Levensverhalen (pagina 171)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Klaar mee

Vroeger ben ik veel gepest geslagen en misbruikt ik ben toen drugs gaan gebruiken en een aantal suiciedenpogingen gedaan ik heb al een heel lange tijd stemmen in mijn hoofd en voel me me ongelukkig ik heb sins 2 jaar een relatie en dat loopt ook niet zoals t hoort te gaan. Mn vriendin houdt van alles achter onder t mom van ik ben t vergeten te vertellen. Ik hou van haar maar zie t niet meer zitten. Ik ben nu bezig met een eigen huis. En als ik dat heb dan maak ik er waarschijnlijk ook een eind aan.
Datum:
29-08-2015
Naam:
R broekzitter
Leeftijd:
33
Provincie:
Drenthe

Altijd alleen

Niemand wou vrienden met mij zijn,
altijd het gevoel dat er iets raars met mij was
Wat er niet is, ik zie er leuk uit en ben aardig.
Ik heb geen broertjes of zusjes en voel mij alleen. Stoere jongens zagen mij zitten, waardoor ik mij vaak heb laten misbruiken. Omdat ik mij dan niet alleen voelde. Ik heb er spijt van en het knaagt aan mij. Omdat ik vaak verdriet heb, heb ik mij nooit kunnen concentreren op school of werk en ben ik nu een niemand, terwijl ik een slimme meid ben. Ik heb al verschillende manieren gezocht om geluk te vinden en het lukt gewoon niet. Ik wil mijn ouders geen pijn doen, dat is de enige reden voor mij om hier nog te zijn. Ik zou dit gewoon moeten overleven en sterk proberen te blijven.
Datum:
27-08-2015
Naam:
Nadia
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

hartverscheurend

Veel megemaakt op emotioneel vlak en zie het soms helemaal niet meer zitten. De dood lijkt een uitkomst. Ik kan het me zo begrijpen dat je het doet. Echter alleen al door het kijken op deze site en het verdriet wat achterblijft: het is niet de oplossing dank !!
Datum:
27-08-2015
Naam:
p
Leeftijd:
52
Provincie:
Friesland

+3.10.1987+ overlijden baby/ +3.10.1990+Overlijden man/ 3.10.201

Als kind kende ik geen liefde van mijn ouders. Moeder altijd dronken werkte in bars...Vader wilde dat mijn moeder me meenam. vader sloeg me tot bloedens toe met de broeksriem in de kelder/Garage. Van moeder altijd slagen,van n gebroken neus tot blauwe ogen. In mijn gedrag werd ik steeds moeilijker en uiteindelijk belande ik onder de jeugdrechtbank. Niemand die met me praate,wel schelden , de jeugdrechter liet me als kind in de gevangenis plaatsen te tongeren. me veroordelen,hoe moeilijk ik wel was. Misbruikt zijnde door familie van Vaders kant, door stiefvader van moeder eveneens.Ik leerde dan mijn man kennen... 7 van de 8 jaar dat we samen waren, elke dag slaag , zelfs toen ik hoog zwanger was. N kopstoot omdat ik na de bevalling niet wilde sexen,ik had mn baby nog vast,hij was pas enkele dagen oud.
5 maand later overlijd mn babytje aan wiegedood, Ik was kapot . Niets heb ik kunnen verwerken, 3j later de geboorte van mijn 2de kind. Man pleegde zelfmoord door ophanging. enkele jaren later leerde ik weer iemand kennen waarvan ikdacht dat ik nu eindelijk gelukkig zou worden,maar niets was minder waar. ik viel weer op de verkeerde man. Hij misbruikte zijn dochter,onderzocht door n vrouwelijke genecologe,samenmet n agente van de sociale dienst die met me mee was gegaan.
Alles op papier hebben staande, niemand die mij geloofde van enkele instantie's waaronder n home in limburg , en n bevoegde instantie die zo'n zaken onderzoeken. Voor het gerecht was t geen bewijs, ondanks dat t zwart op wit geschreven stond .Heb t papier nog steeds.
Toch ben ik al die jaren blijven vechten tot mn kinderen volwassen waren. Nu kan ik niet meer, voel me leeg en in de steek gelaten. Geluk zal ik niet meer vinden.Ben t niet waard om nog verder te leven.Ik ben niets en zal nooit iets zijn. Ik wil geen medelijden, enkel dit laatste schrijven.
Datum:
27-08-2015
Naam:
Looser
Leeftijd:
52
Provincie:
Limburg

Kut leven

Mensen ik eb ben heel m'n leven gepest de druk enz ik kan het niet meer aan ik denk steeds over zelfmoord steeds als ik de poging doe denk ik aan m'n familie hoeveel ze me gaan missen maar ik kan het gwn niet meer aan :(( ik durf niks te zeggen tegen m'n familie kunne jullie me helpen ? xxScharie
Datum:
25-08-2015
Naam:
scharie
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Voel me alleen

Ik voel me alleen...... Niet zonder mensen, maar alleen zonder hem...mensen denken mij te helpen, vooral mannen, zelfs eentje die getrouwd is. Ik wil het niet Maar ben financieel afhankelijk. Ik heb niets. Alleen de katten,,, Een baan zou het verschil maken Ik blijf dus echter afhankelijk.
Datum:
25-08-2015
Naam:
RB
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

Klaar

Te veel pijn
Te weinig prikkels
Te veel mee gemaakt
Mijn hoofd lijkt gevuld met watten
Ik mis mijn kids
Ik droom van mijn dood
Rust
Geen irritaties
Niet boos
Geen teleurstellingen meer

Ik verdien 2x modaal en heb nooit geld problemen gehad. Mensen gaan het niet begrijpen....ze zien me altijd lachen...het gezicht van een clown....in mijn hoofd ben ik al lang klaar met het leven....Ik zoek naar een manier die niet pijnlijk is voor mijn omgeving...geen drama dood....gewoon stoppen....
Datum:
22-08-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood

Ik weet werkelijk niet waarom ik dit schrijf maarja. Ik ben net 13 geworden en ik ben al sinds begin groep 6 depresief, sinds ik 9 ben dus. Ik ben mijn hele leven gepest en ga nu naar mijn 4de school, dat is omdat mijn vader voor de nato werkt en we dus steeds moeten verhuizen. Alleen heb ik autisme en dcd dus ik wordt gek van alle veranderingen. Ook is mijn coördinatie bagger en ben ik überhaupt al emo. Alleen alles wat mij vormt verbieden mijn ouders. Dus met hen heb ik ook bijna contstant ruzie. En ik moet elke seconde leren van hen alleen is het vervolgens alsnog niet goed genoeg. En ondertussen is mijn vader steeds in een slechte bui omdat hij nog altijd aan het revalideren is van 4 keer achter elkaar kanker hebben. Ook ben ik verslaafd geweest aan verschillende soorten drugs en drank en ben ik gedeeltelijk nog steeds verslaafd aan snijden. Alleen lukt zelfs zelfmoord plegen me niet, ik heb het al meerdere keren geprobeerd maar het maakt het alleen maar erger doordat het niet lukt. En dat zijn zoonbeetje de hoofdredenen van waarom ik depresief ben en dood wil.
Datum:
21-08-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Ben ik dit echt?

Echt nooit nooit in mijn leven hieraan gedacht. Opgroeiend in een zeer warm en hecht gezin. Ouders die duidelijk veel respect en liefde voor elkaar voelen.
nu zit ik vast aan een man die me dagelijks met de grond gelijk maakt. 2 kinderen verder proberen ik me sterk te houden en door te gaan. Mn enige hoop is s dat al zijn haat woorden via de whatsapp zijn en de kids er niets van horen. Anders had ik het allang gedaan.

De schaamte dat ik zo heb gefaald. Ben zo dood ongelukkig met hem....maar kan ook niet weg want hij zal Hoe dan ook de kinderen opeisen en mn leven zuur maken. Al talloze pogingen gedaan en met zo iemand kan je beter bij hem blijven en te vriend houden. Hield zoveel van hem heb me zo erg vergist.

Hij zegt dat ik een waardeloze moeder ben omdat ik niet lekker genoeg kook. Hij zegt dat ik waardeloze mens ben en zo voel ik mij ook. Voel me zo ongelooflijk verraden. Ik hield van hem ik vertrouwde hem. Hij maakt me helemaal kapot. Elke dag scheld hij me uit. Vraagt me elke dag waarom k niet dood ga of zegt tegen me gooi jezelf aub voor de trein.

De tijd vliegt voorbij en nu zit hij in mn hoofd. Ook als hij t niet zegt denk k zal ik t doen? Ben ik er dan vanaf? t enige wat me op me been houden is de glimlach van de kids. Voor hun leef k nog even voort.
Datum:
21-08-2015
Naam:
no
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

leven met gedachten


Ik ben 16 bijna 17 jaar ik heb alles om perfect gelukkig te zijn, maar toch ben ik niet (zo) gelukkig en ik weet soms echt niet waarom. Mijn ouders zijn samen ik heb een broer ik heb goede vrienden iedereen is aardig tegen mij, maar toch mijn vriendje is geweldig hij betekend echt alles voor mij. Maar hij is christelijk opgevoed en ik niet en daar zit het denk ik, ik haal heel veel kracht uit mijn vriend maar hij wil mij zijn geloof doorgeven. Dat is allemaal super eh want God geeft mij ook wel steun in bepaalde dingen bv: keuzes maken dat doe ik samen met God hij heeft me gemaakt wie ik ben maar ik wil meer dan dat, ik wil een eigen leven ik wil een eigen gezin ik wil samenwonen met mijn vriend. Samen een gezin opbouwen waar we samen alles kiezen en samen God kunnen volgen. Mijn ouders hebben mijn vriend ook super graag maar weten bijna niets van hem. Ik ben opgegroeid in een gezin waar alles wordt gedeeld met elkaar waar alles wordt verteld. Ik ben ook een super open persoon maar over het feit dat ik voor God wil gaan durf ik tegen niemand zeggen. Heel raar want je moet je daar toch niet voor schamen toch? Maar ik weet niet voor wie ik christelijk wil zijn is dat voor mezelf of is dat voor mijn vriend ? ik weet het allemaal niet meer. Ik ben precies niet meer dat meisje wie ik ben geweest ik weet niet wat mij bezielt, maar ik wil hier eigenlijk zo snel mogelijk weg, ik zie voor mij die hemelpoort waar ik geen zorgen meer zou hebben waar ik gelukkig kan zijn met wie ik ben. En wat ik voel op school gaat ook niet alles super ik zit of zat beter in een klas vol met mensen die totaal anders zijn dan mij, meisjes die andere mensen niet kunnen uitstaan, mensen die het leven van andere mensen niet gunnen. En ik blijf daar maar mee in mijn maag zitten. Ik heb ook een heel groot nadeel omdat ik alles onthoud, ik sla alles op in mijn harde schijf en hij wil maar niet crashen. Het is mij allemaal teveel en het stomme ik hou alles voor mezelf en vroeger kon ik alles zo goed en vlot vertellen, waar ik mee zit ik vraag mij ook vaak af wat zouden mensen rondom van mij vinden? Wie zou me missen als ik er niet meer zou zijn? Meer en meer hoop ik om s ’morgens niet meer te ontwaken dan waren al mijn problemen weg. En kan ik gewoon verder leven in mensen hun gedachten ik ben alleen bang om die stap te zetten. iedereen zou zeggen dat ik een aansteller ben want in ben het perfecte voorbeeld van iemand die gelukkig is. iemand die alles krijgt en een super leven heeft. Ze zouden zeggen aandacht tekort misschien? Maar ik ben ook vooral bezig met hoe kan ik het doen? Wacht ik op een teken van God laat God mij gaan zonder ik iets moet doen, of mag ik het zelf bepalen? Toeval dat ik uit een raam val of is het toeval dat ik onder een trein spring of zou ik beter pillen nemen met een scheut alcohol? Het laatste lijk mij eigenlijk nog het beste ik ga dan gewoon in een diepe coma en sterf zonder pijn. En zonder een gruwelijk beeld van mezelf achter te laten. Laat ik een afscheidsbrief achter of vertrek ik zonder enig geweten allemaal vragen waar ik geen wijs mee ben. Wat bezielt mij toch om zo te denken? Misschien moet ik stoppen met denken en het gewoon doen? Sommige mensen hebben een verkrachting meegemaakt sommige mensen hebben 1 van de ouders verloren. En zijn sterk en geven hun zichzelf moed! Ik heb geen moed meer ik wil hier gewoon weg! Het leven zou zo veel beter zijn en zo veel simpeler of moet ik breken met mijn vriend? Nee dat nooit ik zie hem veel te graag ik kan niet zonder hem ik heb hem nodig in mijn bestaan. Moest er iets gebeuren met hem of tussen hem en mij dan weet ik exact wat ik moet doen ! En daar hoef ik zelf niet over na te denken....! het enige wat mij hier houdt is hij maar niemand weet van wat door mij gaat. Want ik lach altijd misschien lach ik wel teveel lach ik gewoon het meeste weg en is nu alles om zeep? Waarom kan ik niet gewoon zijn wie ik wil zijn, waarom ben ik niet christelijk opgevoed en waarom ben ik verliefd geworden op zo iemand? Ik ben het beu om constant na te denken over wat ik nu wil en wat ik nu ga doen. Ik hoop dat God mij steunt in wat ik ook wil doen ik hoop dat God mij op een goed pad wil zetten en ik hoop vooral dat alles wordt lijk vroeger.
Datum:
21-08-2015
Naam:
charlotte
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.