Levensverhalen (pagina 1697)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom nou ik?

ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen dus ik begin maar ergens..
sinds 1999 heb ik een nierziekte.. elke week was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit.. het gaat nu allemaal wel goed, maar al die ellende en leed komt er nu pas uit, ik begin het nu pas te beseffen.. het vreet qaan me..
ook heb ik een vriendje.. bijna 2 jaar.. het gaat best goed tussen ons en hij weet ook van mijn pogingen af.. dat was ook heel moeilijk voor me om dit aan iemand te vertellen.. de 3e (laatste poging tot nu toe) wou ik overdosis medicijnen nemen.. helaas ontdekte hij waar ik was en hield me nog tegen wat eigenlijk te laat was.. ik belande in het ziekenhuis.. met ouders die boos waren op me, en dan ook gewoon laaiend.. ze steunden me niet, niks.. ik heb toen heeel wat nachten afgehuild.. en dat alleen maar door een ziekte en misbruikt worden.. jah dat ook nog.. me aller eerste vriendje waar ik me eerste zoen van kreeg.. dat lijkt voor een meisje de leukste gebeurenis van haar leven.. nou voor mij dus niet.. 1 en al nachtmerrie.. we hadden afgesproken in een discotheek.. daar kreeg ik me eerste zoen.. toen we naar huis gingen gebeurde het allemaal.. hij bleek verkeerde vrienden te hebben.. met zn allen hadde ze me vastgehouden en zodoende kon hij me verkrachten.. inmiddels 3 jaar na me verkrachting blijf ik aan zelfmoord denken.. alles was ik doe is fout.. ook ben ik een beetje mollig geworden door me ziekte waar ik zelf niks aan kan doen.. voel me daardoor best onzeker.. heb weinig vrienden.. me opleiding is te zwaar maar ik moet m afmaken van me ouders, anders moet ik het huis uit.. voel me gewoon zo anders als de rest op de aarde.. ik voel me zo afgewezen..
Wat moet ik nou allemaal met deze ellende..? er kan hieruit toch niks meer positiefs groeien? jah ik heb een vriend.. maar zelfs voor hem wordt ik gevoelloos.. ik voel niks meer, kan niet meer lachen, niet meer huilen.. niks meer..
me volgende poging ben ik aan het uitwerken.. overdosis medicijnen.. zo val je in slaap en voel je niks.. dit lijk me het beste..
niemand weet hier iets van.. zelf me vriend merkt niet aan me dat ik iets ga doen.. heb t gepland op me verjaardag, dat is op de 24e juni.. heb dus nog enkele dagen om dingen te regelen..
ik hoop dat jullie iets met me verhaal kunnen en me zullen steunen in me poging want dit trek ik niet meer.. zoveel vernederingen.. het gaat niet meer...
heel veel liefs..
Datum:
16-06-2006
Naam:
anoniem...
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Snijden, problemen etc.

Sinds bijna 1 jaar snijd ik mezelf al. Mijn beste vriendin doet het ook. Ik doe het boven op me arm. En op me linker arm zitten best veel littekens. En op me rechter arm een beetje.
Mijn vriendin en ik vertellen elkaar echt alles.
2 vriendinnen van ons zijn erachter gekomen.
1 van die vriendinnen heeft het aan haar moeder verteld, en ik moest met die moeder gaan praten.
Haar moeder vond het verstandig om naar mijn moeder te gaan maar dat wilde ik niet.
Uiteindelijk ging die moeder het niet aan mijn moeder vertellen, maar ik moest op school wel met een vertrouwenspersoon praten, samen met mijn vriendin.
Dat deden we dan dus ook.
We hadden niet heel veel gesprekken met de vertrouwenspersoon dus dat schoot niet echt wat op.
Maar met de vertrouwenspersoon kon ik best goed praten, daarom vond ik het ook jammer dat we door waren gestuurd naar een leerling begeleiding.
Mijn vriendin had me verteld dat ze wel eens zelfmoord had geprobeerd te plegen.
Door haar polsen door te snijden, of ze had een keer de keel dichtgeknepen, en ze had ook een keer boven een brug gestaan.
Dat raakte mij echt toen ze dat aan mij vertelde.
Ik dacht echt van als zei zelfmoord pleegt, en ze is dood, heb ik hier ook geen leven meer.
Ik denk er wel eens aan om me polsen door te snijden, of van iets hoogs af te springen, of allemaal pillen in te slikken.
Maar ik durf het niet, ik ben bang om alle mensen die ik lief heb hier achter te moeten laten.
Met verdriet.
Mijn moeder is erachter gekomen dat ik mezelf snijd. Ze had de vertrouwenspersoon gebeld en die had het verteld.
Ze is ook op gesprek geweest bij de leerlingbegeleiding en hebben heel veel gepraat.
Ik moet dan ook naar de huisarts toe, dat vind ik wel goed want ik wil wel dat het ophoud.
Maar ik heb nog zovaak gedachtes aan zelfmoord, dat het toch ook wel weer niet nodig is.
De ouders van mijn vriendin weten het niet. Mijn vriendin praat ook met een leerlingbegeleiding, maar ze wilt er mee stoppen.
Omdat ze de leerlingbegeleiding niet meer vertrouwd.
Me vriendin is af en toe zo koppig!!
Ik wil zo graag dat het goed komt met haar, echt heel erg!!
Maar dan moet ze het zelf ook willen.
Ik praat nu nog met een leerlingbegeleiding, en binnenkort moet ik naar de huisarts. Ik krijg dus wel hulp, maar me vriendin niet.
De leerlingbegeleiding weet nou niet of ze het aan haar ouders moet gaan vertellen van wat mijn vriendin allemaal doet. Eerlijk gezegd weet ik het ook niet.
Ik hoop gewoon dat alles op een dag echt goedkomt.. maar dat betwijfel ik..
Ik denk dat voor mezelf zelfmoord toch nog de beste manier is??..
Ik hoop dat dit bericht geplaatst wordļ

Xxxxx
Datum:
15-06-2006
Naam:
Nathalie
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Ik heb het gehad

ik heb al een hel tijd een kutgevoel, ik ben al anderhalf jaar verliefd op mijn beste vriend, (hij is hetero) op school gaat het kut, me ouders behandelen me als een klein kind, ik ben lelijk, en bi,, ik weet gewoon niet meer wat te doen ik heb al zo vaak zelfmoord geprobeert te plegen maar er is steeds iets dat me tegenhoud ik denk dat het de liefde is van mijn beste vriend waar ik zo van hou. ik ben vorige week vrijdag zelfs nog voor de auto gesprongen. Ik wil aan de ene kant niet dood! maar aan de andere kant wel! ik ben gewoon zo erg verliefd op hem!
Datum:
15-06-2006
Naam:
Hilco
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Vader overleden

Ik heb al hele veel elende meegemaakt inmijn leven. Mijn vader is overleden toen ik 4 was, waardoor ik het toen niet heb kunnen verwerken. Mijn moeder en mij zus werden toen depressief. Ik voel me nu depressief. In de laatste 4 weken zijn 3 mensen die ik ken overleden. Ik zie het echt niet meer zitten. Dit waren alle drie vaders en dit doet me heel erg denken aan mijn eigen vader. Ik weet niet meer hoe ik verder moet en een psychiater heeft mij ook niet geholpen. Hoe nu verder?
Datum:
15-06-2006
Naam:
maaike
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

gevoelens

Toen ik in de pubertijd zat hebben mijn ouders besloten om t egaan scheiden, natuurlijk had ik hier veel verdriet van.Toen hadden mijn beide ouders al snel allebei een nieuwe partner, en de mogelijkheid om erover te praten zag ik niet, ik voelde me steeds minderwaardiger en niet meer de moeite waard voor mijn ouders.Toen ging ik studeren lekker op kamers, een geweldige ervaring ik wilde een end weg gaan wonen om zo te vluchten voor mijn familie maar bovenal voor mijn pijn, ik wilde opnieuw beginnen alles vergeten wat me aangedaan was.Het eerste jaar lukte het alles was nieuw en dacht neit aan mijn verleden, toen ik me eenmaal gesetteld had ging het slecht met mijn opleiding kwam mezelf tegen en ben gestopt, ik begon mezelf te snijden, vertelde het mijn vader maar die reageerde er niet op,hij vond het niet belangrijk.Ik werd steeds minder en ging mijn begrafenis alvast regelen dat is nu zo'n jaar geleden.Ik heb de belangrijke mensen in mijn leven al een brief geschreven en ligt in mijn kast.Elke dag bid ik tot God om te vragen naar mijn doel hier op aarde, dan krijg ik heel even de kracht om verder te gaan,maar niet genoeg om te genieten. De hele dag door denk ik aan de dood,ik wil neits liever, maar ik weet dat God mijn keuze maakt.Toch hoop en bid ik elke dag dat ik neit meer wakker word als ik ga slapen, als ik op de fiets zit hoop ik dat ik onder een auto kom, als ik op het station van de trein sta hoop ik dat iemand per ongeluk me een duwtje geeft dat ik voor de trein val.Ik besef me dat het niet goed is hoe ik nu leef, maar de maatschappij vraagt momenteel zoveel van me wat ik niet waar kan maken dat het beter is in mijn ogen dat ik sterf, maar aan de andere kant zal ik mijn vrienden missen en mijn huisgenoten maar zovaak besef ik dat het voor mijn ouders beter zal zijn! Vaak vraag ik me af, zullen ze wel van me houden als ik dood ben dan gaan ze me misschien wel missen? Nu niet, misschien dan wel? Als ik niet levend kan genieten hier wat doe ik dan nog hier? Al die jaren dat ik mijn gevoels verborgen heb kunnen houden,maar nu komen ze er sterker uit dan ooit.Dat wil ik niet, omdat ik me ervoor schaam,en daarom heb ik de gevoelens sterk om te kiezen voor de dood.
Datum:
15-06-2006
Naam:
-
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

ik heb het helemaal gehad :-(

Pfff ik heb al zo vaak het geprobeert zelfmoord te plegen maar bij mij mislukt het gewoon... k weet nie hoe dat kOmt
me mOeder heeft me Oowk vroeger geprobeert te vermoorden om te laten verdrinken.
ik dook zelf ook het water in om mezelf te verdrinken en later ook geprobeert me te wurgen...maar nOpe niet gelukt
ik ben me leventje helemaal zat ik wil zo niet meer vedder.
ik heb alleen maar ruzie's met me vriendinnen en als het weer goed is gaan ze raar tegen me doen.
ik ben een gevoelige meisje...ik kan gewoon niet tegen ruzie's!!
en ik word ook gepest op school en dat vind ik vreselijk.
binnenkort ga ik bij iemand slapen voor 1 week maar als het zo doorgaat bij hun dan wil ik het gewoon niet meer
hOpelijk kOmt alles goed en dat ik niet meer zulke gedachten blijf houden anders maak ik gewoon er een eind aan.............
Datum:
15-06-2006
Naam:
__Angel__
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

HELP

Al zeven jaar gaat mijn leven niet over rozen. Na een ingrijpende verhuizing ben ik in een dip geraakt die nu zijn dieptepunt heeft bereikt. In 2004 ben ik een opleiding gestart. Een half jaar geleden ben ik met die opleiding gestopt.
Ik zit nu al een half jaar thuis. Ik kan geen opleiding vinden die bij mij past. Van mijn moeder moet ik nu gaan werken maar ik wil ook geen vakken vullen ofzo. Ik heb het idee dat ik geen kant meer op kan en heb vaak zelfmoordneigingen. Maar diep in mijn hart wil ik helemaal niet dood. Ik zie alleen geen andere oplossing.
Datum:
15-06-2006
Naam:
Anna
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

NIET DOEN!

Mensen please doe het niet![sm18]
Ik weet dat het moeilijk is maar je hoeft geen zelfmoord te plegen je lost er niets mee op!
Zelf heb ik het ook willen doen, ik dacht ook dat het leven geen zin meer had !
Ik ben niet eens geholpen door een psygoloog en i ben er bovenop gekomen.
Ik dacht dat het leven nooit meer zin zou hebben maar nu is dat anders, het lijkt misschien alsof dat niet kan maar het kan echt !
Datum:
14-06-2006
Naam:
Moi
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ik krijg er genoeg van

t begon al lang geleden op debazis school, k werd gepest geplaagd getreiterd k werd helemaal gek kwam eleke dag weer jankend en boos tuis na 2 jaar kwam ik op een redelijke school toen d8 ik veel aan zelfmoord k hd probleemen op school tuis overal k werd in mekaar geslagen zelfs door vrienden, k snee mezelf ook veel doot die problemen, t hielp ene beetje later had ik er spijt vna t hald pijn uit je hard weg en vuld de wonden tot ze weer geneezen zijn, toen was het idee van zelfmoord verdwenen voor een paar maanden nu zit ik op een andere school word weer in mekaar geslagen haal slechte cijfers en kan er niet meer tegen ik heb er genoeg van nog eeven zo door en dan kan t uit de hand loopen, iedereen sterkte nog later

deep purple
Datum:
14-06-2006
Naam:
deep purple
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Verlaten

Hoi,
Ik ben een meisje van 16 jaar oud,
ik heb een tijdje geleden een hele liefe vriend gehad maar ik kwa erachter dat hij achter mijn rug om vreemd ging, ik durfde het aan nimand te vertellen en ook niet aan me moeder of vriendinnen.
toen het uit ging was ik heel opgelucht omdat hij meer wou dan mij maar daar bleef het niet bij, toen het uit was wou hij nog steeds meer dan vriendschap.
Ik heb me daardoor een tijd kut gevoeld en een paar keer naar het mes gepakt en was moeilijker dan alles, toen krege ik thuis ruzie met m'n vader en me moeder en voelde ik me kloter en kloter, ik heb toen geprobeert me polsen door te snijden maar toen ik bloede leek het alsof alle pijn weg stroomde het was zo fijn maar net op tijd realiseerde ik me dat het niet het grootste probleem was,
later had ik weer een vriend en weer het xelfde verhaal ik probeerde het weer, het blijft zo maar door gaan en ik weet niet meer wat ik moet doen ik ben blij dat ik hier m'n verhaal anoniem kwijt kan en dat er nu een grote zwaarte van me schouders is getild.
Datum:
14-06-2006
Naam:
Disturbed soul
Leeftijd:
16
Provincie:
Flevoland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.