Levensverhalen (pagina 1579)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik zie het echte leven niet zitten...

ik voel me onzeker, en niet goed. Ik ben bang van de mensen, omdat ik bang ben dat ze me gaan kwetsen omdat ik zwak ben. Ik ben onhandig, en heb zo het gevoel dat ik nergens goed in ben, wat ik ook doe het loopt telkens verkeerd af. Heb ik een gsm in handen, een paar maand later is hij al stuk, mijn pc werkte een week, eerst muis stuk, dan toetsenbord en toen blokkeerde men pc ook nog es , en dat op vrijdag den 13e, dat wil toch wat zeggen niet? als je op de 13e ongeluk hebt, heb je eeuwig ongeluk. Ook in de liefde lukt het me niet, ben bang dat de jongens me pijn gaan doen, dat ze niet moeten hebben, omdat ik raar ben en omdat ik niet zo een fuifbeest ben, ik ga mss om de 2 maand es de deur uit met mijn beste vriendin, maar voor de rest ga ik langs bij mijn oma en mijn vader . Op school was ik vorig jaar een echte student, maar sinds mijn vriendin va n de school is ,heb ik niemand meer, tijdens de speeltijden sluit ik me op in de wc en tijdens de eetmiddagen verstop ik me onder een konker, waar ik dan blijf tot als de school weer begint, ik heb wel vrienden maar die hebben vaak stage, zodat ik ze niet veel zie en bovendien kunnen ze niet de hele dag met mij rondhangen ze hebben immers zelf vrienden toch? Ik heb vandaag weer gespijbeld, normaal moet ik stage doen in een eerste leerjaar, maar ik voelde me mottig vanmorgen, ik heb mijn vader opgebeld of hij voor mij wou invallen, dit is niet de eerste keer dat ik spijbel, verleden maand zat ik ook thuis, uit schrik omdat we een project op school die dag zouden gaan doen , ik had geen zin om onder de ogen te komen, want ik had de week ervoor uit verstrooidheid een verkeerde portefeuille mee naar huis genomen, maar ik heb ze wel teruggegeven, ik ben misschien een nietsnuut, maar een dievegge ben ik niet!! Gisteren heb ik wel een half uur geweend, en was ik niet zo goed, mijn mama dacht dat ik ziek was, was ik ook maar dan wel psychisch, ik weet niet meer wat ik moet doen, de examens komen eraan, mijn stageverslag, opdrachten waarmee ik moet samenwerken met anderen, vermoeide schooluitstappen en mijn eindwerk, daarbij komt nog de keuze gaan werken of tegen mijn zin voortstuderen, ik weet wel 1 ding ik ben niet klaar voor de volwassenwereld, ik geloof in magische krachten maar niet echt in de realiteit, zoals ik het zeg : ik ben gek en niet helemaal goed bij mijn hoofd. Ik krop alles op en lieg tegen mijn ouders en oma.
Datum:
27-11-2006
Naam:
isabelle
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Zelfmoord plegen

Hallo,
ik loop dus ook met die gedachten rond.
maar ik ben bang dat als ik het doe dat ik me familie in de steek laat, daarom doe ik het niet. ik heb het gevoel dat ik in de steek word gelaten.. me ouders zyn net gescheiden daardoor komt die diepe pyn ook.
Datum:
27-11-2006
Naam:
' miesjelle.
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Moeilijk

Ik heb de verhalen gelezend die hier allemaal opstaan, en ik ben er echt verbaasd over hoerveel mensen zich zo voelen zoals ik me voel. Ik weet het gewoon niet meer, en dat geveol heb ik al vanaf me 14e... Ik ben ondertussen 19 en het gevoel is niet weggegaan. Ik Weet ook niet wat het is, maar ik wil gewoon niet meer. Ik heb niets om voor te leven, heb wel vrienden enzo, maar ik weet neit waar ik heen moet. Ik kan het niet doen vanwege mijn moeder en mijn broertje, ik kan ze dat niet aandoen, ze verdienen de pijn niet, maar als ik ze neit zou hebben was ik er allang nietmeer geweest. En het vervelendste is dat ik gewoon neit weet waarom ik me zo voel. Ik ben gewoon een standaard meisje, ouders uit elkaar, leuk vriendje, leuke vrienden, maar het is niet genoeg. Ik vind leven een straf, ik wil neit meer maar niemand ziet het......
Datum:
27-11-2006
Naam:
Stier
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

waarom...

Wat heeft het leven voor nut? Waarom moet je leven als je er geen zin meer in hebt! Ik wil niet meer verder leven, alles wat is doe gaat fout! En er is niemand die het iets kan schelen.
Datum:
27-11-2006
Naam:
-
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Wat heeft het voorzin

Wat heeft het leven voor zin. Ze maken zich toch alleen maar druk over het verleden terwijl je nu leeft. Men ex oordeelde over mijn verleden wat ik voor haar verzwegen heb gehouden omdat ik het achter me wil laten en wil vergeten. Ik leefde met haar en niet met mijn verleden. We waren allebei niet makklijk, beide koppig en eigenwijs. Toch was ik gelukkig met haar al denkt zei dat niet. Ik heb altyd gevochten voor onze relatie en er alles voor over gehad. Ik weet dat ik iemand ben die zijn emoties niet kan tonen aan de persoon waar ik van hou. daarom mijn vraag wat heeft het leven voor zin als er iemand is die van je houdt maar je verleden niet kan accepteren. Personen veranderen en dat heb ik zeker gedaan maar ik heb er nu echt genoeg van. Als ik er niet meer ben dan hoef ik ook niemand meer pijn te doen. Dan kan ik mijn moeder achterna.
Datum:
27-11-2006
Naam:
Dave
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

waarom?

zo veel pijn,
noch geen hulp
zo veel pijn
en het niet kwijt kunne
zoveel pijn
soms vraag ik me af..

WAAROM?

waarom ik?
waarom niet de mensen die het verdiene
waarom ik?
omdat...het niet anders is..

al 6 jaar van me pupertijd verspilt..
voor niks..
de 6 jare waar je lol in moet hebben
je zelf vermaken
je vrij voelen..
maar ik ben niet vrij...

ik ben niet vrij van leugens en problemen..
problemen thuis...al 4 jaar
alleen maar rusie
me vader accepteert me niet meer
die wilt me weg hebben
die wilt me niet meer kennne
hij wilt me niet meer...

me moeder speelt met hem mee...
me broer verraad me en is het lievertje

ik heb bij een psygiater gezete voor deprisifiteid..alle testen gedaan die je maar kan verzinnen...iedereen dacht wat ik ziek was in me hoofd...me ouders jeugdzorg enzo iedreen

als ik thuis ben ..ik hoor alleen maar leugens

me beste vriend praat met me ouders hij zegt tege mij "ik kom voor je op" maar dat doet hij niet...hij verteld alles door aan me ouders wat ik tege hem zeg ik vertrouwen

vriendjes...moet ik nu niet aan denken..
ze gebruiken me voor in bed
doen stoer voor hun vriende
is al te vaak gebeurt
om nog in liefde te geloven?
nee in egte liefde
jongens die me leuk vinden kennen me niet en als ze dat doen verlaten ze me
bang om problemen te krijgen
straks is er een jonge die me egt wilt helpen en om me geeft die van me houd..

maar dan geloof ik het misschien niet meer
waarom?
ze hebben me gebruikt,
om in bed te gaan
om stoer te doen
maar ze blijven een verleiding

HOE KAN DAT??

zo veel vrage nog geen antwoord

zo veel leugens en zelfmoord pogingen al gedaan

maar niemand ziet het...
Datum:
26-11-2006
Naam:
tamara
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

Genoeg is genoeg

Ik ben het leven echt zat.
Heb ook geen zin om het verleden weer op te rakelen.
Eingelijk heb ik niets te klagen ik heb een lieve man en 2 kids.
Ik ben het zo zat zie geen enkele voordeel om te blijven.
Het moeilijkste is hoe dat is het enigste wat mij bezig houd.
Datum:
26-11-2006
Naam:
G
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

Een Leven Alleen

Een Leven Alleen....

Een titel die verwoord waar dit hele verhaal over zal gaan, een titel die alles verteld, een titel die alles laat laat voelen.

Het begon allemaal al toen ik nog heel klein was, ik ben niet 100%, ik ga door het leven met een handicap, misschien is dat wel de reden dat ze me haten?

In elkaar geslagen worden, het klinkt zo doodnormaal, dat is het ook voor me. In elkaar geslagen worden om de kleinste dingne, om dingen waarover mensen niet eens na zouden denken. Ik denk dat het meer een teken is van we moeten je niet.

1 van de keren vond ik wel de raarste, we zaten te eten alleen mijn ma was er niet, die zou later komen. We aten patat en wij hebben altijd een pot Mayonaise. Hierin staat dan een lepel die de laatste schoon moest maken, aangezien ik dat die keer was met nog een vol bord patat pakte ik de lepel en nog voor ik de eerste friet erover heen kon halen lag ik al op de grond, voor ik het besef had wat er gebeurde zag ik de sterren rondom me al vliegen en schoten de pijnscheuten alweer door me lijf. Pijn die ik vaker gevoeld had. De oorzaak later bleek dat me ma ook nog voor haar zelf zou bakken en dus de lepel nodig zou hebben.......

Het dorp waar k woon genaamd Urk zegt al genoeg, het christelijkste dorp van Nederland. Als je anders bent hoor je hier niet thuis... Ben ik anders? Alleen omdat ikg ehandicapt ben? Omdat ik van Nightwish hou? Omdat ik niet in god geloof? Ik dacht dat we in Nederland leefden waar vrijheid van geloof was, helaas geld deze grondwet niet op Urk, en word je verstoten en met de nek aangekeken door iedereen. Altijd gedonder hierom, je moet geloven.

Al jaren denk ik aan zelfmoord, al jaren snij ik mezelf. Ik weet dat langzaam het einde dichterbij komt... ik weet dat ik al dieper ga, ik weet dat de wonden al langzamer genezen, ik weet dat ik een keer te ver ga en dat die keer niet meer ver weg is.

Praten en een luisterend oor is de oplossing lees ik overal, dat stadium ben ik helaas alvoorbij. Ik heb een super lieve vriendin, maar ook zij kan me al niet meer redden, ik zak al verder weg, de diepte verslikt me langzaam, langzaam maar zeker naderd het einde.

ik vond iets heel moois op internet wat ik zeer vind passen:

De wind fluistert
En de bomen kijken
Waar niemand heen gaat
Waar ik heen ga
Over de streep ga
Over lijken ga
Te ver ga

Ik kijk achterom
Ik kan niet meer terug
Mijn wonden zullen niet meer helen
Ik ben al te ver gegaan
Ik ben al te diep gegaan

De pijn is nog maar voor heel even
Het is maar tijdelijk
Niet opgeven
Nog even doorzetten
En het is voorbij
En ik ben voorbij
Alles is voor mij voorbij

Op de een of andere manier maakt dat mij blij
Door het idee voel ik me gelukkig

Ik geef me over
Aan mijn angst en mijn pijn
Aan de wereld om mij heen
Om op te gaan in mijn lot

Voor de laatste keer
Gaan mijn ogen open
Voor ik ze voor eeuwig sluit.
Datum:
26-11-2006
Naam:
17 Jarige Ongelovige
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

Leven en dan...

Ik leef wel, maar ik leef niet. Ik wil het niet meer, en dat maakt het nog erger. En omdat ik zo eigenwijs ben heb ik geen zin meer om moeite te doen het leven te waarderen, omdat i kweet dat ik het mezelf toch weer afneem. Al die moeite die ik gedaan heb, lijden tot niks, ik wil het gewoon niet... En als ik het niet wil, wat blijft er dan nog over om er weer bovenop te komen? Iets in me wil het wel, maar dat is niet genoeg, want mijn negatieve kant is al sterker, en ik wil hem nog sterker want anders krijg ik een worsteling van hier tot tokio. Ik wil gewoon niet meer leven, ookal leef ik dan nog wel. Zelf moord lijkt me pijnlijk, dat is de enige reden waarom ik het niet doe. Ik wil ook niet meer vrolijk zijn, want ik geloof mezelf toch niet dat ik echt vrolijk ben, want ik wil alleen vrolijk zijn omdat ik weet dst ik dat niet ben. Ik ben het zat, ik wil dood.
Datum:
26-11-2006
Naam:
Rowan
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

altijd alleen

Ik ben 32 jaar en nog altijd alleen. Ik heb drie jaar een "relatie" gehad met een oudere man die getrouwd was, waardoor ik me aldoor ontzettend schuldig voelde, vooral omdat ik zijn vrouw en kinderen kende, en ik eigenlijk ook niet echt meer verliefd op hem was. Nu gaat hij scheiden van zijn vrouw en heeft hij een nieuwe vriendin, en nu pas merk ik hoeveel ik van hem hou en hoe belangrijk hij voor me is. Het doet zoveel pijn dat ik hem nu voorgoed kwijt ben. Ik zou zo graag willen dat hij weer het meest van mij hield. Ik zie hem nog wel regelmatig en vaak hebben we ook nog fysiek contact, al zegt hij wel dat hij dat voor zijn geweten en vanwege zn nieuwe vriendin eigenlijk liever niet meer wil. Hij zegt dat hij ook nog gevoelens voor mij heeft en mij nog steeds aantrekkelijk vind, maar voor mij is dat niet genoeg , ik wil zo graag dat hij weer het meest van mij houdt. Weet niet wat ik moet doen, ik ben blij met elke seconde dat ik nog bij hem kan zijn, maar voel me tegelijkertijd gebruikt omdat ik weet dat hij niet het meest van mij houdt maar van die vriendin, en dat hij niet met mij verder wil. Ik wou dat ik eerder een relatie had gehad, dan kon ik hopen dat ik ooit nog weer een ander zou ontmoeten. Maar ik ben zo bang dat dat nooit zal gebeuren en dat ik nu voor altijd spijt heb dat ik niet eerder inzag dat ik van hem hield en dat ik voor altijd naar hem blijf verlangen. Het enige wat ik behalve dat met hem heb gehad is gebeurd tijdens een vakantie in Engeland. Er was een jongen waarvan ik dacht dat hij in mij was geinteresseerd, maar uiteindelijk ging het hem alleen om de sex. Hij had trouwens ook al een vriendin, dus ik had beter moeten weten. Ik voelde me achteraf zo gebruikt.
Hoe kan ik nu weten of iemand echt in mij is geinteresseerd of alleen in mijn lichaam? Ben zo bang dat ik nooit een echte gezonde relatie kan hebben. Zonder liefde wil ik niet verder leven. Ik wou zo graag een gezin, met kinderen. Voor de rest maakte het mij nooit uit. Ik hoef niet persé rijk te zijn en een mooi huis te hebben en een geweldige baan en al dat soort dingen. Als ik maar niet aldoor alleen hoef te zijn. Maar het zit er gewoon niet in. Soms wou ik dat ik dood was, maar eigenlijk wil ik alleen maar dat er iemand is die van me houdt en het liefst bij mij is. Maar wat als dat nooit gebeurd? Het allerlaatste wat ik wil is alleen oud worden en alleen dood gaan. Dan sterf ik liever nu, nu er nog mensen zijn die om mij geven en verdrietig om mij zouden zijn.
Ik zou het mijn ouders niet aan willen doen, maar soms ben ik zo wanhopig dat ik bang ben dat er een moment komt dat er iets in me knapt en ik gewoon niet verder meer kan.
Datum:
26-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
32
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.