Hallo,
Ik durf mijn hele naam niet op deze site te zetten omdat ik niet wil dat mensen die mij persoonlijk kennen dit lezen en denken dat ik aandacht zoek. Ik heb sinds een tijdje zelfmoordgedachtes, dit heeft zijn aanleiding. Ik ben in een islamitische Afghaanse familie opgevoed, mijn vader heeft het zeggen thuis. Ik ben zelf ook gelovig, maar ook gewoon een meisje dat is geboren en getogen in Nederland en het het bijvoorbeeld heel normaal vindt om enkele jongens vrienden te hebben of naar buiten te gaan af en toe. Nou is het zo dat ik sinds kleins af aan erg heb geleden onder huiselijk geweld. Om de kleinste dingen werd ik geslagen, ik heb heel veel dingen nooit gemogen tot de dag van vandaag. Enkele voorbeelden zijn : Niet naar de bioscoop, niet naar vriendinnen, geen interactie met jongens buiten de familie in geen enkele manier, niet werken ( omdat ik een meisje ben en het volgens mijn vader niet hoort ), niet buiten eten, niet naar de stad zonder familie, en ga zo maar door. Je kan je nu voorstellen dat het voor mij voelt alsof ik van mijn vader geen leven mag hebben. Hij heeft al aantallen vrienden van me bedreigd dat ze uit mijn buurt moeten blijven. Ik denk ook dat hij me gaat uithuwelijken aangezien hij mij deze week heeft verteld dat ik nooit mag trouwen met een jongen waar ik al verliefd op was. Zelfs mijn geloof laat gewoon zoveel dingen toe die hij mij verbied. Elke dag hoor ik geschreeuw aan van mijn vader, ''je bent een hoer' ''was je maar dood gegaan toen je jong was'' ''ik had je moeten vermoorden toen je nog een kind was als ik had geweten dat je zo een hoer werd en de slechtste dochter op aarde die niets goed kan doen of opleveren voor niemand'' en ga zo maar door. Ik durf nooit wat terug te zeggen of hem aan te kijken als die boos is. Ik mag niet meer met mijn vriendinnen omgaan omdat ze volgens hem hoeren zijn omdat ze verliefd zijn. Mijn telefoon heeft die stuk gegooid ik mag niet op internet, ik mag niks. Mijn toekomst heeft die al uitgestippeld en ik had altijd gehoopt dat hij door de jaren heen wat soepeler met me om zou gaan, maar nee, het wordt met de dag erger. Hij achtervolgt mij overal de afgelopen tijd en stalkt me, is al zeker 100 keer langs geweest bij mijn school om te zien waar ik mee bezig ben. Niemand thuis begrijpt me. Het enigste waar ik nog aan denk is dood gaan of ze laten zien dat ze te ver zijn gegaan door mezelf iets aan te doen. Ik kan het niet meer. Echt niet. Ik weet niet wat ik moet doen. Naar de politie toe wil ik niet, dan schendt ik de eer van mijn vader. En weglopen is hetzelfde verhaal, hij zou me doden als die me had gevonden en ik wil mijn moeder niet kwetsen.
Ik voel me alleen en onderdrukt.
Liefs,
een meid die gewoon geliefd wilt worden door haar familie en normaal wilt kunnen leven in Nederland net als de meeste meisjes om me heen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.