Levensverhalen (pagina 1612)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zm

ik wil niet meer leven maar ben bang om dood te gaan ik heb heeel veel zm pogingen gedaan en mn arm zit onder de littekens
ik heb elke dag wel een duister gevoel in me dat ik graag aan iemand wil vertellen maar weet dat niemand mij snapt.
ik kan het niet uitleggen..
en dan is er ook nog en iemand diej al mijn problemen door wil lullen ik wil niet meer t is te veel ..
Datum:
16-10-2006
Naam:
celine
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

zelfs zo jong kan 't..

Ik wil wel zelfmoord plegen, ik wil rust. Maar ik zou het niet durven, en ik kan het aan de ene kant niet omdat ik niet zo egoïstisch wil zijn dat ik iedereen in de steek laat. En ik las een berichtje van iemand die dacht dat je op jonge leeftijd nog niet aan zelfmoord kan denken.. het is vreemd en best triest.. maar waar! Toen ik nog heel jong was is mijn vader overleden. Hij was manisch depressief en heeft er zelf een eind aan gemaakt. (mede daarom weet ik dat ik dat anderen mensen niet kan aandoen, zelfmoord plegen.) Mijn moeder weet niet dat ik dit weet, ze zei altijd dat ze het me 'later' wel zou vertellen.. maar ik ben er pas zelf achter gekomen. We kregen geldproblemen, maar daar heb ik verder niet zoveel van gemerkt. Mijn moeder hertrouwde toen ik zeven was. Deze man sloeg ons in het begin, was een pathalogische leugenaar en had een drank- en gokverslaving enz.. Het was even een bittere periode, want we hadden het nog aardig rustig gehad na die paar jaartjes met zn drietjes. (ook mn zus..) een paar maanden minder dan een jaar geleden, zijn mijn voormalige stiefvader en moeder gescheiden. Dat had nog heel wat aarde in de voeten, heel veel geruzie, en hij wilde ons het leven tot op het laatste moment nog even zuur maken. Ik hecht me heel snel aan mensen, dus dat was wel even slikken, zeker omdat hij tot op de dag van vandaag nooit meer contact heeft gezocht, behalve om mn moeder geld af te pingelen. Nou, een moeder die dag en nacht huilt en alles op ons afreageerd.. maar toen mijn moeder nog met mijn (toen) stiefvader getrouwd was [ze wilde al wel scheiden] ging ze vreemd met een andere, VRESELIJKE man. Ik moest met hun mee op vakantie en ik moest mn mond dichthouden tegenover mijn stiefvader. dat was de vreselijkste vakantie en tijd ooit. Die man haatte mij, maakte sekstische opmerkingen tegen me en nog meer.. en mn moeder nam het maar voor hem op, blind door de liefde, ik stond machteloos. Terwijl ze nog met die man had, ging ze weer met een ander vreemd. Daarmee heeft ze nu nog steeds, en na al die periodes is hij nog wel te pruimen. maar nu negeert mijn moeder mij, mijn zus is HET lievelingetje.. en ze maken alleen maar kutopmerkingen tegen me en lachen me dan in mn gezicht uit. heel pittig als iedereen in het huis je negeert en tegen je is.. soms denk k daarom wel eens: WAAROM DOE IK DIT NOG?? Wat heeft het voor zin? Ik houd mezelf maar voor, dat alles wat in je leven gebeurd, gebeurd met een reden. Je moet ervan leren, en uiteindelijk zul je er wat aan hebben. Maar tot die tijd, blijf ik maar slikken en slikken.. tot ik een keer stik.
Datum:
16-10-2006
Naam:
c'est moi
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

leven voor wie eigenlijk?

Waarom ik aan zelfmoord denk. tja ik heb het gevoel dat de hele wereld een schijt hekel aan me heeft en weet ook niet waarom. vroeger toen ik nog jong was ongeveer een jaar of 7 werd ik op basis school ook vaak gepest en dat ging meestal zo dat je een grote groep jongens had en 1 van die jongens was zogenaamd de leider van die ene groep die mij peste. dat wat ik nu vertel is op de basis school gebeurt vervolgens ben ik naar een andere school toegestuurt omdat ik zelf ook een leer achterstand had maar dat heeft nix met pesten te maken maar ik schrijf het er toch even bij. en op die school gebeurde precies het zelfde dat ik daar ook in de steek werd gelaten door een bepaalde groep waar ik het liefst wel mee omga maar die lieten mij liever barsten had ik het gevoel. ik ben zelf ook geholpen door zo,n spygoloog
daar kon ik mij verhaal wel aan kwijt. hij adviseerde mij om anti depressie pillen te slikken. die heb ik 2 weken geslikt en toen ben ik er zomaar mee gestopt aan de andere kant heel dom....maar had gehoord dat ze dat ook in zon & schild namen en toen heb ik de rest maar weg gegooit vanwege dat...ik ben zelf nu 26 jaar oud maar voor mij hoeft hel allemaal niet meer. ik werk ook full-time maar 100% achter mij werk staan is helaas niet het geval :( tis meer -100%. op dit moment heb ik ook niemand om mee te praten heb zelf ook geen vrienden meer die ben ik kwijt geraakt door een ruzie ik had 3 vrienden waar ik meestal mee omging...ik had met 1 dan ruzie en die is weg gegaan en het resultaat is dat ik ze allemaal niet meer zie :( dit is ongeveer wel de achtergrond van mij verhaal. ik heb een kut verleden om maar grof te zeggen na alles wat ik nu aan U heb vertelt is het wel duidelijk een beetje hoe mij eenzame leven er uit ziet met andere woorden......IK HEB ER ECHT GEEN ENE REET MEER ZIN IN HET LEVEN.

Datum:
16-10-2006
Naam:
Bertrand Bos
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

dwanggedachtes

ik ben zo moe van me dwangedachtes die me helemaal teroriseren hele dag door dwangedachtes zijn beelden opdringenede gedachten schaamtevolle ideen die je niet wilt en die zich opdringen het is begonen als een programa zien waar iemand vals werd beschuldigt over ipedofilie / incest en ik dacht stel dat het mij overkomt vals worden beschuldegt en ging ik piekeren maar waarom zal ik daar bang voor zijn ik zal zo iets zeker niet doen weet ik het zeker dat ik dat niet doe ging ik over piekenen ja ik wist het zeker maar de dwang die in me hoofd steeds teroriseerde weet je het wel zeker uit angst durfde ik nergens te komen niet meer bij kinderen in de buurt angst om vals beschuldigt te worden door kinderen angst om mischien echt raare gevoelens te krijgen ten opzichte van kinderen terwijl ik wist dat ik dat niet zou krijgen al me hele leven heb ik dat nooit gehad dus het waaren maar dwanggedachtes ik werd ook achterdochtig angst dat me telefoon werd afgetapt dat er een complot werd gedaan door justitie dat ze me zouden bechuldigen voor pedofilie en daar bij had ik ook angst en durfde ik niet op het internet angst dacht dat iemand op de zelfde tijd op het internet raare pedofilie sites zat te kijken en ik daarvoor werd opgepakt al met al ales omtrent dat was een opsesie geworden en kreeg waan gedachtes dacht dat ik door vrienden werd afgetapt en dat ze me gespreken zouden vervormen en me laten oppaken voor pedofilie ik had aan paar mensen verteld dat ik hier last van had en was bang en dat ze het ooit tegen me zouden gebruiken en dee tegen iedereen aan wie ik het had verteld aardig en liep op me tenen angst dat ze me verhaal zouden omdraaien en me echt voor incest pedofile uitmaken en dat dan ik werd uitgejoeld door de buurt als pedo dat zag ik wel eens in dokus vreselijk dat ik zo gevangen zit in negatieve dwangmatige gedachtes op een gegeven moment werd het me zoveel dat ik zelfmoord heb gedaan helaas gevonden wou liever dood maar nu eenmaal hergeboren noem ik het maar ik heb niet meer de dwangedachtes dat ik bang ben om naare gedachtes te krijgen ten opzichte van pedo incest maar wel de angst dat ze de geene die het weten over me angste dwanggedachtes dat ze het ooit gaan verdraaien bijv denk ik dat ze dan gaan zegen hij heeft opgebiecht dat hij pedo is en dat me angst dan uitkomt en dat de buurt me zo gaat zien als een pedo en me gaan uitjoelen en denken dat ik dat heb gedaan terwijl dat niet waar is maar weet dat dit ook alemaal angst is maar op deze momenten denk ik wel eens ik zou liever dood wilen zijn ik wens niemand dwanggedachtes toe vooral niet seksuele dwangedachtes het is een hel ik hoop dat de lezers begrijpen dat ik beslist geen pedofiel ben en hoop dat ik een beetje heb kunen uitlegen dat dwang verveelende naare akelige ideen zijn en dat juist wat je niet zou wilen in je opkomt omdat je dat juist afstoot maar het is Zo vervelend als je dwanggedachtes over deze onderwerp heb en je zou echt vals bechuldigt worden door deze onderwerp dat je dan denk ja ik heb wel last van deze ideen dan lijkt het echt waar voor je zelf en de buurt omdat je hen niet kan uitlegen wat dwang is omdat ik het zelf soms niet eens snap als ik last heb van die gedachtes nu beetje bij beetje snap ik het de dwanggedachtes en ik moet proberen me gedachtes angsten voor me te houden maar soms zit ik er zo mee dat ik me hard moet luchten kan dat beter zo doen dan bij kenisen bij kenisen ben je altijf bang dat ze het omdraaien hier ben je naoniem hoop ik teminste ik zeg wel eens verteld is verteld maar toch komt steeds die naare beelden stel je voor dat iemand aan wie ik het verteld heb over me dwanggedachtes dat ze het echt gaan verdraaien dat deuntje kan ik niet uit me hoofd halen vreselijk maar moet het proberen iemand iedeen
Datum:
16-10-2006
Naam:
citcan
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

Rusteloos.

Ik voel me rusteloos, ik weet soms gewoon niet meer of mijn leven nog nut heeft. Daarnaast heb ik een suïcidale vriend, hij heeft al een tijd niets meer van zich laten horen. Ik kan hem ook niet bereiken, dus ik vrees voor 't ergste.

Hij is de enige die me aandacht schonk, de enige die me het gevoel gaf dat ik bijzonder was.

En wat m'n ouders betreft.. Tsja. We leven de afgelopen jaren wat langs elkaar heen. Ik interesseer ze niet. Geen van hen weet wanneer ik jarig ben, of wat voor opleiding ik doe, om maar een voorbeeld te noemen.

Op school word ik genegeerd, en zit elke pauze in m'n uppie boeken te lezen, of met een koptelefoon op zachtjes mee te neurïen met Janis Joplin. Tot voor kort was ik altijd trots op mijn eigen manier van doen, trots op het feit dat ik kon leven zonder vrienden of mensen die me begrepen. Dat gaf me het gevoel dat ik onbreekbaar was. Sterk. Superieur.

Maar ik voel alles de laatste tijd sterk afzwakken.

Wat heb ik nog om voor te leven?

Mijn vriend, waarvan ik niet eens weet of hij nog leeft?
Mijn muziekcollectie?
Mijn boeken?

Tsja. Ik wou dat ik die lijst langer kon maken, maar dat kan niet. Meer heb ik gewoon niet. Ik heb mezelf voorgenomen zelfmoord te plegen als blijkt dat mijn vriend echt dood is. Toch zijn er nog twijfels. Angst. Tevens voel ik nu irritatie. Gezien ik dit verhaal schrijf met levensmoeheid, en mensen het zullen zien als 'Een van de vele sneue depressieve tienerverhalen die alleen bedoeld zijn om aandacht te trekken'.

Achja.

Ik weet niet wat er komt na de dood. Ik wou dat ik in iets als een hemel kon geloven, als Christenen. Maar dat kan ik niet. Ik leef op feiten. Ik kan met veel dingen leven, maar niet met hoop. Dat maakt me kapot.

Waarom schrijf ik dit?
Tsja. Daar heb ik geen duidelijk antwoord op, eigenlijk. Ik denk dat ik nog een teken van leven wil geven, nu dat nog kan. Ik wil mensen die dit lezen laten weten dat ik ondanks mijn eigenaardigheden ook menselijk ben, net als alle anderen. Dat ik ook gevoelens heb.

Grappig.. Hoe het lijkt of je vooruit kruipt in een versnelde tijdlijn. Ik lijk nauwelijks te bewegen, maar alles om me heen lijkt zo snel te gaan. Ach. Ik brei er maar een eind aan, anders blijf ik de hele nacht typen.

Ik weet dat dit verhaal misschien deprimerend klinkt. Zo is het echter niet bedoeld. Ik wilde gewoon m'n ei kwijt, en wellicht zijn er anderen die met soortgelijke problemen te kampen hebben. Ik hoop hierbij dat die mensen het gevoel krijgen begrepen te worden, een bevestiging dat zij niet de enigen zijn met dit soort gevoelens/ideeën.

Ergens nog steeds wachtend op begrip,

Charlotte.
Datum:
16-10-2006
Naam:
Charlotte.
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

ik voe; dat ik niet mee telt

ik heb steeds een gevoel dat ik niks waard ben iesdreen is meer dan mij dat ik me nooit kan inzetten om iets te doen wrm lukt het me nooit en de anderen wel wrm is iedreen beter dan mij wrm niet wrm heb ik het gevoel dat ik beter niet moet bestaan en dat is de beste oplosssing die ik i me gdacheten heb
Datum:
15-10-2006
Naam:
mary
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik heb niet meer energie om te leven

Ik ben geboren en getogen in oost Turkey. Ik had lang mee gemakt met erg slegte dingen.( gemarteld , jaaren lang gezogt gewest door mijn politike problemen). Vanaf 1991 t/m begoen 1999 altijd moest ik vlugten van een adres naar andere, van een wijk naar andere, van een stad naar andere. Eindelijk in begin 1999 ben ik naar Nederland gekomen. en now hier ik heb nog niet verblijvsverguning. nog moet ik wachten. als krijg ik negative uitslaag ik kan niet meer leven. Mijn hele leuke leeftijd met erge situatie gewest. Ik had heel moelijk. En now vaak ik denk ik moet een keer bevrijden van die alle problemen. dat lijk me einigste bevrijding dat moet ik een keer zelfmorden.Ik kan niet andere mogelijk heiden zien.
Datum:
15-10-2006
Naam:
M.V. Avci
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

een kameraad van mij wil zijn leven beíndegen

een kameraad van mij wil zelfmoord plegen en ik weet niet meer wat ik moet doen asjeblieft help me
Datum:
15-10-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

dood willen & snijde

haii, ik weet niet zo goed hoe ik beginnen moet maar, mijn ouders zijn al een heletijd geleden geschuiden, en ik heb 2 broers die mij echt altijd pesten, ook op school gaat het gewoon niet goed. ik kan slecht leren door alles wat er om me heen gebeurt en anderen vinden dat leuk om mee te pesten. ik heb bijna elke dag ruzie met mijn broer, en 1x was die zo boos dat die me keel dicht kneep. toen ik dat later aan mijn moeder vertelde zei ze dat ik het zelf uitlokte. later ging het ook nog eens fout met mijn vriend en ik was het zo zat dat ik een mes pakte en mezelf open wou snijden. maar op dat moment kon ik dat niet. maar na een tijdje na te denken sneed ik LOVE in me arm. ik weet nogsteeds niet waarom, misschien omdat ik de liefde terug wou. later werd het steeds erger ik bleef snijde. toen ik het mijn mentor op school vertelde begon die me uit te lachen. daar was ik erg kwaat om. toen ik thuis kwam vroeg ik of hij gebelt had, maar dat was niet zo gelukkig. maar mijn moeder wou weten waarom en toen heb ik het haar vertelt en ze schrok echt heel erg en ze werd eigelijk kwaat. daarna is het nog 3 maanden zo door gegaan. uiteindelijk was ik uit al mijn verdriet op dak gaan staan en belde mijn beste vriend op.... om te zeggen dat ik van hem hielt en ik het gewoon allemaal niet meer aan kon, hij overtuigde me het niet te doen. maar tot die dag heb ik er eigelijk spijt van dat ik het niet gedaan heb maar ik heb hem beloofd het niet te doen. en toch wil ik het zo graag.... =(
Datum:
15-10-2006
Naam:
Donna
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

..

Nou ik zit er dus al zo'n lange tijd over na te denken, ik heb ook al heel vaak mezelf gesneden. maar nu ben ik echt aan het doorzetten om echt actie te ondernemen.
Ik heb in mijn korte leven genoeg meegemaakt en heb er geen tijd voor gehad om alles te verwerken. Ook heb ik altijd andere mensen voor mij gesteld en hun problemen heel erg naar mezelf toe getrokken.
De problemen blijven zich opstapelen en verder leven ziet er voor mij nu niet zo goed uit.
ik heb geplant vanavond iets te ondernemen. Alleen wil ik niet voor de trein springen omdat dat te gruwelijk is, misschien mezelf ophangen.
Datum:
15-10-2006
Naam:
n.
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.