Levensverhalen (pagina 1532)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan niet meer

mijn hele leven al voel ik me schuldig voor mijn bestaan. Mijn vader heeft mij de scheiding tussen hem en mijn moeder vaak verweten. Ik herinner me er niets meer van, ik was pas anderhalf. Ik ben als kind vreselijk gepest, zowel door kinderen als door volwassen. Op den duur leerde ik me af te sluiten. Ik verstopte me binnenshuis en kwam alleen voor de noodzakelijke dingen buiten. Als gevolg van te weinig beweging ben ik nu te dik.Ik heb een baan, niet een droombaan. mijn hele leven hoor ik al van mensen hoe slim ik ben en hoeveel talent ik voor allerlei dingen heb. Helaas heb ik geen geld om een eventuele studie te betalen, het gevolg ik werk in een winkel. En nog steeds, wordt ik beschimpt en uitgelachen door mensen die ik niet ken. Ik ben getrouwd met een man die er nooit is, die altijd aan het werk is. Hij en mijn enige zus hebben altijd ruzie. Beiden klagen over elkaar tegen mij. bovendien verwijten mijn ouders mij steeds dat zij ruzie hebben. Ik zie het gewoon allemaal niet meer zitten. Ik heb in het verleden wel eens een zelfmoordpoging gedaan, maar die is mislukt. Ook heb ik een periode gehad, dat ik helemaal niks meer voelde en met een mesje in mezelf zat te snijden om toch nog iets te voelen.Ik wens vaak dat ik gewoon ergens kan gaan liggen en gewoon op kon houden met bestaan. En soms gaat het ook wel. Maar vaker niet. Ik wil niet meer zo doorgaan.
Datum:
15-01-2007
Naam:
Traan
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

zwaar beduveld en in de steek gelaten....

Hallo,
ik ben een 43 jarige vrouw lijdt aan multiple sclerose en aan een algehele ziekte van het kleine bloedvatstelsel...
wegens mijn ziektes had ik om hulp gevraagd bij stichting nessekamp te Rotterdam...deze stichting beloofde echter koeien met gouden horens...ook op het gebied van schuldhulp verlening...ik heb achterstanden bij de zorgverzekeraar ik leef van 'n wao uitkering ,maar door het nieuwe ziektekosten stelsel ben ik fors in de problemen gekomen....ik heb afgelopen september '06 mijn hele administratie toevertrouwd aan stichting nessekamp...deze hebben door gewoon geen contact op te nemen met schuld eisers de schuld op laten van 8500 euro naar zo'n 30.000euro....door een te hoge beslaglegging waar ik nessekamp van in kennis had gesteld heeft men niets gedaan,ik heb de deurwaarder gebeld maar wat kreeg ik te horen? "uw situatie hebben we niets mee te maken mevrouw" en de haak werd erop gegooid...nessekamp ondernam geen enkele actie...tot vorige week toen mijn hulp in huishouding arriveerde...ik heb twee honden die in hun enthousiame om te begroeten elkaar te lijf gingen...mijn partner en ik hebben de honden gescheiden,de huishoudelijke nam de benen en vertelde mij naar kantoor terug te gaan...'s avonds stond het arrestatie team voor de deur,mevrouw was naar het politie bureau gegaan en had daar een hele grove leugen opgehangen,ik zou mijn partner met 'n honkbalknuppel in elkaar geslagen hebben en mijn hond doodgeslagen....dit is natuurlijk in strijd met de waarheid..immers heb ik MS en ben nog niet eens in staat een deuk in 'n pakje boter te slaan...ik heb diverse verlammingen wordt gediscrimineerd in de buurt omdat ik lesbische ben en de gothic sub cultuur leef...ik voel me nu zo intens in de steek gelaten en bedonderd door iedereen dat het leven voor mijn totaal geen zin meer heeft,ik heb ookmijn gezegd dat ik vandaag of morgen een hele onaangename verassing heb voor haar....
én dat ik weg wil uit dit leven...ik zir nog maar een optie en dat is overgaan naar gene zijde.....
Datum:
15-01-2007
Naam:
punkgoth lady
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

ja uhm..

Kweet ut nie meer, vriendin van me is boos op me..
vin ik eggt nie leuk
kwil weg, kwil weg uit mijn kut leven
kwil niks meer!
Datum:
15-01-2007
Naam:
CW
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Zelfmoord

ik wil zelfmoord plegen ik heb het al geprobeert maar dat is mislukt :(
ik wil zelfmoord plegen omdat:
ik ben gothic en daarom sgeld iedereen mij uit.
ik heb ruzie met iedereen.
ik ben 5x in mijn leven verhuist.
mijn cavia is net overleden.
en als JIJ mij vertelt dat ik geen zelfmoord moet plegen dan doe ik het egt wel!
en dan zeg je zeker denk aan je ouders en vrienden... ik heb geen vrienden en ik haat mijn ouders!

dodelijke groet Suzanna
Datum:
15-01-2007
Naam:
Suzanna
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik voel me zo kut ik kan er niet tegen !!!..

Ik ben smoor verliefd
Op een jongen ,en die jongen niet op mijn
ik heb een paar weeken verkeering gehad met die jongen
en ik zag hem niet zo vaak
maar toch was ik meteen al smoorverliefd op hem
Ik voelde me verlegen als ik bij hem was
en ik voelde me zo fijn toen ik bij hem was
ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand
hij heeft het uitgemaakt en ik snap niet waarom
het probleem is nu dat ik me echt kut voel
ik moet steeds aan hem denken
en ik denk steeds aan de leuke dingen
en ik wil ook aan de slechte dingen denken maar toch mis ik hem en wil ik hem zien
en ik kan niet slapen hier door door al die gedachtens
ik weet dat ik hem moet vergete maar dat lukt me niet egt
ik bel hem nog steeds op
en ik wil zijn stem horen en na hem toe gaan
maar hij wil nie dat ik na hem toe ga
wegens omstandig heden wil hij mij niet meer zien
ik hoop dat ik hem later nog eens zie
want ik wil hem zo graag zien en zijn aandacht hebben
wat moet ik doen
ik wil niet dood
maar ik denk er wel eens aan
ik denk dan van als ik dood ben dan denk ik niet meer aan hem en hoef ik niet meer te huillen en is mijn verdriet weg
want ik word gek van deze geveoellens
ik wil wette wat ik moet doen om hem te vergete
als ik zelf moord zou gaan plegen zou ik hem ook vermoorden hoe erg ik ook verliefd op hem ben
ik weet zekker dat als ik zelf moord zou gaan plegen ik hem mee neem
dan heb ik hem ook gezien en ga ik same met hem dood ik wil niet dood en ik ben geen moorde naar maar ik wil gewoon bij hem zijn en omdat hij zo tege mij doet word ik wel boos op hem terwijl ik ook nog steeds verliefd ben op hem
Datum:
15-01-2007
Naam:
Chantal
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Iemand is je voor....

Ik leef dagelijks in de sleur van de massa. waarom leven in wereld als deze? wat heeft die te bieden? waar is mijn leven goed voor? ik ben levensmoe geworden. ik zie het niet meer zitten. Dan vragen mensen zich af wat is dat voor reden ik heb geen ongelukkige jeugd gehad en dat soort dingen. Ik ben een doemdenkende persimist geworden. elke dag is hetzelfde, ik ben 18 en niet uitgedaagd te moe, te lui voor elke kans nergens plezier in. Ik draag een masker voor de wereld buitenaf om zo de dagen door te komen. Ik en ieder ander is als 13 in een dozijn. ik ben een egoist die zichzelf gek filosofeert en er toch geen zin meer in heeft. Hoe is het zover gekomen dat ik aan zelfmoord denk? ik heb geen idee, ben er waarschijnlijk mee geboren en het wordt alleen maar erger door al de ellende in de wereld. Toch klinkt zelfmoord negatief, iets wat raar is. Iedereen gunt elkaar toch het beste en als iemand gelukkig is door zijn eigen leven te ontnemen vind ik dat je dat zo moet laten. Ik zie het leven niet als een probleem die stap voor stap moet worden opgelost. Het leven bestaat meer uit keuzes waarbij elke keuze de verkeerde en zinloze is. Iedereen gaat dood, maar ik wil straks kunnen zeggen tegen de dood iemand was je voor..........
Datum:
15-01-2007
Naam:
Mike
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

LEVEN

Gegroet allemaal,

Ik ben iemand die pas deze site heeft gevonden door te google'len
ik heb de noodkreten gelezen en daarom wil ik dit jullie hetvolgende mededelen.

ik ben niet iemand die zelfmoord wil plegen want ik sta IN het leven maar als je mijn verhaal wilt lezen begrijp je mij mischien.

ik ben na de basis school op een internaat gezet omdat dat "gemakkelijk"was voor thuis.
ik ging samen met mijn tweelingbroer daar naartoe.
5 verschrikkelijke jaren achter de rug door veel gepest worden en veel pijn te hebben weerstaan.
na die 5 verschrikkelijke jaren een baan gevonden dat ging goed maar doordat ik op een internaat heb gezeten waar ik veel gepest benmaakte ik moeilijk contact met "de buitenwereld".
toch een lieve vriendin gevonden die mij door dik en dun steunde.
na enkele jaren voor 30 % verbrand door kokend water van een fluitketel, mijn gezicht is strakgetrokken.
mijn vriendin bleef bij mij al snapte ik niet waarom. ik voelde me eigen lelijk en teveel.
dit gedeeltelijk te boven zijn gekomen maakte ik op mijn werk een val van 6.5 meter naar beneden waardoor ik mijn rechterpols verbrijzelde mijn rug in de gruzelementen en 100% afgekeurd was
om te werken.
thuis 2 jaar moeten revalideren en mijn vriendin bleef bij me al snapte ik niet waarom.......
verbrand en niet meer kunnen werken.......
nadat ik 2 jaar gerevalideerd had gaf mijn vriendin mij een keuze: of je eigen zielig blijven voelen of iets gaan doen.
ik ben toen gaan solliciteren in de IT
daar een fijne baan gevonden en 10 jaar mogen genieten van leuk werk tot ik rugklachten kreeg van mijn 6.5 meter val.
bleek dat mijn tussenwervelschijf gescheurd was.
ik kon niet meer lopen door zenuw afknelling en had helse pijnen (vergelijkbaar met enorme kiespijn en dat X100 door je rug heen (nee het is erger dan een hernia)
mijn vriendin bleef bij me al snapte ik niet waarom.
de neuroloog kon me niet verder meer helpen... ik zou het ermee moeten doen.
mijn vriendin bleef bij me.
een ards in zwolle wist DE oplossing voor mij .. een discus protese.
dit na 1.2 jaar wachten gekregen, gerevalideerd en ik loop weer als een kiviet.
ik kreeg meteen de zak van mijn werkgever. die gooide het op te veel ziek thuis.
mijn vriendin bleef bij me .
ik ben nu thuis en mijn vriendin word nu hoofdkostwinner ik mag thuis blijven van haar. we hebben 3 kinderen in als die jaartjes samen gekregen en we zijn getrouwd.
er heeft ons veel tegen gezeten en ik heb vaak overwogen om dat ene te doen.
door mijn blindheid van mijn eigenbeeld zag ik nooit wat voor waarde sommige mensen hebben als je echt luisterd wat ze te zeggen hebben.
ik wil daarmee niet iemand kwetsen maar ik ben erachter gekomen dat als ik "die" gedachte's had was daar steeds weer mijn vriendin die mij steeds weer op het droge trok.
en dat heb ik net pas in de gaten.
mischien is dat voor jullie ook wel, dat je iemand hebt die je door een moeilijke periode kan trekken maar door je eigen wanhoop zie je dat niet.
kijk uit naar iemand met wie je wilt praten en probeer je eigenbeeld te projecteren op een spiegel.
het volgende gedicht heb ik geschreven dat mij enorm heeft geholpen mijn eigenwaarde terug te vinden. ik sluit af met het gedicht.

Als iemand boven een ander wilt staan, maakt men altijd gebruik van een ander waardoor met nooit beter is dan de persoon waar men boven wilt staan.
alleen als mensen elkaar als gelijke beschouwen zijn ze op hun best.

(zie mensen als je gelijke en waardeer hun hulp ze WILLEN je echt helpen)

Ys

Datum:
14-01-2007
Naam:
IK
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

ik zie... ik zie...

Als ik pillen zie, denk ik aan een overdosis...
Als ik een trein zie aankomen, denk ik eraan hoe het zou zijn om ervoor te springen...
Als ik een mes zie, denk ik eraan mijn polsen door te snijden..
Ik weet niet of ik het écht wil. Maar ik denk nergens anders aan.
Net als vele andere mensen heb ik veel dingen meegemaakt in mijn leven. Van misbruik tot ongewenste zwangerschap, van een vader die me heeft verlaten tot een moeder die kanker heeft. Maar dit hebben meer mensen meegemaakt. Waarom kan ik hier niet mee leven? Ik snap het niet.
Ik loop sinds een tijdje bij een psycholoog en psychiater en zit aan de anti-depressiva. Ook heb ik gesprekken. Het helpt niet, ik kan daar mijn hart niet luchten.
Tot voor kort ging mijn leven nog best redelijk. Ik zou een toekomst kunnen hebben, het is niet een groot gat waar ik niets in zag. Ik ben geneeskundestudente en het was mijn droom dokter te worden. Maar sinds het slechter gaat vraag ik me af... hoe kan ík nou mensen helpen om in leven te blijven terwijl ik zelf liever niet leef?
Mijn stemmingswisselingen zijn immens. Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik stoot iedereen van me af en achteraf heb ik spijt. Ik weet niet meer wat ik moet doen...
Datum:
14-01-2007
Naam:
student
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

geen zin

Gewoon geen zin, waarom doe ik het allemaal nog, elke dag naar school gaan, al m'n tijd verspillen aan werk dat toch nergens goed voor is. Elke dag weer die leraren die zeggen dat je lui en slecht en weet ik veel wat ze nog meer zeggen ben. Het is voor je toekomst zeggen ze maar dan denk ik, mijn toekomst is ook over 5 minuten en dan ben ik nog niet gelukkiger. Ik heb een vriendin, dat is eigenlijk de reden dat ik het allemaal nog doe. Ze houdt van me, maar ze wil ervaringen zegt ze, andere jongens mee maken. Ik kan het haar niet echt kwalijk nemen denk ik ze is nog maar 15. Maar ik ga er kapot aan aangezien zij mijn + is. Ik heb zwaar het gevoel alsof ik niet genoeg ben voor haar. Terwijl ik best een aardige niet echt lelijke gast ben, die echt nog nooit wat fouts tegen haar heeft gedaan. Ach het zal allemaal wel over gaan, m'n jaarlijkse winter depressie(soms ook de andere seizoenen, maar meestal wel minder) , ik heb niet het lef om er een einde aan te maken

Succes met jullie problemen, het komt wel goed op de ene of de andere manier
Datum:
14-01-2007
Naam:
dat.
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik zak dieper weg

mijn ouders zitten op mijn nek en doen moelek vrieden die moekel gaan doen en dat is nog het lichst het zwaarst ik een leer pobleem lezen en schijven gaat niet goed dus de toekomst is zo dan al naar de kloten en mijn broer en mijn worden voor getoken en ik word verwaar loost ik ben altijt het haasje ook als ik het goed bedoel ik te laf om mij op tehangen en ik vaak met een mes bij mijn pols ge houden maar ik druf dat niet en voor de trein springen dan betek ik er messen bij die nicks van mij weeten en op internet hep ik gezogt voor een pijnloozen dood nicks gevoden ik wil een pijn lozen dood dan hep ik rust
Datum:
14-01-2007
Naam:
ad
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.