Levensverhalen (pagina 1783)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Verleden

Weet het niet goed te typen.
Als ik mijn verleden langs me laat gaan in gedachten,zie ik geen einde.
Toen ik jong was al van kleins af aan sloeg me vader me.
Mijn broer van toen 14 jaar hield "het" allemaal niet meer vol,moeder dronk.
Broer heeft ZM gepleegd.
Daarna ben ik verhuisd met moeder en nu pleegvader.
In dat nieuwe huis kreeg ik 3 pleegbroers.
Mijn leven leek beter te gaan,mijn gedachtens over ZM gingen meer over.
Niet elkekeer zag ik mijn overleden broer voor me.
Alles ging dus beter.
Tot dat ik bijna 13 jaar was geworden.
In die tijd ben ik door die 3 pleegbroers seksueel misbruikt,tot nu.
Nu ben ik 16 jaar.
Voel me stuk,"zwart",leeg en ook weer vol.
Alles is gewoon stuk,door die personen.
Maar..het is niet goed dat ik zoveel typ.
Sorry als het lastig is lezen voor iemand!
Daaagies Sunni
Datum:
24-12-2005
Naam:
Sunniva
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer

ik weet het niet meer hoor
ik weet niet wat ik moet doen
ik zit in de knoop met mezelf
weet niet wat ik met mezelf aan moet het gevoel van niks kunnen bereiken het gevoel van dat je een loser bent
het gevoel van dat je niks voorstelt in deze wereld vragen die blijkbaar altijdt onbeantwoord zullen blijven ze zeggen dat je moet leren van je fouten en het daarna beter moet gaan doen maken maar van sommige dingen leer je keihard maar je kan er niets en ook totaal niets meer aan veranderen sommige dingen blijven bij je tot aan je dood
sommige dingen sommige fouten die je hebt gemaakt in het verleden draag je mee tot aan het graf hoe je ook je best probeert te doen om er het het beste van te maken het lukt je niet het wordt je op eenof ander manier altijdt moeilijk gemaakt je mag niet gelukkig zijn ik mag niet gelukkig zijn ik kan je niet uitleggen hoe ongelukkig ik ben hoe erg ik vanmezelf walg hoe erg ik mn leven haat en geloof me ik hebwel degelijk wel geprobeerd er een positieve draai aan tegeven maar al met al heeft me dat nog meer in de shit gebracht ik slaap nu nauwlijks meer kan niet slapen heb teveel aan mn kop daar voor endanook nog eens die kut feestdagen zie er tegen op..ik ben op ik ben moe elke dag het zelfde fucking probleem jaar in jaar uit nooit eens een keer wat leuks voor lange tijd ik weet het niet meer echt niet
Datum:
24-12-2005
Naam:
tamara
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

wil het niet meer..

ik weet niet eens waar ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar. ten eerste ben ik niet wie iedereen denkt dat ik ben, iedereen denkt altijd van ohh dat knappe populaire meisje, met veel vriendinne alle jongens vinde haar aardig ze is echt perfect ik wou dat ik haar was.. maar van binnen ga ik gewoon kapot..ik doe wel iedere dag vrolijk en ben spontaan, maar als ik zou doen zoals ik me werkelijk voel. dan zou ik de hele dag huilend rondlopen, zo gauw als niemand me ziet begin ik ook.. ik ben gewoon hardstikke ontevredem met mezelf, ik vind mezelf lelijk en ben hardstikke onzeker.. ook dat laat ik niet altijd even goed merken.. ik heb thuis egt super vaak ruzie met mijn ouders, vooral met mijn moeder.. ik weet niet waarom.. maar ik kan echt nooit iets goed doen, nooit.. mijn zus is altijd hep brave kindje en het goede voorbeeld.. soms slaan ze mij ook.. t is niet dat ze mij mishandelen.. maar ik ben toch.. op sommige momenten hardstikke bang van ze :$ en dan heb je ook nog mijn vroegere beste vriendin.. ik was 12 jaar beste vriendinnen met haar.. maar het was ook echt heel diep, we deden alles, maar dan ook écht alles samen..ik had nooit gedacht dat er ooit iemand tussen zou komen, tot vorig jaar..rond die tijd is alles ook begonnen. ze betekend zo verschrikkelijk veel voor mij, en toen kwam er een ander meisje, waarvan ik sowieso niet snap dat ze er mee om ging.. de maakte samen hw. logeerde, gingen zwemmen, winkelen, fietsen samen naar school.. ik was alleen nog maar goed als die andere ziek was.. daarom besloot ik.. na vele nachten huilen om haar te zeggen dat als ze zo tegen mij deed.. het niet meer hoefde omdat ik veelste veel verdriet had, ze dee toen alsof ik geen vriendinnen meer wílde zijn.. toen ging ik kapot.. ze gaf mij overal de sguld van, ineens had ik alles gedaan.. ik weet dat je nu denkt ben blij dat je van die trut af bent.. maar het idee dat 12 jaar zomaar weggegooid is.. en dat het haar geen ene ruk kon schelen.. dat deed mij pijn.. dat raakte me echt.. ik snij mezelf echt heel veel.. dat is nu meer dan een jaar bezig. . na een tijd merkte vriendinnen dat het echt niet meer van een kat of een andere slappe smoes kon zijn en hebben ze hulp voor mij gezocht op school. de vertrouwingspersoon.. het hielp eigenlijk helemaal niks want mijn pols zat zo vol dat mijn onderarm voor 3 kwart onder zat met krassen en sneeën..maar het werd kouder dus door de lange mouwen zag je het niet meer en ik zei dat alles weer goed was.. ik wilde ook geen hulp eerst.. maar ik deed het voor hun, ze waren zo verdrietig.. dus zo is het toen een hele tijd doorgegaan.. zonder dat iemand het wist.. na een tijd merkte een paar van mij beste vriendinnen dat ik weer krassen had.. het is toen een keer zo geweest dat ik s' avonds op mijn kamer er een eind aan wilde maken.. mijn vriendinnen hebben me de hele avond gesmst en gebeld dat ik niks mocht doen en hoeveel ze om mij geven.. dat gaf me op dat moment hoop.. naderhand wilde ik dat ik doorgezet had..want ik moest opnieuw naar de vertrouwingspersoon.. die verwees me door naar een psycholoog.. daar ben ik nog niet geweest want dit is nog maar 2 weken geleden. ze hebben nu gevraagd of ik met spoed een gesprek kan voeren.. ik weet alleen niet of ik hier wel zin in heb.. ik geloof er zelf niet in dat het goed komt.. dat kan gewoon niet met hoe ik mij voel.. ik ben het niet waard hier te zijn.. het heeft geen zin op deze manier.. 2 dagen geleden.. wilde ik verkeerde pillen samen met alcohol nemen om er een eind aan te maken.. dat is wat ik wil.. weg van alle problemen.. zodat alles over is.. niks meer..maar ik wist niet wat ik moest nemen.. en als het mislukte wist iedereen e van en was ik niks verder.. dan hield iedereen me in de gaten.. ik kan er echt niet meer tegen.. ben benieuwd hoe lang het nog duurt.. ik denk niet lang meer.. ik hep op dit moment 3 sneeën in mijn nek en een stuk of 12 in mijn pols.. een paar vriendinnen van mij hebben hier ook last van.. ze komen dan bij mij hun verhaal vertellen.. dat vind ik ook hardstikke fijn want ik wil weten hoe het met hun gaat en wil ze helpen.. maar dat gaat dan niet.. en dan voel ik me daar zo kut over..ze zijn het enige wat ik nog heb voor mijn gevoel.. ik ben niet sterk genoeg.. soms denk ik dat ik me aanstel.. dat ik niet moet zeiken..maar diep van binnen weet ik dat ik het niet aan kan.. en dat ik nooit aan ouderdom zal doodgaan..
Datum:
23-12-2005
Naam:
anoniem meisje..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

..

ik weet niet eens waar ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar. ten eerste ben ik niet wie iedereen denkt dat ik ben, iedereen denkt altijd van ohh dat knappe populaire meisje, met veel vriendinne alle jongens vinde haar aardig ze is echt perfect ik wou dat ik haar was.. maar van binnen ga ik gewoon kapot..ik doe wel iedere dag vrolijk en ben spontaan, maar als ik zou doen zoals ik me werkelijk voel. dan zou ik de hele dag huilend rondlopen, zo gauw als niemand me ziet begin ik ook.. ik ben gewoon hardstikke ontevredem met mezelf, ik vind mezelf lelijk en ben hardstikke onzeker.. ook dat laat ik niet altijd even goed merken.. ik heb thuis egt super vaak ruzie met mijn ouders, vooral met mijn moeder.. ik weet niet waarom.. maar ik kan echt nooit iets goed doen, nooit.. mijn zus is altijd hep brave kindje en het goede voorbeeld.. soms slaan ze mij ook.. t is niet dat ze mij mishandelen.. maar ik ben toch.. op sommige momenten hardstikke bang van ze :$ en dan heb je ook nog mijn vroegere beste vriendin.. ik was 12 jaar beste vriendinnen met haar.. maar het was ook echt heel diep, we deden alles, maar dan ook écht alles samen..ik had nooit gedacht dat er ooit iemand tussen zou komen, tot vorig jaar..rond die tijd is alles ook begonnen. ze betekend zo verschrikkelijk veel voor mij, en toen kwam er een ander meisje, waarvan ik sowieso niet snap dat ze er mee om ging.. de maakte samen hw. logeerde, gingen zwemmen, winkelen, fietsen samen naar school.. ik was alleen nog maar goed als die andere ziek was.. daarom besloot ik.. na vele nachten huilen om haar te zeggen dat als ze zo tegen mij deed.. het niet meer hoefde omdat ik veelste veel verdriet had, ze dee toen alsof ik geen vriendinnen meer wílde zijn.. toen ging ik kapot.. ze gaf mij overal de sguld van, ineens had ik alles gedaan.. ik weet dat je nu denkt ben blij dat je van die trut af bent.. maar het idee dat 12 jaar zomaar weggegooid is.. en dat het haar geen ene ruk kon schelen.. dat deed mij pijn.. dat raakte me echt.. ik snij mezelf echt heel veel.. dat is nu meer dan een jaar bezig. . na een tijd merkte vriendinnen dat het echt niet meer van een kat of een andere slappe smoes kon zijn en hebben ze hulp voor mij gezocht op school. de vertrouwingspersoon.. het hielp eigenlijk helemaal niks want mijn pols zat zo vol dat mijn onderarm voor 3 kwart onder zat met krassen en sneeën..maar het werd kouder dus door de lange mouwen zag je het niet meer en ik zei dat alles weer goed was.. ik wilde ook geen hulp eerst.. maar ik deed het voor hun, ze waren zo verdrietig.. dus zo is het toen een hele tijd doorgegaan.. zonder dat iemand het wist.. na een tijd merkte een paar van mij beste vriendinnen dat ik weer krassen had.. het is toen een keer zo geweest dat ik s' avonds op mijn kamer er een eind aan wilde maken.. mijn vriendinnen hebben me de hele avond gesmst en gebeld dat ik niks mocht doen en hoeveel ze om mij geven.. dat gaf me op dat moment hoop.. naderhand wilde ik dat ik doorgezet had..want ik moest opnieuw naar de vertrouwingspersoon.. die verwees me door naar een psycholoog.. daar ben ik nog niet geweest want dit is nog maar 2 weken geleden. ze hebben nu gevraagd of ik met spoed een gesprek kan voeren.. ik weet alleen niet of ik hier wel zin in heb.. ik geloof er zelf niet in dat het goed komt.. dat kan gewoon niet met hoe ik mij voel.. ik ben het niet waard hier te zijn.. het heeft geen zin op deze manier.. 2 dagen geleden.. wilde ik verkeerde pillen samen met alcohol nemen om er een eind aan te maken.. dat is wat ik wil.. weg van alle problemen.. zodat alles over is.. niks meer..maar ik wist niet wat ik moest nemen.. en als het mislukte wist iedereen e van en was ik niks verder.. dan hield iedereen me in de gaten.. ik kan er echt niet meer tegen.. ben benieuwd hoe lang het nog duurt.. ik denk niet lang meer.. ik hep op dit moment 3 sneeën in mijn nek en een stuk of 12 in mijn pols.. een paar vriendinnen van mij hebben hier ook last van.. ze komen dan bij mij hun verhaal vertellen.. dat vind ik ook hardstikke fijn want ik wil weten hoe het met hun gaat en wil ze helpen.. maar dat gaat dan niet.. en dan voel ik me daar zo kut over..ze zijn het enige wat ik nog heb voor mijn gevoel.. ik ben niet sterk genoeg.. soms denk ik dat ik me aanstel.. dat ik niet moet zeiken..maar diep van binnen weet ik dat ik het niet aan kan.. en dat ik nooit aan ouderdom zal doodgaan..
Datum:
23-12-2005
Naam:
anoniem meisje..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

mijn ouders zijn gescheiden en dat vind ik het ergste dat ik kan meemaken
Datum:
23-12-2005
Naam:
jules
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

denk na voordat je zelfmoord pleegt !

Hallo, ik wil even m'n verhaal kwijt. Ik heb heel veel ruzie met mijn ouders en broers, eigenlijk altijd. Op school ben ik echt super verlegen. Ik denk altijd dat m'n ouders niet om mij geven, want met ruzies schreeuwen ze altijd van Toen jij er nog niet was, was ons gezin nog gezellig! ik word daar heel ongelukkig van.. en er was een jongen verliefd op mij, maar ik niet op hem. en had Nee tegen hem gezegd toen hij mij verkering vroeg. Nu pest hij me elke dag, en hij is echt DE jongen van de klas zeg maar. Toen kwamen me ouders ermee dat ze me uit huis wilden enzo. Ik kon het niet meer aan, en wou zelfmoord plegen. Ik had een afscheidsbrief geschreven. Ik had het zo geschreven dat ik ze geen schuldgevoel aan zou praten. Toen ik me van kant wou maken.. lukte het gewoon niet. steeds weer dacht ik aan iedereen die ik achter zou laten.. mn vrienden .. familie. Ik zag me steeds voor me hoe hun zouden huilen op mijn begrafenis enzo. en hoeveel verdriet mn vrienden zouden hebben. Ik heb het niet gedaan! en ben ik nu super blij mee. het is veel te zonde om zelfmoord te plegen! Als je het leven echt niet meer ziet zitten. Je komt er altijd wel weer uit. en nu voel ik me gewoon geweldig! dit wou ik even vertellen
Datum:
23-12-2005
Naam:
*ik*
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik wil dood

ik heb gwn zo lang een lieve vriend gehad,, en nu hefet hij het uit gemaakt!
hihj betekende alles voor mij.. k kan dr niet labnger meer tege
hij zit nu met allemaal andere meisjes.. k snij mezelf nu ook..
k wil dood!
Datum:
23-12-2005
Naam:
rosa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

kwil dood

ik heb heel me leven al geen plezier in me leven ik woon nu samen met me vriend maar ik ben bepaald niet gelukkig ik voel me allen ik doe alles verkeerd niemand die me begrijpt zo voelt het voor mij ik ben me hele leven geestelijk en lichaamlijk mishandelt door me vader ik ben daaroor door ook heel erg bang geworden voor andere mensen die me aanraken zonder dat ik dat in de gaten hebik heb vanaf kleins af aan echt super veel mee gemaakt egt heel veel ik heb nu ook egt zeen zin meer om te leven elke dag spookt het door me hoofd ik weet er geen raad meermee . ik ben onder behandeling van een psygoloogsinds kort ik hoop dat het me kan helpen van ik voelme overbodig op deze aardkloot!!
Datum:
23-12-2005
Naam:
aartie
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

rusiie met un vriendin

anderhalf jaar gelede had k rusiie met un goeiie vriendin,, daardoor ging k denke dat me levee klote wsz & allesz in mijn ogen ging misz,, k ging dinge siien diie er niiej wareeh,, bloed op de muur, k sag un paard dood gaan en diiej shit,, het werd alleen maar erger,, ik probeerde me pols door te steke en me bloed te vergiftige,, ik had het tegeh me vriende vertelt en 2 ervan seideh heel bot "je moet naa un psyghiator,, dat raakte me heel erg ik wsz bang voor psyghiators,, uiteindelijk moest ik het aan me moeder vertelle dat ik dinge sag van een goeie vriendin,, later werd allesz minder, k denk er nog vaak aan bijna elke dag,, het gevoel is nooit ofer gegaan,,
Datum:
23-12-2005
Naam:
///
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

gewoon weg willen zijn.

Ik ben nu 14 jaar. ik heb ook heel wat downs in mn leven gehad, ik slikte alle pillen die maar konden, T ging slecht en wat het alleen maar erger maakte was glaasje draaien, K heb veel last van geesten gehad maar een paar mensen wisten die bij mij, maar zelfs die geloofden het niet! Ze dachten dat ik flipte elke keer! Maar zelf wist ik dat het echt was. Een jongen waar ik erg bevriend mee was in de eerste zag na een avondje zwemmen het zelfde als mij! Dus kon ik niet gestoord zijn. een tijdje later had ik er erge last van ik wou dood. gewoon weg uit die hell.! Ik heb wel is geprobeerd zelfmoord te plegen, (snijden van de brug afspringen enz.) maar iets hield me tegen, en elke keer dacht ik aan het zelfde. Mijn h0nd, Nee niet mijn ouders broertjes, vrienden die om me geven maar mn hond.. Ik heb er een hechte band mee, en elke keer als ik me alleen voel dan ga ik met de hond praten het is vreemd maar ze begrijpt me wel., en elke keer als ik bij mn hond was had ik geen last van geesten of andere dingen die kut waren in mn leven., Zonder mn hond was ik er nu allang niet meer geweest. zelf heb ik nu soms nog last van geesten wat ik erg Kut vind.. K ben er egt als de dood voor!! Maar niemand begrijpt het egt.. Ze gaan nu weer zo langzamerhand denken dat ik alles verzin enzo. egt kut.. maarja ik zie wel wat er van komt.. als het te erg word.. dan.. kan ik mn selfmoord niet langervoor me houden.. en mak ik er een feit van..
Datum:
23-12-2005
Naam:
deanne
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.