Levensverhalen (pagina 154)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hopeloos

Hoi ik ben een meisje van 13

Ik heb een beetje hetzelfde als veel mensen, verliefd op een jongen die niet op mij is, Ouders gescheiden, m'n vader is er nooit voor me hij is gewoon verdwenen en m'n moeder is ook bijna nooit thuis. Ik ben er laatst ook achter gekomen dat ik manisch depressief ben. Niemand weet het, het boeit ook niemand. Dus ik ga het binnekort doen maar ik weet alleen nog niet hoe.
Datum:
04-01-2016
Naam:
Sterre
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

,

Ik heb er al vaker aan gedacht om zelfmoord te plegen, omdat ik me voel alsof niemand om me geeft, en dat als ik weg ben niemand het erg vind, ik wil gewoon graag gelukkig leven, en ik durf mn verhaal aan niemand kwijt, ik wil gewoon niet meer thuis wonen, ik voel me daar gewoon totaal niet gelukkig.
Datum:
03-01-2016
Naam:
.
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ik weet het allemaal niet meer

hallo ,ik ben 14 jaar en heb vaak zelfmoordgedachtens,
al vanaf dat ik in de kleuterklas was was ik gepest .in het 1ste kleuterklas had mijn juf mij geslagen omdat ik franstalig was ,daardoor moest ik ook blijven zitten in het 1ste kleurerklas.vanaf dat ik in het leerjaar ben was ik vaak buitengesloten omdat ik dik was en lelijk. Ik dacht dat het beter zou gaan in het middelbaar maar sat was niet zo:ik zweette heel erg en je rook het gewoon.alle leerlingen van die school peste mij met als ik bv iets of iemand aanraak dan zeiden ze zo van ONee x-besmet of ebola en ze veegde met hun hand de plaats waar ik het heb aangeraakt.ik voelde me vies ook al douchte ik elke dag ,deed ik deo aan elke keer bij de pauze het hielp niet ..zelfs de leerkrachten en het CLB vroeg of ik me wel waste het was een zware jaar...nu zit ik in het 2 de jaar en nog voel ik me vies ookal is het al verholpen ik denk er elke keer aan .maar nu wordt anders gepest :iedereen noemt me lelijk en als bijnaam heb ik varken omda ik er zo uotzie ik heb nog steeds overgewicht en ga nu wel naar de sportschool enzo maar ik ben nog steeds jaloers op de andere meisjes .mijn ouders kunnen mij niet helpen ze waren ook altijd gepest .en nu heb ik problemen zelfs met mijn moeder ze is boos en wil me niet zien enof horen omdat ik 1 uur later ben wakker geworden (en ja ik heb kerstvakantie) ze is een heel goeie moeder hoor maar soms maakt ze zich heel erg kwaad om kleine dingetjes zoals 1uur later wakker worden,kamer niet perfect opgeruimd,....ik droom nu om binnen 4 jaar te verhuizen naar Antwerpen omdat ik daar ook wil studeren en dan kan ik mijn leven opnieuw beginnen :zoner dat iemand me kent,zonder dat iemand weet wat ik meegemaakt heb,zonder dat mijn moeder me ook gaat uitluiten en zonder dat ik ook bij haar kan wonen.

mvg anoniemmeisje
Datum:
02-01-2016
Naam:
anoniemmeisje
Leeftijd:
14
Provincie:
België

voornemen

Ik neem me dit jaar maar 1 ding voor. Ik wil dit jaar overleven. Ik denk niet dat mij dat gaat lukken, tijdens de jaarwisseling was ik alweer bezig met zelfmoord. Maar ik wil het toch proberen voor mijn vrienden en familie. Ik ben nu 15 en ik weet als geen ander hoe zwaar het leven is. Er is laatst in mijn omgeving een meisje van 6 gestorven, en ik blijf maar denken waarom zij en niet ik. Ik weet niet zo goed waarom ik dit met jullie deel. Als ik jullie verhalen lees dan krijg ik het gevoel dat ik jullie al jaren ken, alsof we een soort familie band hebben. En ik wil dan ook tegen jullie allen zeggen hou vol. Zeker de mensen die jonger dan mij zijn ik heb het zolang vol gehouden dus dan lukt het jullie zeker. Laten we allemaal samen als 1 familie dat ene voornemen uit laten komen. Wie doet er met mij mee?
Datum:
02-01-2016
Naam:
Saranne
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Geluk is ver

Dag allemaal, soms word ik wakker en voel ik me zo goed, een gevoel alsof ik de wereld aan kan. Vaak word ik wakker en word ik misselijk van mezelf.. Misselijk van wat ik mezelf en anderen aangedaan heb in mijn leven. Zoveel verkeerde keuzes, keuzes waarvan ik dacht dat het voor mij de oplossing was. Fout dus! Door het jong overlijden van mijn broer heb ik het idee dat ik er alleen voor gestaan heb en datik me daarom niet goed heb kunnen ontwikkelen. Sociaal niet sterk aangelegd. Vanaf mn 15e kwam mn eerste gedachte tot zelfdoding pas in mn hoofd.. Pas op mn 29e mn eerste poging. Ben nu vader van de meest mooie en lieve meid die er is.. Als ik naar haar kijk dan word ik blij. Toch verteld iets me dat ik moet stoppen met leven. Ik word vaak boos en krijg woede uitbarstingen en dat reageer ik af thuis op mn meisje en vrouw. Ik wil voor hen het beste.. En dat ben ik niet. Ik kan niet omgaan met wat ik voel van binnen. Ik weet dat zij er op langer termijn beter gaan voelen zonder mij. Hoewel ik heel gelukkig lijk en niemand mijn pijn ziet voel ik me heel ongelukkig. Ik ben klaar om te gaan en om alles achter te laten. Het verdriet voor hen zal maar voor even zijn. Gelukkig is mn dochter nog te klein om mij te missen. Ik zal bij de vliegtuigen zijn vertel ik haar. Hoewel ik nu al de pijn ga voelen van het gemis van mn kind.. Weet ik dat zij er beter uit gaat komen. Dit is geen leven voor mij.. Te veel foute keuzes. Maxi
Datum:
02-01-2016
Naam:
Maxi
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

Overleden

Op 1 maart 2014 is mijn oma overleden.
Heb daar nog elke dag zeer van.
Ze was dement & ze zat in een rusthuis.
Ik wou niet graag bij haar gaan.
En dan mijn dokter.
Die was de enigste waar ik bij ging.
Al vanaf ik baby was.
Ik ging dolgraag bij haar.
En zij moest ook gaan !
Nu ben ik bang mijn opa is rond de 70.
Hij heeft last aan zijn hard.
En af en toe zou ik eens willen dood zijn.
Weg van alles maar dan denk ik
: Ik laat mensen achter die wel van mij houden. ( Mijn moeder )
Moest mijn ma ooit dood gaan.
Ik red het niet mer denk ik !
& Ik ben al hel mijn leven gepest gewest en nu nog !
Meestal denk ik van al ik nu weg was wie zou me missen ?
Heb al aan zelfverminkig eens gedaan ( 6 maand )
:'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(
Datum:
02-01-2016
Naam:
Shana
Leeftijd:
14
Provincie:
België

leegte

mijn vrouw is 5 augustus 2015 overleden door klote kanker. Ik mis haar verschrikkelijk ondanks de steun van mijn zoon, dochter en 2 kleinkinderen. Ik hou heel van ze en zij van mij. Dat houd mij dus tegen, want ik doe hun heel veel verdriet. Ik heb er geen zin meer in!!
Datum:
02-01-2016
Naam:
Peter
Leeftijd:
67
Provincie:
Friesland

'Zwijgen'

2015 is voorbij en 2016 is begonnen. Feest gevierd met familie, maar waarom? Het is geen feest voor mij. Ik heb niks om te vieren, heb geen vrienden, mijn vriend die het heeft uitgemaakt. Knallend het nieuwe jaar in terwijl ik geen toekomst voor mezelf zie. Dagen zit ik thuis te staren op mijn telefoon, zou iemand me eens vragen om af te spreken? Mist iemand me? Heeft iemand me nodig? Die vragen spoken telkens door mijn hoofd. Ik heb geen afleiding, alleen maar stress, pijn en verdriet in het leven. Ik huil iedere dag, het is beter als ik er niet meer ben, wat moet ik op deze wereld, niemand mag me, iedereen haat me buiten mn familie om, niemand wil vrienden met me zijn. Ik sta er letterlijk gezegd buiten mn familie alleen voor. Tis beter als ik ga. 'Zwijg'
Datum:
01-01-2016
Naam:
Daisy
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

bloed, zweet en tranen

ik was 9 jaar toen ik deprisief werd... ik werd heel veel gepest op school en in de buurt waar ik woonde.
toen ik zo'n 10/11 jaar was begon ik mezelf te snijden en zulk soort dingen om meself te pijnigen, ik vond mezelf te dik en te lelijk en ik kotste heel vaak expres. ik begon dieper te snijden toen ik ouder werd maar mijn enige vrienden steunde me en hielden van me voor wie ik was, niet voor hoor ik er uit zag.
ik schrijf ook veel gedichten, vooral in het engels en ik teken graag met houtskool, daar kan ik mijn stres in kwijt.
en nu ben ik 14 jaar oud en ik voel me fantastisch!


hier een gedicht

I no longer want to be the cause of your pain
And I no longer want to Hurt the ones I love
I want to bring peace and happiness but what is peace
What is happiness
Society kills every little bit of it
Without the stress of school and work people would be peacefull
Without the pressure of media People would be happy with themselves
The nowaday society ruined the peoples view on "good enough"
Because what is good enough?
Society got people thinking good enough is when you have absolutely no flaws
And no problems
And no worries
But if that's the case, who actually is good enough? No one
And that's how society got People thinking they are less then average
And every one thinks that at one point.
No one is perfect but every one considers every one else perfect
People only see their own troubles
No one thinks "that one girl who always smiles and has a lot of friends" is unhappy
That's because we've become scared to show what we really are
People
We are all people
And we are all equal
Datum:
29-12-2015
Naam:
frank
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Nutteloos

Ik ben al jaren depressief, sinds mn 19e wilde ik al dood, ik heb heel mn leven geprobeerd door te gaan, heb op mn 25e een dochter gekregen en zij werd mn anker, het ging goed met soms een terug val. Ik kreeg testen, was manisch depressief, ADHD , bipolair, borederline maar werk al 25 jaar bij overheid, en soms met medicatie, opname, red ik het maar nu met overgang, reorganisatie wordt het erg moeilijk. Ik wil niet meer, ben moe. Wat moet ik nu? Wat kan ik? Ik wil het liefst inslapen.
Datum:
28-12-2015
Naam:
Sjak
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.