Levensverhalen (pagina 1612)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

tsja

Ik denk dat de mensen die zich zo voelen, het beste hulp kunnen gaan zoeken. door alles in je zelf op te kroppen wordt het allemaal nog erger en denk je er steeds vaker aan. Zelf heb ik ook veel mee gemaakt maar wil absoluut geen zelfmoord plegen, voor alles is een oplossing. Als je zelfmoord pleegt denk je niet aan de mensen die wel om je geven en hoe erg je hun er pijn mee doet... het zou zonde en egoistisch zijn.. denk daar es over na.
Datum:
18-10-2006
Naam:
zelfmoord is geen optie
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

dood willen snijden

hoi..
ik ben 14 jaar en wil al een paar jaar dood
ik heb t paar jaar voor mn ouders verzwegen maar mn moeder is er agter gekomen ...
3 maanden geleden dacht ik dat alles voorbij was dat ik de zwarte deur in me had dichtgedaan ,...
maar nu is die deur open en lijkt t wel alsof die niet meer dicht kan..
ik heb zm pogingen gedaan en droom vaak over dat ik dood ben ..>
ik wil niet meer mn handen zitten onder de littekens en verse wonden /.
ik wil niet dood maar ook weer wel..
ik d8 dat ik in deze klas weer op nieuw kon beginnen ...
dat niemand zou weten dat ik me snee en dood wil..
maar dat gaat nietgebeuren alle shit komt weer opnieuw naar boven...
en dan is er nog iemand diej mij kapot maakt..>
ik weet niet wie het is maar het wil me verwoesten dat heeft diegene zelf gezegt dat ik een psychopaat ben ..>
ik weet het niet meer ik wil niet meer ...
misschien heeft die gene wel gelijk en ben ik een psychopaat..
ik wil niet dat iemand van mijn echte geheim te horen zal want dan ben ik bang dat ik egt in een psychiater trecht kom ..>
ik wil niet mer ik ben het zat ..>
weet alleen niet hoe ik er een einde aan kan maken ..>
ik heb al dingen geprobeerd ..>
slaappillen alleen nog niet maar durf die niet te halen ..
krijg je diej wel me ..>??
mrjaa doeii(K)
Datum:
18-10-2006
Naam:
celine
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

chaos

Ik ben altijd al een zeer onzeker meisje geweest. Ik heb mezelf altijd al als minderwaardig gezien. Ik heb me hele leven lang al heel erge faalangst. Toch heb ik me staande weten te houden tot aan de brugklas.
Op de basisschool is een vriend van me omgekomen bij een ongeluk, m'n hond hebben we moeten laten inslapen, en de vader van m'n vriendin is overleden. Ik ben er onlangs achtergekomen dat ik dit nooit verwerkt heb, maar juist weggestopt.
Toen ik naar de brugklas ging liet mijn beste vriendin me keihard vallen. Ik had geen echte vriendinnen meer, en voelde me heel erg eenzaam.
In de tweede klas kreeg ik nieuwe vrienden, maar ik voelde me maar een 'aanhangsel' en heel erg buitengesloten. De eenzaamheid bleef.
In de derde klas raakte ik bevriend met een jongen van internet. Met hem kon ik praten. Halfweg het jaar pleegde hij zelfmoord. Ik kon er met niemand over praten. Ik ben naar een zeer gevaarlijke weg gefietst, en wilde mezelf onder een auto gooien, maar ik wist mezelf te kalmeren en heb het niet gedan. Ook dit heb ik nooit verwerkt, maar weggestopt.
Ik begon met automutilatie, om verdriet en frustraties kwijt te kunnen. Daarna volgde al gauw overgeven, en het ontwikkelen van een eetprobleem, ik voel mezelf ontzettend dik.
In de vierde klas gingen mijn 'vriendinnen' naar een andere school, gingen aan de drugs, en weer werd ik in de steek gelaten, op het moment dat ik ze juist erg nodig had.
Ik werd heel erg depressief en ben begin vierde klas in therapie gegaan. De relatie met mijn ouders is erg slecht, we hebben niet echt persoonlijk contact en gisteren kwamen ze met het nieuws dat ze me in een pleeggezin willen gaan doen.
Ik zit nu in de vijfde klas. Het gaat best slecht. En soms vraag ik me gewoon af waar ik nog voor leef? Mijn ouders moeten me niet, mijn vrienden laten me telkens weer in de steek. Wie kan ik nog vertrouwen? Ik voel me zo verdomd waardeloos en eenzaam.
Maar mijn mentor zei dat je ergens door heen moet, om iets moois te bereiken. En daar probeer ik me dan maar aan vast te houden.
Datum:
18-10-2006
Naam:
Alice
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal?

Mijn verhaal waarom ik ermee wil stoppen is erg lang. Dus probeer ik het kort te houden. Ik ben van mijn 5e tot mijn 17e misbruikt door een familielid. Toen ik wat ouder was ook door een ander familielid. Ik heb dit geheim altijd bij me gehouden tot vorig jaar. Het is toen gestopt maar ik kom er nooit meer vanaf. Op school gaat het slecht, mijn ouders denken dat alles goed gaat en zeiken om de kleinste dingetjes. Dit kan ik niet meer aan het moet stoppen. Soms denk ik hoe het zou zijn gewoon alleen zonder zorgen. Hoe zou de dood zijn, zal het pijn doen, wat is de beste manier? Als ik het zou durven had ik het al gedaan. Wie weet wat morgen brengt misschien slaan de stoppen dan door en doe ik het.........
Datum:
18-10-2006
Naam:
m
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

teveel ellende meegemaakt,nu nog!!!

Waarom ik eraan denk is dat het me 4e keer is dat ik een poging wil ondernemen,is omdat ik naar mijn gevoel echt voor t ongeluk geboren ben.
Alles in mijn leven wat ik denk goed te doen is in andere mensen hun ogen fout, heb al diverse relatie`s achter de rug en elke keer, gingen de mannen vreemd, werd mishandeld of ik kreeg niet de liefde van wat ik had verwacht.
T leven is zo verrekte moeilijk, en zo onbegrijpelijk dat ik er steeds meer moeite mee heb om een nieuwe poging te vermijden.
Zoals me steeds is voor geschotteld dat ik geboren ben van 12 steden en 13 ongelukken, blijkt t al wel allemaal uitgekomen te zijn.
Erg veel gepest , en gekwetst en vernederd, mensen die ingewild van me zelf toch lange tijd misbruik van mijn goedheid en lichaam hebben gemaakt.
Nu denk ik ( dacht ik) eindelijk iemand gevonden te hebben waarvan ik dacht dat hij me wel begreep en hoorde en voelde wat ik miste, wat ik miste is oprechte liefde, alleen ook deze persoon had me net zoals andere me belooft nooit te zullen kwetsen en te pijnigen en af te wijzen,maar dat is nu al in 5 mnd al meer dan 40 keer gebeurt.
Ik zie t nie meer zitten zo, als ik toch geen man gelukkig kan maken en ze me blijven jennen ,kwetsen en de familie me niet serieus neemt en wegwuift, krijg ik meer moed om het toch te doen.
T leven is echt fucking moeilijk en zwaar ingewikkeld en ondraagzame eenzaamheid vol onbegrip en pijn.
Datum:
18-10-2006
Naam:
maria
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

ik haat het leven

hallo

nou waar zal ik beginnen wil zoveel kwijt dat ik niet weet waar oke dan ik haat iemand uit cuijk zo erg dat ik er niet goed van wordt weet ook wat ik hem gun niet normaal is maar de haat naar die persoon leid mij leven en dat is nu niets meer dus het gevloek gaat maar door in me kop heb gister me hoofd kaal geschoren ja uit haat de gedachten die ik heb zijn niet normaal meer gun zijn kind van alles en nog wat als HIJ maar kapot gaat en goed de woede kom me letterlijk me strot uit ja ik gu zijn lind de dood en snel ook niet dat ik het kind de dood wens maar gun hem zoveel pijn dat hij van de pijn kapot gaat en mijn leven is ook naar de kloten door die lam zak ja en zelfmoord dat kun je op verschilende manieren doe je kan je ook dood laten gaan door de haat die een ander persoon in je gebracht heb
de groeten
Datum:
17-10-2006
Naam:
the dance
Leeftijd:
47
Provincie:
Gelderland

waarom is het zo moeilijk

waarom omdat ik me altyd klooten voel tis net uit met me vriendin de tweede serieuse relatie maar op een of andere manier wil ik vrij zijn en ben ik het dan voel ik me nog klooten en kom of lich ik weer tegen een ander aan waarvanik weet dit heeft ook geen toekomst dus ben ik terughoudent veroerzaak dus aleen maar een hoop verdriet aan anderen en voel me zelf zwaar kut
weet het niet meer waarom is er niemand die mij liefde en aandacht kan geven maar niet zo gebonden doet
Datum:
17-10-2006
Naam:
kllootengevoel
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

zo moe

Hallo ik ben pierre loop al geruime tijd rond met zelfmoord ideeen maar durf niet, omdat ik aan een kant weet dat er nog mn beide ouders zijn die om me geven, en ik drie schatten van meiden heb, maar voel me zo ontzettend negatief en dat vreet enorm veel aan me . je kent dat wel een heel leven geleefd, zoontje naar zn laatste rustplaats gebracht alles glipt uit je vingers. alles mislukt alles je werk keer of wat moeten veranderen tot nu ff niks en komt inderdaad die vraag weer waar leef ik voor voor wie heeft het nog zin dat ik ademhaal. moet al een tijd denken aan het nummer van blof mooie dag sluit precies aan op mn gevoel heb eigenlijk een wens dicht bij mn zoontje willen zijn
Datum:
17-10-2006
Naam:
pierre
Leeftijd:
40
Provincie:
Zeeland

niemand die mij begrijpt

je denkt vast,wow op je 13de al zelfmoord willen plegen,hoe kan dat?de mensen begrijpen het niet,ze begrijpen mij niet,niemand begrijpt me.
ik wist niet dat er zoveel mensen waren die in dezelvde situaties zitten dan ik.maar als ik al die berichten lees,nou ja,ik wist wel dat er dagelijks wel ongeveer 7 mensen zelfmoord pleegden maar toch.soms vraag ik mij af of dat ik wel noh lef.dan krijg ik een raar gevoel in me en is het alsof ik echt twijfel of ik leef,alsof het leven voor mij nieuw was.ik wou dat ik dood was,ja,ik wil dood zijn.maar om zelfmoord te plegen mis ik iets,moed.ik haat het leven maar ben bang van de dood.ik stel me er voortdurend vragen over.elke nacht hoop ik dat ik devolgende dag niet meer wakker zal worden.ik voel mij zo alleen.niemand weet wat ik voel,niemand weet wie ik echt ben.niemand zou durven zeggen dat ik mischien op het puntje ben van de zelfmoord,maar toch.het is goed om hier mijn gevoelens te kunnen schrijven en met anderen delen.het leven is zo oneerlijk,zo vol verdriet,angst,oorlog,haat...er blijft bijna niets van het goede over.je zult het mischien belachelijk vinden,maar mijn enige doel in het leven is mijn tv-programma s'avonds,als ik van school kom.en elke dag fixeer ik mij op dat punt,dat ik op het einde van de dag naar mijn lievelings-programma zal kunnen kijken.en daarna...daarna luister ik naar muziek,probeer te zingen terwijl ik het niet kan.ja het is oneerlijk,waarom sommige mennsen een talent hebben en anderen niet.toch moet ik niet klagen want ik kan zeer goed tekenen.soms ben ik zo kwaad,zo kwaad op mijn ouders,waarom hebben ze mij nu het leven geschonken,ja misschien was het een cadeau,maar in mijn ogen,een vergiftigd cadeau!en daarom,ik haat ze,terwijl ik ook (een beetje) van hen hou.
Datum:
17-10-2006
Naam:
lorraine
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

En wat nu?

Dus... tja... Niets is leuk mooi of uitdagend meer. Stees vaker denk ik niets meer. Totale leegte in mijn hoofd, nog ff en ik doe eindelijk wat ik me zelf beloof.
Datum:
17-10-2006
Naam:
jaap
Leeftijd:
66
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.