Levensverhalen (pagina 1629)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn verhaal..

Ik loop er al best wel lang mee.. Ouders zijn gescheiden, moeders heeft problemen met haar gezondheid, vaders heeft een nieuwe vriendin, mijn vader zie ik niet zo vaak meer vanwegen zijn nieuwe vriendin.. Hij heeft haast nooit tijd meer om even te kijken naar mijn wedstrijden. Ik werd op de basisschool gepest omdat ik anders was.. Jaren gingen verder totdat ik eindelijk naar een andere school ging, maar nee.. Die meiden gingen ook naar die school. De middelbare school gaat ook niet geweldig,, je word uitgemaakt voor dit en uitgemaakt voor dat.. Altijd de zondebok, Omdat ik altijd over me heen laat lopen, ik durf niks terug te doen, bang dat alles zich weer herhaald van de basisschool, als ik dan weer gepest word dan word ik gewoon gek ik heb allemaal waanideeën over hoe ze mij pijn gaan doen etc. Ik heb nu ook ruzie met mijn moeder ze zei dat ik beter weg kon zijn en dat het haar niks kan schelen, ze scheld me dan ook uit. Dan denk ik: Ja ik kan beter weg zijn, dan heeft mijn moeder geen last van me, ik word niet meer gepest of achtervolgd met die gedachten.. Het is gewoon beter zo, Ik denk wel dat ik mensen dan pijn doe, maar later kom ik ze toch weer tegen. School word me te veel al die stress etc. Je word er zo moe van, wéér school, wéér die kinderen, wéér dat gepest. Het is moeilijk en mischien is het ook beter zo..

Love..
Datum:
25-09-2006
Naam:
Feary
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

me leven in rare volgorde met rare zinnen maar klopt wel

ik wil dood maar ook weer niet want mijn vriendin en familie verdienen die pijn niet maar ik haat me eigen leven ik ben vet onzeker en word alleen rustig van roken maar heb geen geld meer voor sigaretten en ik krijg pas de 1e van de maand weer sigaretten ik ben tot en met het 3e van de middelbare school (2 jaar geleden) thuis heel erg buitengesloten en op voetbal ook ik werd overal buitengesloten ik heb problemen met droog blijven snacht's dat had ik elke nacht tot en met mijn 15e en nu is het stukken minder maar daar ben ik ook vet onzeker door geworden ik ging stelen dingen in de fik zetten ik heb ons huis heel bijna in de fik gestoken ik vocht met iedereen die me niet aan stond ik had echt genoeg van alles en wou zelfmoord plegen heb ook al aardig wat pogingen gedaan maar elke keer mislukt in het 3e kwamen me ouders achter een hele boel en hebben me naar een pscychiator gestuurd in die tijd kreeg ik ook een vriendin (sanne) en 1 van de 2 of allebei hebben me heel erg geholpen want toen ging het heel goed met mij, die relatie ging na 1 week weer uit maar we wouden een jaar lang allebei wel een relatie maar steeds NET niet maar ik kon wel heel goed met haar praten want ze had zelf ook een kut leven en kon heel goed luisteren ik heb toen in dat zelfde jaar een aardig goed leven geleden af en toe stelen etc maar niet echt veel.
Roken deed ik toen nog niet in dat goede jaar had ik heel vaak kleine ruzie’s met (sanne) en na dat ‘’goede’’ jaar hadden we weer eens ruzie en toen ontmoete ik tijdens die ruzie een andere meid(anita). En dat is sinds 10-01-05 mijn vriendin geworden en daar heb ik het echt heel fijn mee ze helpt me altijd en weet alles van me en ze kan goed luisteren. Toen we ongeveer een half jaar verkering hadden werd haar zusj ernstig ziek echt heel ernstig en hadden we een hele moeilijke tijd alleen bleek onze liefde zo sterk dat we bij elkaar bleven hoe moeilijk het ook was. En daar heb ik nog altijd mee en ze weet ook van mijn zelfmoord gedachte’s etc. Ik ben heel raar tegenwoordig alle dingen die door dierbaren van mij worden gezegd of gedaan en ik niet leuk vind ook al was dat niet zo bedoeld en weet ik dat zelf ook word ik heeeeeeel depressief van en krijg ik zelfmoord nijgingen. Ik draai het zo om in me hoofd dat ik denk dat het wel zo bedoeld was. Als ik weer op school kom sochtend’s gaat het goed met me en weet ik dat al die dingen niet zo bedoeld waren en lijk ik vet vrolijk etc. Maar als ik weer thuis kom op me kamer begint het weer ik msn vaak met me vriendin en vertel dan waarom ik me zo kut voel. Ik vertel haar alles en soms lijkt het dat ik boos doe maar ik ben gewoon vet depressief. Dat helpt me voor even als ik haar alles vertelt heb maar dan is er zo weer wat aan de hand ik ben nu ongeveer dagelijks VET depressief door iets doms. Ik ben heel bang dat me vriendin er een keer genoeg van krijgt dat ik altijd wat te zeuren heb en dat ze het dan uit maakt. Want dan weet ik echt 100% zeker dat ik zelfmoord ga plegen. Dat weet me vriendin ook en ik hoop niet dat ze daarom bij me blijft. Met mijn school gaat het ook kut ik kan kleine dingen wel aan maar als het een boel kleine dingen worden of 1 groot ding en ik kom er niet uit dan word ik heeeeeeeelemaal gek en gestresst en depressief. Ik word echt van alles vet depressief. Ik rook ook sinds ongeveer een half jaar en ik heb daar heel veel spijt van ik heb al een paar keer willen stoppen 1x omdat me vriendin ‘schijn’zwanger was en wij dachten dus echt en toen zijn we samen gestopt maar toen we er achter kwamen dat het niet echt zwanger was zijn we gelijk weer begonnen daarvoor wou ik 1x stoppen omdat me ouders der achter kwamen en ze me omgepraat hadden maar me vriendin wou absoluut niet stoppen en heeft me weer teruggepraat nadat we vette ruzie gehad hebben ik ben best bang voor me vriendin hoe zielig ik dan ook klink ....................Ik ben echt heeel blij met haar en zou haaar voor geen goud kwijt willen.................................... maar ik ben gewoon bang voor haar boze reactie’s en probeer dat zoveel mogelijk te verwijderen daarom praat ik er met haar niet over dat ik wil stoppen met roken want ik ben bang dat ze dan net als vorige keer zo boos reageert. Alleen het probleem is dat ik er vet depressief door word. Ik rook nu al te lang denk ik om ooit nog te stoppen. Maar de reden dat ik niet wil roken wanneer ik depressief ben is weer anders dan als ik gewoon op school vrolijk rond loop. Want als ik vrolijk op school rond loop is het probleem dat ik echt nie veel geld heb dat is eigenlijk het enige probleem als ik vrolijk bent want ik vind het aan de ene kant niet zo erg dat je er eerder dood door gaat. Maar als ik depressief ben weet ik dat ik geen roker wil zijn ik wil gewoon veel sporten en iets van me leven maken zonder roken. Stoer zijn door te roken hoeft van mij niet ze accepteren me maar hoe ik ben zo niet jammer dan. Ik wil niet roken alleen ik zie GEEN uitweg om nog te stoppen.


Het verhaal klopt voor geen meter van de volgorde veel zinnen lopen niet op elkaar en er mist ook van alles maar dit is het in grote lijnen. En ik hoop dat je alles snapt anders zet je het maar op de site ik lees elke dag wel ff ik heb wel andere namen gebruikt anders komen er misschien mensen achter wie ik ben.


Datum:
25-09-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

Alles tegelijk en daarom veel te veel

Begin mei 2006 zette ik een punt achter mijn relatie. Een relatie waarin ik ben gekleineerd en bijna gebruikt ben als opblaaspop. Niets was goed wat ik deed. Ik dacht dat met het beëindigen van de relatie weer enigszins licht aan het einde van de tunnel zou zijn. Maar daarna begon de echte ellende. De bank wilde het huis verkopen omdat er beslagen op zaten (veroorzaakt door mijn ex). Mijn ex plunderde de woning en liet mij met een bank, een kast en een stoel achter. Het bedrijf waar ik voor werkte werd verkocht en de nieuwe eigenaar is met de noorderzon vertrokken: geen inkomen meer. Een vriend waarvan ik dacht dat hij een vriend was, leek ineens iets anders aan zijn hoofd te hebben. Alle steun die ik van hem had gekregen was van de één op de andere dag verdwenen.
Ik overzie het allemaal niet meer. Geld om te eten heb ik niet meer, de hypotheek kan ik niet meer betalen, ik heb geen inkomen. Mijn ouders en 1 vriendin staan wel altijd voor me klaar, maar dat is het dan ook. De afgelopen 5 dagen huil ik bijna non-stop. Zie geen leuke dingen meer. Ik moet mezelf vooruit slepen. Heb het gevoel overal alleen voor te staan. De avonden en weekeinden duren vreselijk lang. Vrienden heb ik niet. Vanaf eind mei denk ik regelmatig aan stoppen met leven. Ik weet het niet meer. Zie geen uitweg. Naar de buitenwereld toe hou ik me groot. Niemand heeft door dat ik er een einde aan wil maken.
Het leven is zo eenzaam.
Datum:
25-09-2006
Naam:
AD
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

helemaal aan't einde

Ik zie het de laatste jaren ni meer zitten ,elke dag komt er een last meer op m'n schouders terwijl er niks meer afvalt. De enige 2 redenen dat ik het ni doe zijn m'n 2 lieve dochterjes. Maar ik begin alsmaar meer te twijfelen om er toch een eind aan te maken. De papa van m'n kindjes heeft me al 3x bedrogen en het gaat alsmaar slechter tussen ons. Geen knuffels , geen kussen niks meer, maar ik kan ni stoppen met hem graag te zien. Soms wil ik weggaan en op m'n eigen benen gaan staan. Maar als ik m'n kinderen ni meer alle dagen kan zien dan hoeft het voor mij helemaal ni meer
Ik zit er helemaal onderdoor, zelfs nu denk ik "ik doe de raam open en ik spring eruit!"
Datum:
25-09-2006
Naam:
Peggy
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Hoi allemaal

Hoi iedereen,
Ik ben elizabeth en 15 jaar. Ik loop nu bijna 5 jaar rond met de gedachte om mezelf te gaan vermoorden. Komt door veel ruzies thuis en op school. Ben mijn 2 oma's kwijtgeraakt aan kanker. En rond die tijd ben ik gaan snijden. Nu heb ik erover gepraat met een goede vriendin van mij, en het bleek dat zij dat ook al een tijdje heeft. We zijn nu van plan om samen voor een trein te springen of een overdosis in te nemen. We kunnen het niet meer aan. Het is heel lastig voor anderen om het te begrijpen..
Dit is mijn verhaal
Datum:
25-09-2006
Naam:
Elizabeth
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Alles is al voorbij

Ik ben net een week geleden 18 geworden. Maar dat wil ik helemaal niet. Het liefst zou ik terug gaan, maar dat kan dan weer niet. Voor mij heeft de tijd stilgestaan en ik voel niks anders dan pijn. Pijn voor mijn vriend die 8 maanden geleden overleden is. Al die tijd denk ik non stop aan hem. Ik wil niet meer verder. Heb genoeg meegemaakt en zie geen reden meer.

De enige reden waarom ik hier nog ben is, omdat ik dan mijn familie en mijn vrienden moet missen. Dat ik ze dan nooit meer kan zien, nooit meer even praten of een knuffel. En ik wil hun geen pijn en verdriet bezorgen. Dan zou ik de mensen waar ik van hou net zoveel pijn bezorgen als waaraan ik onderdoor ga. Dat wens ik niemand toe. Dus blijf ik zolang nog maar leven, met de gedachte aan de dood in mijn hoofd. Met de gedachte aan mijn vriend erbij, hopend dat ik het nog vol kan blijven houden. Van binnen ben ik meerendeels al gestorven. Elke dag een stukje meer. Maar ik maak er geen einde aan. Nog niet, want ik weet dat doodgaan onvermijdelijk is. Met geduld wacht ik het gewoon af.
Datum:
25-09-2006
Naam:
Damaged Roses
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

I'm broken

Ik weet gewoon niet meer hoe ik verder moet. Het gaat al zoveel jaren niet goed met me en dan zeg ik het nog heel voorzichtig... Ik ben al jaren aan het vechten, maar niks lukt me echt en ik ben alles gewoon zo moe... Hoe is het zover gekomen... Als kind was ik zeker niet ongelukkig, voelde me wel anders dan anderen en ik ben best wel gepest... Dat is me op een gegeven moment op gaan breken... Verder ben ik door een ernstige ziekte in 2000 alles waarmee ik bezig was kwijtgeraakt, m'n studie heb ik niet af kunnen maken, m'n bijbaantje kwijt, m'n sociale leven (wat toch al niet zo heel veel voorstelde) weg... In datzelfde jaar maakte ook nog eens m'n vader, van wie ik heel veel steun had, een einde aan z'n leven... Verder de dingen die "bij het leven horen", veel liefdesverdriet... Ik heb nog nooit een vriendin gehad, doet me ook veel pijn... Heb nooit veel zelfvertrouwen gehad en dat is er met al die ellende niet beter op geworden... Ik heb echt geen zin meer, snap vaak niet waarom ik het overleefd heb in 2000, scheelde niet veel... De vrienden en vriendinnen die ik heb laten me ook iedere keer weer barsten, ze hebben het maar druk met hun werk en partner... Voel me zo eenzaam... Ik heb het geprobeerd, maar van binnen ben ik helemaal kapot... Ik kan gewoon niet meer...
Datum:
24-09-2006
Naam:
F
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

ik weet et niej meer

ik ben een meisje van 16 jaar.
ik heb al heel veel dingen mee gemaakt
bijna 1 jr geleden heb k een abortus gedaan ik werd zwanger omdat ik me alleen voelde en dacht dat als ik een kind had dat alles dan weer goed kwam
maar mijn ouders waren islamithish dus ik heb een abortus gedaan
ik heb me altijd al alleen gevoelt dacht dat ik niemand had
mijn zus kon altijd goed mt me moeder praten maar ik niet ik was altijd voor me zelf
nu heb ik sinds 3 maanden een vriend ik doe egt alles voor hem
maar ik ben zo verslaaft aan hem dat ik hem wel meer dan 4 x perdag bel
en als die dan niet opneemt dan raak ik in paniek begin te zweten alles beint te draaien kan niet meer slapen ben bang dat er wat is gebeurt begin te huilen wil dan zelfmoord plegen en als ik dan ze stem weer hoor dan is alles over
ik heb het alleen mij hem ik weet niet wat ik er aan moet doen is het omdat ik alleen hem heb en niet alleen wil zijn net 5 min geleden belde ik hem op en een vriend van hem nam op die zij dat hij dood was maar ik hoorde hem lachen op de achtergrond (d8 ik)
dus ik nam het niet serieus en ik zei is goed die vriend zij bel hem maar zo op
er waren veel mensen daar maar een half uurtje geleden had ik hem ook al gebelt en toen was die aan het eten dus wat ben ik nu aan het doen helemaal in paniek voel de warmte al om hoog komen probeer me rustig te houden en zo en wacht gewoon tot dat hij naar mij belt
maar ald deze dingen aan de gang blijven ben ik bang dat me hooft zo vol woord dat ik echt zelfmoord pleeg wat moet ik doen?
Datum:
24-09-2006
Naam:
suzan
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

positief...negatief..:S

Hallo, ik ben een meisje van 17 jaar en op
zich gaat alles wel goed enzo maar het punt is dat ik het vaak voor mezelf verpest.
Ik heb een niet al te beste jeugd gehad en dat komt nu nog wel eens terug naar boven.

Hoewel ik over het algemeen erg positief ben ingesteld kan ik soms nog terugzakken in hoe ik me vroeger voelde. Dan ben ik verdrietig, doe ik niks, haal slechte resultaten etc. EN IK DOE HET ALLEMAAL ZELF!!!

Het zijn die momenten waarop ik me afvraag, "wat doe ik hier nog eigenlijk?!"
En WAAROM?!!!

Het enige wat mij er toedrijft door te gaan is dat ik weet hoeveel een positieve mentaliteit kan opleveren, in tegenstelling tot wat een slechte mentaliteit wel niet voor rampen kan veroorzaken.

Mijn advies aan jullie hier: probeer het leven zo positief mogelijk te zien. Je creert je eigen werkelijkheid,. GELOOF ME!!

Vaak is het nog niet eens de angst voor iets maar de angst zelf wat we vrezen.

Probeer je zo veel mogelijk te concentreren op wat je wel hebt in tegenstelling tot wat je niet hebt.

Deze gedachten helpen mij altijd. Deze...en de gedachte dat ik zelf controle heb over m'n eigen leven.

Die schudden me wakker uit de angst die ontstaat uit doemdenken. (iets waar ik een hekel heb, maar onbewust nog soms doe...)

Onthoud 3 dingen:

1. Blijf jezelf, probeer je niet anders voor te doen. Accepteer jezelf en ben trots!

2. Iedere keer als je gaat doemdenken gebruik dan de "so what?"truc. Zeg dit mentaal tegen jezelf na iedere doemgedachte tot er geen meer overblijft.
Oftewel...LEARN NOT TO CARE!!!

3.Probeer het beste in mensen te zien, ze te begrijpen en zo positief tegen alles aan te kijken.

Veel liefs iedereen en veel suc6!
Datum:
24-09-2006
Naam:
wouldn't u like to know? :P
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Alleen

Ik ja ik of ben ik nu een egoist?
Nou ik ben het zat.
Altijd alleen,op school , thuis en in een hele drukke club.
Alle druk op mij.
Alles gaat fout.
Ik ben alleen in mijn pijn maar deel ook ieder ander zijn pijn met me mee.
Ik heb een fulltime baan me zus niet maar zij verdient meer. Jaloezie.
Ik ben alleen en zij samen.
Nu is ze weer weg zonder mij.
Is het dan zo erg om alleen met mij tijd door te brengen?
Ik ben boos op hun maar zij zijn bozer op mij.
Ik wil niet meer alleen zijn ik ben bang om alleen te zijn.
Ik ben liever weg dan dat ik er niet bij hoor.
Geen reden om te blijven. Alleen angst voor wat ik wil.
ik ben een geest en dat op mij 17de.
Ik heb geen persoonlijkheid meer geen wil.
ik hoor alleen nog de stemmen van andere.
Mijn moeder, vader en zus , haar vriendinnen die zeggen dat zij me los moet laten. Maar ze is te laat ik laat haar los. IK wil niet meer zielig zijn. ik wil niet dik en middematig of arm meer zijn. Ik haat volwassen worden . ik heb al genoeg varantwoordingen.
Ik wil niet meer .
Maar kan het de mensen waarvan IK hou niet aandoen.
Ben bang voor de toekomst.
Datum:
24-09-2006
Naam:
Alex
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.