Levensverhalen (pagina 1791)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dag

een aantal weken had ik mijn verhaal al gepubliceerd. Het ging over een jongen die mij heeft ontmaagd en morgen gaat hij trouwen. Ja morgen gaat die trouwen. Ik heb naar zijn huis gebeld om hem nog voor het laatst te kunnen horen, maar zijn vader was boos. HIj zei laat ons en hem met rust. Ik had nog een beetje hoop maar nu is het helemaal over voor mij. Dag en nacht dacht ik nog het komt misschien allemaal wel goed. MIsschien houd ie nog van me en komt die weer terug bij mij. Maar het is nu over. HIj trouwt morgen met een ander. Me mij is het ook afgelopen. Waarom zou ik nog leven als niemand vn me houd. Me ouders niet me zusjes niet en hij niet. Waarom zou iknog leven als de wereld zo hard is. Ik heb toch geen leven meer. klaar afgelopen met al die ellende .
Datum:
11-12-2005
Naam:
PiPi
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

Mijn lijdensweg

Mensen denken dat het leven alleen om zichzelf draait,ieder voor zichzelf.Dat voel ik ook want ik sta er helemaal alleen voor,ik zeg het wel tegen mensen dat ik zelfmoord wil plegen,maar ik krijg geen reactie of gewoon geroep.Ik hou van iemand en die zou me juist moeten helpen,maar ik krijg geen hulp.Ik snijd mezelf,ik heb pillen met alcohol genomen,maar niks helpt.Na een zelfmoordpoging sturen ze je verplicht naar een psychiater,maar dat helpt niks.Het maakt het alleen maar erger,ik wil met rust gelaten worden,ik wil liefde krijgen.Als ik over zelfmoord begin wordt er gezegd:weeral een roep om aandacht!Maar als ik dan zo roep om aandacht,waarom geeft niemand mij die dan?Ik wil ook enkel gelukkig zijn,is dat zoveel gevraagd?
Datum:
11-12-2005
Naam:
Wouter
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

wat heeft het nog voor zin

ik zat vroeger al aan zelfmoord te denken maar nu is er egt niks meer in me leven over waar ik voor wil leven.
in groep 8 van de basischool zijn me ouders gescheiden dat was een hoop gezeur en veel ruzie. ik ben vroeger misbruik door me broer waar ik nog steeds heel erg last van heb bijvoorbeeld als ik verkering krijg ofzow dan vind ik het heel moeilijk ik denk dan steeds dat alle jongens zo zijn en me ook willen misbruiken. nu ben ik verlieft op een hele liefe jongen en hij ook op mij maar hij had eerst met een vriendin van mij gehad en nu heeft die viendin waarschijnlijk uit jaloers heid gezegt tegen hem dat ik hem niet meer leuk vind ( wat dus echt niet waar is ) en toen vroeg een ander meisje hem verkering en hij zei ja omdat hij dacht dat ik hem niet meer leuk vond. ik heb hem ook nog gevraagt wie hij leuker vond en hij zei mij maar gaat het niet uitmaken met dat andere meisje. nu is me leven pas echt verkloot :(.
ik zie het nut er ook niet meer van in . en school is ook nooit leuk geweest iedereen pest me en roddelt om me rug om terwijl ik een doodgewoon meisje ben.

groetjes mij
Datum:
11-12-2005
Naam:
lotte
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

waarom ik zelfmoord wil plegen

ik wil zelfmoord plegen omdat mijn moeder haat me en ik moet haar slaafje zijn en als ik het niet wil doen dan word ik in mekaar geslagen. en niemand wil ooit naar mij luisteren en ik doe altijd alles mis
Datum:
10-12-2005
Naam:
Raisa de jong
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

be pOsitiiVe

Lieve Mense...k hep heel veel verhale geleZe...zelf wil k geen zelfmOord plege Omdat k weet hOeveel pYn het dOet..het zit namelijk zO...ik ben gebOren in 1991 en in 1992 heeft mYn vader zelfmOord gepleegt Omdat hij een andere vriendin had..in sgeiding lag mt mYn mOeder en hij hat gestOlen van het bedrYf waar hij werkte...k was pas 1 tOen besefte ik het nOg nii mah d laatste tYd beGin ik hem steeds miir t miiSse..mah niemand bGrYpt m Omdat k hem nii eens hep gkent mah tis tOg j vader 3 weke nadat m vader zelfmOord had gpleegt wOonde m stiefvader al bY Ons..hijs hiil agresief en nu m mOeder oOk...doOr m vader ben ik NOOIT geslage...doOr m stiefvader veels Te vaak
Wat ik hiermee wil zegge is: HOe sjit je leve oOk is pleeg NOOIT zelfmOord maar Breek met d mense dii jOu pYn dOen,,jOu tegenhOuden Om een fYn leven Op t bOuwen en bOuw een nieuw leven op mt d mense dii Om j geven en dii j beGrYpe
Ik hOop dat jullii hiir wat aan hebbe en allemaal viil suCces
Datum:
10-12-2005
Naam:
AnOniempjj
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Niet meer willen leven.

Hoi allemaal ik ben een meisje van 20 jaar. Ik denk elke dag aan zelfmoord pogingen en als ik dar dan niet aan denk dan denk ik wel aan het instorten op de werkvloer. Ik ben aan zelfmoord gaan denken toen het op school niet echt wou daar heb ik toen ook gepraat met een vertrouwens persoon het had wel iets geholpen maar niet echt veel. En toen begon al het andere. Had ene begrafenis en nog 1 en nog 1 ze kwmaen achterelkaar alleen maar van mensen die ik mijn hele leven kon ik heb er 8 gehad binnen 3 jaar, ja en dan?? Dan ga je ook bij jezelf denken van iedreen om em heen gaat weg dit is niet leuk meer. En ook echt alles zat tegen werk wou niet, relatie ging kapot. Echt alles werkte tegen waardoor ik dus had bedacht om een eind aan me leven te maken. Ik heb heel wat pogingen gedaan op verschillende manieren inmiddels is het 3 jaar geleden dat die gedachtens begonnen bij mij en ondanks alles dat ik nu een baan heb ( voor zo lang het nog mag duren) en dat ik nu een schat van een vriend heb, maar de gedachtens om niet meer te willen leven blijven altijd bij me omdat ik altijd wel een tegenslag heb waar ik me heel erg moeilijk over heen kan zetten. Maar ik onthoud wel ik mag dan bijna geen vrienden hebben omdat ze me vanwege dit maar op het moment dat ik zoiets heb van ik wil het weer doen en ik kom er voor uit dan staat iedereen weer bij me met de woorden '' nee doe het niet we houden van je '' dan luister ik wel naar hun maar in mijn gedachten denk ik anders. in mijn gedachten gata het rond met de woorden '' nee ik wil niet meer iedereen zegt wel dat ze van me houden maar is dat ook werkelijk zo'' Ik denk het niet. I voel me vaak ook alleen en eenzaam waardoor mijn gedachtens rond gaan dat ik niet meer wil. Ik weet ook niet meer wat ik moet doen. Is er iemand die mij kan helpen alstjeblieft.
Datum:
10-12-2005
Naam:
Abigail
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

hopeloos..

Hoi,
ik denk sinds een tijdje aan zelfmoord en ik heb me ook meerdere keren gesneden ik zie het gewoon allemaal niet meer zitten ik voel me niet meer gelukkig ik woon nog thuis maar ik zie het hier thuis ook niet meer zitten het is niet meer zoals vroeger.. ik ben verliefd op een meisje terwijl ik zelf ook een meisje ben ik ken dat meisje al 5jaar en de laatste 4 jaar zijn we heel erg close maar voor haar voelt het alsof we beste vriendinnen zijn maar voor mij niet.. ze ziet het niet zitten om met mij iets te beginne maar ik ben zo erg verliefd op haar ik denk de hele dag alleen aan haar als ik smorgens opsta het eerste waar ik aan denk is zei en als ik dan niks van haar hoor wordt ik helemaal gek en krijg ik paniek aanvallen en hele erge buikpijn ze woont niet dicht bij mij in de buurt dus het is niet zo makkelijk om naar haar toe gaan te gaan helaas.. ik wil haar nietkwijt ik wil niet dat zei iemand anders krijgt waar ze gelukkig mee wordt ik wil dat ze alleen met mij verder wil maarja ik kan het niet helpen ik wil niet zonder haar verder maar wat moet ik dan.. ze wil mij niet omdat ze niet op meisjes valt en ik ook niet eigelijk maar dit laatste jaar ben ik steeds meer van haar gaan houde ik weet echt niet wat ik moet ze doet steeds meer afstandelijker ik ehb het gevoel dat ik er kwijt raak misschien ben ik dr nu wel al kwijt zonder haar had ik hier al niet eens meer gezeten ik wordt gek van dit gevoel het gevoel dat zei me niet wil en dat ze bijna niet meer met me praat en met me smst en ze is ineens ook steeds minder op msn en weg met vriendinne van haar en ik wil er over praten met me ouders of anderen mensen maar die zullen toch alleen maar zeggen stap er over heen er zijn nog zat andere jongens/meisjes maar zei is de ware ik voel het gewoon ik vindt het niet fijn als ik met andere ben ik heb een tijdje een vriend gehad maar het werkte niet ik voelde niks ovor hem vondt hem alleen super aardig en ik dacht ik zal zelf wel van hem gaan houden als we meer close waren maar ik wou nooit close zijn met hem ik vondt het niet fijn als die aan me kwam dus verzon altijd smoesjes zodat ik niet bij hem moest zitten uiteindelijk zag ik in dat dit niet verder ging dus ik heb het uitgemaakt hij heb er verdriet om maar ik dus helemaal niet dat is dus ook gewoon een teken dat ik echt niet van hem hou ik weet echt niet meer wat ik moet er zijn nog meer problemen maar die kan ik er hier niet inzetten omdat dan misschien mensen dit lezen uit mijn omgeving en dat wil ik niet omdat ze het toch niet snappen
Datum:
10-12-2005
Naam:
niet belangrijk
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Zo ongelukkig

Hallo,
Ik word echt gek van mezelf. Voel me zo leeg, zo verdrietig. Kan niet gelukkig zijn ook al wil ik dat zo ontzettend graag.
Zal beetje mijn levensgeschiedenis vertellen. Heb vanaf m'n geboorte heel veel te maken gehad met ziekte en dood van dierbaren. Ben op de middelbare school gepest geworden en werd ook altijd buitengesloten. Nu lijkt het voor de buitenwereld alsof ik redelijk gelukkig ben. Heb een masker op. Niemand dringt door tot m;n echte ik. M'n moeder waar ik een hele goede band mee heb ook niet en kan haar ook niet vertellen hoe ik me echt voel wamt ze heeft ook al genoeg verdriet aan haar hoofd.
Ik ben nu zo'n 6 maanden vrijgezel en ik haat het. Heb hiervoor 4 jaar een relatie gehad en daarvoor een jaar niks en daarvoor 7 maanden relatie gehad. Met m'n ex waar ik 4 jaar relatie heb gehad heb ik weinig contact meer. Hij heeft een nieuwe vriendin en ik pas helemaal niet meer in z'n leven ook niet als gewone vriendin.
De ex waar ik 7 maanden mee heb gehad is afgelopen half jaar goede vriend van me geworden weer en ik ben stapelgek op hem. Dat heb ik hem vandaag verteld.
Hij heeft zeker ook gevoelens voor mij, maar verstandelijk gezien weet hij dat een relatie tussen ons niet zou werken omdat we eigenlijk niet bij elkaar passen. Afgelopen half jaar heb ik vaker met hem gezoend en paar keer met elkaar naar bed geweest. Heb hem nu dus ook gezegd dat ik dat niet meer wil en natuurlijk snapte hij dat.
We hebben nu afgesproken elkaar nog maar eens per maand te zien, omdat het anders te moeilijk is voor mij en we blijven nu dus platonisch zeg maar. Maar ik weet gewoon dat hij de enige voor me is en denk niet dat ik ooit nog gevoelens kan krijgen voor iemand anders dus blijf ik m'n hele leven alleen, want tussen hem en mij word het nooit wat,
Ik heb op de middelbare school en de eerste jaren erna nooit vriendinnen gehad, en nu sinds het uit is met m'n ex wel weer en daar ben ik wel blij mee, maar doe me altijd vrolijk voor en eigenlijk kennen zij mij helemaal niet. Wel voel ik me ook nu vaak buitengesloten als we met een paar man zijn, ik weet dat ik dat ook zelf doe. ik word vaak stil als er meer mensen zijn, maar ik voel me dan zo kut.
Ik voel me zo eenzaam. En weet dat ik in vergelijking met veel van de verhalen hier niks te klagen heb. Heb een lieve moeder, een leuke stiefvader(echte vader is dood), lief hondje, niet veel vrienden maar toch een paar, kan goed leren, zie er leuk uit en toch ben ik absoluut niet gelukkig. Ik ben een pessimist en zie van alles het negatieve. Diurf in een groep niks te zeggen en weet vaak tegen mensen niet wat ik moet zeggen. Ik straak onzekerheid uit denk ik, ook al is dat minder als vroeger, maar noig altijd wel. Ik wil niet constant verdrietig en eenzaam zijn. Ik wil weer echt kunnen lachen en me fijn voelen en een lieve vriend. Maar het lijkt net of me dat niet gegund is ofzo. De jongen die ik wil wil mij niet en denk niet dat mijn gevoelens ten opzichte van hem gaan veranderen. En dit verhaal is lang niet zo erg als de meeste verhalen hier, maar bij mij is het een gevoel van binnen wat niet weggaat. Het enige wat werkt om nog goed mee te draaien is toneelspelen, maar ik haat het om altijd maar een masker op te moeten zetten
Datum:
10-12-2005
Naam:
Marieke
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

=o

----------------------------------------------------Ik wist niet dat zoveel mensen aan zelfmoord dachten.
Ik moest een essay maken voor LB en ik schrok er wel een beetje van...
Ik kan me nooit voorstellen dat je zelfmoord wilt plegen.
Alles kan goed komen toch...
Kusje Sammy
------------------------------------------------------
Datum:
10-12-2005
Naam:
sammy
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

k weet het gewoon niet meer

school thuis alles gewoon weet je ik doe zo hard mijn best men terapie voor agressie ik doe me best en op school verpeste ze het gewoon weer en thn mensen tegen me op steken over mij lullen wrom k bedoel wrom zo zielig doen
mr thn thuis nog me vder die me elke dg slaat jh tuurlijk ut ken er llemeul wel bij nixx lukt me polsen ze vonden me 20 slaapillen kut k werd wkkr en nu wilk me eigen proberen op te hngen zonder dt ze me vinde
Datum:
10-12-2005
Naam:
anoniem....
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.