Levensverhalen (pagina 1535)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Pijn..

Mijn neef is overleden bij een auto-ongeluk, ik kan hier haast met niemand over praten hoe pijn het doet.. soms heb ik er geen zin meer in.. maar een goede vriend van mij heeft me heel goed geholpen, daar ben ik dankbaar voor... soms heb ik nog wel de neiging.. maar mijn liefde is te groot voro iemand om het nog te doen...
Datum:
12-01-2007
Naam:
iemand die pijn heeft
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

gen ideej

ik weet eigenlijk niet zop goed wat ik hier doe maar denk dat ik er wel bij hoor.
als maar iets tegen zit wil ik maar een ding,,,
heb het al paar jaar gelede eerder gehad mijn pleegpa kwam erachter dak niet meer verder wilde en schakelde hulp in op dat momnet wilde ik dat niet ben er weer boven op gekomen maar de laaste tijd komt het weer terug. het liedje van marco borsato trekt me egt heel erg aan vind het zon mooi nummer en precies zoals k me vaak voel.
egt schrokkende dinge heb k nog niet gedaan maar ben bang dat als dit lang door zal gaan wel die dag zal komen en of ik het erg vind?? misscihen niet want dan is mijn wens uit gekome want hoe sneller ik weg kan hoe beter,, een wereld zonder verdriet, een wereld zonder pijn dat is mijn wens een leventje ow zo fijn!!
Datum:
12-01-2007
Naam:
Annnn...
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

stom verhaal: onbegrepen wereld

ach ja ik heb de wereld niet veel meer te vertellen als ik het ooit doe, en soms zeggen ze zo als je dat wil doen , doe het dan goed en doe het dan echt. Maar weet je, ik gun de mensen mijn leven niet, echt niet, mijn leven zullen ze nooit van mij afnemen alhoewel ik wel ernstig ziek ben en soms echt wel aan zelfmoord denk, heb het ook al geprobeert dan krijg je zo van die stomme reacties ongelooflijk hoe mensen soms reageren. Ik weet best dat ik dingen in mijn leven heb gedaan waardoor mensen gekwetst waren en dan beslist had om uit het leven te stappen maar dan denk je wie verdient het nu om zo te sterven NIEMAND !!
Datum:
12-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

ik wil dood.

ik wil gewoon dood.
alles hier in mijn huis gaat n iet goed.
van alles geven ze mij de schuld,
ze zeggen dat ik veels te chagereinig ben, en dat hun gedrag ook door mij komt enzo, school gaat niet goed, mijn hele leven gaat niet goed!
ik heb mezelf al een tijdje gesneden enzo, maar daar word je alleen maar lelijk van
(niet dat ik dat al ben ofzo)
maar die littekens krijg je nooit meer weg.
voor een trein springen durf ik niet, polsen doorsnijden doet zo pijn.
ik wil gewoon een overdosis slaappillen ofzo, gaan slapen en nooit meer wakker worden..
hebben jullie nog tips?
x
Datum:
12-01-2007
Naam:
anomiem.
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

HELP!!!

Ik zit behoorlijk in de put. Voor mij hoeft t leven niet. Momenteel zit ik op een kliniek, maar morgen moet ik weer naar huis. Hier zie ik erg tegenop. Vorige week heb ik op t perron gestaan om een poging te doen, maar waarom dit niet gelukt is....... voor mij een raadsel.
Ik wil zo graag dat iemand mij helpt. Ik ben onder behandeling van een psycholoog maar alles wordt weggewuift. Ik wil ff duidelijk maken dat het voor mij geen aandachttrekkerij is (wat velen wel zeggen)
Wie herkent dit of heeft raad (hetzij om eraf te komen, hetzij om via een snelle zachte dood te bekomen.
Datum:
12-01-2007
Naam:
poppie
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

Alleen

Vaak heb ik het gevoel dat ik alleen ben. Ik heb best veel vriendinnen maar hoor niet bij de "popies" Op school ben ik altijd vrolijk en hebben ze niks door. Ik Word altijd helemaal verrot gescholden en geslagen door mijn broertje. Ik heb mezelf 2x moeten opsluiten omdat zo bang was. Als ik dacht dat het veilig was en dat hij naar school was kwam ik eruit. Maar hij stond mij gewoon op te wachten. Maar een paar vriendinnen weten wat mijn broerjte doet. Hij mishandeld me psychisch en fysiek. Mij n ouder zeggen er wel wat van maar doen er niks mee en hij gaat gewoon door. Met mijn ouders gaat het ook wat minder maar hopelijk gaat het weer goed komen. Ik schrijf nu dit verhaal omdat mijn broertje me net weet heeft mishandeld. Ik kan er niet meer tegen. Nadat hij dat heeft gedaan ga ik altijd naar de badkamer met een schaar en snij ik mezelf in mijn benen of armen. Niemand weet dat. Maar ik moet het wel op mijn shcouder of dijbeen doen want ik sport veel en wil niet dat ze dat zien. Ik voel me nou heel opgelucht dat ik het anoniem heb kunnen vertellen. Ik hoop dat het goed komt. Ik probeer mezelf in te houden met snijden. En dat lukt al aardig dus misschien is er wel een lichtpuntje in mijn leven.
Datum:
12-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

vergeten

hey ik ben een meisje van 17, gister was mijn verjaardag. Ik heb soms best een hekel aan me verjaardag. Ik vind het eng om in het middelpunt te staan van iets. Maar daar ontkom je bij je verjaardag dus meestal niet aan.. Ik deze keer bijna wel. Want iedereen vergat mijn verjaardag. En dat is inclusief 1 van mijn broers. Nu zeiden vandaag ook een aantal mensen dat ik 16 was geworden.. Dat ze mijn verjaardag vergeten oke. Maar dat ze mijn leeftijd vergeten. Ik heb al langer het gevoel dat ik geen vrienden heb. Ik er alleen voorsta.. en gister was voor mij eigenlijk genoeg bewijs: ik heb geen vrienden. Voor iedereen lijk ik een vrolijk meisje, maar van binnen haat ik elke seconde van de dag. Ik haat mezelf, ben lelijk. Ik snij mezelf elke dag wel een keer... of brand mezelf met heet metaal.. Dat lucht nog op.. maar voor hoelang nog?
Datum:
12-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Moe, Leeg, Woede, Verdriet, Pijn & Eenzaam.....

De pillen staren me aan... Weer een aanval van depressie waar ik mezelf doorheen moet slaan. Een storm in mijn hoofd die nooit zal gaan liggen.

Een woordenboek in mijn hoofd maar ik kan geen zinnen maken. 24 jaar jong en in de bloei van het leven... althans, zou je denken...

Toen ik 2 maanden was ben ik geadopteers, waardoor ik vanaf toen altijd een leegte heb gevoeld die nooit meer gevuld kan worden. Altijd die eenzaamheid terwijl je door mensen word omringd die van je 'houden'...
Maar ze kennen me niet zoals ik ben, altijd maar dat masker op... En dat vreet energie, zo nu en dan is de batterij weer leeg en heb ik weer zo'n 'aanval'.

Té veel in het leven meegemaakt, zoals iedereen wel dingen meemaakt, maar voor iedereen weer anders aanvoelt. Er is teveel pijn er verdriet dat opgesloten zit in mij. Het moet eruit, maar ik kan het niet.

"Can you see the pain I hide, I laugh outloud but cry inside. No one's there to safe me from my doubt, 'cause I don't dare to speak the words outloud."

Ik vecht, en wil blijven vechten. Het is een moeilijke zware tweestrijd waarvan ik weet dat het nog door blijft gaan zolang ik leef. Maar ik leef nog!!!

Ook al zie ik de pillen me weer aanstaren en hoor ik de stem in mijn hoofd schreeuwen het te doen, ik doe het niet.
En waarom???

Om meerdere redenen; ten eerste als ik denk aan de pijn die ik andere mensen ermee doe. Ik wil niet dat zij pijn hebben om de keus die ik maak. Ik wil dat ze me zien als dat altijd vrolijke meisje met die lach. Maar van binnen, van binnen is het al voorbij. Mijn ziel is moe en op, leeg...

Ten tweede als ik de verhalen op deze site lees van mensen met een jonge leeftijd. Dan schrik ik hier wel van. In een korte periode hebben ook twee jongeren van de leeftijd 14 jaar zelfmoord gepleegd in mijn omgeving, en als ik dan zie hoeveel pijn en verdriet het meebrengt voor de achtergebleven mensen, dan wil je dat niet op je geweten hebben.

Proef, voel en geniet van het leven zoals jij dat wil. Leef je leven op jou manier, en zorg dat je zelf gelukkig word. Geluk is niet moeilijk te vinden, het zit in jezelf!!!

Zo dubbel dit, 'wijze' woorden neertypen terwijl je zelf met het gevoel rondloopt er een einde aan te maken. Maar het is maar een gevoel...

*zucht*...

Lekker al die stemmingswisselingen, maar niet heus...
24 jaar; gescheiden, mishandeld, gebruikt en misbruikt, zondebok en niet geacepteerd....

Ik weet nu wel dat het enige wat telt is dat je jezelf moet accepteren zoals je bent, maar dat is ook moeilijk...
Ik wil weten wat mijn afkomst is en wie IK ben. Niet dit persoon wat typt, wat nu leeft en gevormd is door de mensen met wie ik opgegroeid ben en geleeft heb, maar wie IK ben...

Het is en blijft moeilijk... Dood is geen oplossing, ik geef anderen alleen maar meer problemen ermee doordat je ze achterlaat met vele vragen...

*zucht* .....

Ik weet het ook allemaal niet meer...
Moet deze 'nachtmerrie' maar weer uit gaan slapen, om dan maar weer wakker te worden en proberen verder te gaan waar ik gebleven was.

Nothing is for free behalve je eigen leven wat je gegeven is, dus dan moet je maar het beste ervan maken en eruit halen wat jij zelf wilt. En ik wil proeven, leven én beseffen dat ik leef. Ik leef, op mijn manier, zoals ik dat wil, en voor mezelf!!!

Datum:
12-01-2007
Naam:
Een iemand die niemand is.....
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Mijn leven.

Ik ben een meisje van 13 jaar.
Mijn vader werkt van 7uur s'ochtens tot 10 s'avonds ik zeg vaak tegen hem dat ik hem haat enss.. ik heb het gevoel dat hij mij ook niet mag ik heb een heel lief vriendje en vrienden op school heb ik het fijn een plus punt mijn moeder is vaak over verwerkt en dan gaat ze huilen mijn oma is ziek zij houd van mij dat weet ik zkkr mijn opa is overleden toen ik 6 was mijn stief opa 3maanden geleden mijn anderen opa en oma die lopen me altijd af te kraken ik heb twee verschillende kleuren oogen mensen noemen me vriek zelf mijn eigen zus noemt me eng en als ik vraag waarom geeft ze geen antwoord ik ben vaak alleen thuis ik krijg verhalen tehoren van vriendinnen die zelfmoord willen plegen en laten zien hoe ik ben een egte horror gek maar als ik alleen thuis ben en het is laat zie ik dingen en denk ik bij mezelf waarom.. ik durf niet te slapen ben vaak erg moe s'ochtens.. ik zie geesten mensen gelofen me niet ik heb een goede vriend die gelooft er zelf in en gelooft mij ik slaap meestal op de bank ik lijk wel een kleuter als ik alleen boven slaapt dan.. krijg ik nachtmerries enss.. of zie ik iets.. ik heb vaak verhalen geplaatst op het internet enss.. maar weet dan de website niet meer..
Datum:
12-01-2007
Naam:
Adoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

leven is hell

mijn leven is een ware hell.
ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. mijn zusje is autistisch waardoor alle aandacht naar haar gaat. mijn school gaat kut. en kan geen vriendin krijgen.
ik ben vroeger heel veel gepest en heb steeds meer het gevoel dat ik mijn leven moet eindigen. ik weet dat dit niet de bedoeling is maar ik weet geen andere uitweg meer, ik ben zo ongelukkig
Datum:
12-01-2007
Naam:
Steven
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.