Levensverhalen (pagina 1629)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alles is al voorbij

Ik ben net een week geleden 18 geworden. Maar dat wil ik helemaal niet. Het liefst zou ik terug gaan, maar dat kan dan weer niet. Voor mij heeft de tijd stilgestaan en ik voel niks anders dan pijn. Pijn voor mijn vriend die 8 maanden geleden overleden is. Al die tijd denk ik non stop aan hem. Ik wil niet meer verder. Heb genoeg meegemaakt en zie geen reden meer.

De enige reden waarom ik hier nog ben is, omdat ik dan mijn familie en mijn vrienden moet missen. Dat ik ze dan nooit meer kan zien, nooit meer even praten of een knuffel. En ik wil hun geen pijn en verdriet bezorgen. Dan zou ik de mensen waar ik van hou net zoveel pijn bezorgen als waaraan ik onderdoor ga. Dat wens ik niemand toe. Dus blijf ik zolang nog maar leven, met de gedachte aan de dood in mijn hoofd. Met de gedachte aan mijn vriend erbij, hopend dat ik het nog vol kan blijven houden. Van binnen ben ik meerendeels al gestorven. Elke dag een stukje meer. Maar ik maak er geen einde aan. Nog niet, want ik weet dat doodgaan onvermijdelijk is. Met geduld wacht ik het gewoon af.
Datum:
25-09-2006
Naam:
Damaged Roses
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

I'm broken

Ik weet gewoon niet meer hoe ik verder moet. Het gaat al zoveel jaren niet goed met me en dan zeg ik het nog heel voorzichtig... Ik ben al jaren aan het vechten, maar niks lukt me echt en ik ben alles gewoon zo moe... Hoe is het zover gekomen... Als kind was ik zeker niet ongelukkig, voelde me wel anders dan anderen en ik ben best wel gepest... Dat is me op een gegeven moment op gaan breken... Verder ben ik door een ernstige ziekte in 2000 alles waarmee ik bezig was kwijtgeraakt, m'n studie heb ik niet af kunnen maken, m'n bijbaantje kwijt, m'n sociale leven (wat toch al niet zo heel veel voorstelde) weg... In datzelfde jaar maakte ook nog eens m'n vader, van wie ik heel veel steun had, een einde aan z'n leven... Verder de dingen die "bij het leven horen", veel liefdesverdriet... Ik heb nog nooit een vriendin gehad, doet me ook veel pijn... Heb nooit veel zelfvertrouwen gehad en dat is er met al die ellende niet beter op geworden... Ik heb echt geen zin meer, snap vaak niet waarom ik het overleefd heb in 2000, scheelde niet veel... De vrienden en vriendinnen die ik heb laten me ook iedere keer weer barsten, ze hebben het maar druk met hun werk en partner... Voel me zo eenzaam... Ik heb het geprobeerd, maar van binnen ben ik helemaal kapot... Ik kan gewoon niet meer...
Datum:
24-09-2006
Naam:
F
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

ik weet et niej meer

ik ben een meisje van 16 jaar.
ik heb al heel veel dingen mee gemaakt
bijna 1 jr geleden heb k een abortus gedaan ik werd zwanger omdat ik me alleen voelde en dacht dat als ik een kind had dat alles dan weer goed kwam
maar mijn ouders waren islamithish dus ik heb een abortus gedaan
ik heb me altijd al alleen gevoelt dacht dat ik niemand had
mijn zus kon altijd goed mt me moeder praten maar ik niet ik was altijd voor me zelf
nu heb ik sinds 3 maanden een vriend ik doe egt alles voor hem
maar ik ben zo verslaaft aan hem dat ik hem wel meer dan 4 x perdag bel
en als die dan niet opneemt dan raak ik in paniek begin te zweten alles beint te draaien kan niet meer slapen ben bang dat er wat is gebeurt begin te huilen wil dan zelfmoord plegen en als ik dan ze stem weer hoor dan is alles over
ik heb het alleen mij hem ik weet niet wat ik er aan moet doen is het omdat ik alleen hem heb en niet alleen wil zijn net 5 min geleden belde ik hem op en een vriend van hem nam op die zij dat hij dood was maar ik hoorde hem lachen op de achtergrond (d8 ik)
dus ik nam het niet serieus en ik zei is goed die vriend zij bel hem maar zo op
er waren veel mensen daar maar een half uurtje geleden had ik hem ook al gebelt en toen was die aan het eten dus wat ben ik nu aan het doen helemaal in paniek voel de warmte al om hoog komen probeer me rustig te houden en zo en wacht gewoon tot dat hij naar mij belt
maar ald deze dingen aan de gang blijven ben ik bang dat me hooft zo vol woord dat ik echt zelfmoord pleeg wat moet ik doen?
Datum:
24-09-2006
Naam:
suzan
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

positief...negatief..:S

Hallo, ik ben een meisje van 17 jaar en op
zich gaat alles wel goed enzo maar het punt is dat ik het vaak voor mezelf verpest.
Ik heb een niet al te beste jeugd gehad en dat komt nu nog wel eens terug naar boven.

Hoewel ik over het algemeen erg positief ben ingesteld kan ik soms nog terugzakken in hoe ik me vroeger voelde. Dan ben ik verdrietig, doe ik niks, haal slechte resultaten etc. EN IK DOE HET ALLEMAAL ZELF!!!

Het zijn die momenten waarop ik me afvraag, "wat doe ik hier nog eigenlijk?!"
En WAAROM?!!!

Het enige wat mij er toedrijft door te gaan is dat ik weet hoeveel een positieve mentaliteit kan opleveren, in tegenstelling tot wat een slechte mentaliteit wel niet voor rampen kan veroorzaken.

Mijn advies aan jullie hier: probeer het leven zo positief mogelijk te zien. Je creert je eigen werkelijkheid,. GELOOF ME!!

Vaak is het nog niet eens de angst voor iets maar de angst zelf wat we vrezen.

Probeer je zo veel mogelijk te concentreren op wat je wel hebt in tegenstelling tot wat je niet hebt.

Deze gedachten helpen mij altijd. Deze...en de gedachte dat ik zelf controle heb over m'n eigen leven.

Die schudden me wakker uit de angst die ontstaat uit doemdenken. (iets waar ik een hekel heb, maar onbewust nog soms doe...)

Onthoud 3 dingen:

1. Blijf jezelf, probeer je niet anders voor te doen. Accepteer jezelf en ben trots!

2. Iedere keer als je gaat doemdenken gebruik dan de "so what?"truc. Zeg dit mentaal tegen jezelf na iedere doemgedachte tot er geen meer overblijft.
Oftewel...LEARN NOT TO CARE!!!

3.Probeer het beste in mensen te zien, ze te begrijpen en zo positief tegen alles aan te kijken.

Veel liefs iedereen en veel suc6!
Datum:
24-09-2006
Naam:
wouldn't u like to know? :P
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Alleen

Ik ja ik of ben ik nu een egoist?
Nou ik ben het zat.
Altijd alleen,op school , thuis en in een hele drukke club.
Alle druk op mij.
Alles gaat fout.
Ik ben alleen in mijn pijn maar deel ook ieder ander zijn pijn met me mee.
Ik heb een fulltime baan me zus niet maar zij verdient meer. Jaloezie.
Ik ben alleen en zij samen.
Nu is ze weer weg zonder mij.
Is het dan zo erg om alleen met mij tijd door te brengen?
Ik ben boos op hun maar zij zijn bozer op mij.
Ik wil niet meer alleen zijn ik ben bang om alleen te zijn.
Ik ben liever weg dan dat ik er niet bij hoor.
Geen reden om te blijven. Alleen angst voor wat ik wil.
ik ben een geest en dat op mij 17de.
Ik heb geen persoonlijkheid meer geen wil.
ik hoor alleen nog de stemmen van andere.
Mijn moeder, vader en zus , haar vriendinnen die zeggen dat zij me los moet laten. Maar ze is te laat ik laat haar los. IK wil niet meer zielig zijn. ik wil niet dik en middematig of arm meer zijn. Ik haat volwassen worden . ik heb al genoeg varantwoordingen.
Ik wil niet meer .
Maar kan het de mensen waarvan IK hou niet aandoen.
Ben bang voor de toekomst.
Datum:
24-09-2006
Naam:
Alex
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Leven of dood

Hallo,

Ik ben iemand van 18, en ik ben echt diep ongelukkig sinds mijn 12de.
Toen dacht het gaat wel over, iedereen denkt wel een keer zowiets. Maar elk jaar weer bleef de gedachte. Tot op mijn 16de toen leerde ik mijn nu ook nog huidige vriend kennen. Het leek even heel goed met me te gaan, ik had vrienden, ging goed op school, had een super lieve vriend. Maar na een jaar ging hij het leger in. Ik voelde me eenzaam, ik had ook geen vrienden meer. Het ging echt heel slecht tussen mijn moeder en mij. (dat is ook al sinds mijn 12de). En nu denk ik al een jaar weer dagelijks aan zelfmoord. Ik wil het zo graag, maar ik kan het niet. De enige gedachte die mij gelukkig maakt is dan ook dat ik het leven uit mijn lichaam voel vloeien. Niemand weet dit van mij dat ik er zo over denk. Mijn vriend weet wel dat ik me ongelukkig voel, maar hij begrijpt mij niet. Voor anderen ben ik een lief, aardig, zorgzaam, knap meisje. Maar dat is alleen maar schijn. Ik kan niet met mijn gevoelens omgaan, kan ook niet heel goed met andere mensen contact maken, heb absoluut niet een leuke jeugd gehad, en ben eenzaam.

Nu maar hopen dat de dood mij snel komt halen, want echt zelfmoord plegen ben ik toch te zwak voor.
En ik ben er bang voor dat het niet lukt en dat dan iedereen weet hoe ongelukkig ik ben, en dat wil ik niet.

ik wil niemand er niemand mee belasten met mijn dingen. Ik ben het niet waard om je zorgen over te maken.
Datum:
24-09-2006
Naam:
Silvia
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

someday we all have to go

what if you dont know who you are
what if you dont know what you are
what if evrything you ever dreamed of doesn't exist.
what if evryone blames you.
what if its our destiny to be doomed ...

well , thats the moment you start to realize that evrything you ever did and tried to change was totaly useless.
it feels like you're running in a wheel and it doesn't matter how fast and how long you run,because in the end it doesn't change at all...

20 years ,, and nobody didn't care ,, then you think : why???

and thats the moment when you starting to become insane ...
but who cares anyway???
so you hope that someday it all be over
but you have more chance to win the lottery.

hahaha finaly!!! totaly insane
if you've got noting to lose ,why try to act normal.
(when you realize this , you wish you never existed )
but then its time to take revenge...;(
and just when you want to ...
they want to help you ...
then i tried , but in a few weeks evrything become the same as it was before...

so please dont be the same fool as i was ,, if you have the chance : take it



Datum:
24-09-2006
Naam:
i dont even exist
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Wat nu??

Zelfmoord lijkt soms de enige oplossing...
Maar den denk ik aan de mensen die wel om mij geven. Kon ik maar gelukkig zijn. Het is allemaal zo moeilijk. Ik hou van mijn familie maar ik haat mijn leven...
Datum:
24-09-2006
Naam:
Fieke
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

de dood

de dood id onvoorspelbaar,
de dood kan altijd komen,
het leven is 1 groot risico,
als je iedereen verlaat,
verlost van de hel op aarde,
op naar de hemel,
de dood is altijd in de buurt,
de dood pakt je wanneer hij wil,
sommige zien de dood als een probleem,
ik zie het als een oplossing voor mijn problemen,
het kan zomaar voorbij zijn.

ik heb dit zelf geschreven. ik ben moe, ik wil niet meer. Ik wil weg. Maar ik weet dat er mensen zijn die het erger hebben als ik. Bijvoorbeeld een goede vriendin van mij. Maar zij blijft ook volhouden. maar dat kan ik niet. En ik ben blij dat ik niet de enige ben die zo over het leven denkt.
dOeii grOetjuhs Jellii
Datum:
24-09-2006
Naam:
ellen
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

my jungle

ben 21.maar voel me wel 100.zo moe ben ik van alle troep in myn nog niet zo lange leven somige ze zegen te jong om het nu al te beeindigen.dat het nog goedt komt.nouw ik kan je zeggen naar 6 jaar knoken.voel ik nog steeds geen verschil voel me alleen nog meer moe.moe waarvan.ik heb geen fyne kindertyd gehadt echt nie meer klapen als eten ben egenlyk door de straat opgevoedt ik dacht dat daar me vrienden waaren.ze lieten me vallen.ik heb ook veel mensen met een jonglefen verloren dat vreet aan me.omdat die altyd goedt geleeft hebben
en ik die alles deedt wat verboden was nie
wat ik bedoel de goeden sterfen altyd in me leven en dan vraag ik me af is er wel een god.en zo ja waarom doet ie dit soort dingen.de goeden laten sterfen.myn leven is zo naar de knopen ik heb geen vrienden ik kryg geen liefde(partner) nu zullen wel velen wel denken die ene is er wel voor you daar buiten op deze aardtbodem.nouw waar dan ik zoek al 6 lange en eenzamme jaren en heb nog steeds niet gevonden.ik zoek ook niet meer blyf de rest van me mischien korte leven wel aleen.er is toch niemand echt niemand die me wil.ook al zegt men van wel ik ken de waarheid er is niemand voor my.ik kan niet meer ik ben het leven spuugzat ik moet elke dag maar knoken in het leven.nooit is een dag dat ik kan lachen zoals vroeger.ik lach al jaren niet meer.nu zegen somige je moet blyven knoken voor de mensen die je lief hebben.maar ik kan niet meer ben op.(is het dan egoiesties van me als ik ermee uitschy?)ik kan niet meer ik kan niet meer
geef myn ziel de rust die het nodig heeft
ook al is het in de doodt
Datum:
24-09-2006
Naam:
niet belanryk(intreseert toch niemandt)
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.