Levensverhalen (pagina 1623)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wel of Niet...???

Hai, ik ben Lou ben 24 jaar en dit is mijn verhaal.. Was vroeger altijd erg populair op school, had veel vriendinnen en altijd wel een jongen die verliefd op me was. Toen ik 17 was leerde ik mijn ex kennen, hij was marokaans (zo'n echte patser) mooie auto en strooide altijd met geld.. Begon met de dag verliefder op hem te worden en tegen het woord van mijn ouders in ben ik na 3 mnden samen gaan wonen, anderhalf jaar later belande ik in de prostitutie, vraag me nog niet hoe het zo ver gekomen is maar het was zo.. Ben 4 jaar met hem geweest,totdat hij werd opgepakt voor vrouwenhandel en ik wakker werd geschud,dit was mijn kans om weg te gaan. Ben daarna nooit meer helemaal door mijn oude vrienden geaccepteerd,ze deden wel aardig maar achter me rug vond iedereen me maar dom en een hoer.. Heb rijke ouders dus zat niet om geld verlegen.. Heb nu sind anderhalf jaar een nieuwe super lieve vriend, hij weet alles van mijn verleden en zegt dat hij mij accepteerd zoals ik ben, toch voel ik dat hij het moeilijk heeft met mijn verleden , wat waarschijnlijk iedere man zal hebben.. Ook al hebik nu al bijna 3 jaar een leuke baan,eigen huis en een beter leven, ik kan het verleden maar niet achter me laten, voel me zo vaak anders.. zo eenzaam, ik kan niet uitleggen hoe dat voelt, je voelt je vies,dom en alleen.. heb vaak momenten (zoals nu) dat ik erg depressief ben en het allemaal niet meer zie zitten. Mijn vriend vind wel weer iemand anders, mijn moeder heeft nog 3 kindjes voor wie ze moet zorgen en verder heb ik niet echt famillie en al helemaal geen vrienden dus wie zou mij nou missen..???? Speel vaak met de gedachte: zelfmoord.. nou wel of nou niet..???
Datum:
01-10-2006
Naam:
Lou
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal..

Ik loop al met zelfmoordgedachten rond sinds ik een klein meisje was, als 4 jarig meisje wilde ik niets liever dan weg uit deze wereld. Rond die leeftijd ben ik ook begonnen met automutilatie. Ik wordt sinds ik baby ben al mishandeld door allebei mijn ouders. Toen ze uitelkaar gingen kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Hij mishandelde mij ook en verkrachtte me iedere dag. Hij verkracht me nu nog steeds ook al zijn ze niet meer samen. Op school gaat het ook ongelofelijk slecht..
Dat zijn de voornaamste redenen waarom ik zelfmoord wil plegen
Datum:
01-10-2006
Naam:
Wanhopig rammetje B.
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Waarom overkomt het mij allemaal ?

Ik ben een jongen van 25 jaar... ik ben al jaren ongelukkig. Mijn eerste vriendin had me verlaten voor een ander. Kort daarna had ik een leuke meid ontmoet, wat al snel mijn vriendin werd. Ik ben echt gek op die meid. Ik heb haar 2 jaar lang alles gegeven wat ze maar wou, heb alles voor haar over gehad. Ben gewoon echt stapelgek op haar. Helaas ben ik nogal jaloers aangelegd... waar ze blijkbaar niet tegenkon (terwijl ze dat zelf ook is). Dus heeft ze het uitgemaakt. Dat terwijl alles best goed ging, en we het erg leuk hadden samen. Ik had echter een huis gekocht bij haar in de buurt... waar nu problemen mee zijn, waardoor ik mijn auto moet verkopen, en in de financiele problemen zit. En het huis verkopen is ook geen optie, want daar maak ik zoveel verlies op dat ik nooit meer uit de financiele problemen kom. Dus ik zit hier nu alleen, in de financiele problemen, en zonder vriendin waar ik nog steeds erg gek op ben. Vrienden blijven kan ik niet, aangezien ik daar te jaloers voor ben. Andere vrienden heb ik ook niet... waarom weet ik niet eigenlijk... zal wel aan mij liggen. Ik denk vaak dat er maar 1 uitweg mogelijk is, en dat is deze wereld te verlaten. Ik begin er steeds meer aan te denken. Vind het alleen erg voor mijn moeder, het zal haar kapot maken denk ik, en ze heeft het al zo zwaar (ze heeft kanker). Ik weet niet wat ik moet doen... ik wou dat ik ook eens gelukkig kon zijn...
Datum:
01-10-2006
Naam:
yoghurtje
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Mijn vader

Ik ben een vrouw van bijna 35 jaar en ik raakte op mijn 12 jarige leeftyd mijn vader kwijt aan zelfmoord.En nu de laatste tyden krijg ik ook van die gevoelens er zijn de laatste tyden teveel dingen waardoor ik steeds vaker aan zelfmoord denk.Ik wil er niet aan denken want ik vind het heel erg.Maar het komt steeds vaker bij me naar boven.Ik hoop vaak dat ik niet meer wakker wordt.geen schulden meer waar ik niet meer uit kom en wat niet eens me eigen schuld is.Vaak denk ik dat ik beter af ben als ik er niet meer ben, de hele maatschappij is zo naar de klote.het leven is me helaas niet op een dienblaadje gepresenteerd.Maar me vechtlust is op ik kan niet meer,Zit in een web van verdriet en emotie's waar een psychiater niet eens wat aan zou kunnen doen.
Datum:
01-10-2006
Naam:
Sarina
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Waarom zou ik.....?

Zelfmoord, ja ik heb er vaak aan gedacht en ook wel eens geprobeerd, maar toch blijft er een ergens een stemmetje die zegt dat het veel dapperder is door te leven. Per slot van rekening heb ik de liefste man die er maar is, drie schatten van cavia's en een dot van een hond die hier nu lief aan m'n voeten ligt. Eigenlijk heb ik dus alleen maar redenen om happy te zijn! Nu wel!
Tuurlijk is er veel gebeurd in het verleden, als kind misbruikt, maar dat is toch eigenlijk zoooo veeeel minder belangrijk dan al het geluk wat ik nu heb mogen leren kennen.
En waarom dan toch dat ik aan zelfmoord denk? Ik zeg met nadruk denk, want ik heb alle middelen hiervoor in mijn keukenkastje liggen. Waarschijnlijk komen deze gedachten terug op doordat ik weer eens moest overstappen op andere medicijnen. Ik heb het daar nog gisteren met m'n psycholoog over gehad... Tja dat kan. Ik kan me dit keer ook geen beeld vormen waarom ik zo verdrietig en boos ben. Niet zoals vroeger dat ik me een grote 0 vond, dat ik niet de moeite waard ben. Nee dit is echt heel raar, zo ben ik verdrietig vind ik er niks meer aan en vijf minuten later ben ik weer blij en vrolijk en kan ik het hele leven weer genieten.
In ieder geval ben ik blij dat ik mezelf en mijn man de belofte heb gedaan NOOIT zomaar uit het leven te stappen en wat er ook is, wat er ook gebeurd door te gaan en de moed erin houden. Want één ding weet ik zeker (en dat klinkt op dit moment eigenlijk erg ongeloofwaardig) ik ben het waard om te leven en in het bijzonder om van dit leven te genieten!
Datum:
01-10-2006
Naam:
Suus
Leeftijd:
31
Provincie:
Limburg

Dodelijk

Na het leze van jullie verhale, voel ik me zo verbonde,
ik ben nu bijna 16 en heb al 1 zelfmoord poging achter de rug ,
Iedereen is zo tege mij,
ik heb maar een paar personen waarvan ik weet dat ik er altijd terecht kan , en die zijn zelfs overbodig ,
als die mensen er niet waren,
das was ik er ook nietmeer,
zij zijn degene die me overeind houden,
en op dit moment haat ik dat echt ,
ik wou dat ik niemand had,
dan was het afscheid zoveel simpeler,
ik weet dat het afscheid zal kome, en wrs sneller dan verwacht ,
maar ik weet dat mijn energie dan op een andere plaats nuttiger zal gebruikt kunnen worden,
ik was niet voorbestemd om geboren te worden op deze plaat .
ik ben al 5 jaar stervende, De zelfmoordziekte is de dodelijkste van allen.
steun me, en wens me veel moed!
Dit wens ik jullie ook.
Datum:
01-10-2006
Naam:
Jolien
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

heb geen zin meer

heb geen zin meer, heb veel huilbuien. Wat mankeer ik eigenlijk, net een relatie achter de rug waarvan ik dacht "dit is de ware" 5 maanden duurde dit waarvan de 1e 3 maanden zeer intensief, toen gebeurde het net de zondag voor de WK voetbak kwam de klad erin. Man wat hou ik veel van die vrouw is zelfs 11 jaar ouder als ik maar ik ben er stapelgek op (nog steeds). twee weken geleden heeft ze er definitief een einde aangemaakt en dat terwijl alles goed ging. Ze houdt niet van me zegt ze en vindt het heel erg voor me. Ze kan me dezelfde gevoelens niet terug geven zegt ze. Ik zit te janken terwijl ik dit aan het schrijven ben. ze is in haar vorige relatie jaren lang geestelijk en lichaamelijk mishandeld en heeft een muur om zich gebouwd. heb al gevraagd of ze hulp wil zoeken desnoods samen maar dit wil ze niet. Eigenlijk heb ik alles wat mijn hartje begeert, een eigen zaak, groot huis, gezonde zoon, dikke auto en zie er goed uit (althans dat zegt men) waarom voel ik me dan zo kut, al weken loop ik met de gedachte rond "ik heb geen zin meer!!!!" Voel me alleen en eenzaam overal zie ik die vrouw om me heen, de weekenden zijn het zwaarst. Dit heb ik nog nooit meegemaakt als ik denk het gaat wel weer krijg ik weer zo`n aanval en denk hoe stap ik eruit als dit het is kan het voor mij gestolen worden. heb vanmiddag een afspraak met mijn ex-vrouw waar ik 12 jaar mee samen was. Wat ga ik daar eigenlijk doen?? misschien onbewust afscheid nemen en kijken of het goed met haar gaat. Ze vindt het fijn dat ik langs kom maar waarom ik ga weet ik eigenlijk niet.
Zit de hele dag te denken aan mijn ex-vriendin uit rotterdam wil er zo naartoe rijden maar weet ook dat dit niet werkt. Heb ze gisteren nog een sms gestuurd en verteld dat alles goed met me gaat, hou me groot. Als dit liefdesverdriet is wil ik nooit meer verliefd worden het kan me allemaal gestolen worden maar ja moet je dan alleen blijven??
De nachten en de weekenden zijn het ergste, ga niet graag naar huis, ga eigenlijk nergens graag naar toe.
Hoe lang duurt dit nog? wanneer gaat de pijn weg en dat klote gevoel. Mijn gezond verstand zegt dat alles voorbij gaat maar mijn hart schreeuwt om haar.
Ik heb geen zin meer, maar wat is de beste mannier om er uit te stappen?????
Datum:
01-10-2006
Naam:
john
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

Hej Mense,,

Nja Ik Zit Soms Ook Met Zelfmoord Gedachten Maar Dan Denk Ik Aan De Positieve Dingen In Het Leve,, K Heb Ook Al Veel Tegenslagen Moete Verwerken,, T Lukt Nog Steeds Niet Zo Goed Ik Sny Me Nog Steeds,, Maar Myn Vriende Helpe Me Er Wel Door,, Er Zyn Mense Di Zegge Dat Mense Di Hun Snyden Aand8 Zoeke Ma Zo Denk Ik Dr Ni Over Zuh,, Voor My Is Dit Gewoon Een Manier Van Uitleven,, Een Andere Pyn Voelen ,, Als Ik Ooit De Moed Heb Voor Zelfmoord Te Plege Zal Ik Geen SEcond Twyfelen En Het Doen,, Gewoon Myn Polsen Oversnyden,, Geen Problemen Meer,, Geen Tegenslage ,, Op School Noemt Iedereen Met Slet Waarom omda Ik Nogal Veel Liefjes Gehad Heb,, Dit Kwetst ,, Want Het Is Niet Myn Bedoeling,, Myn Vrien Van Nu Lukt Ook Niet Zo Goed, Hy Gaat Te Snel Voor Me,, Maarja Dit Waz Myn Verhaal,,

XxX

Veel Sterkte Aan Jullie

L''
Datum:
01-10-2006
Naam:
Lieze
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

AAAAAAAARGH

Pffffffffffff, soms vraag ik me af waarom ik hoer nog zit, ik word helemaal gek van alles. al vanaf mijn vijftiende depressief. En het gaat maar niet over. Nu aan het afbouwen met medicijnen, daarna weer nieuwe. Vraag me af hoe mijn leven er uit gaat zien. snap soms gewoon niet dat er zo veel mensen van me houden, waarom??? Ik houd niet eens van mezelf. het enige wat me overeind houdt is dat ik niet lelijk ben. daar put ik mijn kracht uit. waarom zouden mensen mij missen als ik dood ben@? waarom? vind me zelf niet eens wat waard!
Datum:
30-09-2006
Naam:
boeien wat mijn naam is
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

suicide

Ben 27 jarige jongen en vanaf mijn 12e jaar ben ik depressief. Gelukkig heb ik 5.5 jaar geleden een lief meisje ontmoet die ervoor gezorgd heeft dat ik hulp ging zoeken nu zo'n 2.5 jaar geleden. Met behulp van medicijnen en gesprekken ging het langzaam aan wat beter met me, maar echt super gelukkig ben ik nooit geweest, ja af en toe een dagje. Waarschijnlijk wisten de artsen zelf ook niet meer wat ze met mij aan moesten en hebben ze mij op een gegeven moment genezen verklaard. Zo'n half jaartje geleden kregen we een huisje toegewezen en toen ik eenmaal aan het idee gewend was ging het goed met mij. Nu is de relatie stuk gelopen omdat ze het plots hoog in der bol heb gekregen, doordat ze op het werk met hoog geleerden omgaat. IK ben zelf niet hoog opgeleid, heb wel de capaciteit maar doordat ik depressief was/ben is dat gewoon zo gelopen. Afgelopen maandag heb ik mezelf geprobeerd te drogeren met medicijnen maar ik had er te weinig en is op niets uitgelopen. Was alleen heel erg moe de volgende dag. Helaas heb ik mijn ex opgebeld tijdens deze actie waarmee ik het allemaal verder verknald heb. Dit was in al die lange zware jaren de 1e keer dat ik geprobeerd zelfmoord te plegen. Maar zeker niet de laatste keer en de volgende keer zal het me wel lukken!!!
Datum:
30-09-2006
Naam:
A
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.