Levensverhalen (pagina 1646)

iiC had een tijd Geleden een Vriendje M. hij was heel lief voor mij enzo.. Maar een keer waren we samen aan het fiietsen naar mijn huiis.. (mijn zus was erbij, diie had namenlijk met zijn vriend die net was weg Gegaan.) En toen zaG iiC wat meisjes uit mijn klas... iiC was met mijn zus aan het praten en hij met mijn Vrindinnen.. Later toen iiC mijn Vrindinen zaG.. zeiden ze dat M. Hun UiitGesCholden had.. Daardoor werden veel vriendinnen boos op mij.
iiC vond een leuker iemand J. Die mijn Vriendinnen niet uitschold... iiC nam met hem.. maar hij heeft het pas uiitGemaakt:'(:'( .. iiC heb nu met N. maar iiC viind hem niet leuk en hij woont te ver weg.. Moet iiC M. TruG nemen..?

iiC heb hierdoor heel veel verdriet Gehad..En poGiinGeen Gedaan Met zelfmoord.. Pleas kan iemand mij helpen..

Ik wil zelfmoord plegen omdat mijn moeder niet gelukkig is en ze is depresief.
Dat komt omdat me vader een tijdje weg is..

toen ik zeven was stierf mijn moeder. daar had ik het heel moeilijk mee. Ik dierf me niet meer binden aan iemand laat staan iemand liefde geven. een jaar later kreeg ik een vriendje maar dat duurde niet lang. hij had het uitgemaakt d.m.v. een mes aan mijn keel te houden zodat ik akkoord zou gaan. nu 4 jaar geleden had ik zo moeilijk dat ik in mijn polsen ben beginnen snijden. Dan kreeg ik een vriend en daar door ben ik gestopt. Het heeft met die vriend 1 Jaar en een paar maand geduurd. Dan heb ik hem gedumpt. Een paar dagen laten begon ik met een andere jongen en dat werd volgens mij wel wat.ik heb hem mijn hart en ziel gegeven en gisteren heeft hij mij gedumpt. Van mijn pa en stiefma heb ik niet veel troost en nu zoek ik een uitweg...

telkens elke dag maar weer.ondergeschikt zijn aan iedereen,,overal ja op zeggen,En als ik nee zeg dan heb ik het verknald!!!
Na jarenlang steed weer hetzelfde Ben ik het zo beu..
ik heb nooit een relatie gehad,,heb teveel banen gehad,thuis gaat het niet goed!!!
Mijn uiterlijk zit niet mee,ben geen doorsnee jongen!
ik heb ontzettend veel pijn,ben boos en teleurgesteld!!
Ben in feite een heel lief mens wat ook liefde nodig heeft.....en niet vertrapt te worden!!!
telkens maar weer............

Ik zie gewoon geen rede om verder te gaan. Ik heb geen slechte lewe gehad...ik begrijp gewoon niet waarom ik hier ben...

hallo ik zou graag mijn ei kwijt willen want ik loop er al jaaren me rond toen ik klein was ben ik misbruikt door mijn vader en heel erg op mij in gepraat dat ik had nooit gebooren mogen worden ik kon nooit iets goed doen en ik heb dan ook veel mislukte zelf doodingen achter de rug maar ik ben nu 43 inmiddels al 7 jaar geleden dat ik de zorg over mijn twee dochters gekregen nooit weer een vriedin heb genommen maar nu loop ik soms weer met de gedachten rond waar ik soms heel erg bang van wordt het klingt raar maar het is zo

hee mensen dit word ff een 2de verhaal die ik met spoed ff kwijt moet.
ik heb de laatste tijde weer veelste veel last van flash back's.
diep in mijn verleden toen ik nog maar 14 was.
had ik nog een zusje van 15. een jaar ouder dus.
op een dag ging ik met haar in het dorp door het bos lopen.
dat bos was echt heel erg groot.
dus veel mogelijk heid om elkaar kwijt te raken. {wat dus later af ook gebeurden}
dus we waren aan het spelen met elkaar verstopertje.
en ik moest me verstoppen. dus dat deed ik ook.
maar voor haar was het een beetje moeilijk om mij te vinden.
na ongeveer 2 uur te hebben gezeten op het zelfde plekje ging ik op onderzoek uit.
maar zag even later een vreemde man weg rennen met een scherp voorwerp in zijn hand dat bleek later een soort mes te zijn.
ik nog harder zoeken naar mijn zusje.
maar ik kwam op een gegeven moment verschillende kleding stukken tegen.
een maal bij een boom gekomen.
lag ze helemaal naakt op de grond.
ze was verkracht en vermoord.
het leek wel of ik door een bodemlozen put viel.
mijn zusje was mijn alles.
ik knielde naast haar en wou haar niet meer los laten toen de politie arriveerden.
en ja ik had toen zeer veel schuld gevoel.
het voelde rot het heeft me echt jaaren geduurt voordat ik weer ging praten en buiten durvden te komen.
en nog zie ik het beeld voor me.
zoals ze er bij lag.
haar keel open gesneden.
volgens de politie zodat Ze niet kon gillen voor hulp.
en ook nu nog neem ik het mezelf kwalijk.
en denk maar om zelfmoord te pleegen.
want sinds ik die flash back's weer heb zit ik weer in een DIP.
die flash back's kunnen ooit jaren duuren.
groeten danny v doren...

daar zit je dan als een debiel achter je computer te kijken welke medicijnen als je een overdosis neemt dodelijk zijn. en dan er achter komen dat er helemaal geen medicijnen in huis zijn waarmee je dat kan doen. ik ben denk ik geen persoon die zelfmoord kan plegen al denk ik er vaak genoeg over na, ik heb een prima leven qua vrienden en ik doe genoeg helaas kun je 2 levens leiden en als ik thuis alleen op m´n kamer ben en weer eens ruzie heb gehad met m´n ouders dan vervaagt dat leuken leven van de buitenkant, niet tevreden met mezelf, met m´n lichaam. continu bang om iets verkeerds te doen, ouders die nog niet eens de moeite doen om te luisteren maar alles maaf afwimpelen met dat ze bezig zijn. ik kan uren voor me uit staren of op m´n bed liggen en alleen maar aan die dingen denken en na die uren huilen droog ik m´n tranen was m´n gezicht en ga gewoon weer als mezelf naar beneden. wie hou ik nou voor de gek. ik wil niet meer, het is te veel ik ben moe en bang en kan niet aangeven waarom wat voor raar persoon ben ik dan. ik voel dat het weer een soort depressie is zo´n zelfde soort als 3 jaar geleden. wat raar eigenlijk dat er een zelfmoord.nl is zijn dus meer mensen die een kutleven hebben

Hallo allemaal,

Mijn naam is Wendy en ben 18 jaar oud en wil zelfmoord plegen, ik zie geen heil meer in het leven. Vanaf de periode dat ik naar de kleuterschool ging voelde ik me een meisje, deed eindelijk alles wat een meisje deed. Later moest ik van de kleuterschool af omdat ze zich daar zorgen maakte over mijn gedrag dat ik met meisjesspeelgoed speelde en alleen maar met meisjes speelde, inplaats van jongens.

Er zijn veel onderzoeken geweest waar het heel anders steeds uitkwam had de ene ziekte naar de andere en het werd steeds erger. Moest naar erge scholen toe waar ik steeds ben gegrepen door de leraren daar ben daardoor mijn zelfvertrouwen ook kwijt geraakt.

Iedere gendertherapeut weigert in te zien dat als ik een meisje wordt, dat ik dan gelukkig ben, dan nu. Ik haat mezelf en snij mezelf open omdat ik bepaalde dingen vreselijk haat van mijn lichaam. Nu moet ik weer studeren waar ik nu bijvoorbaart op zal zakken. Mijn genderdysforie zuigt mij helemaal leeg dat ik niks meer kan zo. En het is geen uitweg dat ik een meisje wil zijn maar kan alleen gelukkiger worden als meisje wat maar steeds niet gebeurt. Moet maar wachten minstens een jaar daar, trek dat gewoon niet. Daarom heb ik geen zin meer in het leven wat steld het voor als ik niet kan leven hoe ik wil, wil niet met een identiteit rondlopen die ik niet ben. Heb al vaker een zelfmoordpoging gedaan. Denk dat dit een oplossing is voor dit probleem, als ik dood ben hoef ik niet meer verder te lopen met dit lichaam. En weet dat ik niet de enige ben in die zo zit, maar ik red dit zo niet. Een operatie was de enige oplossing voor mij, wat ik niet krijg moet maar wachten wat niet lukt. Een dag lijkt wel 10 jaar vaak.


Liefs,

Wendy

Ik heb is rond gekeken op deze site en kreeg meteen compassie voor al die mensen die hier een bericht hebben achter gelaten. Hoe ze zich voelen. Ik vind het echt heel erg dat mensen zo over het leven denken.

Een aantal jaren terug werd ik vaak gepest op school. Ik hoorde er niet echt bij en thuis ging het ook niet zo goed. Ik wilde het liefst dood. Het leek net of er een stem tegen mij zij. Je bent het niet waard om te leven, ze zien je toch niet staan. Waarom zou je nog leven. Kijk toch eens rond je. Al die mensen doen je alleen maar zeer en kwetsen je alleen maar. Waarom zou je nog leven. Pleeg zelfmoord. Dan ben je van alle pijn en ellende verlost.

Gelukkig was er ook een andere stem die zij. Ik hou van jou! Doe het niet. Je doet er zoveel mensen pijn mee. En ze zullen erg verdrietig zijn als jij er niet meer bent.

Ik had toen een nicht die schizofreen was verklaard. Ik dacht toen zelf ook dat ik schizofreen aan het worden was. Dit werd ook nog is bevestigd door mijn ouders die steeds tegen mij zeiden: "Je gaat toch niet schizofreen worden". of "je lijkt je nicht wel, straks wordt jij ook schizofreen". Dit doet erg zeer en het verwarde mij ook heel erg.

7 jaar terug heb ik mijn man ontmoet. Ik geloof ook echt dat hij naar mij toe gezonden is. Ik kon alles aan hem vertellen. Ik kon echt mijn hart luchten en als het thuis niet zo goed ging kon ik dat ook tegen hem zeggen.
We zijn toen na een jaar met z'n tweeën naar de kerk gegaan. Mijn ouders waren het daar absoluut niet mee eens. Ik heb echt 4 jaar lang strijdt met ze gehad omdat ik naar de kerk wilde en meer van Jezus wilde weten. Dit was echt een hele nare tijd voor mij.
Toen we vertelde aan mijn ouders dat we wilde gaan trouwen waren ze het daar al helemaal niet mee eens. Toen werd het allemaal nog een tikje erger. Het leek de hel wel. Ze hebben ons ook niet echt gesteunt toen we de bruiloft aan het voorbereiden waren. Dat was echt heel zwaar. Geestelijk gezien dan. Ze waren constant negatief tegen ons en ons huwelijk. Ze zeiden dat ons huwelijk toch wel zou mislukken. Ze zeiden zelfs tegen mij dat ze niet meer van mij hielden. Toen ik aan mijn vader ging vragen of hij mij naar het altaar wilde brengen zei hij nee.

Toch gebeurde er nog wonderen. Op het aller laatste moment heeft hij toch toegestemd en heeft hij mij vol trots naar het altaar gebracht en afstand van mij genomen door mij weg te geven. En via via heb ik gehoord dat hij de bruiloft heel erg mooi vond en erg trots op mij was. Dit was zo'n bemoediging.

Ik ben nu 2 jaar getrouwd. Ik woon samen met mijn man en 2 katten in een leuke woning. We hebben in de 2 jaar tijd dat ik uit huis ben al zoveel mooie dingen mogen mee maken. Noem het maar gerust wonderen!

Het eerste wonder was dat de Heer tegen mij zei ga leren naaien (van kleren bedoel ik dan) en vraag aan je moeder of ze het je wil leren. Ik heb het gevraagd. Ik heb leren naaien en leer het nog steeds. Maar op deze manier kon ik weer contact maken met mijn moeder. Ik heb mijn ouders leren vergeven en weet ook dat het eigenlijk niet mijn ouders waren die mij pijn deden, maar dat de donkere wereld (satans kant) het allemaal deed. Het contact is hersteld en dat is echt een wonder. Want ik wilde ze eigenlijk nooit meer zien en was erg boos op ze.

Het laatste wonder dat gebeurt is, is dat ik nu zelf moeder ben geworden. Ik heb een dochtertje gekregen en ze is nu 8 weken oud. Het is echt een wonder. Zo mooi en puur dat zij is. Iedere dag sta ik weer vol bewondering aan haar bedje en ben ik God zo dankbaar dat ik haar heb gekregen en dat wij haar mogen opvoeden. We houden echt heel veel van haar! Ik dank God daar echt voor. Ook mijn ouders zijn erg trots. Ze zijn helemaal verliefd op haar. En als ik bij hun op visite kom, staat mijn vader al in de deur opening en vraagt meteen. Je hebt de kleine meid toch ook wel mee he. Helemaal trots op zijn kleindochter is hij.
Echt mooi om dat te mogen zien.

In deze 2 jaar heb ik zoveel moois mogen zien van het leven. Soms heb ik ook moeilijke dingen op mijn pad gehad. Het is echt niet zo dat als je gelooft dat je dan opeens de hele wereld aan kan. Er komen altijd wel moeilijke dingen op je pad. Maar omdat je weet dat Hij zo veel van je houdt en jouw zo mooi vindt en nooit bij jou vandaan wil gaan. Hij vindt jou zo kostbaar en zo puur. Dat Hij jou door alle moeilijke dingen heen leidt. Hij draagt jou als een kind op zijn vaders arm, als jij het niet meer aan kan zal Hij je over je problemen heen tillen en Hij zal ze samen met jou oplossen. Als je dat weet kan je leven gewoon niet meer stuk. En geloof is ook echt niet saai. Je bent een strijder en je kan echt heel veel als je in Hem gelooft. Ik vind christen zijn nog veel spannender dan al die andere mystrieuze dingen zoals yoga, boedisme, hekserij, toverij enz.

Doordat ik God heb leren kennen en nog steeds leer kennen. Ben ik uit die spiraal van negatieve gedachten gekomen. Ik geniet van het leven! Het leven is zo mooi. Ik heb mogen ervaren dat er iemand veel groter dan je vader en moeder, van mij houdt. En niet alleen van mij maar ook van al die mensen die Hem nog niet kennen. En als jij een einde aan je leven maakt, zal Hij echt heel erg verdrietig zijn. Omdat Hij zoveel van jou houdt!!

Bedenk dus goed, wat je met je leven doet. Want er is altijd iemand die van jou houdt!! Voor eeuwig en eeuwig.