Mijn leven is me te veel geworden, en dat terwijl ik niet eens zo heel erg te klagen heb, een goeie baan, twee schatten van kinderen, etc. etc. Maar mijn relatie is na 10 jaar afgelopen en dat voelt als de nekslag. Uiteindelijk houdt mijn vriendin minder van mij dan ik van haar, al schuift ze dat op een vermeend verschil in persoonlijkheid. Gelul, want we hebben samen lief en leed gedeeld (en er was veel leed, we zijn o.a. een zoontje verloren) en de laatste jaren zijn alle initiatieven om de relatie tussen ONS 2 weer goed te krijgen van mij gekomen, en zonder veel succes. Al waar zij op gericht was was op materiele zaken en op macht, pure macht. Zij moest bepalen hoe de zaken verliepen, net als haar walgelijk dominante ouders. Zij heeft altijd geweigerd ECHT naar me te luisteren en heeft altijd haar mening en zienswijze laten prevaleren. Omdat ze niet anders kon, is haar visie. Omdat ze niet anders WILDE, is de mijne.
Mijn moeder heeft me vanaf dat ik klein was het gevoel gegeven dat ik afwijkend was, eerst heette dat MBD en nu schermt ze als zelfbenoemd 'expert' op dat gebied met termen als PDD-NOS, Asperger en god weet ik wat. Het kwetst me elke keer weer als ze me net als veel anderen in een hokje duwt met een labeltje eraan, in plaats van EINDELIJK eens echt naar me te LUISTEREN. Ik heb alle websites over autisme e.d. doorgenomen en kan naar eer en geweten zeggen dat ik me niet herken in de beschrijvingen bij die stoornissen, maar ik weet nu al dat mijn moeder daar ongevoelig voor zal zijn, zij heeft haar diagnose en haar oordeel geveld en daar valt niet aan te tornen. Leuk is ook dat ze achter mijn rug ook met mijn vriendin haar 'diagnose' bespreekt inclusief relatieadvies. Voor mijn moeder is iedereen een probleemgeval, een object, maar geen mens met wie ze een relatie onderhoudt. Ik walg van dat mens, en ik voel me niet meer haar zoon.
Met mijn vader heb ik geen contact meer, hij heeft een grote puinzooi van zijn leven gemaakt maar verwacht wel dat iedereen hem erg zielig vindt. Dat doe ik dus niet, ik heb altijd harder geknokt dan hij, heb mezelf 100x kritischer bekeken dan hij zichzelf, ben opener geweest etc. maar het heeft voor mij helaas ook niet kunnen baten - erg veel beter ben ik me niet gaan voelen.
Maar het zij zo, ik zit naar mijn idee dieper dan ik ooit gezeten heb en zelfs mijn twee allerliefste schatten van kinderen kunnen me niet weerhouden. Nu nog de juiste voorbereidingen en de zaken goed achterlaten. Ik ben het zat, ik vecht niet meer tegen mezelf en de rest van de wereld.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.