Levensverhalen (pagina 1623)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

die ene moment

ik denk er vaak aan om zelfmoord te plegen,omdat ik t gevoel heb, dat ik minacht wordt, en ik vraag geen aandacht maar,ik heb dat gevoel wel, en dat doet mij pijn.
nu ik ook nog eens werkloos ben,
en thuis woon,,
heb ik t gevoel dat ik niet eens besta,en omdat ik niks voor t huis kan betekenen, doet me erg pijn,
en ik ben een dominant persoon, daarom kan ik dit met niemand bespreken,
ik voel me erg nutteloos, zeer erg,
Datum:
03-10-2006
Naam:
onbekend
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

waarom ik?

problemen op school,,
problemen thuis,,
verkeerde vriendjes,,
waarom moet mij dit allemaal gebeuren
je probeert er iets aan te doen
psigologen...
maar altijd komt er wel wat anders,,
waarom moet dit nou,,
jah ik ben overgevoelig,,
kan ik daar wat aan doen??
ik heb er ook niet voor gekoze of wel dan??
snijden geeft me even rust...
maar daarna heb ik heeel erge spijt......
Datum:
03-10-2006
Naam:
fleur
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik ben het zat (gepest worden)

Ik Ben het zat
Ik wil het niet meer
Het liefst ga ik nu plat
Binnen kort ga ik er aan onder door
Waarom ziet niemand het
Waar is mijn luisterend oor
Ik wil dat het stopt
Ik ga er aan kapot
Ik wil der van weg
Maar ik zit er aan vast
Waarom ik..?
Ik sta op randje
Bang dat ik val
Ik word gesloopt
Het Liefst word ik nu opgeknoopt..!!
Datum:
03-10-2006
Naam:
doet er niet toe
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Einde van de pijn

Dat ik nog hier zit mag een wonder heten. Maar voor hoelang ik hier nog ben ... dat laat ik open. De laatste maanden zijn een aaneenschakeling van dingen die me helemaal leeg hebben gemaakt.
Alles trekt aan me, alles eist zijn tijd. Ik sta altijd voor iedereen klaar om diegene zijn problemen te proberen te verzachten, dit om mijn eigen problemen te verdoezelen. Alles is de afgelopen 5 weken in een stroomversnelling geraakt. Vrienden die ik dacht dat ik had, lieten me in de steek. Waar ik een luisterend oor nodig had vond ik niets. Toen leerde ik een fantastische meid kennen eind augustus. Ik ging met haar stappen en op dat moment dacht ik vanaf nu gaat alles beter. Het feit dat ze een paar dagen later voor 3 maanden naar Amerika zou gaan was moeilijk, maar ze zou weer terugkomen. Tot ik recentelijk het bericht kreeg dat ze niet meer terug zou komen, ze gaat daar een leven proberen op te bouwen. Het smeet me hard op de grond. Emotioneel stond de emmer al vol , maar dit was niet de druppel die de emmer deed overlopen. Dit was een dijkbreuk. In het tijdsbestek van nog geen uur werd mijn lichte opwaardse spiraal omgezet in een vrije val. Op dat punt, besloot ik, dat het genoeg was geweest. De pijn moest ophouden. Ik stuurde een klein berichtje naar iemand die ik genoeg kende en vertrouwde waarin ik zei dat ik erg slecht nieuws had gekregen en hij wist al van mijn situatie ervoor. Hij trok aan de alarmbel en schakelde een kennis van hem in die redelijk dicht bij me woond. Die hing meteen aan de telefoon, ik besloot niet op te nemen en dacht alleen maar..... over een paar uur is de pijn over. Deze nacht is een mooie nacht om te sterven. Toch zette iets me er toe om even later toch de telefoon te pakken en hem te bellen. Hij was blij me te horen en hebben gepraat.... gepraat over wat er is gebeurd... gepraat over wat te doen. Toen hoorde ik ook dat ze op het punt stonden een preventieteam in te schakelen. Ik heb ze maar niet verteld dat een preventieteam hier niets aan had kunnen doen. Want ik wil mijn medebewoners niet confronteren met mijn dode lichaam in de ochtend. Ik had het toch ergens anders gedaan.
Alsof het lot het voor had genomen mij zelfs nu tegen te zitten belde 1 van mijn liefste nichten uit groningen. Nog geen 5 minuten na het andere gesprek was afgelopen. Ze voelde dat er wat aan de hand was. Een tijdje in dat gesprek hoorde ik een wisselgesprek op mijn telefoon... ik belde even later die persoon terug bleek een kennis te zijn die na lange tijd weer wat van zich liet horen en vroeg of ik een biertje kwam drinken. Ik dacht dat hij geinformeerd was door die andere man, maar dit was een heel nieuw telefoon nummer en die had die persoon nog niet... daarna dacht ik van.... zelfs doodgaan kan niet zonder gestoord te worden... het mag gewoon niet op 1 of andere manier. Ik heb toen een redelijke hoeveelheid pijnstillers/spierverslappers genomen (geen o/d) om mij knockout te krijgen. Toch de halve nacht liggen draaien, koppijn, pijn in mijn borst, het gevoel dat mijn hart eruit was gerukt. Het voelde intens. Toch weer knock out gegaan. Nu zit ik hier te zitten. Het gevoel is niet weg, met een psych praten is geen oplossing voor me want dat wekt alleen maar agressie op, want ik haat mensen die voor hun job naar je zitten te luisteren en doen alsof hun jou begrijpen. Het kan niet, het is te gecompliceerd. Het is een wirwar van dingen. Het gevoel is er nog steeds, ik wil dat ik kan rusten.
Ik had gehoopt dat als ik het een beetje van mij afschreef ik het zou kunnen verwerken.Maar helaas........... ik ben radeloos..... wanhopig........ let the hurting stop....
Datum:
03-10-2006
Naam:
Martin
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

Geen energie meer...

Ik ben nu alweer 8 jaar verder.. Mijn gevoel is stil blijven staan.. Ik ben nog steeds het domme, dikke en oppervlakkige meisje.. De jongste dochter. Verwend en denkt dat alles vanzelf gaat. Ja.. Mijn zussen deden het wel goed. Voerde uit wat mijn moeder hen adviseerde.. Ik schijn 't allemaal niet te snappen.. Ik ben ongeinteresseerd denk nooit na over mijn toekomst en pak het altijd verkeerd aan.. Waarom moet ik altijd vergeleken worden? Waarom kan ik niet aanschouwd worden als mijn eigen ik-persoontje? Waarom moet ik altijd overal tegenop boksen? Ben ik dan echt een blok beton? 15 jaar was ik, ik had eindelijk de stap over de drempel gezet.. Mijn vader walgt van mijn uiterlijk.. Ik ben dik en lelijk.. 'Ik zal nooit een leuk vriendje vinden.. Nooit een goede baan.. Dikke mensen worden niet aangenomen en gerespecteerd..' Ik was op mijn 15e weer 'ns begonnen aan een zinloos dieet.. Het lukte mij niet om die vieze geconsumeerde troep naar binnen te slurpen.. Ik had een handje vol ongezouten cashew noten naar binnen geworpen.. Ik haat(te) mezelf.. Waarom zet ik nou nooit iets door?? Waarom ben ik te koppig? Waarom ben ik te nieuwsgierig? Ik snap 't allemaal niet meer.. Ik wist niet meer voor wie ik het deed.. MAar ik wist toen wel dat als ik gewoon geheel een einde aan mezelf zou maken, dat niemand meer iets had op te merken over mij en mijn persoontje.. Including myself.. Ik HAAT mezelf.. Ik durf niet in de spiegel te kijken ik wil niks meer horen... Ik wil niet meer wakker worden.. Ik wil in mijn droomwereld leven.. Ik ben bang.. Bang dat ik weer moet falen.. Ik haat het dat ik gecomplimenteerd word.. Ik weet toch wel dat het puur geslijm is of dat er wel weer wat van mij verwacht wordt... Waarom moet ik me constant verantwoorden voor alles wat ik wil en doe?!?! Waarom moet ik me interesseren in dingen waar ik helemaal niet in geinteresseerd ben?! Waarom push ik mezelf constant anderen te helpen, terwijl ik niet eens weet wat ik met mezelf aan moet? Waarom draag ik dag in dag uit een masker van 'het vrolijke, warme persoon, tegen wie je alles kan zeggen en doen..'? Ik haat 't!!! zelfmoordneigingen zitten in me.. Toen ik 6 was heb ik wel eens tegen mijn moeder gezegd:"ik wou dat ik onder een vrachtwagen terecht was gekomen, dan was iedereen tenm. van mijn aanwezigheid af.." Op mijn 7e tot mijn 10e schreef ik vaak afscheidsbrieven met alle goede bedoelingen.. Nu.. op mijn 20e drink,blow en rook ik veel.. Ik stop mijn kop in het zand.. Ik wil het liever niet horen allemaal.. Ik loop overal voor weg.. Ik zie mezelf niet als volwaardig persoon.. Ik ben het zat!!
Datum:
03-10-2006
Naam:
Eva
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Weet het niet

Ik ben Roy en ben 29 jaar
Ik zit nu in Afghanistan omdat ik dat moet van mijn baas.Ik heb veel contact met thuis en daar begint het probleem.Het is niet dat ik zelfmoord wil plegen maar denk er wel soms aan.Ik heb ook veel problemen op dit moment in mijn relatie.Ik ben getrouwd met een lieve mooie vrouw.Heb 2 schatten van kinderen met haar.Het begon allemaal net na we zijn gaan samenwonen.Ik heb een verslaving van porno downloaden.Ik heb dat altijd via kazaa gedaan en nooit echt gekeken wat er tussen stond.Nu is het eens voorgekomen dat er ook kinderporno tussen stond.Mijn toen nog vriendin had dat gevonden en me daarmee geconfronteert.Ik wist niet wat ik moest zeggen en schaamde me kapot.Omdat ik dus die verslaving heb is het helaas nog 2 x voorgekomen.Nu is het zo dat ik hier zit en dat er weer kinderporno op de computer staat omdat ik eens een cd heb gebrand waar dat ook tussen de porno stond.Nu wil ze bij me weg en denkt dat ik alles expres doe.Ik doe dat niet want ik walg zelf ook van die foto's.Ik ben gewoon een domme eikel dat ik verslaaft ben aan porno downloaden.ze gelooft me niet wat ik haar vertel en denkt dat ik echt op kinderen kick.Ik heb er zelf 2 en heb er nooit aan gedacht om kinderen iets aan te doen.Ik zou jet niet eens kunnen want ookal ben ik militair ik ben een behoorlijke softie.Nu gaat ze bij me weg en wil dat ik op therapie ga anders krijg ik de kinderen nooit meer te zien.Dat doet pijn heel veel pijn.Dat ze me niet meer gelooft is nog daar aan toe maar at ze denkt dat ik een Pedofiel ben dat doet pijn.Ik heb hier een geweerstaan met 30 kogels erbij die ik constant bij me moet hebben voor mijn eigen veiligheid.Ik zal geen zelfmoord plegen want dat wil ik mijn kinderen niet aan doen maar heb er wel aan gedacht.Ik heb mijn wapen nu zover uitelkaar gehaald en er iets uitgehaald dat ik er geen kogel meer mee kan afvuren.Ik heb geen leven meer en wil er ook niet meer voor vechten.
Ik ben blij dat er site's zijn waar je over je problemen kunt praten maar het zal me niet helpen want ik krijg mijn gezin er nooit meer door terug.
Datum:
03-10-2006
Naam:
Roy
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

waarom nog door

ik weet echt niet meer waarom ik hier nog ben. de enige die van mij houdt en die mij nodig heeft is 2,5. die zal zin moeder niet eens herinneren als ik nu kap.
zijn vader leeft ervoor om mij pijn te doen lijkt het wel. ga morgen mijn fluotoxine halen en denk dat ik maar eens kijk wat er gebeurt als ik een paar doosjes tegelijk neem.
Datum:
03-10-2006
Naam:
angela
Leeftijd:
33
Provincie:
Utrecht

zware tijden

Hoi ik ben Mat (28),

Vaak denk ik aan zelfmoord, de laatste weken zijn traumatisch voor mij. Ik ben bezeten van suicidale gedachten en kom er vaak niet meer uit. Op mijn werk hebben collega's wel vermoedens dat ik momenteel niet echt gelukkig ben maar dat ik zelfmoord wil plegen hebben ze niet door. Regelmatig wordt ik op mijn functioneren aangesproken en daar wordt ik nog argwaniger en achterdochtiger tegenover mijn collega's van. Eigenlijk wil ik hier niet meer rondlopen en heb ik het hier op deze planeet wel gezien, onzekeheid, veel verdriet en heel erg diep in mijzelf gekeerd. (bewust met doodgaan bezig en alles daar omheen) Genieten lukt me niet meer. Mijn (ex-) vriendin ben ik al 5 jaar kwijt daarnaast ben ik depressief en mijn financiele toestand ligt er voortdurend zo bij dat ik het leven echt als volkomen nutteloos zie. kei en kei hard werken, alle poen inleveren aan bullshit en zelf niks kunnen doen. Een kleine historie uit m'n personal CV: 1991 t/m 2003 verslaafd aan alcohol en drugs. bekend met ADHD. 2000 opgenomen op de paas-afdeling slingeland ziekenhuis wegens suicidale neigingen, afkicken foutieve medicatie. 2002 overleeft een bijna dodelijk auto-ongeval. 2003 t/m 2006 Depressie en zware vermoeidheidsklachten waardoor ernstige problemen omtrent eigen psyche en functioneren op het werk (zorg). Steeds als het weer even goed gaat met mij schiet ik als een kanon weer het diepe in mezelfgekeerde depressieve, destructieve dal in. Het vreet bakken echt bakken! vol energie, al mijn reserve energie is op, alles weg totaal afgebrand tot op het bot. Ik heb geen zin meer om te leven alhoewel ik genoeg heb om te verliezen maar interesseert me steeds minder, ik denk alleen maar aan "binnenkort ben ik weg"ik kap ermee"ik heb er zo geen zin meer in"

Het leven doet pijn en ik heb heel veel verdriet.

mvrgr Mat
Datum:
02-10-2006
Naam:
Mat
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

wrom nog leven

ik heb zo'n k*t leven dat ik het niet meer zie zitten. als ik dan alles bij elkaar op tel, heb ik 90% negatieve dingen en 10% positieve dingen in het leven. die 10% houden me voorlopig nog op de been, maar voor hoe lang? vandaag of morgen ben ik het beu, en stap ik uit het leven.
Datum:
02-10-2006
Naam:
chantal
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal..

eigleijk begon het allemaal met ruzie thuis.. slechte cijfers op school.. en vriendinnen die ik kwijtraakte..
omdat ik minder vriendinnen had als andere meisjes.. dacht ik dat ik minder was. en werd mijn zelfvertrouwe minder..
ik ben nooit gepest. maar nu heb ik helemaal geen zelfvertrouwen meer.. sinds een paar maanden snijd ik mezelf ook. ik probeer te stoppen maar dat lukt gewoon niet. het is een manier van mijn verdriet verwerken. eigleijk weet niemand dat ik snijd.. alleen een jonge die ik ontmoet heb via internet. die zit met de zelfde problemen.. en via msn is alles makkelijker praten.. als ik er alleen al aan denk moet ik huilen. sinds een paar weken denk ik ook aan zelfmoord.. maar weet nog niet hoe. ook zit ik met me uiterlijk. met moeder(en eigelijk iedereen) zegt dat ik er goed uitzie.. maar dat veranderd mijn zelfbeeld niet..
Datum:
02-10-2006
Naam:
Cherr
Leeftijd:
16
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.