Levensverhalen (pagina 1493)

Mijn hele leven heb ik al het gevoel dat ik moet vechten tegen de maatschappij en mijn eigen directe naasten.
Na een zware pijnlijke jeugd, voel ik me vervormd en ik kan maar niet de juiste weg vinden in mijn leven.
Ik heb al diverse banen gehad, maar ik kan het nooit lang volhouden en ik heb steeds het gevoel dat ik faal.
Ik kan met weinig mensen daarover praten laat staan dat ze me begrijpen en ik ben gewoon moe echt moe.
Ik heb geen zin meer om elke dag maar weer te moeten vechten en mezelf anders voordoen te doen.
Verder ben ik het gewoon zat om telkens weer ik de zeik te worden genommen door derden als je ver voor die personen bent gegaan.
Die eeuwige pijn wil ik niet meer voelen

Ik ben iemand die niet over mijn problemen kan vertellen, dat zit in mijn genen, het kan ECHT niet. Hierdoor verneuk ik mijn eigen leven, wat nog niet zo erg is vindt ik. Maar ik verpest het vooral voor anderen met wie ik dan toch een sociaal contact heb: mijn (nep)vrienden. Zij helpen mij niet omdat ze niet weten dat ik een probleem heb, ik durf en kan het ze echt niet vertellen en dan gaat t mis: ze haten me nu. Ik drijf mezelf in een hoekje en iedereen zegt dat ik er maar over moet praten met de desbetreffende personen. Hier loopt het vast en daardoor heb ik mijn lieve vriendin helemaal verdrietig gemaakt. Ook zij haat mij nu. Ik maakte het uit als uitbarsting van de problemen die ik had die ik nooit heb verteld. Al haar en mijn vrienden weten wat er is gebeurd en haten mij. Ook zei zeggen dat ik er gewoon over had moeten praten. Als ik zeg dat ik dat niet kan noemen ze mij zielig en nog veel ergere dingen. Schelden doet geen pijn schijnt hier niet niet als pep-talk gebruikt te kunnen worden. Wat ik wil is dat alles weer goed was zoals eerst, dat niemand met mijn problemen te maken had op sociaal gebied. Door me op 1 lieve persoon te richten heb ik mezelf klem gezet. Doordat ik het heb uitgemaakt haat echt iedereen me die ik goed ken. Er rest mij nog 1 ding: al deze voor mij eerst leive mensen te verlossen van mijn verneukingen in de toekomst, want er is niets te doen om het goed te maken en dat kan ik zelf niet. Ik hoop dat de hele wereld dit leest en mij haat, want dat verdien ik met mijn domme kop... Hans Boender, Pax Christi College te Druten

Ik ging naar de brugklas en mijn vriendin (Dat dacht ik teminste) zei dat zij veel beter was dan mij en dat ik maar een trut was, en ze ging over mij roddelen. Nou ik begon toen ook slecht over mezelf te denken 'Ik ben eigenlijk best wel dom', Wat doe ik nou goed, niks toch.' En ik kon me niet meer zo goed consentreren op mijn huiswerk. En ik begon mezelf te snijden om weg te komen van de pijn. Opeens werd een meisje die ik kende 2 keer verkracht en ging aan drugs ik wist nregens vanaf. En op een gegeven momment moest ze van school af, ik was daar zo verdrietig om dat ik nog erger ging snijden. Maar mijn pijn ging niet weg. En toen hoorde ik dat een andere vriendin van mij Zelfmoord wou plegen. IK moest haar allemaal uit het hoofd kletsten maar dat ging niet goed. En mijn cijfers waren ook rampzalig,, allemaal onvoldoendes Omdat ik alleen mijn gedachten niet bij school kon houden. Nou mijn ouders waren boos, ze denken dat ik er te slecht voor ben, maar ik kan mijn hoofd er gewoon neit bij houden. En twee anderen meisjes die gebruiken mij gewoon. Ik weet echt niks meer te doen, alles gaat fout. Als het leven zo is hoeft het voor mij niet meer, ik voel me zo leeg, zoveel pijn, ik zie geen toekomst voor mezelf. En mijn ouders zeggen durf ik niet. Wat moet ik doen, ik wil het liefst dood.

men vriend (17) is aangereden een paar maanden geleden ik treur er nog steeds over zelfmoord denk ik al maar iedereen zal me missen help me plz

Wat ik nu gaat zeggen is voor mij een hele grote stap, want ik heb er nog nooit over gepraat in mijn leven

Eerst moeten jullie een klein beetje achter grond informatie weten. Over het gezin waarin ik opgroeide. Zij hebben mij zo goed mogelijk opgevoed, zoals hun het
beste achten. Ik ben in een heel beschermd gezin opgevoed, en hoewel mijn moeder het het beste bedoelde, ze probeerde me altijd voor mijn fouten te behoeden. Zo leerde ik dus eigenlijk niet hoe het er in de grote boze wereld er aan toe ging. Ik was ook een echte puber, en ik herinner me, voordat ik thuis wegging dat ik altijd
problemen had met mijn moeder. Of dat nou aan mij lag of aan haar weet ik eigenlijk niet, maar het leek of ik niks goed meer kon doen. Misschien was dat ook zo. Ik weet het echt niet meer.
Al heel jong was niet op een normale leeftijd en
ook niet op een normale manier. Het werd en soort rode draad door mijn leven.

getekend voor de rest van mijn leven
ik ben vanaf 7 jaar sexueelmisbruikt door meerdere personen(in de familie) ik
heb altijd het idee gehad dat mijn schuld was, ik heb mijn mond gehouden want ik was alle tijd bang geweest. Bij mijn contacten met mannen in mijn pubertijd leek het altijd over seks te gaan of daarop aan te komen ik kan dan ook niet begrijpen dat mensen dat kunnen doen.. Ik herinner me wel, dat ik het eng en vreemd vond.
Het was meer geestelijk misbruik, dan seksueel hoe ze met mij praten en doen net als het spel is en dat ze me laten weten dat niks aan de hand is
Vanaf dit tijd heb ik geleerd dat ik moet me zelf gaan beschermen maar dat was alle tijd moeilijk voor me ik was te zwart ik wist het dat me andere familie wisten iets van maar ze deden niks voor me
ik vraag me nog steeds af waarom ik er waren heel mooi vrouwen daar en volwassen ik heb veel me familie gehaat en nog steeds speciaal me moeder omdat ze heeft me niet beschermd. Ze deed haar best allen om geld en voeding voor ons maar dat wou ik niet van haar ik wou ooit dat ik me moeder kun knuffelen nog steeds heb ik nooit in me leven gedaan IK heb geen hekel aan de mijn moeder en mijn familie van mijn vader kant maar wel heb ik meer respect voor een hond dan voor hem
ik haat mijn familie want door hun haat ik me zelf, ik haat mijn moeder doordat ze mij niet begrijpt,en nooit me bescherm heeft ik haat me vader omdat hij niet een echte man is, ik haat veel, van me kleinste tot het vaandag de pijn groeit met mijn
ik worstel veel met mezelf en met wat er allemaal is gebeurt...
ik weet nog goed toen ik het tegen mij moeder vertelde.
ik was 12 jaar en kon niet slapen heb het haar toen vertelt maar ja het was niet zo belangrijk voor haar tot de dag van vandaag hebben we daar nog ruzie over...
Zonder toestemming ben ik gevlog naar noord Irak bij ouders van me moeder . me ouders waren heel kwaad op me en toen had ik heel grote straf
Ik had bijna nooit me vader gezien hij was 7 jaar in het cel en daarna was die elke dag met een andere vrouw in het Irak
Op die tijd was 10 jaar geworden ik was blij dat ik weg was want ik dacht dat ik klaar ben van me opa. En me ooms en daar was van plaat seksueelmisbruik was misbruik. Ik heb elke dag klappen gekregen. Ik kan me zo goed alles herinneren het lijk net als alles wat het gebeurd is dat het vaandag gebeurt is. In jaren 1999 zijn wij naar NL gevlogen
toen wij bij me vader waren in den haag ik was bijna 13 maar ik lijk het heel jonger en me vader weet nog steeds niet wat is mij echte leef tijd . me vader heeft me in NL 14 jaar gemaakt dus het is ook zo gebleven

na drie maanden ben ik naar school gegaan de eerste dag was ik verdwaald
de politie heeft me naar thuis gebracht en ging met me vader praten na de dat de politie weggegaan is me vader ging me meer dan uur me slaan met die riem van hem broek. Me vader was zelf moe van geworden en me moeder stond te kijken met me zus& broertje niemand kont iets voor me doen. Me vader heeft meer dan twee weken vrij genomen voor me van het school op die tijd. Want ik kon niet bewegen van het pijn Van af me jong wou alle tijd normaal leven hebben en vrij held gekregen maar met me vader was nog moeilijker en uiteindelijk heeft die ook me verkracht plezier zelfde manier van me opa en me ooms, ik mocht niks behalve school en dan thuis ik kon niks doen en heb ik ook niks gedaan tot wij naar drachten verhuisde en daarna naar Groningen mij vader blijf door gaan met de aanraken. Toen ik 15 jaar was me vader in een keer heel lief met me ging te niet meer me slaan en alle tijd geld aan me geven en wat ik grappig vond dat hij elke keer chocolade ging te voor me koppen zelfde tijd vond het heel erg mij vader ging het door met hem speel. En ik deed alle tijd vrolijk en doen net als niks aan hand is en ik moest alle tijd acteren en ik deed ik heel goed met me vader moest doen net als ik niks van begrijp wat hij doet met mij dat hij zit me elke keer verkrachten en dat geen speel is,ik ging bij me moeder acteren dat niks aan de hand is met mij dat vroeg ze ook nooit of hoe het gaat met me enge wat ze deed is lekker koken voor me vader en ik alle tijd afwassen en schoonmaken mijn grote zus deed nooit is want ze was favoriet kind van me vader op school moest ik acteren dat ik super leven heeft
ik herinner me niet waarneer heb ik echt in slaap gevallen elke nacht kom alle afbeelden in hooft wat enge die ik doe is huilen niets verder toen wij vakantieschool hadden me vader kon me niet meer aanraken ik was heel blij mee met de vakantie maar me vader ging elke avond in me kamer komen in nacht, ik weet nog de eerste avond toen hij in kamer kwam het was heel te laat ging hem hand op mond stikken ik was helemaal geschrokken ik wou zo graag dat me moeder of me zus wakker worden
ik moest pijpen van me vader en zo is door gegaan elke avond kwant te naar me kamer. Elke avond ging ik bieden aan god dat te me gaan helpen

mij vader verhaal is drie jaar lang door gebleven. Nadat hij 5 jaar beoordeel is
ik had toen twee broertjes en zusje en onze grote zus. Ik was 18 toen het was net alsof ik pas geboren was een meisje die niks weet van de wereld behalve verdriet en pijn en ellende, rare gedachten en wat ik raar vond ik ben alle tijd lief met mensen geweest ik kan heel goed met mensen omgaan en alle de vreemde mensen vind het me aardig meid en lief
ik begon mensen leren kennen. Vrienden maken. Werken. En wat ik heel vaak deed dat ik mensen gingen helpen mag niet uit met wat. Meer dan half van me familie geloven mij niet over mijn vader verhaal terwijl ze weten heel goed wie is me vader en wat voor persoon is die. Wat ik heb ik heb allen verdriet in mijn leven, ik heb veel mannen gehad die mij voor huwelijk gevraag meerdere mannen van 55 of 50 jaar oud .nou dat het mijn familie mijn leven kapot gemaakt heeft. De rest van me leven heb ik zelf kapot gemaakt
ik was 18 bijna 19, eindelijk een vriendje die geen misbruik van me maakte omdat ik geld had of gewoon makkelijk te manipuleren was
hij hield veel aan me maar ik niet en dat heb ik eerlijk tegen hem gezegd een jonge uit Egypte, ik heb veel mensen die mij niet geloven over me vader. Dus ik had nooit plan om over mijn opa en ooms verhaal te hebben. Ik wou door gaan met leven en na mij vader was ik heel normaal meid maar tot ik achter kom dat ik met mannen omgaan zonder dat ik me herinner dus ik heb zelf met veel mannen gegaan en oude mannen waarvan 50,55 .49,27. 28 jaar oud , ik haat me zelf zo veel en ik vind me zelf zo vies maar echt ik kan niet meer weten waarom en hoe is gegaan dit allemaal. Ik heb zelf alle tijd een ruzie met jonge over gehad dat ik niet met hem geweest ben en hij zeg van wil, ik ging hem stem opnemen zodat ik gaan bewijzen dat ik hij lieg. Maar het was wil waar de hele tijd als ik hem zien denk ik diep aan wat heb ik gedaan, ik laat me zelf lost voor de mannen ik ben heel makkelijk voor hun.









Wat is het nut van het leven
Wat is het nut van het leven ik snap het niet je wordt geboren in een gezin waar je rest van je leven geen rust mee kan vinden over dingen die zich afgespeeld hebben je komt allemaal klote dingen tegen in je leven van opa's tante's ooms vader. gepest worden, zwaarlijvig te zijn, je zit met het doorborende gevoel dat je niet meer gelukkig kan zijn door alle negatief dingen die er gebeuren in mijn leven je hebt er geen grip op
vanbinnen ben ik al lang dood waarom zou ik mijn lichaam dan IN leven houded? dat vraag ik me ook af maar ja ik heb ook al duzien vragen al jaren,

Ik had 11 jaar lang een vriend, en dacht dat hij van me hield. Een maand geleden maakte hij het uit. Hij had nooit van me gehouden, hij was niet gelukkig. En... hij was homo. Hij heeft dit al die tijd voor me achtergehouden en ook de manier waarop hij het uitmaakt deed me erg pijn. Een week nadat het uit was had hij opnieuw verkering.. Met een jongen. Ik voel me zo erg voor de gek gehouden, ik voel me niet goed genoeg en heb geen zelfvertrouwen meer. Ik vertrouw mezelf niet omdat ik al die tijd niets door heb gehad, dat hij homo was, dat hij niet van me hield. En ik vertrouw de rest van de wereld niet meer. Ik ben bang dat ze me voor de gek zullen houden. Dit is nog maar de helft van het verhaal.. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Het heeft zoveel kapotgemaakt. Hij is nu gelukkig, zonder mij. Maar ik voel me erg eenzaam. Ik heb niemand meer. Mijn vriendin is een half jaar in een ver land. Tegen mijn ouders durf ik zelfs niet open te zijn. Ik weet niet waar ik heen kan met mijn verhaal, ik heb niemand die me steunt. Ik dacht, daarom doe ik het hier maar. Ik voel me nu nutteloos, ik heb niets meer om voor te leven. Niets is nog leuk, ik verveel me want ik zit dagen thuis omdat ik niemand heb om leuke dingen mee te doen.

Mijn vriend heeft het bijna een week geleden uitgemaakt.. Dit was mijn eerste wekend zonder hem.. Ik heb altijd al problemen gehad met mezelf, maar dankzij hem voelde ikmezelf te minste iets waard.. Mijn vriend gaf me kracht om door te gaan, hij was alles voor mij.. En nu.. Nu ben ik alles kwijt.. Ik kom er niet overheen.. Iedereen zegt van wel.. Ik kan niet zeggen wat hij voor mij betekend, maar dat moet je voelen.. Zonder hem heeft het voor mij geen zin, zonder hem wil ik niet meer.. Ik doe me best hem trug te krijgen maar het lukt me niet.. Ik eet niet meer, slaap niet.. Ik voel mezelf niet eens.. Ik snij weer in me polsen.. Ik wil dit niet accepteren en ik wil niet horen dat ik er over heen kom.. Er zijn genoeg mensen die er nooit overheen zijn gekomen.. Wat moet ik nou doen, ik wil zo graag stoppen met leven, en als het niet goed komt geneurd dat ook nog..

Het begon allemaal bij mij op de basisschool. Ik had pdd-nos en leefde in me eigen wereld. Ik ben in groep zeven extreem erg gepest. Ik moest vaak huilen en me vader boorde me toendertijd hard de grond in. Ik heb toen vaak geprobeerd van huis weg te lopen. Ik had toen een vriend. Al mijn hele leven tot vorige zomer. Toen pleegde hij zelfmoord. Ik kan er niet meer tegen. Ik heb dagen alleen gezeten en gehuild. Ik was verslaafd aan hard- drugs en ben er met moeite van af gekickt. Ik heb een vriendin waarvan ik heel veel hou, maar ik voel me toch niet meer bij haar op me gemak. Ze heeft een keer tijdens een ruzie haar nagels over me gezicht gehaald en daar ben ik nog steeds kapot van. Soms als ik bij haar lig en in haar ogen kijk, begin ik dan te trillen.

Ook al die zogenaamde vrienden van me, zien wanneer er iets met me is. Als ik alleen gelaten wil worden snapt niemand dat.

Het begon al toen ik 13 was.
Ik ging volgens me ouders met verkeerde mensen om 'moslims'.
Wat helemaal geen verkeerde mensen zijn ookal hebben ze een ander cultuur/geloof.
Ik had een vriendje.
Dat ik stiekem moest zien omdat hij moslim was.
Het was zo moeilijk, ik moest er om liegen. Maar toch deed ik het. Want ik was helemaal gek op die jongen. En ik HAD een beste vriend die ook moslim was.
Toen me ouders er een keer achterkwamen. Waren ze zo boos, ik kreeg zo op m'n donder.
Ik mocht hem nooit meer zien! Daar ging dan één van mijn beste vrienden. Gelukkig zijn ze er nooit achtergekomen dat ik ook nog een vriend had. Dat is nu ook al uit maar om andere redenen.
Mijn leven was verpest. Ik heb al eens geprobeerd om me polsen door te snijden. Maar ik kon het niet. Te laf, en ik kan het me beste vriendin niet aandoen.
Als zij er niet zou wezen, zou ik ook niet weten wat ik moest. We zijn al vriendinnen sinds groep 2 op de basisschool. Dus we zijn ons hele leven al vriendinnen. En vooral de laatste 2 jaar zijn we heel close geworden.
Van groep 7 t/m klas 2 had ik een andere beste vriendin. Ik ging ook wel met (G) om (nu mijn beste vriendin) maar toen had ik een andere vriendin. Waar ik toen uiteindelijk hele erge ruzie mee kreeg. Wat ik ook helemaal niet leuk vond. We kwamen elke dag bij elkaar, maar opeens was alles voorbij. Ze vond dat ik ook teveel over die 'moslims' praatte enz.
Ze begon volgens mij zelfs een hekel aan ze te krijgen.
Sinds die tijd dat vanaf toen ik 13 was, heb ik niks anders dan problemen gehad. Alleen omdat ik met andere soort mensen omga. Wat ik ook niet snap mijn vader heeft zelf een buitenlandse vrouw, alleen is zij dan geen moslim. En dan is ze opeens wel goed?!
Hij noemt moslims beesten. Ik snap niet hoe hij dat kan zeggen.
Hoe kun je zo bevooroordeeld zijn, vraag ik me dan af!
Maja wie ben ik?
Ik ben alleen maar een meisje die niks weet.
Toen ik 13 was zeiden ze van ja, je bent nog te jong, je weet niet wat je doet enz. Maar nu 3 jaar later vinden ze volgens mij dat ik nog niet kan nadenken.
Ik kan het gewoon niet geloven. Ik wilde ze zelfs mee naar huis nemen. Om te laten zien dat het geen slechte mensen waren. Maar zelfs dat laten ze me niet toe.
Hoe kan ik dan laten zien dat ze niet slecht zijn?
Ik wil het ze bewijzen. Maar volgens mij zijn ze gewoon te bang om te realiseren dat ik misschien wel gelijk heb.
Ik kan er toch niks aan doen dat ik toevallig mensen ontmoet met wie ik het goed kan vinden (die dan toevallig moslim zijn).
En dan zeggen ze tegen mij van je mag best met 'donkere' mensen omgaan, maar GEEN MOSLIMS!
Net of ik persé mensen zoek die moslim zijn.
Ik heb ze toevallig ontmoet. En ik kan met iedereen vrienden zijn, wat voor geloof/cultuur dan ook. Ik vind het gewoon zo'n onzin.
Ik ben nu 16, en mag nog steeds niet weten met wie ik omga. Dat mag pas als ik 18 ben. Wat een onzin, als ik ze zelfs wil voorstellen.
Maja die kans geven ze mij niet.
In die tijd was het heel erg, ik dacht aan niks anders dan aan zelfmoord, slechte dingen enz.
Me vader zei dat ik een moslimslet was en andere dingen. Dat deed me zo pijn. Om dat van me vader te horen.
Me moeder had gedreigt om terug te gaan naar haar eigen land.
Ze wilden me ook een keer uit huis zetten. Omdat ik weer op de één of andere manier contact had gemaakt.
Ja als ik ze niet mag zien, dan maar stiekem dacht ik.
Maar daar heb ik alleen maar meer problemen mee gekregen.
Ik ben weggelopen, wat niet zo slim was. Maar dat was gelukkig maar voor 1 dag. Ik wilde alleen ff geen gezeik aan me hoofd. Maar goed het werd wel een heel drama met de politie enz. Ik kreeg ruzie met toen mijn beste vriendin (N).
Ik heb bijna een jaar ruzie met dr gehad.
Ze zei vreselijke dingen tegen me, van ga maar zelfmoord plegen. Want ze wist dat ik dat toen wilde.
Dat deed me ook zo pijn om dat te horen.
Ze probeerde me het leven zuur te maken.
Gelukkig was ik toen al closer met (G), zij was echt mijn steun en toeverlaat.
Aan wie had ik dan alles moeten vertellen. Gelukkig was ze er voor me.
Wat ben ik blij dat ik haar heb. Ik heb ook een tijdje in mijn armen en benen gekrast met messen enz. De meeste mensen zeggen dat het om het aandacht trekken gaat. Maar dat was het niet voor mij. Ik wilde gewoon de pijn voelen die ik andere wilde aandoen. Ik had soms zulke nare gedachten over mijn ouders en die vriendin (N) in mijn hoofd. Dat ik die wilde pijnigen, daarom snee ik mezelf. Omdat ik hun niks aan kon doen.
Zo ben ik niet, maar de gedachtes daarover heb ik wel.
Het leek net of iedereen me in de steek liet behalve (G).
Die 3 jaar vanaf mijn 13e tot aan mijn 16e was een hel voor mij.
Soms wist ik het gewoon even niet meer dan dacht ik aan pillen slikken. En andere dingen, maar ik ben te laf. En wil niet mijn beste vriendin verliezen.
Sinds mijn 13e heb ik nu ook driftbuien. Dat kreeg ik door die ruzies. Ik kon niemand slaan of wat dan ook. Dus ik sloeg mezelf, trok aan mijn haren, kraste mezelf of gooide dingen kapot.
Ik kon het bij niemand anders doen, dan alleen bij mezelf.
Dus deed ik dat.
Gelukkig snij ik me nu niet meer, maar heb soms nog driftbuien.
En soms weet ik het nog steeds even niet meer.
Vooral als ik aan die dingen van vroeger terug denk wordt ik verdrietig.
Ze zeggen altijd dat je jeugd leuk is. Maar ik heb er deze 3 jaar niet veel van gemerkt. Vanaf mijn 13e droomde ik er al van volwassen te zijn, niet meer thuis wonen. En het belangrijkste zelf weten met WIE ik OMGA!
Maja die tijd is er nog niet.
Dus ik zal nog moeten wachten.
Het is niet dat ik word mishandeld door mijn ouders ofzo. Het zijn gewoon de ruzies, en de dingen die ik heb meegemaakt. Ik weet dat er veel ergere dingen zijn die anderen meemaken. Maar ik ben nogal soft, ik huil best snel, als iemand mij pijn doet met zijn/haar woorden. Dus wat ik heb meegemaakt is voor mij al het hoogtepunt geweest om gedachtes van zelfmoord te laten uitkomen. Soms kan ik er gewoon niet tegen. Ik voelde me in de steek gelaten. Door mijn vriendin (N). En mijn ouders. Ouders zeggen altijd dat ze je willen begrijpen. Maar de mijne willen het gewoon niet. Ze snappen mij nooit en dat zullen ze nooit doen.
Ik bedoel maar, ze geven me allemaal leuke dingen wat ik ook op prijs stel maar luisteren naar wat ik zeg doen ze niet.
Het lijkt net of ik een hond ben, geef hem/haar een bot en hij/zij is tevreden. Maar zo ben ik niet!
Ik wil gewoon begrepen worden. En een kans krijgen, om dingen te bewijzen. Helaas zal dat nooit gebeuren!
Soms heb ik gewoon een hekel aan mezelf, niet alleen door de dingen die ik net vertelde maar ook door andere dingen.
Soms walg ik van mezelf, gewoon hoe ik eruit zie. Niemand snapt dat ik me eigen zo kan haten.
Maar dat zit gewoon in me gedachten.
Dat begrijpt toch niemand.
Ik denk dat niemand uit mijn omgeving
zal denken dat ik mezelf zou krassen of zelfmoord zou willen plegen. Dat komt dat ik er van te buitenkant vaak blij uitzie, maar van binnen sterf ik.
Vooral door alles wat er is gebeurd.
Ik ben erg kwetsbaar, dus ook snel verdrietig.
Maar aan de ene kant heb ik toch ook een sterke kant. Als ik echt boos ben zet ik door. Ik vergeef iemand dan nooit.
Dit was mijn verhaal. Eerder kraste ik mezelf als ik iets niet kwijt kon. Nu kan ik alles hier kwijt. Sorry dat mijn verhaal zo lang was, maar ik moest het gewoon kwijt!

hoi
vroeger ben ik lang mishandeld geweest door me vader en me moeder deed er niets aan als ik naar de politie ging deden ze er niets aan behalve mij uitlachen.
dit alles is over sinds me moeder weg ging bij hem
ze woont nu bij iemand anders
maar die persoon heeft me totaal niet graag
ik ben altijd het zwarte schaap
ik heb 2 weken geleden iemand onder de trein zien springen en was er niet goed van.
ik vertelde dit aan hun en kreeg antwoord waarom deed jij het niet?
ben momenteel erg ziek val bijna flauw, me ogen zitten dubbel dikte , me hoofd ziet wit, snelle hartslag en zwakke hartslag , krijg af en toe prik in me hart
heb geen zin om hier langer rond te lopen
zelfmoord spookt al tijdje door me hoofd
....