Levensverhalen (pagina 1697)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

hoi, ik ben een meisje van 13 jaar.
ik heb veel problemen waar ik erg mee zit
ik ben toen ik 10 was verkracht door een jongen, mn ouder hebben vaak ruzie met mn broer van 18, toen mn favoriete manege was gestopt met mn lievelings pony waar ik alles tegen vertelde ging ook mn opa nog dood, en 3dagen geleden is mijn konijn dood gegaan
omdat ik mezelf te dik vond ben ik gaan kotsen soms wel 5x pd
en gaan roken omdat ze zeggen dat je daar van afvalt.
toen d8 ik wel van dit is niet goed en moest ik gaan stoppen met roken.
ik ben toenmezelf gaan snijden om alles te vergeten .
dat lukte wel je hebt dan even helemaal nergens meer last van.
ik ben vanmorgen naar de schioldokter geweeest en mn ouders moeten het tog weten en ze gaan het ook mn ouders vertelen..
kortom.. waarom ik dood wil zijn !!!!

Datum:
16-06-2006
Naam:
boterbloempje
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

K*twereld...

Eigenlijk heb ik niet veel goesting om mijn verhaal te doen, ma ik kan met niemand prate over mijn gedachten, dan zouden ze me zeker scheef aankijken en me negeren enzo.. Ik heb veel problemen, maar ik heb ook veel vrienden enzo die me recht kunnen houden, alleen weet ik niet of dit lang kan duren.
____________________

De problemen begonnen eigelijk 2 of 3 jaar terug, ik had een beste vriendin, echt een soulmate, een meisje van 3 jaar ouder, stiekem was ik misschien beetje verliefd op haar, ma zij was verliefd op een jonge die alleen sex van haar wou, hier heb ik dan veel ruzie met haar over gehad, bijna haar kwijt gespeeld, ze is nu nog altijd men soulmate, teminste nóg altijd, de laatste weken gaat het nog altijd terug heel slecht, om dezelfde redenen, ik ben dus mijn beste vriendin aan het verliezen..

Andere problemen heb ik thuis, mijn ouders haten me, mijn broer heeft de pest aan mij, mijn ouders trekken mijn broer echt voort, op MIJN verjaardag kreeg ik niet eens een lief woordje, geen taart, geen kaart, niks... terwijl ze leuk voor mijn broer broeken en jas enzo gingen kopen... Mijn vader heeft me onlangs zelfs een paar keer vertelt dat hij me haat, ik ben een onbeschoft, egoïstisch,ondankbaar kind volgens hem, en van mijn moeder weet ik gewoon dat ze hetzelfde denkt.. maar dat is hún mening, ik ben egoïstisch omdat ik niet gedwongen mee wil gaan op vakantie terwijl mijn broer alleen mag thuisblijven (hij is ongeveer even oud als ik) terwijl op vakantie altijd ruzie is en ik het haaat. Ik ben onbeschoft omdat ik mezelf wil verdedigen in een discussie, ik krijg dan zowiezo ongelijk, en lappen...

Nog een probleem is op school, ik zit in het 5e jaar nu, en ze hebben me altijd naar de hoogst mogelijke richting geduwd, ik doe nu wetenschappen-wiskunde (ASO) en ik vrees dat ik dit jaar moet blijven zitten, da kan ik gewoon niet meer aan, ik ben school zo al beu, en dan nog een extra jaar met allemaal ettertjes (die van het 4e nu zijn écht ettertjes) en dan heb ik dit jaar nog mijn beste vriend op school verloren, hij zit op andere school (moest wel) en nu ben ik hem kwijtgeraakt, mijn andere 2 goeie vrienden van andere jaren zijn 'stoere klootzakjes' geworden, daar heb ik dus niets meer aan, ik heb nu wel andere vrienden maar ik ben er ook kwijtgeraakt...

Verder denk ik dat ik een drank en drugsprobleem heb, samen met mijn beste vriend Jonas en soms andere vrienden drinken we ons af en toe (wanneer we kunnen) compleet zat, sommige keren heb ik me bijna doodgedronken, dan pas besef ik dat ik spijtig genoeg een sterke lever heb. Ook met die Jonas en andere vrienden uit de straat rook ik wiet, sommige tijden zelfs bijna iedere dag, het verzacht echt mijn pijn maar achteraf lost het niets op... ik heb ook al XTC genomen in de hoop dat ik eraan bleef, en binnenkort doe ik het weer, in de zomer...

Als ik thuis alleen ben op mijn kamer, pak ik een mes en begin ik te kerven in mijn lichaam, niet in mijn polsen, ma ik wil gewoon pijn voelen, in dat kutlichaam van me, een zelfmoordpoging heb k al veel achter de rug, maar die schrik voor die pijn en wat als het niet lukt, die angst, die is gewoon ondraaglijk...
______________

Ik weet niet hoelang ik het nog volhou, ik denk dat ik gewoon ga proberen er het beste van te make, zoveel mogelijk proberen te genieten van deze KUTwereld, en dan als ik 25 ben en nog steeds ongelukkig, sciet ik mezelf door mijn kop ofzo...
Datum:
16-06-2006
Naam:
Gert
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

zelfmoord

het is allemaal begonne toen ik van de middelbare school af kwam wel geslaagd maar ik dacht dat ik het toch nie zou maken en ik voel me minder als iemand anders me zelf vertrouwen liggen ver beneden de maat nu zit ik op een vervolg opleiding maar nu gaat het hier echt verkeerd dus nu is het helemaal groot om zelf moord te plegen er is toch geen plaats voor mij hier !
Datum:
16-06-2006
Naam:
sander
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

waarom nog?

ik ben een meisje van ondertussen 15 jaar, iedereen maakt wel iets ergs mee, ik denk vaak is mijne wel erg genoeg? ik ben heel veel alleen geweest in me jeugd en werd vaak gepest, op me 13e kreeg ik te horen dat ik pdd-nos had en niemand begreep me, op me 14e ben ik op een nieuwe school gegaan en heb daar eindelijk vrienden kunnen maken. de eerste is na paar weken helemaal kwaad op me geworden en ik weet niet waarom of wat ik heb misdaan, ik heb altijd mensen geholpen altijd klaar gestaan zolang ik kon, ik heb nog nooit gevochten en zeker niet gewild. ik haat oorlog en haat pijn. maar elke dag voel ik een steek, gezet door de mensen die ik geholpen heb met hun problemen. ik heb eindelijk op me 14e liefde van m'n leven gevonden en ik heb nu 2 dingen die me dierbaar zijn en me in leven houden, m'n pony en m'n vriendje, hij heeft altijd voor me klaar gestaan maar wordt zelf verdrietig omdat ik altijd wel verdrietig ben en het lijkt wel of ie het uit wil maken, en me ouders zitten hele tijd te zeggen dat ze m'n pony weg doen, als die weg zijn gaat eindelijk gebeuren wat ik al 8jaar wil, zelfmoord, ik haat me leven dan zo erg, het is misschien niet erg maar voor mij wel, ik heb nog nooit iets misdaan, ik rook niet, ik blow niet, ik drink niet, ik heb nog nooit iets gestolen, ik ben altijd eerlijk proberen te zijn... ik weet niet wat ik wel heb misdaan dat ik zo ben geworden...
Datum:
16-06-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Alleen

Ik vertel hier mijn verhaal naar de volle waarheid.

Ik voel me zo alleen op deze wereld...op school wordt er over me geroddeld, zelfs mijn zogenaamde ''vriendinnen'' doen het. Niemand neemt het voor me op.
Thuis word ik ook door iedereen uitgekotst. Mijn moeder wilt dat ik nooit geboren was, ze heeft oprecht spijt van mijn bestaan en dat ze liever een steen had gebaard. Van kleins af aan heeft ze me gehaat, zelfs toen ik een baby was...alles wat ik doe is in haar ogen fout. Ze heeft abortus laten plegen zonder dat ik er ook maar iets vanaf wist en nu beschuldigt ze me van moord op mijn ongeboren zusje of broertje, dat ze het verschrikkelijk zou vinden om nog een stom kind als mij op te voeden. Nu ik ouder ben, negeert ze me volkomen, soms zegt ze dat ze hoopt dat ik dood ga. Tegen mijn andere zusjes doet ze poeslief. Mijn vader kleineert me en zegt dat ik zo dom als een ezel ben. Als ik mijn vader probeer te vertellen over wat mn moeder allemaal tegen me zegt, scheldt hij me uit en zegt dat ik niets waard ben en moet oprotten. Mijn 2 andere zusjes haten me ook, ze willen dat ik dood ga en vertellen hun vriendinnen dat ik een trut ben en dat ze me haten. Toen ik een week op schoolreis was, was iedereen heel blij dat ik weg was. Later heeft mijn zusje gezegd dat ze me helemaal niet had gemist en dat ze zich alleen op de cadeautjes had verheugd....terwijl ik zo mn best voor iedereen had gedaan, ik kwam met 4 zakken cadeautjes en souvenirs thuis. Ook doe ik altijd lief tegen iedereen, probeer een goede voorbeeld te zijn en help mn zusjes met huiswerk, ik heb laatst voor mijn zusje iets leuks gekocht, maar vlak daarna schold ze me al uit voor hoer, terwijl ik 5 jaar ouder ben, mijn moeder zegt dat ik het verdien...

Zelfs mijn familieleden hebben een hekel aan me, ze vinden me een gemeen mens, terwijl ik geen vlieg kwaad doe. Waarom haat iedereen me zo? Wat heb ik misdaan? Niemand houdt van me..

Soms vraag ik me af hoe het zou zijn als ik mijn polsen doorsnijdt of als ik uit het raam spring, dan is iedereen van me verlost. Mijn moeder, vader en 2 zusjes zeggen zelfs dat ik dood moet...maar waarom?

Het enige lichtpuntje in mijn leven is mijn geloof. Hieruit haal ik moed, kracht en liefde. Als ik mijn geloof niet had, was ik er allang niet meer...
Datum:
16-06-2006
Naam:
Eenzaam meisje
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

waarom nou ik?

ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen dus ik begin maar ergens..
sinds 1999 heb ik een nierziekte.. elke week was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit.. het gaat nu allemaal wel goed, maar al die ellende en leed komt er nu pas uit, ik begin het nu pas te beseffen.. het vreet qaan me..
ook heb ik een vriendje.. bijna 2 jaar.. het gaat best goed tussen ons en hij weet ook van mijn pogingen af.. dat was ook heel moeilijk voor me om dit aan iemand te vertellen.. de 3e (laatste poging tot nu toe) wou ik overdosis medicijnen nemen.. helaas ontdekte hij waar ik was en hield me nog tegen wat eigenlijk te laat was.. ik belande in het ziekenhuis.. met ouders die boos waren op me, en dan ook gewoon laaiend.. ze steunden me niet, niks.. ik heb toen heeel wat nachten afgehuild.. en dat alleen maar door een ziekte en misbruikt worden.. jah dat ook nog.. me aller eerste vriendje waar ik me eerste zoen van kreeg.. dat lijkt voor een meisje de leukste gebeurenis van haar leven.. nou voor mij dus niet.. 1 en al nachtmerrie.. we hadden afgesproken in een discotheek.. daar kreeg ik me eerste zoen.. toen we naar huis gingen gebeurde het allemaal.. hij bleek verkeerde vrienden te hebben.. met zn allen hadde ze me vastgehouden en zodoende kon hij me verkrachten.. inmiddels 3 jaar na me verkrachting blijf ik aan zelfmoord denken.. alles was ik doe is fout.. ook ben ik een beetje mollig geworden door me ziekte waar ik zelf niks aan kan doen.. voel me daardoor best onzeker.. heb weinig vrienden.. me opleiding is te zwaar maar ik moet m afmaken van me ouders, anders moet ik het huis uit.. voel me gewoon zo anders als de rest op de aarde.. ik voel me zo afgewezen..
Wat moet ik nou allemaal met deze ellende..? er kan hieruit toch niks meer positiefs groeien? jah ik heb een vriend.. maar zelfs voor hem wordt ik gevoelloos.. ik voel niks meer, kan niet meer lachen, niet meer huilen.. niks meer..
me volgende poging ben ik aan het uitwerken.. overdosis medicijnen.. zo val je in slaap en voel je niks.. dit lijk me het beste..
niemand weet hier iets van.. zelf me vriend merkt niet aan me dat ik iets ga doen.. heb t gepland op me verjaardag, dat is op de 24e juni.. heb dus nog enkele dagen om dingen te regelen..
ik hoop dat jullie iets met me verhaal kunnen en me zullen steunen in me poging want dit trek ik niet meer.. zoveel vernederingen.. het gaat niet meer...
heel veel liefs..
Datum:
16-06-2006
Naam:
anoniem...
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Snijden, problemen etc.

Sinds bijna 1 jaar snijd ik mezelf al. Mijn beste vriendin doet het ook. Ik doe het boven op me arm. En op me linker arm zitten best veel littekens. En op me rechter arm een beetje.
Mijn vriendin en ik vertellen elkaar echt alles.
2 vriendinnen van ons zijn erachter gekomen.
1 van die vriendinnen heeft het aan haar moeder verteld, en ik moest met die moeder gaan praten.
Haar moeder vond het verstandig om naar mijn moeder te gaan maar dat wilde ik niet.
Uiteindelijk ging die moeder het niet aan mijn moeder vertellen, maar ik moest op school wel met een vertrouwenspersoon praten, samen met mijn vriendin.
Dat deden we dan dus ook.
We hadden niet heel veel gesprekken met de vertrouwenspersoon dus dat schoot niet echt wat op.
Maar met de vertrouwenspersoon kon ik best goed praten, daarom vond ik het ook jammer dat we door waren gestuurd naar een leerling begeleiding.
Mijn vriendin had me verteld dat ze wel eens zelfmoord had geprobeerd te plegen.
Door haar polsen door te snijden, of ze had een keer de keel dichtgeknepen, en ze had ook een keer boven een brug gestaan.
Dat raakte mij echt toen ze dat aan mij vertelde.
Ik dacht echt van als zei zelfmoord pleegt, en ze is dood, heb ik hier ook geen leven meer.
Ik denk er wel eens aan om me polsen door te snijden, of van iets hoogs af te springen, of allemaal pillen in te slikken.
Maar ik durf het niet, ik ben bang om alle mensen die ik lief heb hier achter te moeten laten.
Met verdriet.
Mijn moeder is erachter gekomen dat ik mezelf snijd. Ze had de vertrouwenspersoon gebeld en die had het verteld.
Ze is ook op gesprek geweest bij de leerlingbegeleiding en hebben heel veel gepraat.
Ik moet dan ook naar de huisarts toe, dat vind ik wel goed want ik wil wel dat het ophoud.
Maar ik heb nog zovaak gedachtes aan zelfmoord, dat het toch ook wel weer niet nodig is.
De ouders van mijn vriendin weten het niet. Mijn vriendin praat ook met een leerlingbegeleiding, maar ze wilt er mee stoppen.
Omdat ze de leerlingbegeleiding niet meer vertrouwd.
Me vriendin is af en toe zo koppig!!
Ik wil zo graag dat het goed komt met haar, echt heel erg!!
Maar dan moet ze het zelf ook willen.
Ik praat nu nog met een leerlingbegeleiding, en binnenkort moet ik naar de huisarts. Ik krijg dus wel hulp, maar me vriendin niet.
De leerlingbegeleiding weet nou niet of ze het aan haar ouders moet gaan vertellen van wat mijn vriendin allemaal doet. Eerlijk gezegd weet ik het ook niet.
Ik hoop gewoon dat alles op een dag echt goedkomt.. maar dat betwijfel ik..
Ik denk dat voor mezelf zelfmoord toch nog de beste manier is??..
Ik hoop dat dit bericht geplaatst wordļ

Xxxxx
Datum:
15-06-2006
Naam:
Nathalie
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Ik heb het gehad

ik heb al een hel tijd een kutgevoel, ik ben al anderhalf jaar verliefd op mijn beste vriend, (hij is hetero) op school gaat het kut, me ouders behandelen me als een klein kind, ik ben lelijk, en bi,, ik weet gewoon niet meer wat te doen ik heb al zo vaak zelfmoord geprobeert te plegen maar er is steeds iets dat me tegenhoud ik denk dat het de liefde is van mijn beste vriend waar ik zo van hou. ik ben vorige week vrijdag zelfs nog voor de auto gesprongen. Ik wil aan de ene kant niet dood! maar aan de andere kant wel! ik ben gewoon zo erg verliefd op hem!
Datum:
15-06-2006
Naam:
Hilco
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Vader overleden

Ik heb al hele veel elende meegemaakt inmijn leven. Mijn vader is overleden toen ik 4 was, waardoor ik het toen niet heb kunnen verwerken. Mijn moeder en mij zus werden toen depressief. Ik voel me nu depressief. In de laatste 4 weken zijn 3 mensen die ik ken overleden. Ik zie het echt niet meer zitten. Dit waren alle drie vaders en dit doet me heel erg denken aan mijn eigen vader. Ik weet niet meer hoe ik verder moet en een psychiater heeft mij ook niet geholpen. Hoe nu verder?
Datum:
15-06-2006
Naam:
maaike
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

gevoelens

Toen ik in de pubertijd zat hebben mijn ouders besloten om t egaan scheiden, natuurlijk had ik hier veel verdriet van.Toen hadden mijn beide ouders al snel allebei een nieuwe partner, en de mogelijkheid om erover te praten zag ik niet, ik voelde me steeds minderwaardiger en niet meer de moeite waard voor mijn ouders.Toen ging ik studeren lekker op kamers, een geweldige ervaring ik wilde een end weg gaan wonen om zo te vluchten voor mijn familie maar bovenal voor mijn pijn, ik wilde opnieuw beginnen alles vergeten wat me aangedaan was.Het eerste jaar lukte het alles was nieuw en dacht neit aan mijn verleden, toen ik me eenmaal gesetteld had ging het slecht met mijn opleiding kwam mezelf tegen en ben gestopt, ik begon mezelf te snijden, vertelde het mijn vader maar die reageerde er niet op,hij vond het niet belangrijk.Ik werd steeds minder en ging mijn begrafenis alvast regelen dat is nu zo'n jaar geleden.Ik heb de belangrijke mensen in mijn leven al een brief geschreven en ligt in mijn kast.Elke dag bid ik tot God om te vragen naar mijn doel hier op aarde, dan krijg ik heel even de kracht om verder te gaan,maar niet genoeg om te genieten. De hele dag door denk ik aan de dood,ik wil neits liever, maar ik weet dat God mijn keuze maakt.Toch hoop en bid ik elke dag dat ik neit meer wakker word als ik ga slapen, als ik op de fiets zit hoop ik dat ik onder een auto kom, als ik op het station van de trein sta hoop ik dat iemand per ongeluk me een duwtje geeft dat ik voor de trein val.Ik besef me dat het niet goed is hoe ik nu leef, maar de maatschappij vraagt momenteel zoveel van me wat ik niet waar kan maken dat het beter is in mijn ogen dat ik sterf, maar aan de andere kant zal ik mijn vrienden missen en mijn huisgenoten maar zovaak besef ik dat het voor mijn ouders beter zal zijn! Vaak vraag ik me af, zullen ze wel van me houden als ik dood ben dan gaan ze me misschien wel missen? Nu niet, misschien dan wel? Als ik niet levend kan genieten hier wat doe ik dan nog hier? Al die jaren dat ik mijn gevoels verborgen heb kunnen houden,maar nu komen ze er sterker uit dan ooit.Dat wil ik niet, omdat ik me ervoor schaam,en daarom heb ik de gevoelens sterk om te kiezen voor de dood.
Datum:
15-06-2006
Naam:
-
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.