Levensverhalen (pagina 166)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

incest leed

Vanaf mijn vierde levensjaar ben ik sexueel misbruikt en mishandeld..Door beide ouders. Dit heeft nog steeds een grote impact op mijn leven. .mijn grootste liefde ,een schat van een vrouw vond ik meerdere jaren terug dood in haar huis. Mijn laatste vriendin stierf aan kanker. .Veel te veel voor een persoontje.
Datum:
28-10-2015
Naam:
G.V
Leeftijd:
65
Provincie:
Zuid-holland

levensmoe

Ik ben sophie 16, veel mensen op deze site zijn derpressief om dat hun leven nu tegenvalt. De mijne had mooi moeten zijn.. ik heb geen reden om niet gelukkig te zijn. Toch ben ik het. Ik maak mezelf kapot door hele negatieve dingen te denken. Ik doe alles fout. Mijn vriend is het zat dat ik elke x weer paniekaanvallen krijg. Als ik wakker word denk ik weer waarom word ik uberhaupt nog wakker. Niks geeft me meer voldoening. Ik leef nog voor de mensen die van mij houden maar ik houd het niet lang meer vol. Voor 2 jaar geleden was mijn leven veel verschrikkelijker, er zijn heel veel vervelende dingen gebeurd die mij zo naar beneden gehaald hebben. Ik ben troosteloos en wanhopig. Ik heb met Twee verschillende psychologen gepraat al 2 jaar lang, niets hielp. Medicijnen willen ze me niet geven, het verdriet is te groot. Alles Kost zoveel moeite, ik heb zoveel stress. Wanneer houd het op..
Datum:
25-10-2015
Naam:
sophie
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Het is eruit

Het is allemaal denk ik nu zo'n jaar geleden, ik begon mezelf te snijden omdat ik de gedachte: ik ben het leven niet waard in m'n hoofd had. Ik wou voor iedereen goed genoeg zijn, ik voelde me echt alleen ook al wist ik van mezelf dat ik veel vriendinnen had. Niemand zou ooit precies van mij verwachten dat ik zelfmoord gedachtes zou hebben, ik ben gewoon een normale tiener die op school niet de beste cijfers haald, iemand die veel vrienden heeft etc. Maar toch voel ik me depressief, heb angst en wil echt niet leven. Ik ben bijna elke dag van 2 tot 5 uur snachts wakker om me weer te realiseren dat ik het leven echt niet waard ben. Ik heb 3 maanden geleden zelfmoord geprobeerd te plegen, ik stond bij het station, de trein kwam er aan, ik stapte van het bankje af, liep naar voren, deed m'n ogen dicht, ik hoorde in een keer een paar vrouwen schreeuwen en werd ruw naar achter getrokken, ik ben daarna heel hard weg gerend, ergens naar een achterbuurt, want degene die me toen weg trok kende ik van school, ik wist toen serieus dat ik me nooit meer ging vertonen op school en hoe dan ook zelfmoord zou plegen,die avond heb ik een touw in het hok vast gebonden met een stoel eronder maar op het moment dat ik bezig was met het touw om keel heen te binden realiseerde ik wat het mij nou echt zou helpen om dit te doen, ik wist van mezelf dat ik voor de rest er niemand mee zou helpen, alleen mezelf en ik ben niet zo egoïstisch iemand dan zouden er vast allemaal roddels verspreid worden dat ik aandacht aan het zoeken was. Ik ben toen dus niet verder gekomen en ben weer stil naar binnen gegaan. Een paar weken na al dit drama ben ik een jongen tegen gekomen waarvoor ik zeker ga en blijf leven
Datum:
24-10-2015
Naam:
Sophie
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Ik wil er niet meer zijn :(

Hallo,

Ik ben een meisje van 14 jaar
En ik wil zelfmoord plegen omwille van alle problemen, iedereen haat mij de laatste tijd
Ik heb echt gwn geen zin om te blijven
Het heeft toch geen zin meer...
Dit gevoel heb ik veel de laatste tijd veel
Maar het gevoel blijft maar steigen

Help mij aub ?

Mvg

Datum:
23-10-2015
Naam:
stacey
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Alleen met n gehandicapt kind..

Het is al niet makkelijk om als alleenstaande moeder van n meervoudig gehandicapte thuiswonende dochter jezelf staande te houden. Geen mensen om je heen. Iedereen haakt af. Je bent immers beperkt in je doen en laten. Je wereldje is heel klein. Dan komen de problemen met de pgb verleden jaar. Drie maanden zonder geld gezeten. Overleefd. Nu krijg ik weer n brief dat ik tekort budget heb en dus de rest van 2015 niet uitbetaald krijg. Dus weer in de narigheid. Kortom ik heb alles geprobeerd om dit recht te trekken maar nergens kan ik hulp krijgen. Ik trek het niet meer. Voel me eenzaam en als ik dan bedenk wat er met mn dochter gebeurt als mij wat overkomt dan breekt mn hart. Ik heb teveel op mn bordje gehad de afgelopen jaren. En de koek is op. De wereld is niet leuk meer. Daarom denk ik er vaak over om eruit te stappen met mn dochter samen. Samen sterven lijkt rust te geven.
Samen in slaap vallen om dan nooit meer wakker te worden.
Dat idee geeft me hoe bizar ook. n goed gevoel.
Ik zie de nabije toekomst niet meer zitten. Weet niet hoe ik uit mn problemen moet komen. Niemand zal begrijpen waarom je vanwege n financieele tegenslag eruit wil stappen. Alleen diegene die dit ook overwegen
Of ik ook echt uit het leven stap met mn dochter dat weet ik op dit moment nog niet. Maar het zou zomaar kunnen.
Dat die éne druppel komt.....
Datum:
23-10-2015
Naam:
Daisy
Leeftijd:
53
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

Hallo, ik ben een meisje van 17, ik heb heel veel hobby's ik loop stage bij een springruiter, kortom een perfect leven zou je denken, maar schijn bedriegt, ik word al heel erg lang gepest & heb last van zelfmoord neigingen, ik heb al 12 mislukte pogingen op mijn naam staan, & ik sneed mezelf.
Datum:
22-10-2015
Naam:
suzan
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan de strijd niet meer aan

Al als tiener kampte ik met psychische problemen. Zelfveminking, zwarte gedachten.... Daardoor medicatie gekregen (risperdal) op half jaar meer dan 40 kilo bijgekomen. Natuurlijk op school nog meer pesterijen 'eenmaal van school verkeerde vrienden gevonden zwaar gaan lijnen en harddrugs gaan gebruiken. Na een vroeg huwelijk van op een leeftijd van 18 jaar en goed wat klappen de scheiding durven aanvragen. Uiteindelijk een Nieuwe liefde er super man gekregen. Na mijn eerste zwangerschap zware anorexia gekregen. Met een lengte van 1.78 en 58 kilo. Beslist tweede kindje te nemen. Nu heb ik duidelijk een probleem dat ik geen urine aanmaak waar de dokters maar geen antwoord op vinden. Dus komt dagelijks even kilo aan aan vocht en ben nog maar 12 weken ver. Dus tot slot ik kan het niet meer aan, na 3 lange jaren met anorexia heb ik de strijd opgegeven. Ik ken die dagelijkse strijd met mijn lichaam niet meer aandacht. Welke hulpkreten ik ook geef niemand kan me horen. Heb voor mezelf beslist uit het lezen te stappen want op deze manier gaat het me echt niet meer. Op mijn thuisfront is er niemand met eten vermoeden en dat ga is zo houden. Ik ga in stilte
Datum:
22-10-2015
Naam:
carmen
Leeftijd:
27
Provincie:
België

DOE HET NIET!

Potverdorrie he' wat zie ik hier veel kinderen van rond de 12 jaar .

Jullie moeten geen zelfmoord plegen!!!!!
jullie zijn nog super jong!

Jullie thuis situaties zijn klote, en ik weet er zelf alles van!. ben altijd gepest op school. thuis geslagen, geen aandacht krijgen, alle klusjes in huis moeten doen als kind.moeten liegen voor je moeder. je moeder haar haren kammen voor als je een snoepje wou Weet er alles van. 1 en al ellende

Maar alsjeblieft doe geen domme dingen.
heb nog even geduld. voordat je het weet woon je op je zelf. en kan je je Eigen leven bepalen.

En desnoods in het buitenland werken.
weg uit de ellende

en Echt veel mensen hebben baat bij de kerk!

Het komt altijd wel weer goed

kijk is naar mensen om je heen. er zijn zoveel mensen die bijna niks meer kunnen, bijv door ampputatie, blind zijn, doof zijn. niet kunnen lopen.

Deze mensen geven ook niet op. nogmaals, het komt altijd weer goed!!!!
Datum:
22-10-2015
Naam:
richard
Leeftijd:
28
Provincie:
Friesland

Te veel pijn

Ik wil zelfmoord plegen omdat ik telkens wel ziek ben of zo dus eigenlijk nooit een gezond lijf heb. En heb een paar nare dingen mee gemaakt dus wil zelfmoord plegen.
Datum:
22-10-2015
Naam:
Jan
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Overal is het leeg en leegte is er overal.

Ik ben er nog...soms heb ik het gevoel dat mijn aanwezigheid er niet toe doet. Dat ik praat met mensen maar dat de gesprekken leeg zijn, een opvulling van de tijd. Ik wil er zo graag toe doen. En het gevoel hebben dat mensen ook graag bij mij zijn, maar dat heb ik niet. Hoe kijk ik straks op mijn studententijd terug. Kijk ik überhaupt straks wel terug, mijn keuze dit leven misschien wel te verlaten speelt daarbij ook een rol. Als ik nu terug kijk op de herinneringen die zijn ontstaan krijg ik spijt. Spijt van het feit dat mijn persoonlijkheid weer eens in de weg stond van alle mogelijkheden die er op mij af kwamen. De mogelijkheid om contact te leggen met andere leuke kunstzinnige mensen. Veel bier te drinken, en dan niet om alle shit te vergeten maar om het leven te vieren.

Het geen waar ik goed in dacht te zijn is bestempeld met een onvoldoende. Dit nieuws komt op een slecht moment. Ik zit midden in een crisis. Het lijkt me allemaal te zijn ontnomen. Maar mijn kracht lag altijd in het in feit dat ik terug wist te kruipen uit een diep dal. Ik heb nu een missie, ik kan me nu volledig focussen op mij studie. Ik hoef niet meer bezig te zijn met alle shit die mijn gedachten terroriseren. Ik richt me op het geen waar ik weer in wil stralen.

Ik weet het niet meer.
Het laatste uit de vorige alinea is niet gelukt. Voor de vakantie een kleine onvoldoende, na al die dagen lang, lang op school te hebben gezeten is het niet gelukt. Ik had plannen voor de vakantie, ik wilde werk zoeken en verhuizen. Ik wilde niet meer wonen met huisgenoten, ik wist het vanaf het begin al dit is niks voor mij was. Het hele eerste jaar dat ik hier woon heb ik hun weten te ontlopen. Ik heb dagen op school gemaakt tot 22:00 zodat ik ze niet zag.

Ik kon niet kiezen, moest ik gaan werken, of moest ik me volledig storten op de herkansing in augustus.
Ik heb zo lang getwijfeld, dat het er bijna allebei niet van was gekomen. Tot op het allerlaatste moment heb ik gewacht. De avond en nacht voor de herkansing van de schouw alles gemaakt.
Getwijfeld of ik niet gewoon op moest geven, ik wilde niet gaan. Ik schaamde me voor wat ik had gemaakt. Uiteindelijk toch gegaan en een kleine voldoende gehaald.

Maar het lukt me niet, het lukt niet meer om alles voor elkaar te krijgen. Alles valt in één.
Ik wil hulp.
Ik had een reden, een doel en een idealistisch toekomstbeeld, maar dat is weg,in één klap lijkt dat weg. Ik weet niet meer waar ik het voor doe, ik heb er geen zin meer in. Ik wordt er moe van tegen iedereen te doen alsof het goed gaat. Het lukt niet meer om alles bij elkaar te houden.
Alles ligt verspreid op de grond, en de helft ben ik onderweg al lang verloren.

Nu moet ik hulp zoeken en weet ik niet waar. Ik moet het deze week de docent laten weten, ik kan de schijn niet meer ophouden. Ik heb veels te weinig gemaakt, hij gaat er gewoon niet intrappen. Ik ga de volle laag over me heen krijgen als ik niet eerlijk ben. Ik moet donderdag m'n klasgenoten onder ogen komen en doen alsof er niks aan de hand is. Ik ga het niet redden, ik ga het niet redden om doen als of ik iets heb gemaakt. En voel me schuldig dat ik vorige week vrijdag niet ben geweest. Morgen is het zover ik moet iets doen, maar ik weet dat als de wekker gaat dat ik blijf liggen. Ik durf niet de dokterspraktijk in te lopen, en tegen de dokter zeggen dat ik er niet uit kom. Ik heb allemaal ramp scenario's in mijn hoofd dat ik niet wordt geloofd,of dat ik het nog maar moet aankijken,of dat de dokter het niet begrijpt, of dat ik maar een cursus moet volgen om grip op m'n dip te krijgen, of dat ik niet wordt doorverwezen en dat de dokter denkt te kunnen helpen, of dat ik wel wordt doorverwezen en helemaal niks meer in te brengen heb over met wie ga praten, of dat er wordt geoordeeld dat ik er een puinhoop van heb gemaakt. Ik durf niet te gaan en ook niet naar de decaan waar ik vandaag telefonisch een afspraak mee wilde maken. Niemand wilt dood, ik ook niet. Maar ik weet het niet meer.


De oceaan van licht
Na de sluier waad je door een oceaan van licht waarin je wordt gereinigd om de volgende wereld binnen te gaan. Het voelt aan als water en je wordt er geheel in ondergedompeld, maar het is puur helder licht waarin je zwemt. Je voelt je volkomen herboren en verfrist. Alle bezoedeling die je ziel nog aankleefde van de vorige wereld, alle materiegebonden trillingen en emotionele belasting, worden hier in vreugde afgewassen. Je zielepijn en vermoeidheid worden eenvoudig weggestraald. Het licht gaat zuiverend door je heen, tintelt en trilt overal in je. Je bent nu verkwikt en klaar voor je reis. Daarna schouw je een immense weidsheid van licht, waarheen je ook kijkt. Overal is licht en licht is overal.


Continue last van gedachtes die zich snel achter elkaar opvolgen, en allemaal gaan over dat ik de regie kwijt ben en dat ik opgeef. Ik kan me niet concentreren,focussen en/of geloven in mezelf, doorzetten, oplossingen bedenken. Alles lijkt niet goed te zijn. Continue aan het vluchten voor school, huisgenoten, en als ik te lang thuis zit ben ik bang dat m'n moeder argwaan krijgt.
Datum:
21-10-2015
Naam:
April
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.