Levensverhalen (pagina 1496)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

my story

halo medeforumgebruikers.
Ik ben Ruben,en ik wil graag mijn verhaal kwijt.Om te beginnen doe ik dat maar hier aangezien ik alleen mijn ouders heb die echt hulp kunnen bieden,maar ze doen hun best wel.Maar het grootste probleem is toch nog wel ik heb geen echte vrienden meer,alleen schoolvrienden. En dat is exstra moeilijk omdat je niet echt iemand hebt die je helemaal vertrouwd. En ook erg pijnlijk is dat ik een hele kutjeugd heb gehad,en mijn ouders daar voor een groot deel de schuldige van zijn omdat ze mij naar een rotschool hebben gestuurd waar ik jaren ben gepest,vanwege mijn gehoorsapperaten.Maar ik mag het mijn ouders toch niet helemaal kwalijk nemen.Wat ook wel erg is dat ik nog nooit een echte lange relatie heb gehad ik en al 3 keer afgewezen uiteindelijk en het langse relatie was een maand.En 4 weken geleden was het ook weer raak het ging weer uit tussen mij en een meisje.
Vandaag nog had ik echt heel erg ruzie met mijn moeder,en ging toen naar Amsterdam toe en wou ook echt zelfmoord plegen ik heb het gelukkig niet gedaan.Maar ik voel me op een of andere manier niet meer gelukkig en wil echt niets meer. Ik vind het zo raar allemaal ik heb dingen gezegt tegen mijn ex over mijzelf waar ik spijt van heb. Maar zij zegt steeds zoek dan hulp.... Maar ik kan nog wel erg lang doorgaan over dit verhaal maar het heeft toch niet echt zin.

groeten van Ruben en iedereen veel sterkte met alles.Maar toch ik heb nog hoop en wil verder.
Datum:
21-02-2007
Naam:
Ruben
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

weet geen titel er voor

Woensdag 21 februari 2007


Hallo, mijn naam is kai ben 19 jaar en zit met een groot probleem... mijn ouders en familie hebben een haat/hekel naar homo's nichten/bi mensen

Ik zelf voel me voor bijde geslacht aangetrokken..

Dus ben je bi... zelf ben ik er niet mee eens ik wist het sinds mijn 15e.. nu heb ik 3 weken geleden een jongen leren kennen... die ook bi is en het klikte meteen... ik heb hem wel verteld dat ik liever had dat ik hem niet gekend had rede: dit zet alles op spel.. de frustratie word gewoon te veel en ben erg gestrest, ik weet niet hoe ik mijn ouders ga vertellen dat ik bi ben en dat ik voor die geen wil kiezen ... mijn besluit staat vast ik wil met hem en met niemand anders..maar ben gewoon bang dat de familie en me ouders mij zullen afstoten ... en dat wil ik niet.. ik denk zelf als ik me ouders zal vertellen dat ik bi ben en dat ik al 3 weken met iemand heb van zelfde geslacht dat ze gek worden... ik ben momenteel bezig met de opleiding beveiliger 2 dat schiet ook allemaal niet op 7 maanden gewerkt voor een uitzend bureau 7 manden geleden had ik mijn theorie examen van beveiliger 2 behaald, nu is het zo dat je nog een praktijk examen moet afleggen.. maarja dan moet je wel eerst zo veel uur stage hebben gelopen om je examen te mogen doen ... ik ben 7 maanden lang in de maling genomen.. de school had geen stage ares dus moest zelf verder zoeken.. ik heb zeker wel bijna 90% van alle bedrijven in de regio haaglanden en reinmond esolliciteert .. maar ja... het enige wat je te horen krijgt steets is een NEE WE HEBBEN GEEN STAGE MENSEN NODIG
- WE ZOEKEN MENSEN MET EEN DIPLOMA VOLLEDIG
- WE ZIJN OP ZOEK NAAR HBO EN GEEN MBO

dat allemaal samen
bij elkaar...dat maakt mij kapot ik ga er kapot van om het gevoel dat ik tegen mijn vrienden mot liegen dat ik met een dame heb die ik leuk vind terwijl me ouders er niks van weten.. ik weet niet hoelang ik dit spelletje moet vol houden..ik ga er kapot aan...

Mocht er iemand zijn, die mij advies kon geven of er met mij ovr kan hebben graag.. ik heb nu steets 1 ding voor me en dat is dat als me ouders er achter komen dat ik ze zo erg gekwetst heb dat ik het niet waard meer ben om te leven.. dat is nu mijn instelling, ik zou graag met iemand willen praten die weet hoe je zo iets moet aan pakken.

Goed hoe ben ik hier gekomen.. geen flauw idee ik heb maar wat in getikt op google...

Liever blijven leven dan je zelf van kant maken... maarhoe ik er nu over denk...heb ik gewoon geen andere keus ik zou er zo snel mogelijk met iemand over willen praten.

Met vriendelijke groeten, kai

Datum:
21-02-2007
Naam:
kai
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

zo alleen

hallo mensen, ik wil hier ook even schrijven omdat ik me zo alleen voel, had altijd een heel lief maatjuh en vriend, we waren elke dag even op msn even dollen en serieuze zaken bespreken, kom echt alles aan hem kwijt, maar msn is er niet meer voor ons omdat zn vrouw denkt dat we wat hebben, ik mis zo onze gesprekjes we smsen nog wel maar dat wordt ook steeds minder van zijn kant, ik raak mn maatje helemaal kwijt, ben er zo bang voor ik loop vaak met zelfmoordgedachten maar durf het niet maar IK VOEL ME ZO VERDOMDE KLOTENNNNNNNNNNNNNNNNN heb het gevoel dat ik beetje bij beetje wordt gedumpt, ik wil niet meer leven het doet zon pijnnnnnnnnnn
Datum:
21-02-2007
Naam:
anoniempjuh
Leeftijd:
44
Provincie:
Groningen

Waarom nog

Ik Ben Gandhi 20 jaar en heb simpelweg een kut leven. Voor mijn geboorte is mijn vader op de vlucht geslagen, en mijn moeder alleen achter gelaten. Op mijn 5e kreeg ik er een broertje bij, tijdens de zwangerschap van mijn moeder werdt bij haar borstkanker geconstrateerd. Hoe sterk me moeder ook was, alles ging fout. Hier door heb ik een zeer bewogen jeugd gehad. Na 4 jaar te leven met een moeder die niets kon, zelfs niet voor haar eigen kinderen zorgen... Dat deed ik. Kreeg ze het geluk; er ook nog huidkanker bij te hebben. Na 6 jaar overleed mijn moeder. Ik ging naar een pleeggezin dit was eigelijk de redding van een duivelse jeugd. Ik had mijn plek gevonden, de warmte deed me goed. Na 2 jaar overleed mijn pleegmoeder aan een hartstilstand. Hoe kan een jonge van amper 13 jaar dit verwerken. Nu ben ik 20 en leef alleen, studeer en verkloot alles. Me studie is niet wat het moet zijn, mijn sociale contacten zijn ver te zoeken. Elke dag vraag ik me nog af: "waarom nog" "waarom maak je dr geen eind aan" EERLIJK gezegd ben ik gewoon een schijterd!!

Wat heb je aan een leven zonder uitkomst.
Datum:
21-02-2007
Naam:
Gandhi
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

ik weet dat het niet kan maar toch, zelfmoord zou alles oplossen

zo als ik het zei in de titel ik weet dat het niet kan maar zelfmoord lijkt soms wel een oplossing. Volgens de psycholoog heb ik last van de verschillende trauma uit mijn kindertijd en jeugd die door de dood van mijn enige bondgenoot, mijn vader, naar boven zijn gekomen.
ik voel me sinds zijn dood alleen op de wereld, gekke is dat ik prachtige kinderen en een lieve man heb maar toch is er niemand die is over gebleven van vroeger die weet hoe het was thuis.
de herinneringen komen en gaan en er is niemand met wie ik het delen kan. dan verlang ik om te sterven net als hij, omdat ik alleen nog pijn lijd iedere dag en knokken moet en hij die eeuwig rust.
ik kijk naar mijn kinderen voor hun blijf ik leven. ik moet hun opvoeden dat is mijn taak. iedere dag hetzelfde gevecht maar ik blijf leven.
Datum:
21-02-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

Constante leegte

Ik heb wel eens aan crystalhealing gedaan. Aan de hand van je pasfoto schetste de healer dan jouw profiel, met wat de eigenschappen zijn die een storende factor kunnen zijn in je leven. In de uitleg stond dat ik teveel resoneerde uit mijn omgeving, en dat maakte ook dat ik mijn eetstoornis nodig heb om te kunnen overleven.
Vanaf mijn 9e ontwikkelde ik een eetstoornis, en ik heb er nu al 14 jaar last van. 14 jaar loop ik rond met een last, met een psychische en fysieke last van continu eten en overgeven. Overgeven tot ik gek en suf word.

Door mijn eetstoornis ben ik heel onzeker geworden. Aan de ene kant is de eetstoornis mijn buffer tegen alles in het leven. Als ik boos ben, dan eet ik, als ik verdrietig ben, dan eet ik. Als ik blij ben, eet ik. Ik voel me een buitenstaander in het leven.

Vaak ben ik dood jarloers op meiden/jongens die vrienden hebben. Die mensen hebben die om hun geven. Die hun bellen om te vragen hoe het gaat. Die in het weekend bellen om wat te spreken.
In het weekend voel ik me leeg, onbemind en geisoleerd. Ik vraag me constant af wat er mis is met mij.

Op het eerste gezicht lijkt het goed met me te gaan; ik zie er okay uit, ik doe een leuke studie, ik heb een vriend, .. maar ik mis vrienden. Alleen ik heb het idee dat mensen me toch niet leuk vinden. Dat ze me oninteressant vinden.

Afgelopen maand heb ik een miskraam gehad. Daardoor was ik aangekomen, en dat is de hel voor mij. Mijn minderwaardigheidsgevoel kwam in volle hevigheid terug, en ook was ik een maand lang bloed aan het verliezen.

Ik ben in een zwart gat gevallen, en ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben continu gestresst, verdrietig, depressief, onzeker, gevoelig, lichtgeraakt, en alles.
Ik weet dat ik niet dood kan gaan, omdat ik weet dat ik het verdien om een goed leven te hebben.

Ik heb soms gewoon het gevoel dat ik het niet heb getroffen met vrienden/situaties/ in mijn leven. Ik voel me zo vaak een slachtoffer van alles.

Ik wil niet zo'n passief zielig persoon meer zijn. Maar juist actief, assertief en positief zijn. Ik weet dat de intrinsieke ik goed is, ik weet dat ik veel te bieden heb, maar het lijkt alleen alsof anderen dat niet inzien. Ik doe heel erg mijn best om te leven en te overleven. Ik doe mijn best om aardig gevonden te worden. Ik doe mijn best om inhoud te hebben, om iets te vertellen te hebben.
Ik doe mijn best om een toegevoegde waarde te zijn voor iedereen die mij kent. En toch lijkt het allemaal niet beklijven. Alsof ik onzichtbaar ben. Alsof mijn waarde niet voldoet.

Ik ben zo moe, zo op, zo uitgeput.
Datum:
21-02-2007
Naam:
Tralalaa
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

Ik Wil Ver Weg...

Ik Wil Met De Tijd Spelen, Aan de wijzers rammelen, Ik Wil Doordraaien, Ik Wil Ver Weg Van Hier, Dit Alles , Iedereen, Veel Geld En Dan Weglopen, Hier Niet Meer Zijn, Ik Voel Me Zo Minderwaardig, Iedereen Blijft Maar Zeggen Dat Ik Mooi Ben Maar Het Is Een Grote Leugen, Ik Haat Mijn Ouders Ik Wil Bij Geeneen Van De 2 Meer Wonen Ik Wil Weg Van Allebei, Ik Ben Alleen, Niema
Datum:
21-02-2007
Naam:
L.
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Stupid

Ik ben 1 jongen, die vaak ruzie heeft enzo.
ik rook,steel en ben vaak nogal snel agressief .
dat zijn al 3 problemen..
maar het grootste probleem is :
ik snijd.. vaak nogal bij het kleinste dingetje wat er gebeurt in mijn leven..
ik heb 1 vriendin.. die zegt dat ik ermee moet stoppen... maar dat kan ik niet! het gaat gewoon vanzelf... ik moet eigenlijk haar raad opvolgen,
maar dat doe ik niet omdat ik het niet kan...
ik ben gewoon verlsaafd...
Datum:
21-02-2007
Naam:
Stupif
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Ja, dat wil ik.

Ik wil gewoon niet leven, ik maak het me te moeilijk en daardoor wil ik het niet meer. Iedereen kan alles voor me doe of zeggen, maar als mensen aardig tegen me zijn vind ik dat ik dat niet verdien omdat het mn eigen schuld is. Het is echt mijn eigen keus zo te leven, iedereen die me helpt die begin ik te haten. Ik krijg altijd rare gevoelens bij aardige personen omdat ik ook zo aardig wil zijn. Ik heb mezelf naar beneden gehaald als ik aardig was, en nu doe ik dat automatisch ook bij anderen. Ik wil niet dat ik ze pijn doen daarom haal ik ze in mijn eigen hoofd naar beneden. Ik was bang mezelf kwijt te raken en heb dit ook bij mezelf gedaan. Alles wat iets voorsteld in mn leven raak ik kwijt. Daarom wil ik niet dat anderen wat voorstellen voor me. Ik ben misbruikt toen ik nog jong was, daarvoor voel ik me heel eenzaam en niemand past bij mij. Ik heb overal vooroordelen van omdat ik bang ben dat er iets negatiefs in mensen zit dat mij kan kwetsen. Ik denk dat ik nooit normaal kan leven, gewoon omdat ik het niet meer wil. Dit komt omdat ik teveel dingen heb laten liggen om te verwerken. En nu ben ik voor altijd zoals ik nu ben en het wordt alleen maar slechter. Met iedereen gaat het vaak goed om me heen, en ik kan het niet verdragen... ik wil wel veranderen maar ook weer niet, ik ben bang dat als ik mn best doe ik het tegen mezelf ga gebruiken.
Datum:
21-02-2007
Naam:
RRR
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik doe volgens me ouders alles fout..:S
Nd ze maken me altijd zwart op school bij fam dus Drm..!!
Datum:
21-02-2007
Naam:
Ang3l
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.