Levensverhalen (pagina 1610)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

enorm veel pijn en verdriet

heb geen zin om te typen, maar heb iemand nodig die naar me zou luisteren via msn of een site zoals deze.
kben voor de moment enorm verdrietig, kben een gast van 20 mss denke jullie nu wel van wa voor een blijterke is da ofzo ma da interesseert me nie, ik wil gewoon men vrindin terug, en tis men eige schuld da ze weg is want we hadde ruzie en ik zou slimmer moete zijn en ophoude me ruzie make, ma we doen allebij altij door.we maakte veel ruzie, iedere dag ongeveer, ma ik kon het nooit late om terug koppig te doen enzo.en nu sinds vandaag ben ik ze kwijt en ik zit er echt enorm mee in.kmis haar zo hard en da doet pijn.kwil die pijn nie en kwil nie meer leve.kzou daar veel mense mee pijn doen as ik er niemeer ben en da wil ik ook weer nie maar ik kan er gewoon niemeer tege dat leve zo oneerlijk is.khoop hier nie op hulp, khoop gewoon da er mense zijn die dit leze.kweet nie eens waarom ik alles hier kom vertelle, tis zielig dak da doe ma tis gemakkelijk om het gewoon hier te vertelle waar niemand mij kent.kweet dat dit men vriendin niet terug brengt, maar kheb het toch aan iemand kunne vertelle waar ik mee zit. sorry dak zo grof klink mss maar kheb momenteel geen zin om te lette op mijn schrijfwijze ofzo, kzeg gewoon wa me dwarszat.
Datum:
22-10-2006
Naam:
davy
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

Waarom...

het begon een tijd terug..
de ruzies met mijn ouders stapelde op en stapelde maar op..
me vader zag dat er iets met me aan de hand was en ging met mij praten..
na veel gehuil kwam het verhaal van jaren geleden naar boven..
over de tijd bij me oma..
hij dacht dat ik dat alles niet meer zou weten omdat ik toen nog zo jong was.
maar ik wist alles nog in geuren en kleuren te vertellen..
ik vertelde ook dat ik er geen zin meer in had..
ik sliep met een zakmes in me nachtkastje..
ik schreef gedichten voor mensen van wie ik hield.. ik schreef over de dood.. over wat ik voelde..
ik wilde er een eind aan maken..
na heel wat mislukte pogingen, heeft een vriend van me verteld hoe belangrijk ik wel niet was voor de wereld en voor hem en voor iedereen..
na veel gepraat heb ik hem moeten beloven niet meer te snijden..
ik ben ook met school gaan praten..
ik ga nu al 2 jaar naar maatschappelijk werk en het gaat goed met me overdag teminste..
's avonds in me bed lig ik uren te piekeren en te huilen..
niemand kan voelen hoe het voelt..
niemand weet wat ik denk..
maar door veel te praten kan je de dingen in je leven een plaats geven..
Datum:
22-10-2006
Naam:
lies
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

In de steek gelaten.

Mijn leven was leuk en gezellig ook toen ik E tegen kwam. Hij was veel ouder en had een vrouw. Voordat ik het wist lang ik met hem in bed en het ging allemaal niet zoals ik het wou. Maar toch ik vond het zo fijn om door iemand mooi gevonden te worden. Ik gaf me er helemaal aan over en was zielsgelukkig, schuldgevoel had ik niet wat misschien erg slecht van me was. Na een tijdje werd het te gevaarlijk en maakte hij er een eind aan. Als ik smste om gewoon iets te vragen antwoorde hij niet meer. ik leek onzichtbaar. Ik voelde me gebruikt hij zij altijd dat hij van me hield en zonder sex het ook goed was maar nu we geen sex meer hebben laat hij niks meer van zich horen. Ik voel me zo alleen hij was de enigste die ik echt kon vertrouwen. Ik weet niet wat ik moet .. ik ben ten einde raad .. het lijkt of niemand om me geeft. Mijn leven is niks meer waard en ik wil gewoon geen zorgen meer aan me hoofd hebben.
Datum:
21-10-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Hoi

De reden waarom ik zelfmoord gevoelens heb (en dat heb ik al ruim 6 jaar) is omdat ik het gevoel heb dat ik nooit EENS geluk heb.
Afgelopen week is mijn fiets gejat (waar ik erg aan gehecht was) en ik voelde me zo klote dat ik gewoon ECHT bereid was om voor een trein te gaan springen.
Zo is dat met alles, nergens heb ik echt het gevoel dat ik daar bij hoor of dat echt denk van DAT BEN IK.
Ik heb ook het gevoel dat alles nutteloos is, laatst kwam ik in mijn kamer en op mijn wekker was het 17.00 dus ik dacht van : wow het is ALWEER 17.00.
Misschien ben ik gewoon eenzaam,dat kan ook, maar heb toch het gevoel dat alles onzinnig is en geen nut heeft.
Misschien heb ik het ware geluk nog niet gevonden
Datum:
21-10-2006
Naam:
Heatcliff
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

wanhoop

Ik kom uit een slecht gezin waar ruzie en geweld dagelijks plaats vond. Ik liep uiteindelijk van huis weg omdat ik voor mijn leven vreesde, ik was net 18. Sindsdien probeer ik een bestaan op te bouwen, maar dat gaat alleen met veel moeite en pijn. Ik heb helemaal geen familie meer, en de vrienden die ik heb, daar probeer ik kontakt mee te houden. Maar ik ben al veel vrienden kwijtgeraakt omdat ze verhuizen of trouwen, en verdwijn ik uit beeld. En dan vraag ik me af waarvoor ik zo mijn best voor anderen doe. Ik heb ook nu het gevoel dat ik voor een leven vecht die ik helemaal niet wil. Ik voel me zo verloren in deze maatschappij, de mensen worden steeds harder. Geweld, bedrog,misbruik, ik zie dat dagelijks om me heen. 16 jaar terug deed een aantal poginen tot zelfmoord, en besloot om toch te proberen door te gaan met leven.Maar nu... Ik wou dat ik de moed had om de poging door te zetten. Ik hoop elke avond weer in slaap te vallen, en niet meer wakker te worden. Ik ben zo mmoe om door te vechten. Ik zoek ook al mijn toevlucht in alcehol, terwijl ik weet dat dat ook niks helpt. Aan drugs begin ik niet . Ik heb het gevoel dat ik door al mijn optie,s heen ben, het enige wat overblijft is....de dood.
Datum:
21-10-2006
Naam:
claudia
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

waarom? Daarom!

ik zit al een jaar in de put.
ik heb last van buikpijn, ben vaak moe en duizelig.
de dokter zegt dat het aan de groei en aan mijzelf ligt en de duizeligheden komen door mijn te lage bloeddruk.
ik weet echter wel beter.
2 jaar geleden toen ik naar de middelbare school ging, ben ik verkracht.
ik heb dat toen verteld op school, in andere woorden, dus ze geloofden mij niet.
afgelopen vakantie hebben er een paar mensen aan mij gezeten en 1 heeft zelfs gedwongen om met hem dingen te doen die ik niet wilde.
van hem ben ik goed afgekomen, ik heb hem hard getrapt.
maar toch voel ik me zwaar moe van het leven door alles.
ik heb 1 goede vriendin die het weet, maar die doet er nooit wat mee en is er niet voor me als ik erover wil praten die vind alleen maar dat ik ze had aan moeten geven, maar dat doe ik niet, want ik wil er niet aan terugdenken en als ik ze aangeef doen ze mijn vrienden en familie pijn, niemand begrijpt het en op school moest ik met een counselor praten, en toen ik klaar was op alles te vertellen, was het het einde van het schooljaar en nu doet hij er niks meer mee en andere docenten vinden dat ik me aanstel en maken er grapjes over, ik snijd mezelf in de polsen en benen niet vaak af en toe.. maar ik heb er echt helemaal geen zin meer in..

dit was mijn verhaal
Datum:
21-10-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

hoi ik zie het egt nie meer ziten ik ik wil gewoon stopen met me leven ik heb heel wat mee gemaakt en ik heb iedre keer stemmen in me hooften ik wort er gek van ik heb het al geprobeert met een naalt en met de mes me potsen door te snijden maar de mes schiet iedre keer weg
ik wil gewoon stopen met me leven
Datum:
21-10-2006
Naam:
monique
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

buh

Kom net uit de stad. Pas sinds enkele weken durf ik voor het eerst in m'n leven in m'n eentje de stad in. 32 jaar lang te bang om uitgelachen te worden. 32 jaar gezwoegd, gewerkt, gestudeerd, gedacht, gedaan, en het resultaat is niets.
Mijn vrienden negeren mij keihard als ik m'n hart probeer uit te storten. Als je niet postitief bent hoor je nergens meer bij. Zelfs niet bij je eigen vrienden dus. Nah ja, vrienden....
Al 14 jaar hulpverlening waarvan de laatste 7 jaar ambulant psychiatrisch. De enige sector die werkelijk weet wat er in me leeft maar die er ook geen fuck aan doet.
Pillen helpen allang niet meer. En het wordt alleen maar erger en erger en erger.
Ik heb veel humor, maar die is zwartgallig en dat mag tegenwoordig ook niet meer. Cynisme is verboden. Alles wordt me de kop ingedrukt. Ik ben altijd weer degene die het fout doet. Keer op keer op keer.

Ik kan me eigenlijk niet uiten. Heb dat nooit gekunt. Ik durf het niet. Leef in complete isolatie. Ik kan ook niet aangeven wat nou eigenlijk het probleem nog is omdat ik zo totaal versleten en op ben. Ik voel me 85 ofzo en compleet doordrenkt van het duister.

Het liefst wil ik moorden plegen, misdaden bedrijven, iedereen en alles voor de meest gore tyfus scheldwoorden uitmaken, maar hey dat mocht ik nooit vroeger en bovendien wil ik niet met justitie in aanraking komen. Ik wil eer voelen, ik wil waardigheid voelen, ik wil macht voelen, ik wil sensatie voelen, ik wil kicks beleven. Maar het is leeg en totaal krachteloos. Ik kan niets meer.

Heb in het verleden al 4 keer een aanzet tot zelfmoord gedaan maar had nooit de moed om door te gaan. Bang voor pijn, bang voor lijden. Het liefst wil ik een kogel door m'n kop jagen. Dat is het snelst. Dat voel je niet. Maar ik ben te dom om aan een pistool te komen.

Het zou mooi zijn als ik het ooit een keer doe en dat er op de begrafenis wordt uitgesproken dat ieder lid van mijn familie schuldig is aan mijn dood. En ook mijn vrienden. Als ze zich in godsnaam maar hun hele verdere zieke leven blijven herinneren wie ze hebben genegeerd. En dat ze alleen nog maar verteerd worden door de verschrikkelijke gevoelens waar ik iedere dag mee worstel.

Punt.
Datum:
21-10-2006
Naam:
Leon B
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

mijn ouders

mijn ouders willen gaan scheiden
ik moet kiezen bij wie ik moet wonen
en mischien zie ik een van hun dan nooit meer
of gaat mijn zus weg
en ik hou evenveel van mama enpapa
ik wil niet meer leven
er zijn te veel problemen
ik wil niet meer leven
Datum:
20-10-2006
Naam:
pauline
Leeftijd:
9
Provincie:
Groningen

Wanneer er niemand om je geeft...

Ik ben uitgeput en gebroken, en dat pas voor 15 jaar. Mijn ouders geven geen ene zier om me. Ze sturen me van de een naar de ander. Mijn vader vliegt me regelmatig naar de keel als hij woedend is en 1 keer ben ik bewusteloos geraakt toen hij me niet los liet. Mijn moeder is een egoistisch kreng die iedereen manipuleert om haar zin te krijgen. Haar irritante manier van lief zijn is gewoon hatelijk. Ze slaat me, laat me nooit eens plezier hebben en zet me overal voor schut. Ze zegt dat ik lelijk ben, en dwingt me naar mijn vader te gaan, voor wie ik zo bang ben. Ik heb 4 zelfmoordpogingen gedaan, maar nooit gelukt omdat ik bang was. Maar het lijkt me zo fijn dood te zijn..Weg van al dat gezeur, en de pijn.

Er is gewoon niemand die om me geeft, mijn zogenaamde vriendinnen die wel knap zijn zeuren alleen over jongens. Mijn familie wil me toch niet zien, omdat ze toch wel voor me ouders kiezen.
Ik ben gewoon helemaal alleen, en dan ga ik liever ook maar alleen dood..
Ik denk dat de dood gewoon het antwoord is op al je verdriet..

Mam, pap, en de anderen
ik zal nooit van jullie houden,
jullie maken elke dag mijn leven kapot, een hel. Ik haat jullie omdat jullie mij gemaakt hebben. Ik haat jullie omdat jullie aan de buitenwereld laten zien dat jullie zo liefjes zijn. Ik haat jullie omdat jullie de slechtste ouders op de wereld zijn...

D.
Datum:
20-10-2006
Naam:
D.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.