Levensverhalen (pagina 1520)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Beste Vriendin

Hallo Mensen..
ik ben niet op deze site omdat ik zelf zelfmoord wil plegen maar, omdat mijn Beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd.. als ik deze verhalen lees zie ik haar daarin! ik ben er nog niet overheen en dat gaat me waarschijnlijk ook nooit lukken want ik vind immers dat het mijn schuld is! dat komt omdat ik was de enige die wist dat ze dat wou doen en telkens moest ik haar opnieuw overhalen dat ze het niet zou doen! maar op een dag toen ik met me vriend naar de bioscoop ging(dus nam ik mobiel nii op) toen ik later op me mobiel keek zag ik dat ik een voicemailbericht van haar had er stond in ik kan niet meer het spijt me.. Ik wist dat het fout zat dus ik zei tegen me vriend dat ik naar haar toe moest hij zei ik ga wel mee toen ik bij haar kwam lag ze dood op bed.. haar ouders waren dat weekend niet thuis ik heb ze direct opgebeld en hun zijn naar huis gekomen.. ik heb nooit geweten hoe het zo ver heeft kunnen komen.. ik voel mezelf nog steeds schuldig ondanks dat iedereen zegt dat het niet aan mij ligt ik kom maar niet over haar heen.. maar ik krijg erg veel steun van me vriend en van me andere vriendinnen! het is waarschijnlijk al heel vaak gezegt maar ik het het toch nog ff zegen doe het niet!! er zijn veel mensen die om je geven!!
Xx my
Datum:
26-01-2007
Naam:
Meisjee
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

nieuwetijdskind..

Leven..?ik moet nog beginnen met echt leven...vanaf jongs af aan in angst en afwijzing geleefd..mishandeld,misbruikt en dit beiden meerdere xren en door verschillende mensen..Ouders die niet voor me konden zorgen..zoals een kind nodig heeft..ik zorgde..Bij mn 1e vriendje Anorexia ontwikkeld..toen had ik de kans..ik ging dood..had ik daar maar voor gekozen en niet voor leven..was de ellende er na ook niet dr bij gekomen...omdat ik het erg voor mn famillie vond ging ik toch vechten...had ik het maar nooit gedaan!Ik ben anders dan de meesten om me heen..ik ervaar de wereld door te voelen..heldervoelen..Dat wat voor mij belangrijk is ...is niet echt belangrijk op deze wereld..Ik heb zo'n spijt,was ik maar dood gegaan...niemand heeft iets aan mij...doe niemand echt goed..twee (eigenlijk 3)x poging gedaan met een zooi medicijnen drank en drugs..,maag leeggepompt,naar de hartbewaking en jammer genoeg mislukt..toen ik een mega ondergwicht had,heb ik de kans gehad..ik kon gaan,maar omdat ze zo in me oor mn naam riepen haalden ze me weer terug.Ik vind de werelld niet mooi,nog nooit gevonden..tis al mn hele leven een strijd om te overleven..macht en eigengereidheid is belangrijk op deze wereld..niet voor mij!Ben zo verdrietig...ik wil het opgeven...wil niet meer verder op een wereld waar de buitenkant altijd weer belangrijker blijkt te zijn..als ik kijk naar jongeren dan zie ik daar nog meer afkeuring..je bent niet goed als je niet meedoet en dr buiten valt omdat je ouders niet veel geld hebben en jij dus niet met de zogenaamde verwachtte kleding op school kan komen..zo erg..Dit is niet mijn thuis en zal het ook nooit worden..
Datum:
26-01-2007
Naam:
Angel
Leeftijd:
27
Provincie:
Friesland

..

Heb een ontzettend klote jaar achter de rug, heb een ziekte dat ik niet alles mag eten, al van jongs af aan. Nu heb ik er nog suikerziekte bij gekregen. oke daar moet ik maar mee leven. Mijn ex vriend, heeft me ontzettend goed geholpen in die tijd, maar nu... heeft hij me gedumpt. Deze week kan ik maar aan een ding denken, en dat is mn ex vriend, en zelfmoord. Maar vanne ene kant, ik wil niet dood. Iemand moet me helpen!!!!!!!
Datum:
26-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

het enige wat ik wouw was dood zijn

ik ben vroeger van groep 6 tot 8 erg gepest de wijk agent moest komen allemaal heel erg
nu zit ik in de eerste en me beste vriendin laat me kei hard vallen met 3 andere meisje ik voelde me verwaarloos want me ouders zagen me eerst ook niet staan alleen voor straf! ik kwam thuis en het enige wat ik nog dacht was ik wil dood zijn
wat heb ik nog om te leven niemand zal mij missen:'( en ik wil nu nog steeds van het dak spingen of me polsen door snijen ik wil gewoon dood!
Datum:
26-01-2007
Naam:
/
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Kapot speelgoed in de hoek

Zoals de titel aangeef voel ik me! Van kinds af aan heb me uitgesloofd om het ook mijn medemens naar de zin te maken. Je wordt alleen gebruikt en daarna aan de kant gegooit. Steeds blijf je in de zelfde val trappen. Ik vertel mijn verhaal in stukjes waarom ik met een enorm gat in mijn hart en ziel zit waardoor ik denk dat het niet meer goed komt!Jarenlang heb ik voor vrouw en twee kinderen gezorgd. Ik begon de relatie met een vrouw die een behoorlijk negatief zelfbeeld had en een water fobie. !7 jaar lief en leed gedeelt. Binnen een korte tijd was ik gescheiden en stond op straat. Nog een paar jaar kontact gehad en ineens wilode ze het verleden achter zich laten en hoorde ik niets meer van haar en de kinderen. vorig jaar ontmoette ik een vrouw met kind. Ik ga voor de relatie pep het hele mens op ze voeld zich stukken beter ontmoet een andere man binnen twee dagen kon ik het veld ruimen. Mocht als ik wilde voor de gezelligheid langs komen en eventueel klusjes doen. Ik vraag me af waarom ik die behandeling verdien. Ik vertel het eigenlijk een beetje bot en kort. Deze dingen groeien in je leven. Ik voor mijzelf heb het gevoel dat ik geen thuis meer heb. Ik het materieel goed, woon leuk maar ik voel me niet meer thuis. Geen plek van warmte, waardering, genegenheid. Denk ik zo'n plek gevonden te hebben blijkt het weer een illusie en heb ik het gevoel dat het me weer wordt ontnomen. Ik blijf met een hol gevoel zitten. Mijn hart, mijn lijf lijkt een dweil die langzaam word uit gewrongen. Elke keer weer opnieuw proberen wat van je leven te maken! Elke keer die strijd tegen de eenzaamheid, het verloren gevoel van er niet bij te horen. Elke keer de laatste in de rij van keuze te zijn en dan ingeruild te worden. Ik voel me moe, wanhopig en moegestreden. Als kapotspeelgoed in de hoek. Als er een manier is om stilletjes van deze aardbodem te verdwijnen zonder dat iemand het merkt zou ik het graag willen weten. Waarvoor leef ik nog? Voor mezelf? Dat vind ik niet genoeg! Voor de mensen die je na gebruik dumpen? Wat voor zin heeft het nog om in je lege hok te komen met je zelf als gesprek partner?
Ik weet het niet! Dan denk ik, wat maakt het verder uit of ik er nu wel of niet ben! Voor mezelf of voor een ander?
Datum:
26-01-2007
Naam:
sjon
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

Waarom nog doorgaan ?Wat heeft het voor nut?

Hallo ik ben bijna 24 en heb altijd alles gehad wat ik me kon wensen tot 10 dagen voor mn 13de verjaardag.Toen stierf mijn grootste steun en toeverlaat(60v).Deze pijn was slecht het begin.Toen ik nog vrienden had zijn er verschillende om het leven gekomen door een ongeluk (16v) (16v).enkele door zelfmoord (33m)+(31v)en een neef(32) van mij is vermoord 2 jaar geleden.Tussendoor heeft mn moeder Kanker gehad en daar gelukkig van genezen.Ik heb verschillende leuke banen gehad waar ik steeds op oneerlijke manieren ben vervangen.Door deze en meerdere tegenslagen zoals 3 weken Coma en 3 maal klinisch dood in dezelfde periode en het verlies van vele geliefde ben ik eigenlijk op het punt aanbeland waarop ik eigenlijk liever dood wil omdat ik het daar beter heb.twijfel aan leven na de dood heb ik niet.Ik zie zelfmoord ook niet als een vlucht in mijn situatie is het juist DE REIS waar iik al jaren op wacht en vind dat de tijd nu wel gekomen is.Mn ex heeft me van de ene op de andere dag verlaten na een langdurige relatie en na 3,5 samenleven.Ze is vertrokken met al mn geld en inboedel in de tijd dat ik een hele dag weg was voor werk.Toen ik thuiskwam was ze weg en mn huis leeg.Ik ben door mn zwaktte naar de drugs gaan grijpen al op mn 13de.en ben tot op de dag van vandaag verslaafd.Dat terwijl niemand dat juist van mij verwacht en vele het nu nog niet weten.Door de behoeften aan drugs te kunnen vervullen ben ik het verkeerde pad opgeraakt en kom er niet meer uit.Ik wil wel maar het word onmogelijk gemaakt en wat houd me tegen??? Die 1ne Kogel??? Nee Hoor !!!
Datum:
26-01-2007
Naam:
Einde Nabij
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

Voor alle mensen die het willen horen.

Voor iedereen die het horen wil,

Ik heb geen echte problemen zoals velen van jullie. Ik zit in een situatie waarin ieder normaal mens volstrekt gelukkig zou zijn. Als alles mee zit doe ik alsof ik mijzelf volstrekt gelukkig voel en zo ervaar ik dat dan ook. Maar er hoeft maar iets verkeerd te gaan, zoals nu, en ik zie het niet meer zitten. Niet dat ik levendige zelfmoord gedachten heb, maar wel dat het van mij allemaal niet meer hoeft. Ik ben als de dood voor de dood. Angst voor de dood is ook eigenlijk het enige wat mij weerhoudt om over zelfmoord na te denken. Ik voel me niet verantwoordelijk naar mij familie en vrienden toe. Ik heb nooit gekozen voor dit leven. In mijn fantasien droom ik over een situatie waar ik sterf voor iemand waar ik om geef. Ik ben nog nooit in zo'n situatie terecht gekomen.
Het grappige is dat ik mijn normale leven momenteel veel te maken heb met depressieve patienten. Eigenlijk heb je 2 soorten depressieve patienten met daar tussen een overgangsgebied. Je hebt mensen met een depressieve aanlegstoornis die door hun omstandigheden tot uiting komt en je hebt mensen die zonder reden zeer depressief zijn door een extreme aanleg voor depressiviteit. Ik val buiten deze groep, omdat mijn situatie goed te noemen is, maar ik ben er van overtuigd dat als ik in een andere situatie opgegroeid zou zijn ik er net zo aan toe zou zijn als sommige van jullie.
Wat ik dus wil zeggen is dat jullie een reden hebben om jezelf zo te voelen, maar dat je je er absoluut niet voor hoeft te schamen, je er geen schuld aan hebt en dat er een oplossing is. Depressiviteit is net als kanker, een ernstige ziekte waar mensen moedeloos, hopeloos en wanhopig van worden. Zich eenzaam in voelen. Bovendien is het een levensbedreigende ziekte en een ziekte waar veel mensen onder lijden en aan overlijden. Vetrouw me en neem alsjeblieft van mij aan dat er altijd een oplossing is. Probeer alsjeblieft hulp te zoeken, want er is altijd licht aan het einde van de tunnel, zelfs als de tunnel veel bochten kent en je het licht niet kan zien. Als je er zelf niet in gelooft probeer het dan van iemand anders aan te nemen. Neem het van mij aan.
Datum:
26-01-2007
Naam:
Arjen
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

Internaat

Ik weet het echt niet meer.. Ik heb zo vaak ruzie met mijn ouders dat ik echt het huis uit wilde.. nu willen ze me naar een internaat sturen en dat kan ik echt niet aan... Ik voel me echt kut en depresief door al die ruzies.. Ik heb vaak gedacht aan zelfmoord en nu zit ik echt op het randje... ik ben er nu alleen nog vanwege me beste vriendin maar die mag niet meer op school komen van haar ouders... ik weet echt niet meer wat ik kan doen het beste lijkt me toch echt zelfmoord dan ben ik van mn problemen en gezeik van mn ouders af
Datum:
25-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Zelfmoord

Ik wil HEEL graag zelfmoord plegen! Wand ik heb geen leuk verleden...
Me ouders zitten me maar af te katten..
Me broertje zorgt wel dat ik straf krijg!!
Ik kan het niet meer aan!!
Ik heb al een keer geprobeerd zelfmoord te plegen maar die is mislukt!
Jammer genoeg!!

Maaike!
Datum:
25-01-2007
Naam:
Maaike
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Waarom???

Ik ben al mijn hele leven gepest geweest, vanaf peuter tot aan nu toe! Ik heb mezelf nooit kunnen verweren, thuis kon ik erover praten maar ik heb dingen gedaan waardoor dat nu anders is geworden en ik me schaam dat ik mezelf tot zover laat inzinken. Ik haat het om er alleen voor te staan en alles zelf te moeten doen. Ik volg nu een nieuwe opleiding, Sociaal pedagogisch Werker, sector Kinderopvang. Ik ben hier later ingestroomd i.v.m opzegging vorige opleiding Schoonheidsspecialiste. Bij allebei deze opleidingen ben en wordt ik gepest, genegeerd, degene die ik dan nu heb in de klas nemen het totaal niet voor me op. Ik weet het, ik ben dan wel niet de enige die wordt gepest maar zou voelt het wel!! En ookal ben ik 19 jaar en dus ouder als de meeste nu in de klas (3jaar verschil), daarom hoef ik toch niet buitengesloten te worden? Waarom??? Waarom gebeurt het mij steeds dat ik dit lot zo naar me toe trek??? Ik kan wel janken...totdat ik erbij neerval. Letterlijk... maar toch houdt me iets in mijn gedachten me op de been. Ik weet niet wat, en hoef het eigenlijk ook niet te weten maar ik hoop dat er op een dag, mijn leven weer op de rails te krijgen en dat ik me niet meer alleen "hoef" te voelen. Want echt, ik sta er echt helemaal alleen voor!!

Als iemand dit deze lot met me wilt delen, graag! Ik heb de steun hard nodig, ik ben de wanhoop nabij!!

Sylvana
Datum:
25-01-2007
Naam:
Sylvana
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.