Levensverhalen (pagina 162)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn leven is zo saai en vervelend!

Het is allemaal gewoon zo frustrerend, school, werk, geld en gamen. En dan ook het ergste dat school is, haat mij heel erg dat ik niks kan doen wat ik wil. Ik word bijna elke dag hier depressief van omdat ik na school dik zorgen maak over mijn scores en hoe erg saai het is. Ik haat deze hele wereld, ik voel alsof de regering mij alleen maar laat werken voor hun zelf en het voor de burgers maar betalen.
Datum:
17-11-2015
Naam:
Lars
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Chemische inbalans?

Ben nu 24 en depressief zo lang ik mij kan herinneren, denk sinds 8 jaar elke dag aan zelfmoord.
Ik durf dit niet aan andere mensen te vertellen, ik weiger dit aan andere mensen te vertellen. Mijn pa probeerde mij naar de huisarts te brengen vanwege depressieve gedachten, maar ik zei simpelweg dat ik geen depressieve gedachten meer had, terwijl zelfmoord bijna het enige is waar ik aan denk.
Ik laat mezelf vereenzamen, ben gestopt met studeren, ben werkloos, rook veel wiet, ik zie totaal geen toekomst meer.
Al maanden geen vrienden gesproken, laat staan met chicks converseren.. Overigens nog nooit naast een chick geslapen of girlfriend gehad, en heb de hoop daarop sinds mijn 20e ook overboord gegooid. Ontmaagd door een hoer. Chicks smeken om wat warmte werkt natuurlijk ook enkel averechts. Niet dat een nacht met een chick mij zou repareren... Ik ben zo fucking eenzaam, en dat wordt alleen maar erger als er aantrekkelijke chicks in de buurt zijn. Waardoor ik ze basically ontwijk, let me be alone...

Ik betwijfel dat ik ooit de 30 zal halen.

Ik ben bang om met mensen om te gaan, tegenwoordig zelfs bang om mijn email te checken. Ik schaam me als ik solliciteer, want er zijn zoveel betere kandidaten, ik ben blij als ik ben afgewezen, want dan hoef ik geen mensen onder ogen te zien..
Ik snij mezelf soms, ik wil verder dan dat gaan, ik wou dat ik een pistool had, maar ik moet me maar behelpen met een trein. Op zijn minst woon ik in de buurt van een spoor.

Wat houdt me in leven? Mijn jonge leeftijd en slanke lichaam? Wat heb ik daaraan? Slechts een kwestie van tijd. Leven = emotie. En een leven met enkel negatieve emoties is het leven niet waard.
Datum:
17-11-2015
Naam:
Lex
Leeftijd:
24
Provincie:
Utrecht

Hallo

Ik zie het soms niet meer zitten. Dit komt omdat ik thuis nooit de liefde heb gehad die ik had willen krijgen. Ik heb jarenlang mijn vaders gedrag proberen te veranderen, totdat ik erachter kwam dat dit nooit zou gaan lukken. Wanneer ik mijn ouders iets vertrek, leuk of niet leuk, negeren ze me of reageren ze kortaf. Het moeilijkste is dat ik weet dat ze van me houden en dat zeggen ze ook ooit. In mijn ogen houden ze alleen van me wanneer hen dat uit komt.

Vroeger werd ik altijd gepest op school. Ik heb nooit een fijne klas gehad tot vorig jaar. Dat was een top klas. Maar helaas moest dat ook fout gaan aan het einde van het jaar. Nu zit ik in ongeveer dezelfde klas en iemand probeert mij zwart te maken bij de nieuwe leerlingen.

Op stage gaat het moeizaam. Ik ben onzeker en durf niet goed contact te leggen met cliënten. Naar mijn idee verbeter ik hier maar niet in. Mijn stagebegeleider praat alleen maar negatief tegen mij en vraagt nooit hoe het met mij gaat. Ik ben erachter gekomen dat ze niet goed tegen feedback kan en dit levert mij een hoop stress op. Omdat ik zo niet eerlijk tegen haar kan zijn.

Verder denk ik snel negatief en het wil me niet lukken deze gedachten om te zetten in iets positiefs. Mijn vriend wil me heel graag helpen, maar weet niet wat hij moet doen. Ik ben op dit moment niet gelukkig. Ik heb momenten dat het heel goed gaat, maar daarna gaat het gelijk helemaal fout. Dan denk ik het leuke is over, nu komen er weer minder leuke dingen. En ik weet dat dat logisch is, maar ik kan maar niet die gedachten omzetten.

Ik doe op dit moment sociale studies en dat is ook echt wat ik wil doen,, maar ik vraag me of hoe ik mensen kan helpen als ik zelf niet eens gelukkig ben. Ik zit in de put en het lijkt alsof ik niet omhoog kan komen en zal verdrinken.
Datum:
09-11-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Nachten vol tranen

Ik kon niet slapen. Nooit. Van kleins af aan bleef ik urenlang liggen zonder in slaap te vallen.
Wanneer ik eindelijk in slaap viel, had ik nachtmerries en werd ik steeds weer wakker.
Sommige dagen was ik zó moe van de slapeloze nachten dat ik me gewoon ziek meldde.
Het leven ging door. Ik ging naar de brugklas.
Ik had veel vriendinnen maar ze leken niet van mij te houden, hoe ik mijn best ook deed.
Ik bewaarde alle geheimen en gaf ze zoveel mogelijk adviezen. Tevergeefs. Er werd over mij geroddeld en vriendinnen waren jaloers wanneer ik goed presteerde.
Sommigen negeerden mij. Anderen maakten mij belachelijk en iemand anders verspreidde weer gelogen roddels over mij.
Ik had geen vriendinnen meer. Na alles wat ik voor ze had gedaan lieten ze mij in de steek.
Jongens leken betrouwbaarder en minder gemeen te zijn dus op het gegeven moment had ik alleen jongensvrienden.
En ja hoor, ineens sloeg de vonk over en was ik helemaal verliefd op één van mijn vrienden. En raad eens? Hij was niet op mij.
Natuurlijk zou dat kunnen, maar ik vond het pas écht erg dat hij op een van mijn ex-vriendinnen was. En zij met zijn gevoelens speelde door te doen alsof ze op andere jongens was. Mijn hart brak toen ik zag hoe die van hem brak.
Ik gaf hem mijn hart nadat die van hem kapot was, maar in plaats van van mij te houden hield hij nog steeds van dat stomme meisje.
Via mijn familie had ik een ongelooflijke last op mijn schouders.
Ze maakten vele fouten en niemand zei er wat van. Maar wanneer ik één klein foutje maakte, onbewust, dan wezen alle vingers mij aan en kreeg ik flinke preken die nergens goed voor waren.
Waarom was ik overal de pineut van?

Ik vond het vreselijk allemaal. De druk was ongelooflijk en levensgevaarlijk.
Steeds kwam er een stem in mijn hoofd, een vreselijke stem, die zei dat ik lelijk en dom was. Ik was het niet waard om te leven. Ik was een miskraam en verdiende het niet om op deze aardbol rondte lopen.
Ik deed mezelf pijn en at zo weinig mogelijk. Mijn nachtrust bestond uit een klein uurtje nachtmerries en de rest van de dag probeerde ik mijn cijfers omhoog te halen.
Ik was zo een slim kind, ik was hoogbegaafd met een IQ van 133. Ik had gymnasium advies, die ik eigenwijs niet opvolgde en naar het havo/vwo ging.
Ik voelde me verschrikkelijk en die mening over mezelf werd vaak genoeg bevestigd.
Toen wist ik het zeker; ik wilde dood.
Ontelbare keren heb ik geprobeerd mijzelf van het leven te beroven. Maar tevergeefs, ik ben zó een enorme kneus dat het mij niet eens lukt zelfmoord te plegen...
Datum:
09-11-2015
Naam:
brokenheart
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ik

ik ben een meisje van 14 jaar. 3 jaar terug kreeg ik tehoren dat mijn moeder depressief was. afgelopen jaar heeft ze uiteindelijk, na veel opnamen enzo, zelfmoord gepleegd. ik zit hier heel erg mee en eigenlijk vanaf het begin dat ik het hoorde ben ik zo down en doe ik aan zelfbeschadiging. dit duurt nu al zon 4 jaar en ik wil gewoon rust. ik wil dat dit alles stopt. nu meteen.
Datum:
09-11-2015
Naam:
.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

wat heeft het nog voor nut

de titel zegt het al: wat heeft het nog voor nut.
het leven is het niet meer waard.
ik word gepest, ik haal slechte cijfers op school,
ik heb ruzie met mijn ouders ect.
ik snij al een paar weken. niet zo erg dat ik sterf maar ik ben het wel van plan.
ik kan het gewoon niet meer volhouden.
ik ga naar een psycholoog.
wat heeft het leven nou eigenlijk voor zin???
ik ben niemand, niemand heeft mij nodig, WAAROM LEEF IK NOG?!
ja dit is wat ik wil en zo zal het zijn.
Datum:
09-11-2015
Naam:
zelfmoord is een oplossing
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik wist t niet meer

Yo ik ben een jongen 17 uit Beverwijk meeste mensen zien me als een vrolijke gozer maar de meeste weten niet welke gedachten er rond gaan in mijn hoofd. Sirieus na alle fouten en pesterijen die ik heb gehad denk ik bij elke fout die ik maak over hoe de wereld zou zijn zonder mij. Die gedachten wil ik niet meer ik vecht ertegen vind ook gelukkig een reden om te blijven door gaan met leven. Zelf moord is niet de oplossing t ookal denk je dat niemand je zal missen er niemand van je houd er zal altijd iemand van je houden er zal altijd iemand je missen en je zal altijd steun krijgen. Al is dat van een vreemde zoals mij.
Veel mensen hebben mij geholpen zelf mensen die voorbij kwamen gelopen in t park toen ik zwaar depressief zat te huilen. Er zal altijd iemand naar je luisteren.
Dit was mijn verhaal niet veel bijzonders er zijn ergere maar elk verhaal is een verhaal.
Datum:
09-11-2015
Naam:
Mitchel
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

i give up...

Ik ben een meisje van 16
Al sinds mijn 8ste werd ik gepest op school, uitgelachen, geslagen, werd er geroddeld over ik,... Nu is dat over maar wil ik gewoon niet meer leven..ik verlies al mijn beste vrienden/vriendinnen..ze geven niks meer om me..ik denk nu al een tydje aan zelfmoord...heb al veel dingen geprobeerd maar het lukt niet...thuis is er ook veel ruzie waar ik echt niet meer tegen kan...ik denk gewoon waarom ik nog leef op dit moment...ik heb niks of niemand meer...ik heb hulp nodig...;( wie zyn nog myn echte vrienden? Geeft er nog iemand om my...? :( ik wil echt gewoon alles opgeven...;(
Datum:
07-11-2015
Naam:
Chloë
Leeftijd:
16
Provincie:
België

eenzaam

ik ben een vrouw 46 jaar al van af mij vierde door pa en zijn vrienden sexueelmisbruikt mishandeld en dat gaat nog steeds zo ik heb eindelijk dit jaar de moed gehad om aangifte te doen ze hadden beloofd dat ik dan eindelijk hulp krijg maar nee hoe harder ik vecht hoe moeilijker het word ze begrijpen mij niet ik weet het niet meer
Datum:
07-11-2015
Naam:
olga
Leeftijd:
46
Provincie:
Gelderland

Geen afscheid

Zo onverwacht zo hard zo onvoorstelbaar....
In een paar seconden staat het leven op z'n kop...
Ineens geen gezin meer......ineens alleen met de kids.....ineens alleen verder met de kids....alleen wil ik dit niet.......
Vier jaar verder, het gemis wordt groter en groter....het gevoel van blij zijn is niet meer....doen alsof is helemaal mijn ding......ik kan het niet meer, ik wil het niet meer....ik wil weg uit deze wereld, elke dag denk ik erover na om te stoppen met leven, elke dag....
Ik ben te laf om te stoppen te laf om de knoop door te hakken te laf om te leven...geen keus durven maken, waar wacht je op........doe het en je bent er vanaf.... Rust rust en nig een rust......
Afscheid nemen werd ons niet gegund, je hart stopte met kloppen, het leven is voor jouw abrupt gestopt zonder iets.....nu ik nog Xxx



Datum:
07-11-2015
Naam:
PSW
Leeftijd:
52
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.