Levensverhalen (pagina 1620)

oke ik ben dus een meisje van 15 bijna 16, mijn naam geef ik niet, omdat ik liever anoniem wil blijven, maar ik wil graag mijn verhaal kwijt wil. Mijn jeugd was niet bepaald leuk. Mijn moeder scheidde met mijn pa toen ik 3 was, ik weet niks van hem. Ik groeide op bij mijn moeder en haar nieuwe man. Op mijn 9e gingen ze scheiden ik wist niet wat me overkwam. mijn broertje woon nu bij hem. mijn ''ex-stiefpa'' was niet echt een klootzak pas later toen de scheiding naderde. Op een dag ging ik samen met mijn zus van school naar huis, we wisten nog van niks. De sleutel paste niet meer in de slot. Hij deed open en zei dat de deurwaarde de sleutel heeft veranderd en dat we niet meer naar binnen mochten. daar stonden we dan in een regenachtige koude dag, buiten in de voortuin terwijl onze spullen in vuilniszakken in de tuin lagen. mijn moeder haalde me later op samen met haar vriendinnen. we werden opgevangen door haar vrienden. na maanden kreeg mijn moeder een flat waarin wij gingen wonen. ik was 9 toen het allemaal gebeurde. dus ik heb niet echt vastigheid gehad. ik kon niet goed vrienden maken op mijn nieuwe school, dat was moeilijk (ik werd vroeger op mijn oude school gepest dus durfte ik niet goed). En nog steeds heb ik wat meer moeite met het maken van vrienden dan andere leeftijdsgenoten. ook op mijn 9e was mijn moeder gefrustreed en gestrest met alles. soms als ik wat fout deed of ruzie had met mijn moeder sloeg mijn moeder op los. Ik was altijd een lief, rustig meisje geweest die nog geen vlieg kwaad deed, maar dat veranderde langzamerhand. Ik werd een pestkop ik treiterde mensen, ik had er lol in samen met andere. op mijn 11e/12e hertrouwede mijn moeder waarmee ze nu nog steeds getrouwd mee is. Daarna in de 1e was ik nogal verlegen en had geen vertrouwen in mezelf. Als iemand zei dat tie mij mooi vind/vond dan klapte ik dicht. ik dacht altijd ''ze dollen met me, dat ben ik niet''. In de tweede had ik vrienden op wie ik kon bouwen, nog steeds en ik geef heel veel om ze, en in dat zelfde jaar verhuisde ik van een flat naar een huis, k kreeg mijn eigen kamer. maarjaa ff verder... in de tweede begon ik ook in mezelf te snijden. ik voelde me leeg. had vaak ruzie met mijn moeder, mijn zus en met mijn stiefpa. ik had altijd al gevoeld dat ik er niet bij hoorde, bij mijn hele familie. Ik was nooit het lievelingetje van me oom of tante, mijn zus wel. dat rotkind werd altijd verwend. ze kochten en gaven haar leuke dingen. mij ook wel alleen soms en als ze wat gaven vond ik het maar lelijk en walgelijk. Bij elke fikse ruzie sneed ik in mijn pols. Mijn ouders weten het niet. Ik heb geen goeie band. ik vertel ze niks, want als ik iets vertel dan gebruikt me moeder dat tegen me. ze begrijpt het niet. ik vind haar een tyfus trut! ik haat der zo erg. ze geeft mij een slecht gevoel. Noemt me dom dit en dat. op 4 oktober 2006 werd ik vernederd door mijn moeder op mijn werk. ik had namelijk de sleutel niet op de plek gezet waar iik het had afgesproken. ik kwam mijn zus op mijn werk tegen en legde uit waar het lag. Mijn zus zei ja ja ja geerged. en ik nam natuurlijk aan dat ze het wel weet. komt ze na een uur MIJ storen op het werk (wat natuurlijk geen goeie indruk maakt aangezien ik nog in mijn proeftijd zit) dus ik nog een keer uitleggen aan die trut. komt mijn moeder me om 10 voor half zeven storen dat ik onmiddelijk naar huis moest. ze bleef schreeuwen als een gek als een idioot. en zei dat ik ontslag moest nemen. stoorde mijn collega's en vroeg waar mijn manager was, manager de bij... eiste hij mij ontslag geeft (gelukkig gaf tie het niet). ze maakte een hele scene om niks. ik schaamde me dood. nog steeds en durf niet meer op mijn werk te vertonen. de klaten, het personeel, mijn manager zagen haar tekeer gaan. Ik besefte op dat moment dat ik haar grondig haat en dat ik haar dit nooit zal vergeten. ik wenste dat er een aarbeving kwam en dat ik in dat gat viel en vooraltijd verdween. maarja dat geluk kwam mij niet toe. eenmaal thuis sloeg ze me verrot. ik wou haar zo graag slaan (had ik al eerder gedaan, met spijt) een hele harde vuist dat haar knock-out zal slaan. Ze moet weten dat ik haar aan kan, ik sla der zo verrot als ik mijn beheersing kwijt was. en gisteren was mijn duistere dag. ik kreeg ruzie met mijn zus. ze begon me te klappen, haren trekken BITCH FIGHT. we vochten zo hard. ik kwam in trance ik weet niet wat er gebeurde. ik hypoventileerde, ik beefde, mijn ''emmer gevuld met water was overgelopen''. ik trok het niet meer, ik vocht erop los ik wou die trut pijn doen. even leek het of ik uit mijn lichaam was gestapt. ik schreeuwde zo hard als ik kon het was raar maar geloof me, oordoppen zouden in iedergeval niet helpen. na afloop van het gevecht zat ik nog steeds te hypoventileren en beefde als een gek. dat gevoel was echt heftig, niet normaal. Ik was beland in een situatie die je niemand gunt. ik begon te huilen als een gek. tranen die bleven rolllen. ik kon niet ophouden ik voelde me leeg, mislukt, vedoemd alles. alles werd me teveel ik wou op dat moment egt dood, er waren 2 mensen overleden, ik was stinkendjaloers. ik wou het zijn, hun hadden geen keuze maar ik wel! ik wou in hun plaats! het was oneerlijk! ik pakte mijn mes sneed mijn pols door bloede als een gek. en dat was allemaal gister gebeurd. Ik ben er nog steeds en als mijn leven zo door blijft gaan pleeg ik echt zelfmoord ik ben radeloos! ik weet het egt niet meer. ik voel me egt vanaf mijn negende berroerd! de jongen op wie ik verliefd was bedroog me. mijn vriendje van nu, hou ik niet van, ik schaam me op mijn werk en binnenkort moet ik ze onderogen zien te komen! ik haat mijn leven ik haat het ik haat het.
help me:S
kus

hoi ik ben Luis,
afgelopen 2 jaren zijn voor mij en mijn gezin een ramp geweest, eigenlijk loopt dit allemaal wel langer. Ik heb 2 kleine kinderen van 6 & 7 jaar. Vorig jaar December ben ik opgenomen geweest omdat alles teveel was geworden en ik er een eind aan wilde maken. na 4 maanden intern te zijn geweest heb ik het leventje weer opgepakt en tot een paar weken geleden ging het goed. Ik begin nu weer terug te vallen in mijn oude gewoontes en merk dat ik te zwak ben om me hier tegen te wapenen. Ik ben weer op het punt gekomen dat ik het niet meer zie zitten en wil niet meer verder. mijn kinderen zijn weer geen lichtpuntjes voor me en dit is het teken dat ik weer terugval. ik ben moe van het vechten. ik krijg het niet meer voor elkaar me op te monteren alles zie ik weer zeer zwart. ik wil maar 1 ding en dat is bij mijn vader zijn.

ik heb gewoon een heel erg leven, ik heb altijd ruzie met mensen, me ouders zijn altijd down en zeggen nooit bijna iets tegen mij, ze geven me gewoon geen liefde, net als de mensen om me heen. ik word soms een beetje gek van me leven om heen, vol haat, geen liefde, en vrienden.. die zijn er gewoon niet voor me..

Ik weet echt niet waar ik moet beginnen. Ik heb geen echte problemen zoals gewelddadige ouders, foute vrienden ofzo. Het ligt gewoon helemaal aan mezelf. Ik zie mezelf altijd al als een minderwaardig persoon. Waarom weet ik niet. Maar als je weet hoe het is om elke seconde van de dag bezig te zijn met de vraag wat andere mensen van je vinden, en dan tot de conclusie komen dat je geen echte vrienden hebt, en dat andere mensen je ook als minderwardig beschouwen is vreselijk. Ik eet heel veel als ik me ongelukkig voel. Ik ben (nog) niet dik of mollig, zie er best redelijk uit, en gedraag me niet opvallend dus niemand heeft iets door, maar dat gevoel gaat niet weg. Als ik eraan denk hoevaak ik het al heb geprobeerd te veranderen raak ik de moed echt kwijt. Ik kan mezelf gewoon niet waarderen. Ik kan me ook niet herinneren dat ik dat ook het gedaan

Alles zit mij tegen in dit leven! Waarom leef ik?! Ik heb nooit een vriendje, ik haat mezelf, ik ben lelijk,...! Ik wil gewoon dat ik verdwijn maar toch dan zal niemand een moer om me geven! =( IK HAAT HET LEVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

hallo. ik loop er al een tijdje mee, maar nu moet het echt even los. ik ben sinds ik ongeveer 8 jaar was al geestelijk ziek. tenminste dat denk ik omdat ik vanaf die leeftijd iets heb gezien snachts toen ik op straat liep en dat beeld ben ik nooit meer kwijt geraakt. maar sinds die tijd heb ik last van hallucinaties.. iedere keer zie ik wat ergens of hoor,ruik,voel ik wat ergens. dat gevoel heeft me zo onderdruk gezet dat ik nu ook dingen op me af zie komen zoals demonen. waarschijnlijk denk je nu "wat een gek" maar het is echt waar. en als ik buiten loop zie ik niet zoals de normale mensen de wereld/straten enzo maar ik zie bergen met vuur als lava en kleine smalle paadjes waar ik dan tussen loop. ik heb een angst voor mensen, en de mensen die dat ook hebben kunnen zich er vast wel wat bij voorstellen.. maar sinds die tijd dat ik al die dingen zie en hoor en ruik enzo, voel ik me eenzaam, verlaten noem maar op.
ik ben ook heel vaak depressief, zelfs zovaak dat als er juist iets leuks is, ik zo erg depri ben dat ik gewoon ga snijden.. dat hebben waarschijnlijk ook wel een paar maar oke. ik wil met een psychiater praten alleen ik durf er niet heen vanwege die angst voor de mensen. dat is erg verwarrend want zelfs afrekenen bij de kassa durf ik niet, laat staan dat ik nog over straat durf te lopen! en van een dwangstoornis heb ik ook regelmatig last van want laatst wilde ik me zonder reden van de trap gooien terwijl ik het zelf niet wilde! weetje hoe eng dat is. en soms voel ik me bezeten want dan is er een moment dat ik verdwijn van de wereld en dan doe ik allerlei dingen waar ik dus echt niets meer van weet daarna.. ik heb/had regelmatig gesprekken met een mevrouw maar die gesprekken zijn ook tot niets uitgekomen. het zit me erg dwars want als ik het aan iemand wil vertellen dan hebben ze helemaal geen tijd zogenaamd. had ik maar een luisterend oor.. vandaar dat ik het maar hier even kwijt wil. dat is tenminste de enige plek waar het ook kan..
k heb me eigen ook vaak zat geprobeerd me van het leven te beroven maar dat is al vele malen mislukt.. ik zie het gewoon niet meer zitten.
en thuis heb ik zóveel problemen dat ik eigenlijk ook geen plekje heb om even tot mezelf te komen..

bedankt voor het luisteren/lezen..
ik zal denk ik wel vaker wat schijven ofzo..

Ik voel me zoo kut
Had ik eindelijk een leuke vriendin, deed alles voor dr, was altijd gezellig
Ma daarnaast ging ze met 10 anderen en had ze gewoon sex met een kameraad van me!
School, Werk, Vrienden, het boeit me allemaal geen flikker meer, ik leef tog voor niets!
Ik heb al eens op een Viaduct gestaan maar had de moed niet om te springen, hierdoor voel ik me nog verneukter, ik kan geeneens zelfmoord plegen :s ik ben gewoon kapot

Ik weet niet wat ik hiermee aanmoet, mn ouders en vrienden durf ik het niet te vertellen! Ik word helemaal gek zo, Please help me!

Het begon op de middelbare,
het zal wel pubertijd zijn denk je dan,
dingen gaan kut ouders.. al die shit....
ik ging snijden, tot klasgenoten erachter kwamen en het tegen mn mentor zijden, de leraar zag het ook en zij het ook tegen een fo andere persoon op school... ik moest op gesprek en met een contactpersoon praten, hij lijkt vertrouwend... ik dacht dat ik mn verhaal kwijt kon bij hem maar dat was niet zo...

toen ik hem had verteld over dat ik een aantal keren zelfmoord al geproberen te plegen had hij het tegen mijn ouders gezegd waardoor ik naar jeugdzorg moest.... ik ben een goede actrice en zetten mijn vrolijkste gezicht op en zij dat het allemaal voorbij was en dat ik blij was blablabla....

dus ik had me daaruitgepraat,
maar ik was nog steeds depressief,
en wou nog steeds mezelf van kant maken, ik heb alles geprobeerd.. overdosis,me polsen, opgehangen...
iemand had me verteld van als je nagelak remover drinkt dat je ook doodgaat...
nja, je nieren gaan alleen naar de klote.. wist ik veel =/

ik houd het nou al 5 jaar vol ofzo
heb ook een vriend, maar nog steeds niet tevrede.. hij kraakt me vaak af met de waarheid, ik ben eenmaal een slecht persoon.....

hij kan me niet steunen als ik ergens mee zit.. hij is streng en zegt dingen dat mij sterker horen te maken... maar ik ben immum voor dat... het doet me alleenmaar pijn.

vorig weekend aangerand toen ik weg wou lopen... teruggerend dus....

mijn vader is een sukkel, hij geeft mij overal de schuld van, ookal is het zijn eigen domme schuld en dat is vaak!
ik word geslagen, ik word er niet sterk van.. ik ga alleen nog maar meer dood van binnen.... van binnen ja, want ik laat het nooit merken.

iedereen denkt dat ik oh zo vrolijk ben.
dat het mij niks kan schelen als ik met een vriendin een afspraak maak dat zij het verbreek over en over again...

het doet mij pijn maar iklaat het niet merken....

Ik ben zwak
en wil dood
het is hartstikke egoistisch van me
als het een keer lukt dat laat ik veel mensen in de steek... eigen schuld denk ik dan... moest je mij maar steunen

maar toch...
iemand een schuldgevoel geven met zoiets hards... iemand kan zichzelf dan nooit meer vergeven.. het is grof

verdomme ik haat mijn leven echt
ik ben kei lelijk. elke dag op school zie ik weer meisjes lopen waarvan ik denk was ik maar gwoon zo knap. Maar nee ik ben zown mislukt iemand ik wil gewoon weg van deze wereld echt waar slaat het op ik heb geen vrienden ik heb niks ik wil gewoon helemaal weg ik haat dit.. bv met de gym ik word altijd als laatste gekozen of enerlaatst WAAROM MOET DEZE WERELED ZO ONEERLIJK ZIJN WE ZIJN TOG ALLEMAAL MENSEN EN WAAROM MOET NOU UITGEREKEND IK ZOWN DEBIELZ IJN IK WIL ECHT NIET MEER IK KAN ER NIET TEGE IK WEET OK NIET WAAROM IK HET OP DEZE SITE SGRIJF WANT WAT HEP IIK ERAANN:( ik wil gwoon niet meeri k moet dit kwijt aan mense ik moet hulp ik hou het zo niet meer alleen in mn eentje niemand snapt wat er in mij omgaat. vanbuiten lag ik maar van binnen huil ik..

Weet jij hoe het voelt, dat kleine wereldje, niemand die je snapt, niemand die je verdriet kan voelen, dat kleine wereldje, helemaal alleen. Ze proberen bij je te komen en je te helpen, maar ze begrijpen je niet. Wat weten ze nou. Constant schuldig voelen doordat je mensen betrekt bij je eigen ellende, en je schreeuwt, GOD, wanneer houd het op, waarom duurt het zolang en waarom ben ik zo zwak. Een klein wereldje. Je hoopt dat het stopt, maar het stopt niet, je weet niet hoeveel je nog kunt verdragen...