Levensverhalen (pagina 1629)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Altijd ruzie..

Hoi, ik ben 13 jaar. Ik heb heel vaak ruzie met mijn ouders,, dan zul je wel denken dat heeft iedereen, maar dit is echt heel erg. Mijn vader scheld me voor k*twijf uit, en trapt. mijn moeder kan mij niet aan. Altijd keren mijn ouders tegen mij. Ze noemen me niet eens meer bij mij naam,,maar bijv k*tkind enzo.
Mijn broertje is de enigste jongen samen met mn vader in huis. Hij wordt echt heel erg voorgetrokken. Ik doe precies het zelfde als hem,, maar ik doe het verkeerd en hij goed, Mijn vrienden laten me allemaal in de steek. Ik heb heel lang een beste vriendin gehad. . maar ik ben er inmiddels achter dat ze helemaal niet zown goede vriendin is.. ze sluit mij zo ontezettend buiten. ik wordt ook gepest.
Ik geloof in God en ik hoop dat ik snel bij hem ben..soms,, zie ik het leven echt niet meer zitten, dan wil ik er een einde aan maken.. maar hoe??
Datum:
23-09-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

verdriet

Ik ben nu 5 jaar gescheiden een nieuwe vrouw ontmoet zeer jaloers vertrouw me niet dus ik kan er niet meer tegen dus wil ik zelfmoord plegen maar een touw duurt te lang pillen gaat te langzaam dus denk ik om een pistool op de zwarte markt te kopen in een keer klaar en duurt niet zolang hoop ik.
Datum:
23-09-2006
Naam:
klaas
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Ik zie het niet meer zitten

Ik ben 67 jaar. Heb alles wat mijn hartje begeert. Echter bij vlagen zeer sterke dwanggedachten over zaken, die naar mijn mening geregeld moeten worden. Het trieste is, dat de dwanggedachten gebaseerd op materiele dingen. Mijn hele lichaam gilt om rust, ik kan slecht slapen en overal loert het gevaar van mijn gedachten. Gedachten, die op zichzelf niet belangrijk zijn maar in stresssituaties komen die gedachten steeds terug ondanks, dat ik voor mijzelf de beslissing genomen heb het anders te doen. Mijn vrouw houdt het niet meer vol en ik denk als je zo beroerd voelt waarom dan door leven ik maak het metzelf tot een hel en andereen daarbij. Waarom niet een overdosis dan ben ik van alle problemen af. Psycho-therapie helpt niet. Ik weet het allemaal zo goed maar ik kan het niet uitvoeren door lichamelijke spanning. Mijn lichaam houdt het niet meer vol, waarom dan door die hel gaan en er beter maar een eind aan maken. Medicijnen en drank helpt ook al niet meer.
Het is heel erg ook voor mijn vrouw en familie, kinderen en kleinkind maar zo is het ook geen leven.
Datum:
23-09-2006
Naam:
J.A.L. van Dijk
Leeftijd:
67
Provincie:
Zuid-holland

dood

Ik ben de laatste tijd steeds vaker aan het denken hoeeel ibuprofen ik zou kunnen om dood te gaan. ik wil zo graag stoppen met leven, ik zie het nut er niet meer van in. Ik doe altijd maar wat er van mij verwacht wordt, nooit kan ik er zelf echt in meedenken. Ik zit in mn examenjaar van mn VWO. IK kijk alsmaar op tegen de examens waar ik gek an wordt. Ik haat mezelf. Ik ben lelijk, te dik, en ik wordt thuid niet geaccepteerd. Ik ken geen liefde. Misschien heb ik het als klein kind gehad, maar nu wee tik niet meer wat het is. Ik irriteer me aan alles en ik weet niet meer wat ik moet doen, zo kan ik gewoon niet meer leven, ik wil dood.
Datum:
23-09-2006
Naam:
Ayla
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

ik wil dood....

hallo, ik ben een meisje van 15 jaar en zit met een probleem. ik ben al 3 jaar verliefd op dezelfde jongen, maar sinds nu bijna een jaar gaat mijn beste vriendin met hem. ik probeer soms egt wel blij voor ze te zijn maar dat kan ik gewoon niet. ik hou egt soveel van hem, en mijn vriendin geeft mij altijd het gevoel dat ze het alleen maar doet om mij te pesten ofso want dan zegt ze altijd tegen mij dat ze hem helemaal niet leuk vind.. maar dan zijn we weer ergens en dan gaat ze weer met hem zoenen waar ik dan bij sta.. terwijl ze heeel goed weet hoeveel ik nog steeds van hem hou, ik heb ook dankzij haar al een paar x hele erge ruzie met hem gehad.. dit doet mij egt heel veel pijn en verdriet en ik snij mezelf daarom ook heel vaak in me armen maar er is egt niemand die me kan begrijpen, ik snap ook wel dat dit eigelijk helemaal geen goeie vriendin van me is.. maar aan de andere kant wil ik haar ook niet kwijt en als ik ruzie met haar krijg dan heb ik dat ook gelijk met hem en dat wil ik niet! ook hebben mijn ouders heel vaak ruzie en zitten ze altijd op mij te zeiken, ik kan nooit iets goed doen voor ze, daarom denk ik ook heel vaak; was ik maar gewoon dood nu, dat lijkt me veel beter.. sommige mensen kunnen zich dit niet voorstellen omdat ze zelf zown perfect leventje hebben, maar bij mij zit egt alles tegen, ook ben ik dit jaar blijven zitten op school en moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.. het allerliefste zou ik gwoon dood willen maar ik wil de mensen die nog wel om me geven, bijvoorbeeld mijn zus, geen verdriet doen omdat zij dat niet aankan! ook heb ik afgelopen jaar 4 overlijdensgevallen meegemaakt waar ik ook nog steeds heel veel verdriet om heb, steeds heb ik ook het gevoel dat ik die mensen kan zien en op de 1 of andere manier toch nog contact met ze heb.. daarom wil ik ook liever dood zijn omdat ik wel geloof dat er hierna nog wel een leven is wat mij veel mooier lijkt, maar sommige mensen kan ik gewoon niet dit verdriet aan doen! kan please iemand mij helpen ik weet niet meer wat ik moet doen!
Datum:
23-09-2006
Naam:
Laura
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

niet denken dat je niet goed genoeg bent..

ik ben roos en ik ben 14 jaar ik woon in gelderland..

ik had altijd het gevoel dat ik niks of niemand waard was ik ging/ga altijd de fout in.
ik heb het gevoel nog steeds wel, ik heb altijd ruzie, mesen kennen mij wel en ik hun niet, als ik over straat loop hoor ik roos, vieze kanker hoer en dan denk ik wie ben jij hoe ken jij mij.
ik heb mensen die denken dat ze me kennen als ze me alleen nog maar gesien hebben. zonder met me gepraat te hebben, die slechte dngen over mij gehoord hebben en dan dneken dat het noding is om mij te slaan.
ik denk nu nog steeds mij mag je slaan zolang je van mijn ECHTE vrienden afblijft.
ik heb ook vak zat gedacht nu ga ik er een eind aan maken, zelfs als klein meisje al.

een tijdje geleden is mijn oom alcohollist gewoon en had 2 kinder een jongen van 10 jaar en een meisje van 5 jaar.
hij liep weg van huis en zei tegen zijn kinderen ik hoef jullie niet meer te zien.
hij heeft bij familie geslapen en op straat rondgezwerft.
tot op de dag dat hij ook zelf een eind aan zijn leven maakte..
ik weet niet hoe hij het gedaan heeft en dat wil ik eigenlijk ook niet weten.

iedereen had een schuld gevoel, mensen dachten als wij hem nou geholphen hadden, als wij hem nou niet weg hadden laten gaan, als wij hem nou naar een afcickcentrum hadden gebracht en ga zo maar door.
ieder een loopt nog steeds met vragen, boosheid, verdriet en angst rond.

de begrafenis was was zo mooi daar zijn haast geen woorden voor.
als je zag hoeveel mensen en waren die om hem geven, die hem missen die huilden van veriet, jong en oud, er waren heel veel kinderen maar ook heel veel vrienden en familie en ouders van vrienden van zijn kinderen.
toen zijn zoontje een verhaal voor las over hoe zijn vader was op een gewone doordeweeksedag kon ook hij zijn tranen niet binnen houden de alle maar dan ook echt alle mensen die aanwezig waren moesten huilen.

ik wil hier mee zeggen dat ook al denk je dat je niks waard bent je bent het wel.
ik praat met vrienden die ik echt kan vertrouwen, als ik met problemen zit en me kut voel.
ookal heb ik nog steeds de neiging om me te snijden, alles kapot te maken en mischien een einde aan het leven te maken, ik doe het niet.
ik weet dat er ook mensen zijn die om me geven die verdriet zullen hebben, met vragen, pijn en boosheid zullen rondlopen.

mijn oom was hiervan mijn voorbeeld.

ik heb aan vrienden belooft me niet meer te snijden en dingen kapot te maken en met problemen naar hun toe kom zodat zij mij kunnen helpen en steunen.

bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht.
Datum:
23-09-2006
Naam:
roos
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Die gozer maakt me gek

Ik word gestalkt door die jongen op zo'n blog, ik weet niet meer wat ik moet doen.
Hij zegt dat hij van me houdt, maar ik kan zijn liefde niet wederzijdsen.
Ik ben vandaag al uit m'n kamerraam gesprongen, maar ik woon in een kelder.
Wat moet ik nu doen, als ik mijn moeder vraag, misbruikt ze me.
Datum:
23-09-2006
Naam:
Kets
Leeftijd:
8
Provincie:
Friesland

Zelfmoord?

Ik denk vaak na over zelfmoord; school is fucked up, me computer vol virusse zodat ik gekochte software, waar ik lang en hard voor gewerkt heb, mijn moeder haar vrije dag aan opofferde om te 200km te rijden verkloot is.
Soms is het zo dichtbij, dan weer erg ver weg.
dood.
zelfmoord.
Ik kan het niet.
Ik wil het.
Ik wil geen problemen meer.
Ik kan het mijn ouders niet aandoen, ze hebben erg weinig geld.
Op welke manier dan? Ik dacht al een paperclip in het stopcontact, als ik nat ben (dan ga je sneller dood). Voor een trein springe is zow lullig voor die gast die in de trein zit..........


Anoniempjuh
Datum:
22-09-2006
Naam:
Anoniempjuh
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

waarom

ik ben een meisje van 13.mijn ouders zijn uit elkaar en mijn vader heeft me vroeger 1 keer sexueel misbruikt en andere dingen.elke dag sijn mijn ouders nou moeder en stiefvader boos op me en me familie ziet me ook niet zitten,ik ben niet lelijk maar best knap en aardig maar ik heb nog nooit een vriendje gehad. ik zie het leven niet meer zitten warom doe ik dit nog.ik wil mensen absoluut niet aanmoedige om zelfmoord te plegen maar ik denk wel vaak hoe soude se sich voelen als i kdat wel doe eigen schuld.maar je kan het beste verder gaan en je proberen tegen te houden wat als het later beter word hoe slecht het nu ook lijkt?

Veel succes aan iedereen x ....
Datum:
22-09-2006
Naam:
....
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

niet meer mezelf

Toen ik opgroeide was bij mij alles koek en ei,tussen mijn ouders was alles prima en ook ik zat goed in mijn vel er werdt goed voor me gezorgt.In het jaar 1990 laarde ik mijn vriendin kennen (lan) bij haar was het precies andersom zij had geen makkelijke jeugd gehad,ik steunde haar graag bij haar problemen maar had het gevoel niet haar te kunnen begrijpen omdat ik dat soort problemen nooit heb mee gemaakt.Waardoor ik een heel onzeker gevoel kreeg,waar ik moeilijk mee om kon gaan.Dus als het dan uit de hand liep (ruzie)dan vluchte ik weer,hoe graag ik haar ook wilde helpen ik kon niet met dat gevoel omgaan hoe zij zich voelde terwijl ik alles van de positieve kant bekeek en ook altijd gedaan heb.Begin 1999 hadden we besloten samen een kind te nemen,ondanks het feit dat ik bang was(of het allemaal wel goed zou gaan)werd in 2000 onze dochter geboren,ik moest helaas voortijdig haar verlaten de spanningen waren zo hoog op gelopen en ik kon er niet mee over weg(waar ik al bang voor was)Ik ben boos weggegaan omdat naar mijn gevoel zij der best er niet voor gedaan heeft om onze relatie te redden en ik heb haar gesmeekt om toch iets te onder nemen maar het mocht niet baten,voor dat onze dochter werdt geboren ging ik boos weg ,ging op mn eigen wonen in de veronder stelling dat het toch nog goed zou komen. 7 jaar lang ben ik weekend vader geweest we gingen toch nog met zn drieen op vakantie en dan weer een dagje weg en een dagje zus en een dagje zo.rechtzaken en ruzies en noem maar op,maar ik was boos en bleef boos en eigewijs maar ik hield verschrikkelijk veel van haar en mijn dochter en ik had daarom geen behoefte aan een andere relatie ik zag alleen maar ons leven en onze toekomst. Tot ik op een dag van haar hoorde dat ze al een half jaar een relatie had met iemand.Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel,ik was niet meer boos maar werdt verschrikkelijk verdrietig alles kwam naar boven maar dan ook alles.Al die jaren waar ik hoop heb gehad al die jaren wat ik van mn dochter heb moeten missen alle grote dingen maar ook alle kleine dingen kwam als een koude douch over me heen.En vannaf dat moment ben vreselijk alleen zij doet alleen nog maar bot vannaf het moment dat ik wist dat ze een relatie had terwijl ik al die jaren voor haar klaar gestaan heb ik kan dit zo moeilijk begrijpen (ben ik dan zo naief geweest?)voor mijn dochtertje is alleen een nieuw iemand bij mama in huis gekomen waar ze het goed mee kan vinden,hij is nog jong 12 jaar jonger als ik en dat doet ook pijn .al de dingen die hij doet met mijn dochter ,naar school brengen en een varhaaltje lezen voor het slapen gaan en al die kleine dingentjes daar had ik moeten zijn.Nu pas krijg ik het verdriet de pijn van het moeten missen van mijn twee favorieten na 7 jaar boos te zijn geweest komt dit allemaal veels te hard en onverwacht aan.ik ben alleen en zie het gewoon niet meer zitten,ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.Op mijn werk en in mijn prive leven loopt alles in het honderd ik voel me zo........? Het omgaan met dit gevoel valt me zwaar zo zwaar dat ik er soms aan denk om er uit te stappen en ook al zie ik mijn kleine meisje voor me ik kan de kracht bijna niet meer opbrengen om zo verder te gaan ik ben zo ongelukkig ik heb dit nog nooit meegemaakt 24/7 maalt het door mijn hoofd ik slaap niet meer,ik zit in een soort roes maar dat is zo een diepe roes dat ik rare dingen ga denken en doen en daar ben ik bang voor,het leven is niet meer leuk en ik kan het positive er niet meer uit halen en heb het gevoel dat het alleen maar erger wordt weet niet meer wat ik moet doen zie het gewoon niet meer zitten, ik mis ze zo verschrikkelijk Hoe lang nog ?
Datum:
22-09-2006
Naam:
jeroen
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.