Levensverhalen (pagina 1548)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Stemmingsstoornis?

Hallo
Ik ben een meisje van 16 jaar en ik ben in het begin van dit jaar ontzettend depressief geweest. Ik weet niet hoe het kwam want ik heb niks traumatisch meegemaakt. Ik dacht iedere dag en iedere nacht aan zelfmoord en doodgaan. Ik had in mn hoofd al afscheid genomen van alles en iedereen. Maar ik had mezelf toen beloofd dat ik voor mn 18e geen zelfmoord zou plegen, omdat de mensen die ik in vertrouwen had genomen zeiden dat ik het niet moest doen en omdat hoopte dat alles dan beter zou zijn.

maar nu ben ik bijna iedere dag somber, voel me leeg en eenzaam. (Terwijl ik ook heel vrolijk en gek kan zijn.) Ik ben ontzettend onzeker op school en ik heb bijna geen vriendinnen meer. Want veel mensen hebben tegen me gelogen of we zijn uit elkaar gegroeid. Ik zoek ook bijna geen contact meer met mensen omdat ik me altijd rot voel en ze me niet goed begrijpen.

Ik denk dat een soort van depressieve stemmingsstoornis heb of borderline, ik weet het niet precies. Ik beleef ook dingen op een andere manier zonder dat ik hallucineer (derealisatie), maar daar heb ik niet zon moeite mee. Er zijn hele stukken uit mn geheugen weg, vooral van de lagere school en de tweede klas.

Ik vraag me vaak af waarom ik leef, of ik wel genoeg goede dingen doe (karma) of dat reïncarnatie bestaat.
Ik weet niet hoe ik mn problemen op moet lossen, soms heb ik spijt dat ik geen zelfmoord heb gepleegd en huil ik mezelf in slaap, heel soms wordt ik helemaal panisch. Ik bonk ook met mn hoofd tegen de muur, dat helpt een beetje. Vroeger sneed ik mezelf en dronk ik de hele dag stiekem alcohol maar daar ben ik mee gestopt.

Met mensen erover praten helpt niet, ook niet met iemand van de GGD.
Als ik naar school ga slik ik pillen die je gewoon bij de drogist kan halen, maar die helpen alleen s ochtends en een deel van de middag.

Soms haat ik mn leven verschrikkelijk, en soms krijg ik weer (valse?) hoop.
Datum:
29-12-2006
Naam:
Daisy
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

mijn verhaal..

Ik wou dat ik gewoon nooit had bestaan.. Ik durf geen zelfmoord te plegen, maar ik zou het absoluut niet erg vinden om dood te gaan.. Ik draag de laatste tijd veel gothic achtige kleren enzo en ik voel me er goed bij.. De laatste tijd ben ik gewoon te emotioneel, soms voel ik me super en daarna zit ik weer in een enorme dip.. Ik ben onpopulair, ik ben dik, ik ben gewoon mislukt..
Datum:
29-12-2006
Naam:
Karine
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Een dom verhaal!!

Ik lees nu hier al die verhalen, en dan denk ik echt van; eigenlijk heb ik niks te klagen, maar als ik dan een paar minuten verder weer iets mee maak qua ruzie of jaloersheid dan denk ik echt; hoe zou het geweest zijn als ik er nooit was geweest.
Op de basisschool had ik niet echte vrienden, maar ik was er ook niet echt mee bezig. Ik deed veel dingen zelf en vermaakte me zelf wel dus ik had het niet nodig. Toen ik wat ouder werd (rond groep 6,7) kreeg ik een beste vriendin. Nu ik er aan terug denk, vind ik het wel gek hoe we vriendinnen zijn geworden. Er was een meisje in de klas en die had een vriendschapskettinkje en ik vond dat wel ja... ik had dat niet gehad want ik had niet eens een vriendin. Maar toen gingen we een paar dagen later op school van plaatsen wisselen dus toen kwam ik naast een meisje te zitten en toen dacht ik; misschien kan ik wel met haar een kettinkje kopen. Zo zijn we dus heel goede vriendinnen geworden. In groep acht moest ze bij haar vader gaan wonen, maar ik wilde wel gewoon contact houden enz. Ik heb 1 mailtje van haar gehad want ze had eerst geen internet, maar ze wist mijn mailadres wel, maar ik antwoordde een stuk of 3x maar ze antwoordde niet. En ze heeft 1x gebeld, toen hebben we wel een heel stuk bij gepraat maar ze was tocht niet hoe ze altijd was... In de 1e proefwerkweek van de 1e klas hoorde ik van een vriendin dat ze weer bij haar moeder woonden, maar dat heeft ze mij dus nooit gezegd. Mijn vader kwam haar nog een x tegen en toen zei ze dat ze het weekend contact zou nemen maar dat heeft ze nooit meer gedaan. Ik kom haar vaak tegen bij mij op school en dan doet ze heel aardig tegen een vriendin waar ik bijna alles nu mee doe. Die heeft ook alles mee gemaakt in groep 8 enz, maar ze was niet haar béste vriendin.
In de 1e kreeg ik opeens heel veel vrienden, dat schooljaar vergeet ik ook echt nooit want het was echt helemaal top! Toen ik naar de 2e ging moest ik naar een andere school, want ik ging een stap hoger. Daar zit ik nu. In de zomervakantie ging mijn nieuwe beste vriendin verhuizen. In het begin van het jaar zou ik met een vriendin uit gaan en ze zou blijven logeren omdat wij dat ook bij haar hadden gedaan. Maar omdat ze dus verhuist was wilde ze meteen met andere afspreken. Ze gebruikte me dus eigenlijk alleen maar om met die andere af te spreken. We hadden dus ruzie maar spraken elkaar niet echt meer dus veel was er niet aan te merken. 2 Maanden later kreeg ze ruzie met 2 andere vriendinnen van haar en van mij. Tóén wilde ze het opeens goed maken. Ik had er wel een zwak voor maar toen ik hoorde dat ze ruzie had met die andere vriendinnen had ik haar door en ik heb er dus niet op geantwoord. Ze mailde me nog 1x en was nog op MSN bij iemand ander maar verder heb ik niks meer van haar gehoord. Toch ben ik daar wel een beetje blij om omdat ik het niet meer goed wil maken, maar ik vind het wel heel erg dat het is gebeurd.
Ik vind het heel erg moeilijk om mensen te vertrouwen en alles wat ze zeggen vat ik verkeerd op. Vrienden die het hebben gevolgd dus die ik ken van voorig jaar (1e klas) die snappen me wel en helpen wel, maar dat zijn er niet zo veel...
Met mijn ouders doe ik niet zo veel. Luisteren is niet hun beste kant dus daarom weten zij ook nauwelijks wat er allemaal gebeurd, dus daarom heb ik m'n vrienden soms wel hard nodig. Doordat ik vroeger nooit vrienden had vertel ik ook niet veel wat er gebeurd, maar omdat ik in de 1e klas zoveel vrienden had ben ik wel weer gewend aan vrienden en wil ik wel vertellen wat er gebeurd is, maar alleen wat ze ook zelf meemaken. Daar bedoel ik mee als ik een ruzie heb met iemand die ze niet kennen, hoef ik het niet te vertellen, maar als ik dus wel ruzie heb met iemand die ze kennen wil ik dat graag vertellen maar soms heb ik de kans er niet toe en zijn ze alleen maar bezig met hun zelf of met jongens of zo. Met jongens heb ik niet zo veel. Doordat ik vaak voor de gek ben gehouden door jongens dat ze deden alsof ze me leuk vonden, ben ik vaak bang dat alle jongens zo zijn... Als ik dan verder denk naar later ben ik daar erg bang voor. Ik weet niet precies waarvoor, maar ik weet wel dat ik érgens bang voor ben...


Mijn verhaal is niks vergeleken met andere mensen, maar over een paar minuten heb ik echt zin om te gaan slapen en nooit meer wakker te worden, of weg te lopen en nooit meer terug te komen. Ik droom daar ook vaak over, maar als ik dan wakker word dan denk ik; agjoh misschien gaat het vandaag wel weer helemaal top, maar dan gebeurd er weer iets, en dan wil ik dat die droom werkelijkheid werd…
Datum:
28-12-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

mislukt...

Ik wil gewoon me verhaal kwijt kunnen. Het gaat een tijdje al niej meer zo goed.
5jaar geleden ben ik verhuist. Het is altijd wel heel erg wennen, als je opeens naar een ander plaatstje moet. Het jaar waar ik ben verhuist is me opa overleden, me vader moest toen ook naar het ziekenhuis. Ik ben 3jaar lang gepest. Ik woon nu in Belgie maar ben wel nederlander en daarom vertel ik me verhaal hier. Ik ben eigenlijk gepest omdat ik Nederlands ben. Nu wordt ik gelukkig niet meer gepest. Maar af en toe heb je wel van die hatelijke opmerkingen. Dat heb je wel elke dag! Dat is nu al een tijdje geleden. Ik heb besloten als ik ouder ben dat ik terug zou verhuizen naar Nederland. Ik vind het nog wel heel erg vervelend dat dat is gebeurt. Ik voelde me altijd heel erg rot, omdat ik zo werd gepest. Ik ben heel wat aangekomen die tijd. Ik kreeg veel commentaar van mijn oma. Toen ik van de bassischool kwam werd ik niet meer gepest, Gelukkig. Ik ben gaan afvallen. Ik was er echt heel erg blij mee. Een jaar later daarna, heb ik mijn vriendje ontmoet. Hij is een Nederlander. Ik heb echt heel veel steun aan hem. Ik ben blij dat ik hem ken. Maar de laatste tijd gaat het niej zo goed(met mij).
Ik ben ook van persoon vrij verlegen. Ik ben niet echt heel erg spontaan.Ik doe wel mijn best om gewoon spontaan te zijn.
Omdat ik me nu gewoon nutteloos voel. Dat ik niks kan. Dat ik nooit iets goed kan doen! Waarom ik nu zo denk?
Soms reageer ik te hard. En zo van doe dit en doe dat! Zo een beetje dominant.
Me moeder die geeft er heel veel commentaar op. En ik snap wel waarom.
En dan zegt ze weer van : ´Je moet wel wat liever zijn hoor, straks wilt je vriendje niet meer´. En dat ik niet zo moet zeuren en niet de hele tijd chagerijnig moet doen.
Echt heel irritant.
Ik help heel veel in huis! En vandaag, we hadden gister kerst gevierd. Ik had samen met mijn vriendje, mijn moeder, en nog een vriendin van mijn broer de afwas gedaan. Vandaag had mijn vriendje belooft om op msn te komen. Hij was het vergeten. Dat kon ik wel begrijpen omdat hij heel de dag had gewerkt enzo. Mijn moeder zei bel hem dan maar even op.
Dus ik bel hem even op. En hij zei ik kom nu wel even op msn. Mijn moeder wist dat ik hem heel graag wilde spreken, dat begreep ze ook. Hij was dus op msn, ik praat ongeveer maar 5min. met hem. Zei me moeder: ´Wil er iemand helpen de tafel de dekken?´ Ik zeg heel ´lief´tegen me moeder :´Kan iemand anders dat niet doen?´Word ze meteen boos, Omdat ik het niet wil doen! Keek ze me zo heel hatelijk aan! Ik dacht, nou doe ik het wel, weet je! En dan is het nog steeds niet goed. Oke, ik was een beetje boos op mijn moeder. Ik doe echt heel veel in huis, dat weet ze. Want dat zegt ze altijd. Dus ik ben boos naar boven gegaan. Evn later roept mijn vader naar boven dat we gingen eten. Dus ik snel nog even doei zeggen tegen mijn vriendje. Hij had het heel druk op msn. Ik zei al een paar keer dat ik kwam, zei ook nog is sorry. Ik typte heel snel enzo. Toen waren ze weer boos en mocht ik niet meer mee eten. Voordat ik alles mijn ouders de schuld geef. Het ligt ook wel weer een beetje aan mij! Ik ben af en toe ook niet aardig hoor.
Soms haat ik mezelf. Dan denk ik van, dat had je ook beter kunnen zeggen, of beter kunnen oplossen. Af en toe heb je dan wel het gevoel van, ja en nu ben ik het zo zat! Ik wil het allemaal even niet meer aanhoren...ja en dan ga je toch een beetje denken van hoe het is als je er niet meer bent! Dat je er allemaal lekker van af bent! Soms voel ik me zo een mislukkeling omdat ik gewoon niks goed doe. Ik wil gewoon iets goeds doen. Als je dat dan doet, dan is het nog niet goed!
Soms denk ik ook gewoon van, waarom ben ik hier nou, ik doe toch niks goed?
............
Het is mischien niet zo erg. Maar je zit er toch wel mee.
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon!
Datum:
28-12-2006
Naam:
Daphne
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

down...

hallo, mijn probleem is erg groot in mijn ogen en wil het ook van jullie horen...

al vanaf mijn zesde heb ik bijna kindermishandeling mee gemaakt, het is dus geprobeerd maar is steeds niet gelukt!!! maar het blijft toch wel in me zitten.

ik ben niet lelijk en dat hoor ik heel vaak en er zijn heel veel jongens die naar me toekomen de ene wil een vaste relatie de andere wil gewoon lekker genieten van me en waar ik echt van verdrietig ben is da tik altijd jongens negeer, ik ben degene die altijd hard tegen hun is en ik ben degenige die uiteindelijk ze wegjaagt op mijn manier...
ik heb al iets van 3 maanden een jongen leren kennen en ik word echt gek van hem zit dag en nacht aan hem te denken heb ook op een of ander manier tegen hem gezegd da tik van hem houd, ik ben erachter gekomend a thij een vriendin had dat is geen probleem want we kunnen alsnog vrienden zijn...maar het probleem is da thij me steeds iets belooft en niet nakomt op zijn afspraken...
ik voel me klein en mijn trots ben ik kwijt...als ik nu op straat loop kijk ik altijd naar de grond en ik weet neit wa thij met me doet is neit normaal...
buiten waa riedereen erbij is speelt hij romeo oe hij achte rme aanrent en hoe hij me behandelt maar ot nu toe neemt hij geen stap verder...ik ben echt kapot ik voel me erg goedkoop en wil echt een eind aan me leven maken...andere problemen heb ik ook...ik rook enit drink niet en gebruik geen drugs en toch zijn er andere problemen die netzo erg kunne zijn of misschiennog erger...

Datum:
28-12-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

why mi

ik weet niet waarom ik nog leef soms heb ik het idee dat ik hier niet thuis hoor omdat kijk ik heb een vriendin maar ik heb ook de neiging om naar jongens te gaan en op school schelde veel mense me uit voor homo en zo en ik wil ggeen homo zijn echt niet maar soms is de neiging zo groot om me broek open te doen en me zelf afte trekken en dan het zaad op te likken ik heb dat een keer gedaan en daarna heb ik mijn polsen doorgesnede ik was bijna doodgebloed maar men zus vond mij asjeblieft help mij
Datum:
28-12-2006
Naam:
nick
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Waarom.

Ik weet dat ik me ouders en me vrienden ermee pijn doe. Maar ik heb geen zin meer in het leven, enigzins heb ik al pillen geslikt. Ik had geen zin, me ouders hebben financiele problemen, ik heb overgewicht, sommige vrienden steunen me niet. Ik zit niet op school.
Ik durf het ook niet, pillen slikken dacht ik dat het geen pijn deed. Deed t ook niet, maar het hielp niet.
Ik durf geen mesje door me polsen te snijden, ik durf mezelf niet op te hangen.
Soms heb ik echt zin in het leven, maar van de 365 dagen van het jaar, heb ik 300 dagen geen zin het leven.
En laat ik mijn 'fantasie' los gaan, en probeer ik het leven in te zien van me ouders als ik dood ben.
Ik weet dat het eigelijk zielig is als je zelfmoord pleegt.
Maar het is ook een oplossing, een oplossing van alle 'shit' in je leven.

Ik heb geen zin in het leven, heb geen zin om dood te gaan, heb het lef niet er iets aan te doen..
Datum:
28-12-2006
Naam:
Anna
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven heeft gee zin meer

Wij ben ca 6 jaar geleden gescheiden. Onze zoon is (als vanzelfsprekend, ik begrijp dat nog steeds niet) met zijn moeder meegegaan en ze wonen zo'n 200 km verderop.
Ik heb me ingezet voor voornamelijk onze zoon, maar werd wettelijk verplicht OOK voor zijn moeder de inkomsten te verdienen. Ik heb dat gedaan. In het begin met wrok in mijn hart, maar dat is op 1 of andere manier gesleten, al kan ik de inhaligheid van mijn exgenote nog steeds niet waarderen.
Mijn doel in mijn leven is het begeleiden van onze zoon naar volwassenheid (mijn definitie van opvoeden). Ik merkte steeds minder invloed op onze zoon te krijgen (mede doordat ik hem weinig zag en sprak. De emoties zijn al eerder hog opgelopen (nee, ik WIL geen feestvader in de sporadische) weekenden zijn, maar een ECHTE vader die mee werkt aan zijn toekomst.)
Afgelopen kerst is het definitief misgelopen.
Ruzie, waarbij ik hem in mijn boosheid ook nog eens hebt verteld de zelfmoordpoging die hij had gedaan maar eens grondig over te doen.
Hij is daarop (terecht) vertrokken, heeft zijn moeder gebeld, die hem heeft opgehaald.

Oplossing nu zou zijn een confrontatie tussen zoon en mij, waarin we eea kunnen uitpraten, maar die weg wordt geblokkeerd.

Ziekgemeld. Werkgever vind dat ik niet ziek ben en verwacht mij na een week weer aan het werk (eventueel aangepast). Huisarts heeft me Alprazolan gegeven wat me icm een glas wijn er rustig maakt. GGZ heeft pas vanaf 10 januari tijd voor me Vanavond weer een slaappil (flurazepam), of zal ik alle 100 pillen die ik nog heb ligen in 1 keer nemen?
Zik wil dat onze zoon niet aandoen.
Datum:
28-12-2006
Naam:
Willem
Leeftijd:
54
Provincie:
Gelderland

kweet ut nie meer

ik Wit ut gewoon niet meer Snapte:(
k Kan ut gewoon nie
vOor mij is nu het enigste optie gfaan verweg van mij problemen
Datum:
28-12-2006
Naam:
carlo
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Leven

Mijn doel om te leven is er niet meer, dat is de reden waarom ik zelfmoord wil plegen. Ik ben een jongen van 16 die mishandeling, [zowel seksueel als fisiek] heeft meegemaakt. Mijn moeder is een hoer en drugsverslaafde, mjin vaders is al jaren zoek [surinamer, enige in de hele familie die zo is]. Zelf met me verjaardag of met Kerst, Sinterklaar, Nieuwjaar hoor ik nix van hem. Omdat me moeder geen tijd voor mij had en wel voor uitgaan en haar leven verzieken besloten mijn oma & opa me op te voeden. Dat ging redelijk tot nu. Vanaf de basisschool al werd ik apart behandeld.. Alles wat ik deed was fout en ondertussen beseffte ik alles met me moeder en vader en alls. Mijn moeder heeft me onlangs nog 2x willen ontvoeren. 1x daarvan is gelukt. Ik heb een litteken, zowel in me gezicht als in mijn hart. Dus woon ik bij mijn oma & opa waar het vlotte tot ik de puberteit in stapte. Nadat mijn opa gestopt was met roken werd hij niet goed [mentaal] erger dan overspannen. Mijn oma wou altyd ''het beste voor my'' daardoor heb ik nu de auto gesloopt, alles wat los en vast zat kapot gemaakt. Net als iedereen bij mij heeft gedaan. Ik ga nu weg daar maar wil dus dood. Want de enige reden waarom ik leefde was voor mijn oma en opa. Zodat zij (mijn tante was al zizo/schizofreen bij der geboorte en van me moeder weet je het). Ik heb nog zooo veel te vertellen maar dat doe ik niet omdat ik weet dat sommige mensen de aandacht meer nodig hebben als ik. Hierbij wil ik het graag houden.

Steun* Liefde en Geluk wens ik aan al die mensen die het moeilijk hebben . J+
Datum:
28-12-2006
Naam:
J
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.