Levensverhalen (pagina 154)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

...

Ik ben 26jr en ik ben doodongelukkig en totaal niet blij met m'n leven.
Ik heb 2 kinderen van wie ik enorm veel houd en voor wie ik m'n leven zou geven zonder twijfel. Ik weet dat zij ook heel blij zijn met mij want dat voel ik en de oudste zegt het ook vaak genoeg tegen me en de jongste kan nog niet prate. Maar die laat het op andere manieren blijken. Toch heb ik het gevoel dat ik niet genoeg zorg bijdraag aan hun leven, wat enorm aan me knaagt ik wil het zo graag goed doen voor ze en de beste vader ter wereld voor ze zijn maar dit lijkt mij gwn niet te lukken. Keer op keer faal ik gwn waardoor ik me super waardeloos voel.
Maar dat is niet alles. Ik voel me gwn nutteloos in het leven niks lukt en alles gaat fout. Ik maak telkens de verkeerde stappen in het leven waardoor ik gwn op dezelfde plek blijf staan en geen voorwaartse stappen maak. Ikvoel me al jaren zo ook voordat ik kinderen had. Er zijn wel momenten waarop ik mij enigzins blij voel. Momentem dat me kinderen in mijn bijzijn of wnr ik met met andere liefhebben ben zoals m'nvriendin, vrienden, fam.
Maar verder voel ik me elke dag waardeloos en nutteloos, ik heb geen hobbys geen talenten er niks wat ik goed kan behalve niks doen datis hoe ik me voel. Ik ben blij dat ik werk heb maar zelfs met me werk voel ik me niet blij en kan ik nog maar net me hoofd boven water houden. Niemand weet dat ik mij zo voel omdat ik me gwn heel erg schaam voor dit alles en niet zo een prater ben of iemand die klaagt. Iedereen denkt dat ik een goed leven lijdt en misschien is dat ook wel zo want ik weet dat er mensen zyn die het 10x erger en slechter hebben. Dat is wrm ik nooit klaag over m'n leven en t er met niemand over heb. De band met mijn moeder is best wel slecht terwijl die eigenlijk heel sterk zou moeten zijn omdat wij samen en met me broertje erbij teveel shit hebben meegemaakt. Maar integendeel de band met meoder en broertje is matig. Ik schaam me echt heel ergvoor dit alles en ik denk er byna dagelijks aan behalvr als ik dus word afgeleid.
De vriendin die ik heb is ong 1,5 jr myn vriendin ze is de beste vriendin die ik me voor kan stellen maar tochblijf ik vaak egoïstisch en gemeen tegen haar doen. Ik vraag me delaatste tijd steeds vaker af wrm zij nogmet mij is want ik behandel niet hpe het hoort terwyl ik dat wel wil maar gwn niet doe om wat vr reden dan ook.
Ik heb een paar jaar geleden het gevoel gehad dat ik zelfmoord wou plegen of iedergeval niet meer hier zijn en dat gevoel heb ik nu sinds kort weer en huil ik vaak savonds wnr iedereen slaapt om m'n leven. De enige reden dat ik nog geen zelfmoord heb gepleegd nu zijn mijn 2 lieve prachtigekindern die ik dit niet wil aandoen en de rest overleeft t wel denk ik altyd hoeverl ik ook van iedereen houd. Ik weet niethoelang k dit nog volhoud om zo te levenmet stress depressie en zelfdmoordgedachtes maar er is niemand met wie ik kan praten hoe goed me band ook ismet iedereen
Datum:
11-01-2016
Naam:
Tariq
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam

Mijn verhaal(lees verdriet) begint eigenlijk na het overlijden van mijn vrouw in 2004.
Ik mis haar nog steeds heel erg en wil graag weer bij haar zijn. In 2010 heb ik een Poolse vriendin leren kennen die bij mij thuis tegen betaling kwam schoonmaken. Zij was 40 jaar jonger dan dat ik ben en in het begin was het uitsluitend vriendschap. Na een tijdje veranderde dit en een gevoel van verliefdheid welke door haar beantwoord werd. Financieel had ik mijn zaakjes goed voor elkaar, dus ik kon haar op het een en ander trakteren.
Om een lang verhaal kort te maken, nu na 6 jaar heb ik alleen nog maar schulden, woon in een huurhuis en op het gebied van sex is het van haar kant totaal afgelopen. Dit was in het begin wel anders. Haar verklaring hiervoor is dat zij in feite nog al een koele vrouw is, maar in het begin van onze "relatie" bang was dat ik haar in de steek zou laten en daardoor sexsueel wat actiever was. Ze leeft met mij nog steeds onder een dak, ik kook voor haar zorg voor haar en doe eigenlijk alles wat je in een vaste relatie als man moet doen.
Op dit moment ben ik doodongelukkig, voel me ook een misbruikt ondanks het feit dat ik dit zelf heb laten gebeuren. Mijn enige uitweg is de dood. Ik wil gewoon van alles en iedereen af en terug naar mijn vrouw, waar ik zo'n goeie tijd mee heb gehad. Het enige wat mij tegenhoudt zijn mijn kinderen en de Poes waar ik zielsveel van hou. Het idee om er een einde aan te maken dringt mij steeds vaker op en er gaat geen dag voorbij dat ik er naar verlang.
Dit is mijn verhaal, bedankt.
Datum:
11-01-2016
Naam:
Monus
Leeftijd:
71
Provincie:
Zuid-holland

Het einde is in zicht

ik ik ben niemand ik ben maar een nummer en niet op nummer een nee. ik zit gevangen in een doolhof waar ik zelf niet meer uit kan, maar de kenners weten je wel de weg te wijzen. Maar keer op keer kom ik terug op de zelfde gedachte. Dood ik moet dood
Datum:
11-01-2016
Naam:
Boy
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Mijn verhaal

Sinds dat mijn ex het uitmaakte is heel mijn leven veranderd.laggen kan ik amper nog,nu heb ik ook ruzie met mijn bff zij weet er van dat ik er dagelijks aan denk.Sinds maandag wordt ik ook gepest dit is nog een reden meer op zelfmoord te plegen ik snij me soms wel is
Datum:
08-01-2016
Naam:
Angel
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

ik ben in de war, ik heb hulp nodig

Ik wil graag mijn naam anoniem houden. Ik ben een meisje van 16 jaar.. Ik zit sinds kort bij een psycholoog. Dit komt allemaal door een jongen die misbruik van mij heeft gemaakt.. Ik kwam terug van een feestje en was heel erg dronken. Hij wist dit en appte mij of ik even met hem ergens kwam 'praten'. Ik dacht dat we gewoon vrienden waren dus ik dacht waarom niet?! Ik kon niet eens normaal fietsen laat staan functioneren. Dit heeft hij blijkbaar gemerkt en heeft gelijk gebruik gemaakt van deze gelegenheid. Ik zei zó duidelijk dat hij moest stoppen, maar hij deed het niet. Normaal heb ik altijd gedacht, ''Ik trap die gene wel in zn ballen.'' Maar echt, op dat moment versteef ik helemaal. Ik was bang en wilde het niet maar ik kon niets doen. Ik probeerde m wegtetrekken/duwen. Maar hij gaf zo veel tegenkracht en hij was sterker dan mij. Het deed pijn..

Het erge vind ik is dat ik er mee zit. Hij gaat vrolijk met zijn leven door alsof er niets gebeurd is. Ik heb hem erbij geconfronteerd via app. Of hij wel besefte wat hij heeft gedaan. Dat wat hij gedaan heeft is aanranding en verkrachting.. strafbaar dus.
Ik heb vroeger nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ik heb hier nogal veel verdriet van, en probeer mijn verdriet te verwerken. Door niet te gaan eten. Of althans zo min mogenlijk. Het werkt opzich wel. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk een beetje controle weer over me zelf heb. Alleen weet ik dat dit niet de goede manier is alleen ik heb hier een eerder verleden mee gehad met afslankpillen slikken etc. Laat ik daar maar niet ook op in gaan. Omdat ik er zo erg aan denk en mee zit, gaat mijn school dramatisch. Ik kan geen concentratie meer vinden, ben afgeleid en slaap vrijwel amper tot niet. Ik ben al eens blijven zitten afgelopen jaar en doe nu 4 havo voor de tweede keer. Als ik nu blij zitten moet ik naar het mbo en voelt het alsof ik alles voor niks heb gedaan. Ik laat dit me niet van me afpakken door zo'm K U T gozer. Nu leer ik zo zo zo hard, maar het enige wat ik terug krijg zijn 1.3'en, 3'en en 4'en. Hoe ga ik nu ooit mijn cijfers ophalen!?
Ook mijn werk gaat slecht. Vakkenvuller bij een supermarkt. Niet een hele uitdagende baan alleen werk ik vaak in de avonden en ben dan bereid andere acties uit te voeren ipv alleen maar te vullen. Het werk bevalt me en ik werk er dan ook al anderhalf jaar. Nu is het grote probleem.... Dat die jongen die mij dit heeft aangedaan, ook een collega van mij is. Ik wordt wel is met hem samen op een pas gezet. Ik ben DOODSBANG voor die jongen geworden.
Nu merk ik aan mezelf dat ik depressief begin te worden. Het wordt mij allemaal te veel en ik wil geen pijn meer.
Zo ben ik net alle voordelen gaan bedenken en de nadelen van het idee als ik niet meer op de wereld zou zijn.

Voordelen:
-ik heb geen pijn meer
-Ik kan als een beschermengel voor mijn familie zijn
-Opa's en Oma's die ik nooit gekent heb ontmoeten
-Eindelijk na al die jaren voor mijn overleden zusje zorgen die boven in de hemel op haar grote zus wacht...
Datum:
07-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord door mishandeling en peste

ik ben een meisje dat op haar 4e naar school ging ik dacht dat het leuk zou zijn voor het eerst op school allen dat veranderde al naar de eerste week ze begonnen me te pesten en te mishandelen thuis ging het ook al niet goed me sief vader mishandelde me ook ik sloot me af van alles en werd eenzaam ik vertelde niemand wat over mijn gevoel en liep er helemaal allen mee rond dit bleef tot me 12e zo ik ging naar de middelbare ik hoopte dat ik niet meer mishandelt werd en gepest maar dat had ik mis het het ging gwn verder net alsof het verleden me achter volgde uiteindelijk kreeg ik een vriendin waar ik het heel goed mee kon vinden ik vertellede me verhaal alleen bleek dat zei ongeveer het zelfde mee had gemaakt tot dat ik me zelf ging snijden ik deed dit om zoo ff van me gevoel af te komen tot dat het op zelfmoord uit kwam ik ben nu 19 en heb er nog last van hoeveel hulp ik ook krijg van mijn vriend en familie het helpt niet ik heb het er nog zo moeilijk mee en denk er nog iederen dag aan hulp kan me net meer reden ik moet het allen doen hoe moeilijk het is dit lucht sws op om het op deze manier te vertellen

groetjes bang meisje
Datum:
07-01-2016
Naam:
bang meisje
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Mishandeling

Hey, ik ben 14 jaar oud.
Ik word al sinds 2 jaar geestelijk en soms lichamelijk mishandeld door mijn ouders. Het lichamelijke maakt mij nog niet eens zo veel uit, maar de geestelijke mishandeling doet mij zoveel pijn. Het sloopt je gewoon vanbinnen. Doordat ik zoveel stress had en het ook nog druk heb op school, begon ik andere manieren te vinden om mij af te reageren. De ene keer was dit mezelf slaan, de andere keer was dit door te snijden. Ook begon ik steeds minder tot niets te eten omdat mijn ouders me steeds dik noemden. Ik wist dat dit absoluut niet waar was, maar als je dat elke dag hoort dan ga je dat vanzelf geloven.

Ik heb gelukkig hele lieve vriendinnen die me overal in helpen. Zo hebben ze me al van het snijden afgeholpen, daar ben ik heel blij mee want dat wil ik niet! Ik heb ook alles aan mijn mentor verteld en die heeft er voor gezorgd dat er thuis gezinshulp komt. Ik ben de mensen die mij geloven en helpen zo dankbaar dat ze dit allemaal voor mij dan!
Ik heb heel vaak zelfmoordneigingen, maar ik weet ook dat ik het waard ben om te leven en dat ik wil vechten voor mij toekomst! Ik wil mijn dromen niet opgeven alleen voor mijn ouders..
Stay strong
Datum:
06-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

ongemakkelyk

hallo?
ik ben kas en ik ben heel erg ongemakkelyk. ik heb er echt heel erg veel last van in elke aspekt van myn leven. ik wordt gepest omdat ik zo ongemakkelyk ben ik voel me er kut door. ik ben naar de gym gegaan omdat ik het. idee had dat meer spieren my zouden helpen. nix was minder waar. ik wordt nu nog meer gepest dan vroeger. mensen zeggen. je hebt te. grote biceps. ik zie noch geen verschil. bovendien maken zy grapjes met myn naam en zeggen. kast ipv kas. ook op andere manieren. zit ik mezelf tegen. ik kan niet goed vrienden maken en ik zit dan ook vaak aleen in de pauze op school en dan moet ik een hele pauze aleen zitten en dan wordt ik verdrietig want ik zit aleen. ik probeerdde laatst een mysje te verzieren maar het lukte niet want ik durfde nix te zeggen. later ging ik alkohol drinken en toen durfde ik wel maar ik zy alleen maar iets doms. 'ben je een afslag want ik wil je nemen' en zy hing op en ik heb haar nooit meer gesproken. help want ik voel my echt kut. me vrienden helpen. myn niet en myn ouders zien het niet.wat moet ik doen ik zie het niet meer zitten
Datum:
06-01-2016
Naam:
Kas
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Pesten + fitness

Hallo?

Ik heb op school geen vrienden weten te krijgen. Een aantal jaren heb ik geprobeerd om te leven zonder gepest te worden, maar mijn klasgenoten waren te gemeen voor mij. Vanaf mijn 15e mocht ik gaan krachttrainen bij mijn fitnesscentrum. Ik dacht dat dit dé oplossing zou zijn, want nu kon ik mijn biceps en andere spieren trainen om de pesters terug te pakken. Maar guess what? Bij het fitnessen werd ik nog steeds gepest door andere schoolgenoten die daar ook fitnessten. Ze lachten mij onder andere uit omdat ik erg mager was en ze noemden mij 'botje' en 'antikast' en dat soort dingen. Ik heb toen besloten om naar een ander fitnesscentrum te gaan, maar daar mocht je pas vanaf je 16e krachttraining doen. Een jaar lang heb ik weer door de wereld moeten zwerven, zonder te weten wat ik moet doen. Ik was reddeloos. Op de een of andere manier heb ik dat jaar tóch weten te overleven. Vanaf mijn 16e ben ik enorm had gaan trainen en heb ik ook steun gekregen van enkele sterke mannen die daar ook fitnessen. Ik train nu dus pas anderhalf jaar serieus maar ik merk al flinke progressie en de pesters hebben nu niks meer tegen mij in te brengen! Ik sta positiever in het leven. Dus voor iedereen die gepest wordt: Fitness is de uitweg!
Gr. Hassan
Datum:
06-01-2016
Naam:
Hassan
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ik wil niet langer

ik ben al vanaf men 8e gepest en het houdt niet op. de basisschool was daarom ook echt een hel. de hele school hate me en de docenten gaven geen moer om mij. Ik dacht met dat ik een nieuwe start kon maken op de middelbare.... verkeerd gedacht. ik blijf altijd maar denken dat mijn schepper een vloek over mij heeft uitgesproken. maar wanneer ik thuis kom begint alle ellende pas. mn pa en ma vinde me waardeloos. mn broer zegt dat ik voor de trein moet springen. en mn zus praat al 8 maanden niet meer tegen me (ik blijf me afvragen hoe ze het doet. ik hou het nog feen dag vol om iemand te negeren) de enige persoon die ik nog mag ik mn knuffel die ik van mn oma heb gekregen vlak voordar ze overleed. zij was de e ige die van me hield. ik probeerde ook altijd te regelen dat ik daar mocht eten en slapen, maar heel vaak mocht dat niet. ik heb meerdere malen geprobeerd zelfmoord te plegen maar het lukte niet vanwege alle mensen die me tegenhielden. ik ben nu al jaren depressief en wil mezelf echt een keer van kant maken. maar nu ik uiteindelijk ervoor heb gezorgd dat ik niet meer naar school hoef en niet meer thuis hoef te wonen zijn er al 2 problemen opgelost.ik probeer altijd nog een andere uitweg te vinden maar ze houden wel een keer op.
Datum:
06-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.