Levensverhalen (pagina 173)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Eenzaam en onbegrepen

Ik ben het zat dit nare verdriet
Het onbegrepen gevoel de onredelijkheid
Ben ik nou gek of zijn zij juist gek
De mensen om me heen die het maar niet begrijpen
Wat ik nou bedoel of hoe ik me voel
Ik hoop nog steeds om een tijd te vinden
Om alle problemen op te lossen die mij niet zinden
Helaas is het een eindeloze wacht
Op een bovennatuurlijke kracht
Die mij verlost van de pijn en mij uit deze hel bevrijd
De stekende hartpijn en leed die ik maar niet vergeet
Niemand die het wat uitmaakt niemand die het begrijpt
Het enige wat ze willen spelen is koek en ei
Er is niemand die luistert niemand die het deert
Het leven is waardeloos waarin ieder je negeert.
Datum:
14-08-2015
Naam:
nee
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

ik zie het niet meer zitten

nadat mijn moeder overleed kwam ik in de jeugdzorg mijn familie heeft me verstoten ik ging om met de verkeerde mensen ik heb net ruzie gehad met de laatste waar ik nog normaal contact mee had die echt een vriend was ik zie het leven al langere tijd niet meer zitten en wil er dan ook echt uitstappen er is niemand die van mij houd
Datum:
13-08-2015
Naam:
weslox
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Ik wil dood

Waarom zou ik nog willen leven in deze verkankerde wereld ik heb geen familie en kom net uit de gevangenis waar ik 4 jaar jeugd tbs heb gezeten en de mensen waarvan ik dacht dat voor me klaarstonden bleek niet zo te zijn
Datum:
11-08-2015
Naam:
DeathByAccident
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Hel dat mensen wereld noemen.

Hallo ,

Dit is mijn verhaal waarom ik eigelijk zelfmoord wil plegen.

Wel ik ben een meisje van 14 jaar die in België woont. Als sinds dat ik klein ben wordt ik gepest. Van créche tot het middelbaar. Waarom ik word gepest is omdat ik dik en lelijk ben. Het blijft door gaan en door gaan. Ik wordt zelfs gecyberbullied. Je weet wel , pesten op het internet. Maar dat is gestopt. Wat ik nog erger vind is dat mijn familie mij ook pesten. Mijn moeder , mijn broers ( ik ben enig meisje) zelfs mijn ooms en tantes. Mijn vader is de enige die niets tegen mij doet. Als we op vakantie gaan en we zijn bij mijn ooms of/en tantes wordt ik gewoon geforceerd om mee te komen. Ookal wil ik niet. En juist voor mijn gezicht gaan ze praten over mijn gewicht enal. Ze schelden mij zelfs uit !! Voor mijn eigen gezicht. En als ik aan het huilen ben gaan ze vragen waarom ik aan het huilen ben alsof ze mij nog nooit hebben uitgescholden. Daardoor doe/deed ik aan snijden. Ik heb een paar sneeën op mijn pols maar die vervagen. Nu doe ik dat niet meer. En omdat ik vaak lelijk en dikzak en nog ergere woorden werd genoemd , ben ik super super super onzeker geworden over mezelf. Echt super. Ik durf niet eens te gaan shoppen voor kleren omdat als ik die kleren ga moeten passen zit er een groot spiegel in de pashok en kan ik mezelf zien. Ik vind mezeld dan ook super lelijk en dik. Plus ik haat mezelf. Ik ga ook niet graag ergens alleen naar toen. Of weet je wat ? Ik ga niet graag naar buiten want om mij heen zijn er super veel meisjes en die zijn allemaal super dun en mooi. Dan word ik gewoon meer en meer onzeker over mezelf want ik weet zelf ik ga der nooit zo uit zien. Ik huil mezelf in slaap zovan elke dag. Echt letterlijk elke dag. Er is geen 1 dag waar ik mezelf niet in slaap heb gehuild. Ik praat ook niet meer. Dus de meeste mensen hebben mijn stem dagen lang niet gehoord. Ik eet ook niet mer en als ik dat wel doe is het alleen in de ochtend en voor de restniet en als ik in de avond eet , ren ik naar de wc en kots het uit. Ik doe echt alles ALLES zodat mensen mij accepteren , maar 't is nog steeds niet genoeg. Niemand wilt me. Ik hoor mijn moeder af en toe zeggen dat ze niet wou dat ik geboren was want ze want ze wou een mooi dun meisje. Ze heeft me ooit ookal lelijk genoemd. Mijn oudste broer van 20 , zij ooit in mijn gezicht dat , op de dag dat hij me zag als baby dacht hij dat ik zou opgroeien als een mooi , non-problematisch en dun meisje maar ik ben het omgekeerde. Ik werd ook vaak geslagen door mij broers. Ik heb er drie , eentje van 20 , eentje van 17 en eentje van 10. Mijn kleinste broer scheld mij eigelijk alleen uit. Mijn moeder scheldt mij non-stop uit. Gewoon elke dag. Muziek is mijn drug. Door muziek vergeet ik mijn leven en problemen. Maar soms ook altijd niet. En als ik geen muziek aan het luisteren ben, denk ik aan mijn leven. Zovan : ben ik het eigelijk waard om te leven? Niemand wilt me, dus waarom zou ik nog eigelijk leven? Heel diep vanbinnen hoop ik dat het stopt , dat ik vredig kan leven zoals de meeste mensen. Maar aan de andere kant hoop ik dat ik word vermoord door iemand , zo ben ik weg van deze hel dat mensen wereld noemen.

Dit is mijn verhaal.
Dankje dat jullie het willen lezen.
Xxx
Datum:
10-08-2015
Naam:
Divine
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Alleen

Heel mijn leven heb ik alles perfect willen doen. En vooral alleen zonder hulp. Tot ik niet langer meer verder kon. Ik maakte mezelf helemaal kapot. School was mijn leven geworden en dat maakte mij geestelijk helemaal kapot. Ook begon ik mezelf te snijden. Ik weet niet waarom ik dat toen deed, maar het gaf wel aan dat er iets niet goed ging.

Toen begon de ellende pas echt. Ik kwam in de hulpverlening terecht. Jaren lang heb ik daar rondgelopen van het ene naar het anderen: gesprekken, therapieen zelfs een opname. Maar niets hielp me genoeg om verder te kunnen en ik voelde me alleen maar slechter.

Nu sta ik er weer helemaal alleen voor. Ik vertrouw niemand meer. Ik voel me alleen en ongehoord. Ik ben mezelf kwijt dus ik weet niet meer voor wie ik aan het vechten ben.

Het meisje dat ik ooit was dat ben ik niet meer. En het doet me zoveel pijn dat iedereen die zei me te gaan helpen me zo kei hard heeft laten vallen.

Ik wil dit leven niet meer. Ik ben op.
Datum:
10-08-2015
Naam:
BlackAndWhite
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Pijn

Ik weet dat ik nogal jonge ben om een depressie te hebben. Ik ben maar 13. Sommigen zullen zeker denken dat ik me aanstel. Maar dat doe ik niet. De pijn die ik nu heb is echt. De tranen in mijn ogen zijn echt. De drukte in mijn hoofd is echt. Men moeder wil mij wel begrijpen maar ik weet dat ze dat niet kan. Ze heeft het zelf nooit gehad. En zelfs men zussen zullen het niet begrijpen. Ik heb niet zoals hun gewoon een dipje. Ik heb een depressie en een eetstoornis. Tegelijkertijd. Ik kan er niet meer tegen. Vroeger dacht ik altijd; ik ga geen zelfmoord plegen! Dan mis ik veel te veel. Maar vandaag dacht ik eens na. En het enigste wat ik zou missen is mijn moeder. Verder niets
Datum:
09-08-2015
Naam:
Anonieme verteller
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

Msp

Hallo. Dit klinkt raar maar ik speel een spel genaamd msp ik ben er verslaaft aan en ik heb een goede vriend en die neemde mijn egte vriendin af ik heb al veel keer zelfmoord proberen plegen maar ik wil nu hulp
Datum:
09-08-2015
Naam:
Word gek van mijn spel
Leeftijd:
11
Provincie:
België

Vaarwel

Dit is mijn laatste bericht!
Vaarwel!
Datum:
09-08-2015
Naam:
Ekk
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

Het wordt er niet beter op

Ik zit nu in dag 2 van mijn levenslange ciclus van depressief naar nergens motivatie voor en dan weer terug naar depressief.
Ik had zojuist mijn eerste droom waarin ik zelfmoord ploog. Ik was heel kalm en sprong maarliefst 2 keer omdat de eerste niet lukte omdat ik in het water viel. De 2e lukte wel en ik lag met een heel fijn rustgevend gevoel op de grond en flitste mijn leven voorbij. Een paar seconden later controleerde ik of ik niet verlamd was en dat was ik niet dus wachtte ik even tot het gevoel weg was om weer opnieuw te gaan springen. Toen ik weer op wou staan bleek dat ik in mijn bed lag en was het dus allemaal een droom. Gelukkig ben ik na 3 jaar een dysthyme stoornis door de fases heen waarin ik verdrietig werd en waarin ik bang werd dat ik een gevoelloos wezen zou worden zoals ik nu in mijn depressie periodes ben. Gelukkig ben ik daar nu minder bang voor op de momenten dat ik niet gevoelloos ben en ben ik gevoelloos op de momenten waarop ik gevoelloos ben waardoor het me dan toch niks uitmaakt. Ik denk dat ik maar eens moet overwegen om anti-depressia te gaan gebruiken maar ik ben bang dat ik dan een ander persoon word bij wijze van spreke ofzoiets :/
Datum:
08-08-2015
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Hele erge derpressie

Simpel weg haat ik heel mijn leven gewoon. M'n vrienden, die ik al mijn hele leven ken, bleken toch geen echte vrienden te zijn. We kennen elkaar al 11 jaar ofzo en dan sluiten ze je buiten en laten je vallen. Ik vertrouw ook helemaal niemand meer behalve m'n beste maat die ik wel kan vertrouwen, met alles. Liefde zit ook niet mee, ze heeft gewoon niet door dat ik veel aandacht aan haar schenk, maar dat zal wel aan mij liggen. Mijn werk is al helemaal stom, vooral mn baas, stresskip die ze is, weet nooit wat ze wil. Soms zou ik d'r gewoon heel hard een mep verkopen.
Mijn famillie is ook niet echt behulpzaam, ze nemen me nooit serieus en vertrouwen mij niks toe.
Daarom zie ik het leven niet meer zo heel erg zitten, een 'niet-vertrouwende' famillie, hele neppe vrienden, geen geluk met liefde en mijn kutbaan.
Ik heb veel overwogen, ophangen, snijden of gewoon weglopen.
Maar d'r zijn altijd andere opties en we zullen zien hoelang ik me ervan kan weerhouden mezelf af te maken...
Datum:
02-08-2015
Naam:
Die ene
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.