Levensverhalen (pagina 165)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Overal is het leeg en leegte is er overal.

Ik ben er nog...soms heb ik het gevoel dat mijn aanwezigheid er niet toe doet. Dat ik praat met mensen maar dat de gesprekken leeg zijn, een opvulling van de tijd. Ik wil er zo graag toe doen. En het gevoel hebben dat mensen ook graag bij mij zijn, maar dat heb ik niet. Hoe kijk ik straks op mijn studententijd terug. Kijk ik überhaupt straks wel terug, mijn keuze dit leven misschien wel te verlaten speelt daarbij ook een rol. Als ik nu terug kijk op de herinneringen die zijn ontstaan krijg ik spijt. Spijt van het feit dat mijn persoonlijkheid weer eens in de weg stond van alle mogelijkheden die er op mij af kwamen. De mogelijkheid om contact te leggen met andere leuke kunstzinnige mensen. Veel bier te drinken, en dan niet om alle shit te vergeten maar om het leven te vieren.

Het geen waar ik goed in dacht te zijn is bestempeld met een onvoldoende. Dit nieuws komt op een slecht moment. Ik zit midden in een crisis. Het lijkt me allemaal te zijn ontnomen. Maar mijn kracht lag altijd in het in feit dat ik terug wist te kruipen uit een diep dal. Ik heb nu een missie, ik kan me nu volledig focussen op mij studie. Ik hoef niet meer bezig te zijn met alle shit die mijn gedachten terroriseren. Ik richt me op het geen waar ik weer in wil stralen.

Ik weet het niet meer.
Het laatste uit de vorige alinea is niet gelukt. Voor de vakantie een kleine onvoldoende, na al die dagen lang, lang op school te hebben gezeten is het niet gelukt. Ik had plannen voor de vakantie, ik wilde werk zoeken en verhuizen. Ik wilde niet meer wonen met huisgenoten, ik wist het vanaf het begin al dit is niks voor mij was. Het hele eerste jaar dat ik hier woon heb ik hun weten te ontlopen. Ik heb dagen op school gemaakt tot 22:00 zodat ik ze niet zag.

Ik kon niet kiezen, moest ik gaan werken, of moest ik me volledig storten op de herkansing in augustus.
Ik heb zo lang getwijfeld, dat het er bijna allebei niet van was gekomen. Tot op het allerlaatste moment heb ik gewacht. De avond en nacht voor de herkansing van de schouw alles gemaakt.
Getwijfeld of ik niet gewoon op moest geven, ik wilde niet gaan. Ik schaamde me voor wat ik had gemaakt. Uiteindelijk toch gegaan en een kleine voldoende gehaald.

Maar het lukt me niet, het lukt niet meer om alles voor elkaar te krijgen. Alles valt in één.
Ik wil hulp.
Ik had een reden, een doel en een idealistisch toekomstbeeld, maar dat is weg,in één klap lijkt dat weg. Ik weet niet meer waar ik het voor doe, ik heb er geen zin meer in. Ik wordt er moe van tegen iedereen te doen alsof het goed gaat. Het lukt niet meer om alles bij elkaar te houden.
Alles ligt verspreid op de grond, en de helft ben ik onderweg al lang verloren.

Nu moet ik hulp zoeken en weet ik niet waar. Ik moet het deze week de docent laten weten, ik kan de schijn niet meer ophouden. Ik heb veels te weinig gemaakt, hij gaat er gewoon niet intrappen. Ik ga de volle laag over me heen krijgen als ik niet eerlijk ben. Ik moet donderdag m'n klasgenoten onder ogen komen en doen alsof er niks aan de hand is. Ik ga het niet redden, ik ga het niet redden om doen als of ik iets heb gemaakt. En voel me schuldig dat ik vorige week vrijdag niet ben geweest. Morgen is het zover ik moet iets doen, maar ik weet dat als de wekker gaat dat ik blijf liggen. Ik durf niet de dokterspraktijk in te lopen, en tegen de dokter zeggen dat ik er niet uit kom. Ik heb allemaal ramp scenario's in mijn hoofd dat ik niet wordt geloofd,of dat ik het nog maar moet aankijken,of dat de dokter het niet begrijpt, of dat ik maar een cursus moet volgen om grip op m'n dip te krijgen, of dat ik niet wordt doorverwezen en dat de dokter denkt te kunnen helpen, of dat ik wel wordt doorverwezen en helemaal niks meer in te brengen heb over met wie ga praten, of dat er wordt geoordeeld dat ik er een puinhoop van heb gemaakt. Ik durf niet te gaan en ook niet naar de decaan waar ik vandaag telefonisch een afspraak mee wilde maken. Niemand wilt dood, ik ook niet. Maar ik weet het niet meer.


De oceaan van licht
Na de sluier waad je door een oceaan van licht waarin je wordt gereinigd om de volgende wereld binnen te gaan. Het voelt aan als water en je wordt er geheel in ondergedompeld, maar het is puur helder licht waarin je zwemt. Je voelt je volkomen herboren en verfrist. Alle bezoedeling die je ziel nog aankleefde van de vorige wereld, alle materiegebonden trillingen en emotionele belasting, worden hier in vreugde afgewassen. Je zielepijn en vermoeidheid worden eenvoudig weggestraald. Het licht gaat zuiverend door je heen, tintelt en trilt overal in je. Je bent nu verkwikt en klaar voor je reis. Daarna schouw je een immense weidsheid van licht, waarheen je ook kijkt. Overal is licht en licht is overal.


Continue last van gedachtes die zich snel achter elkaar opvolgen, en allemaal gaan over dat ik de regie kwijt ben en dat ik opgeef. Ik kan me niet concentreren,focussen en/of geloven in mezelf, doorzetten, oplossingen bedenken. Alles lijkt niet goed te zijn. Continue aan het vluchten voor school, huisgenoten, en als ik te lang thuis zit ben ik bang dat m'n moeder argwaan krijgt.
Datum:
21-10-2015
Naam:
April
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

I don't care

Wat is de zin hiervan eigenlijke nog
Het doel van het leven is uiteindelijk toch om dood te gaan.
Als alles je toch al is ontnomen, wat is er Dan nog om je tegen te houden.
Je zegt het zo vaak, "ik wil dood" , maar je doet het niet. Elk mens heeft altijd nog dat sprankje hoop en het komt er wel, ooit ...

Paar jaar geleden heb ik ademhalingsproblemen gehad en heb daar angstaanvallen en depressie door gekregen. Ik ben er wel weer boven op gekomen na een zware tijd, maar je leven zal nooit meer het zelfde zijn. Ik sta veel positiever in het leven nu, maar nog steeds duwt elke negatieve gebeurtenis in het gevoel dat je toen had. Pas een paar jaar na mijn depressie durfde ik het ook mensen te gaan vertellen, maar nog steeds zeggen mensen dat je het toch alleen maar voor de aandacht doet ...

Ik doe mijzelf ook wel eens pijn, ik ben er niet trots op maar het is het enige "tastbare" dat je kan hebben van je pijn diep van binnen.

Het leven heeft geen zin meer, zo denk ik op het moment nu ook. Ik wil gewoon dat mijn hersen stoppen met denken ...

Het komt wel goed, als je een depressie door gemaakt hebt (zwaar of niet zwaar) Dan Ben je een echt krachtig persoon! Leef niet voor een Ander leef Alleen maar voor jezelf
Datum:
20-10-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord/ wil dood gaan of ergens anders heen maar dan geef ik

Hoi,
ik ben geadopteerd en mijn broer ook
Mijn "ouders" ze denken alles te weten van me en wanneer ik boos of geïrriteerd ben. Maar dat weten ze niet want dan zouden we ook niet 6-7x per week ruzies hebben. Ik word er gek van ik wordt ook buiten gesloten op .......college ( op middelbare).
Maar ik wil het aan de ene kant wel zelfmoord plegen en aan de andere kant ook weer niet want dan kan ik nooit meer dansen, en ik hou vol dat ik het latet goed ga krijgen maar ben bang van niet ,maar ik probeer het vol te houden tot mijn 18-20 jaar en dan wil ik weg. Ze denken dat ik niet voor een paar uur thuis kan blijven en dat ik niet groot genoeg ben om dingen zoals dat kinderen uit andere landen het minder goed hebben dan ik. Dat klopt dat weet ik maar dat hoef je dan ook niet zo vaak te herhalen en doen alsof niks kan en het niet snap omdat ik een kind ben. Nou weet ik dus wel want ik heb er zelf effe gewoont toen ik klein was.
Miss slaat dit nergens op voor sommige voor jullie maar ik kan niet goed praten met mijn ouders of ze beginnen al geïrriteerd te raken of mijn "vader" wordt boos. En dat noemen zich betere ouders dan mijn echte ouders tsss.
Bedankt voor (miss dit stomme verhaal te lezen)
Groetjes
dance (zo heet ik niet hoor)
Datum:
20-10-2015
Naam:
Dance
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

zelfdoding

ik ben altijd alleen,ik kan bijna niets meer,ik ben het leven zat
Datum:
19-10-2015
Naam:
r.w
Leeftijd:
63
Provincie:
Noord-holland

Voor de dame hier onder en alle anderen

Hoi ik had je verhal gelezeen, voor eenzaamheid heb ik geen oplossing heb dat zelf heel mijn leven.

Ik weet niet of je kent de app Grinder, nauw er is de lesbische variant ervan genaamd 'Brenda' op internet wordt het goed beoordeel dus misschien vind je daar wel een leuk dame...

Verder ken ik exprezo.nl (dating-forum) erg populaire onder de lhbt community, daar zitten heel veel lesbische of bi dames of beter gezegd alleen maar en natuurlijk heel veel gays en wanhopige hetros... die je vaak zullen proberen met je te chaten Maar aangezien je sinds dit jaar binnen de site kunt chaten zal je vast snel uit kunnen filteren...By the way het is graties ;)

ik zit er zelf en ben een man bi dus aan mij zul je niet veel hebben. succes verder wie je ook bent, ik ken je niet maar je maag er gewoon zijn en er vast een dame die even veel zal over je denken.
;;;;;;;;
Mensen probeer iemaand te vinden om te praten zelf als het maar anoniem via je z'n 113chat of hoe het maag heten.

Praten help op zich zelf heel veel, maar niet altijd.

Het laste keer toen ik hier was, was ik 16 en had al een keer geprobeerd, door uiteindelijk daarover te praten kon ik mijn hoofd eindelijk wat chillen niet zeer veel in een keer, maar wel beetje bij beetje

en soms zal opgegeven moment dat je gewoon professionele hulp nodig. Ik had toen uiteindelijk via allerlei dingen bij de ggd beland en een traject met psychologen begonnen natuurlijk is niet elke psycholoog even goed maar ten minste kun je ei kwijt...

Ik ben redelijk blij dat ik toen mezelf niet had vermoord en uiteindelijk wel wat leukere kanten van het leven kunnen ontdekken. die ik nooit en ook nooit in mijn hoofd had opgekomen

De gedacht zullen waarschijnlijk nooit echt weg zijn, maar ze komen en gaan

En dit weekend heb ik ze weer...had gisteren in mijn buur den haag naar een gezellige club gegaan en was het even vergeten....er zijn vast vele van jullie die voelen dat jullie feitelijk zombies zijn maar er is een verschil jij kunt nog nadenken, voelen en je gedachtes uiten....ik weet niet of dit iemand helpt...je maag er zijn wie je ook bent

en voor een of andere reden voel ik me iets beter.....
Datum:
19-10-2015
Naam:
Say
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

bepaalde personen menen dat zij het zijn

ik kan er niet meer tegen
Datum:
17-10-2015
Naam:
poncelet danny
Leeftijd:
52
Provincie:
België

Life is, mine is..

Ik heb het volgende in het Engels geschreven, misschien wel gebrekkig engels maar ik kan me dan beter uitdrukken.
Het zijn gedachten. Ik heb op het moment geen serieuze zelfmoordgedachten of plannen. Mijn zoontje is de enige verantwoording die ik voel door te blijven gaan.

There's this need not to struggle, day by day, this should be the way day by day.

Everytime, i try something, i hit the wall, but never go tru it like it should be, to be whatever i had to be, is to be me, but all i can be is a broken mask,
Becouse no selfesteam will kill you,

In my head its a fair with the lights go on and of but never go away, so i pray sorry i should pay to let them go away. But there's no shrink can accomplish that im sure of. Because even if he could, its to late anyway because have to go to my retard job which i hate. And there's no alternative because i'm bad with learning.

So i need to struggle day by day, and for what?
I have everything but hate myself and thats catastrofic to keep on going so i will end it soon son your are the only one i can live for but still its not enough, because i hate myself. Im really sorry.


Work is a nesscasarry evil which you need to fullfill, doesnt mather if you like it or hate is, you must go with the flow, otherwise the will spit you out. I want to live somewhere and build my own vegeteble, no complain by others. But do you think my wife and kid will go with me? Like that the responsability is based on my selfish needs. And thats not good either.

If i die by sickness its ok, ill give up easely becouse i only have my son to live for. And that should be enough to keep on going, but when i think of it he will get older, and when he leave the house he wont be as cute as he was 4 years old, but ill always love him offcourse.

I was go to a special school for kids trouble with learning. Becouse of those adhd kids i get more trouble with leaning, getting insecure of myself. Almost no friends, a lone walker on the schoolyard. I feel stupin becouse the most people even the kids on school exept my mom see me as stupid. Everyday like that my whole youth.
But the truth is, is that i feel smart but ectually i am stupid, made stupid globally speaking.

I hate myself and i wanna die. Thats at least 40% of the time i think like that. But i try not to let my closed one's know about it, becouse the couldn't stay or love with me anymore if i truely open my feelings and thats understandable.

If i didnt have a son or wife i think there would be a big change i was dead allready. So i make the stupid choice to get married and have a kid, so the love i have for them, keeps me going, and thats also the only reason, the love and responsability i feel for them.

Its a chaos in my head, always like that. What i feel i cannot express i whatever something. I hate myself for that becouse i cant get rid of the something in my head, mu heart and my stumic.

What i am i think it have a lot to do with who i was on school. Allmost everybody walked over me mentally and fysycally.

So now i am, Anonymous
Just typed my feelings away....
Datum:
17-10-2015
Naam:
Anonymous
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

Mijn dood willen

Ik ben een man van 53 jaar
Ik loop al jaren met de gedachte om zelfdoding te plegen.
Iedere keer weer laat ik me ompraten om terug te komen
Terwijl ik vastberaden weg loop van enkele grote problemen.
Eerst waren het mijn ouders toen enkele ex-echtgenotes nu is het mijn vriendin waar ik van hou tot mijn laatste adem.
Door weg te lopen lost het probleem niet op de enige oplossing voor mij is zelfdoding tenminste zo voel ik het
Jarenlang ben ik gebruikt geweest als huisslaaf voor de ex-en nu krijg ik dit gevoel weer alsof ik gebruikt word.
Instanties helpen mij niet omdat men zegt " je verbeeld het maar "
Dit gevoel komt niet ineens maar het sleept aan
Mocht ik het mij inbeelden waarom wordt dit gevoel dan zo versterkt met diverse dingen
Zij is de enige waar ik kan verblijven maar ik ga het zeker doen maar de vraag is wanneer
Daarom blijf ik rond lopen met deze gedachte tot ik de moed vind om te doen
Datum:
16-10-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
53
Provincie:
Limburg

leven op de handrem

ik ben geboren met een longafwijking. het is een 'wonder' dat ik de volwassenheid gehaald heb. mijn leven was al zinloos voor het begonnen was. Ik ben een optimist, ik heb veel mogen genieten van deze wereld, maar dat weegt absoluut niet op tegen de zinloosheid, leegheid, doelloosheid en het leed. ik heb nooit gewerkt, geen gezin kunnen stichten of wat dan ook wordt gezien als een simpele vervulling van je leven, voor mij bleef het onbereikbaar. Alsof de natuur nog niet wreed genoeg is, zie ik ook nog constant mensen om ons heen die elkaar lopen te liegen en bedriegen, haat zaaien en elkaar naar het leven staan uit naam van een of andere stompzinnige overtuiging.
waarom al die haat? Waarom al die afgunst?
Dit alles bedrukt mij al sinds mijn puberteit, toen ik (17 jaar oud) mijn eerst poging deed om mij aan deze ellendige wereld te onttrekken. Dit is mij niet gegund, ik werd gevonden en mijn maag leeggepompt. Ik heb geluk dat er mensen zijn die veel van mij houden en de pech dat zij mij niet willen missen.
Ik ben hier enkel en alleen nog omdat zij dat van mij vragen en ik mijn beloften nakom. Ik ben moe, zo moe, zoooo moe! Ik weet echt niet hoelang ik dit nog volhouw.
Datum:
16-10-2015
Naam:
Sabbe
Leeftijd:
57
Provincie:
Zuid-holland

Welke andere weg is er voor herstel?

Was er maar een weg, een weg dat je in 1 keer vrij bent van al je pijn en verdriet. Het idee dat er mensen bestaan die je verschrikkelijk veel pijn kunnen doen. Alsof alles wat je al hebt meegemaakt niet genoeg is. Het idee dat je dieper moet zinken, nog dieper in die put. Dat je vriend niet echt van je houd maar werd ingezet door iemand anders(deanderejongendieikeerstleukvond), dat hij dat heeft gedaan om van je af te zijn. En dan kom je ook nog meerdere vervelende confrontaties tegen in die week. Dan denk je waarom? Waarom overkomt dit mij allemaal? Zijn er wel mensen die echt van me houden? Of doen ze allemaal maar Alsof? Mijn vader is overleden! S'nachts lig je te strijden tegen je boosheid en zelfmoordgedaxhten, en overdag doe je vrolijk omdat je andere mensen niet wil belasten met jou shit. Er moet een andere weg zijn voor bevrijding tegen die pijjn dan zelfmoord. En die ga Ik hoop Ik vinden!
Datum:
16-10-2015
Naam:
Carol
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.