Levensverhalen (pagina 1829)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ondanks alles altijd alleen

Ik weet niet zo goed hoe en waar ik moet beginnen. Zelfmoord? ja dat is in mijn gedachte de enige oplossing. Vanaf dat ik me kan herinneren ben ik altijd alleen geweest, en niet omdat ik geen familie of vrienden heb, maar er altijd wel iets gebeurd waardoor ik er alleen voor kom te staan. Op de basisschool was het al zo dat mijn vriendinnen er met de jongen vandoor gingen waar ik verliefd op was, "" verliefd op de basisschool "" stelde eigenlijk niets voor, maar het kan toch een indruk op je achter laten. Al mijn vriendinnen van de bassischool gingen naar de mavo en ik als enige naar de Mavo/Havo. Gelukkig voelde ik me vrij snel op mijn gemak en kreeg nieuwe vriendinnen. Na twee jaar werd er besloten of je Mavo of Havo kon gaan doen. En weer als enige bleef ik over. Iedereen ging mavo doen en ik Havo. Er werd toen veel gezegd wat klaag je nou, maar ik was wel alleen. Ik ontmoette toen een jongen en was tot over mijn oren echt verliefd. OP school ging het helemaal niet omdat ik mijn plekje in die nieuwe klas totaal niet kon vinden. Thuis heb ik het perfect. Ouders die alles voor me doen, een lieve broer met een schat van een vriendin en een zus met een schat van een vriend. Ik ben een echt nakomertje en zo lang als ik me kan herinneren zijn mijn broer en zus ''bezet''. Op de een of andere manier voel je je toch alleen. Jij ligt alleen in bed en hun samen. Verjaardag: hun zitten bij elkaar en je wordt wel betrokken maar toch voel je je alleen. En dan weer die vraag van de familie: heb jij nou nog geen vriendje?. Die jongen die ik had ontmoet en waar ik tot over mijn oren verliefd op was heeft mij zo'n onwijze pijn gedaan. Hij was erg depressief maar dat wil je als verliefd zijnt iemand nooit toegeven. Ik ben nooit door hem verkracht, maar heb het altijd tegen mijn zin in gedaan. Hij hat echt een verrot leven, waarin alles tegenzat. Ik dacht dat ik hem kon helpen maar dat kan nooit. Hij heeft me vaak laten denken dat hij er niet meer was. Hierdoor heb ik mijn hele school ik mag wel zeggen verneukt. Ik heb elk centje bij elkaar gewerkt zodat hij kon, eten, stappen en wat niet? Na een tijd ga je inzien dat dit verkeerd is en ga je je eigen weg. Ik heb hier een hele tik van gehad. Mijn school verpest, mijn vrienden laten vallen en geen cent te makken. Verder! Ik ben een positief ingesteld mens. Er komen wel nieuwe vrienden en vriendinnen. Alles liep perfect, kreeg een nieuw vriendje, hele groep vrienden alles was volmaakt. Na poosje ging die verkering uit, ik wilde stappen, leven zoals ik nog nooit gedaan had. Maar op een of andere manier voel ik me wel alleen. Mijn vriendinnen hebben een vriendje, mijn zus krijgt haar tweede kindje en ik? ben nog bezig met mijn school. Niks mis mee, maar lig elke avond alleen in me bed. Nu nog... vind ik iemand leuk, lijkt het wel of er een vloek op me rust. Het lijkt wel alsof ik niet gelukkig mag zijn. Heb thuis veel problemen omdat mijn vader nog al veel drinkt en mijn moeder tegen een overspannenheid aanzit. Ruzie dat is het enige wat ik thuis heb. Doordat mijn vriendinnen allemaal bezet zijn ben ik altijd afhankelijk van wat hun gaan doen het weekend. Ik zie ze alleen wanneer hun kunnen. En als je dan thuis op de bank hangt en de rest is gezellig aan het stappen dan voel je je alleen. En wat het irritante van alles is, niet eigendunkerig maar ik ben een knappe slimme meid, iedereen heeft altijd zoiets van die red zich wel. 1 keer knipperen met die mooie ogen van d'r en ze heeft een leuke jongen aan de haak. En ik ben dat zo zat. Ik ben wie ik ben en niet iemand die er leuk uitziet en gezellig is. Ik voel me verrot van binnen en heb geen doel meer. En echt waar elke lichtpuntje wat ik in mijn leven tegenkom grijp ik met beide handen aan, om door te gaan voor mijn familie en vrienden. En misschien is dit niet zo'n dramatisch verhaal over verkrachtingen en weet ik het. Maar het gevoel alleen te zijn is werkelijk onverdraagbaar. Een klagerig type ben ik helemaal niet, en zie overal de lol van in, blijf altijd positief denken, maar het houdt een keer op. Ik ben het zat. Ik heb zolang geleefd voor andere, maar niemand voor mij. Weglopen is nooit goed, maar ik wil niet meer. Er zijn echt wel leuke dingen in het leven. Ik ga een avond stappen en sta te dansen als een gek, kan mezelf prima vermaken met van alles. Maar ik ben klaar. Heb geprobeerd om voor mezelf te kiezen en te willen leven maar het lukt niet. De negatieve dingen zijn zoveel male meer dan de positieve. Ik wil rust
Datum:
11-08-2005
Naam:
melissa
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

waar doe ik het nog voor

Ook ik wou altijd al dood als kind was mijn leven al waardeloos. maar heb altijd de moed kunnen houden en iets positiefs uit iets negatiefs kunnen halen. Alle ellende heb ik al meegemaakt maar heb altijd gedacht dat iemand die op deze aardbol loopt het wel slechter had dan ik. Maar op dit moment kan ik me niet meer sterk houden. heb mijn kinderen naar mijn exman gebracht met de wens dat hij er sterke meiden van maakt. Wat helemaal niet kan als hun moeder ze al niet meer wil. maar ik weet het niet meer. kan niet meer ben helemaal op en kan geen positieve gedachten meer halen uit alles wat ik beleef.
Datum:
11-08-2005
Naam:
els
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

iedereen gelukkig behalve jij

Ken je dat, iedereen om je heen is gelukkig, gaat verder met zijn/haar leven en jouw leven blijft stil staan. Je blijft alleen en alles wat je wil ondernemen eindigd in weer een teleurstelling. Dus de vraag, waarom zou je verder gaan

Ik heb heel vaak gedacht een einde aan mijn leven te maken, maar wat schiet ik ermee op. Ik bezorg de mensen waar ik om geef alleen nog maar pijn... en is dat het waard??

Wil ik hun laten lijden omdat ik het even niet meer zie zitten. Zoals veel mensen wel zeggen is zelfmoord zwak, maar soms denk ik, ik ben zwak dat ik het niet doe.
Datum:
09-08-2005
Naam:
??
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

27jaar

ik en let zijn al 27 jaar by mekaar ze heeft sind vorrig jaar een hele leuke baan.
sind zes weken nam ze elke keer een colega mee naar huis en ik zij dat moet je niet doen , je moet werk en prive gescheiden houden dat werd eigenlijk zo erg dat ik best wel rot tegen haar ging doen.tot op de dag dat ze de knoop doorhakte,nu woon ik 1week al by haar moeder maar maakte me vreselijke zorgen om haar want ze was in 3 weken tyd 10 kg afgevallen.ik zal je eerlijk vertellen ik heb helemaal geen hekel aan haar en ik hou ook veel van haarik dacht eigenlijk dat ze overwerkt was of in de overgang.maar vanmorgen hoorde ik dat ze denkt dat ze verliefd is op die die colega kan ik het hele proces weer opniew beginnen .
ik ben van binnen helemaal kapot het liefst zou ik er gewoon een einde aan maken je gaat ook je eigen de schuld geven van ben ik wel goed voor haar geweest.en voor de kinderen en als je dan ook nog hoor dat ze misschien eigenlijk 27 jaar niet zo veel van me gehouden heb ,kom toch hard aan.
gr willem
Datum:
09-08-2005
Naam:
w.alewijn
Leeftijd:
44
Provincie:
Zuid-holland

restless

Ik word gewoon door iedereen gehaat omdat k ruzie kreeg met een vriend hij zorgde gewoon dat iedereen me ging hate k ben ondertusse 4 keer afgeslagen en 1 keer vastgezeten omdat k aan het vechten was. ik heb er over nagedacht om zelfmoord te plegen maar dan denke die andere mense dat ze gewonne hebben en dat wil ik helemaal niet. want ik wil juist dat ze bang voor me worde zodat ik ze 1 voor 1 terug kan pakken en hun helemaal kapot slaan ik doe nu 4 jaar kick boxen en k zorg wel dat ik ze een keer kan vatten
Datum:
09-08-2005
Naam:
...
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik weet het ook niet meer

adhd ik heb adhd en kan maar niet stopen met denken ik wil dat het stopt en ben net gescheiden we hadden 2kinderen nu hebben we een omgangs regeling en ik had al een kind uit een vorige relatie 8 jaar bezig geweest voor het vaststelen van een omgangsregelingen nu was alles kompleet en zegt mijn vrouw ik voel niks meer voor je en ik denk huh???alles ging zo goed goeije zaak mooi huis drie schaten van kinderen maar ben niet eens instaat de vrouw van mijn dromen gelukig te maken omdat ik alleen maar aan me zelf denk zegt ze ik probeerde alles om het zo goed mogelijk te doen maar vergat mijn vrouw nu zijn we uit elkaar ik kan het maar niet begrijpen ik voel het is weer mijn schuld ik wil niet adhd de schuld geven maar daar komt het gewoon door ik kan me gewoon niet in een ander inleven en dat is echt klote ik wil wel verder maar alles is zo moeilijk ik kan het allemaal niet meer aan nu loop ik met deze gedachten terwijl er nog zo veel is en denk ik weer alleen aan me zelf wat met iedereen die ik achter zou laten ik ben gewoon een egoist en daarom denk ik het niet meer wil ik kan het niet meer het word te veel ik weet het ook niet meer!
Datum:
08-08-2005
Naam:
frauenfelder
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

wat nu????

stom,je bent 35 word je geconfronteerd met zog. borderline.....genoeg over gelezen,veel behandelaren,lieve knappe vrouw,mooi huis,mooie auto,toch nogal wat vrienden.........alleen.......wat?????ik weet t zelf niet meer,t lijkt ofdat je nu op n dood punt aangekomen bent,iedere dag echt iedere dag n hel voor mijn vrouw vader maar ook voor mijzelf....komt ook nog alchol bij.....en dan loopt t helemaal naar de kl....blij dat ik niet drugs of gokverslaaft ben want dan was t nog verder van huis en dat is t nu al....t stomme is dat ik heel depressief angstig en nog meer van die gekke dingen krijg van alcohol......en toch pak je t,om zogen effe te verzachten....grote onzin als t uitgewerkt is.......neem allemaal aub van mij aan borderline is niet leuk.....maar alcohol maakt t niet beter op.pas daar aub mee op...gr van n wanhopige
Datum:
08-08-2005
Naam:
udo
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

Vriendje

Heel vaak heb ik het gevoel dat mijn moeder niet van me houd. Mijn ouders zijn gescheiden, en met mijn vader heb ik niet echt contact. Ikwoon thuis met mijn moeder en mijn zusje van 11. Ik heb nog een broer van 16, maar die woont bij mijn vader, omdat hij niet met mijn moeder overweg kan. Met hem ben ik bijna elke dag, omdat we heel goed met elkaar overweg kunnen. Maar hij blowt heel veel, een paar joints pe dag. Ik blow en ik snuif. Puur omdat ik dacht dat ik er gelukkiger van zou worden. Wat dus niet zo was, maar nu is het al telaat, en ben ik verslaafd. Maar goed..

Ik denk vaak aan zelfmoord. Omdat ik denk dat toch niemand mij mist. Met mijn vader heb ik geen contact, me moeder houd duidelijk(!) meer van me zusje, en met me zusje heb ik toch altijd ruzie. Mijn vrienden en me broer en mijn vriendje zullen me misschien wel missen, maar mijn moeder niet, dat weet ik zeker. Ik heb mezelf vaak gesneden in mijn polsen, en proberen op te hangen, maar zonder resultaat, omdat ik steeds het beeld van me vriendje voor me zag..hoe hij zal staan huilen bij mijn begravenis..

Dat is de reden waarom ik mezelf toen niet heb opgehangen. Ik zit zwaar in de puberteit, ookal ben ik 13, toch is het zo. Iedereen zegt het, en ik gedraag/lijk ook ouder. Als een 16-jarige zegt iedereen. Maar dat doet er nu niet toe. Vrienden heb ik wel, maar toch voel ik me niet gelukkig. Omdat ik door mijn moeder niet begrepen word, bij wat ik ook doe. De reden waarom ik steeds toch geen zelfmoord pleeg, is mijn vriendje. Ik hou zo veel van hem!! Ik zal echt niet zonder hem kunnen! Hij is mijn alles, hij is mijn leven*letterlijk en figuurlijk dus!*

Dit was mijn verhaal, kusjee tessa
Datum:
07-08-2005
Naam:
Tessa
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

niets meer

mijn moeder heeft borderline en wil hier neit aangeholpen worden
alles wat in haar ogen mis gaat ligt aan mij of me vader.
me vader weet t ook niet meer
alcohol is maar raar en zwaar gevaarlijk in haar ogen dus houdt ze me onwijs kort hier mee
nu sla ik door ik ben 18 en mag werkelijk nix van me moeder.
een vriendje komt er ook niet aan te pas
ik ben het zat
Datum:
07-08-2005
Naam:
ik
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Geen zin meer

Ik heb kleine relaties gehad de afgelopen 5 jaar. En op 15apr. kreeg ik een nieuwe. Ik was erg gelukkig met haar. Maar we hebben af en toe wat problemen gehad. En op een fatale dag brak zij van me..................Nu heeft t geen zin meer. Want ik heb geen Toekomst in mijn handen meer...................Sorry
Datum:
07-08-2005
Naam:
Sprakeloos
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.