Hallo lieve allemaal.
Als ik zie hoeveel mensen er denken om zelfmoord te plegen schrik ik het zijn er echt veel en ook zo jong.
Zelf heb ik ook een tijdje gehad dat ik het niet zag zitten, kort geleden zelfs nog.
Mijn vriend heeft het uitgemaakt omdat hij zijn verliefdheidsgevoel kwijt was voor mij en niet meer genoeg van mij hield, dit wou ik continue ontkennen en dacht telkens het komt nog wel goed, we woonden pas net samen en hij had afentoe van die buien dat hij het niet helemaal zag zitten, maar dit kwam niet meer, hij vond zelfs dat mijn smsjes op stalken begonnen te lijken.
Ik heb toen afgelopen vrijdag zelfs geprobeerd zelfmoord te plegen met pijnstillers, maar toen ik 22 pillen had geslikt ging ik slapen maar durfde dit toch niet goed iedere keer schrok ik wakker met de gedachte ben ik er nog?
De volgende ochtend werd ik wakker en leefde ik nog ik was alleen wel kotsmisselijk.
Ik ben toen smiddags bij hem langs geweest maar hij was zo bot en kortaf dat ik zoiets had van, jou hoef ik niet meer ik doe na een maand strijden geen moeite meer voor je, als hij me nog wil komt hij zelf maar.
Ik ben het postitiever gaan zien en natuurlijk zal ik me nog wel kut voelen maar dit is per dag verschillend, ik heb in ieder geval zijn ring afgedaan en doe deze niet meer om, alles van ons samen gaat in een doos en word verborgen, ik ga verder met mijn leven. ik had het goed met hem maar hij wil me niet meer.
Hiermee wil ik zeggen dat zelfmoord geen uitweg is, je doet iedereen die toch van je houd veel pijn en verdriet, ik heb dit zelf meegemaakt toen een naaste kennis zelfmoord pleegde hij had slecht contact met familie en nam de hand aan zichzelf, iedereen die achter bleef voelde zich zo schuldig vooral zijn vrienden.
Iedereen heeft het moeilijk in zijn leven, en door deze moeilijke gebeurtenissen worden we alleen maar sterker, ik vind het vreselijk hoeveel jonge mensen hierover nadenken en vind het zelf ook vreselijk dat ik erover na heb gedacht en het heb geprobeerd, ik voel me schuldig tegenover een goede vriend die afgelopen jaar op 27 jarige leeftijd aan kanker is overleden, hij verdiende nog verder te leven maar mocht dit niet, wij mogen nog verder leven maar willen dit niet.
Ik heb een minder leuke jeugd gehad door een oudere broer met graag losse handjes en die me graag wou pesten, ik dacht dat ik het gevonden had bij mijn exvriend maar hij wil niet bij me zijn hoe lief knap en slim hij me ook vind en hoeveel hij zich zorgen maakt om mij ook hij kan het niet, en hij heeft gelijk ik heb een vriend nodig die goed voor me is en van me houd en me de liefde kan geven die ik nodig heb.
Dus daarom ga ik verder en wil tegen de mensen zeggen die zelfmoord willen plegen denk aan de mensen die van je houden, denk aan de dingen die nog komen, denk aan je kinderen die je nodig hebben, en kom voor jezelf op, mensen die veel haat in hun lichaam hebben ga op een vechtsport dat je je boze energie kwijt kan op een boksbal dit doe ik ook, mensen die thuis misbruikt worden trek aan de bel neem een vertrouwens persoon, maar stel dat je er echt niet uitkomt en toch beslist om de hand aan jezelf te nemen spring dan niet voor de trein dit is vreselijk voor de onschuldige mensen die staan te wachten en voor de treinconducteur je wil hun ook geen trauma bezorgen.
Hopelijk kan ik sommige helpen met mijn verhaal, geef een reactie ik kijk bijna iedere dag en praat graag met de mensen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.