Levensverhalen (pagina 1631)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil dood....

hallo, ik ben een meisje van 15 jaar en zit met een probleem. ik ben al 3 jaar verliefd op dezelfde jongen, maar sinds nu bijna een jaar gaat mijn beste vriendin met hem. ik probeer soms egt wel blij voor ze te zijn maar dat kan ik gewoon niet. ik hou egt soveel van hem, en mijn vriendin geeft mij altijd het gevoel dat ze het alleen maar doet om mij te pesten ofso want dan zegt ze altijd tegen mij dat ze hem helemaal niet leuk vind.. maar dan zijn we weer ergens en dan gaat ze weer met hem zoenen waar ik dan bij sta.. terwijl ze heeel goed weet hoeveel ik nog steeds van hem hou, ik heb ook dankzij haar al een paar x hele erge ruzie met hem gehad.. dit doet mij egt heel veel pijn en verdriet en ik snij mezelf daarom ook heel vaak in me armen maar er is egt niemand die me kan begrijpen, ik snap ook wel dat dit eigelijk helemaal geen goeie vriendin van me is.. maar aan de andere kant wil ik haar ook niet kwijt en als ik ruzie met haar krijg dan heb ik dat ook gelijk met hem en dat wil ik niet! ook hebben mijn ouders heel vaak ruzie en zitten ze altijd op mij te zeiken, ik kan nooit iets goed doen voor ze, daarom denk ik ook heel vaak; was ik maar gewoon dood nu, dat lijkt me veel beter.. sommige mensen kunnen zich dit niet voorstellen omdat ze zelf zown perfect leventje hebben, maar bij mij zit egt alles tegen, ook ben ik dit jaar blijven zitten op school en moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.. het allerliefste zou ik gwoon dood willen maar ik wil de mensen die nog wel om me geven, bijvoorbeeld mijn zus, geen verdriet doen omdat zij dat niet aankan! ook heb ik afgelopen jaar 4 overlijdensgevallen meegemaakt waar ik ook nog steeds heel veel verdriet om heb, steeds heb ik ook het gevoel dat ik die mensen kan zien en op de 1 of andere manier toch nog contact met ze heb.. daarom wil ik ook liever dood zijn omdat ik wel geloof dat er hierna nog wel een leven is wat mij veel mooier lijkt, maar sommige mensen kan ik gewoon niet dit verdriet aan doen! kan please iemand mij helpen ik weet niet meer wat ik moet doen!
Datum:
23-09-2006
Naam:
Laura
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

niet denken dat je niet goed genoeg bent..

ik ben roos en ik ben 14 jaar ik woon in gelderland..

ik had altijd het gevoel dat ik niks of niemand waard was ik ging/ga altijd de fout in.
ik heb het gevoel nog steeds wel, ik heb altijd ruzie, mesen kennen mij wel en ik hun niet, als ik over straat loop hoor ik roos, vieze kanker hoer en dan denk ik wie ben jij hoe ken jij mij.
ik heb mensen die denken dat ze me kennen als ze me alleen nog maar gesien hebben. zonder met me gepraat te hebben, die slechte dngen over mij gehoord hebben en dan dneken dat het noding is om mij te slaan.
ik denk nu nog steeds mij mag je slaan zolang je van mijn ECHTE vrienden afblijft.
ik heb ook vak zat gedacht nu ga ik er een eind aan maken, zelfs als klein meisje al.

een tijdje geleden is mijn oom alcohollist gewoon en had 2 kinder een jongen van 10 jaar en een meisje van 5 jaar.
hij liep weg van huis en zei tegen zijn kinderen ik hoef jullie niet meer te zien.
hij heeft bij familie geslapen en op straat rondgezwerft.
tot op de dag dat hij ook zelf een eind aan zijn leven maakte..
ik weet niet hoe hij het gedaan heeft en dat wil ik eigenlijk ook niet weten.

iedereen had een schuld gevoel, mensen dachten als wij hem nou geholphen hadden, als wij hem nou niet weg hadden laten gaan, als wij hem nou naar een afcickcentrum hadden gebracht en ga zo maar door.
ieder een loopt nog steeds met vragen, boosheid, verdriet en angst rond.

de begrafenis was was zo mooi daar zijn haast geen woorden voor.
als je zag hoeveel mensen en waren die om hem geven, die hem missen die huilden van veriet, jong en oud, er waren heel veel kinderen maar ook heel veel vrienden en familie en ouders van vrienden van zijn kinderen.
toen zijn zoontje een verhaal voor las over hoe zijn vader was op een gewone doordeweeksedag kon ook hij zijn tranen niet binnen houden de alle maar dan ook echt alle mensen die aanwezig waren moesten huilen.

ik wil hier mee zeggen dat ook al denk je dat je niks waard bent je bent het wel.
ik praat met vrienden die ik echt kan vertrouwen, als ik met problemen zit en me kut voel.
ookal heb ik nog steeds de neiging om me te snijden, alles kapot te maken en mischien een einde aan het leven te maken, ik doe het niet.
ik weet dat er ook mensen zijn die om me geven die verdriet zullen hebben, met vragen, pijn en boosheid zullen rondlopen.

mijn oom was hiervan mijn voorbeeld.

ik heb aan vrienden belooft me niet meer te snijden en dingen kapot te maken en met problemen naar hun toe kom zodat zij mij kunnen helpen en steunen.

bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht.
Datum:
23-09-2006
Naam:
roos
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Die gozer maakt me gek

Ik word gestalkt door die jongen op zo'n blog, ik weet niet meer wat ik moet doen.
Hij zegt dat hij van me houdt, maar ik kan zijn liefde niet wederzijdsen.
Ik ben vandaag al uit m'n kamerraam gesprongen, maar ik woon in een kelder.
Wat moet ik nu doen, als ik mijn moeder vraag, misbruikt ze me.
Datum:
23-09-2006
Naam:
Kets
Leeftijd:
8
Provincie:
Friesland

Zelfmoord?

Ik denk vaak na over zelfmoord; school is fucked up, me computer vol virusse zodat ik gekochte software, waar ik lang en hard voor gewerkt heb, mijn moeder haar vrije dag aan opofferde om te 200km te rijden verkloot is.
Soms is het zo dichtbij, dan weer erg ver weg.
dood.
zelfmoord.
Ik kan het niet.
Ik wil het.
Ik wil geen problemen meer.
Ik kan het mijn ouders niet aandoen, ze hebben erg weinig geld.
Op welke manier dan? Ik dacht al een paperclip in het stopcontact, als ik nat ben (dan ga je sneller dood). Voor een trein springe is zow lullig voor die gast die in de trein zit..........


Anoniempjuh
Datum:
22-09-2006
Naam:
Anoniempjuh
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

waarom

ik ben een meisje van 13.mijn ouders zijn uit elkaar en mijn vader heeft me vroeger 1 keer sexueel misbruikt en andere dingen.elke dag sijn mijn ouders nou moeder en stiefvader boos op me en me familie ziet me ook niet zitten,ik ben niet lelijk maar best knap en aardig maar ik heb nog nooit een vriendje gehad. ik zie het leven niet meer zitten warom doe ik dit nog.ik wil mensen absoluut niet aanmoedige om zelfmoord te plegen maar ik denk wel vaak hoe soude se sich voelen als i kdat wel doe eigen schuld.maar je kan het beste verder gaan en je proberen tegen te houden wat als het later beter word hoe slecht het nu ook lijkt?

Veel succes aan iedereen x ....
Datum:
22-09-2006
Naam:
....
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

niet meer mezelf

Toen ik opgroeide was bij mij alles koek en ei,tussen mijn ouders was alles prima en ook ik zat goed in mijn vel er werdt goed voor me gezorgt.In het jaar 1990 laarde ik mijn vriendin kennen (lan) bij haar was het precies andersom zij had geen makkelijke jeugd gehad,ik steunde haar graag bij haar problemen maar had het gevoel niet haar te kunnen begrijpen omdat ik dat soort problemen nooit heb mee gemaakt.Waardoor ik een heel onzeker gevoel kreeg,waar ik moeilijk mee om kon gaan.Dus als het dan uit de hand liep (ruzie)dan vluchte ik weer,hoe graag ik haar ook wilde helpen ik kon niet met dat gevoel omgaan hoe zij zich voelde terwijl ik alles van de positieve kant bekeek en ook altijd gedaan heb.Begin 1999 hadden we besloten samen een kind te nemen,ondanks het feit dat ik bang was(of het allemaal wel goed zou gaan)werd in 2000 onze dochter geboren,ik moest helaas voortijdig haar verlaten de spanningen waren zo hoog op gelopen en ik kon er niet mee over weg(waar ik al bang voor was)Ik ben boos weggegaan omdat naar mijn gevoel zij der best er niet voor gedaan heeft om onze relatie te redden en ik heb haar gesmeekt om toch iets te onder nemen maar het mocht niet baten,voor dat onze dochter werdt geboren ging ik boos weg ,ging op mn eigen wonen in de veronder stelling dat het toch nog goed zou komen. 7 jaar lang ben ik weekend vader geweest we gingen toch nog met zn drieen op vakantie en dan weer een dagje weg en een dagje zus en een dagje zo.rechtzaken en ruzies en noem maar op,maar ik was boos en bleef boos en eigewijs maar ik hield verschrikkelijk veel van haar en mijn dochter en ik had daarom geen behoefte aan een andere relatie ik zag alleen maar ons leven en onze toekomst. Tot ik op een dag van haar hoorde dat ze al een half jaar een relatie had met iemand.Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel,ik was niet meer boos maar werdt verschrikkelijk verdrietig alles kwam naar boven maar dan ook alles.Al die jaren waar ik hoop heb gehad al die jaren wat ik van mn dochter heb moeten missen alle grote dingen maar ook alle kleine dingen kwam als een koude douch over me heen.En vannaf dat moment ben vreselijk alleen zij doet alleen nog maar bot vannaf het moment dat ik wist dat ze een relatie had terwijl ik al die jaren voor haar klaar gestaan heb ik kan dit zo moeilijk begrijpen (ben ik dan zo naief geweest?)voor mijn dochtertje is alleen een nieuw iemand bij mama in huis gekomen waar ze het goed mee kan vinden,hij is nog jong 12 jaar jonger als ik en dat doet ook pijn .al de dingen die hij doet met mijn dochter ,naar school brengen en een varhaaltje lezen voor het slapen gaan en al die kleine dingentjes daar had ik moeten zijn.Nu pas krijg ik het verdriet de pijn van het moeten missen van mijn twee favorieten na 7 jaar boos te zijn geweest komt dit allemaal veels te hard en onverwacht aan.ik ben alleen en zie het gewoon niet meer zitten,ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.Op mijn werk en in mijn prive leven loopt alles in het honderd ik voel me zo........? Het omgaan met dit gevoel valt me zwaar zo zwaar dat ik er soms aan denk om er uit te stappen en ook al zie ik mijn kleine meisje voor me ik kan de kracht bijna niet meer opbrengen om zo verder te gaan ik ben zo ongelukkig ik heb dit nog nooit meegemaakt 24/7 maalt het door mijn hoofd ik slaap niet meer,ik zit in een soort roes maar dat is zo een diepe roes dat ik rare dingen ga denken en doen en daar ben ik bang voor,het leven is niet meer leuk en ik kan het positive er niet meer uit halen en heb het gevoel dat het alleen maar erger wordt weet niet meer wat ik moet doen zie het gewoon niet meer zitten, ik mis ze zo verschrikkelijk Hoe lang nog ?
Datum:
22-09-2006
Naam:
jeroen
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

waarom ik

hoi ik ben robert een jongen van 20 jaar uod ik loop al 3 jaar met 1 gedachte en dat is zelf moord. en waarom omdat ik boordelijn heb en me eigen snij met een mes. en ik denk waarom ik en geen ander waarom moet ik diet nou hebben.en ik vraag om hulp maar die krijg niet .kan iemand mij helpen please!!!!!!!!!
Datum:
22-09-2006
Naam:
robert
Leeftijd:
20
Provincie:
Zeeland

geen idee meer...

studeren klinkt zo leuk. het zorgeloze leventje. zo heb ik het ook 2 jaar gedaan. goede resultaten, leuke feestjes, goede bijbaan, leuke mensen.

maar ho, stop met het een, en alles stopt. ik heb geen zin meer om me in te zetten en beter te worden. had ik maar een ander vak gekozen, dan waren mijn jaren niet verspild. iedere dag word ik negatief wakker, probeer mijn dag te starten, dingen te doen. maar niets werkt. verspilde energie lijkt het.
voel me doem

Leef - dooD

liever blijf ik leven, er is zo veel moois, maar waarom krijg ik dat dan niet? dan maar dood.
Datum:
22-09-2006
Naam:
shame
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Boulimia

Al vanaf mijn 14e vecht ik tegen de eetstornis boulimia.Dit is tot afgelopen jaar mijn grote geheom geweest. Sinds kort weten een aantal vriendinnen het, maar niemand, werkelijk niemand begrijpt het, begrijpt mij.Ze bedoelen het misschien goed als ze zeggen 'dat moet je niet doen'.Maar wat heb ik daar nou aan, als ik wist waarom ik t doe, dan zou ik t toch ook niet doen. Ik ben niet gelukkig, nee, ik ben niet gelukkig, al lang niet meer. Ik wou dat ik gewoon eens kon genieten van het leven, maar dat zit er echt niet in. Uitgaan hoeft voor mij al niet meer. Ik zit t liefst op de bank naar jankmuziek te luisteren en te janken.Met mijn opleiding (verpleegkundige) gaat het ook niet meer goed.Dit moet ik natuurlijk aan mijn ouders vertellen, maar dan moet ik ze alles vertellen, alles.Dat het me zo dwars zit dat mn zus autistisch is, dat ik me klote voe, dat ik boulimia heb. Maar ik wil ze geen pijn doen, niet teleurstellen.Ze hebben al een autistische docher, en dan nog een ander gestoord persoon erbij, dat kan toch niet?! Dat kan ik mn ouders toch niet aan doen? Wat ben ik ook en mislukt kutwijf. Soms denk ik dat ik beter af was als ik gewoon dood was.Weg.Weg van alle ellende.Weg van al het gezeik.Ik heb toch niet s te bieden op deze wereld. De laatste tijd denk ik steeds vaker na over zelfmoord, ik weet al hoe ik het zou doen, slaapmiddelen, een vrij zachte dood, ik zou kleren klaarleggen die ik aan wil.En een brief waarin de muziek staat die ik gedraaid wil hebben in de dienst.En gedichten, teksten van liedjes. In die brief moet vooral staan dat niemand zich schuldig moet voelen over mijn dood, dat dit mijn eigen keus is. Maar dan doe ik ook weer iedereen pijn.Wat moet ik nu?? Ik weet t echt niet meer...
Datum:
21-09-2006
Naam:
m
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

heb helemaal geen vrienden en ben ook nog een voorsgut gezet

er was iemand die ik leuk vond
en diegene vond mij ook leuk
maar hij wou eerst vragen aan mensen hoe ik was maar hij vroeg het aan de verkeerde mensen hij vroeg het aan mijn vijanden die gingen slegt over mij prate
maar mij (vriendinnen) zaten in de kantine k was er nog niet. Hij zij tegen al mij vriendinen dat ik hem heb gevraagt en nog veel meer hij ging dus roddelen de liefde van mijn leven was een duivel geworden iedereen begon mij uittelachen dat ik hem gevraagt had e toen kwam hij weer toen zij hij heel bot dor de kantine het antwoord is nee toen brak mij hart
mij vriendinnen negeren mij allemaal en ik heb nu helemaal niemand met mij moeder kan ik ni praten met me zusse ook niet ik weet gewoon niet meer wat ki moet doen k krijg de hele tijd tranen waneer ik er aan denk het is heel raar:(
Datum:
21-09-2006
Naam:
esma
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.