Levensverhalen (pagina 1828)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zie het niet meer zitten allemaal

Ik voel me de laatste tijd zo klote. En eigenlijk kan ik me niet herinneren dat ik ooit echt gelukkig ben geweest.
Op dit moment zit ik er het ergste mee dat mijn relatie die 4 jaar geduurd heeft 2 maanden geleden beeindigd is. Ik heb ook niet veel vrienden, dus ik voel me vaak heel alleen.
In het verleden heb ik veel te maken gehad met ziekte en dood van dierbaren en heb vaak het gevoel dat iedereen die me dierbaar is me verlaat. Ook ben ik heel veel gepest geworden. Op dit moment zijn de enigen die me echt heel dierbaar is m'n moeder, m'n stiefvader en m'n hondje. Ik weet dat ik als ik zelfmoord pleeg m'n moeder een verdriet doe wat ze nooit te boven komt.Maar moet ik dan alleen blijven leven voor m'n moeder? Ik wil haar geen pijn doen en ik wil nu ook nog geen zelfmoord plegen, maar ik wil niet een heel leven zoals het nu gaat. Steeds moet ik weer iemand missen.
Ik mis m'n exvriend verschrikkelijk en ik mis het hebben van vrienden. heb een paar mensen met wie ik wel eens op stap ga en op m'n studie praat ik ook wel met iedereen, maar ik heb geen echte vriendschappen. Verveel me vaak, voel me vaak slecht. Vraag me vaak af waarom ik er ben, wat het nut van mijn leven is. IK heb voormezelf een ultimatum gesteld. Als ik over 2 jaar om deze tijd nog steeds niet gelukkig (of in ieder geval gelukkiger) ben, dan kap ik ermee. Ben al te vaak depressief geweest, heb al te vaak te veel verdriet gehad. Ik wil dat niet nog langer. Ik wil niet opgeven, maar ik wil zo ook niet door.
Niemand weet ook hoe klote ik me echt voel, doe altijd maar alsof alles goed gaat, maar dat gaat het dus niet!
Ik hoop zo dat ooit de dag komt waarop ik kan zeggen dat ik gelukkig ben. Dat ik gelukkig ben met een man, een kindje een leuke baan, leuke vrienden, dat is alles wat ik vraag. Op dit moment is alleen m'n studie enigzins leuk en voor de rest heb ik geen van allen. Ik wil verandering, maar ik weet niet hoe.
Wou soms dat iemand zo dwars door me heen kon kijken en kon zien hoe ik me voelden.
Ook ben ik bang geen vriend meer te krijgen, als ik dat tegen iemand zeg nemen ze me niet serieus. Dan is het van je ziet er hartstikke goed uit en je bent nog zo jong, maar ik heb niet veel jongens waar ik verliefd op raak en ik ben erg introvert en onzeker.
Ik voel me zo alleen nu, heb het gevoel dat iedereen een relatie en vrienden heeft en dat ik de enige ben die dat niet heeft.
Ik wou gewoon ff m'n verhaal kwijt

Datum:
24-08-2005
Naam:
Eva
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Ik wil dood

Het begon toen nog jong was toen overleed mijn beste vriendin maar haar geest is altijd bij me Ik kan ook met der praten maar ik mis er zo erg dat ik zelf ook dood wil. En als ik dan ruzie heb met me ouders en mijn broertje dan is dat gevoel nog sterker ik snijd me maar ik ben bang dat mijn ouders het merken en me naar een internaad doen Ik weet egt niet meer wat ik moet doen!!!groetjes Simone
Datum:
24-08-2005
Naam:
Simone
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

is dit leven

ken je dat

niet weten wat je voelt,alleen maar voor je uit staren ,niet wetende wat morgen komen gaat ,het je ook niet intresseren, denken aan later maar ja wat is later leven ,
leven een mooi woord is dit leven een hoop ellende om ons heen met jezelf in dde knpoop zitten erge dingen mee gemaakt hebben , en niet weten hoe je er mee om moet gaan das het ergste

kijk ,
hulp zoeken voor je het doet ben je ver weg je wil niet dood ik loop al 2 maanden bij ggz en weet je ze doen nog niks niks
ja we gaan kijken of we je ergens kunnen plaatsen nou weet je
ik wil niet dood maar zo wil ik ook niet verder dat is zeker als het lang duurt stop ik het zelf

ja jongens dan stop ik

ik ben 2 x sexueel misbruikt (stomme ik)
ik ben zelf gepakt wegens verkrachting(nietgedaan) en vrijgesproken
ik heb een leven nou dat slaat alles

ik heb geen ;leven nee
en er is een dag dan stop ik

oh ja ggz verander je beleid zo red je een hoop mensen

geef ze hulp als ze nodig hebben niet als het te laat is

ik roep vaker ik wil dood ik heb mensen die om me geven die er voor me zijn

ik hoop dat ik daar altijd genoegen mee heb

succes allemaal

Datum:
24-08-2005
Naam:
frank
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

je bent altijd alleen

tot nu toe ben ik door iederen van wie ik hou wel in de steek gelaten nu ook weer door mijn eigen man die een vent neuken belangrijker vind dan bij mij zijn. maar ik ben zo stom om tegen hem te zeggen dat het mag omdat hij dan gelukkiger is.en nu net gooit mijn allerbeste vriend de sleuetl terug in de deur en laar me voor altijd gaan
al vanaf m'n achtste gebeurd dit door de dood dood het leven door alles. en ik kan niet meer. ik zat aan medicijnene hiervoor en ze hielpen maar ik kon wel weer zonder het gaat zo goed en je wil toch kinderen dus ik schrijf ze niet meer voor. ik heb het gehad je doet alles voor iemand en dan laten ze je toch gaan ze stejken leterlijk een mes in je ziel.
ik heb 1 keer eerder geprobeerd maar durfde niet. en ook nu weet ik niet hoe polsen snijden is smerig pillen, ja mar hoe wete je hoeveel. er is zat in huis heb alleen geen lef zelfs daarin misluk ik. zoals in alles mijn familie vrienden huwelijk werk alles.sorry
zit ik weer zielig te doen er zijn er die veel meer hebbn meegemaakt en dan kom ik boeie
Datum:
24-08-2005
Naam:
mo
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

geen hoop.

Ik voel me het laatste jaar zo ontzettend ongelukkig. ik ben verslaafd aan wiet, ik ben zo onzeker over me zelf dat ik nauwelijks me dagelijkse ding durf te doen. Ik kan nergens meer het positieve van inzien. Al mijn 'vrienden'' willen mij niet meer zien. het is zo eenzaam. Ik weet het echt niet meer. Ik probeer me er telkens weer overheen te zetten, ik zeg tegen me zelf dat het wel beter wordt, maar van binnen weet ik dat dat niet zo is. Het lijkt wel of niemand me wil kennen. Ik denk zelfs dat mijn ouders me liever zien gaan uit hun leven. De enige 2 mensen die ik kon vertrouwen.
Datum:
23-08-2005
Naam:
A.
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

nooit alleen.

hallo ik ben een meisje van 22 jaar, die haar verhaal nog nooit heeft kunnen vertellen.
dit is de eerste keer dat ik mijn ei kwijt kan. waarschijnlijk ook de laatste, want erg lang zal ik er niet meer zijn (gelukkig).
het begon toen ik ong 12 was. ik heb het nooit gedeeld met andere omdat "ze" tegen mijn zeggen dat toch niemand mij zal begrijpen. met "ze" bedoel ik de stemmen in mijn hoofd. vroeger waren ze nog aardig maar de afgelopen jaren worden ze steeds geweldadiger en als ik niet doe wat ze zeggen dan zijn ze niet stil. dus om nog in enige vorm van rust te kunnen leven moet ik hen gehoorzamen. het is elke dag weer een gevecht om optestaan. zo heb ik onlangs mijn broertje van 2 vande trap gegooid. met als gevolg ernstig hoofdletsel. omdat de stemmen het wilde ben ik talloze keren mijn moeder te lijf gegaan met een broodmes. omdat mijn ouders zo veel van mij houden hebben ze mij nooit aangegeven. wel sluiten ze mij bijna dagelijks op in een kamertje van 2 bij 2 zonder enige spullen (zodat ik mezelf nix aandoe) mijn moeder zegt dan ook altijd tegen mij "ga maar ff naar boven ben je ff lekker alleen" nou alleen ben ik nooit. ik weet zeker dat ik dood wil ik kan de druk van het leven gewoon niet meer aan. ik weet alleen nog niet hoe ik het ga doen. het liefst wil ik niet te veel troep (dus niet voor de trein) ook wil ik geen pijn voelen. dus waarschijnlijk zal het gewoon een overdosis pijnstillers worden.
Datum:
23-08-2005
Naam:
.
Leeftijd:
22
Provincie:
Flevoland

mijn verhaal

Ik kom uit Limburg , maar wel uit Belgie , maar bij ons heb je deze site niet.
Waarom ik er al een hele tijd aan denk ? Omdat het bekende emmertje al meer dan eens is overgelopen.
Er zijn verschillende verklaringen.
De eerste zal zijn omdat ik al heel mijn leven ziek ben , en daardoor niet het normale leven van elk kind heb kunnen doorbrengen. Ik ben op heel jonge leeftijd al volwassen geworden en heb nooit geen onbezorgd leven kunnen leven.
De tweede reden is omdat ik heel hard ben voor mezelf , anders kom ik er niet ......als je ziek bent moet je een vechtlust hebben om elke keer door te zetten ... maar dat maakt ook dat ik dikwijls mijn pijn en verdriet moet kunnen verdringen.
3 jaar geleden liep het mis , mijn beste vriend crashte met een sportvliegtuigje, en was opslag uit mijn leven gerukt. sindsdien kan ik met niemand geen band meer creeeren , en heb bijna geen vrienden meer .
Ik ben heel hard verbitterd en wil eigenlijk niet meer vechten.... niet tegen mijn ziekte , niet tegen de pijn van het gemis .....
dit is mijn verhaal , en zolang ik geen echt idee heb hoe mijn ouders verder moeten zonder mij , en nog wel op een manier dat ze niet gaan verstaan , zal ik waarschijnlijk niet het lef hebben om echt zelfmoord te plegen , maar de behoefte om het te doen word wel groter en groter ....
Datum:
23-08-2005
Naam:
Fabienne
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

verdriet, pijn, onmacht...

Tja...vertel je verhaal..das makkelijker gezegd...toch maar bij het begin beginnen...
Het is begonnen dat ik 10 jaar was en mijn zus en ik een ernstig brommerongeluk kregen. Zij in het AMC ik in een ander ziekenhuis, uit elkaar gerukt na zo'n verschrikkelijke gebeurtenis. Zij een langdurig ziekteherstel, ik opgevangen door goeie kennissen. De man van dit stel heeft mij sex. misbruikt. Heel lang heb ik met dit geheim rondgelopen...ik kon het mijn ouders niet aan doen terwijl mijn zus in het z'huis ligt en vecht voor d'r leven, ik ook nog eens een last op hun schouders leg over mijn problemen. Die man heeft iets heel dierbaars van mij afgenomen...mijn naieviteit, mijn kind-zijn. Zus hersteld en krijgt ALLE aandacht, ik word voor het gemak maar even vergeten. goed.
Jaren later...ouders gaan scheiden. Vader heeft een ander (iemand die jaren bij ons in huis heeft gewoond, mijn moeder heeft haar opgevangen en opgevoed als d'r dochter) Mijn moeder was hier helemaal kapot van en herhaaldelijk vond ik als ik thuis uit schook kwam overal bloed en had ze weer d'r polsen doorgesneden. Het idee, dat je moeder je in de steek wil laten doet erg zeer. Begrijpelijk...maar pijnlijk. Dit was een erg moeilijke tijd. Puberteit en dan toch volwassen moeten zijn om voor je moeder te zorgen...die niet at, die niet kookte, die niet waste. Alles deed ik. De last was achteraf veel zwaarder dan ik op DAT moment besefte.
Op een gegeven moment ging ik op mezelf wonen...het leek me heerlijk, eindelijk eens op eigen benen staan....maar wat een eenzaamheid! Ik kwam een geweldige man tegen (van wie ik nog steeds hou) maar die relatie heb ik flink naar de klote geholpen. Ik ben een borderliner...en daar is HEEL moeilijk mee te leven. Alles heb ik stuk gemaakt. Inmiddels heb ik een kindje van hem, echt een wonder. Ben hier ook heel dankbaar voor, maar ook dit verpruts ik weer. Door de borderline kan ik heel agressief worden en wil ik nog wel eens mijn handjes laten wapperen...richting mijn zoontje. Heel veel schaamte en heel veel schuldgevoel komt hier bij kijken. Op het moment loopt alles in het honderd. Ik moet uit de wao en moet gaan werken...Hoe?? 5 dagen werken met een kind...waar laat ik hem? parttime werken? hoe kom ik daar van rond?? en verplicht solliciteren zoveel x in de week...mijn hoofd is op het moment zo vol, zo druk. Ik wil dit niet afreageren op mijn kind, dus ik heb hulp gezocht. Heel moeilijk...om te moeten vertellen HOE ik ben..wat ik doe, mijn agressieve buien...zo veel schaamte...maar ik moet...ik moet voor mijn kind. Hij verdient het beste in deze wereld...en als het het beste voor hem zou zijn, dat zijn mamma er niet meer zou zijn en dat ie een rustig, harmonieus gezin zou krijgen, dan neem ik de stap. Voor mijn kind doe ik alles en op het moment ben ik er van overtuigd dat ie beter af is zonder mij. Hoezeer ik hem ook zou missen!!! Heel erg missen!
Datum:
23-08-2005
Naam:
Cira
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

vriendin carolla

vandaag heb ik te horren gekregen dat mijn vriendin die bordelijner is zelfmoord heeft gepleegt ik weet hier niet mee om te gaan heb het gevoel dat ik er beter had moeten helpen.ik zoek wat stuen
Datum:
22-08-2005
Naam:
aimee
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

ik word gepest

ik wordt gepest en denk vaak aan zelfmoord ik he gyneacomastie een borst probleem en ze pesten me erover ik ga denk ik zelfmoord plegen
Datum:
22-08-2005
Naam:
peter
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.