ik schrijf dit omdat ik wil dat er iemand 1 x naar me luistert. ik vind het heet erg moeilijk om dit mee te delen maar ik ga het proberen.
ik ben een meisje , ik zit in de 1e maar hoor in de 3e [ 2 x blijven zitten]. alles ging goed tot groep 5. ik had een normaal leven net als ieder ander meisje. maar toen ging onze klas uit elkaar. we keken voor het eerst naar het journaal. ik was een meisje dat veel droomde en durfde niet naar het journaal te kijken elke pauze ging ik dus op de gang zitten . helemaal alleen. ik was het stilste meisje van de klas. ik werd getreiterd doordat ik niet naar het journaal wilde kijken. een half jaar later werd ik verliefd op een nieuw jongentje. ik had het blijkbaar tegen een meisje vertelt en binnen de kortste keren wist de hele klas het ik werd daar heel erg mee geplaagd . die ene jongen hielp me door deze situatie heen . hij was de enige die ik had om mee te spelen of mee te praten in de pauze. in groep 6 werd er nog steeds over dat jaar daarvoor geplaagd en sluiten ze me telkens buiten. ik werd telkens uitgelachen ik werd DIK of LELIJK genoemd . ik geloofde dat en ben dan ook heel erg overstuur geweest. dat bleef maar door gaan. in groep 7 d8 ik van: yes nieuwe kinderen in de klas, meteen nieuwe kansen op vrienden. en ik meteen op een meisje afgestapt. we werden beste vriendinnen. wij waren best wel klein vergeleken de populaire meisjes. ik vond het super gaan totdat mijn bff me opeens liet stikken. ze had nog meer vriendinnen in de klas die in dat populaire clubje zaten. en toen kwam het ... ik werd ongesteld . en ik dat natuurlijk tegen mn beste vriend en beste vriendin zeggen. nou toen negeerde ze me echt totaal en heeft ze het tegen de populaire meisjes vertelt. het was een hel . ik werd uitgescholden , opgewacht. en getreiterd. ik werd er helemaal gek van. ik wou niets anders dan in mijn bed liggen wachten totdat de dag voorbij was. na 3 weken thuis liggen. begonnen ze weer ik deed het allemaal expres volgens hun. ik was niets waard volgens hen. gelukkig kwam de zomer. ik had een geweldige zomervakantie. ik had vakantie vriendinnen en voelde me geweldig. maar toen kwam het eind van de vakantie. een nieuw schooljaar. ik sleepte me door de 1e week heen. het werd alsmaar erger ik kwam met blauwe ogen thuis. ik heb 4 x voor de trein gestaan om er voor te springen maar op 1 of andere manier wou ik ze die lol niet aan doen. ik sneed me uit verdriet. het leek me een betere uitweg. en toen hadden we kamp. verschrikkelijk!... ik had allemaal wonden op mn lichaam die ik moest verbergen en ik was ongesteld. ik deed altijd al lange mouwen aan. maar nu moest je korte mouwen aan en we gingen zelfs zwemmen!!! verschrikkelijk. en zij daar natuurlijk over plagen. maar toen moest ik op een kamer met iemand het was een super lief meisje. ik ben nu nog steeds super goeie vriendinnen met haar. maar dat was een lichtpuntje. na het kamp treiterde ze me steeds erger zeker tijden gym en tijdens de les. ik was super blij dat ik naar de 1e mocht. owja ik ben in groep 1-3 blijven zitten.
maar ik was super blij en tijdens het eindfeest was ik dus helemaal niet verdrietig . ik dacht zo van :'yes !! eindelijk vanze af '. in de zomervakantie kwamen mijn ouders erachter dat ik mezelf sneed. ze waren helemaal over stuur. maar ik wist niets beters te zeggen van :"ik zal het nooit meer doen"' nou het was een super klas en ik voelde me r al meteen goed in. ik had super veel vriendinnen en vriendin .;] maar tijdens de`1e x gym vroegen ze allemaal wat er was gebeurt met die wonden. ik moest het eerlijk vertelllen want 4 verhalen door elkaar werkte niet merkte ik. er kwam eerder een meisje op me af die zei dat ze zichzelf ook sneed . vanaf die x had ik alles tegen haar vertelt. maar de rest wou het ook weten. nou zij wou het tgen de hele klas vertellen. nou dan denk ik van nouja als zij dat doet dan help ik haar en dan zeg ik het ook. maar dat wou ze via app doen. ik in de appgroep begonnen. en zij zei helemaal niets. en meteen had de mentor gebelt naa mijn ouders en alles vertelt en ik moest dus mn verhaal doen bij mn ouders en psigiatoren ofso idc. maar dus helemaal bonje. toen had ik gesprek met mentor en begeleider en toen bleek er in die ruimte meer mensen te zitten . die konden alles afluisteren. :{ en wat blijkt dat ene meisje moest ook op gesprek komen, ze had het allemaal verzonnen!!!! hoe gek kun je zijn!! en ik maar denken dat ik gelukkig niet de enige ben en dat ik eindelijk iemand kan vertrouwen!!! nou blijkbaar helemaal niemand. en sinds die tijd ben ik stiekem aan het snijden en verberg ik het. en praat ik er liever niet meer over want ik voel me al vaak genoeg rot. ik heb die zelfmoordideen nog steeds. alles stapelt bij mij het op. alles word te veel.
hopelijk begrijpen mensen mij en hopelijk zijn jullie wel te vertrouwen.
[p.s. ik hb niet alle details vertelt]
groeten anoniem x
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.