Levensverhalen (pagina 1787)

ik ben 19 en ik kan me niets herinneren van mijn vorige jaren. ik weet alleen nog maar de rot dingen, mijn zusje die uit huis werdgeplaats...mijn vader die weg ging... een nieuwe vriend voor mijn moeder.. en nu alleen nog maar gezeik...

waar is het allemaal goed voor.. wat doe ik allemaal fout.. als ze zeggen je doet te weinig en ik verander dat dan doe ik het op een andere manier wel weer fout.. ze zeiken me allemaal af hier thuis.. mijn moeder, haar vriend en mijn broer.. ik zou willen stoppen met school, zodat ik kan werken en een huisje kan huren.. ik denk dat het dan beter met me zal gaan.. maar ik kan niet stoppen met school... ik wil graag mijn diploma.. maar wat nu... ik kan niet meer en ik wil niet meer.... iedere dag droom ik over een ongeluk.. in de hoop dat die de volgende dag uitkomt..mezelf van het leven beroven..dat durf ik niet.. dus op die manier hoop ik dat ik het zelf niet hoef te doen....

maar ik zit nog 2 jaar op school.. en ik kan het nu al niet meer aan.. een huisje kan ik niet betalen.. dus ik blijf maar dromen over dat ongeluk.. tot het er op een dag van komt...

ik kan het niet vertelen
maar het is echt waar

in mijn tienerjaren zag alles er zo rooskleurig uit!ik zag er goed uit,en trok veel meisjes aan!had vriendinnen bij de vleet.ik was gewoon een hele populaire gozer.
toch werd ik veel gepest,en mede door mijn karakter,kon ik daar niet mee om gaan.ik was zwak en kwetsbaar!eigenlijk mijn hele leven geweest!alsof ik in een verkeerd lichaam was geboren.ik ben,een heel zachtaardige kerel,en ieder kwetsbaar gevoel die ik kreeg,van mensen maakte mij onzekerder,en angstiger.
dat resulteerde,dat mijn liefde voor mensen op een gegeven moment verdween.
op een dag leerde ik een vrouw kennen,die echt bij mij paste,na een hoop slechte ervaringen in de liefde,die ik gehad had.ons motto was dan ook;"mijn leven is met jou begonnen,en zal met jou eindigen".na een jaar verliet ze mij,ondanks dat ze nog steeds veel van mij hield,dat vertelde een paragnost mij,en zelf zei ze dat ook!
maar ze moest bij mij weg,ze wist zelf niet eens waarom.
kort daarna kreeg ik een uitslag op mijn geslachtsdeel,dat ik bijna vijf jaar bleef houden.in die tijd isoleerde ik mijzelf,en sloot mezelf op voor iedereen.heel eenzaam.ik koos er echt voor.
nu is het weg,en ben al ruim zes jaar alleen.ik zit in een visieuze cirkel,en kom er niet meer uit.ik wil niet alleen zijn,maar wil ook geen contact met mensen meer!bang om weer verlieft te worden,onzeker,en angstig.ik ben een echt gevoelsmens,ik zit heel diep,ondanks dat ik een goede baan heb,een mooi huis+auto heb.ik zit op slot.en leef met een masker op.god is de enige nog die ik vertrouw,alleen soms denk ik dat hij mij in de steek gelaten heeft,en dan denk ik wel eens:hij zal zijn redenen wel hebben.hij heeft zijn eigen zoon voor onze zonden laten sterven,maar wij hebben er niets van geleerd,logisch dat hij de mensheid heeft verlaten!kijk eens om je heen!
niets anders dan ellende!ik ga gewoon monotoon verder,en hoop dat hij mij red.
en de duivel niet de bovenhand gaat krijgen.anders is het gebeurd.

niemand niemand niemand ziet het aan mij voor de buitenwereld ben ik een vrolijk lief aardig en stil meisje en heb een leuke vriend....maar van binnen voel ik me zwaar klote....al heel die 18 jaar wordt ik getreiterd en gepest door me eigen ouders, ze schelden me vaak uit voor van alles en nog wat dat ik niks kan lelijk ben en dom elke dag weer...als het dan weer een tijdje goed ben ik zoo blij...ik heb er ook wel is met me moeder over gepraat en ze zegt dan steeds dat ik het me niet zo aanmoet trekken dat ze allemaal niet zo meent maar ik geloof dit niet meer....het is volgens mij niet echt normaal als je eigen moeder je kanker toewenst en je uitscheld met woorden zoals je mag dood vallen en ik geef niks om je...niemand weet het ook want voor de buitenwereld doet me moeder alsof wij een geweldig gezin hebben me moeder is zelf ook niet aan de drank of iets en is gewoon een heel normaal uitziende vrouw zelf heel erg sjiek in haar doen en laten. Maar me moeder is gewoon heel erg snel gestrest er hoeft maar iets te gebeuren en ze gaat tekeer tegen me vader en tegen mij me oudere zus van 20 en zusje van 10 kunnen haar meestal wel ontzien.....en ze zegt ook dat ze om hun wel geeft en om mij niet pffffff ik weet het allemaal niet meer toen ik 14 was heb ik bij de jeugdzorg gezerten maar dit hielp niet veel.....ik voel me gewoon zo onzeker en elke dag als ik over straat loop denk ik alleen maar wat denkt iedereen wel niet van me ik ben raar ja zie je iedereen kijkt me raar aan.....ik ben ook heel erg verlegen zeker als ik met onbekende mensen een gesprek aanga...terwijl ik van andere altijd hoor dat ik zo spontaan ben ...en ik durf ook mensen niet teleurstellen door altijd maar ja te zeggen ik wordt gewoon helemaal gek van mezelf ik weet dat zelfmoord laf is en geen goeie oplossing maar ik kom er gewoon niet meer uit ik kan het niet meer aan..... zou iemand met mij willen praten?

Beste lezers,

Ik merk dat de meeste mensen hier allemaal heel erg jong en meisjes zijn. Na goed. Zelf ben ik 23 jaar en een jongen. Ik kom uit een best fortuinlijke familie. Mijn familie kent een rijke historie. Zelf zit ik mn laatste jaar van mn opleiding en doe HTS.

Ik heb inmiddels al 2 pogingen ondernomen. Allebei mislukt met gemengd gevoel. Een daar van was alcohol vergifitiging. Is niet aan te raden en werkt erg moeilijk.

Op m`n 16de kreeg ik voor het eerst zelfdmoordneigingen, maar mijn ouders onderschepte mn afscheidsbrieven en ik was toen gered, waardoor ik rond mn 17de tot mn 20ste weer vol op van het leven kon genieten.


De laatste 3 jaren zijn een hel voor me geweest dit komt naar mijn mening door dat ik geen levensvreugde meer had en al mn ambities waren verloren. Het doel om voor te leven heb ik niet meer. Ik leefde alleen nog omdat ik sociaal wilde zijn. Daarom wilde ik vandaag een 3de poging wagen maar ik kon te weinig informatie overvinden. Misschien volgende week dan maar.

Vind wel jammer dat ze hier geen chatbox hebben zodat je met de zelfde lotgenoten erover kunt praten.

Na goed dit was mn verhaal. Ik wil echt niemand de aanleiding geven tot zelfdoding, maar mijn situatie is anders en ik vind het persoonlijk het wel rechtvaardig wat ik doe.

Groetjes, Jongen uit SG en NL

ik ben erg bang voor politie.ik ben ernstig mishandeld door politie.ik heb lichamelijk en psychische klachten overgehouden aan de mishandelingen.ik kan niet meer verder.ik weet zeker binnenkort ga zelfmoord plegen.

heej allemaal ik wil zelf geen zelfmoord plegen!!....mijn beste vriendin wil wel graag dood:(.......en soms dan denk ik dat ik tekort schiet bij haar:(....ik heb sinds pas een vriendje en zoals ze in haar stukje al schreef vind ze da ik haar laat vallen maar ik probeer het eg goed te doen ik bedoel....ik kan hem ook moeilijk laten vallen!!......ik vind het ook kei moeilijk. en ik wil ff tege haar zeggen dat ik heel veel van ur hou en da ze een heel mooi meisje is en dat ik heel veel van haar hou:)
alle mensen die zelfmoord pogingen hebben wil ik dit ff kwijt: GOD heeft een heel mooi plan met jou en hij wil jou een kans geven en mssn denk jij wel wow wat heb ik een k*t leven maar het komt allemaal goed als je je verhaal aan GOD vertelt dan wil hij je helpen:)

-xXx- mij

ik wou zelfmoord plegen vanwegen dat mezelf heel erg haat ik vind mezelf heel lelijk. mijn vriendinnen zitten ook steeds te verluisteren waar ik bij zit ze hebben allemaal geheimen maar ik mag niks weten ik denk tog dat het over mij gaat en durf niet over mijn gevoelens te praten. ik ben bang dat iedereen me dan geschift zou vinden ik had mezelf toen alleen thuis was opgehang het ging mis en kreeg geen lucht ik kon net op een tree van de trap staan, ik heb mezelf bijna ook voor een auto gegooid ik vond dat eng en deed maar niet, ik heb in mezelf gesneden in mijn polsen en nek, ik heb ook heel veel pillen geslikt waardoor ik heel erg ziek werd en niet uit bed kon komen, ik heb ook geprobeerd mezelf te verdrinken ik vond heel eng maar mijn ouders kwamen erachter mijn moeder heeft heel erg gehuild en moest met een psigiater praten ik snij mezelf nu nog heel erg en wil daar ook van af maar het voeld zo goed (niet gaan doen hoor) ik ben nu heel erg bang om mensen mijn gevoelens te vertellen. ik zou er graag hulp bij willen om ermee te stoppen. kan iemand mij helpen.XXXX

Het begon eigelijk dat ik steeds ruzie had met mijn vriendinnen ouders en zus ik dacht dat het allemaal aan mij lag. Ik begon te denken dat ze me toch niet meer moesten mijn vriend had mij ook nog eens bedrogen en van zijn klas had ik moeten horen dat het uit was. ik voelde me heel erg rot erover ik vond mezelf dik en lelijk. daarna heb ik mijn polsen door proberen te snijden. iedereen vroeg steeds wat is er gebeurd ik gaf het konijn wat wij hebben maar de schuld. later zijn mijn vriendin naar de mentor gegaan. ik heb het moeten vertellen aan mijn ouders wat er nou was gebeurt. ik moest ook een heletijd naar de schoolpsigiater. ik heb na lange tijd gezegt dat niet meer zou doen ik denk er nog heel vaak aan en snij mezelf en maak met hete metealen voorwerpen patronen in mijn armen of buik. ik voel me nog helemaal niet lekker en heb heel veel gedichten die gaan over zelfmoord, dood en snijden ik wil er echt van af maar mijn moeder wil dan dat ik me laat opnemen en naar een kliniek ga. daarom vertel ik nooit meer hoe ik me voel. XXXXXXXXXX

enkele jaren geleden was ik zwaar deppressief en zag het leven niet meer zitten ik leefde in een hel op aarde .Ik wilde eruit stappen Maar Jezus greep in .Lieve mensen Jezus Christus is de weg lees mijn getuigenis breng al je verdriet en zorgen en pijn bij Jezus Christus hij helpt je Hij is er voor je Hij houd van je en zal je nooit verlaten.JEZUS HOUD OOK VAN JULLIE
Ik zag Jezus en ik hoorde Jezus Christus is overwinnaar Als jong meisje voelde ik al kwade krachten om mij heen.Het was bedreigend.Ik wist toen nog niet wat het was.Op 14jarige leeftijd werd ik snacht's in mijn armen geknepen,en heel hard in mijn maag gestompt,ik hield er behoorlijke blauwe plekken aan over,S'ochtends keek ik een keer in de spiegel van mijn moeders kaptafel.Ik zag een persoon in de spiegel en dacht dat ben ik niet,Ík durfde niet meer in de spiegel te kijken, en moest steeds tegen mezelf zeggen ik ben en blijf Margreet,''Grote angst groeide in me ,ik voelde hoe een kwaadaardige kracht mij wilde bezitten,ik was voortdurend bang en op mijn hoede.Bang voor wat er nu weer komen zou.Ik kon er met niemand over praten.Mijn ouders wilden er niks over horen.Ik huilde veel,en was constant op mijn hoede,Ik overwoog zelfmoord,maar de angst van wat is er als ik dood ga'en is het daar nog enger dan hier?,of is er niets meer'' hield me tegen.ik leefde in vreselijke angst.Ik hoorde een keer iets over glaasje draaien,en heb dat thuis gedaan, er gebeurde weinig maar wat ik nu weet en toen niet wist is dat ik,de duivel meer terein gaf in mijn leven.Als het ware opende ik een deur voor hem ,en nodigde hem uit.Op zestienjarige leeftijd leerde ik mijn man kennen.Ik vertelde hem alles.We hadden over een progamma gehoord van een paragnost. ondanks dat zijn verhalen mij alleen maar bang maakte,voelde ik me gedwongen elke zondag weer te luisteren.Ik hoopte daar een oplossing te vinden voor mijn problemen.Weer zonder het te weten opende ik een deur voor satan en gaf hem meer voet.Onze kinderen groeide op en ze kregen ook last van aanvallen.Ik kon niets voor ze doen.Ik raakte overspannen,het was doodeng.De kinderen hadden het over verschijningen die ik eerder ook had gezien.Matrassen bewogen zonder dat jezelf bewoog.Mijn zoontje die nu veertien jaar is had het over geesten die zijn lichaam inkwamen en hem stompten.Ik wilde hulp maar wie kon mij helpen? De enige die nergens last van had was mijn man.We kregen vaak ruzie, en groeide uitelkaar.Mijn man klaarde ons voor gek.Dit was ook een zet van satan om mijn huwelijk kapot te maken. Ik was aan het einde van mijn latijn ik huilde en huilde ik wilde niet meer leven.ik wide zelfmoord plegen maar wist alleen nog niet hoe.in deze dagen leerde ik een vrouw kennen zij is een christen.ze vroeg aan me of ik moe was,en zei iets over de Here.Een paar dagen later stond ze aan mijn deur, en vroeg of ze me had laten schrikken door hetgeen wat ze tegen mij zei,ze nodigde me uit om een keer langs te komen ,nog geen uur later zat ik bij haar en vertelde haar alles wat ik meemaakte ze vertelde me dat ik last had,; van de duivel.Ze vertelde over Jezus christus en gaf me Het Boek oftewel de Bijbel ik werd erg nieuwsgierig en begon een onderzoek nog steeds in de overtuiging dat jehova's getuigen de waarheid hadden.Ze gaf me een boek jehova's getuigen mag ik ook wat zeggen.Het onderzoek ging niet zonder treiterijen van de satan, ik zag hem nu ook.Ik wilde God diennen maar welke weg is de juiste.langs deze weg van twijfels kwamen de jehova's getuigen achter elkaar aan de deur.Ik praate met hen en de christenvrouw ik vond het allemaal verwarrend.Ik bad tot God ,Als zij de waarheid spreekt ,laat de jehova's getuigen dan weg blijven.Ze kwamen niet meer.Ik kreeg steeds meer overtuiging dat het Jezus Christus was.Een keer sloeg ik de bijbel open en het was of er iets over mij bewoog ,ik hoorde een stem[satan ]die zei dat geloof je toch zeker niet, wat daar in staat. Ik bleef doorgaan,ja Jezus Christus is de weg de waarheid en het leven.In mijn huiskamer viel ik huilend met mijn laatste levensadem op mijn knieen, ik huilde en huilde alle verdriet , pijn en angst kwam eruit en haat en bitterheid Ik riep huilend naar Jezus Christus ,Jezus als u de weg en de waarheid bent ik vraag u vergeving van al mijn zonden wilt u mij helpen,ik kan niet meer ik kan het niet alleen ,wilt u in mijn hart en mijn leven komen? op het moment dat ik de Here Jezus Christus om vergeving vroeg voelde ik een grote schaamte, op dat moment was ik bewuster van mijn zonden.Maar jezus vergaf mijn zonde en er viel een zware last van mijn af .Ik vroeg Jezus Christus in mijn hart en mijn leven te komen en op dat moment ,voelde ik een warmte in mijn binnenste komen,Jezus Christus werd Heer van mijn hart en mijn leven.dit is het belangrijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan ik stond op huilde niet meer ik gooide de gordijnen open en zong uit volle borst .ik voelde een diepe rust blijdschap ik werd verliefd op Jezus Christus.Enkele dagen later zag ik in de keuken een grote zwarte demon op handen en voeten klaar om zich af te zetten en mij aan te vallen.met grote onnatuurlijke katteogen keek het me aan ik keek naar hem maar de angst was verdwenen.hij wist niet hoe snel hij weg moest komen,hij kroop achteruit ik kreeg het gevoel of ik gedragen werd ,en uit mijn ooghoek zag ik iets wit ik keek en ik zag Jezus Christus naast me staan en hij lachte naar de duivel Ik hoorde vele stemmen maar zo mooi en gelijkmatig allemaal tegelijk Jezus Christus is overwinnaar en daar zeg ik amen op. Als ik niet die keus voor Jezus had gemaakt was ik op die bewuste dag dat satan in mijn keuken zat het waarschijnlijk niet overleefd .Ik heb mijn getuigenis ingekort anders word het te lang ik wil wel iedereen waarschuwen om niet met oculte zaken te gaan bemoeien je opent deuren ,waardoor je satan uitnodigt,het is allemaal verre van onschuldig en leid je naar de dood.maar ga naar Jezus Christus hij is er voor je en houd van je geef je leven aan hem ,vraag aan Hem vergeving van je zonden vraag hem in je hart en in je leven te komen hij zal het doen dat heeft hij belooft,en laat je dopen in de naam van DE Vader in de naam van De Zoon Jezus Christus en in de naam van de Heilige Geest lees de Bijbel Het Boek ontdek God 's plan voor jou want door geloof in Jezus Christus zul je leven en kom je niet in het oordeel ik wil jullie vragen of jullie mijn getuigenis willen publiceren .er is nog iets wat ik aan jullie kwijt wil In de kerk hoorde ik de Heilige Geest tegen mij zeggen verspreid je getuigenis,even later kwam de pastor aanlopen met een doos vol folders waar mij getuigenis op stond .geweldig he ik hoop ook dat het langs deze weg veel mensen mag bereiken. vriendelijke groeten en God's zegen .margreet van dijk kroezen