Levensverhalen (pagina 1517)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pillen,,

hay ik vind dit heel moeilijk om dit te schrijven,,
ik heb nu 2x een poging gedaan,, die HELAAS mislukt zijn.
het begon al sinds ik klein was,, ik hoorde er nooit bij,, en werd gepest,,
in 2003 overleden 2 vrienden van mij plotseling door een ongeluk,, en ben ik misbruikt door een jongen,,
dit kon ik allemaal niet verwerken,, en er kwamen maar steeds meer dignen bij en bij,,
ik stapelde alles op..
in 2005 kreeg ik een hele leuke vriend en was daar echt super gek mee,,
maar op mijn verjaardag in 2006 heeft hij mij bedonderd met me vriendin,
dit kon ik er niet nog eens bij hebben,, ook heb ik geen goede band thuis,,
en heb allemaal pillen van me vader geslikt,, de ambulance is geweest, en wouden me na het ziekenhuis brengen, maar me buurman( ook ambulance broeder) kwam binnen rennen en die wou gelijk me maag leeg pompen,, als ze dat niet hadden gedaan had ik hier niet meer gezeten,,
ik moest na de riagg om er over te praten,, maar me problemen werden er niet echt aangepakt,, afgelopen donderdag heb ik weer een poging gedaan met ritalin,,( ik heb adhd) en weer is dit mislukt,, weer ambulance bij,, en wel weer een veelste lage hardslag maar helaas heb ik het weer overleeft,, ik wil gewoon niet verder,,, ik zie geen toekomst meer in mezelf,, ik heb nergens om na uit te kijken,, en ik wil dit gewoon niet meer.. ik wil gewoon dood..
Datum:
30-01-2007
Naam:
wilma
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Lucht je hart

Ok mensen,
Heel goed dat jullie je hart luchten. Heel goed dat er een site al deze is. Zelfmoord hoort ook bij het leven. En is iets waarover we zelf over mogen beslissen om het al of niet te doen. Ikzelf zit weer eens in een dip en weet nu onderhand wel dat depressies de rest van mijn leven mij zullen achtervolgen. Dan denk ik ook suïcidaal. Of het er ooit van komt, ik zou het niet weten. De rust trekt me wel aan.
Datum:
30-01-2007
Naam:
Jan
Leeftijd:
46
Provincie:
Drenthe

Waarom...?

Waarom..Soms zie ik het nut van het leven niet meer in.. School gaat klote.. In de liefde kan het niet slechter.. Ik heb totaal geen vertrouwen in mn vriend ik maak mezelf echt gek met mijn gedachten..Bang Bang zijn om je aan iemand te hechten.. Bang voor de gedachten en drang naar een dosis slaappillen,Bang om dit leven niet langer te willen,Bang mensen omje heen te kwetsen..Bang voor de wisselende stemmingen waar ik elke dag last van heb.
Ze maken me gek.. Bang dat deze depressie nooit meer over gaat..
Bang dat ik hier aan kapot ga...
Elke dag weer de strijd.
Met het leven & de dood..
Datum:
29-01-2007
Naam:
N..S
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Hello everyone

My brother commited suicide last year. Today is his birthday-he would have been 30. I dont think of suicide even though it now seems a lot more acceptable and natural as a way to end the pain. I was smoking in the garden 20 minutes ago, thinking that someones son or daughter is probably hanging himself or herself somewhere in this world right now as I'm smoking. To all of you who are thinking it and reading this at this moment I want to say: Spare a thought for your mother or father, sister or brother or anyone else who doesnt seem to love you or understand you. They do. Maybe you tried to talk to somebody and they dismissed you-maybe it's because they were afraid. Talk to somebody else. I'm not suggesting that you should live in pain for the rest of your life, I believe you that the situation is unbearable. Dying is a sure way out for you and a life long agony for the rest of us who live on. The way you are feeling now because of a bad break up with a loved one is the way everyone else who loves you would feel if you go this horrible way multiplied by a thousand. I know what I'm talking about-I've been dumped. Give them the chance that they are never going to forgive themselves for missing.
Datum:
29-01-2007
Naam:
Daniela
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

ouders

ik word gek van mijn ouders door alles wat ze zeggen en doen. ze zeggen dat diploma alles is tenminste daar komt het op neer kheb al zelfmoord ged8es sinds mijn 16e mn ouders dronk en sloeg mn zussen en mij kheb in totaal 4 pogingen gedaan tot zelfmoord 1 keer had ik mij opgehangen aan het raam maar het touw brak 2e keer wurgde ik mijzelf met een deken maar raakte alleen maar knock out 3e keer wilde ik van een brug af springen 4e keer (laatste keer) hing ik mijzelf op aan de trap mn zusje zag mij hangen en kwilde nie dat ze dit zag dus ging snel op traptrede staan toen vonden mn ouders tijd dat ik naar parnassia moest. daar kwam ik helemaal tot rust behalve als mn ouders op bezoek kwamen ik heb toen ook gezegd dat ik dat niet meer wilde kheb daar ongeveer een week gezeten kwilde er weg want niemand kan me tog helpen nu is het alleen maar erger geworden khoop bij het oversteken dat ik word aangereden kwil voor een trijn springen als ik sta te w8en kheb geen zin meer in school want ik kan het niet en kvoel me alleen maar slechter en slechter.
Datum:
29-01-2007
Naam:
peter
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Gedicht

Ik weet 't niet meer!!

Van buiten ben ik een heel vrolijk meisje. Ik lach veel.
Maar van binnen huil ik. Van binnen ben ik dood.

Ik voel me anders dan anderen. Daar ben ik niet blij mee. Ik ben bruin en heb daar moeite mee. Er zijn namelijk mensen die het leuk vinden om bijvoorbeeld:\"hé, lelijke neger, ga terug naar je eigen land\" te zeggen. Tegen anderen zeg ik dat het wel \"gewend\" ben, maar van binnen breekt er elke keer een stukje geluk af.
Vaak denk ik aan de dood. Wat doe ik hier nog? Stel ik mezelf dan. Eerlijk gezegd is het antwoord niet zo moeilijk, ik heb hier niets te zoeken. Ik zou wel willen weten hoe het is om blank te zijn. Dat zou mijn grootste wens zijn! Tot die tijd ben ik liever niet hier.. Misschien hebben die mensen wel gelijk en moet ik terug maar mijn eigen land. Ik weet het niet. Ik weet het niet meer.

Ik ben heel verlegen en onzeker. Ook heb ik geen zelfvertrouwen. Zoals velen meisjes vind ik mezelf dik en lelijk. Wie valt er nu op een lelijke, dikke neger die hier niets te zoeken heeft?
Maar wie ben ik eigenlijk? Ik weet het zelf ook niet meer!

Ik weet het niet meer wat ik moet doen! Ik haat mezelf, ik haat mijn leven! Ik houd en vertrouw alleen mijn familie. Vrienden toch ook? nee bij mij niet. wie kan ik echt vertrouwen? wie staat er altijd voor me klaar? wie merkt aan mij dat er iets dwars zit? niemand!
Ik weet het allemaal niet meer. Ik weet niet meer wie ik zelf ben. Wie ben ik?

Ik ben anders dan anderen. Van buiten lijk ik gelukkig en van binnen maak ik mij eigen nachtmerrie mee!

Wat doe ik hier nog?
Datum:
29-01-2007
Naam:
laura
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

zucht

my life.. it's suckt..

vroeger ben ik van af mijn 3e tot nu sexualmishandeld .. mijn moeder is 2 jaar geleden overleden
ben op de basis school altijd gepest
ik zit nu in de 3e ik ben klein ik zie er niet als een 3e klasser uit ik word voor brugger uitgescholden me vriendinnen doen raar
me vader doet raar em broer
me familie mishandelde me

en morgen moet ik langs het station
zal ik het morgen doen? jumpe voor de trein?
ik hoop dat ik het doe..
somebody.. help me..

Daph f
Datum:
29-01-2007
Naam:
D F
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

wat moet je er mee ....

tja .. zijn best zware verhalen .. ben ook wel eens boos op me eigen .. nu ook .. k kan me ex trug krijgen die k altijd trug wou maar dat heb ik finaal verknalt.. maar denk nog niet egt aan selfmoord..
ciao...
Datum:
29-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Zoekende

Lieve allemaal, ik las jullie verhalen. Ik zit zelf nogal in een vreemde en verdrietige situatie, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik eruit moet komen. Ik heb een ontzettend lieve vriend, ben in liefde en harmonie opgegroeid. Eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben wel veel gepest, en altijd onzeker geweest over mijn lichaam. Sinds dat ik mijn vriend heb, heb ik dat niet meer zo. Ook ben ik aan het afvallen, dat gaat goed, ik ben al 10 kilo kwijt, en het gaat nog steeds. Waarom klaag je dan? Geen idee.. er zit een diep verdriet in mij dat me doet twijfelen over alles. Het haalt me naar beneden. Mijn denken overheerst te veel, ik laat mijn hart niet meer spreken. Terwijl mijn hart, mijn ziel een liefdevolle warmte is. Die met heel zijn gedaante van mijn lieve vriend en ouders houdt. Dat negatieve houdt mij tegen mijn hart te openen. Dat is het liefste wat ik zou willen, ik wil bij mijn lieverd zijn. Toch kan ik het niet, het lijkt wel of er twee stemmen zitten in mij .. Wat moet ik nou? Ik stuur er wel reiki naar, dan voel ik me gelukkig, maar dat kan ik ook niet hele dagen doen.. Heeft iemand herkenning of tips? Het leven lijkt zo zwaar, maar is het ook echt zo? Is het niet iets wat je zelf creërt? Is het niet zo dat als je je negatieve 'ik' zelf creëert, je je positieve 'ik' ook kan creëeren? Help mij.
Datum:
29-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

tsja

Wil hier toch ook m'n verhaal doen.. alles ff van me af typen misschien dat het helpt.

M'n vroege jeugd is in principe goed verlopen, nooit gepest, had veel vriendjes en vriendinnetjes.
Het enige wat ik nog niet verwerkt heb is dat m'n opa overleden is toen ik 8 was. M'n laatste beeld van hem is ook niet echt positief, huilend op de bank met veel pijn zo wil niemand zijn/haar eigen opa zien lijkt me.
Heb ook een tijd bij een oppas gezeten die zo gemeen voor mij en m'n zusje was maar als klein kind durf je daar niets over te zeggen.

Het begon eigenlijk allemaal op de middelbare school.
Wist al een tijdje dat ik op meisjes viel, heb hier een hele tijd mee rond gelopen, was toen 11/12.
Kreeg een vriendin, blowde in die tijd heel veel, en begon ook harddrugs te gebruiken. werd seksueel misbruikt en mishandeld door haar.
Thuis ging het al niet goed, ben van 3 havo naar 4mavo gegaan, spijbelde veel en alles liep gewoon niet goed, hoe ik m'n diploma heb gehaald is voor mij nogsteeds een raadsel.
gezeik met allemaal psychologen, ziekenhuis bezoeken ( wegens medische problemen ) .

Veel in aanraking geweest met de politie, door agressief gedrag.

Weer naar psyhologen en psychiaters geweest en er is toen een borderline persoonlijkheidsstoornis vastgesteld en pas geleden een PES ( periodieke explosieve stoornis ) heb met ernstige gezondheidsproblemen te kampen, nieren die niet meer werken, hersentumor, en m'n hart werkt niet zoals die het hoort te doen, afgelopen december heb ik dan ook een bypass operatie ondergaan. ouders gaan nooit met me mee naar het ziekenhuis, en zijn oook niet op bezoek geweest toen ik in het ziekenhuis lag.

Moet m'n eigen eten betalen want ze koken niet meer voor me.. omdat ik nu nix meer in het huishouden doe, en voorheen alles bij moest houden en dat nu niet meer kan, mede omdat ik ook weer werkte. maar zit nu weer in de ziektewet.

Er zijn wel veel meer dingen aan de hand maar dan wordt het zo'n ingewikkeld verhaal.

Ik weet echt niet meer wat ik met m'n leven aan moet! En ja, zelmoordpogingen heb ik al een aantal keren gedaan, zonder resultaat. Als ik op straat rij denk ik zal ik snel voor die bus schieten in de hoop dat??? of op een spoor stil blijven staan, uit het raam springen, lig in bed te hopen dat m'n hart stopt.
En tsja aan de ene kant kan ik het niet, ik durf niet meer, en voel me zo laf, die paar mensen die van me houden laat ik achter, oke daar komen ze ook wel weer over heen maar dan nog.


Datum:
29-01-2007
Naam:
eippaw
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.