Levensverhalen (pagina 1535)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alleen

Vaak heb ik het gevoel dat ik alleen ben. Ik heb best veel vriendinnen maar hoor niet bij de "popies" Op school ben ik altijd vrolijk en hebben ze niks door. Ik Word altijd helemaal verrot gescholden en geslagen door mijn broertje. Ik heb mezelf 2x moeten opsluiten omdat zo bang was. Als ik dacht dat het veilig was en dat hij naar school was kwam ik eruit. Maar hij stond mij gewoon op te wachten. Maar een paar vriendinnen weten wat mijn broerjte doet. Hij mishandeld me psychisch en fysiek. Mij n ouder zeggen er wel wat van maar doen er niks mee en hij gaat gewoon door. Met mijn ouders gaat het ook wat minder maar hopelijk gaat het weer goed komen. Ik schrijf nu dit verhaal omdat mijn broertje me net weet heeft mishandeld. Ik kan er niet meer tegen. Nadat hij dat heeft gedaan ga ik altijd naar de badkamer met een schaar en snij ik mezelf in mijn benen of armen. Niemand weet dat. Maar ik moet het wel op mijn shcouder of dijbeen doen want ik sport veel en wil niet dat ze dat zien. Ik voel me nou heel opgelucht dat ik het anoniem heb kunnen vertellen. Ik hoop dat het goed komt. Ik probeer mezelf in te houden met snijden. En dat lukt al aardig dus misschien is er wel een lichtpuntje in mijn leven.
Datum:
12-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

vergeten

hey ik ben een meisje van 17, gister was mijn verjaardag. Ik heb soms best een hekel aan me verjaardag. Ik vind het eng om in het middelpunt te staan van iets. Maar daar ontkom je bij je verjaardag dus meestal niet aan.. Ik deze keer bijna wel. Want iedereen vergat mijn verjaardag. En dat is inclusief 1 van mijn broers. Nu zeiden vandaag ook een aantal mensen dat ik 16 was geworden.. Dat ze mijn verjaardag vergeten oke. Maar dat ze mijn leeftijd vergeten. Ik heb al langer het gevoel dat ik geen vrienden heb. Ik er alleen voorsta.. en gister was voor mij eigenlijk genoeg bewijs: ik heb geen vrienden. Voor iedereen lijk ik een vrolijk meisje, maar van binnen haat ik elke seconde van de dag. Ik haat mezelf, ben lelijk. Ik snij mezelf elke dag wel een keer... of brand mezelf met heet metaal.. Dat lucht nog op.. maar voor hoelang nog?
Datum:
12-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Moe, Leeg, Woede, Verdriet, Pijn & Eenzaam.....

De pillen staren me aan... Weer een aanval van depressie waar ik mezelf doorheen moet slaan. Een storm in mijn hoofd die nooit zal gaan liggen.

Een woordenboek in mijn hoofd maar ik kan geen zinnen maken. 24 jaar jong en in de bloei van het leven... althans, zou je denken...

Toen ik 2 maanden was ben ik geadopteers, waardoor ik vanaf toen altijd een leegte heb gevoeld die nooit meer gevuld kan worden. Altijd die eenzaamheid terwijl je door mensen word omringd die van je 'houden'...
Maar ze kennen me niet zoals ik ben, altijd maar dat masker op... En dat vreet energie, zo nu en dan is de batterij weer leeg en heb ik weer zo'n 'aanval'.

Té veel in het leven meegemaakt, zoals iedereen wel dingen meemaakt, maar voor iedereen weer anders aanvoelt. Er is teveel pijn er verdriet dat opgesloten zit in mij. Het moet eruit, maar ik kan het niet.

"Can you see the pain I hide, I laugh outloud but cry inside. No one's there to safe me from my doubt, 'cause I don't dare to speak the words outloud."

Ik vecht, en wil blijven vechten. Het is een moeilijke zware tweestrijd waarvan ik weet dat het nog door blijft gaan zolang ik leef. Maar ik leef nog!!!

Ook al zie ik de pillen me weer aanstaren en hoor ik de stem in mijn hoofd schreeuwen het te doen, ik doe het niet.
En waarom???

Om meerdere redenen; ten eerste als ik denk aan de pijn die ik andere mensen ermee doe. Ik wil niet dat zij pijn hebben om de keus die ik maak. Ik wil dat ze me zien als dat altijd vrolijke meisje met die lach. Maar van binnen, van binnen is het al voorbij. Mijn ziel is moe en op, leeg...

Ten tweede als ik de verhalen op deze site lees van mensen met een jonge leeftijd. Dan schrik ik hier wel van. In een korte periode hebben ook twee jongeren van de leeftijd 14 jaar zelfmoord gepleegd in mijn omgeving, en als ik dan zie hoeveel pijn en verdriet het meebrengt voor de achtergebleven mensen, dan wil je dat niet op je geweten hebben.

Proef, voel en geniet van het leven zoals jij dat wil. Leef je leven op jou manier, en zorg dat je zelf gelukkig word. Geluk is niet moeilijk te vinden, het zit in jezelf!!!

Zo dubbel dit, 'wijze' woorden neertypen terwijl je zelf met het gevoel rondloopt er een einde aan te maken. Maar het is maar een gevoel...

*zucht*...

Lekker al die stemmingswisselingen, maar niet heus...
24 jaar; gescheiden, mishandeld, gebruikt en misbruikt, zondebok en niet geacepteerd....

Ik weet nu wel dat het enige wat telt is dat je jezelf moet accepteren zoals je bent, maar dat is ook moeilijk...
Ik wil weten wat mijn afkomst is en wie IK ben. Niet dit persoon wat typt, wat nu leeft en gevormd is door de mensen met wie ik opgegroeid ben en geleeft heb, maar wie IK ben...

Het is en blijft moeilijk... Dood is geen oplossing, ik geef anderen alleen maar meer problemen ermee doordat je ze achterlaat met vele vragen...

*zucht* .....

Ik weet het ook allemaal niet meer...
Moet deze 'nachtmerrie' maar weer uit gaan slapen, om dan maar weer wakker te worden en proberen verder te gaan waar ik gebleven was.

Nothing is for free behalve je eigen leven wat je gegeven is, dus dan moet je maar het beste ervan maken en eruit halen wat jij zelf wilt. En ik wil proeven, leven én beseffen dat ik leef. Ik leef, op mijn manier, zoals ik dat wil, en voor mezelf!!!

Datum:
12-01-2007
Naam:
Een iemand die niemand is.....
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Mijn leven.

Ik ben een meisje van 13 jaar.
Mijn vader werkt van 7uur s'ochtens tot 10 s'avonds ik zeg vaak tegen hem dat ik hem haat enss.. ik heb het gevoel dat hij mij ook niet mag ik heb een heel lief vriendje en vrienden op school heb ik het fijn een plus punt mijn moeder is vaak over verwerkt en dan gaat ze huilen mijn oma is ziek zij houd van mij dat weet ik zkkr mijn opa is overleden toen ik 6 was mijn stief opa 3maanden geleden mijn anderen opa en oma die lopen me altijd af te kraken ik heb twee verschillende kleuren oogen mensen noemen me vriek zelf mijn eigen zus noemt me eng en als ik vraag waarom geeft ze geen antwoord ik ben vaak alleen thuis ik krijg verhalen tehoren van vriendinnen die zelfmoord willen plegen en laten zien hoe ik ben een egte horror gek maar als ik alleen thuis ben en het is laat zie ik dingen en denk ik bij mezelf waarom.. ik durf niet te slapen ben vaak erg moe s'ochtens.. ik zie geesten mensen gelofen me niet ik heb een goede vriend die gelooft er zelf in en gelooft mij ik slaap meestal op de bank ik lijk wel een kleuter als ik alleen boven slaapt dan.. krijg ik nachtmerries enss.. of zie ik iets.. ik heb vaak verhalen geplaatst op het internet enss.. maar weet dan de website niet meer..
Datum:
12-01-2007
Naam:
Adoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

leven is hell

mijn leven is een ware hell.
ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. mijn zusje is autistisch waardoor alle aandacht naar haar gaat. mijn school gaat kut. en kan geen vriendin krijgen.
ik ben vroeger heel veel gepest en heb steeds meer het gevoel dat ik mijn leven moet eindigen. ik weet dat dit niet de bedoeling is maar ik weet geen andere uitweg meer, ik ben zo ongelukkig
Datum:
12-01-2007
Naam:
Steven
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Waarom mag ik niet DOOD

Ik ben nu al ruim 15 jaar bezig om er een einde aan te maken.Het wil maar niet lukken.Ik heb me meerdere keren opgehangen en iederkeer heeft mijn vrouw de touw doorgesneden.Ik heb vijf kinderen en ben uitgehuwlijkt.Ik heb een vreselijke kut familie waar iedereen een stellentje kontelikkers zijn.Iedreen is bang voor mijn vader en hij krijgt altijd gelijk.Ook als hij geen gelijk heeft.Nog mijn moeder ,nog mijn zusjes durven hun mond open te doen om te zeggendat hij ook soms niet gelijk heeft.De angst om geslagen te worden is bij hun zo groot dat ze die lef niet hebben.

Ik vind dat een mens niet overzichheen moet laten lopen.Heb je gelijk dan heb je ook gelijk.PUNT.Jarenlang bemoeiet de hele familie met alles en nig wat in mijn gezin.
Een heel simpel voorbeeld:
Ik wou een bankstel kopen.Mijn vader en moeder bsloten welk bankstel ik moest kopen.Vreselijk.Het liefst wil ik vluchten naar een land waar niemand mij kan vinden.Ik krijg gewoonweg niet de kans om zelfmoord te plegen.Mijn ouders en mijn vrouw weet dat ik dood wil en toch laten ze me leiden.Het doet me zo'n pijn om elke dat mijn pijn in mijn hart te verbergen met een nep lagggend gezicht.

Maar een ding is zeker als ik de kans krijg dan ga ik mij zelf ophangen.Je pols doorsneiden heeft geen nut.Je moet zo veel bloed verliezen wil je echt dood.Terwijl als je je ophangt dan ben je in drie minuten dood.Geen pijn ,geen gekreun.Super gewoon.Ik heb mijn touw al klaar liggen in huis maar krijg stomweg geen kans om mij optehangen.Ik wil niet meer ik ben echt op.
Datum:
12-01-2007
Naam:
MURAT
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

waarom leef ik nog

ik heb zelf al veel geprobeert om me zlef van kant te maken ma dat wil nog steeds niet lukken en waar dat weet ik zelf echt niet ik wil zo graag want er is niemand die van em hou of die mij mogen ik was 14 toen ik het voor het eerst probeerde dat was op school toen ze me betrapten bij de super met mijn niet echte vrienden met alcohlische drank ik moest nablijven en me ouders werden gebelt ik had al zoveel problemen thuis en nu dit er bij ik had al plannen gemaakt hoe ik het zou doen en ik bedacht me geen moment eigelijk toen ik na aan het blijven was ik pakte een schaar en begon mijn polsen te besnijden
helaas werd ik op tijd gezien op weg na huis met de fiest probeerde ik weg te komen bij de mensen die me na huis brachten en probeerde me voor de auto's te gooien zelf dat lukte me niet nu 6 jaar later wil ik nog steeds dood en er is niemand die me wil helpen ze hebben in het begin geholpen en dachten dat alles goed ging ook al zei ik van niet ma zei vonden van wel ik ben zo bang wat de toekomst is van mij ik wil graag van de denk en doe problemen af ma ik weet niet hoe
help me
Datum:
12-01-2007
Naam:
rick
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Ruzie

De laatste tijd gaat het steeds slechter, ik heb steeds ruzie's met mensen waar ik het niet mee wil. En meestal is er geen reden voor om het te hebben, en komt het gewoon vanzelf.
Ik weet ook niet hoe. Dat kan ook omdat ik soms erg opvliegend ben, vooral op school ook. Als een 1 van de oudere op school (ben 1e jaars), iets tegen me zegt vlieg ik er gelijk op af. En ik zou zo gaan vechten, dat heb ik al eerder gedaan.
Met de leraren heb ik ook problemen, ik maak haast nooit m'n huiswerk en kom niet bij t nablijven ofzo. Vertik het om strafwerk te schrijven of wat dan ook.
Thuis, als ik soms alleen ben sta ik met een mes in mun hand.. te wachten tot ik lef genoeg heb om mun polsen door te snijden.. Maar dat durf ik niet. Maar ik snijd mezelf wel met mun passer op school. Zodat de pijn uit mun hart naar ergens anders naar toe gaat..
Het enige lichtpuntje dat ik heb is een hele goede vriend van me, maar ik ken hem niet in het echt. We hebben elkaar ontmoet via internet. We bellen ook vaak, en dan ben ik echt blij. Hij is zo lief voor me. Zonder hem zou ik niet willen leven.
Vaak heb ik er over gedacht, om naar hem toe te gaan. Maar hij woont in Lelystad. Maar dat houd mij niet zo snel tegen..
S'avonds huil ik mezelf in slaap, over hoe stom ik doe. Hoe graag ik niet zou bestaan, maar dan weet ik dat er nog altijd iemand voor me is.. En dat is die jongen..
Datum:
11-01-2007
Naam:
Marieke
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

waarom

waarom heb ik die gedachten, ik wil ze helemaal niet, het is elke dag een gevecht, en probeer maar te ontkennen dat ik niet dood wil, maar zoals vandaag, lukt me dat niet, er liggen een hoop pillen in de kast, een perfect manier, er is nu niemand die me verwacht, ben alleen thuis, dus waarom niet, ik had ze al op tafel gezet vandaag met een glas water. maar uiteindelijk durfde ik het niet, wat een watje voelde ik me, dat is toch wat ik wil, dood. maar waarom doe ik het niet, waarom.......
Datum:
11-01-2007
Naam:
ja groetjes
Leeftijd:
24
Provincie:
Utrecht

Mijn verhaal

Ik heb vroeger nooit vrienden gehad en als ik ze had dan was het voor korte duur. Ik had altijd het gevoel dat er op me neer werd gekeken. Ik werd vaak genegeerd. Ik zit nu in VWO5, waar de situatie eigenlijk nog steeds hetzelfde is. Mensen negeren me en kijken me raar aan. Heb geen echte vrienden, mijn beste vriendin heeft een vriend op school die blijkbaar belangrijker voor haar is. Zij zit mij niet meer staan. Ik heb altijd ruzie met mijn ouders, ze willen dat ik bij me vriend ga wonen zodra hij een eigen huisje heeft. Maar mijn vriend is ook een groot probleem. Ik heb nu anderhalf jaar een relatie met hem, ik hou van hem, hij is de enige die naar me luistert. Maar we hebben veel ruzie (eigenlijk elke dag wel). Ik denk zelf dat ik beter af ben zonder hem, maar zodra ik dit tegen hem zeg dreigt hij met zelfmoord. Ik weet dat hij het meent, zo is hij. Hij heeft zelf ook een rot leven. Hij zegt dat ik het enige lichtpuntje ben. Ik heb hem een aantal maanden geleden zelfs van het station af moeten plukken omdat hij daar zat te wachten om voor de trein te springen. Ik heb hem geadviseerd om naar een pyscholoog te gaan, dit vindt hij echter geen goed idee. Maar intussen blijf ik ermee lopen. Mijn ouders zeggen dat het mijn probleem is, moet ik zelf maar oplossen.
En daarbij komt dat ik me zo eenzaam voel. Misschien lijkt het niet zo wanneer ik dit schrijf, maar geloof me... :-(

Roos
Datum:
11-01-2007
Naam:
roos
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.