Levensverhalen (pagina 1786)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pappa

beste iemand .

ik voel me zo ongelukkig , ik kan er niks aan doen .
ik mis mijn pappa nu al 8 jaar lang, en ben ontzettend bang!
bang om;
mijn vrienden kwijt te raken.
er alleen voor te staan.

de enige uitweg die er denk ik is voor mij ,
is : de dood .

xx hulpeloosje.
Datum:
20-12-2005
Naam:
jaclin
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

problemen en nog meer problemen......

hallo, ik ben nadia en ben 15 jaar oud.

ik heb al vanaaf toen ik 10 jaar oud was geen zin meer in het leven.
myn moeder is achter al mijn problemen gekomen

*anorextia
*zelfmoordpoging
*mishandeld
*slechte cijfers op school
*geen zin meer in het leven

mijn ouder zijn al gescheiden toen ik 4 jaar was.
en ik ben mijn beste vriendin verloren.
en toen heeft mijn vriend het uitgemaakt.
omdat ik zo veel problemen heb.
mijn zus die heeft de moed in mij op gegeven
en mijn broer die helpt me nog een beetje.
ik weet niet meer wat ik moet doen.
ik heb veel verdriet omdat mijn vriend het heeft uitgemaakt.
en mijn familie die geeft mij op.
ze geven gwoon niet meer om mij.
ze hebben me op allerlei manieren mishandelt.
maar ik denk steeds is het de oplossing zelfmoord...??
maar dan denk ik er zijn mensen die wel om je geven en die doe je dan zoveel pijn.
maar ik heb het gedaan en overleeft.
ik weet niet of ik het nu ooit weer zou gaan doen... ik kan dan egt dood zijn.. wil ik dat nu nog wel...
ik wil graag contact met kinderen die in dezelfde situatie zitten mijn email adres is op te vragen bij de admin van deze site
Datum:
20-12-2005
Naam:
Nadia
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

ik wil weg van hier

het begon allemaal toen me vader 5-6-1997 er een eind aan heeft gemaakt, het deed me veel verdriet en namate ik ouder word begin het steeds meer pijn te doen.mijn moeder kreeg ongeveer een jaar na het overlijden van mijn vader een nieuwe vrien. ze zijn getrouwd geweest. ze hadden vaak ruzie en zaten erg aan de alcohol. ik trok het me heel erg aan. iedereen laat mij in de steek ik heb geen vrienden, niks. mijn stiefvader heeft ons toen we daar nog woonden ook al onze familie afgenomen. ik heb ook nog een een verschrikkelijke hekel aan mezelf. ik durf niks meer. mijn moder en sitefvader zijn bijna een half jaar uit elkaar omdat mijn stiefvader me zus heeft aangerand(laat ik het zo zeggen) mijn zus heeft mij op dat moment willen wakker maken (we sliepen bij elkaar op kamer_ maar ik was te moe en dacht dat ze weer een nachtmerrie had gehad. ze yheeft de hele nacht naast me gezeten. en zelf heb ik ook niet met een lekker gevoel egslapen ik dacht straks is er iets ernstig gebeurt.
de volgende dag heb ik haar gevraagd wat er was maar ze zij alleen dat mn stiefvader heel tijd op akmer kwam(dat zei ze omdat mn moeder er bij zat) later ging ik naar boven en heeft ze me alles verteld op dat momkent voeldfe ik me behoorlijk schuldig en nog wel. een paar dagen daarna ik was naar de bios geweest met een vriend, we waren op de fiets en het was al erg laat, toen we weer bij ons in het dorp waren bleek dat er geen stroom was (dat was niet zo erG) ik kwam thuis en voelde een snijdende spanning. mijn zus zou het aan mn moeder vertellen, ik vond het wel beter. het bleek dat mn moeder en stiefvader al ruzie hadden op dat moment. mn moeder heeft de volgende dag direct scheidingspapieren opgehaald. mijn moeder heeft er met mn stiefvader over gepraat (niet egt praten) en hij ontkende alles nog steeds( maar ik heb zelf een deel meegekregen) me moeder heeft ons ook voor een ander huis ingeschreven. mijn zus was voor een tijd dhet huis uit. en ik ging echt met tegenzin naar school omdat ik bang ws dat mijn stiefvader mijn moeder wat ging aandoen. ik en mijn moeder hebben 2 maand lang nog daar in huis gewoon en egt geen plezierige twee maand. ik was ook een avond op stap ook niet egt met plezier heen gegaan ik wist gewoon dat er iets ging gebeuren en inderdaad, ik kwam de discotheek uit en mijn zus had een sms ik moest bij mijn neef slapen. ik werd woedend want wou bij mijn moeder zijn wat er ook was. toen bleek dat ik zelf ook een sms had van de politie mijn moeder was aangehouden en ik moest zo snel mogelijk contact opnemen met de politie. mijn zus belde de politie zelf kon ik niet want was te overstuur. de politie wou niks zeggen en toen stond mijn neef bij ons. hij wou nog niet direct iets eggen ik denk mede omdat een vriend van mij bij me was. ik en die vriedn zijn nog naar een shoarma tent geweest en hebben even gepraat. ik wist nog niks maar dacht dat mijn moeder mn stiefvader had neergestoken ofzo. ik kom bij mijn neeft thuis nog weert ik niks, dan brengen we die vriend van mij thuis en op de terugreis verteld hij ht me. mn moeder had mn stiefzusje bedreigd met een mes, maar toen ik ook wist waarom kon ik het me wel voorstellen, de volgende dag nog niks van kijn moede gehoord, ze hadden haar vast, laterop die middag krijgen we een telefoonte ze was bij een vriendin ze was thuisgebracht door de politie. ik en mn moeder hebben daarna nog heel even thuis gewoond, maar was amper vol te houden.. toen we gingen verhuizen hebik mijn dierbaarste bezit moeten achterlaten mijn hond. en dat vergeef ik mn stiefvader nooit. het ging een tijdje beter maar dat duurd niet lang en alles was weer overhoop in mijn hoofd, ik voel me net zo klote ik weet het niet meer, mijn moeder zitvolop aan de alcohol, en het enioge waar ik aan denk is de dood, ik heb al vaak zelfmoordpogingen ondergaan en ben laatst ook weer bijna begonnen om in mezelf te snijden. ik werd woedend op mezelf en heb de mes wegegooid en daar ebn ik best wel trots op. ik denk nu nog vaker dan te voren aan de dood, ik weet niet meer wat ik hier doe, ik ben lelijk, haat mezelf , neimand mag me, iedereen haat me, wat heeft het dan nog voor zin....de laatste 7 weken begin ik het lichamelijk ook weer te merken dat het heel snel achteruit gaat, ik word snel moe, hoofdpijn nergens zin in.
ik heb gistern de brief van mijn vader ontvangen die hij had geschreven voor hij er een eind aan had gemaakt, ik wachte al een hele tijd op die brief, en eindelijk had ik hem, toen ik hem las voelde ik niks, maar toen ik wou gaan slapen stroomden de tranen er uit, was een beetje boos voor het eerst, voelde heel veel pijnen voel me eenzaam. het enige waar ik nog aan denk is zelfmoord, en ik denk ook dat het niet lang meer duurt.
Datum:
20-12-2005
Naam:
Petra
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Geestelijk kapot

Ik heb de stoornis BPS (borderline persoonlijkheidsstoornis) en denk elke dag rond de 100 x aan zelfmoord en niemand die mij kan helpe :-( heb hevige stemmingswisselingen waardoor ik niet meer normaal kan functioneren...
t erge is nog wel, dat ik ergens een klein beetje hoop heb dat het wel goed komt met mij. maar met de dag wordt die hoop minder en zie geen uitweg meer dan zelfmoord plegen.... ECHTE vrienden heb ik niet. de mensen op straat vinden me een freak :S dus waarom zou ik nog langer in deze hell verblijven als ik het ergens anders beter kan krijgen.....
regelmatig snij ik mezelf en eerlijk gezegd, het lucht op :-) maar ondertussen weet ik dondersgoed dat het FOUT IS, want je problemen los je er niet mee op!!!! maar dat gevoel dat ik na het snijen heb, wil ik het liefst elke dag weer. Ik voel me een nul en ben ook een nul, want sta letterlijk onderaan de maatschappij. Heb in het verleden meer dan 50 verschillende bedrijven gehad in 6 jaar tijd en zeg nou zelf, dat is NIET NORMAAL!! elke keer weer voel ik me enorm slecht en een stumper. en dat ben ik ook !!!!! zelfs de GGZ kan mij niet helpen :-( en medicijnen werken niet bij mij!!! alleen snijen helpt....
voor de mensen die he took moeilijk hebbe wens ik veeel sterkte toe en een gezond & gelukkig 2006 !!!
ik heb besloten dat ik niet verder kan/wil met leven

LIFE SUCKS !!!!!! (ook al probeer ik er het beste van te maken)
Datum:
20-12-2005
Naam:
borderliner
Leeftijd:
23
Provincie:
Friesland

dood

ik ben een stomme teringlijer iedereen haat ik ik denk ook dat ik gay ben ik word nu al gepest wat gebeurd er dan ik ben bang ik kan deze wereld niet meer aan ik word gek in d kop ik moet nu bijna huilen ik haat dit leve zelfs me ouders haten me me vader heeft me aangeramd ik heb ruzie met een buurman hij zei dta hij me

benew wil breke me oufers doen niks mense bid alsjeblieft voor me wand ik word gek help me

Datum:
20-12-2005
Naam:
omar
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

heey...
ik weet hoe jullie je allemaal voelen heb het zelf ook, zou graag het huis uit willen maar nu je 18 bent kan geen een kut instantie je helpen liefst slik ik nu pillen om niet meer te zijn miss gebeurt het wel straks maar hier heb ik geen zin meer in ik wou dat er een keer echt iemand voor me was ik hoop dat jullie je nooit zo voelen als ik !

Veel Liefs van mij
Datum:
19-12-2005
Naam:
Mij
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

is zelfmoord mijn enige oplossing?

hoi. Ik weet niet wat ik hier doe en ik schrik ervan. Ik heb altijd een perfect leven gehad tot 2 jaar geleden. Ik werd stukje bij beetje depressief en ik zat dicht bij een eetstoornis. Mijn vrienden (dit zijn echte vrienden) zagen mij verdrietiger worden en stapten naar mijn mentor. Die heeft met mij gepraat over vanalles. Mijn ouders waren er ook bij betrokken. ze bemoeiden zich met alles en spraken over een psycholoog. Ik heb een half jaar bij haar gezeten; mijn vrienden, mentor en ouders wisten ervan. Ik dacht dat ik daar zat om mijn eetstoornis, zij dacht dat het had te maken met mijn relatie met mijn ouders. Ik voelde mij langzaam weer beter, ik wilde niet meer dood, zag de leuke dingen van het leven en mijn vrienden zeiden dat ze me weer zagen opbloeien. Tot 2 dagen terug. Ik viel uit tegen mijn ouders, en ik verpesstten de 3 maanden die wel goed waren geweest. Ik ben zo verdrietig over vooral mijn vader. Misschien moet ik hier wel aan toevoegen dat dit niet mijn echte vader is, ik ben geadopteerd. Alles wat ik tegen hem zeg wordt afgeweerd, over de meest erge dingen zegt hij dat hij zich niet voelt aangesproken. Hij zegt dat het aan mij ligt, aan mijn negatieve zelfbeeld. Ik vind mezelf ook lelijk. Hij noemt me lelijk, een hobbezak, een ziek kind. Ik vraag of hij me niet zo'n pijn wil doen, hij antwoord: het is de waarheid. Ik voel me zo waardeloos. Ik wil dood. hij dreigt dat ik zometeen niet eens meer mag studeren '' als ik niet snel opknap', studeren was mijn enige licht. lekker weg van huis. Nog iets: ik wordt geslagen. Mijn ouders doen het af als iets dat ze niet willen, maar soms niet kunnen bedwingen. ze bieden nooit hun excuses aan. Ik haat ze en ik wil dood. Ik kom nooit van ze af.
Help me asjeblieft wie dit ook leest. maar zonder dat zij erachter komen! ik wil niet dood, ik weet wat voor een leven ik wil, maar ik weet dat ik nooit zal krijgen. Ik kom nooit weg van huis. Help me, vertel me wat ik moet doen. Dank je wel.
Datum:
19-12-2005
Naam:
kyung
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

...

ik wil iedereen even een hart onder de riem steken!
over een paar maanden zijn mischien al je problem wel opgelost.....en moet je kijken wie je alemaal achterlaat....het zijn de mensen die om je geven...zelf zit ik nu ook in zoon situatie.....een vriendin van mij is bezig met snijden.......maar kom op mensen! doe het niet...als je je snijd....zal je later altijd aan die nare tijd herinnerd worden.....
Datum:
19-12-2005
Naam:
netty
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

is er niet

ik ben door een vriend van mij verkracht! en daar zit ik nog al mee en ik snij mezelf ook in mijn armen en benen dat geeft me een fijn gevoel! ik ben gewoon deprisief door alles wat mij is over komen niemand weer het hele verhaal ookal denken ze van wel!
Datum:
19-12-2005
Naam:
Renée
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

het leven is mooi

Ik heb een tijd terug een behoorlijke rotperiode achter de rug gehad. Mijn toenmalige vriendje werd niet geaccepteerd door mijn ouders en heb daar toen een hoop ellende mee gehad. Ik mocht echt helemaal nix. Heb het toen maar uitgemaakt en achteraf was dat toch het beste, maar op dat moment ging ik bijna dood. In die tijd heb ik eigenlijk niet echt gedacht aan zelfmoord, dat stond zo ver van me af en ik kom me ook niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Nu is er laatst een student bij mij op school overleden doordat ze zelfmoord had gepleegd en afgelopen donderdag is er iemand voor de trein gesprongen die ik (gelukkig) niet meer haalde. Ik heb toen een trein later gepakt en hoorde achteraf van mijn vader wat er was gebeurd (hij zat wel in die trein). Nu denk ik bij mezelf: Hoe kan je het zo niet meer zien zitten dat je zelfmoord pleegt? Het kwam toen echt zo dichtbij. Gelukkig ben ik er ver vanaf gebleven een aantal jaren geleden, want ik was toen ook behoorlijk depressief. Het ging toen ook steeds slechter op school. Ik zat in de puberteit (nu ik er zo op terug kijk viel daar veel aan te wijten) en voelde me ongelukkig, niet geaccepteerd, niet geliefd. Ik denk dat veel tieners van 12-18 jaar dat ook zo voelen, maar in de puberteit zag ik ook alles heel grauw en somber. Gelukkig ben ik er weer uitgekomen door al dat achter me te laten, me eroverheen te zetten en het geluk op te zoeken. Ik ben blij dat ik ouders, familie en vrienden heb die me hebben geholpen en alles voor me over hebben. Ik heb nu een gelukkiger leven. Gaat goed op school en met mijn vriendje dat ik nu heb ook. Het is bijna kerst en ik hoop dat iedereen die op deze site berichtjes post ook het licht mag zien en uit zijn dal mag klimmen. De kerst is er om met je familie en vrienden te zijn en gelukkig te zijn, niet om er een einde aan te maken. Het leven is mooier dan je denkt wanneer je maar eenmaal weer kleur ziet in plaats van grauwigheid. Als je maar inziet dat alles weer beter zal gaan na verloop van tijd en je je er gewoon even doorheen moet zetten, dan vind je vanzelf weer geluk. Zoek de mensen op waarvan je houdt of waarvan je wilt leren houden en vier een gelukkige, vrolijke kerst. Ik hoop dat mijn berichtje mensen helpt weer in te zien dat het leven eigenlijk heel mooi is.
xxx
Datum:
19-12-2005
Naam:
iemand die om je geeft
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.