Levensverhalen (pagina 167)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Voldoening

Hallo,
Ik ben net met glans afgestudeerd als kleuterjuf, heb al een eigen klas, een vriend en prachtige vrienden en vriendinnen. Maar toch speelt elke dag 'zelfmoord' in mijn hoofd. Ik haat mezelf zo hard dat ik walg van mezelf. Eerst dacht ik dat dit aan mijn uiterlijk lag, dus begon aan een sportiever leven en verloor 20 kilo en woog 54. Maar of dit hielp? Nee.. Integendeel. Het mooiste wat me voldoening geeft is mijn kleine spruitjes in de klas de opvoeding te geven die ze verdienen, hen gewaardeerd, veilig en goed in hun vel voelen. Hier haal ik enorm veel voldoening uit. Maar eenmaal thuis of als ik alleen ben zit ik terug met de gedachte. Ik wil het zo graag. Ik wil zo graag uit het leven stappen. Er niet meer zijn. Dit zou mij die voldoening geven waar mijn lichaam nood aan heeft.
Datum:
09-10-2015
Naam:
Een kleuterjuf
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Geaardheid + islam

Mijn gehardheid word steeds niet geaccepteerd. Doet pijn om steeds als afval behandeld te worden.
Datum:
09-10-2015
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Je leeft maar 1 keer

17 jaar, en nu al Chronisch Depressief. Waarvan? Dat ga ik niet zeggen. Wel dat ik intens eenzaam ben en voor eens en voor altijd een gevangene van mezelf ben. Ik word dit jaar 18 EN JA DAT VIND IK AFSCHUWELIJK.Iedere keer heb ik het wel weer weten te verkloten Ondanks dat men zoveel tijd en alles in me steekt. Het zou gewoon beter zijn geweest dat ik nooit was geboren.MIJN MENSELIJKHEID IS NIET NORMAAL HOE ONHERSTELBAAR AANGETAST.GGZ Therapie verziekte de boel nog meer bij mij. Mijn advies: In tijden van tegenslag ga je gewoon verder met alles. Alleen.... je doet veel en veel rustiger aan en je moet weten wie je echte supporters zijn, WANT DIE GAAN VOOR JOU DOOR HET VUUR EN STAAN DAG EN NACHT VOOR JE KLAAR.Je leeft maar 1 keer DUS BOUW ER JE EIGEN FEESTJE VAN.
Datum:
08-10-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

alleen

hallo, ik ben Sakina. Ik ben al 3 jaar depressief. ben al opgenomen geweest en heb al zelfmoord proberen te plegen. Op school gaat alles goed, ik wordt niet gepest, heb veel vrienden, ben gelukkig met mijn vriendje. Maar thuis ben ik de hoer, thuis ben ik de enige die niets goed kan doen, de persoon die gewoon weg moet. ik ben nooit echt into mijn familie geweest. Bij hun gaat het alleen maar om rijk te worden enzo. ik zie mensen overal met een goede band met hun moeder en dan ben ik er. Mijn moeder haat me. Hoe ik daar zo zeker van ben? Ze zegt het me dagelijks. ik heb nooit iemand gekend die me begrijpt iedereen is altijd zo van alles komt goed, blijf er in geloven. maar hoe lang nog, hoe lang moet ik nog in valse hoop gaan geloven. misschien hoor ik hier gewoon niet. mijn moeder weet dat ik depressief ben en mezelf vermink. ze weet hoe graag ik dood wil wijn maar toch blijft ze doorgaan met mijn leven een hel te malen. ik wil zo graag opgeven, gaan waar ik thuishoor. ik heb nooit gevraagd om hier te zijn.
Datum:
07-10-2015
Naam:
sakina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

zelfmoord

ik zit nu al 2 jaar lang in een depressie. heb vorige school jaar tot 2x aan toe probeert zelfmoord te plegen aan waren beide pogingen mislukt. dit school jaar heb ik nog geen zelfmoord proberen te plegen maar wel veel aan gedacht. ik voel me hier gewoon niet thuis. heb veel ruzie met ouders , het voelt alsof mijn moeder me liever niet heeft en heb ook ruzie met vrienden. het heeft allemaal geen zin meer ik heb veel problemen met mn lichaam (incontinentie , rugklachten ) en het zou beter zijn voor mij en de mensen om me heen als ik er niet meer ben dan loop ik anderen ook niet meer in weg...
Datum:
06-10-2015
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

ego

Ik vind het zo zinloos. Alles.
Ik heb een soort van man, een dochter en een zoon. Alleen voor die laatste 2 blijf ik nog leven. Want ik wil niet egoïstisch zijn.
Maar oh wat ben ik het leven zat.

Ik ben niet lichamelijk ziek, heb in feite alles wat ik nodig heb, maar toch......

En stel nou dat ik het lef heb om toch een keer die stap te nemen. Voldoende slaaptabletten gespaard te hebben en dat het lukt.
Dan doe ik anderen verdriet, maar dat hebben ze dan maar voor even, want ze vergeten me toch wel.

Datum:
04-10-2015
Naam:
jane do
Leeftijd:
53
Provincie:
Zuid-holland

Help me

Hallo,

Ik durf mijn hele naam niet op deze site te zetten omdat ik niet wil dat mensen die mij persoonlijk kennen dit lezen en denken dat ik aandacht zoek. Ik heb sinds een tijdje zelfmoordgedachtes, dit heeft zijn aanleiding. Ik ben in een islamitische Afghaanse familie opgevoed, mijn vader heeft het zeggen thuis. Ik ben zelf ook gelovig, maar ook gewoon een meisje dat is geboren en getogen in Nederland en het het bijvoorbeeld heel normaal vindt om enkele jongens vrienden te hebben of naar buiten te gaan af en toe. Nou is het zo dat ik sinds kleins af aan erg heb geleden onder huiselijk geweld. Om de kleinste dingen werd ik geslagen, ik heb heel veel dingen nooit gemogen tot de dag van vandaag. Enkele voorbeelden zijn : Niet naar de bioscoop, niet naar vriendinnen, geen interactie met jongens buiten de familie in geen enkele manier, niet werken ( omdat ik een meisje ben en het volgens mijn vader niet hoort ), niet buiten eten, niet naar de stad zonder familie, en ga zo maar door. Je kan je nu voorstellen dat het voor mij voelt alsof ik van mijn vader geen leven mag hebben. Hij heeft al aantallen vrienden van me bedreigd dat ze uit mijn buurt moeten blijven. Ik denk ook dat hij me gaat uithuwelijken aangezien hij mij deze week heeft verteld dat ik nooit mag trouwen met een jongen waar ik al verliefd op was. Zelfs mijn geloof laat gewoon zoveel dingen toe die hij mij verbied. Elke dag hoor ik geschreeuw aan van mijn vader, ''je bent een hoer' ''was je maar dood gegaan toen je jong was'' ''ik had je moeten vermoorden toen je nog een kind was als ik had geweten dat je zo een hoer werd en de slechtste dochter op aarde die niets goed kan doen of opleveren voor niemand'' en ga zo maar door. Ik durf nooit wat terug te zeggen of hem aan te kijken als die boos is. Ik mag niet meer met mijn vriendinnen omgaan omdat ze volgens hem hoeren zijn omdat ze verliefd zijn. Mijn telefoon heeft die stuk gegooid ik mag niet op internet, ik mag niks. Mijn toekomst heeft die al uitgestippeld en ik had altijd gehoopt dat hij door de jaren heen wat soepeler met me om zou gaan, maar nee, het wordt met de dag erger. Hij achtervolgt mij overal de afgelopen tijd en stalkt me, is al zeker 100 keer langs geweest bij mijn school om te zien waar ik mee bezig ben. Niemand thuis begrijpt me. Het enigste waar ik nog aan denk is dood gaan of ze laten zien dat ze te ver zijn gegaan door mezelf iets aan te doen. Ik kan het niet meer. Echt niet. Ik weet niet wat ik moet doen. Naar de politie toe wil ik niet, dan schendt ik de eer van mijn vader. En weglopen is hetzelfde verhaal, hij zou me doden als die me had gevonden en ik wil mijn moeder niet kwetsen.

Ik voel me alleen en onderdrukt.

Liefs,
een meid die gewoon geliefd wilt worden door haar familie en normaal wilt kunnen leven in Nederland net als de meeste meisjes om me heen.
Datum:
04-10-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Enige oplossing

Ben 40, moeder van twee kinderen waar ik zielsveel van hou, heb goede en verantwoordelijke baan, man verdiend ook zeer goed en wonen in een prachtig huis.
Kom uit een veilig gezin en altijd liefdevol contact met m'n ouders. Hou heel veel van ze.
Ik hoor regelmatig dat ik er leuk uitzie en loop in mooie kleren. M'n kinderen zien er ook pico bello uit en doen het goed op school. Heb lieve vriendinnen waar ik veel mee optrek. We gaan als gezin best vaal op vakantie of een weekendje weg.
Kortom: ik ben een geslaagde vrouw van
40.

Ware het niet dat ik al
20 jaar aan suïcide denk. Soms laait het even op en gaat het daarna weer. Gaat het zo een paar weken goed. Maar de put is dan weer zo diep dat suïcide de enige escape is.
M'n man begrijp het niet. Wordt woest. Vraagt alleen: wat kan ik doen? Hoe komt dit nu weer?? Maar hij zal nooit eens daadwerkelijk hulp zoeken. Of googlen.
Ben na bevalling van de jongste accuut opgenomen op een gesloten afdeling. Noemer: postnatale depressie. Daar kon ik mooi mee weg komen; mensen kunnen
Daar ergens nog begrip voor opbrengen. M'n werkgever ook!!
Nadien lieten ze me niet zomaar gaan: ik ging eem jaar lang elke week groepstherapie doen.
Maar ook daar bleef ik stil over mijn diepe doodswens en het leven simpelweg niet meer kunnen opbrengen. De angsten, het gevoel het nooit genoeh te doen, m'n dominante man die kwaad wordt van mijn sombere emoties en mij dan negeert.
Ik
Slik al medicatie, deze hebben me ook al 15 kilo doen aankomen.
Ik hou zielsveel van m'n kinderen. Zij zijn het waarom ik nu nog leef.
Maar ii kan niet meer.
M'n man zegt dat ik het met pillen moet doen.
(Welke dan?????? Zo gemakkelijk is dat niet)
Hij wil niet dat m'n kinderen mij vinden.
Verder wil hij het er niet meer over hebben.
Woensdag zou een goede dag zijn.
Ik kan dar zwarte gewoon niet meer aan en raak
Steeds weer in paniek en wanhoop.
Sorry ik wil niet zielig ofzo overkomen al snap ik dat dit woede oproept.
Datum:
04-10-2015
Naam:
Vrouw40
Leeftijd:
40
Provincie:
Overijssel

Het hoeft niet meer van mij..

Het leven hoeft niet meer van mij..
Ben slecht in het onthouden van dingen.. heb ook Asperger.. en weet met mezelf vaak geen raad. Ik voel me lusteloos en gisteren kon ik me moeiljk aan de huishouding zetten...Het is voortdurend leeg in mijn hoofd... had het zo graag anders gewild..heb een lieve vriend, maar durf steeds minder mensen bij mij thuis uit te nodigen...heb ik wel een persoonlijkheid?? Heeft mijn leven zin??Ik wijs mezelf al bij voorbaat af...en ja dat is niet de bedoeling...
Datum:
04-10-2015
Naam:
Grumphy
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

zelfmoord is de oplossing voor mij

Hallo ik ben 16 jaar,
en hier is mijn verhaal. Uhm ja, op de basisschool was het eerst allemaal prima maar uiteindelijk in groep 8 werd ik gepest, daarna op de middelbare school in de 3e werden alle klassen gesplitst en ik was de enige van mijn vrienden die mavo ging doen, en het liep in die klas heel erg uit de hand, ik werd erg gepest sloot mezelf op in de wc en voelde enorm alleen, werd ook inelkaargeslagen dat jaar ben ik blijven zitten en kwam ik in een betere klas, Maar toen overleed mijn oma bij wie ik altijd te regt kon. Sinds dien heb ik anorexia en gaat nu wel ietsje beter mee ik weeg nu 47kg en ben 175 cm. Maar in dit jaar zijn alle gedachten erger geworden, en ja ik noem het de 3 gedachten, de ene zegt waar ben je meebezig je moet hulp zoeken, de ander zegt kill yourself, en de ander wil gewoon dat ik dunner word. Heb een week geleden overdosis gedaan en deze week weer 2 keer word nu opgenomen. Dus ja blijf positief toch, maar weetje ik ben enzo klaar mee echt waar ik haat mijn leven ik ben gewoon echt enorm dik en haat alles.
Datum:
03-10-2015
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.