Levensverhalen (pagina 1495)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

.

Je gelukkig voor doen voor anderen je pokerface opzetten terwijl je diep van binnen verdriet heb.
Je best proberen te doen om die perfecte persoon te zijn die mensen graag willen zien.
Maar toch niet je doel bereiken.
Zo leef ik de afgelopen 2 jaar.
keer op keer probeer ik mijn leven op te maken maar verknal ik het weer.
Het moeten horen at je moeder je haat en dat ze je weg wilt hebben in het huis.
De problemen binnen het gezin word alleen maar door mij bezorgt hoor ik dan.
Ik weet niet meer hoe ik mijn verdriet en pijn kan weg halen.
En daarom de gedachten zelfmoordzou iedereen een oop moeite en tijd besparen als ik er niet meer ben.
Maar waarom durf ik het niet.
Datum:
23-02-2007
Naam:
Chemene
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Aan het lijntje gehouden...

ik word al weken aan het lijntje gehouden..
Het geeft me echt veel verdriet, ik wil liefst dood omdat ik niet de nut meer ie vanhet leven.
elke keer probeer ik het weer, en steeds gaat het mis..

iemand een idee hoe ik dit kan veranderen..? anders zie ik het niet meer zitten..
Datum:
23-02-2007
Naam:
Arco
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Vreselijk

De dag dat ik thuis kwam met mijn eerste rapport van het hoger onderwijs was vreselijk. ik durfde het niet aan mijn ouders te vertellen. Ik dacht, er is maar 1 uitweg om dit te ontvluchten, zelfmoord plegen. ik had een brief geschreven over hoe ik me voelde, en ging naar zolder. ik had een touw meegenomen en was van plan me op te hangen. Daar stond ik dan, met het touw rond mijn hals. De tranen rolden over mijn wangen. Toen zag ik de beelden van mijn mama, en grootouders, mijn vriendinnen en vrienden en ik kon het niet.
Gisteren was het weer eens ruzie over school, en toen heb ik het gezegd, "ik zal mezelf ophangen, dan zijn jullie van mij af" zonder dat ik het zelf goed besefte, had ik gezegd wat ondertussen al jaren door mijn hoofd speelt. Ik had er dadelijk spijt van. Mijn mama begon te wenen, en mijn papa geloofde me niet. Hij zei zelfs, doe maar, mij interesseert het niet. Ik heb mijn mama moeten beloven mezelf nooit iets aan te doen. Maar dat kon ik niet. Ik voelde me zo slecht dat ik het eruit had geflapt. Ik had het nooit willen zeggen, maar nu... Vandaag stond ik op en ik hoopte dat het allemaal een grote nachtmerrie zou zijn, maar jammer genoeg is het dat niet. Mijn mama is nu werken, en papa is thuis. Hij praat niet meer met mij. Hij zegt dat ik gewoon aandacht wil. Was het maar waar, hij heeft geen idee wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Ik heb hem gisteren ook wel erg geraakt omdat ik heb gezegd dat het zijn schuld is omdat hij me altijd uitmaakt voor dom wicht, lui gans, ... Zulke dingen raken mij nu eenmaal, wie zou dat nu niet raken. Ik voel me echt vreselijk, er is een grote leegte in me, die maar niet gevuld kan worden, wat ik ook doe....
Datum:
23-02-2007
Naam:
Eef
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

alles waar ik gelukkig van wordt ontglipt me

Totdat ik een jaar of 12 was ging alles prima met me, ik heb een heerlijke jeugd gehad maar vanaf het moment dat ik naar de middelbare school ging ging het mis.
Ik kom van een klein dorp en aangezien daar geen middelbare scholen waren moest ik ongeveer 1 uur fietsen voor de dichtst bijzijnde school.Ik werd daar enorm gepest en van die zelfverzekerde meid was al vrij snel niets meer over, na 2 jaar wisselde ik van school en daar ging het beter al probeerde ik me zoveel mogelijk onzichtbaar te maken , toen ik 16 was ging ik voor het eerst uit ik had toen enkele vriendinnen en alles leek weer beter te gaan, tijdens het uitgaan werd ik verkracht, ik werd daarvoor geholpen bij het riagg, mijn schoolprestaties gingen achteruit en ik stopte met mijn opleiding, later heb ik dit op avond school afgemaakt.
Toen ik 19 was kreeg ik mijn eerste vriendje, ik was enorm verliefd en al had ik nog steeds veel problemen op sexueel gebied ( hiervoor werd ik nog steeds bijgestaan door het riagg) alles leek verder prima te gaan,ik starte mijn eigen zaak op en dacht met veel plezier aan de toekomst. ongeveer ander half jaar geleden ging ik mijn vriend als verrassing van schiphol halen toen hij terug kwam van een zaken reis, hij had me niet verwacht , dat was duidelijk want hij inplaats van alleen te zijn was hij samen met een van mjin beste vriendinnen, ze bleken al maanden een geheime relatie te hebben, mijn wereld storte totaal in.Na enkele maanden van verdriet begon ik aan een nieuwe start.
Ik kreeg een nieuwe vriend ,ondanks dat ik de pil gebruikte werd ik zwanger van hem en toen ik hem dat vertelde wilde hij niets meer van me weten, uiteindelijk besloot ik ondanks dat ik daar veel verdriet van had het kindje weg te laten halen.Ik heb hier nog steeds erg veel verdriet van en voel me enorm schuldig.5 maanden geleden leerde ik een leuke man kennen en al snel hadden we een relatie, enkele weken terug vertelde ik hem over mijn verleden( de verkrachting en de abortus) hij maakte het 2 dagen later uit want hij had geen zin in een vriendin met bagage en hij was bang dat ik door abortus te laten plegen minder kans had om kinderen te kunnen krijgen.
Na een goede start met mijn eigen zaak heb ik deze week te horen gekregen dat ik mijn zaak zal moeten sluiten, het pand dat ik gehuurd heb gaat tegen de vlakte voor nieuwbouw, door de moeizame economie van de laatste jaren heb ik geen reserves op kunnen bouwen en een nieuw pand huren kan ik dus niet betalen , zeker niet omdat er dan ook zeer veel verbouwd zal moeten worden.
Ik heb ondanks alle tegenslagen altijd gedacht dat na regen zonneschijn komt maar ik zit er nu helemaal doorheen, oon relatie lijkt voor mij niet meer weggelegt want ik heb totaal geen vertrouwen meer in mannen,ik durf niet meer over mijn verleden te praten omdat ik doodsbang ben om erom veroordeelt te worden maar het achterwegen laten is ook geen mogelijkheid omdat vrijen voor mij nog steeds een probleem is.Ik heb altijd al mijn energie in mijn werk gestoken omdat me dat altijd gelukkig maakte, maar nu zal ik ook dat snel kwijt raken.En mijn allerbeste vriend , degene die me overal in hielp heeft sinds enkele maanden een nieuwe vriendin en hij heeft nu aangegeven dat ie van haar niet meer met me om mag gaan omdat ze z´n hechte band tussen een man en vrouw niet normaal vind, hij moet van haar kiezen en omdat hij met haar verder wil kiest hij voor haar.Of ik alsjeblieft geen contact meer op wil nemen?Alles waar ik gelukkig van word ontglipt me en ik zie geen uitweg meer.
Datum:
23-02-2007
Naam:
christen
Leeftijd:
28
Provincie:
Drenthe

Pijn aan me hoofd.

Mijn ouders mishandelen mij, als ik me huiswerk lager dan een 8 scoor, meestal lukt dit, maar af en toe niet, en dan voel ik me zo ongelukkig, want ze slaan me met de riem, op me billen. ik wil af en toe echt zelfmoord plegen
Datum:
22-02-2007
Naam:
joep
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

ontroost baar

Na 24 jaar getrouwd zegt mijn vrouw ik ga weg bij jou .mijn wereld stort in ontroost baar en wanhopig we hebben eigenlijk alles huis tuin boompje etc.in de loop der jaren hebben we veel tegenslagen gehad maar ik dacht dat het de laatste 2,5 jaar beter ging samen problemen bijna weg.
als een donder bij heldere hemel kwam ze met het nieuws.
ik ben kapot functioneer niet meer. er samen over praten gaat niet ze wil niet meer .voor mij heeft het leven geen zin meer als ze echt doorzet.
normaal ben ik iemand die niet met emoties tekoop loop maar nu jank ik op elk moment en om de kleinste dingen.
Ik maak er echt een eind aan als ze gaat.
Ik hou van haar met mijn leven en dat al 27 jaar
Datum:
22-02-2007
Naam:
Huib
Leeftijd:
44
Provincie:
Zuid-holland

kan het niet meer aan :(

augustus 2005 toen begon het allemaal, mijn vader werd depressief mijn verlede kwam naar boven, spanje was nog nooit zo lang en saai. Ik was op. Toch heb ik tijdens de daarop volgende maanden me sterk gehouden en mijn vader opgevangen. heb hem persoonlijk begeleid, wat moest ik anders doen, ik luisterde gaf hem raad, was maar 18 j. Vrijdag 11/11/2005: smorgens werd ik wakker van ruzie, hij en mijn stiefmoeder, zij bedroog hem, mijn broertje van 3j kwam wenend aan mijn bed zitten, hij had bang, ik nam hem in bescherming, tot ze razend mijn kamer binnen kwamen, ik deed alles mis, ik deed niets goed, ik was 18j amper of zelfs geen vriendje, offerde alles op om voor mijn broertje t zorgen, ging amper of niet uit. Deed alles voor hun. bleef nachten wakker om hen op te vangen en ineens was ik de schuldige, ben thuis vertrokke, kon het niet meer aan. Om 17u s'avonds kreeg ik pas telefoon van mijn papa, hij verontschuldigde zich, hij zei dat ik me maar moest ontspanne dit weekend en ik zag hem zaterdag wel in de discotheek waar hij werkte en als ik hem nie zag, dan was het zondag, hij sloot af met 'katteke, kzie je graag en tot zondag e meid' wie ziet daar nu afscheid in? ik niet. vrijdagnacht om 02.00 kreeg ik telefoon mijn vader was smiddags gaan lopen met zelfmoordplanne, niemand contacteerde mij, sinds 16 u waren ze hem al aant zoeken, hij had nog gebeld naar mij, waarom belde ze nie vroeger miss kon ik hem wel tegen houden... heel de nacht was ik wakker, belde hem smeekte aan zijn voicemail om op te pakke, om naar mij te komen ik zat bij een vriendin, om te prate... ik heb me verontschuldigt, geweent, alles.. maar allemaal tervergeefs, zaterdag 12/11/2005 rond de avond ging ik naar huis, was nog geen 10min thuis of de politie stond voor de deur, mijn stiefmoeder had me laten buiten zetten, ik mocht niet meer binnen en van papa? was er nog steeds geen spoor. waar moest ik heen? wat moest ik doen? ik trok bij een tante in achter de hoek van mijn ouderlijke thuis. Die avond ben ik naar de discotheek gegaan waar hij werkte mijn laatste hoop dat ik hem miss zag of tegenkwam, miss zocht hij contact, maar niets... geen teken van leven.. zondag ben ik tegen de wil van iedereen toch maar eens thuis gaan kijken, er lag een briefje, 'ik wil antwoord, ik wil een eerlijk antwoord' zijn geschrift op wat wilde hij antwoord? van wie wilde hij antwoord? heb naar de politie gebeld, de zoekactie was weer gestart naar hem, miss was hij in de buurt, ik had hoop ik zag een einde aan mijn pijn, hij leefde nog ! savonds kreeg ik bezoek bij mijn tante, de politie, ze hadden hem gevonde, maar hij was dood, het wass hem gelukt, kon het niet gelove, stond er alleen voor, hij heeft me in de steek gelaten, de komende weke had ik geen tijd, om na te denke moest alles regele want e rest liet me ook in de steek en wou niets meer te maken hebben met mij of mijn vader, kging kapot, tranen stroomde. heb afscheid kunnen nemen, maar nu jaar later heb ik het nog niet laten gaan, alles blijft zich opstappele, woon nog steeds bij mijn tante, maar ben niet gelukkig, heb nog verkrachting mee gemaakt, zwarte sneeuw gezien, verdriet gehad, niemand die me begreep, werk om te vergete, belast mijn eigen lichaam, eet amper, van 117 kg naar 58 kg nu, niemand merkt het, en nog schelde ze me uit hier thuis, voel me eenzaam, verlate en nutteloos, kan niet meer, ben op, kapot, weet niets, wil niets, kan het niet meer, denk vaak aan zelfmoord maar heb geen moed, ach ja moet verder gaan, alleen hoop ik dat iemand optijd er zal zijn om met me verder te gaan, want alleen duurt het niet meer lang, en kunnen ze mijn begrafenis regelen....

xxxxxxxxxxx
Datum:
22-02-2007
Naam:
katteke
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Geen Leven Meer GEAK,!

Hallo alemaal

Ik zat op basisschool groep 2, me ouders gingen schijden, eind groep 2 gingen we verhuizen naar een ander dorp wel nog gewoon in gelderland mama had een nieuwe man.
Ik moes naar een nieuwe school, begin groep 3, had nog geen vriendinen geen vrienden stond aleen op het schoolplein ik kende 1 meisje uit groep 2 dat was toevalig een nichtje van de nieuwe man van mama daar ging ik veel mee om naar school oder school kon dat niet want zij zat in groep 2 nou groep 4 kreeg al beetje vrienden maar daar begoin het gepest al en het buitengesloten al ik ben blijfen zitten ik kon me niet meer consentrere dus bleef ik zitten, weer andere kinderen weer nieuwe geschichten dat ging wel wat beter want ik kwam bij dat 1e meisje in de klas die ik kende groep 5 peste werd nog erger en aleen maar door dome jongens uit de klas groep 6 had 1 beste vriendin die bleef sitte het pesten werd ngo erger in groep 7 ben ik er agter gekomen dat ik bi ben nou daar werd ik weer heel erg om ge pest dat was dus egt niet leuk aleen maar om dat je bi bent nou ja ik vind het maar dom, maar ja moeten hun self weten het pesten werd iniedregeval NOG ERGER! ik had gewoon geen leven meer toen d8t ik al aan sm ook al wist ik niet helemaal 100% wat dat was, nou sit ik in groep 8 word nog steeds gepest buitengesloten uitgescholde enz ik had een beste vriendin naja nu rusie mee daardoor heb ik weer rusie met de hele klas dat is egt heeeel moeilijk ik heb pille geslikt ik heb gesneede ik heb zm poginge gedaaan niks helpt en NIKS , ut enige wat ik dnk dat helpt ik gewoon meteen BOEM selfmoord, me mama en papa en stief mama en stief papa en me broertjes en stief broer sulle me mischien wel missen maar dit is gewoon btr voor mij veel beter!
Nou ligt me oma op streven is me vriendje bijna 1 jaar dood is susje vn me vriendje die byna 1 jaar dood iss ook dood heeft ook zm gepleegt ik weet wel dat er best veel kinderen voor mij zijn enzo en nou vooral in dese moeilijke tijden maar toch heb ik het moeilijk en toch wil ik dood! en dat blijft zoo vandaag ben ik de heledag aleen thuis duss mischien is vandaag een goede dag om er een eind aan te maken,!
doeii xx mij
Datum:
22-02-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

sneiden

ik ben een meisje van 12 jaar en er is veel gebeurd in me leven te veel mij betreft
me ouders gingen snijden enzo...en daardoor bne ik erg deprie..geworden alles om me heen boeit me nix meer
en ook mezelf niet drm snij ik mezelf ik kan om die reden ook geen T-shirt aan want anders zie je alle littekens maar ik kan het gewoon niet meer aan het word me te veel maar ik vertrouw ook niemand meer ik moet namelijk 1 keer in de week naar een psichie om erover te praten maar het word daardoor erger drm wil ik weg van de wereld van de aardbol maar me vriendinnen willen ook Z.W. plegen en met 1 ben ik al bijna 9 jaar vriendinnen dus ja als zij gaat ik het zoieso dat ik meega maar ik weet al waneer en hoe ik het wil doen ik wil het bij het viadukt doen daar kom ik elke avond me die 2 vriendinnen ik heb hun alleen want niemand begrijpt me en ik ben bang voor iedereen die me littekens ziet en vooral voor me stiefmoeder
HELP ME!!WAT MOET IK NOU...
Datum:
22-02-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Ik weet het niet meer

Hallo allemaal.
Ik kwam toevallig op deze site, en daarom zet ik Mn verhaal hier neer.

In klas 2 had ik nogal een groot probleem, en ik was toen erg depressief geworden, na een tijd dacht ik steeds aan zelfmoord. Later in het jaar ging ik met de vertrouwenspersoon praten, wat me erg goed deed, maar elke keer als ik weer alleen was voelde ik me weer eenzaam en verdrietig. Één keer heb ik met een psycholoog gepraat, maar dat had niet geholpen, hij zag niet hoe slecht het met me ging en hij merkte het helemaal niet. Dus ik was helemaal gestopt met praten en toen hadden we dus zomervakantie. Toen voelde ik me weer redelijk oké. Ik zag het plezier in het leven weer. In september moesten we weer naar school. En ik ging dus naar een ander gebouw, omdat ik naar klas 3 ging. Het begon meteen al slecht, want ik kon maar niet aan deze nieuwe school wennen. Na een tijd was ik gewoon helemaal verdrietig en ik voelde me steeds eenzaam.

Thuis heb ik soms ook problemen met mijn vader, want soms doet hij zo raar tegen me en scheld hij me uit voor van alles. Tijdje terug had ik hele erge ruzie met hem en hij had me geslagen, toen mijn moeder er mee ging bemoeien kregen hun ook weer ruzie. Paar weken terug kregen mijn ouders ruzie, en ik werd er gek van, want ze hadden de laatste tijd steeds ruzie. Mn vader kwam boven en ik zat achter de pc, hij begon mij opeens uit te schelden, en ik wou hem dingen uitleggen, maar hij schold maar door, ik werd boos en begon te schreeuwen. Hij pikte dat niet en sloeg me, ik wist niet meer wat ik moest doen, en ik kon alleen maar heel hard huilen. Mn moeder kwam naar boven rennen en ze begon te schreeuwen tegen Mn vader. Toen kregen hun nog meer ruzie en mijn vader schold nog gewoon door tegen mij. Mn moeder trooste me, en ik wou echt weglopen, mn vader ging eindelijk uit mijn kamer. Ik pakte mn schoenen en ik stond op het punt om echt een einde aan dit leven te maken. Of ik zou in iedergeval weg uit dit nare huis. Weg van alle problemen. Weg met de trein naar een andere plaats of wat dan ook. Het kon me niks schelen als ik maar weg was. Mn moeder had me tegen gehouden, en ik voelde me toch nog heel verdrietig. Ik kan sowieso niet goed met Mn ouders praten, dus ik heb dit ook nooit uit gepraat met mijn vader. Nu gaat het best wel goed thuis, maar niet met mezelf. Ik voel me nog steeds verdrietig en op school verpest ik alles. Ik heb gewoon geen zin meer in dit leven en het liefst wil ik er een eind aan maken. Maar er is iemand die me tegen houdt, een onzichtbare hand die me niet toelaat tot zelfmoord. Ik kan het ook niet, ik kan mn ouders, broer, andere familie en mn vriendinnen niet laten stikken. Ik wil ze geen verdriet doen, maar ik weet niet of dit nog lang volhoudt. Over een tijdje heb ik weer een gesprek met iemand en ik hoop dat het helpt, ik wil ook blijven door praten zodat ik weer de oude word. Want zoals ik nu ben is niet zoals ik hoor te zijn. Ik heb toekomst dromen, net zoals alle andere kinderen en die wil ik ook echt waar maken, als ik maar weer mezelf word.

Dit was Mn verhaal.
Datum:
22-02-2007
Naam:
***
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.