Levensverhalen (pagina 1836)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn originele verhaal.

Hoi,
Ik ben al behoorlijk lang depressief en ik denk niet dat ik geen bepaalde reden kan aanwijzen. Ik heb problemen om mezelf te zijn. Mijn psychiater is totaal anders dan ik me had voorgesteld. Ik zie haar iedere week maar heb niet het gevoel dat het helpt en ik zie ook (al lang) niet meer de nut en alles van het leven in en ik ben nu bezig met het plannen van mijn zelfmoord. Ik ben van plan om spiritus te drinken en eventueel in combinatie met alcohol en slaappillen. Ik kreeg eerst lexapro (anitdepressivia) maar ik en mijn psychiater hadden beiden het gevoel dat dit niet hielp en dus stopte ik hiermee. Ik krijg nu nog mitrazipine sandoz maar ook dit lijkt weinig effect te hebben. Pffff.. Ik heb geen idee waarom ik dit stuur! Maar afscheidsbrieven schrijven lukt niet dus ben ik op het internet aan het surfen. Ik hoef geen medelijden en een psychiater heb ik al. God.. Ik weet niet wat ik wil.. Nee, ik weet het wel. Ik wil niks meer.
Datum:
11-07-2005
Naam:
Shy
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

haaai:S:S

hooi,,
k ben "R.I.P"..
en k wil vertellen wr0m k zelfm00rd wil plege,, k heb een hele lieve vriend en k h0u z0 veel van hem,, maar k heb altYd ruzie met hem,, k weet s0ms gew00n niet meer 0f k wel verder m0et gaan met hem,, k ga w0ensdag 3 weke 0p vakantie en dan zie k hem 3 weke neit..k heb hem nu al een week neit meer gezien,, dus zie k hem eigelUk 4 weke neit meer,, dit vind k echt z0 erg..:(..een keer v0nd iemand het neit g0ed dat k met hem ging ..t0en heb k die gene helemaal uitgesch0lde en was k daarna z0 verdrietig dat die gene zei dat k neit meer met mUh vriend m0cht gaan:(,, dat k mezelf ben gaan snYden... nu heb k een heel gr00t litteken in mYn buik staan ,,waar k echt heel veel spYt van heb,, maar het erste is n0g dat als k een keer boos ben 0f s0,, dat k dan dat litteken weer 0pen ga krassen...en dat d0et echt heel veel pYn,, maar k kan gew00n echt niet meer tege deze werled.. k heb alleen maar pr0bleme en heel veel ruzie,, :( maar k ga n0u maar us st0ppe..

d0eiid0eii [K]usssss
Datum:
11-07-2005
Naam:
R.I.P
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Gedachten..

Hallo allemaal. Ik heb een paar verhalen gelezen op deze site en ik denk dat het mij ook goed zal doen als ik mijn verhaal ook kwijt kan, aangezien ik het er niet met iemand over kan/wil hebben. Ik denk vaak aan zelfmoord. Vooral als ik ruzie heb. Het is bijna elke avond ruzie bij ons thuis, mijn ouders geven me het gevoel dat ik niets goed kan doen. Ze schelden me zelfs uit voor lelijkerd en dikzak etc. Ik vind dit echt niet leuk, ik ben vroeger ook gepest en daar nog steeds ontzettend onzeker over. Het is de bedoeling dat mijn zelfvertrouwen niet afsterft maar zo gebeurd dat wel. Als ik het hier met hun over heb dan zeggen ze wel dat ze het niet menen en dat ze elke dag proberen om weer opnieuw te beginnen. Maar het gaat zo moeilijk, of eigenlijk helemaal niet. Mijn vader drinkt ook veel, en als hij dronken is is hij niet meer in de hand te houden. Hij word dan erg agressief, roept dat hij zou willen dat ik nooit wat geboren etc. Dit komt ook vaak uit mijn moeders mond. Ik word hier zo verdrietig van. Ik zou dan willen dat ik hun wens in vervulling zou kunnen laten gaan. Mijn ouders zijn echt hartstikke lief en goed voor me, maar de momenten dat ze het niet zijn is het zo vreselijk. Ze geven me echt het gevoel alsof alles mijn schuld is, als ik niet geboren was alles beter geweest. Ik kras met een scheermesje op mijn polsen. Dit doet zeer en brand, welt soms een beetje bloed uit op maar het bloed stroomt er niet uit. Ik doe het puur om mezelf pijn te doen, dat voelt gewoon goed. Hebben meerdere mensen dit, vraag ik me af. Het voelt gewoon goed om jezelf, de persoon waar al de ellende vandaan komt, te verwonden. Mijn ouders hebben het gemerkt en vinden me gestoord, mijn ma wilde me zelfs naar een inrichting sturen! Ze vroeg niet eens waarom ik het deed. Zelfmoord plegen durf ik niet. Ik heb teveel dingen hier die ik niet kwijt wil. Fantaseren doe ik er wel vaak over. Dat mijn ouders huilen op mijn begrafenis, ze wensten dat ze die dingen nooit hadden gezegd. Ze wensten dat ik weer terug kwam en ze een nieuwe start konden maken. Gewoon fantaseren over mijn dood om te kijken hoeveel mensen er écht over me geven...
Datum:
10-07-2005
Naam:
Een meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

leven loos

ik ben zoon beetje heel me leven leven loos, ik ik kan het niet meer trekken gwoon, ik heb 2 keer een poging ondergaan me eerste poging was toen ik 14 was en toen een poging toen ik 16 was bijde keeren door van een brug aftespringen de maas in maar de pogingen gingen niet volgens mijn plan, ik heb altijd de pech dat mensen waar ik veel om geef voor me ogen verdwijnen 3 van mijn exen zijn dood door zelf moord ik heb nu nogsteets geen zin in mijn leven en ik heb het nog nooit aan iemand verteld en de mensen die dreigen met zelfmoord durven het vaak niet en de stelle types die doen het wel en dat is heel pijnlijk maar als je geen keuze heb zo als ik dan is het gwoon niet anders THE END of my life
Datum:
09-07-2005
Naam:
wouter
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Alleen

Ik haat mezelf...
Afgelopen december had ik last van een zware depressie en daar was ik redelijk bovenop gekomen. Nu gaat het weer niet goed met mij. Ik wil zo graag afvallen en een mooi lichaam hebben, maar ik kan het niet! Als ik me rot voel ga ik vreten. Ik heb drie hele lieve vriendinnen maar ik kan ze niet vertellen hoe rot ik me voel. Ik geef ontzettend veel om ze maar ik geef totaal niet om mezelf. Ik voel me nooit goed genoeg. Ik ben een heel stil meisje en ik durf eigenlijk nooit met vreemde mensen te praten. Ik praat wel met goede vrienden maar ik laat niemand te dichtbij komen. Ik voel me dan totaal niet veilig meer. Ik wou dat ik uit kon leggen waarom ik zo vervelend doe tegen mijn vriendinnen en waarom ik me zo vreselijk gedraag. Ik schaam me gewoon rot voor het mens dat ik ben. Ik hoop heel vaak dat ik in slaap val en nooit meer wakker word. Dat zou ik heel graag willen. Dan kan ik dit hele leven achter me laten. Het hoeft van mij niet meer. Ik zou nooit zelfmoord kunnen plegen want ik kan dat gewoon niet. Dat kan ik mijn ouders echt niet aandoen. Ik hoop alleen dat mijn leven ooit draaglijker word maar daar geloof ik niet echt in...
Hoe zou het voelen om gelukkig te zijn? En hoe voelt he tom niet onzeker te zijn? Ik weet het echt allemaal niet!
Waarom is het allemaal zo moeilijk?
Datum:
09-07-2005
Naam:
daphne
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

klote ouders

6x uit huis gezet na een jaar verkering gedumpt! weer uit huis gezet...nu wonen bij mijn zus...ik lieg en bedrieg ik sta strak van de angst stress , stiekum een tongpiercing! de hel breekt los!! het is allemaal mijn schuld!! ik doe het zelf....zelfmoord enigste oplossing???
Datum:
08-07-2005
Naam:
essie
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

DIK, te Dik

hoi ik ben mas een gekke / aparte naam weet ik. Ik ben dik niet zo dat het heel ernstig is voor mijn gezondheid of zo maar gewoon wel TE Dik en op de een of andere manier vinden veel mensen / kinderen dat ze dat aan mij moetten vertellen.
ik word er al van af de basis school mee gepest ook al was ik toen niet dik gewoon iets steviger. dit ging door tot de middel bare school en na de zomervakantie zit ik in de exame klas en ik heb nou niet het iedee dat alles gaat verbeteren ik heb al last van zelfmoord gedachten van af 7-8 jaar matuurlijk als klein kind vertekl je dat aan je ouders mijn ouders geschrokken en begonne over psygiaters toen vond ik dat allemaal eng en schrok ik van de reactie van mijn ouders en heb ze daarna nooit meer iets verteld maar ik daacht er wel aan tis me nooit gelukt om HET daatwerkelijk te doen mmaar maar ik denk er heel veel aan heb al wel 100 keer met een mes aan mijn keel gestaan maar het lukt me niet ik denk dat ik wacht tot ik sterk genoeg ben om HET te doen.
o ja ik heb het laatst toch maar aan mijn ouders verteld maar die namen me niet meer serieus MAAR DAT BEN IK WEL ben il wel......
Datum:
08-07-2005
Naam:
Mas
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

ik kan er niet meer tegen

iedereen z*kt aan mijn kop.
dit is onverdragelijk zoals jullie weten.
en men zus is ook nog k*t.
kunnen jullie mij helpen.
ik denk bijna iedere dag aan zelfmoord!!

alvast bedankt jos
Datum:
08-07-2005
Naam:
joshua
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

oud

Hoe angstig ik als kind ook was, voor mijn geweldadige vader, ik ben altijd voor mijn eigenwaarde blijven vechten. Jaren gevochten tegen het gevoel dat je als mens niets bent. Gevochten om een goed gezin te hebben zonder angst en geweld. Hard gewerkt voor je gezin en op vrijwillige basis blindengeleidewerk doen. Geen eigen sociale zekerheid opgebouwd omdat je als moeder voor je gezin gewerkt hebt en je vrijwilligers werk gedaan hebt en nog steeds doet. Dan vernemen dat als je man weg valt je geen geld krijgt. Dat je het zelf moet verdienen in een maatschappij waar vijftigers zijn afgeschreven en vooral vrouwen. Als je jong bent kun je vechten en ik heb het blijvende verdriet wat je je hele leven met je mee draagt, dat je ouders had en nog hebt die nooit om hun kinderen gegeven hebben en ze de meest akelige dingen hebben laten meemaken. God, ik dacht dat ik dat een plaats gegeven had. Ik heb mij altijd eenzaam gevoeld ook al heb ik een rijk gevuld sociaal leven. Ik ben altijd blijven zoeken naar het waarom van die eenzaamheid. Ik denk dat ik het nu weet. Mijn kinderen zijn nu een jaar het huis uit en hebben een goed leven (gelukkig) Ik heb weliswaar mijn honden maar het gevoel dat ik weer voor mijn bestaan moet vechten en om die eenzaamheid weer weg te dringen is mij gewoon teveel. Ik ontdek dat hoe vrolijk mij ook andere mensen vinden ik niet meer kan en wil vechten. Ik heb na alles nog steeds dat verschrikkelijke verdriet. Het verdriet dat ik ouders heb gehad en nog heb die het niet konden opbrengen onvoorwaardelijk van mij te houden. Waarom zal ik nooit vernemen. Als kind liep ik al met zelfmoord neigingen rond. Het lijkt mij in elk geval dat ik eindelijk rust krijg.
Datum:
07-07-2005
Naam:
moeder
Leeftijd:
51
Provincie:
Limburg

leeghoofd

het lijkt alsof ik zolang als ik kan herinneren in een vreemde toestand van uitersten heb verkeerd. door mijn verstrooidheid heb ik altijd al moeite gehad om me te concentreren op werkelijk alles (nooit iets een keertje snel door), de manier waarop ik dingen bereikt heb was door veel dingen die om mij heen gebeurden uit te bannen, bestaat niet, is niet gebeurd, doorgaan, niet denken maar doen (doorwerken ook al ontbreekt de energie, de interesse en meestal aanleg). Nu lijkt het alsof ik bewust ben van alles wat ik fout heb gedaan/gezegd. 'k blijf hangen. Iedere dag maak andere plannen om het te proberen te doorbreken, maar ben besluiteloos. Het liefst zou ik voor altijd willen slapen, benen willen niet meer. De paar dingetjes die ik leuk vond, mag ik van mezelf niet meer leuk vinden, dat valt te veel op. En in kutMestreech ken det neit. Bepaalde opmerkingen van familie, leraren/docenten, kennissen/vrienden(?), jaren geleden gemaakt kunnen nu nog eeuwig door mijn hoofd spelen. Hun houding, denegrerende toestanden. Ben ook wel snel op de teentjes getrapt. Sinds jaren denk ik als mijn (lieve maar chronisch ziek en chronisch verdrietige, die ik nu niet blij kan maken, want ik ben niet zoals al die andere \\\'nuttige\\\' \\\'normale\\\' dochters)moeder er niet meer is, mijn taaie hond (van 17 jaar) en mijn (beste) vriend alles geregeld heeft, kan ik dan misschien eindelijk vertrekken? Oei oei wat een verwend kutkind, en dat nog wel met 26 jaar, zou dan toch voorbij moeten zijn. "spap draait zich om in zijn graf", nog zo'n leuke. Ieder klein ding is een last: ieder punt die ik aan mezelf moet verbeteren (soms zelfs de kleinste banale dingetjes, lukken niet) Heropvoeden is voor mij te laat, ben al verpest. Doel is jezelf (een beetje) gelukkig maken, fuck it wat anderen ervan vinden, maar nee ik moet dit en moet nog dat, en wil nog dit, maar kannie want dit. Plan: net gekochte spullen verkopen (wat dus niet lukt, ben niet goed in), spullen weggeven dan, het leven van mijn hondje zolang als het duurt plezierig houden, niet zeuren, niet klagen, wachten tot huilen stopt, positief uit je nek kletsen, regelen, geld maken..... als alles voorbij is dan misschien ergens op deze wereld naartoe waar ik niemand tot last ben een jaartje uitzieken. Als dat voorbij is terugkomen en alle emotionele schulden die ik overal gemaakt heb af betalen (zou niet weten hoe dat moet, misschien dan wel). Het liefst zou ik de nu deur open laten staan, neem mee, neem mee, alle balast opzeggen, pasjes weg..... ik ben weg.
Kop kaal scheren is misschien ook weer eens gezellig, denk dat ik dat maar doe of toch maar weer niet!
Datum:
07-07-2005
Naam:
s
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.