Levensverhalen (pagina 1788)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het leven is mooi

Ik heb een tijd terug een behoorlijke rotperiode achter de rug gehad. Mijn toenmalige vriendje werd niet geaccepteerd door mijn ouders en heb daar toen een hoop ellende mee gehad. Ik mocht echt helemaal nix. Heb het toen maar uitgemaakt en achteraf was dat toch het beste, maar op dat moment ging ik bijna dood. In die tijd heb ik eigenlijk niet echt gedacht aan zelfmoord, dat stond zo ver van me af en ik kom me ook niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Nu is er laatst een student bij mij op school overleden doordat ze zelfmoord had gepleegd en afgelopen donderdag is er iemand voor de trein gesprongen die ik (gelukkig) niet meer haalde. Ik heb toen een trein later gepakt en hoorde achteraf van mijn vader wat er was gebeurd (hij zat wel in die trein). Nu denk ik bij mezelf: Hoe kan je het zo niet meer zien zitten dat je zelfmoord pleegt? Het kwam toen echt zo dichtbij. Gelukkig ben ik er ver vanaf gebleven een aantal jaren geleden, want ik was toen ook behoorlijk depressief. Het ging toen ook steeds slechter op school. Ik zat in de puberteit (nu ik er zo op terug kijk viel daar veel aan te wijten) en voelde me ongelukkig, niet geaccepteerd, niet geliefd. Ik denk dat veel tieners van 12-18 jaar dat ook zo voelen, maar in de puberteit zag ik ook alles heel grauw en somber. Gelukkig ben ik er weer uitgekomen door al dat achter me te laten, me eroverheen te zetten en het geluk op te zoeken. Ik ben blij dat ik ouders, familie en vrienden heb die me hebben geholpen en alles voor me over hebben. Ik heb nu een gelukkiger leven. Gaat goed op school en met mijn vriendje dat ik nu heb ook. Het is bijna kerst en ik hoop dat iedereen die op deze site berichtjes post ook het licht mag zien en uit zijn dal mag klimmen. De kerst is er om met je familie en vrienden te zijn en gelukkig te zijn, niet om er een einde aan te maken. Het leven is mooier dan je denkt wanneer je maar eenmaal weer kleur ziet in plaats van grauwigheid. Als je maar inziet dat alles weer beter zal gaan na verloop van tijd en je je er gewoon even doorheen moet zetten, dan vind je vanzelf weer geluk. Zoek de mensen op waarvan je houdt of waarvan je wilt leren houden en vier een gelukkige, vrolijke kerst. Ik hoop dat mijn berichtje mensen helpt weer in te zien dat het leven eigenlijk heel mooi is.
xxx
Datum:
19-12-2005
Naam:
iemand die om je geeft
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

ongelukje

ik ben 19 en ik kan me niets herinneren van mijn vorige jaren. ik weet alleen nog maar de rot dingen, mijn zusje die uit huis werdgeplaats...mijn vader die weg ging... een nieuwe vriend voor mijn moeder.. en nu alleen nog maar gezeik...

waar is het allemaal goed voor.. wat doe ik allemaal fout.. als ze zeggen je doet te weinig en ik verander dat dan doe ik het op een andere manier wel weer fout.. ze zeiken me allemaal af hier thuis.. mijn moeder, haar vriend en mijn broer.. ik zou willen stoppen met school, zodat ik kan werken en een huisje kan huren.. ik denk dat het dan beter met me zal gaan.. maar ik kan niet stoppen met school... ik wil graag mijn diploma.. maar wat nu... ik kan niet meer en ik wil niet meer.... iedere dag droom ik over een ongeluk.. in de hoop dat die de volgende dag uitkomt..mezelf van het leven beroven..dat durf ik niet.. dus op die manier hoop ik dat ik het zelf niet hoef te doen....

maar ik zit nog 2 jaar op school.. en ik kan het nu al niet meer aan.. een huisje kan ik niet betalen.. dus ik blijf maar dromen over dat ongeluk.. tot het er op een dag van komt...
Datum:
18-12-2005
Naam:
hopeloos
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

geen zin meer in het leven

ik kan het niet vertelen
maar het is echt waar
Datum:
18-12-2005
Naam:
leen
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-holland

levensmoe

in mijn tienerjaren zag alles er zo rooskleurig uit!ik zag er goed uit,en trok veel meisjes aan!had vriendinnen bij de vleet.ik was gewoon een hele populaire gozer.
toch werd ik veel gepest,en mede door mijn karakter,kon ik daar niet mee om gaan.ik was zwak en kwetsbaar!eigenlijk mijn hele leven geweest!alsof ik in een verkeerd lichaam was geboren.ik ben,een heel zachtaardige kerel,en ieder kwetsbaar gevoel die ik kreeg,van mensen maakte mij onzekerder,en angstiger.
dat resulteerde,dat mijn liefde voor mensen op een gegeven moment verdween.
op een dag leerde ik een vrouw kennen,die echt bij mij paste,na een hoop slechte ervaringen in de liefde,die ik gehad had.ons motto was dan ook;"mijn leven is met jou begonnen,en zal met jou eindigen".na een jaar verliet ze mij,ondanks dat ze nog steeds veel van mij hield,dat vertelde een paragnost mij,en zelf zei ze dat ook!
maar ze moest bij mij weg,ze wist zelf niet eens waarom.
kort daarna kreeg ik een uitslag op mijn geslachtsdeel,dat ik bijna vijf jaar bleef houden.in die tijd isoleerde ik mijzelf,en sloot mezelf op voor iedereen.heel eenzaam.ik koos er echt voor.
nu is het weg,en ben al ruim zes jaar alleen.ik zit in een visieuze cirkel,en kom er niet meer uit.ik wil niet alleen zijn,maar wil ook geen contact met mensen meer!bang om weer verlieft te worden,onzeker,en angstig.ik ben een echt gevoelsmens,ik zit heel diep,ondanks dat ik een goede baan heb,een mooi huis+auto heb.ik zit op slot.en leef met een masker op.god is de enige nog die ik vertrouw,alleen soms denk ik dat hij mij in de steek gelaten heeft,en dan denk ik wel eens:hij zal zijn redenen wel hebben.hij heeft zijn eigen zoon voor onze zonden laten sterven,maar wij hebben er niets van geleerd,logisch dat hij de mensheid heeft verlaten!kijk eens om je heen!
niets anders dan ellende!ik ga gewoon monotoon verder,en hoop dat hij mij red.
en de duivel niet de bovenhand gaat krijgen.anders is het gebeurd.
Datum:
18-12-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

depressief

niemand niemand niemand ziet het aan mij voor de buitenwereld ben ik een vrolijk lief aardig en stil meisje en heb een leuke vriend....maar van binnen voel ik me zwaar klote....al heel die 18 jaar wordt ik getreiterd en gepest door me eigen ouders, ze schelden me vaak uit voor van alles en nog wat dat ik niks kan lelijk ben en dom elke dag weer...als het dan weer een tijdje goed ben ik zoo blij...ik heb er ook wel is met me moeder over gepraat en ze zegt dan steeds dat ik het me niet zo aanmoet trekken dat ze allemaal niet zo meent maar ik geloof dit niet meer....het is volgens mij niet echt normaal als je eigen moeder je kanker toewenst en je uitscheld met woorden zoals je mag dood vallen en ik geef niks om je...niemand weet het ook want voor de buitenwereld doet me moeder alsof wij een geweldig gezin hebben me moeder is zelf ook niet aan de drank of iets en is gewoon een heel normaal uitziende vrouw zelf heel erg sjiek in haar doen en laten. Maar me moeder is gewoon heel erg snel gestrest er hoeft maar iets te gebeuren en ze gaat tekeer tegen me vader en tegen mij me oudere zus van 20 en zusje van 10 kunnen haar meestal wel ontzien.....en ze zegt ook dat ze om hun wel geeft en om mij niet pffffff ik weet het allemaal niet meer toen ik 14 was heb ik bij de jeugdzorg gezerten maar dit hielp niet veel.....ik voel me gewoon zo onzeker en elke dag als ik over straat loop denk ik alleen maar wat denkt iedereen wel niet van me ik ben raar ja zie je iedereen kijkt me raar aan.....ik ben ook heel erg verlegen zeker als ik met onbekende mensen een gesprek aanga...terwijl ik van andere altijd hoor dat ik zo spontaan ben ...en ik durf ook mensen niet teleurstellen door altijd maar ja te zeggen ik wordt gewoon helemaal gek van mezelf ik weet dat zelfmoord laf is en geen goeie oplossing maar ik kom er gewoon niet meer uit ik kan het niet meer aan..... zou iemand met mij willen praten?
Datum:
18-12-2005
Naam:
sanne
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Niet van deze aarde!

Beste lezers,

Ik merk dat de meeste mensen hier allemaal heel erg jong en meisjes zijn. Na goed. Zelf ben ik 23 jaar en een jongen. Ik kom uit een best fortuinlijke familie. Mijn familie kent een rijke historie. Zelf zit ik mn laatste jaar van mn opleiding en doe HTS.

Ik heb inmiddels al 2 pogingen ondernomen. Allebei mislukt met gemengd gevoel. Een daar van was alcohol vergifitiging. Is niet aan te raden en werkt erg moeilijk.

Op m`n 16de kreeg ik voor het eerst zelfdmoordneigingen, maar mijn ouders onderschepte mn afscheidsbrieven en ik was toen gered, waardoor ik rond mn 17de tot mn 20ste weer vol op van het leven kon genieten.


De laatste 3 jaren zijn een hel voor me geweest dit komt naar mijn mening door dat ik geen levensvreugde meer had en al mn ambities waren verloren. Het doel om voor te leven heb ik niet meer. Ik leefde alleen nog omdat ik sociaal wilde zijn. Daarom wilde ik vandaag een 3de poging wagen maar ik kon te weinig informatie overvinden. Misschien volgende week dan maar.

Vind wel jammer dat ze hier geen chatbox hebben zodat je met de zelfde lotgenoten erover kunt praten.

Na goed dit was mn verhaal. Ik wil echt niemand de aanleiding geven tot zelfdoding, maar mijn situatie is anders en ik vind het persoonlijk het wel rechtvaardig wat ik doe.

Groetjes, Jongen uit SG en NL
Datum:
18-12-2005
Naam:
Jongen uit Singapore en Nederland
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik ben erg bang voor politie.ik ben ernstig mishandeld door politie.ik heb lichamelijk en psychische klachten overgehouden aan de mishandelingen.ik kan niet meer verder.ik weet zeker binnenkort ga zelfmoord plegen.
Datum:
17-12-2005
Naam:
Farzan
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

wrrm?

heej allemaal ik wil zelf geen zelfmoord plegen!!....mijn beste vriendin wil wel graag dood:(.......en soms dan denk ik dat ik tekort schiet bij haar:(....ik heb sinds pas een vriendje en zoals ze in haar stukje al schreef vind ze da ik haar laat vallen maar ik probeer het eg goed te doen ik bedoel....ik kan hem ook moeilijk laten vallen!!......ik vind het ook kei moeilijk. en ik wil ff tege haar zeggen dat ik heel veel van ur hou en da ze een heel mooi meisje is en dat ik heel veel van haar hou:)
alle mensen die zelfmoord pogingen hebben wil ik dit ff kwijt: GOD heeft een heel mooi plan met jou en hij wil jou een kans geven en mssn denk jij wel wow wat heb ik een k*t leven maar het komt allemaal goed als je je verhaal aan GOD vertelt dan wil hij je helpen:)

-xXx- mij
Datum:
17-12-2005
Naam:
*my*
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Ik had geen zin meer

ik wou zelfmoord plegen vanwegen dat mezelf heel erg haat ik vind mezelf heel lelijk. mijn vriendinnen zitten ook steeds te verluisteren waar ik bij zit ze hebben allemaal geheimen maar ik mag niks weten ik denk tog dat het over mij gaat en durf niet over mijn gevoelens te praten. ik ben bang dat iedereen me dan geschift zou vinden ik had mezelf toen alleen thuis was opgehang het ging mis en kreeg geen lucht ik kon net op een tree van de trap staan, ik heb mezelf bijna ook voor een auto gegooid ik vond dat eng en deed maar niet, ik heb in mezelf gesneden in mijn polsen en nek, ik heb ook heel veel pillen geslikt waardoor ik heel erg ziek werd en niet uit bed kon komen, ik heb ook geprobeerd mezelf te verdrinken ik vond heel eng maar mijn ouders kwamen erachter mijn moeder heeft heel erg gehuild en moest met een psigiater praten ik snij mezelf nu nog heel erg en wil daar ook van af maar het voeld zo goed (niet gaan doen hoor) ik ben nu heel erg bang om mensen mijn gevoelens te vertellen. ik zou er graag hulp bij willen om ermee te stoppen. kan iemand mij helpen.XXXX
Datum:
17-12-2005
Naam:
Een verdrietig meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

ik wou dood

Het begon eigelijk dat ik steeds ruzie had met mijn vriendinnen ouders en zus ik dacht dat het allemaal aan mij lag. Ik begon te denken dat ze me toch niet meer moesten mijn vriend had mij ook nog eens bedrogen en van zijn klas had ik moeten horen dat het uit was. ik voelde me heel erg rot erover ik vond mezelf dik en lelijk. daarna heb ik mijn polsen door proberen te snijden. iedereen vroeg steeds wat is er gebeurd ik gaf het konijn wat wij hebben maar de schuld. later zijn mijn vriendin naar de mentor gegaan. ik heb het moeten vertellen aan mijn ouders wat er nou was gebeurt. ik moest ook een heletijd naar de schoolpsigiater. ik heb na lange tijd gezegt dat niet meer zou doen ik denk er nog heel vaak aan en snij mezelf en maak met hete metealen voorwerpen patronen in mijn armen of buik. ik voel me nog helemaal niet lekker en heb heel veel gedichten die gaan over zelfmoord, dood en snijden ik wil er echt van af maar mijn moeder wil dan dat ik me laat opnemen en naar een kliniek ga. daarom vertel ik nooit meer hoe ik me voel. XXXXXXXXXX
Datum:
17-12-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.