Levensverhalen (pagina 1517)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Gedicht

Ik weet 't niet meer!!

Van buiten ben ik een heel vrolijk meisje. Ik lach veel.
Maar van binnen huil ik. Van binnen ben ik dood.

Ik voel me anders dan anderen. Daar ben ik niet blij mee. Ik ben bruin en heb daar moeite mee. Er zijn namelijk mensen die het leuk vinden om bijvoorbeeld:\"hé, lelijke neger, ga terug naar je eigen land\" te zeggen. Tegen anderen zeg ik dat het wel \"gewend\" ben, maar van binnen breekt er elke keer een stukje geluk af.
Vaak denk ik aan de dood. Wat doe ik hier nog? Stel ik mezelf dan. Eerlijk gezegd is het antwoord niet zo moeilijk, ik heb hier niets te zoeken. Ik zou wel willen weten hoe het is om blank te zijn. Dat zou mijn grootste wens zijn! Tot die tijd ben ik liever niet hier.. Misschien hebben die mensen wel gelijk en moet ik terug maar mijn eigen land. Ik weet het niet. Ik weet het niet meer.

Ik ben heel verlegen en onzeker. Ook heb ik geen zelfvertrouwen. Zoals velen meisjes vind ik mezelf dik en lelijk. Wie valt er nu op een lelijke, dikke neger die hier niets te zoeken heeft?
Maar wie ben ik eigenlijk? Ik weet het zelf ook niet meer!

Ik weet het niet meer wat ik moet doen! Ik haat mezelf, ik haat mijn leven! Ik houd en vertrouw alleen mijn familie. Vrienden toch ook? nee bij mij niet. wie kan ik echt vertrouwen? wie staat er altijd voor me klaar? wie merkt aan mij dat er iets dwars zit? niemand!
Ik weet het allemaal niet meer. Ik weet niet meer wie ik zelf ben. Wie ben ik?

Ik ben anders dan anderen. Van buiten lijk ik gelukkig en van binnen maak ik mij eigen nachtmerrie mee!

Wat doe ik hier nog?
Datum:
29-01-2007
Naam:
laura
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

zucht

my life.. it's suckt..

vroeger ben ik van af mijn 3e tot nu sexualmishandeld .. mijn moeder is 2 jaar geleden overleden
ben op de basis school altijd gepest
ik zit nu in de 3e ik ben klein ik zie er niet als een 3e klasser uit ik word voor brugger uitgescholden me vriendinnen doen raar
me vader doet raar em broer
me familie mishandelde me

en morgen moet ik langs het station
zal ik het morgen doen? jumpe voor de trein?
ik hoop dat ik het doe..
somebody.. help me..

Daph f
Datum:
29-01-2007
Naam:
D F
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

wat moet je er mee ....

tja .. zijn best zware verhalen .. ben ook wel eens boos op me eigen .. nu ook .. k kan me ex trug krijgen die k altijd trug wou maar dat heb ik finaal verknalt.. maar denk nog niet egt aan selfmoord..
ciao...
Datum:
29-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Zoekende

Lieve allemaal, ik las jullie verhalen. Ik zit zelf nogal in een vreemde en verdrietige situatie, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik eruit moet komen. Ik heb een ontzettend lieve vriend, ben in liefde en harmonie opgegroeid. Eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben wel veel gepest, en altijd onzeker geweest over mijn lichaam. Sinds dat ik mijn vriend heb, heb ik dat niet meer zo. Ook ben ik aan het afvallen, dat gaat goed, ik ben al 10 kilo kwijt, en het gaat nog steeds. Waarom klaag je dan? Geen idee.. er zit een diep verdriet in mij dat me doet twijfelen over alles. Het haalt me naar beneden. Mijn denken overheerst te veel, ik laat mijn hart niet meer spreken. Terwijl mijn hart, mijn ziel een liefdevolle warmte is. Die met heel zijn gedaante van mijn lieve vriend en ouders houdt. Dat negatieve houdt mij tegen mijn hart te openen. Dat is het liefste wat ik zou willen, ik wil bij mijn lieverd zijn. Toch kan ik het niet, het lijkt wel of er twee stemmen zitten in mij .. Wat moet ik nou? Ik stuur er wel reiki naar, dan voel ik me gelukkig, maar dat kan ik ook niet hele dagen doen.. Heeft iemand herkenning of tips? Het leven lijkt zo zwaar, maar is het ook echt zo? Is het niet iets wat je zelf creërt? Is het niet zo dat als je je negatieve 'ik' zelf creëert, je je positieve 'ik' ook kan creëeren? Help mij.
Datum:
29-01-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

tsja

Wil hier toch ook m'n verhaal doen.. alles ff van me af typen misschien dat het helpt.

M'n vroege jeugd is in principe goed verlopen, nooit gepest, had veel vriendjes en vriendinnetjes.
Het enige wat ik nog niet verwerkt heb is dat m'n opa overleden is toen ik 8 was. M'n laatste beeld van hem is ook niet echt positief, huilend op de bank met veel pijn zo wil niemand zijn/haar eigen opa zien lijkt me.
Heb ook een tijd bij een oppas gezeten die zo gemeen voor mij en m'n zusje was maar als klein kind durf je daar niets over te zeggen.

Het begon eigenlijk allemaal op de middelbare school.
Wist al een tijdje dat ik op meisjes viel, heb hier een hele tijd mee rond gelopen, was toen 11/12.
Kreeg een vriendin, blowde in die tijd heel veel, en begon ook harddrugs te gebruiken. werd seksueel misbruikt en mishandeld door haar.
Thuis ging het al niet goed, ben van 3 havo naar 4mavo gegaan, spijbelde veel en alles liep gewoon niet goed, hoe ik m'n diploma heb gehaald is voor mij nogsteeds een raadsel.
gezeik met allemaal psychologen, ziekenhuis bezoeken ( wegens medische problemen ) .

Veel in aanraking geweest met de politie, door agressief gedrag.

Weer naar psyhologen en psychiaters geweest en er is toen een borderline persoonlijkheidsstoornis vastgesteld en pas geleden een PES ( periodieke explosieve stoornis ) heb met ernstige gezondheidsproblemen te kampen, nieren die niet meer werken, hersentumor, en m'n hart werkt niet zoals die het hoort te doen, afgelopen december heb ik dan ook een bypass operatie ondergaan. ouders gaan nooit met me mee naar het ziekenhuis, en zijn oook niet op bezoek geweest toen ik in het ziekenhuis lag.

Moet m'n eigen eten betalen want ze koken niet meer voor me.. omdat ik nu nix meer in het huishouden doe, en voorheen alles bij moest houden en dat nu niet meer kan, mede omdat ik ook weer werkte. maar zit nu weer in de ziektewet.

Er zijn wel veel meer dingen aan de hand maar dan wordt het zo'n ingewikkeld verhaal.

Ik weet echt niet meer wat ik met m'n leven aan moet! En ja, zelmoordpogingen heb ik al een aantal keren gedaan, zonder resultaat. Als ik op straat rij denk ik zal ik snel voor die bus schieten in de hoop dat??? of op een spoor stil blijven staan, uit het raam springen, lig in bed te hopen dat m'n hart stopt.
En tsja aan de ene kant kan ik het niet, ik durf niet meer, en voel me zo laf, die paar mensen die van me houden laat ik achter, oke daar komen ze ook wel weer over heen maar dan nog.


Datum:
29-01-2007
Naam:
eippaw
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

ben abnormaal

hallo

ik weet niet waar beginnen gewoonweg met mijn 'dom gezaag'
ik heb het altijd al wel moeilijk gehad.in mijn jeugd nooit mezelf kunnen zijn.nu ben ik getrouwd en heb een pracht van n vent=>mijn grootste geluk!nu heb ik dikke pech op mijn werk....ik haat het er soms maar ergens werk ik er graag.er is enorme druk en je prive leven gaat eraan....en constante reorganisatie zodat je gek word...
dit brengt bij mij veel stress teweeg want k ben gevoelig perfectionistisch ingesteld persoon.het werd me teveel enkele maanden terug en ik belande bij de dokter.anti-depressiva werd opgestart.ik neem nu 3m seroxat in.het ging goed sinds toen!!!totdat het erger werd op mijn werk :-( dus voel ik me net als toen:onbekend,machteloos,daar gaan mijn plannen,er komt een reorganisatie (diensthoofd zelf thuis wegens depressie en wij die uren WEER opvangen,want al 2de keer op 2weken tijd dus ik constant overuren doen en zelf geen leven====>>>>>dit is t probleem)dus ik durf mijn leven amper plannen gewoon!!
bang om constant opgebeld te worden 'om donderdag de late te doen' enz....ik ben zo geobsedeerd door mijn gsm a ja hij gaat elk moment....
Datum:
28-01-2007
Naam:
h
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

vaarwel...

jullie verhalen kunnen me niet meer redden... voor mij is het teveel... x
Datum:
28-01-2007
Naam:
Angel
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

...

haai allemaal

ik weet nie meer wat ik zou moete in het leven..wat heeft het voor nut! je gaat toch ooit dood..waarom nie gelijk nu dan?
noujah..ben gwn depri..slecht op school..t heeft gwn geen zin meer voor me. zou het geweldig vinde om morge nie wakker te worden..laat ik het maar gewoon hopen..en anders zal ik het zelf moete veroorzaken..m'n afscheidsbrief is al klaar..nu de moord zelf nog...noujah..ltrz
Datum:
28-01-2007
Naam:
natalie
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

niks meer om voor te leven

soms dan zie ik het allemaal niet meer zitten en ben ik gewoon van plan zelfmoord te plegen of dan hoop ik dat ik onderweg naar school gewoon overreden word door een auto of een bus soms dan zou ik willen dat ik gewoon nog een heel klein kind was die helemaal geen zorgen had maar op de een of andere manier weerhoud iets me ervan zelfmoord te plegen
Datum:
28-01-2007
Naam:
anonimous
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

ik wil dood zijn diep in me ziel

hoi.misschien klinkt het raar ,maar ik wil me echt van me leven beroven,gister heb ik wer een poging gedaan,ben in het ziekenhuis beland,
1 ding vraag ik me af ,waarom durf ik het echt niet aan,ik snij me altijd met een mes .ik denks dagelijks waarom is die durf er niet,terwijl ik echt gewoon dood wil zijn en mijn vrede heb,dit speelt al jaren door mij hoofd.
dus mij vraag waarom doe ik het niet
Datum:
28-01-2007
Naam:
eduard
Leeftijd:
35
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.