Levensverhalen (pagina 1622)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom

Alles zit mij tegen in dit leven! Waarom leef ik?! Ik heb nooit een vriendje, ik haat mezelf, ik ben lelijk,...! Ik wil gewoon dat ik verdwijn maar toch dan zal niemand een moer om me geven! =( IK HAAT HET LEVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
05-10-2006
Naam:
Tanja
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Het is niet normaal..

hallo. ik loop er al een tijdje mee, maar nu moet het echt even los. ik ben sinds ik ongeveer 8 jaar was al geestelijk ziek. tenminste dat denk ik omdat ik vanaf die leeftijd iets heb gezien snachts toen ik op straat liep en dat beeld ben ik nooit meer kwijt geraakt. maar sinds die tijd heb ik last van hallucinaties.. iedere keer zie ik wat ergens of hoor,ruik,voel ik wat ergens. dat gevoel heeft me zo onderdruk gezet dat ik nu ook dingen op me af zie komen zoals demonen. waarschijnlijk denk je nu "wat een gek" maar het is echt waar. en als ik buiten loop zie ik niet zoals de normale mensen de wereld/straten enzo maar ik zie bergen met vuur als lava en kleine smalle paadjes waar ik dan tussen loop. ik heb een angst voor mensen, en de mensen die dat ook hebben kunnen zich er vast wel wat bij voorstellen.. maar sinds die tijd dat ik al die dingen zie en hoor en ruik enzo, voel ik me eenzaam, verlaten noem maar op.
ik ben ook heel vaak depressief, zelfs zovaak dat als er juist iets leuks is, ik zo erg depri ben dat ik gewoon ga snijden.. dat hebben waarschijnlijk ook wel een paar maar oke. ik wil met een psychiater praten alleen ik durf er niet heen vanwege die angst voor de mensen. dat is erg verwarrend want zelfs afrekenen bij de kassa durf ik niet, laat staan dat ik nog over straat durf te lopen! en van een dwangstoornis heb ik ook regelmatig last van want laatst wilde ik me zonder reden van de trap gooien terwijl ik het zelf niet wilde! weetje hoe eng dat is. en soms voel ik me bezeten want dan is er een moment dat ik verdwijn van de wereld en dan doe ik allerlei dingen waar ik dus echt niets meer van weet daarna.. ik heb/had regelmatig gesprekken met een mevrouw maar die gesprekken zijn ook tot niets uitgekomen. het zit me erg dwars want als ik het aan iemand wil vertellen dan hebben ze helemaal geen tijd zogenaamd. had ik maar een luisterend oor.. vandaar dat ik het maar hier even kwijt wil. dat is tenminste de enige plek waar het ook kan..
k heb me eigen ook vaak zat geprobeerd me van het leven te beroven maar dat is al vele malen mislukt.. ik zie het gewoon niet meer zitten.
en thuis heb ik zóveel problemen dat ik eigenlijk ook geen plekje heb om even tot mezelf te komen..

bedankt voor het luisteren/lezen..
ik zal denk ik wel vaker wat schijven ofzo..
Datum:
05-10-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Wat tedoen?

Ik voel me zoo kut
Had ik eindelijk een leuke vriendin, deed alles voor dr, was altijd gezellig
Ma daarnaast ging ze met 10 anderen en had ze gewoon sex met een kameraad van me!
School, Werk, Vrienden, het boeit me allemaal geen flikker meer, ik leef tog voor niets!
Ik heb al eens op een Viaduct gestaan maar had de moed niet om te springen, hierdoor voel ik me nog verneukter, ik kan geeneens zelfmoord plegen :s ik ben gewoon kapot

Ik weet niet wat ik hiermee aanmoet, mn ouders en vrienden durf ik het niet te vertellen! Ik word helemaal gek zo, Please help me!
Datum:
05-10-2006
Naam:
Nobody
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

weer

Het begon op de middelbare,
het zal wel pubertijd zijn denk je dan,
dingen gaan kut ouders.. al die shit....
ik ging snijden, tot klasgenoten erachter kwamen en het tegen mn mentor zijden, de leraar zag het ook en zij het ook tegen een fo andere persoon op school... ik moest op gesprek en met een contactpersoon praten, hij lijkt vertrouwend... ik dacht dat ik mn verhaal kwijt kon bij hem maar dat was niet zo...

toen ik hem had verteld over dat ik een aantal keren zelfmoord al geproberen te plegen had hij het tegen mijn ouders gezegd waardoor ik naar jeugdzorg moest.... ik ben een goede actrice en zetten mijn vrolijkste gezicht op en zij dat het allemaal voorbij was en dat ik blij was blablabla....

dus ik had me daaruitgepraat,
maar ik was nog steeds depressief,
en wou nog steeds mezelf van kant maken, ik heb alles geprobeerd.. overdosis,me polsen, opgehangen...
iemand had me verteld van als je nagelak remover drinkt dat je ook doodgaat...
nja, je nieren gaan alleen naar de klote.. wist ik veel =/

ik houd het nou al 5 jaar vol ofzo
heb ook een vriend, maar nog steeds niet tevrede.. hij kraakt me vaak af met de waarheid, ik ben eenmaal een slecht persoon.....

hij kan me niet steunen als ik ergens mee zit.. hij is streng en zegt dingen dat mij sterker horen te maken... maar ik ben immum voor dat... het doet me alleenmaar pijn.

vorig weekend aangerand toen ik weg wou lopen... teruggerend dus....

mijn vader is een sukkel, hij geeft mij overal de schuld van, ookal is het zijn eigen domme schuld en dat is vaak!
ik word geslagen, ik word er niet sterk van.. ik ga alleen nog maar meer dood van binnen.... van binnen ja, want ik laat het nooit merken.

iedereen denkt dat ik oh zo vrolijk ben.
dat het mij niks kan schelen als ik met een vriendin een afspraak maak dat zij het verbreek over en over again...

het doet mij pijn maar iklaat het niet merken....

Ik ben zwak
en wil dood
het is hartstikke egoistisch van me
als het een keer lukt dat laat ik veel mensen in de steek... eigen schuld denk ik dan... moest je mij maar steunen

maar toch...
iemand een schuldgevoel geven met zoiets hards... iemand kan zichzelf dan nooit meer vergeven.. het is grof

Datum:
05-10-2006
Naam:
D
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

kutleven

verdomme ik haat mijn leven echt
ik ben kei lelijk. elke dag op school zie ik weer meisjes lopen waarvan ik denk was ik maar gwoon zo knap. Maar nee ik ben zown mislukt iemand ik wil gewoon weg van deze wereld echt waar slaat het op ik heb geen vrienden ik heb niks ik wil gewoon helemaal weg ik haat dit.. bv met de gym ik word altijd als laatste gekozen of enerlaatst WAAROM MOET DEZE WERELED ZO ONEERLIJK ZIJN WE ZIJN TOG ALLEMAAL MENSEN EN WAAROM MOET NOU UITGEREKEND IK ZOWN DEBIELZ IJN IK WIL ECHT NIET MEER IK KAN ER NIET TEGE IK WEET OK NIET WAAROM IK HET OP DEZE SITE SGRIJF WANT WAT HEP IIK ERAANN:( ik wil gwoon niet meeri k moet dit kwijt aan mense ik moet hulp ik hou het zo niet meer alleen in mn eentje niemand snapt wat er in mij omgaat. vanbuiten lag ik maar van binnen huil ik..
Datum:
04-10-2006
Naam:
Anouk
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

weet jij hoe het voelt?

Weet jij hoe het voelt, dat kleine wereldje, niemand die je snapt, niemand die je verdriet kan voelen, dat kleine wereldje, helemaal alleen. Ze proberen bij je te komen en je te helpen, maar ze begrijpen je niet. Wat weten ze nou. Constant schuldig voelen doordat je mensen betrekt bij je eigen ellende, en je schreeuwt, GOD, wanneer houd het op, waarom duurt het zolang en waarom ben ik zo zwak. Een klein wereldje. Je hoopt dat het stopt, maar het stopt niet, je weet niet hoeveel je nog kunt verdragen...
Datum:
04-10-2006
Naam:
tessa
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

hoe mensen je pijn kunnen doen

mijn hart is gebroken niemand die mijn begrijpt mijn vriend waar ik altijd op steunde heeft mijn hart gebroken alleen omdat ik heel veel dinge loog om mijn eigen ik te verborgen ik heb et hemlater verteld en hij vond et niet zo erg maar nu valt die me erover aan gisteren gingen we praten alleen heeft die me helemaal in elkaar geslagen omdat ik hem niet los wou laten hij reageert niet meer op mij en me moeder begrijpt me niet school heb ik ook al verpest ik ben van havo naar vmbo gegaan terwijl ik weet dat ik beter kan
ik wil niet meer leven omdat ik niemand heb om op te staan daarom geen leven meer voor mij!ik heb al 1x in mjn polsen gesneden alleen brak et glas en ging et niet diep genoeg helaa maar vandaag word me volgende poging ik hou van jullie!
Datum:
04-10-2006
Naam:
maaike
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Wie ben ik?

Rond mijn 8 jaar zei ik steeds dat ik zelfmoord zou plegen tegen mijn beste vriend.
Hij geloofde me nooit, we waren tenslotte nog zo jong en hij dacht dat ik het niet durfde...
Hij heeft gelijk want zie nu, ik ben er nog steeds..
Niet dat ik het nog niet geprobeert heb. Hoewel ik niet goed weet hoe heb ik vorig jaar verschillende pillen genomen terwijl ik helemaal niet wist wat echt zou helpen en wat niet.. uiteindelijk had het niets effect.
Voordien had ik ook al geprobeert me zelf te stikken met een touw rond m'n nek aan te trekken of me te stikken door mijn adem volledig in te houden.
Onmogelijk, uiteindelijk is er toch die prikkel die je terug laat ademen.
Eigenlijk begon het vooral vanaf het middelbaar.. Op dat moment had ik een vriendje die me overal doortrok.
Maar in de klas vonden mijn oude vriendinnen me hoe langer hoe stommer!
Na een half jaar zat ik constant alleen in de klas maar ik bleef proberen contact met hen te houden. Diezelfde vakantie (na een kamp waar ik al mijn problemen kan vergeten) kreeg ik plots ruzie met mijn vriend.. mijn schuld ik was kwaad geworden omdat hij na een week nog steeds niet reageerde op mijn mails..
Nu (1.5 jaar later) heb ik daar nog steeds spijt van en mis ik hem nog altijd, ik zie hem vaak op school rondlopen en we spreken elkaar nooit meer aan.
Vanaf dat moment werd het nog erger..
Mijn punten werden slechter, ik had vaak ruzie met vriendinnen en begon iedereen te wantrouwen.. Ook thuis (waar we met 4 kinderen zijn) had ik constant ruzie, zowel met m'n ouders als met m'n zussen als met m'n broer.
Ik geloofde de mensen nooit als ze zeiden dat ik tof was en ik geloofde ook niet dat het mijn echt vrienden waren.
Sinds het uit was met mijn vriend verloor ik ook al mijn \"mannelijke\" vrienden.
Vanaf nu was ik zijn ex en was ik een stom mens, ook al vonden ze mij wel tof voor ik het met hem aan had. Dit is nu nog steeds het geval, hoewel ik wel veel vrienden maak op kamp en dat zijn dan vooral jongens. Volgend probleem.. dan maak ik op die kampen vrienden.. maar na dat kamp zie je 3/4 van die mensen nooit van je leven nog terug en dan begin ik die suuperhard te missen want dat zijn mensen waar ik op kamp altijd mee kon praten.
Deze zomer ben ik 2 keer meegegaan met zo'n kamp en het eerste kamp was ik echt teleurgesteld.. De 3 megagoeie vrienden die ik het jaar daarop had gemaakt zagen me niet meer staan en amusseerden zich bij anderen.. Daardoor zat ik vaak apart op kamp en werd ik nogal stil.. ik kreeg het weer moeilijk en op één van die dagen ben ik uitgebarst en de hele dag beginnen wenen.. Nu zit ik nog steeds op dezelfde school, zie nog vaak m'n ex op de speelplaats staan, worden mijn vriendinnen steeds meer goed gezind en ik steeds slechter gezind..
Ik kan me niet meer uitleven in de dans en heb nu een andere hobby; volleybal.. waar ik ook gefrustreerd raak omdat ik het nog niet goed kan en tussen al die goeie volleybalsters me een klungel voel..
Ik mis mijn jaren in de lagere school waar je je nooit zorgen hoefde te maken en je niet een showtrut of een hippe griet moest zijn om tof te zijn.. Ik mis al mijn vrienden van vroeger, van op kamp, en mijn vrienden die nu andere vrienden vinden terwijl ik steeds maar terug naar hen kom omdat ik geen nieuwe vrienden kàn maken op school.
Ik mis het gevoel dat er iemand is die van me houd.. Ik mis.. hem..
Ik weet niet meer wie ik ben..
Ik raak mezelf volledig kwijt...
...
Datum:
04-10-2006
Naam:
Julie
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

positief

klinkt te mooi om waar te zijn.....
nu sinds mijn 19de sero positief
altijd gedacht dat ik niet oud zou worden
misschien mijzelf er al een klein beetje bij neergelegd (hehe)
nu ben ik 33 nog steeds aanwezig.....
ik weet dat ik blij moet zijn dat ik het al zolang heb kunnen halen....maar toch het idee dat je uiteindelijk toch ziek word blijft moeilijk omgaan met mensen en sexualiteit blijft heel moeilijk.....erg vernederend om afgewezen te worden als je eerlijk bent.....maar ook wel weer begrijpelijk.
toen ik 19 jaar oud was had ik een relatie met een prostitue.......hellaas wist ik dit zelf alleen nog niet .
ook niet dat zij al heel lang besmet was met het hiv virus
toen ik deze slopende relatie wou verbreken...vertelde zij mij over haar hiv status, en ook dat ik mij maar eens moest laten testen......en of ik dan nog steeds mijn eigen leven wou lijden
dit was wat bij mij de stoppen heeft doen doorslaan......
heb tijden gevlucht....geprobeerd met drugs
maar alles is tijdelijk
uitijndelijk toch laten testen
en mijn grote hel werd waarheid
ik weet nog zo goed dat ik niets meer kon zeggen toen ik mijn uitslag kreeg
het werd heel stil in mijn hoofd
kon aan niets anders denken dan "ik moet hier weg" ben zo bij de docter weggelopen
ik heb vaak veel drugs genomen veel risico's genomen
waarschijnlijk word dit ook wel mijn einde
per ongeluk veel drugs....wat medicijnen met alcohol
ik heb vaak gedacht dat ik er een eind aan wou maken maar toch merk ik dat ik steeds mijn grenzen verleg
ik ben alleen heel bang om ziek te worden en heb met mijzelf afgesproken mijzelf nooit laten lijden
Datum:
04-10-2006
Naam:
Remi
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

voor een ieder die het wil lezen

hallo
sorry voor mij schrijven

ppppppppppppfffffffffffffffffff ja daar begin ik mee word er zo moedeloos van wat er in me hoofd om gaat bijna ieder dag gaat er iets van zelfmoord door heen en toch weet ik dat ik het niet mag doen ik mag andere mensen die van me houden al geloof ik het niet nooit met de gedachte achter laten waar ze nooit over heen komen wat andere ons aan doen oke is heel pijnlijk problemen waar we nooit uit komen ook pijnlijk hoe moeilijk het ook is houden van een persoon die ik nooit meer ziet maar iedere dag mis dat het me leven is gaan lijden iedere avond een foto naast me op het kussen en over dat andere vertel ik niets ik weet het ook niet meer als de zon schijnt doe ik de gordijnen dicht ja ook ik weet het niet meer ja weet het wel mag nooit zelfmoord plegen hoe moeilijk het ook is en hopen dat het ooit beter gaat hopen dat ik ooit zelf gelukkig kan worden mensen zeggen vaak wie ben ik dat is niet zo moeilijk kijk in je hart en je weet het maar als je niet kijk kom je er nooit achter ik weet wat ik nooit had moeten doen en dat draag ik altijd bij me tot de dood het schuld gevoel de spijt ach ja we moeten het er mee doen ooit kon ik zeggen tegen mezelf en anderen

kijk naar de zon en lacht
wat deze dag brengen mag
Datum:
03-10-2006
Naam:
THE DANCE 270571 J.V.W
Leeftijd:
47
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.