Sinds bijna 1 jaar snijd ik mezelf al. Mijn beste vriendin doet het ook. Ik doe het boven op me arm. En op me linker arm zitten best veel littekens. En op me rechter arm een beetje.
Mijn vriendin en ik vertellen elkaar echt alles.
2 vriendinnen van ons zijn erachter gekomen.
1 van die vriendinnen heeft het aan haar moeder verteld, en ik moest met die moeder gaan praten.
Haar moeder vond het verstandig om naar mijn moeder te gaan maar dat wilde ik niet.
Uiteindelijk ging die moeder het niet aan mijn moeder vertellen, maar ik moest op school wel met een vertrouwenspersoon praten, samen met mijn vriendin.
Dat deden we dan dus ook.
We hadden niet heel veel gesprekken met de vertrouwenspersoon dus dat schoot niet echt wat op.
Maar met de vertrouwenspersoon kon ik best goed praten, daarom vond ik het ook jammer dat we door waren gestuurd naar een leerling begeleiding.
Mijn vriendin had me verteld dat ze wel eens zelfmoord had geprobeerd te plegen.
Door haar polsen door te snijden, of ze had een keer de keel dichtgeknepen, en ze had ook een keer boven een brug gestaan.
Dat raakte mij echt toen ze dat aan mij vertelde.
Ik dacht echt van als zei zelfmoord pleegt, en ze is dood, heb ik hier ook geen leven meer.
Ik denk er wel eens aan om me polsen door te snijden, of van iets hoogs af te springen, of allemaal pillen in te slikken.
Maar ik durf het niet, ik ben bang om alle mensen die ik lief heb hier achter te moeten laten.
Met verdriet.
Mijn moeder is erachter gekomen dat ik mezelf snijd. Ze had de vertrouwenspersoon gebeld en die had het verteld.
Ze is ook op gesprek geweest bij de leerlingbegeleiding en hebben heel veel gepraat.
Ik moet dan ook naar de huisarts toe, dat vind ik wel goed want ik wil wel dat het ophoud.
Maar ik heb nog zovaak gedachtes aan zelfmoord, dat het toch ook wel weer niet nodig is.
De ouders van mijn vriendin weten het niet. Mijn vriendin praat ook met een leerlingbegeleiding, maar ze wilt er mee stoppen.
Omdat ze de leerlingbegeleiding niet meer vertrouwd.
Me vriendin is af en toe zo koppig!!
Ik wil zo graag dat het goed komt met haar, echt heel erg!!
Maar dan moet ze het zelf ook willen.
Ik praat nu nog met een leerlingbegeleiding, en binnenkort moet ik naar de huisarts. Ik krijg dus wel hulp, maar me vriendin niet.
De leerlingbegeleiding weet nou niet of ze het aan haar ouders moet gaan vertellen van wat mijn vriendin allemaal doet. Eerlijk gezegd weet ik het ook niet.
Ik hoop gewoon dat alles op een dag echt goedkomt.. maar dat betwijfel ik..
Ik denk dat voor mezelf zelfmoord toch nog de beste manier is??..
Ik hoop dat dit bericht geplaatst wordļ
Xxxxx
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.