Levensverhalen (pagina 1790)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

k weet t niet meer..:(

waar moet ik nou beginnen.. het gaat eigelijk over 2 zeer belangrijke pers0nen in mijn leven.. mijn vader en mijn
ex:(vriend.. mijn vader gaat al zolang ik me kan herindere 1xin de 3 maande ofzo opstap en komt dan dagen niet thuis.. ik word er kei gek van,.. en mijn ex:(vriend heeft het vandaag uit gemaakt.. omdat hij had gehoord dat ik een ander had.. :S ik wil alleen hem :(:( en weet zelf niks af van een andere jongen.. ik wil hem terug :'( ik voel me zo verrotttt,,verneuktt :(:(
Datum:
14-12-2005
Naam:
:$
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer

Hoi ik ben Chris ik voel me heel eenzaam om dat ik me kinderen kwijt ben me vriendin kwijt me werk gaat niet goed veel schuld en heel veel pijn en verdriet mij gevoel is stuk ik weet niet meer wat ik moet doen nu komt de kerst er ook nog eens aan ik weet echt niet meer of ik wel wil leven mij gevoel zeg nee
Datum:
14-12-2005
Naam:
chris
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

egt raar

een hele goeie vriendin van mij eb selfmoord gepleegt en sinds zij dood is kras ik me en denk ik elke dag aan zelfmoord al1 ik vind t gwn sow raar want ik wil helemaal niej dood maar tog.....
Datum:
13-12-2005
Naam:
Carly
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Stom, maar begrijpelijk

De titel zegt al meteen wat ik van zelfmoord vind. Aan de ene kant zeg je stom, maar aan de andere kant zou jij misschien hetzelfde doen als je in een dergelijk fucked up situatie zit. Dan heeft niks zin meer, niks is nuttig, mooi of leuk. Het leven verandert van een gift van god in een vloek van de duivel. Wijzelf hebben de kracht uit te maken welke van de twee het word. Als je alleen gelukkig bent vanwege bezit of andermans meningen, heb jij die macht niet meer. Die macht geef je dan weg.....aan anderen. Je kan denken volgens instinct. Hij/zij zegt dat over me DUS moet ik me klote voelen omdat dat toch zo hoort? Echt niet! Je kan ook verder denken als dat. Je kan denken dat uiteindelijk iedereen doodgaat, dat we een klein deel van iets veel groters zijn en dat we eigenlijk helemaal niet zoiets als een "reputatie" hoeven hoog te houden. Denk eraan dat je altijd nog zelfmoord kan plegen. Ieder moment dat jij het niet ziet zitten kan je die pijn doen ophouden. Je bent niet gebonden aan je leven. JIJ BEPAALT!! Als je zo wat nuchterer over het leven denkt zal je waarschijnlijk minder bang zijn voor wat komen gaat, want jij hebt de macht om het ZO te eindigen. Dan ga je het per dag bekijken.
als je dat doet kan je het misschien wat beter overzien. Vaak zijn mensen banger voor wat komen gaat dan wanneer dat moment is aangebroken. er gebeuren veel klotedingen maar jullie hebben het tot nu toe allemaal uitgehouden. en dat bewonder ik. Geef niet op, maar wandel rustig op je eigen tempo door het leven.
Probeer een dag objectief te bekijken en geniet van de kleine dingen in het leven.

Jij bepaalt, niet anderen....nu niet..nooit niet. Want het is JOUW leven, niet die van iemand anders. De tijd van bullshit slikken is voorbij. als het moeilijk word, zie iets als een uitdaging, geen bedreiging. Overleef je het? (letterlijk) dan kan je dat weer als een overwinning zien :P
Datum:
13-12-2005
Naam:
just me
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Ik weet het niet meer !

Na bedonderd en opgelicht te zijn door mijn ex, had ik zo'n 25.000 euro schuld. Door hard te werken op de vrachtwagen en mijn voeten bij mijn schoonouders van mijn nieuwe vrouw onder de tafel te steken was ik in staat om deze schuld binnen een jaar weg te werken. Op advies van een goede vriend konden we een nieuwe start maken en kochten een eigen huis ( omdat dat goed was voor de toekomst ).
Die toekomst bleek anders te zijn .
Mijn nieuwe werkgever ging failliet en ik bleef zitten met een torenhoge hypotheek, 12.000 Euro aan salaris wat nooit meer betaald zou gaan worden en een al besproken huwelijk, wat we door hebben laten gaan om géén gezichtsverlies te lijden. Daarnaast heeft de makelaar die ons huis verkocht heeft het aanbod bevroren zodat hij via een stroman voor weinig, alsnog ons huis heeft kunnen bemachtigen.
Wij zijn daardoor steeds verder in de schulden geraakt, en ondanks dat we alles hebben geprobeerd met schuldsaneringskantoren en minnelijke schikkingen ( en zelfs 8 van de 10 schuldposten, zelfstandig hebben opgelost ) blijft de ABN AMRO ons pestten door niet toe te geven aan hele schikkelijke oplossingen met al hun juridische vertegenwoordigers en onbetaalbare juridische stappen. Nog maar 1 schuldpost, maar zo onbemiddelbaar dat ik er gek van wordt. Ik wil ze alles terugbetalen maar hun willen alleen maar steeds meer en meer en meer..........
Ik ben een internationaal vrachtwagenchauffeur en ik heb een ongevallenverzekering, die net voldoende uitkeerd om het resterende schuldbedrag te dekken, waardoor mijn vrouw ( als ik dodelijk verongeluk ), schuldvrij opnieuw kan beginnen.
Ik heb alles al overwogen.
Harder werken dan dat ik nu doe kan niet ! 85 tot 110 uren per week dus heb ik gedacht aan een gewapende bankoverval, maar daar doe je andere mensen pijn mee. Mijn vrachtwagen vol met dure electronische apperatuur leeg laten jatten onderweg, maar daar schaadt ik de werkgever mee........... en zo zit ik niet in elkaar.
Oftewel: een dikke brugpilaar uitzoeken en er met 90 kilometer per uur tegenaan knallen ????
En wat als ik het overleef ?
Dan zit mijn vrouw met een door een slangetje etende rolstoelbewoner en nog net zoveel schulden..............
Wat moet ik doen.....
Ik weet het echt niet meer............
Dit is mijn laatste schreeuw voor hulp........
Datum:
13-12-2005
Naam:
antoine
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord als een fundamenteel recht.

Lees de verhalen hier:
Mensen worden misbruikt, mensen misbruiken, mensen worden geslagen, mensen sterven en mensen raken ongeneselijk ziek. Heb je werkelijk nog een verhaal nodig om te beseffen dat wat het gene wat gemiddeld elke veertig seconde gebeurd niet abusief is. Heb je werkelijk een Albert Camus, een Thomas Szasz, een Nietzsche, een Goethe of een Schopenhauer nodig om te beseffen dat het geen fout is maar een fundamenteel recht? Van het Boeddhisme en Hindoeïsme tot de Abrahamitische religies spreken zich fel uit tegen de daad, toch negeert een aanzienlijk deel van de mensheid de kans op slechte Karma en Hel enkel om te ontsnappen uit hun eigen vagevuur.
Wanneer U dit tegen gaat, op welke manier dan ook, dan poog je iemand het belangrijkste recht wat een mens heeft te ontzeggen: het recht om te sterven. Wanneer er staat "Juist niet, wij willen je aanmoedigen en helpen andere wegen te zoeken.", dan vult U mijn hart met walging. Het lef om Uw eigen verheven waarden op deze subtiele wijze iemand de strot door te rammen, is niet veel anders dan een wet uitschrijven die zelfmoord verbied.
De reden dat ik aan zelfmoord denk kan liggen aan een verkeerd chemisch balans in mijn hersenen, het kan liggen aan de dingen die ik weet en aan de dingen die ik meegemaakt heb: alom al zijn er dingen waarmee je simpelweg niet kan of wil leven. Ik ben dit dan ook niet van plan.
Datum:
13-12-2005
Naam:
NA
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

Ik wil verdwijnen

Ik denk al een aantal jaren aan het eindigen van mijn leven. Ik heb er ook over gepraat met mijn moeder en een paar vrienden. Mijn vriend weet het ook. dat ik op sommige momenten gewoon niet meer verder wil.
Ik kan mij niet herinneren wanneer ik echt gelukkig ben geweest. Er was 1 moment dat ik zoiets had van; dit zal het wel zijn gelukkig zijn met iemand. Hij kreeg een burnout en wist niet meer of hij verder met mij wilde. In de tijd voelde het als erg falen en ik wilde dood.
Na een paar maanden hebben we gepraat hij wilde wel met mij verder en mijn dochter maar niet waar wij woonde maar ergens anders.
Ik woon nu al bijna een jaar alleen omdat een overplaatsing langer duurt dan normaal. Soms gaat het goed maar soms dan krabbel ik mezelf helemaal open.
Mijn ex man kan alleen maar zeiken over van alles, ik blijf proberen om alles leuk op te lossen. Als ik eindelijk mijn mening heb gegeven dan is het hek van de dam en hij begint dan rare dingen te zeggen. Gister heb ik hem opgebeld om te zeggen dat we zo niet door konden gaan voor mijn dochter en dat we volwassen moeten zijn, helaas begon hij weer met modder te gooien. Mijn vriend kan weinig doen op een afstand, hij luistert maar zijn reactie geeft mij een nog kloter gevoel. Ik zou zo graag willen verdwijnen, gewoon weg. Vroeger wilde ik alleen en nu wil met mijn dochter weg. Geen gezeik meer aan mijn kop van mijn exman, het steeds maar hameren over hoe slecht ik ben, het lijkt mij zo heerlijk om gewoon rust te hebben.

Rust zonder te worden afgekraakt omdat ze het kunnen maar eindelijk eens complete rust
Datum:
12-12-2005
Naam:
Lau
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

Wees de zelfmoord te slim af.

Ik heb toen ik drie jaar was iets heel verschrikkelijks gezien, ikzeg niet wat ik gezien heb want niemand gelooft me toch. Hierdoor heb ik tot mijn 12 de nog wel normaal kunnen leeftijd tot het op 1 avond weer begon ik lag in bed en ik had die volgende dag een toets en ik stond er in dat jaar al niet zo goed voor, en opeens was daar de angst dat ik deze toets niet zou halen, dit was het begin. Twee jaar ging het slecht op school kon me gewoon niet meer concentreren, en toen moest ik naar een andere school met een lager niveau ik heb me daar twee jaar rot gewerkt, alles koste me meer moeite dan anderen ik moest en zou de hoogste cijfers halen anders werd ik bang dat ik bleef zitten. Nu zit ik weer op een andere school (vakopleiding) bang voor mijn laatste probleem ben ik niet echt meer dit heb ik verslagen, maar nu weer een ander probleem, iedereen gaat al uit op deze leeftijd en ik nog niet heb niet echt vrienden en ben bang dat ik alleen eindig, ik woon op een boerderij en daar heb ik natuurlijk ook geen sociale contacten ik ben gewoon bang dat ik helemaal alleen eindig op die klote boerderij, ik ben vaak moe en heb soms gewoon nergens zin meer in en loop de hele dag met een rot gevoel rond, soms denk ik aan zelfmoord maar dan heb ik altijd mijn geloof die mij daar van afhoud want anders kom ik misschien in de hel, alleen maar omdat ik bijna nooit uit ga ik voel me echt een sukkel als ik zaterdag avond nog alleen thuis zit. Maar ik zal altijd terug blijven vechten.
Datum:
12-12-2005
Naam:
jongen17
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

:(...blijf hOpen//!

heej allemaal...
ik snap heeeeeeel gOed dat jullie dood wiilln maar dOe het niet!jullie hebben geeeeeeeeeeeeeeeeen idee...hOeveel pijn jullie mensen hier mee gaan dOen!..ook al denk je dat je vader en mOeder je haten het is niet sO,,,egt niet!..ik woU eerst ook dOod maar d8 tOen...: missgien ga ik me er beter doOr vOelen maar ik doe me vriende pijn..en famillie..en die sijn belangrijker dan mij.,,! dUs pleaseeeeeeeeeeeeee dOe het niet:(...!!!!!!!! jullie sOude andere er sooOOw veel ppijn mee dOEn ook al denk je van niet!!!!!!!!en het kOmt heus wel goed.... ! egt waaaaaaaaaaar!!! gelooooof me:)!!!!!!!! xxxxxxxxxxxxxx heeeeeeeeel veel sterkte....en geef nOoojt hOop Op..! ..:)
Datum:
12-12-2005
Naam:
lina
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Waarom worstel ik er mee?

Steeds meer en vaker denk ik er aan om er een eind aan te maken.
Maar het kan en mag niet. Ik heb alles wat ik zou willen met voor op alles: een geweldige vrouw en 2 kinderen, die of getrouwd zijn of samenwonen.
Zelfs ben ik opa geworden en voel me geweldig gebonden met mijn kleinzoon.

Toch voelt het steeds vaker dat 'leven' een opgave wordt.
Eigenlijk zou ik nog lang mee willen kunnen, maar ik zit me zelf in de weg.

Na vele jaren van vallen en opstaan, begeleiding, mediatie en doorzettingsvermogen heb ik de draad weer op kunnen pakken.

Nu lijkt die draad heel ver weg en steeds verder weg.

Ik weet niet of ik het zou kunnen, durven en willen.
Kunnen moet wel uit te vinde zijn.
Durven... grrr, lijkt me eng.
Willen... nee, ik kan het niet maken naar mijn vrouw en kinderen en alle anderen die me altijd gesteund hebben.

Ik ben vertwijfeld en het spoor bijster.
Maar ook zo intens verdriettig en moe, uitgeput, leeg.

Ik wou dat het anders was, maar hoe weet ik niet. Alles is immers om me heen perfect, nu ik nog.

Frans
Datum:
12-12-2005
Naam:
Frans
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.