voorbedachte rade ik maak er vannacht nog een eind aan denk ik als ik het lef heb het blijft een zware taak jezelf te doden een mens is gebouwd om in leven te blijven dus als je denkt ik ga het doen moet je nog het lef hebben om echt aktie te ondernemen zelf ben ik angstig voor een mislukking met als resultaat dat ik een levenslange schade oploop maar niet dood ga zodat het leven nog veel moeilijker wordt.
zelfmoort is wel het laatste wat ik doe.
moge ik in vrede rusten
Gerwin.

het is wazig, nogal mistig. het enige waaran ik denken kan is aan zelfmoord. ik ben al vanaf mijn 13e depressief en eigenlijk is het nooit helemaal overgegaan. wel ben ik een tijdje gelukkig geweest maar dat was helaas maar voor zeer korte duur. gisteren ben ik er achter gekomen dat mijn ex-vriend 6000 euro gestolen heeft uit een jongeren centrum. wij werkte daar allebei als vrijwilliger. hij is voor de rechter geweest en heeft een taakstraf gehad en hij moet het geld terug betalen. dit alles is zeker 3 jaar geleden gebeurd en ik heb er nooit iets vanaf geweten, niks van de hoorzittingen, van zijn straf niet niks. ik voel me zo onwijs dom, achtelijk en heel erg naief. hoe heeft dit onder mijn ogen kunnen gebeuren?! iemand die ik voor de volle 100% vertrouwde blijkt gewoon een crimineel te zijn...

ik voel me belazerd, gekwetst en bovenal gebroken, misschien zelfs wel verbreizeld... ben gelijk weer terug geval in mijn depressieve patronen. het was dat een vriend me steeds smste, maar vandaag ben ik alleen. de komende drie weken ben ik alleen. mijn ouders zijn op vakantie en ben alleen thuis. alle kans en tijd om zelfmoord te plegen dus. heb weer eens alle gedichten, brieven en verhalen gelezen die ik in de loop der jaren geschreven heb. mijn afscheidsbrief zit er ook bij. mijn rouwkaartje ook....
de vraag die ik mezelf steeds stel is waarom, waarom wil je dood, waarom wil je niet meer vechten.... ik haat mezelf, maar weet eigenlijk niet eens waarom.

een gedicht die ik ooit geschreven heb:
Alleen.
niemand die wat zegt,
niemand die wat hoort.
ik roep, geen gehoor.
ik vraag, geen antwoord.
geen hulp, van niemand.
niemand die naar je vraagt,
niemand die naar je kijkt.
helemaal niks,
Alleen

en alleen is wat ik ben, en alleen kan ik het niet meer, ik heb hulp nodig en dringend, voor het te laat is....

ik wil gewoon niet meer leven alles steekt mij gewoon tegen ik ben mijn broertje kwijt zo ongeveer 14 jaar geleden ik ben nu 21 jaar daar heb ik het nog altijd moeilijk mee als ik mee iets zit praat ik altijd met hem en mijn ex 4 jaar lang een relatie gehad en ik ben er achter gekomen dat hij steelde van mijn ouders en familie hij beloofde mij alles we hebben 3 jaar niets anders dan ruzie ruzie en nog eens ruzie gehad en hij was zo wild in auto rijden telkens als we een woordje hadden moest hij zo hard remmen soms was ik bang in de auto en door hem had ik altijd ruzie met mijn ouders en mijn zus maar ja ik zag hem zo graag en hoopte dat het toch nog goed ging komen maar toch niet ik maakte het uit en hij stalkte mij,doodsbedreigingen tegen over mij en mijn familie ik heb al verschillende werken gehad en toch smijten ze mij buiten ik had een werk dat ik graag deed en de bazin smeet mij buiten omdat ze met mij niet kon werken. ik heb nu een nieuwe vriend en het is nu al een jaar en een half we hebben ook ruzie van de dingen in mijn verleden nu zijn de gedachten heel sterk ik ben verschrikkelijk bang voor dood te gaan om iedereen achter te laten waar ik om geef het gedachte alleen al dat je niet meer ben voor wat leven we eigenlijk ik kan er zelf niet aan uit ik ben bang voor de dood maar wil graag dood

toen ik 5 was ben ik sexueel misbruikt door een jongen van 19 die een mes op mijn keel zetten en zei dat ik hem moest pijpen. ik heb dit altijd voor me gehouden. toen ik 10 was is mijn zusje ook seksueel misbruikt voor 6 maanden. mijn zusje vertelde dit wel aan mijn moeder. de jongen die dit bij mijn zusje heeft gedaan woonde bij ons in de straat en toen heeft mijn moeder een spoed verhuizing gemaakt waardoor we in de schulden raakte. toen ik 13 was vertelde ik mijn moeder wat er met mij gebeurd was toen ik 5 was het enige wat mijn moeder zij was ja daar kunnen we nu niks meer aan doen. dat heeft mij heel veel pijn gedaan en verdriet. mijn moeder en stief pa ging uit elkaar toen ik 10 was. ik heb mijn echte pa nooit gekent. maar toen ik 12 was kreeg mijn moeder een vriend waar ik regelmatig me op de vuist ging omdat hij haar mishandelde wat op een avond helemaal uit de hand liep om dat ik een mes trok. ik heb hem niet gestoken maar hem bedrijgd toen ik die nacht ging slapen heeft hij mij in elkaar geslagen. de volgende ochtent ben ik het huis uit gegaan want we woonde toen bij hem omdat we in de tussen tijd het huis uitgegooit waren omdat mijn maa de schulden niet kon betalen. ik heb toen een tijdje in een pleegg gezingezeten en bij mijn oma gewoond naa een mmaand belde mijn moeder me pas weeren vertelde dat ze in het ziekenhuis als met 3 gebroken ribben een gebroken neus en een inwendige bloeding. ik ben toen weer bij mijn moeder gaan wonen in een ander huis. in deze tijd heb ik nooit aan zelfmoordgedacht maar ik ben nou 20 ik heb toch wel een kloten leven gehad. tot nu toe en soms denk ik toch wel waar om ik nog zou moeten leven. en denk ik eraan om zelfmoord te plegen. het geen wat mij er dan van weer houd is mijn familie en het feit dat ik het een eigenlijk een egistitis iets vind om te doen omdat je zoveel mensen dan achterlaat

Ik denk aan zelfmoord, hele dagen. Dat is mijn enige wil. Ik sta hele dagen op het station, klaar om te springen en ik snij, maar dat snijden is minder vaak. Hoe komt het?
Het komt om het volgende, Vanaf mijn 5e word ik thuis heel zwaar mishandeld door mn papa. Mijn mama weet er niks vanaf. Hij doet het altijd als er niemand thuis is.. Als ik een gat in mn hoofd had of weer eens bloedde dat mn arm of been kapot was, moest ik zeggen van papa dat ik gevallen was met de fiets of op school. Als ik er iets van zou zeggen tegen mama dan zou papa me doden. Ik dacht dat het normaal was, Ik dacht dat het bij iedereen zo ging thuis.
Ik ging elke dag naar mn opa en oma, vooral naar mn opa. Tussendemiddag ging ik uit school bij opa eten en na school ging ik daar thee drinken. In de weekenden gingen we spelen in het bos en maakten we hele boswandelingen. Op zondagmiddag gingen we na de boswandelingen altijd bij oma thee drinken, en in de winter kregen we een warme kop chocolademelk. Totdat ik 6 jaar was, mijn opa werd ziek en lag hele dagen in het ziekenhuis. Hij had te weinig bloed, toen ik 7 werd overleed mijn opa. De laatste 2 weken voor zn dood lag hij in het ziekenhuis, en mochten de kleinkinderen niet bij hem komen. Alleen zn eigen kinderen 1x per week omdat ie het anders niet aankon. Hij lag alleen op een kamertje in het ziekenhuis, afgesloten van alles en iedereen. Nadat opa overleden was, storte mijn wereld in mekaar. Ik kon het al niet meer aan.
Toen ik 8 was, kwam ik op een dag van een vriendinnetje weer waar ik die middag na school had gespeelt. Ik fietste door het bos, het was al schemerig omdat het winter was en opeens werd ik van mn fiets afgesleurt. Ik werd meegenomen een eindje het bos in en die meneer betaste me overal, echt OVERAL! Hij wou seks met me, maar ik heb hem van me afgeslagen en heel hard gegilt en getrapt. Ik kon nog net op tijd ontsnappen, ben naar mn fietsje gerent en heel hard naar huis gefietst. Toen ik thuis kwam was alleen mn papa thuis, hij zag me.. Vies, huilend en met angst in mn ogen. Hij begon tegen me te schreeuwen, dat ik nooit iets goed deed. Dat ik nutteloos was, dat ik dood moest. Dat ik waardeloos was en nooit eens schoon kon blijven. Hij gooide me in een hoek in de kamer en ik knalde met mn hoofd tegen de muur. Ik had een gat in mn hoofd en het begon te bloedden. Hij trapte en sloeg me heel hard, mn armen en benen begonnen ook te bloedden. Toen trok ie me omhoog, hij scheurde mn vieze kleren van me af en pakte me erg stevig vast aan mn pols. Hij sleurde me mee naar boven, naar de douche. Hij zette de koude douche aan, zette mij eronder en liep weg. Hij deed de deur van de douche op slot en liep weg met de sleutel. Daar heb ik uren staan rillen van de kou. Rond etenstijd heeft ie kleren naar binnengegooit en toen ik me had omgekleed me uit de douche gehaalt en ik moest normaal doen alsof er niks was gebeurt. En gewoon gaan eten.
Van het gedoe in het bos, weten mn ouders en mn zus nog steeds niks. Een paar maand geleden is het eruit gekomen, en nu weten alleen mn beste vrienden het.

Op m'n 12e werd de thuissituatie heel raar. Mijn papa begon een bedrijf met een vriend en m'n ouders hadden daar alleen nog maar alle tijd voor, en natuurlijk voor m'n zus. Ik moest boodschappen doen, koffie voor ze zetten, het huis schoonmaken, afstoffen, stofzuigen, de vaat doen, kamers opruimen en bedden opmaken, de was doen. Alles. Mijn zus hoefde niks te doen.
Als ik één dingetje niet gedaan had, kreeg ik klappen van papa als mama er niet bij was, stiekem dus.

Op het einde van mn 12e, begin 13e levensjaar begonnen er nog meer drama's ... Toen ik 2 maand verkering had met mijn vriendje Fafnir, in een week van september was het echt heel erg. We hadden altijd een hééél hechte vriendenclub die bestond uit: Fafnir, Arieke, Zawieke, Manon, Laura en mijzelf. Zondag op maandag nacht in september begon het, Arieke pleegde zelfmoord. Die dinsdag pleegde Manon ook zelfmoord. Woensdags ging Zawieke er achterna en donderdags Fafnir. Mijn wereld was ingestort, ik trok het niet meer. Alleen Laura en ik waren nog over van het vriendenclubje. Maar 3 weken tot een maand later ging ook zij erachteraan. ( hun levens waren allemaal heel fuckedup, net zoals die van mij al zeg ik het zelf. maar ik vind het teveel om hun problemen er ook nog bij te vertellen. )

Ook dat jaar is mijn buurmeisje, van 6 overleden. Ze is verongelukt. Elke dag speelde ik met haar, gingen we naar de speeltuin. Winkeltje spelen omdat we bij mij thuis echt kassa`s hadden, en we picknickten. Ze was echt super, totdat ze verongelukte op een woensdagavond.. Hoe het kwam enzo, ook te lang. Sorry.

In dat jaar gebeurde er nog iets, Mijn vriendin Janine verongelukte. Ze was 15... Opweg naar school is ze geschept door een auto en direct overleden.

Vanaf m'n 10e jaar ben ik nu al depressief. Ik zie het leven niet meer zitten, probeer elke dag mezelf te vermoorden en snij veel. Dat is nu wat afgenomen, maar nog steeds wil ik heel graag dood.

Ik word nu bedreigt, al 5 weken. Wekelijks krijg ik een telefoontje van een privénummer. En als ik opneem, is het; Je gaat eraan vieze kkgothic met je kkhoofd, ik schiet je af. Je gaat zo dood als de kk. Kkmens met je kk-kleding. Je gaat eraan, zonder jou kkgedoe is de hele wereld beter af! Doodsbang, ik vrees voor m'n leven. De eerste 4 weken heb ik het verzwegen, voor iedereen. Niemand die er vanaf wist, zodat ze geen problemen aan me hadden. Dat ik ze niet tot last was. Dat ze zich geen zorgen om me gingen maken. Maar afgelopen woensdag is het eruit gekomen. En misschien is het maar beter zo...

Ik ben zelf 2 jaar lang nu gepest, de reden daarvan is mijn kleedstijl. Ik ben een kkgothic, zeggen ze. Ik moet maar dood, ik ben depressief, ik snij mezelf en kan beter voor de trein springen, dat is wat ze zeggen! Weet je, als je gepest word is het al heel erg en dat doet heel erg veel pijn. Daardoor wordt je al down, en als ze dan nog gaan zeggen dat je dood moet en depressief bent. Dat je jezelf snijd en beter voor de trein kan springen. Allemaal van zulke zooi, nou weet je. Dan ga je daarin geloven! Dan ga je erin geloven dat je een kkgothic bent en depressief bent. Dat je beter voor de trein kan springen omdat je geen flikker goed doet & niks waard bent. Een paar van mijn vrienden werden gepest, ja werden.. want ze hebben zichzelf vermoord. Ze hebben zelfmoord gepleegt, door al het gepest. Ook speelde er natuurlijk heel veel meer bij dat ze hunzelf van kant hebben gemaakt, maar dat vind ik te prive om hier gewoon neer te typen. Ik ben nu net dit jaar, was mn laatste jaar hier op deze school. Volgend jaar ga ik eindelijk naar een andere school, door het gepest.

Ik heb een ziekte, en die is fataal. Ik spuug uit het niets bloed, ik heb hele dagen een bloedneus en heb een maag die te zwak voor woorden is. Ik ben er voor naar Duitsland geweest en ben daar helemaal van top tot teen onderzocht, ik was al 4 jaar lang vegetarier maar nu moest ik vlees gaan eten. Ik moet 2x daags 25 druppels slikken tegen de ziekte. Toen er niemand was, alleen ik en de dokter.. zei die dat het een ziekte was. Heel zeldzaam, 10 mensen op de hele wereld hebben het. En het is fataal. Ik ben er èèn van.... M'n ouders weten er niks vanaf, en dat hou ik ook zo voor m'n hele leven.

Ik ben net een weekje dat ik weer eet, waarom? Omdat ik aan anorexia leid/leed. Ik vind mezelf nog steeds te dik. Ik at alleen als mn ouders erbij waren, maar dan at ik ook niet veel. Daarna, ging ik snel naar boven en stak mn vinger in mn keel. Nu eet ik net een maand meer. Ik woog eerst 50 en nu 51kg, ik ben 1 meter 77 groot. Ik vind mezelf te dik, terwijl ik 20 kg ondergewicht heb.

Nu ben ik net 14, en weet ik niet meer wat ik met m'n leven aan moet..
Ik zoek hulp, praat veel met vrienden en vriendinnen erover die ik écht kan vertrouwen maar ik kom er niet doorheen ...
Iedereen zegt maar: "Het komt wel goed", maar daar geloof ik nu na 3 jaar niet meer in. Het is nog nooit goed gekomen, dus waarom nu wel?

...Als ik een instelling inschakel of de kindermishandeling ontkent mn vader alles, en mn moeder zegt over alles dat ik me aanstel.
Mn zus word thuis heel erg voorgetrokken en ik ben altijd degene waar ze de pik op hebben.

Kan iemand mij tips geven ofzo?
Groetjes, en hartstikke bedankt dat ik hier mn verhaal kwijt kon!

Hallow Mensen
K Heb Ook Zelf
Moors Geprobeert
Al 3x Keer Mn Polsen Door Gesneden
Mensen Neem Dese Voorbeeld Niet..
Je krijgt Egt Vet Veel Vedriet En Pijn..
Dus 1 Tip..: Doe Niej Aan Zelfmoord
Grtz Stephanie

op school werd ik altijd gepest en mocht ik nooit met de andere meedoen, dit begon al bij de basischool... toen ik op de middelbare school stopte het gepest dacht ik, maar naar een paar maanden begon het al weer. toen heb ik het bad een keer vol laten lopen en stond ik met een tv in mijn handen klaar toen mijn moeder net binnenkwam gelukkig heb ik nu geen last meer van pesterijen of zelmoordnijgingen

Ik heb zelf geen zin meer in het leven.
Ik ben van plan om voor de trein te springen.
Ik heb al zo'n poging gedaan maar het is mislukt
Ik werdt gepakt door conducteurs.
De rede waarom ik dit wil is:
Mijn moeder heeft me 2 jaar geleden het huis uitgezet omdat ze niet meer voor me wilt zorgen.
Mijn vader woon in spanje, daar kan ik ook niet naartoe voor een HEERLIJK warm gezin.

Mijn zusje belt me nooit of als ik haar bel vindt ze het vervelend dat ik bel.
IK heb gewoon helemaal niets.

Ik mis het gezinsleven.
Ik mis ... alles.

Ik praat er met niemand over.
elke dag denk ik aan de dood.
Vooral sochtends.
Ik denk dan: Als ik nu in Den Helder aankom loop ik meteen naar het station om mijn fiets te pakken en rij ik naar plek op het spoor waar de treinen 140 rijden en der dan voorspring.

ik voel me echt klote en ik zoek iemand om erover te praten.

Ik denk de laatste tijd heel veel aan zelfmoord. Bij alles wta ik doe denk ik, was ik maar dood..

Ten eerste mag ik nog niet het huis uit van mijn ouders.. Dit zou zo veel beter zijn voor mijn studie als ik het huis uit mag. Dus nu ga ik iets studeren wat em totaal niet intereseert. Als ik het huis uit ben kan k ook veel beter naar mn bijbaan, die is namelijk prostituee, dit was ook niet mijn eigen keus maar mijn ex-vriendje dwingt me hiertoe.. ik wil zo graag me leven verbeteren maar als ik hier moet blijven wonen kan ik en geen goede baan nemen en uit het wereldje van prostituee stappen.

Ten tweede voel ik me ook heel erg alleen.. Ik heb 1 goede vriend end at is mijn hond. Mijn ouders willen hem niet meer, en wille hem dus laten afmaken omdat hij volgens de buurt erg gevaarlijk is.. Maar het is een lief beestje en hij betekent alles voor me.. IK HAAT MIJN OUDERS!!

Ten derde drink ik ook teveel alcohol.. Alleen zo kan ik als prostituee te werk gaan. Als ik nuchter ben kan ik deze baan echt niet aan..
En door al die dingen die ik met die mannen doe heb ik een soa opgelopen.. Genitale wratten

Het is dus beter dat ik dood ben.. Ik kan dit leven gewoon niet meer aan.. Ik wil opnieuw beginne.. maar dta lutk niet er is gewoon teveel verpest! alleen in de dood zal ik mijn rust vinden

groetjes Floor

Hallo.

Ik was eerst ook ongelukkig.En heb mezelf in al die jaren 14 keer gesneden.En pillen geslikt.enz.
Ik kreeg van niemand aandacht en liefde.
Zelfs van mn ouders niet,ze waren er nooit voor me.Als ik een zelfmoordpoging deed zei mn vader neem een abbonement op het ziekenhuis.En dat vind ik niet normaal.Mn man nu al 5 en een half jaar inmiddels exman was er ook nooit voor me.Dus niemand was er ooit voor me.Ik ben op school vroeger ook veel gepest,omdat ik heel stil was.Ik was toen echt ongelukkig.Ik dacht toen het is beter om er niet meer te zijn.Omdat niemand me toen aandacht en liefde gaf daarom ging het slecht met me.Ik heb nu bijna 5 en een half jaar een hele lieve vriend mart heet hij,hij is er altijd voor me,hij steunt me,ik heb altijd zon plezier met mart,ik ben nu echt super gelukkig,en dat komt allemaal door mart,hij is er altijd voor me.Hij geeft me boordevol aandacht en liefde en mart heeft altijd een luisterend oor.En dat mensen dat helpt om gelukkig te zijn.Ik wil nooit meer dood,ik heb nu al 5 en een half jaar geen zelfmoordpogingen gedaan.En dat zal ik ook nooit meer doen.Ik dacht dat er toen niemand bestond die me begreep,gelukkig wel,Mn leven is nu compleet samen met mart.Mn leven is zo veranderd gelukkig maar,nu ben ik niet meer stil,ik zeg nu mn mening voortaan.
En dit was mn verhaal.