Levensverhalen (pagina 1522)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn verhaal

Hallo allemaal,,

Ook ik denk vaak aan zelfmoord! Het gaat de laatste tijd erg slecht met mij, volgens de doktor heb ik een zware depressie. Het is eigenlijk begonnen toen mijn toenmalige vriend me dumpte. Hij was mijn eertse liefde en ik heb hem zoveel liefde gegeven en heb zoveel voor hem gedaan. Terwijl hij me als stront heeft behandeld. Hij deed altijd ontzettend kut tegen mij en heeft me erg onzeker gemaakt. Volgens mij heeft hij nooit echt van me gehouden. Toch kan ik hem maar niet vergeten en hou ik nog steeds van hem. Hoe dit kan vraag ik me ook af!! Hij heeft me zo onzeker gemaakt, dat ik niet eens meer in de spiegel durf te kijken. Als ik mezelf zie dan barst ik in huilen uit. Ik kan er niet tegen dat ik al het verdriet heb en dat hij plezier heeft en dat het hem helemaal nix doet dat het uit is, dat laatt hij me goed merken.
Ook word ik van alle kanten 'genaaid'. Mensen lullen over mij en mensen waarvan ik dacht dat ze om me gaven, hebben me gwn in de steek gelaten. Terwijl ik hen altijd heb geholpen als ze het kut hadden.
Op dit moment volg ik een hbo-opleiding, en dat gaat erg slecht. Ik kan me totaal niet concentreren en alles wat ik doe is fout.
Mijn hele leven lang heb ik al geknokt, en nu kan ik niet meer!! Ik ben moe, ik wil niet meer. Ik kan alleen nog maar huilen en slapen, ik ben helemaal op.
Als ik jullie verhalen lees denk ik vaak dat het van mij nog wel meevalt. Maar waarom mogen wij niet gelukkig zijn??
Waarom krijgen de 'slechte' mensen alleen het geluk? Het is zo oneerlijk....
Ik weet dat zelfmoord niet de oplossing is, maar soms kan het me allemaal niet meer schelen. Gelukkig heb ik twee lieve ouders die me proberen te steunen, maar ze begrijpen niet wat er in me omgaat. Toch zal ik geen zelfmoord plegen omdat ik weet dat ik dan hun leven verwoest. We moeten sterk zijn en hopelijk komt onze tijd nogh.....
Datum:
24-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Kan het niet meer

Het leven is gewoon te zwaar voor mij.
Mijn vriend heeft een tijdje geleden zelfmoord gepleegt, waar ik nooit meer overheen kom. Thuis loopt het niet lekker, mn ouders zijn gescheiden en ze willen me allebij niet meer hebben. Ik woon nu nog bij mn moeder. Soms slaat ze me of sluit me op in mn kamer... Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik snij mezelf vaak en eet heel slecht. Ik heb niks positiefs meer in mijn leven en wil dood. Ik zit vaak aan de dood te denken en verlang er enorm naar.. Ik heb totaal geen hoop meer

Clio
Datum:
24-01-2007
Naam:
Clio
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

haloo menseeee

dit wil ik ff kwijt: Waarom zou je zelfmoord plege?? ik weet t ,, je bent depressief, je ziet nix meer zitten, je denkt dat niemand je meer aardig vind, enz.. MAAR ER IS ALTIJD WEL IEMAND DIE JE AARDIG VIND EN VAN JE HOUDT EN HEEL VEEL VERDRIET OM JOU HEEFT ALS JE ZELFMOORD PLEEGT!!!!! mensen alsjeblieft! ik wordt egt verdrietig als ik die berichtjes lees,, allemaal echt heel erg.. ik snap ook dat je je echt depressief voelt! maar laat me 1 ding zeggen,, God houdt altijd van je,, wie je ook bent en wat je ook ooit heb gedaan.. 't klinkt misschien heel dom, maar t is wel zo! denk daar eens over na, voordat je zelfmoord pleegt.. En er zijn vast wel andere mensen die om je geven, [ vriend(inn)en, familie, kennisen, ex-vriend(in)etjes, vakantievriend(inn)en, enz.. ] echt heel bedankt dat je me brief uit heb geleze ,, Love U ,, ~xxx~
Datum:
24-01-2007
Naam:
eeh,, halooo
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

hulp vragen doe ik niet meer.

Ik heb zo vaak hulp gevraagt ik denk dat ik niet te helpen ben. tijdens de 2 e zwangerschap ging het niet goed, ben toen door verwezen naar psycholoog. ze kon me niet helpen zei ze. beroepsverplichting mocht ik toen blijven. Ik wilde nergens anders heen. ik kreeg een eetstoornis. Na een tijdje verwees ze me naar een psychiater door.ik vertrouwde hem niet kreeg ook geen vertrouwen in hem.Hij wilde onder andere geen brieven via de post ontvangen dat vond die vervelend.
Hij gaf duidelijk zijn grens aan, zo die dat zelf zei. als er nog één keer iets gebeurt zei dhr moest ik weg,dan stopte de therapie. Het was een dreiging ik ben weg gelopen, dacht over een tijdje gebeurt er iets dan moet ik weg.
Ik heb nu geen hulp, maar het gaat ook niet echt beter. Ik snij me zelf in me arm, dijbeen of buik.dat weet zelf me man niet, alleen psycholoog weet het. Als me man het weet zeg die je bent gek (dat wist ik al.) IK heb niks aan mensen, eigelijk wil ik dood. Maar wat me tegen houd zijn me 2 kinderen zei hebben me nodig. maar denk ook ze redden het ook wel zonder mijn. Omdat ik zo graag dood wil. Mensen hebben niks aan mijn.
Datum:
24-01-2007
Naam:
n n
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-holland

waarom zelfmoord?

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen na al die depressieve verhalen. Ik ben zelf ook 2 jaar depressief geweest en zag het niet meer zitten en sloot mezelf af voor iedereen waardoor ik me uiteindelijk nog verrotter ging voelen. Ben me hele leven al single, nu nog steeds en daar baal ik ook echt van en kan ik heel verdrietig van worden. Vorig jaar d8 ik de jongen van me dromen tegen te zijn gekomen die me gewoon gebruikt heeft voor de sex en daarna niks meer van zich liet horen. Ik hoorde later via via dat hij ineens een vriendin had. Dat was dus allemaal erg lekker, daar kan ik nu nog steeds down van worden. Maar ik zou mezelf nooit van kant maken omdat mijn opa een aantal jaren terug zelfmoord heeft gepleegd wat mij zooo'n pijn heeft gedaan en ook de rest van de familie. Misschien denken jullie wel dat fucking nobody om jullie geeft maar denk dan nog maar es heel goed na, ik weet zeker dat er minstens 1 iemand is die een traan zou laten als 1 van jullie zelfmoord pleegt!!!!
Dit klinkt heel cliche wat ik nu ga zeggen, maar na slechte tijden komen ook weer goede tijden ookal kan je dat nu niet geloven, dus denk aub na over wat je doet en probeer hulp te zoeken.
Datum:
23-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Is er een uitweg?

Eerst even alle lezers vriendelijk groeten en bedanken voor het lezen van dit verhaal.

Ik ben een 15 jarige jongen die op een gewone vwo school zit en waarvan veel mensen denken dat ik plezier in het leven heb, en mij denken te kennen. Maar ik leef achter een masker, een masker dat ik sinds het besef van hoe mijn leven in elkaar steekt al draag en nog nooit heb afgedaan, in de spiegel herken ik mijzelf niet meer. Mijn vader is hoe je dat noemt een "tweede generatie oorlogs slachtoffer" dit betekend dat zijn ouders in een jappenkamp hebben gezeten in wo2 en dit "kamp syndroom" hebben door gegeven aan hun kinderen, waaronder mijn vader. Hierdoor is hij sinds zijn 16e depressief (manisch depressief) en heeft er nooit erg goed mee kunnen leven, de laatste jaren is het allemaal een stuk erger geworden. Zijn stemming vulde MIJN leven in, ik leefde naar hoe zijn stemming was, stonden de beatles op met "here comes de sun" dan waren we allemaal vrolijk en was hij de vader die ik wenste altijd zo te hebben, kwamen de nummers van "death can dance" op zijn stereo (altijd op nivo 10) dan was de sfeer grimmig, als ook maar het eten niet goed was, ik een slecht cijfer had gehaald of er was een ander klein mankement dan was er hel. Hij sloot zich af van de buiten wereld en confronteerde ons daar iedere dag mee een onleefbare situatie, ik heb hem 3 maal meegemaakt dat hij in een bijna-dood stadium zat omdat hij weer een zelfmoord poging had ondernomen, maar zijn lichaam was te sterk zelfs voor dozen vol met prozac en een fles drank. Deze beelden zitten op mijn iris geplakt, iedere dag zie ik ze weer en kan ze nooit vergeten. Op een kerst avond, 2005, was het weer een keer zover, zijn ogen waren ditmaal zwart 1 groot gat, ik herkende hem niet net als zijn gedrag, kwaadaardig als nooit tevoren. Hij liep wankelend door huis en morste wat koffie op het kleed, hij wou het schoonmaken maar viel om en mijn moeder wou hem helpen, maar dit viel hem niet goed. Hij stond op en wurgde mijn moeder, gelukkig had hij niet genoeg kracht en kon ik er tussen in springen. Mijn moeder en ik zijn weg gereden, we wisten niet waar heen maar we moesten weg van die hel, van die ondragelijke pijn weg van die muziek, dat kabaal, weg van die zwarte ogen....We zijn na een tijd rondrijden bij een vriendin beland, en zijn later, toen mijn vader weer nuchter was weer naar huis kunnen gaan, hij wist zelf van niets, niet wat hij gedaan had noch van wat er met ons was. Dit is slechts een klein deel van dingen die er dagelijks in mijn leven gebeuren en gebeurd zijn. Ik ben hierdoor ook beinvloed en kan de laatste 9 a 10 maanden niets meer handelen, een boze moeder om een slecht cijfer, zoals elke moeder zal zijn, kan ik niet aan en ik huil uren lang, in mezelf want ik kan de buiten wereld toch niet tonen dat ik ook nog gevoelens heb? Elke dag staat mijn mes op het punt om een einde te maken aan alles, mijn gevoelens mijn pijnen, m'n leven. Ik weet gewoon niet of ik lang zo mijn leven kan volhouden, maar ik moet, ik zal en moet voor mijn moeder zorgen ook al kost dat mijn laatste beetje kracht op die dag ik zal voor haar moeten zorgen. Elke nacht sta ik weer voor het dilemma: geen pijn of zorgen dat een ander zijn pijn kan delen, toch kies ik elke dag weer voor het delen, maar ik weet niet hoelang ik dit nog kan voort zetten.
Datum:
23-01-2007
Naam:
Anoniem..
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Mijn verhaal

Vanaf dat ik 4 was zijn mijn ouders gaan scheiden. Ik mocht mijn vader het eerste half jaar niet meer zien en woonde bij mijn moeder. Ik lijk veel op mijn vader en mijn moeder begon me te slaan. Mijn vader zag ik 1x per twee weken. Ik heb tot mijn 11e bij mijn moeder gewoond die me geen liefde gaf. Alleen maar pijn en verdriet. Ik heb zovaak eraan gedacht weg te lopen. Mijn vader zag mijn blauwe plekken en ik mocht bij hem wonen. Hij heeft inmiddels ook een nieuwe vriendin. Ik haat haar. Ik haat haar en m'n vader. Mijn ouwe woonplaats vond ik wel geweldig maar sinds we verhuist zijn voel ik me nog erger.Mijn vriend woont er nog wel en ik ben vaak bij hem. Hier krijg ik ook gezeik over want ik ben veels tevaak weg. Hier thuis is het vreselijk. Als ik iets verkeerds doe gaat er zakgeld af, ik krijg kleedgeld wanneer hun dat willen en als ik me niet goed gedraag betalen zij mijn gitaargeld niet. Hierdoor heb ik ook van gitaarles af moeten gaan. Ze schelden me uit en zeggen dat ze van me walgen. IK durf niet eens dingen aan ze te vragen. Alleen maar schreeuwen en onaardig doen. Als bekenden thuis komen doen ze opeens vreselijk lief en aardig. Mijn vriend ziet het ook. Behalve mijn vriend weet niemand hoe ik me voel en als ik er met anderen over praat snappen ze het niet. Ze weten echt niet wat er in je omgaat. Ik ben 16 jaar en moet nog minimaal 2 jaar om het huis uit te komen. Ik hou dit niet vol. Ik wil niet meer.
Datum:
23-01-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Gewoon rust!

Ik wordt al me hele leven lang gepest, en sinds 2 jaar is het alleen maar erger geworden. Elke dag sta ik op van wat zullen we nu weer doen .. ik wil gewoon niet meer die pijn voelen, niet meer verdrietig zijn en eenzaam zijn. Als ik mezelf niet kan zijn, dan wil ik gewoon niet meer verder leven. En de laatste tijd denk ik daar steeds meer over. Waarom zou ik nog doorleven als toch niemand me mag, en hopelijk denken die mensen dan voor 1x van wat heb ik aangericht want daar denken ze niet over na als ze mensen gaan pesten.
Datum:
23-01-2007
Naam:
ANONIEM
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

...

Waarom zou ik nog leven ? iets wat ik me elke dag afvraag mensen naaien me alleen maar. vorig jaar de hel van mn leven gehad en nu begint het weer. nu ik me juist weer beter voelde. Begint het gewoon weer. Ik weet niet wat ik anders moet.een goeie vriendin neukte me ex waar ik 3 jaar mee had. ik vertrouwde haar gewoon en ze liegt keihard in mn gezicht. en dan opeens komt ze met afstand nemen van elkaar maar toegeven doet ze niet :S zwanger geweest abortus gehad. hij heeft me uitgescholden bedreigt ik heb nooit wat steun aan hem gehad alleen maar slecht en slecht ik ging eraan kapot heb eindelijk die stap gezet maar hij laat me gewoon niet gaan ik word er gek van.en nu juist in de slechte tijd van vorige jaar de ergste tijd begint alles weer van vooraf aan. op school gaat niet goed thuis ook niet mn moeder blijft maar zeuren. ik weet het gewoon ff niet meer mn beste vriendin heeft het zwaar ik heb haar altijd geholpen en vele anderen met zulke erge problemen nooit wat terug voor gevraagdt maar nu wordt het me gewoon weer te veel ik weet het gewoon niet meer. ik weet ook niet waarom ik dit typ. Waarom moet ikb lijven huilen is het geluk mij niet gegund :S Iedereen wil ineens wat van mij :S ..ik begrijp het gewoon allemaal niet meer
Datum:
23-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

pech

nooit geluk met liefde zoek al 2 jaar vind nooit eentje word altijd afgewezen en steekt me zo tege ben net super lang depri geweest nou ik zie het ni meer zitte
Datum:
22-01-2007
Naam:
ik wens anoniem te blijven
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.