Levensverhalen (pagina 1611)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom is het zo moeilijk

waarom omdat ik me altyd klooten voel tis net uit met me vriendin de tweede serieuse relatie maar op een of andere manier wil ik vrij zijn en ben ik het dan voel ik me nog klooten en kom of lich ik weer tegen een ander aan waarvanik weet dit heeft ook geen toekomst dus ben ik terughoudent veroerzaak dus aleen maar een hoop verdriet aan anderen en voel me zelf zwaar kut
weet het niet meer waarom is er niemand die mij liefde en aandacht kan geven maar niet zo gebonden doet
Datum:
17-10-2006
Naam:
kllootengevoel
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

zo moe

Hallo ik ben pierre loop al geruime tijd rond met zelfmoord ideeen maar durf niet, omdat ik aan een kant weet dat er nog mn beide ouders zijn die om me geven, en ik drie schatten van meiden heb, maar voel me zo ontzettend negatief en dat vreet enorm veel aan me . je kent dat wel een heel leven geleefd, zoontje naar zn laatste rustplaats gebracht alles glipt uit je vingers. alles mislukt alles je werk keer of wat moeten veranderen tot nu ff niks en komt inderdaad die vraag weer waar leef ik voor voor wie heeft het nog zin dat ik ademhaal. moet al een tijd denken aan het nummer van blof mooie dag sluit precies aan op mn gevoel heb eigenlijk een wens dicht bij mn zoontje willen zijn
Datum:
17-10-2006
Naam:
pierre
Leeftijd:
40
Provincie:
Zeeland

niemand die mij begrijpt

je denkt vast,wow op je 13de al zelfmoord willen plegen,hoe kan dat?de mensen begrijpen het niet,ze begrijpen mij niet,niemand begrijpt me.
ik wist niet dat er zoveel mensen waren die in dezelvde situaties zitten dan ik.maar als ik al die berichten lees,nou ja,ik wist wel dat er dagelijks wel ongeveer 7 mensen zelfmoord pleegden maar toch.soms vraag ik mij af of dat ik wel noh lef.dan krijg ik een raar gevoel in me en is het alsof ik echt twijfel of ik leef,alsof het leven voor mij nieuw was.ik wou dat ik dood was,ja,ik wil dood zijn.maar om zelfmoord te plegen mis ik iets,moed.ik haat het leven maar ben bang van de dood.ik stel me er voortdurend vragen over.elke nacht hoop ik dat ik devolgende dag niet meer wakker zal worden.ik voel mij zo alleen.niemand weet wat ik voel,niemand weet wie ik echt ben.niemand zou durven zeggen dat ik mischien op het puntje ben van de zelfmoord,maar toch.het is goed om hier mijn gevoelens te kunnen schrijven en met anderen delen.het leven is zo oneerlijk,zo vol verdriet,angst,oorlog,haat...er blijft bijna niets van het goede over.je zult het mischien belachelijk vinden,maar mijn enige doel in het leven is mijn tv-programma s'avonds,als ik van school kom.en elke dag fixeer ik mij op dat punt,dat ik op het einde van de dag naar mijn lievelings-programma zal kunnen kijken.en daarna...daarna luister ik naar muziek,probeer te zingen terwijl ik het niet kan.ja het is oneerlijk,waarom sommige mennsen een talent hebben en anderen niet.toch moet ik niet klagen want ik kan zeer goed tekenen.soms ben ik zo kwaad,zo kwaad op mijn ouders,waarom hebben ze mij nu het leven geschonken,ja misschien was het een cadeau,maar in mijn ogen,een vergiftigd cadeau!en daarom,ik haat ze,terwijl ik ook (een beetje) van hen hou.
Datum:
17-10-2006
Naam:
lorraine
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

En wat nu?

Dus... tja... Niets is leuk mooi of uitdagend meer. Stees vaker denk ik niets meer. Totale leegte in mijn hoofd, nog ff en ik doe eindelijk wat ik me zelf beloof.
Datum:
17-10-2006
Naam:
jaap
Leeftijd:
66
Provincie:
Limburg

dusja

Ik was 12 toen ik een vriendin kreeg. Ik was verliefd. En toen ging het uit. Niks bijzonders. voor mij wel want ik was echt verliefd. Normaal krijg je dat pas als je 16 ofzo bent. Ik dus 12. Niemand begrijpt er dus ene zak van als je huilt op je 12 e om die reden. Dus dat was niet zo leuk. En zo ging het met meer dingen tot iok alles zat was en toen werd ik rustig. K dacht nu is het goed geweest. En nam een overdosis slaappillen op mn 13e in. Werd wakker in het ziekenhuis. 2 psychologen wilden me niet helpen. Geen tijd enal. bij de 3e heb ik anderhalf jaar gezeten. Het leek wel over. Maar nu is het weer redelijk terug. Einde
Datum:
17-10-2006
Naam:
g
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

het lukt me niet..

ik heb mijn ouders verwachtingen voor mij in elkaar geschopt.. ze hebben een verkeerde beeld van me, ik probeerde altijd juist te doen, perfect, een voorbeeld kind, goede cijfers, etc..

het lukt me gewoon niet meer, het lukt me niet mer om een voorbeeld te zijn, om perfect te zijn, wat ik ook doe, ik schop alles in de war..

wat als geintje begon is als een olifant uitgepakt, ben 3 keer in aanraking geweest met de politie, wat echt nietmijn bedoeling was, het ging zo snel. en ik praatte mijzelf altijd ja je hebt verkeerde vrienden, het is niet jouw schuld.
maar niemand steunde me, niemand leefde met me mee, ik was alleen, ziels alleen, daarna ben ik nog een keer in aanraking gekomen, en mijn ouders hebben mij een nacht laten doorbrengen op het politie bureau, zwaar teleurgesteld.. net voordat ik op vakantie ging, ging ik altijd naar het hartel kanaal met mijn vrienden, beetje dronken worden en gewoon plezier hebben, ik ging naar de lidl en probeerde wat te stelen, maar ben gepakt, echt dom van mij, dat is echt de enige daad waarvan ik dat doelbewust deed.

ik moest met de politie mee.. en eenmaal daar lieten ze me later gaan, ik dacht wow.. ze laten me gewoon gaan, geen ouders erbij ofzo, gewoon in de stoofpot gestopt.. kon ik het weten.

we gingen op vakantie naar griekenland, harstikke leuk, alleen toendietijd rookte ik al, al een tijdje, en op vakantie waren ze echt goedkoop, en met mijn zakgeld, kon ik toch wel mee rond komen, en ik had een meisje ontmoet allemaal erg leuk en gezellig, en op de een of andere manier kwam mijn vader erachter dat ik aan het roken was, die nacht heeft hij 2 keer uitgehaald op mij, ik was bang, doodsbang, nog steeds.
het ging slecht op school, door mijn gatenrooster ( ik zit op rotterdam op school ) heb ikbijvoorbeeld eerste uur les, en dan pas het 10de weer, dan ging ik gewoon naar huis, ik stond 22 uur afwezig, dat werd 44 uur inhalen, daar ben ik nog steeds mee bezig.. dze week nog maar 8 uurtjes, end an sta ik weer schoon.
in iedergeval 3 weken geleden, kreeg ik een brief van justitie, ik moet me de 18de melden ( morgen ) en mijn ouders denken dat het nog om die vorige straf ging, ik heb me ouders niet verteld van dat lidl gedoe, ik ben doodsbang.
ik weet dat ze nog meer teleurgesteld in me zullen zijn als ik het ze vertel, kans dat ik weer geslagen word..

ik kan bij niemand mij ei kwijt, heb het gevoel dat niemand mij meer vertrouwt, ben aan het huilen als de tierelier..:(

iedereen denkt ; owja stoere dimitri, bla bla, maar ik ben een gevoelige jonge.. met een groot hart..

ik weet het gewoon niet meer.. ben behoorlijk depresief, heb mijn wijffiej in tilburg waar ik ontzettend veel van hou, en ze komt zaterdag, blijft ze weekendje slapen, msag dat nog wel na morgen?..
ik kan het niet meer aan:(.. helemaal niet meer gewoon..

elke keer als ik denk ik ben op het diepste punt gezonken, het kan alleen nog maar beter gaan, breekt de grond onder mij, en val ik weer.. val val val... alsmaar door.

het is voor mij al een hele opgave dat ik dit hier publiceer, ik wil gewoon dat iemand me steunt,.. me meehelpt, me een beetjj opvrolijkt..
mijn dag boek ( een schoolschrift ), daar vertel ik alles, maar ik moet iemand hebben waari k het echt aan kwijt kan, die mij begrijpt, niet dattie dalijk een afschuw van mij krijgt..

ik heb gewoon hulp nodig, want ik kan het echt niet meer aan..]

het lukt me niet meer om perfect te zijn..

Datum:
17-10-2006
Naam:
Dmitri
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

gewoon moe!!!!

fuck wat een zooitje is mijn leven geweest ik ben vanaf mijn 7e al alleen ik moest het huis uit en sinds dien nooit meer thuis geweest ik ben nu nog op zoek naar een thuis die ik waarschijnlijk nooit zal vinden ik heb hier bij ook nog borderlin en ben narsities als de klere ik zit ook nog aan de coke waar ik van af wil maar niemand die me helpt om dat ik ook nog eens dakloos ben en zonder in komen tja wat nu???
ik ben ook al mijn kind verloren( is al 16 jaar dood) ik heb nog meer kids die ik van hun moeder niet mag zien ligt aan mijn huidskleur mijn vader ben ik vorig jaar okt verloren en mijn moeder en zussen willen ook al niks met me te maken hebben vanwege mijn pshy problemen depri ik zie het echt niet meer zitten ik zoek alleen nog een niet zo pijnlijke manier van zelfdoding pillen of zo wie weet er wat??? HELP PLS
Datum:
17-10-2006
Naam:
gino angelista
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

veel gelezen

is er nu echt niemand die vind dat je een vreedzaam einde aan je leven mag maken , waarom zou ik in een crimineel circuit moeten gaan en drugs kopen om op te houden,gld betalen aan criminelen die de drugs als profit bedoeld hebben ik ben geen crach hoofd ofzo ik ben klaar .....ja heb een relatie maar die komt er echt overheen .
Datum:
17-10-2006
Naam:
marty
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

waarom

ik heb 2 pogingen gedaan waar iemand wat van weet het was de bedoeling dat het zou lukken ,helaas niet gelukt. Ik wil nu echt pijnloos en snel weg maar hoe?ik snap dat mensen hier erg veel emoties hebben maar waarom sms taal of taal gebrek
Datum:
17-10-2006
Naam:
marty
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

zware moeilijk mijn herringen

ik heb erg meegemaakt mijn jeugd en ook soms nu moeilijk leven en ik ben doof vrouw en makkelijk vrouw
ik verlangt naar dood en maar ik heb nu lieve man ontmoet en niet altijd mijn leven zo anders ik soms angst in mijn leen pijn dragen en dus moeilijk ik kiezen en ik weet hij houd veel van mij en ik ook hem maar wisselend ik moeilijk ik wilde ik dood gaan of niet want verleden ik zit op school zo vaak gepest en mijn leleijkerd noemen en ik nooit goede vriendinnen en paar wel maar niet echt boezom vrioendin en ik ben zo angst ook meegemaakt om verkracht mijn 6 jaar door donkere jongen en ik begriojp niets van en deed ik alles zijn zin en vaak ik zwijgt en tot ik nu och vreselijk rot jaren mijn kind tijd en ik ben wel sterkster en leef ik wel verder en gewoon rommelen stemmen in mijn hoofd ga dood en rot ik zei hou maar op zei ik zelf nee en ik heb leuke man waar ik hou en soms hij druk nooit vaak thuis en soms ik angst in mijn eentje en bang mijn ouders en oma en opa kwijt en ik wilde niet allemaal dood gaaan
Datum:
16-10-2006
Naam:
sunny
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.