Levensverhalen (pagina 166)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik leef alleen omdat ik een kind heb

Dat ik alleen nog leef omdat ik een kind heb is mijn overtuiging. Ik denk ook dat ik moeder ben geworden om mijzelf te redden.
Begrijp mij niet verkeerd, ik doe alles wat ik kan om een fijne, lieve moeder te zijn. Maar op de momenten dat ik alleen ben, komt de zwaarte naar boven. De pijn.
Ik weet hoe dit stukje leest. Ik hoop dat ik mijn kind niet belast met mijn donkerte. Ik ben bijna twee mensen, ik onderdruk de pijn. ik ben wanhopig om mij te verlossen van de pijn. Ik wil leven, maar het valt mij zwaar. ik weet wel dat ik dit gevecht niet ga verliezen. Ik blijf hier voor haar.
Datum:
14-10-2015
Naam:
m
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

dood

ik ben feije ik ben 13 jaar en door alle domme fouten die ik heb gemaakt haat me zus mij ze is me alles ik wil alles weer terug draaien maar dat kan niet ik wil gewoon dood zijn sinds gister avond snij ik me heel erg ik wil gewoon dood zijn alleen ik weet niet hoe en wanneer het liefst wil ik dat iemand een mes tegen me keel drukt en me dood laat bloeden ik heb een moeder en vader die van me houden maar voor hun kan ik niet blijven leven alles is gewoon een hel niemand die mij snapt ik leg hun ook niet uit hoe me leven in elkaar zit tot ziens allemaal ik zal jullie missen
Datum:
14-10-2015
Naam:
f
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

Ik weet het niet meer

Me eigen ouders houden niet van me iedereen om heen kots me uit ik ben niks waart niemand geeft om ik weet niet waarom ik hier ben maar wat ik wel weet dat ik niet langer meer zo kan leven ik voel niks meer dan dat mezelf het liefste onder de grond zie presies waar thuis hoor niemand die me zal missen ik ben pas 17aar het voelt als 65 voor mij hoeft dit niet meer ik ben er klaar mee ik weet wel dat niet oké is om zo te denken maar om dit me moment is niks in het leven wat me van deze gedachte kan af houden IK WEET HET NIET MEER
Datum:
12-10-2015
Naam:
Ik weet het niet meer
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

Waarom

Ik heb het goed. Werk, een fantastische vrouw en een dochter om trots op te zijn. Toch hapert er iets. Wat precies... ik kan er geen vinger op leggen. Van mijn pensioen ga ik niet genieten. Hoe of wat weet ik nog niet. Wanneer?? Binnen afzienbare tijd. Het ga je goed. Fred ik mis je
Datum:
11-10-2015
Naam:
Rob
Leeftijd:
57
Provincie:
Gelderland

Voldoening

Hallo,
Ik ben net met glans afgestudeerd als kleuterjuf, heb al een eigen klas, een vriend en prachtige vrienden en vriendinnen. Maar toch speelt elke dag 'zelfmoord' in mijn hoofd. Ik haat mezelf zo hard dat ik walg van mezelf. Eerst dacht ik dat dit aan mijn uiterlijk lag, dus begon aan een sportiever leven en verloor 20 kilo en woog 54. Maar of dit hielp? Nee.. Integendeel. Het mooiste wat me voldoening geeft is mijn kleine spruitjes in de klas de opvoeding te geven die ze verdienen, hen gewaardeerd, veilig en goed in hun vel voelen. Hier haal ik enorm veel voldoening uit. Maar eenmaal thuis of als ik alleen ben zit ik terug met de gedachte. Ik wil het zo graag. Ik wil zo graag uit het leven stappen. Er niet meer zijn. Dit zou mij die voldoening geven waar mijn lichaam nood aan heeft.
Datum:
09-10-2015
Naam:
Een kleuterjuf
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Geaardheid + islam

Mijn gehardheid word steeds niet geaccepteerd. Doet pijn om steeds als afval behandeld te worden.
Datum:
09-10-2015
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

Je leeft maar 1 keer

17 jaar, en nu al Chronisch Depressief. Waarvan? Dat ga ik niet zeggen. Wel dat ik intens eenzaam ben en voor eens en voor altijd een gevangene van mezelf ben. Ik word dit jaar 18 EN JA DAT VIND IK AFSCHUWELIJK.Iedere keer heb ik het wel weer weten te verkloten Ondanks dat men zoveel tijd en alles in me steekt. Het zou gewoon beter zijn geweest dat ik nooit was geboren.MIJN MENSELIJKHEID IS NIET NORMAAL HOE ONHERSTELBAAR AANGETAST.GGZ Therapie verziekte de boel nog meer bij mij. Mijn advies: In tijden van tegenslag ga je gewoon verder met alles. Alleen.... je doet veel en veel rustiger aan en je moet weten wie je echte supporters zijn, WANT DIE GAAN VOOR JOU DOOR HET VUUR EN STAAN DAG EN NACHT VOOR JE KLAAR.Je leeft maar 1 keer DUS BOUW ER JE EIGEN FEESTJE VAN.
Datum:
08-10-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

alleen

hallo, ik ben Sakina. Ik ben al 3 jaar depressief. ben al opgenomen geweest en heb al zelfmoord proberen te plegen. Op school gaat alles goed, ik wordt niet gepest, heb veel vrienden, ben gelukkig met mijn vriendje. Maar thuis ben ik de hoer, thuis ben ik de enige die niets goed kan doen, de persoon die gewoon weg moet. ik ben nooit echt into mijn familie geweest. Bij hun gaat het alleen maar om rijk te worden enzo. ik zie mensen overal met een goede band met hun moeder en dan ben ik er. Mijn moeder haat me. Hoe ik daar zo zeker van ben? Ze zegt het me dagelijks. ik heb nooit iemand gekend die me begrijpt iedereen is altijd zo van alles komt goed, blijf er in geloven. maar hoe lang nog, hoe lang moet ik nog in valse hoop gaan geloven. misschien hoor ik hier gewoon niet. mijn moeder weet dat ik depressief ben en mezelf vermink. ze weet hoe graag ik dood wil wijn maar toch blijft ze doorgaan met mijn leven een hel te malen. ik wil zo graag opgeven, gaan waar ik thuishoor. ik heb nooit gevraagd om hier te zijn.
Datum:
07-10-2015
Naam:
sakina
Leeftijd:
14
Provincie:
België

zelfmoord

ik zit nu al 2 jaar lang in een depressie. heb vorige school jaar tot 2x aan toe probeert zelfmoord te plegen aan waren beide pogingen mislukt. dit school jaar heb ik nog geen zelfmoord proberen te plegen maar wel veel aan gedacht. ik voel me hier gewoon niet thuis. heb veel ruzie met ouders , het voelt alsof mijn moeder me liever niet heeft en heb ook ruzie met vrienden. het heeft allemaal geen zin meer ik heb veel problemen met mn lichaam (incontinentie , rugklachten ) en het zou beter zijn voor mij en de mensen om me heen als ik er niet meer ben dan loop ik anderen ook niet meer in weg...
Datum:
06-10-2015
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

ego

Ik vind het zo zinloos. Alles.
Ik heb een soort van man, een dochter en een zoon. Alleen voor die laatste 2 blijf ik nog leven. Want ik wil niet egoïstisch zijn.
Maar oh wat ben ik het leven zat.

Ik ben niet lichamelijk ziek, heb in feite alles wat ik nodig heb, maar toch......

En stel nou dat ik het lef heb om toch een keer die stap te nemen. Voldoende slaaptabletten gespaard te hebben en dat het lukt.
Dan doe ik anderen verdriet, maar dat hebben ze dan maar voor even, want ze vergeten me toch wel.

Datum:
04-10-2015
Naam:
jane do
Leeftijd:
53
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.