Levensverhalen (pagina 1532)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Iemand is je voor....

Ik leef dagelijks in de sleur van de massa. waarom leven in wereld als deze? wat heeft die te bieden? waar is mijn leven goed voor? ik ben levensmoe geworden. ik zie het niet meer zitten. Dan vragen mensen zich af wat is dat voor reden ik heb geen ongelukkige jeugd gehad en dat soort dingen. Ik ben een doemdenkende persimist geworden. elke dag is hetzelfde, ik ben 18 en niet uitgedaagd te moe, te lui voor elke kans nergens plezier in. Ik draag een masker voor de wereld buitenaf om zo de dagen door te komen. Ik en ieder ander is als 13 in een dozijn. ik ben een egoist die zichzelf gek filosofeert en er toch geen zin meer in heeft. Hoe is het zover gekomen dat ik aan zelfmoord denk? ik heb geen idee, ben er waarschijnlijk mee geboren en het wordt alleen maar erger door al de ellende in de wereld. Toch klinkt zelfmoord negatief, iets wat raar is. Iedereen gunt elkaar toch het beste en als iemand gelukkig is door zijn eigen leven te ontnemen vind ik dat je dat zo moet laten. Ik zie het leven niet als een probleem die stap voor stap moet worden opgelost. Het leven bestaat meer uit keuzes waarbij elke keuze de verkeerde en zinloze is. Iedereen gaat dood, maar ik wil straks kunnen zeggen tegen de dood iemand was je voor..........
Datum:
15-01-2007
Naam:
Mike
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

LEVEN

Gegroet allemaal,

Ik ben iemand die pas deze site heeft gevonden door te google'len
ik heb de noodkreten gelezen en daarom wil ik dit jullie hetvolgende mededelen.

ik ben niet iemand die zelfmoord wil plegen want ik sta IN het leven maar als je mijn verhaal wilt lezen begrijp je mij mischien.

ik ben na de basis school op een internaat gezet omdat dat "gemakkelijk"was voor thuis.
ik ging samen met mijn tweelingbroer daar naartoe.
5 verschrikkelijke jaren achter de rug door veel gepest worden en veel pijn te hebben weerstaan.
na die 5 verschrikkelijke jaren een baan gevonden dat ging goed maar doordat ik op een internaat heb gezeten waar ik veel gepest benmaakte ik moeilijk contact met "de buitenwereld".
toch een lieve vriendin gevonden die mij door dik en dun steunde.
na enkele jaren voor 30 % verbrand door kokend water van een fluitketel, mijn gezicht is strakgetrokken.
mijn vriendin bleef bij mij al snapte ik niet waarom. ik voelde me eigen lelijk en teveel.
dit gedeeltelijk te boven zijn gekomen maakte ik op mijn werk een val van 6.5 meter naar beneden waardoor ik mijn rechterpols verbrijzelde mijn rug in de gruzelementen en 100% afgekeurd was
om te werken.
thuis 2 jaar moeten revalideren en mijn vriendin bleef bij me al snapte ik niet waarom.......
verbrand en niet meer kunnen werken.......
nadat ik 2 jaar gerevalideerd had gaf mijn vriendin mij een keuze: of je eigen zielig blijven voelen of iets gaan doen.
ik ben toen gaan solliciteren in de IT
daar een fijne baan gevonden en 10 jaar mogen genieten van leuk werk tot ik rugklachten kreeg van mijn 6.5 meter val.
bleek dat mijn tussenwervelschijf gescheurd was.
ik kon niet meer lopen door zenuw afknelling en had helse pijnen (vergelijkbaar met enorme kiespijn en dat X100 door je rug heen (nee het is erger dan een hernia)
mijn vriendin bleef bij me al snapte ik niet waarom.
de neuroloog kon me niet verder meer helpen... ik zou het ermee moeten doen.
mijn vriendin bleef bij me.
een ards in zwolle wist DE oplossing voor mij .. een discus protese.
dit na 1.2 jaar wachten gekregen, gerevalideerd en ik loop weer als een kiviet.
ik kreeg meteen de zak van mijn werkgever. die gooide het op te veel ziek thuis.
mijn vriendin bleef bij me .
ik ben nu thuis en mijn vriendin word nu hoofdkostwinner ik mag thuis blijven van haar. we hebben 3 kinderen in als die jaartjes samen gekregen en we zijn getrouwd.
er heeft ons veel tegen gezeten en ik heb vaak overwogen om dat ene te doen.
door mijn blindheid van mijn eigenbeeld zag ik nooit wat voor waarde sommige mensen hebben als je echt luisterd wat ze te zeggen hebben.
ik wil daarmee niet iemand kwetsen maar ik ben erachter gekomen dat als ik "die" gedachte's had was daar steeds weer mijn vriendin die mij steeds weer op het droge trok.
en dat heb ik net pas in de gaten.
mischien is dat voor jullie ook wel, dat je iemand hebt die je door een moeilijke periode kan trekken maar door je eigen wanhoop zie je dat niet.
kijk uit naar iemand met wie je wilt praten en probeer je eigenbeeld te projecteren op een spiegel.
het volgende gedicht heb ik geschreven dat mij enorm heeft geholpen mijn eigenwaarde terug te vinden. ik sluit af met het gedicht.

Als iemand boven een ander wilt staan, maakt men altijd gebruik van een ander waardoor met nooit beter is dan de persoon waar men boven wilt staan.
alleen als mensen elkaar als gelijke beschouwen zijn ze op hun best.

(zie mensen als je gelijke en waardeer hun hulp ze WILLEN je echt helpen)

Ys

Datum:
14-01-2007
Naam:
IK
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

ik zie... ik zie...

Als ik pillen zie, denk ik aan een overdosis...
Als ik een trein zie aankomen, denk ik eraan hoe het zou zijn om ervoor te springen...
Als ik een mes zie, denk ik eraan mijn polsen door te snijden..
Ik weet niet of ik het écht wil. Maar ik denk nergens anders aan.
Net als vele andere mensen heb ik veel dingen meegemaakt in mijn leven. Van misbruik tot ongewenste zwangerschap, van een vader die me heeft verlaten tot een moeder die kanker heeft. Maar dit hebben meer mensen meegemaakt. Waarom kan ik hier niet mee leven? Ik snap het niet.
Ik loop sinds een tijdje bij een psycholoog en psychiater en zit aan de anti-depressiva. Ook heb ik gesprekken. Het helpt niet, ik kan daar mijn hart niet luchten.
Tot voor kort ging mijn leven nog best redelijk. Ik zou een toekomst kunnen hebben, het is niet een groot gat waar ik niets in zag. Ik ben geneeskundestudente en het was mijn droom dokter te worden. Maar sinds het slechter gaat vraag ik me af... hoe kan ík nou mensen helpen om in leven te blijven terwijl ik zelf liever niet leef?
Mijn stemmingswisselingen zijn immens. Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik stoot iedereen van me af en achteraf heb ik spijt. Ik weet niet meer wat ik moet doen...
Datum:
14-01-2007
Naam:
student
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

geen zin

Gewoon geen zin, waarom doe ik het allemaal nog, elke dag naar school gaan, al m'n tijd verspillen aan werk dat toch nergens goed voor is. Elke dag weer die leraren die zeggen dat je lui en slecht en weet ik veel wat ze nog meer zeggen ben. Het is voor je toekomst zeggen ze maar dan denk ik, mijn toekomst is ook over 5 minuten en dan ben ik nog niet gelukkiger. Ik heb een vriendin, dat is eigenlijk de reden dat ik het allemaal nog doe. Ze houdt van me, maar ze wil ervaringen zegt ze, andere jongens mee maken. Ik kan het haar niet echt kwalijk nemen denk ik ze is nog maar 15. Maar ik ga er kapot aan aangezien zij mijn + is. Ik heb zwaar het gevoel alsof ik niet genoeg ben voor haar. Terwijl ik best een aardige niet echt lelijke gast ben, die echt nog nooit wat fouts tegen haar heeft gedaan. Ach het zal allemaal wel over gaan, m'n jaarlijkse winter depressie(soms ook de andere seizoenen, maar meestal wel minder) , ik heb niet het lef om er een einde aan te maken

Succes met jullie problemen, het komt wel goed op de ene of de andere manier
Datum:
14-01-2007
Naam:
dat.
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik zak dieper weg

mijn ouders zitten op mijn nek en doen moelek vrieden die moekel gaan doen en dat is nog het lichst het zwaarst ik een leer pobleem lezen en schijven gaat niet goed dus de toekomst is zo dan al naar de kloten en mijn broer en mijn worden voor getoken en ik word verwaar loost ik ben altijt het haasje ook als ik het goed bedoel ik te laf om mij op tehangen en ik vaak met een mes bij mijn pols ge houden maar ik druf dat niet en voor de trein springen dan betek ik er messen bij die nicks van mij weeten en op internet hep ik gezogt voor een pijnloozen dood nicks gevoden ik wil een pijn lozen dood dan hep ik rust
Datum:
14-01-2007
Naam:
ad
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

verrot

Ben net terug van de flat. Ik wilde er een eind aan maken. Niemand geeft nog om me, ik tel niet mee, ik ben lelijk, dik, verrot, kankergezwel, leeg, leeg, leeg, leeg, verrot, verrot, verrot, verrot, verrot, verrot. Ik sta overal alleen voor en als iedereen dan alleen me nog maar gebruikt voor z'n eigen ik dan hoeft het van mij ook niet meer. De medicijnen zetten me in een gevangenis en ik zie bij mezelf naar binnen dat ik verrot ben. Ik zie een dood lichaam in mij. Vet in de ontbinding, grijs en aan stukken. Het kan met niet meer schelen of ik nog leef of dood ben. Als niemand meer om me geeft heeft het leven toch geen zin meer. Op alle kruispunten ben ik lekker overal door rood gereden en dwars over de straat in de hoop dat een auto me zou overrijden maar zelfs dat lukte niet. Mijn leven is al jarenlang totaal verrot en ziek. Iedereen is dood en er lopen overal lijken over straat. Waarom zijn hulpverleners ook rottende lijken? Vreemd eigenlijk. Mijn hele leven lang heeft iedereen me uitgemolken en nog nooit heeft iemand om me gegeven. Ook hulpverleners geven niet om mij. Ze willen me alleen maar in hun zieke bekrompen geest douwen. Iedereen geeft alleen nog maar om zichzelf en ik ben de enige op de hele wereld die niet om zichzelf kan geven. Ik hoor nergens meer bij. Maak me af. In godsnaam maak me af.
Datum:
14-01-2007
Naam:
LB
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

No one know how to say that their sorry.

Ik ben al een tijdje depressief. Ik had wel zelfdestructieve neigingen, zoals snijden, maar ik was vooral bezig met anderen de schuld te geven van hoe ik me voelde. Ik maakte van mijn woede een persoon achter wie ik me kon verschuilen, iemand die me kon beschermen. Maar uiteindelijk heeft het me verwoest. Door mijn verbale agressie ging het uit met mijn vriendje. Hij was ook heel erg depressief, maar was aan het vechten om beter te worden. Ik was jaloers en kwaad. Doordat ik niet meer met hem om wilde gaan, zag ik ook mijn vrienden niet meer. Ik zag hoe hij opbloeide, uit jaloezie heb ik de vreselijkste dingen gemaild. Dat hij maar beter dood kon zijn. Blijkbaar ging het toch niet zo goed met hem. Hij heeft geprobeerd zelfmoord te plegen. Goddank is dat niet gelukt. Maar hij is opgenomen, gaat waarschijnlijk van school af. Nu kan ik niet meer zeggen hoe zeer het me spijt. Hij heeft me geblokt, ik kan hem niet mailen. Het gevoel dat ik geen verantwoording kan afleggen is nog het ergste. Ik wil dood, naar de hel. Ik wil mijn verdiende loon ontvangen. Hoewel het hier op aarde ook al niet zo leuk is. Ik had nooit gedacht dat een mens zo eenzaam kon zijn.
Datum:
14-01-2007
Naam:
Ingel
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

WHY???

terwijl ik aan dit verhaal begin zit ik nog met een schaar in mijn handen, mijn armen en mijn benen zitten onder het bloed, en ben helemaal aan het trillen..hier ben ik nou een paar dagen mee bezig, maar waarom?? ik ben heel erg depresief op het moment en ken dat gevoel verder niet van mezelf, Mijn Psychotherapeut denkt dat dat komt doordat er zoveel van binnen bij mij weer is opgeroepen qua gevoel en emoties van dingen die er zijn gebeurd vroeger..

Maar wat heb ik daar aan? Hij vertelde mij dat ik maar moest accepteren hoe ik me nou voel ...haha en dan ?? ik snij mezelf elke dag wil die andere ellende vergeten en me op iets anders kunnen focussen ..

Iedereen waar je denkt die je zou kunnen begrijpen eventueel, reageren allemaal het zelfde,. Aandachtrekkerij!! shut up met je aandachtrekkerij daar gaat het mij niet om! ik wil me gewoon weer de oude voelen en niet zo ..

Ik heb de neiging om echt op een dak te gaan staan en kei hard te gaan schreeuwen of iemand mij kan helpen, maar ik moet hier zelf uitkomen ik weet het ...
Datum:
14-01-2007
Naam:
Eline
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Waarom?

Waarom moet het zo? Waarom moest het nou perse zo ver komen dat het me allemaal geen ene reet meer kan schelen? Nou, zo ver is het wel gekomen, of het nou moest of niet.
Ik ben gepest, ik ben in elkaar geslagen, mijn moeder heeft kanker gehad, mijn broertje heeft PDD-Nos, ik heb een dysthyme stoornis en zit aan de medicijnen: Prozac.

Ik ben suicidaal en totaal nergens voor gemotiveerd. Ik blijf wel gewoon lekker doorjakkeren, I don't give a fuck, maar ik kijk niet meer uit voordat ik oversteek. Mij boeit het niet meer hoe diep het mes in mijn pols verdwijnt als ik me snijd.
Wat mij betreft is het voorbij.
Datum:
14-01-2007
Naam:
Esther
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

kweet het niet meer

poppie ik kan je zeker begrijpen mensen zeggen idd dat het aandachterij is maar ja hoe weten hun hoe wij ons voelen.
ik heb ook zo mijn verhaal
ik ben uit huis gegaan want werd misshandeld door me moederze noemde mij dan ook een neukfout!
ik ben naar een opvang gezin gegaan en werd er na 1 jr uithuis gehaalt hup naar een gesloten inrichting in den helder.
ik zat daar hele dagen in een isoleer cel of beter genaamd de galei.
het enige wat je daar hebt is een grond en een wc die niet eens kunt doorspeolen.
nouw lekker dan en waarom omdat ik me veelste veel terug trok in me celletje.
het was daar echt moeilijk.
heb daar bijna een jaar gezeten.ERG WAS DAT!
heb een poging gedaan maar weet je toen kwam er zon fucking hoer van justitie langs en waar zat ik weer in iso cel.
iedereen heeft zon verhaal maar op een een of andere manier lijkt het wel alsof iemand het in de gaten heeft wanneer je jezelf van kant wilt maken.
elke keer als ik het wil doen dan komt er iemand binnen.
het is me ook een keer bijna gelukt ik zat in een gesloten in inrichting psychiatrische inrichting.
heb een riem om me nek gedaan werd helemaal wit en had oveal bloeduitstortingen in mijnn gezicht ben bewusteloos gevallen en wat doen die leidingen van die gesloten inrichting me riem door knippen.
ben naar het ziekenhuis gebracht om te kijken of er iets mis was.
ze zeiden me ook dat dat op het nippertje was maar wat boeit mij dat nouw!
ik dacht alleen maar in me zelf van had me gewoon laten doen was er niks aan de hand geweest.
maar ja hoe zou mijn familie er tegen aan kijken.
zoals ze altijd zeggen je denkt alleen maar aan jezelf er zijn ook mensen die van je houden....
al heb ik daar niks van gemerkt.
elke keer als ik iets zeg is het niet goed trek ik me terug op een kamertje.
als ik helemaal niks meer zeg willlen ze me weer laten opnemen.
bij zon psychotische terapeut.
heb ook een psychiater ja wat moet ik daar mee krijg alleen van die fucking medicijnen waar je alleen maar dikker van wordt maar helpen doen ze niet.
elke keer krijg ik wel meer medicijnen erbij.
vrienden heb ik niet egt meer..
wat zijn nouw vrienden VRIENDEN zijn tog mensen die altijd voor je klaar staan/
nouw ik heb zo mijn eigen mening daarover.
ze zeggen tegen je dat ze je begrijpen en ze zeggen ja als jij zelfmoord pleegt doe ik het ook/
nouw als het erop aan komt echt jullie moeten me geloven/
zo makkelijk is het leven niet.
het enige waar ik mijn lieve aan kwijt kan zijn dieren ze liegen niet tegen je en mensen wel/
ik wil jullie aalleen maar waarschuwen mensen zijn gerafineerd.KIJK UIT MET WAT JE ZEGT!
anders gaan ze je voor gek aan zien.
doen ze toch al daa rniet van.
ik heb zoiets liever gistere dan vandaag....
maarja ik wil ook niet dat ik te veel pijn heb als ik het doe.
als iemand dit kan begrijpen reageer dan ff.
dit is nog lang me verhaal niet

groetjes ikk
Datum:
14-01-2007
Naam:
vampiertje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.