Levensverhalen (pagina 1580)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kut kut kut leve

ik heb een jonge ontmoed die deed alsof hij mij zach zitten we gingen vaak weg en ik kreeg echt gevoelens ervoor ik heb dat vandaag opgebicht aan hem en hij zei van ik heb geen gevoelens voor jou en al diene shit echt kut leven in de liefde heb ik nooit geluk hans mijn leven is een flop!!!!! ik heb de beste oplossing gevonden en dat is zelfmoord!!!!!!!!!!!
Datum:
25-11-2006
Naam:
iemand die het nie niemeeer zie zitten
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

het einde

16 jaa ben ik nu.
vroeger was ik de blijdschap zelve, maar de laatste 3jaar is alles veranderd.
Aan de buitekant ben ik een normale jongen, heb en brommer, zijn niet arm thuis, heb veel vrienden, kortom, nieks om over te klagen eigenlijk.
maar aan de binnenkant heb ik er allemaal geen zin meer in. het hoef voor mij niet meer.
het grootste probleem is hier thuis, mijn ouders zien me graag en ik hen ook, ik zou het voor hen opnemen, maar ze geven me zo een rot gevoel , precies of ik niks waard ben en nieks goed kan doen. Al 2keer heb ik op het punt gestaan om uit men raam te springen. het einde, geen last meer, rustig in de hemel. al 2keer ben ik ervan weggestapt omdat ik denk dat ik nog zo jong ben.
maar ik kan er niet meer tegen, het word me echt teveel, ik ga vaak al huilend slapen omdat ik er allemaal niet meer tegen kan.
Ik denk dat ik bij een volgende "dipje" er ee einde aan ga maken, ik zie geen andere uitweg.
Datum:
25-11-2006
Naam:
Ce
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

weg

wil gewoon weg van dit kut leven. mense haten me hier. enige wat ze doen is zeiken op me. wat ik graag wil is onbereik baar. leve boeit me niet meer . dood kan niet veel erger zijn. ben verslaafd aan pijnstillers. gewoon om te kijke waneer ik te veel neem. dat ik niet zal weten hoe het is om later een baan en alles te krijgen boeit me niet. gewoon nu geen gezeik meer. ik weet dat er vast wel een uitweg is... ik wil er alleen niet meer op wachten. met een moeder als kk hoer die me in de steek heeft gelate en een vader die de heledag op alles wat ik doe loopt te zeike.. wtf beteken ik hier nog. m'n vriende zullen even rouwen en dan gaat hun leven verder ook zonder mij. ik word zo vervange. nix speciaals aan mij. en dan gewoon dood. niet dat gezeik met maag leeg pompe en shit. gewoon weg. mensen doen niet voor nix zo'n poging. probeer ze dan niet te redde. it's better to burn out than fade away. daar benk het mee eens.
Datum:
25-11-2006
Naam:
julia
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

leven of toch niet ?

haar tranen brandend over haar wangen
Haar tranen bijtend op haar open gesnede arm
geen zin meer om zo door te leven.
waneer haar bloed naar benede druppelt druppelt langzaam ook haar leven weg.

ik voel me soms zo kut . ik doe in mijn moeders ogen alles fout en iedereen zegt ook dat mijn moedre altijd mij de schutlk geeft.. mijn vrienddinne me zusj en me vader ( zjn gescheiden.) iedereen zegthet maar er valt nix aan te doen.
ik ka het niet langer aan horen wat ik verkeerd doe .... ik heb zo vaak ged8 aan zelfmoord maar nooit het lef gehad.. want wat gaat er dan gebeure is het het wel waard.. en ik wil d mensen die echt van me houwden geen pijn doen zo als mijn vrienddinne en vriedn van wie ik erg veel houw.. maar als het blijft zo als het nu is is ook geen optie elke dag zit ik in tranen .. ze maakt me helemaal kapot van binne en ze heeft het niet eens door wat ze me aan doet....

wat de goede oplossing hier voor is ben ik nog niet uit of dat er gen optie is ... hoppelijk zal ik er ooit achjter komen
Datum:
25-11-2006
Naam:
m.b
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Ik wil rust...

Ik wil niet egt dood maar ik wil rust.. Ik wil geen pijn meer voelen. Ik ben zo moe en denk vaak aan om zelfmoord te plegen. Maar voel me al schuldig bij de gedachte.. Ik heb al 1 jaar therapie gehad maar de pijn blijft.. Ik wil rust en geen pijn en verdriet meer voelen elke dag. Ik wil niet praten met iemand omdat mijn gevoel te erg is en ik mensen pijn doe als ik het vertel hoe ik me ECHT voel.. Waarom gaat het niet weg.. Ik wil gewoon rust en als dat dood betekent heb ik daar vrede mee.
Datum:
25-11-2006
Naam:
Denise
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Wat moet ik toch????

Ik weet t niet meer, ik heb n goede vriend aan zelfmoord verloren en sindsien voel ik me jarloers. Waarom ik wil heel graag maar ik weet niet zo goed hoe. T leven is te leuk maar niet aan mij besteed, ik kan me voorstellen hoe leuk t is maar t zijn meer de dromen dan de werkelijkheid! Ik verlang en dat houd me staande dat t goed komt, maar t duurt zo lang.... Ik heb heel veel last van paniek en de meest vertrouwde omgeving vat ik op als de grootste vijand! T moet echt ophouden anders weet ik t niet meer, ik ben toeschouwer van mijn omgeving! Ik heb met niemand echt een band, al lijkt t zo, ik wil t wel maar t voelt niet goed!!Het lijkt gevaarlijk om t aan te gaan met iemand ook al wil ik wel! Ik dacht n goede band te hebben met mn goede vriend die er niet meer is, zo zie je maar t leven is nep!!
Datum:
25-11-2006
Naam:
floor
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik toch????

ik heb een jaar lang opgenomen gezeten omdat mn leven escaleerde. Ik ben net terug naar n jaar en heb veel van mezelf geleerd, ik wil niet dood ik heb teveel gevochten maar ik heb t idee dat ik op oude voet doorga en dat wil ik niet! t verlangen naar doodgaan wordt steeds groter. Bij mij is manish- depressiviteit en borderline geconstateerd en ik leer daar mee leven maar wanneer ik me depressief voel, kan ik daar weinig mee ik ben verdrietig met t feit dat ik nog steeds niet meer wil. ook niet naar therapie, ik drink teveel om maar niet te voelen! Wat moet ik doen??? Alles gaat gepaard met paniek maar ik geef niet toe aan mijn omgeving, ik ben te trots.
Datum:
25-11-2006
Naam:
floor
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

ik hou denk ik nog wel vol

pff waar moet ik beginnen. waarschijnlijk een heel eind terug toen mijn broer doodging. ik was 8 hij 18. het knalde er in elk geval keihard in. ik krop altijd alles op in mijn hoofd, vertel eigenlijk nooit veel diepe dingen aan anderen. bang voor hun reacties ofzo, ik weet het ook niet precies. 3 jaar lang in dat pokkeziekenhuis rondhangen terwijl je broer voor zn leven vecht. ik wens vaak dat ik het was en niet hij.

ik ben het zat om 4 van de 7 dagen in een week helemaal down te zijn en depri, ik ben het zat om te leven als een ding dat maar zijn draai in de maatschappij moet hebben, ik ben het zat om elke dag weer waker te moeten worden. ik ben er zo moe van dat ik nauwelijks kan slapen omdat mn hoofd elke keer weer helemaal op hol slaat met allerlei problemen en verzinsels, het is nooit eens stil in mn hoofd. ik blow dan ook weleens voor het slapengaan om toch enigzins snel in te slapen. feesten enzo en met vrienden omgaan is leuk, maar ik voel vaak dat er toch afstand is. alsof ze me eigenlijk helemaal niet goed kenne. alsof er meer versies van mij in mij zitten. de echte en wat ik aan anderen wil laten zien. naja ben zowieso niet zo een sociaal iemand, tenminste, diep van binnen niet. dan leer ik nieuwe mensen kennen en doe ik helemaal enthousiast maar eerlijk gezegt boeit het me geen ene sikkepit. ik ben bang, voor die ene dag dat ik het laatste duwtje in de rug krijg, maar tegelijk kijk ik er ook serieus erg naar uit.

er zijn maar een paar dingen die me gaande houden, mn ouders die ik niet nogmaals al die ellende wil laten voelen als toen met mn broer (kon ik maar stilletjes heen gaan). en mijn studie en hobby geven gelukkig nog veel enthousiasme waardoor ik toch maar weer doorga. en mijn vrienden en vriendinnen natuurlijk, wat dat betreft heb ik het wel goed getroffen, wil ze niet teleurstellen. ben gewoon levensmoe, het boeit me allemaal geen zak meer, ik ben het zo zat. naja, tijd om het te doen is er altijd nog wel. nog even volhouden en kijken wat de toekomst nog zal brengen.
Datum:
24-11-2006
Naam:
F
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

waarom ??

Ik vraag me steeds vaker af waarom ik leef? ik voel me vaak eenzaam. mensen hoeven maar iets te zeggen en ik voel me rot. hier thuis loopt t ook niet lekker. me vader is nooit thuis die werkt alleen maar en als die thuis s hangt dr vaak een gespannen sfeer en is er vaak ruzie. me broer is heel brutaal tegen me moeder. mijn moeder kan hem niet aan en daarom reageert ze maar alles op mij af. ze is heel gestresst en maakt om alles ruzie met mij. en als mijn broer dat hoort wordt die altijd heel agressief. en word alles alleen nog maar erger. Mijn broer maakt alleen maar verwijten dat ik word voor getrokken maar ik weet zker dat dat helemaal niet zo is. volgens mij is dat gewoon een manier om aandacht te vragen. Mijn moeder heeft hier heel veel verdriet van, en omdat mijn moeder zoveel verdriet heeft heb ik dat ook. Tegen mijn vader durft mn broer dat allemaal niet en mijn moeder verteld mijn vader het ook niet omdat mijn vader dan heeeeel kwaad word. pas gelede ben ik ook bedreigd door een man waar mn ouders ruzie mee hebben en ik ook. maar dat hebben we al een jaar.en dit heeft hele erge impact op mij gehad en ik heb nergens meer zin in.... ik vraag me vaak af waarom ik eigelijk leef. ik voel me zo vaak rot dat ik et allemaal niet meer aankan. het lijken misschien allemaal hele kleine dingen maar voormij is dat niet zo. naar de buitenwereld wil ik altijd goed overkomen en ik krop alles maar op. mijn ouders hebben wel in de gaten dat het niet zo goed met mij gaat,, maar ik wil ze niet laten merken dat ik over deze dingen na aan het denken ben..
Datum:
24-11-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

ik denk dat mijn leven een grote nachtmerrie is

ik heb dislextie , ik zit 3 jaar achter met mijn spelling, ik heb hetmoeilijk op school , mijn ouders hebben geen tijd voor mij , wie blijf er nog over voor een dikke knuffel niemand en tegen wie kan ik mijn verhaal doen niemand ik heb geen zelfvertrouwen ik heb zelfs geen eigen ik wie ben ik ik hoor hier niet thuis mijn opa heeft me nodig hierboven ik ben anders dan jullie ik wil geen pijn meer leiden
Datum:
24-11-2006
Naam:
Astrid de vos
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.