Levensverhalen (pagina 1498)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

telaat

voor mij is het te laat. ik ben zo moe en zo op. vanacht is het fout gegaan, alles ging fout. ik wist het niet meer en ging weg van mijn woonplek. ben gaan slapen bij een vriendin. we zijn toen uitgewqeest en het ging toen mis. het is kompleet mis gegaan. nu is het nog duidelijker voor mij. vanacht mooie kleren aan trekken. bij het spoor staan. maar dat kon niet. want dan werd ik in stukjes gevonden en kan je moeilijk geindentificeerd worden. dus doe ik dat niet. ik ga slikken. meer niet. weg van de wereld. naar de verloren personen toe in mijn leven. ben even weg. misschien kom ik terug maar misschien ook niet. hopelijk lezen mensen die mij kennen dit. en kunnen mij helpen. erbover praten durf ik niet.
Datum:
20-02-2007
Naam:
helga
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Pijn

Ik kan hier moeilijk een verhaal schrijven over hoe ik me nu presies voel, ik weet zelf niet meer wat ik voel. Ik voel me diep en diep ongelukkig. Ik zie maar één oplossing en dat is mezelf beroven van het leven. Maar ik kan het niet. Me ouders die ik zoveel verdriet doe. Ik kan dat gewoon niet doen. Maar dit houdt ik ook niet lang meer vol. Telkens maar weer die ene pijn, die druk, die tranen, dat verdriet :(
Datum:
20-02-2007
Naam:
Josephine
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

Ik verziek het allemaal zelf

Sinds de middelbare school (scheiding van mijn ouders) loop ik met een flinke depressie. Ben er destijds wel voor behandeld maar daar abrupt mee gestopt omdat ik me weer goed voelde. Nu is echter alles weer terug en voel ik me weer net zo waardeloos. Nog geen school kunnen afmaken, eigenlijk helemaal niks kunnen afmaken, en het liefst hele dagen in bed liggen.
En dan ben ik boos op mijn vriend. We zijn nu twee jaar samen en houden echt van elkaar wat eigenlijk een groot probleem is, want hoe moet ik nu mijn leven beeïndigen zonder hem pijn te doen. Gaat niet he...
Was ik nou maar veel eerder met het leven gestopt, had ik dit niet allemaal gehad.
Datum:
20-02-2007
Naam:
Suusje
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

getekend voor de rest van mijn leven

ik ben vanaf 6 jaar sexueelmisbruikt door meerdere personen(in de familie)
heb altijd het idee gehad dat mannen vies waren nu ik 26 ben heb ik zelf een zoontje waar ik zoveel van hou...
ik kan dan ook niet begrijpen dat mensen dat kunnen doen..
ik worstel veel met mezelf en met wat er allemaal is gebeurt...
ik weet nog goed toen ik het tegen mij moeder vertelde.
ik was 12 jaar en kon niet slapen heb het haar toen vertelt maar weetje wat mij toen echt raakte dat hij het ook bij haar had gedaan en ik stortte helemaal in ik kon gewoon niet begrijpen dat zei mij daar had laten logeren tot de dag van vandaag hebben we daar nog ruzie over...
helemaal ik nu zelf een kindje heb kan ik dat niet begrijpen ik zal mijn zoontje nooit bij iemand laten logeren waarvan je weet dat hij dat doet....
ik probeer het een plekje te geven ookal doet het echt zoveel pijn heb echt het gevoel als of ik door iedereen die ik vertrouw in de steek ben gelaten....
mijn gezinnetje gaat nu voor en als ik als ik mijn zoontje en man zie krijg ik kracht om toch weer door te gaan......
Datum:
20-02-2007
Naam:
C.T
Leeftijd:
26
Provincie:
Overijssel

alsmaar gepest

Hi,
Ik ben nu 35 en werk op een middelbare school. Sinds enkele weken schelden leerlingen me zonder enige reden uit voor vieze trol of vieze hoer. Het doet pijn. Mijn leven lang (met af en toe een kleine onderbreking) geven mensen me kwetsende bijnamen of pesten me of schelden me uit. Ik kan er niet meer tegen.
Ik wil echt dood als dit zo blijft en het ziet er niet naar uit dat het veranderen gat. Mijn baas weet er van maar actie tegen de pestende leerlingen worden niet genomen. Ik kan er niet meer tegen. Ik heb therapie gehad en veel geleerd maar het helpt niet tegen de pijn die het pesten doet.
Datum:
20-02-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

geen uit weg meer

ik ben gewoon erg terleur gesteld in mijn vader .relaties ik ben homo en te vaak teleur gesteld door relaties. het is dat ik zo veel om mijn moeder geef anders was de keuse heel makelijk. nu ben ik haar aan spreek punt. iedere keer dat uit komt dat hij haar bedonderd .en ik heb het van mijn moedder dat ik het aan voel wat gebeurt en dat is bij mij heel sterk. ik weet voel de dingen eerdan men mij ze verteld . dat kan ik niet verklaaren maar het is zo. en dat word mij allemaal te veel
Datum:
19-02-2007
Naam:
r
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

Mislukt....

Ik geef het op ik heb er geen zin meer in ben 22 en heb nooit egt een vriendin gehad terwijl ik er toch redelijk goed uitzie
dat is egter niet de reden dat ik er een eind aan wil maken ik heb gewoon zoon ongelofelijk minderwaardigheisdscomplex van mezelf dat kom door de volgende redenen
-geen egte vrienden
-nooit vriendin gehad
-allerlaagste opleiding wat er bestaat
-onsociaal ingesteld ik kan gewoon niet goed praten altijd erg stil en terug getrokken,terwijl meisjes valle op zelfverzekerde jongens die slim zijn ik ben precies het tegen overgestelde.

heb ook geprobeert positief instelling te tonen maar dat is zoo moeilijk
Ik heb gewoon zoon hekel aan mezelf het liefst hangde ik mezelf gewoon op maar daar ben ik te schijterig voor
het enigste waar ik voor leef is me sport karate maar hoelang kan ik het zo volhouden???

pff was het maar over

Datum:
19-02-2007
Naam:
Loser
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

meschien onder de trils van een trein

ik zit de hele dag na te denken of ik wel wil leven. en toen stond mijn besluid vast.
ik wou zelf moord plegen.maar toen vond ik deze sait ik en toen bedacht ik me dat ik het maar niet dee
Datum:
19-02-2007
Naam:
kim
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam

Ik ben een meisje van 23 jaar en ik ben sinds vorige maand verhuisd van Noord-Holland naar Drente. In Noord-Holland heb ik mijn vriend en enkele vriendinnen achter gelaten. Hier, waar ik nu woon heb ik niks, ik ken niemand, werk vinden lukt niet, ik voel me zo eenzaam, ook heb ik het gevoel dat ik geen luisterend oor heb aan mijn ouders, die proberen mij dan een schuld gevoel aan te praten met opmerkingen als: waren we maar nooit verhuisd en bla bla bla. Ik ben verhuisd vanwege familie gebeurtenissen/problemen. De familie van mijn moeder woont hier en mijn ouders wilden allebei erg graag terug naar Drenthe, en ik had weinig keus, want ook in Noord-Holland had ik weinig tot niks, meiden van mijn leeftijd wilden niet met mij omgaan omdat ik dikker ben dan andere meisjes, ik hou niet van r 'n b ik luister liever naar nederlandse muziek. Ik heb me altijd al alleen gevoeld, al van kleins af aan. Maar nooit is er iemand geweest die naar mij wil luisteren. De enigste op wie ik kan bouwen is mijn vriend maar die woont 200 kilometer bij mij vandaan en zie ik alleen in het weekend, en zijn ouders zijn tegen onze relatie dus ook dat beïnvloed onze relatie op een negatieve manier, door de weeks hebben mijn vriend en ik alleen maar ruzie, in het weekend is er niks aan de hand. Ik zie het leven gewoon niet meer zitten en ik denk dat iedereen in mijn omgeving beter af is zonder mij, ik heb het gevoel dat ik iedereen alleen maar tot last ben. Ik heb al een keer zelfmoord geprobeerd te plegen maar dat is mislukt, mijn ouders reageerden daar vrij laconiek op, ze maakten er grapjes over. Maar zien ze dan niet dat ik het echt meen?? Ik wil niet meer verder leven.
Datum:
19-02-2007
Naam:
Wendy
Leeftijd:
23
Provincie:
Drenthe

nooit gedagt

ik zelf heb er ook andrhalf jaar mee gezeten en weet dus ook goed hoe het is. mijn leven stond op zen kop. zag geen uitweg. wist alleen maar me zelf aftekraken. het begon alemaal al toen ik in groep5 zat van de basisschool. gelukkig dagt ik toen nog nie aan zelfmoord. sterker wist nie eens wat het was. groep8 was erg moelijk. ik ging met verkeerde mesne om! die juist de mensen waar ik bij wou horen slecht vonden of nie goed genoeg. het ging zo slecht met me ik was volkomen wasig. gelukkig ging het thuis wel allemaal goed. en had voor groep5 een onbezorgde jeugd niks aan de hand. kon doen en laten wat ik wou. maar ja! in groep 7 kreeg ik een vriendje. hijwas iets jonger dan mij. een maand ging het goed. toen kwam een maand wat me bijna de das om dee. hij woonde verweg en zag hem maar eens per jaar met carnaval.het was een groot knipperlicht. ik ging er bijna aan onderdoor. hij is 2 keer vreemdgegaan. en ik wist dat ik zo nie verder wou. ik zag op tv dat er veel zelfmoord werd gepleegd en ging er ook langsamerhand aan denken. ik was het beu. ik heb de tijd voor mezelf genomen en heb toen een vrienidn die de kinderen niet goed vonden aan de kante gedrukt. een hele opluchting voor mij. sinds een maand gaat het weer beter. maar het werd eiglijk nog erger. met gala op sgool. kon ik het nie meer houden en viel bijna om. ik moest steeds huilen en steeds vroegen ze wat erwas. ik werd gek ik begon te trille om me benen. en het werd naar mijn gevoel zwart. ik ben wel de hele tijd bij geweest. ik heb het hoog woord er uitgegooid. ik was opgelucht. eindelijk kon k weer verder. een week daarna kreeg ik grote ruzie met een vriendin die ook nog erg populair is. die week was het swaarst. omdat mijn ouders werkete van half10 tot 6 werkete dagt ik: asl ik me nou ziek meld maak ik me van kant. want me ouders zijn tog nie thuis. mooi het rijk voor me alleen. ik begon na te denke. warom comandeert ze me so. warom dit warom dat. de ruzie heeft een week geduurd dus voor mij genoeg tijd om er over na de denke. mijn ouders had ik al verteld dat ik nie meer wou leven. ik zat bijna met een mes op me keel teon ik ineens heel erg begon te huile. ik dagt i n meself doe nou doe nou!! maar van buiten waist ik dat het geen nud heeft. er zijn wel mensen die ik ermee pijn doe. me ouders me broertje me familie. me beste vriendin. het werd me duidelijk. ik moest verder leven. er begon een lichtje te branden. ik wist dat ik het zelf moet doen. en heb dus wat hulp gezocht met de kidnertelfoon enso.het werd me duidlijk en wist nu dat ik gewoon zwaar down was(lichte vrom van depressief) ik wist wat me te doen stond. leven zoals ik het zelf wil.

nu een maand verder heb ik een vriendje hij is ongeveer een jaar ouder dan mij. mijn vriendinne kraakte hem af enzijden steeds dat hij tuig is enso en toen was de emmer dus vol. mijn vriendin zji tegen me ik hoop dat het senll uitgaat. nou ik was woest. ik begon te tieren en te sgreeuwe tegen die vriendinne en zij dat ze zig besig moesten houden met zichtzelf en mij met rust moet laten. eindlijk wist ik de draad weer op te pakke. mijn zelfvertrouwen kwamen weer trug. mijn vriendje en ik hebbe nu een week verkering en hebbe al gezoend enso. het was hartsikke fijn. ik wist genoeg en weet dat ik me nie meer laat commanderen.

mijn leven deel ik zelf in. genoeg mensen om me heen en kan weer lachen. het was zo fijn toen ik me weer kon laten gaan. laggen. soenen vriendje.

SKIJT AAN DE HELE WERELD
mensen het leven is te kort het kkomt goed. het is jammer om je leven weg te gooien. het is moeilijk om je te realiseren. dat je weg wilt en heb me maar overgeven aan de gevolegen.

ik zie het leven weer vrolijk.
MET EEN PAAR MESEN KUN JE AL BLIJ ZIJN

mensen die zelfmoord willen plegen. zijn doorzetters. praat erover doe geoeg dingen.

ga nie als een zielig pietje op de bank zitten. heeft geen zin. ga een feestje bouwen. met wie maak nie uit ga dansen ga zwemme ga feesten. het leevn is te kort. GENIET

mensen die zelfmoord willen plegen ik ben jullie vriendin. ik weet al te goed hoe het is. je bent nie alleen je hebt MIJ.

mijn leven was een goot gat. zat geklemt en nu nu zie ik het leven zoasl ik het zlef wil. soms moet je dingen doen die je zelf nie eens wil. maar de opluchting is fijner.

IK BEN BLIJD AT IK HET NIE GEDAAN HEB!

onthou: KIJT AAN DE HELE WERELD.




ZET DOOR JE KOMT ER EGT WEL.

-XXX- Manon
Datum:
19-02-2007
Naam:
manon
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.