Levensverhalen (pagina 1614)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Rusteloos.

Ik voel me rusteloos, ik weet soms gewoon niet meer of mijn leven nog nut heeft. Daarnaast heb ik een suïcidale vriend, hij heeft al een tijd niets meer van zich laten horen. Ik kan hem ook niet bereiken, dus ik vrees voor 't ergste.

Hij is de enige die me aandacht schonk, de enige die me het gevoel gaf dat ik bijzonder was.

En wat m'n ouders betreft.. Tsja. We leven de afgelopen jaren wat langs elkaar heen. Ik interesseer ze niet. Geen van hen weet wanneer ik jarig ben, of wat voor opleiding ik doe, om maar een voorbeeld te noemen.

Op school word ik genegeerd, en zit elke pauze in m'n uppie boeken te lezen, of met een koptelefoon op zachtjes mee te neurïen met Janis Joplin. Tot voor kort was ik altijd trots op mijn eigen manier van doen, trots op het feit dat ik kon leven zonder vrienden of mensen die me begrepen. Dat gaf me het gevoel dat ik onbreekbaar was. Sterk. Superieur.

Maar ik voel alles de laatste tijd sterk afzwakken.

Wat heb ik nog om voor te leven?

Mijn vriend, waarvan ik niet eens weet of hij nog leeft?
Mijn muziekcollectie?
Mijn boeken?

Tsja. Ik wou dat ik die lijst langer kon maken, maar dat kan niet. Meer heb ik gewoon niet. Ik heb mezelf voorgenomen zelfmoord te plegen als blijkt dat mijn vriend echt dood is. Toch zijn er nog twijfels. Angst. Tevens voel ik nu irritatie. Gezien ik dit verhaal schrijf met levensmoeheid, en mensen het zullen zien als 'Een van de vele sneue depressieve tienerverhalen die alleen bedoeld zijn om aandacht te trekken'.

Achja.

Ik weet niet wat er komt na de dood. Ik wou dat ik in iets als een hemel kon geloven, als Christenen. Maar dat kan ik niet. Ik leef op feiten. Ik kan met veel dingen leven, maar niet met hoop. Dat maakt me kapot.

Waarom schrijf ik dit?
Tsja. Daar heb ik geen duidelijk antwoord op, eigenlijk. Ik denk dat ik nog een teken van leven wil geven, nu dat nog kan. Ik wil mensen die dit lezen laten weten dat ik ondanks mijn eigenaardigheden ook menselijk ben, net als alle anderen. Dat ik ook gevoelens heb.

Grappig.. Hoe het lijkt of je vooruit kruipt in een versnelde tijdlijn. Ik lijk nauwelijks te bewegen, maar alles om me heen lijkt zo snel te gaan. Ach. Ik brei er maar een eind aan, anders blijf ik de hele nacht typen.

Ik weet dat dit verhaal misschien deprimerend klinkt. Zo is het echter niet bedoeld. Ik wilde gewoon m'n ei kwijt, en wellicht zijn er anderen die met soortgelijke problemen te kampen hebben. Ik hoop hierbij dat die mensen het gevoel krijgen begrepen te worden, een bevestiging dat zij niet de enigen zijn met dit soort gevoelens/ideeën.

Ergens nog steeds wachtend op begrip,

Charlotte.
Datum:
16-10-2006
Naam:
Charlotte.
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

ik voe; dat ik niet mee telt

ik heb steeds een gevoel dat ik niks waard ben iesdreen is meer dan mij dat ik me nooit kan inzetten om iets te doen wrm lukt het me nooit en de anderen wel wrm is iedreen beter dan mij wrm niet wrm heb ik het gevoel dat ik beter niet moet bestaan en dat is de beste oplosssing die ik i me gdacheten heb
Datum:
15-10-2006
Naam:
mary
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik heb niet meer energie om te leven

Ik ben geboren en getogen in oost Turkey. Ik had lang mee gemakt met erg slegte dingen.( gemarteld , jaaren lang gezogt gewest door mijn politike problemen). Vanaf 1991 t/m begoen 1999 altijd moest ik vlugten van een adres naar andere, van een wijk naar andere, van een stad naar andere. Eindelijk in begin 1999 ben ik naar Nederland gekomen. en now hier ik heb nog niet verblijvsverguning. nog moet ik wachten. als krijg ik negative uitslaag ik kan niet meer leven. Mijn hele leuke leeftijd met erge situatie gewest. Ik had heel moelijk. En now vaak ik denk ik moet een keer bevrijden van die alle problemen. dat lijk me einigste bevrijding dat moet ik een keer zelfmorden.Ik kan niet andere mogelijk heiden zien.
Datum:
15-10-2006
Naam:
M.V. Avci
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

een kameraad van mij wil zijn leven beíndegen

een kameraad van mij wil zelfmoord plegen en ik weet niet meer wat ik moet doen asjeblieft help me
Datum:
15-10-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

dood willen & snijde

haii, ik weet niet zo goed hoe ik beginnen moet maar, mijn ouders zijn al een heletijd geleden geschuiden, en ik heb 2 broers die mij echt altijd pesten, ook op school gaat het gewoon niet goed. ik kan slecht leren door alles wat er om me heen gebeurt en anderen vinden dat leuk om mee te pesten. ik heb bijna elke dag ruzie met mijn broer, en 1x was die zo boos dat die me keel dicht kneep. toen ik dat later aan mijn moeder vertelde zei ze dat ik het zelf uitlokte. later ging het ook nog eens fout met mijn vriend en ik was het zo zat dat ik een mes pakte en mezelf open wou snijden. maar op dat moment kon ik dat niet. maar na een tijdje na te denken sneed ik LOVE in me arm. ik weet nogsteeds niet waarom, misschien omdat ik de liefde terug wou. later werd het steeds erger ik bleef snijde. toen ik het mijn mentor op school vertelde begon die me uit te lachen. daar was ik erg kwaat om. toen ik thuis kwam vroeg ik of hij gebelt had, maar dat was niet zo gelukkig. maar mijn moeder wou weten waarom en toen heb ik het haar vertelt en ze schrok echt heel erg en ze werd eigelijk kwaat. daarna is het nog 3 maanden zo door gegaan. uiteindelijk was ik uit al mijn verdriet op dak gaan staan en belde mijn beste vriend op.... om te zeggen dat ik van hem hielt en ik het gewoon allemaal niet meer aan kon, hij overtuigde me het niet te doen. maar tot die dag heb ik er eigelijk spijt van dat ik het niet gedaan heb maar ik heb hem beloofd het niet te doen. en toch wil ik het zo graag.... =(
Datum:
15-10-2006
Naam:
Donna
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

..

Nou ik zit er dus al zo'n lange tijd over na te denken, ik heb ook al heel vaak mezelf gesneden. maar nu ben ik echt aan het doorzetten om echt actie te ondernemen.
Ik heb in mijn korte leven genoeg meegemaakt en heb er geen tijd voor gehad om alles te verwerken. Ook heb ik altijd andere mensen voor mij gesteld en hun problemen heel erg naar mezelf toe getrokken.
De problemen blijven zich opstapelen en verder leven ziet er voor mij nu niet zo goed uit.
ik heb geplant vanavond iets te ondernemen. Alleen wil ik niet voor de trein springen omdat dat te gruwelijk is, misschien mezelf ophangen.
Datum:
15-10-2006
Naam:
n.
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

een dode skippy

ik kan en wil niet meer verder met mijn leven als mijn vrouw van mij wil scheiden.
ik ben niet altijd even makkelijk geweest, maar hou wel heel veel van haar, en zonder haar is er verder niets waar ik voor wil leven.
Datum:
15-10-2006
Naam:
skippy
Leeftijd:
33
Provincie:
Utrecht

Eigen schuld, dikke bult....

Als ik al deze verhalen hier lees denk ik bij mezelf, volgens mij stel ik me aan. Al die mensen hebben het veel moeilijker dan mij. Het is uit met mijn vriend, maar ik voel me er echt zo slecht onder. Het is eigenlijk mijn eigen schuld, ik was de gene die twijfelde en het uit maakte, maar later wou ik hem weer terug. We hebben het wel geprobeert, maar naar een aantal weken maakte hij het uit. Dit voelde zo verschrikkelijk, die afwijzing, dat iemand je niet meer zo adoreert als eerst. Ik was zo gewend dat hij me helemaal geweldig vond en in eens vind hij andere meisje leuk. Zelf op het moment dat we het weer opnieuw gingen proberen, dat doet echt zo'n pijn. Hij heeft het er wel moeilijk mee zegt hij tegen vriendinnen van mij. Maar de rede dat hij het moeilijk heeft is dat ik het er zo moeilijk mee heb. Maar dat wil ik helemaal niet, ik wil geen medelijden, ik wil gewoon weer dat hij me geweldig vind. Ik heb gewoon geen zin meer in dit leven, ik wil eruit. Ik ben gewoon zo alleen, kan me nergens op concentreren en moet steeds huilen. Ik wil dit allemaal niet, ik wil me weer goed voelen en de enige tijd dat ik me echt goed heb gevoeld, was toen ik met mijn vriend nog samen was. Ik kon de wereld aan, voelde me zelf verzekerd en daar was ik zo aan gewend geraakt, dat ik niet eens merkte dat ik gelukkig was en heb dus de grootste fout van mijn leven gemaakt.
Datum:
15-10-2006
Naam:
lonelyhart
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

waarom nog leven

hollo ik ben rutger en ik wil het liefs zelfmoord plegen maar dat durf ik niet
ik heb het gehad in me fucking leven .
laats had ik ruzie met me vrindin en die dacht ook dat ik het leven niet meer zie zitten .
en die wil dat ik ga praaten met mensen die daar over gaan maar dat wil ik niet
wie kan me helpen om tog zlefmoord teplegen maar het liefst zonder pijn
nou doei rutger
Datum:
15-10-2006
Naam:
rutger
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

death is destiny

ik wil ff reageren op die ?????
Het heeft niets met de puberteit te maken...ik wil al dood sinds ik een kind was. Misschien is het voor sommige mensen moeilijk te begrijpen dat je zelfs op jonge leeftijd veel kan mee hebben gemaakt. Ik ben in een korte tijd alles kwijtgeraakt. Dat verwoeste me. Elke avond hoopte ik dat ik kon gaan slapen en nooit meer wakker kon worden. Ik haatte mezelf. Hoe had ik dit allemaal kunnen gebeuren ? Dat was toen ik 11 was en een klein kind was dat niet eens wist dat de puberteit bestond. ik voelde me ongelukkig. Ik stond er alleen voor en heb mezelf getroost. Ik dacht dat ik er overheen was. Een korte tijd geleden is het weer terug gekomen doordat ik alles kwijtraakte door een ander. En het is hetzelfde gevoel. Dat kan geen leeftijdsfase veranderen. Dezelfde pijn, verdriet, dezelfde aandrang om jezelf van een gebouw te storten. Ik zou er graag met iemand over willen praten maar niemand luistert of begrijpt wat ik zeg. Ik sta er weer alleen voor. En dat zal altijd zo blijven...
Datum:
14-10-2006
Naam:
Anne
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.