Levensverhalen (pagina 1481)

alleskwijd raken doe zo me best er alles aan te doen om gelukig te zijn maar wil maar niet werken verliefd geworden op me beste vriend maardat mocht niet zo zijn soms echt van die jaloerse kut gevoelens wrd er gek van en nadat me liefde over was voor hem want dat moest gewoon raakte ik hem nog meer kwijd een kus op me wang me niet aan durven raken alleen maar bezig met iedereen terwijl ik zo graag alleen maar wil lachen met hem en lol hebbe maar wil maar niet lukken en ik bedoel het allemaal zo goed voel me echt vies en lelijk laatste tijd en doet me zo pijn iedereen moeite doet voor andere maar voor mij het niet willen doen en steeds meer vn me walgen en me laten zitten denk veel aan me verkrachtingen en van vroeger en voel me dan nog lelijker en denk dan dat daarom komt dat niemand wil aanraken weet dat gek is maar voeld soms zo aan dat ik zo zwak ben dat niemand me gewoon meer wil aanraken of lief hebbe en dan steeds meer me gaan haten om wie ik ben hoe liever ik doe hoe meer mensen ik kwijd ben geraakt doet me zo pijn want heb zo hulp nodig vooral van me beste vriend mis hem zo erg dat ik er gek van woord en vraag me dan wel eens af of dat andersom zo is en denk dan weer nee want hij doet niet voor niets zo heb zo zin te stoppen met dit leven bid zelfs tegewoordig omdat ik denk dat niemand me hoord en maby als er wat is dat ie me hoord hoop zo op positieve veranderingen en dat er word gezegd dat het niet aan mij lag dat het niet goed was en dat alles positef uitpak maar ja wil hier zoveel zegen want kan beetje me verhaal kwijd maar ga maar slapen want oel me te leeg nu xxxxxxxxxxxxxxxxxx wat een bulshit he mensen wat ik zeg allemaal

Hallo..
ik ben meisje van 15 jaar en zit in de 4e klas van vmbo T. veel mensen die mij kennen weten niet dat ik met mezelf erg in de knoop zit. ik heb thuis vaak ruzie,, en verder haat ik mezelf verschrikkelijk.. op school heb ik goeie cijfers enzo.. maar mn ouders zijn heel vaak niet tevreden. t kan altijd beter.. en ze zeggen heel vaak als je meer zou leren dan zou je wel hoger halen. dat komt omdat mijn zus havo doet en die veel meer leert dan mij. als ik echt hele erge klote dagen heb dan vreet ik mezelf helemaal vol. heb ook wel tijdje gehad dat ik mijn vinger heb gestoken. dat doe ik nu niet meer.

ik heb heel vaak gehad dat ik een stenli mes op mn pols heb gelecht. maar dan kon ik gewoon niet meer.. het komt ook omdat ik een vriend heb gehad en toen het uit was zij hij dat hij zeker contact wou houde. dat wou ik ook (ook al woonde hij in noord braband) maar toen liet hij plots bijna niets meer van zich horen en op eens was het contact verbroken. ik maakte me erge zorgen en maakte mezelf helemaal gek. hij had thuis ook een nare tijd gehad. en zelfs als een probeerd voor de trein te springen dus had wel dagen dat ik op bed lag te huilen omdat ik mezorgen maakte..
ik heb nu een goede vriend op msn en die weet hoe ik me voel. ik heb m nog nooit int echt gezien maar kan wel goed met m praten als ik me heel klote voel.. hij weer houd me er meestal van om mn polsen doro te snijden. en vinger in de keel te steken. ik ben hem soms wel dankbaar.. maar zie nog steeds het nut van het leven niet.. dus waarom zou ik dan leven?!
ik zie meer redenen om niet te leven dan wel.

Als ik na denk over het leven kom ik steeds tot de conclusie dat ik niet wil leven!
die goede vriend zegt dat ik t mn ouders moet vertellen. dat zij mij misschien kunnen helpen. maar wat zullen zij wel neit denken.. "nou leuk hebben we een gek kind:[ " ik durf het er met niemand over te hebben alleen met hem. als mijn ouders het weten moet ik miss wel naar zo'n psygo gevalletje dat wil ik zeker niet.. ik wil gewoon een Gelukkig leven:( maar dat bestaat voor mij gewoon niet!
ik denk nu vaak na over een overdosis medicijnen te nemen.. en dan een stille dood tegemoed. en hoop dat de mensen om me heen niet teveel verdriet hebben! en weten dat ik het zelf wou!

Groeten van mij
meisje van 15 jaar

Ik weet niet meer waarom het eigenlijk nog zin heeft. Ben pas 13 maar voel me al zo verrot van binnen, leef elke dag met het gevoel dat ik weer eens een keer in elkaar getrapt kan worden, leef elke dag met het gevoel dat ik wel eens in het ziekenhuis kan belanden, leef elke dag met het gevoel dat t wel eens over kon zijn, zoveel vijanden terwijl ik ze niet eens ken.
Zovaak in elkaar geslagen en ik ken ze niet eens, waarom gebeurd het steeds bij mij, het ging een tijdje goed, had een leuke vriendin enzo, maar vandaag ging t weer helemaal fout, ik word al helemaal gek in mijn hoofd als iemand me al uitscheld. Dan voel ik me al helemaal depri en zeg ik een week helemaal niks meer, vandaag werd ik opgebeld door een jongen die mij vorig jaar in elkaar heeft geslagen, ik denk er nog elke dag aan, toen die mij belde werd ik weer helemaal gek en had het gevoel dat het weer van voor af aan begint. Ik denk elke keer dat hij me opwacht enzo als ik hem zie lopen zak ik bijna in elkaar, alles word zwart voor mijn ogen. Ik durf er niet me mijn ouders over te praten en als ik er over praat begrijpen ze me niet, al mijn vrienden zeggen niet bang zijn. Eerst was ik nooit bang, nu word ik al bang als iemand me kwaad aankijkt. Ik wil er wat aan doen maar zou echt neit weten wat.

alles is zo vermoeiend. ik mag niets ik moet alles. zelfmoord spookt vaak door mijn hoofd, maar ik kan daar toch niet aan beginnen...?
ik probeer andere dingen zoals me zelf op mijn handen krabben om me rustig te houden. het werkt niet. niets werkt, ik ben moe en mijn vader schreeuwt alleen maar. ik kan het niet hebben als iemand tegen mijn schreeuwt of als ik iets mis doe... alleen de gedachtte al dat mijn vader teleurgesteld in me is... nee dat kan ik niet aan. ik moet huilen als hij schreeuwt. ik moet al huilen als hij alleen maar zegt wat ik fout deed. daardoor word hij nog bozer en schreeuwt hij dat ik "normaal" moet doen. ben ik niet normaal?. vraagt hij zich niet af hoe hij me kan helpen. aan mijn moeder heb ik ook niets! mijn ouders zijn gescheiden en zei heeft me verlaten. beter gezegd gedumpt!. ik haat iedereen op bepaalde tijden. mischien ben ik depressief maar ik moet er niet aan denken om zelfmoord te plegen. nou eigenlijk doe ik dat wel...maar dat kan ik niet maken. ik ben bang...dat na mijn dood het niet eindigd...ik ben bang voor wat erna komt. en als ik zelfmoord zou plegen hoop ik niets... ik ben ook vaak moe. en heb nergens zin in... maar ga de laatste tijd vaak met vriendinen om...begrijp meniet verkeerd...mijn vader is een schat. we hebben samen veel mee moeten maken vooral de scheiding op mijn 7e. toen mijn moeder ons verliet en niks meer met mij en me zusje te maken wou hebben. ik heb ook last van veel hoofdpijn. lijkt wel erg op depressie... maar ik mag niet deoressief zijn! dan zou hij teleurgesteld zijn... waarom...is alles zo moeilijk?

Van buiten een echte vent, hard, stoer een leuke papa die er nog best wel leuk uitziet.
Leuke vriendin, prachtige dochter van 1,5.
Van binnen kapot en zo ongelofelijk moe, dat zelfmoord een tropische reis lijkt. En het mooie is dat niemand er ook maar iets vanaf weet. zefmedelijden? nee denk het niet. ben er klaar mee

Die eeuwige faalangst. zit de hele dag te zitten, omdat ik niks durf. weet niet meer hoe ik hier uit moet komen

Ik ben gewoon op.
Ik ben al vanaf jongs af aan als overgevoelig en toen ik 9 was schreef ik alles van mij af.
Zo had ik een groen koffertje waarin ik alle brieven deed ook zat er een brief in over dat ik liever dood was.
Ik heb nu net weer een brief geschreven.
Soort testament met mijn verontschuldigingen.
Ik heb een dochter gekregen en mijn vriend wilde abortus ben 6 maanden uit elkaar geweest.
Hij had na 3 maanden een andere vriendin en het duurde een maand.
Ik wilde alleen een rustpauze tussen ons omdat hij na 2 dagen terugkrabbelde en voor zijn gezin wilde gaan.
Na 6 maanden zwangerschap zijn we weer bij elkaar gekomen en wilden een nieuwe start maken.
Alles gaat goed en af en toe hebben we ruzie ja.
Mijn moeder mag hem niet en zit hem constant af te bekken en maakt onze relatie onmogelijk.
Ook zit ik in de put omdat ik nog steeds thuiswoon en geen zeggenschap over mijn eigen kind heb.
Overal word mee bemoeid.
Toen ik 9 was wilden mijn ouders scheiden ze leefden langs elkaar heen doordat mijn vader in de middag werkte en mijn moeder savonds.
Hij ontmoette een ander een prostituee die met hem verder wilde gaan ze hadden plannen voor een huis alles.
Mijn moeder zei gewoon letterlijk dat mijn vader vreemdging met een hoer.
Ik was pas 9 en moest mijn moeder troosten mijn broer kon het niks schelen of hield de schijn op.
Mijn kamer grensde aan die van hun en kon al hun ruzies horen inclusief alle scheldwoorden.
Mijn moeder kreeg een ongeluk omdat ze zat te huilen in de auto overstuur.
Mijn vader koos voor ons of het medelijden was of niet.
we verkochten ons huis.
en moesten bij onze opa en oma inwonen van vaders kant.
Ze hadden veel kamers over 2 normale 1 opbergruimte en 1 grote zolder ik kreeg de opbergruimte mijn ouders de zolder en mijn broer de normale naast zijn kamer ook een normale kamer gingen ze de wasmachines oververhuizen vanuit de opbergruimte.
Ik mocht nooit op mijn kamer spelen een boek lezen of tv kijken.
Ook mocht ik geen vrienden of vriendinnen uitnodigen.
Ik was pas 11 jaar.
Ik werd jarig en werd daar 11 jaar al mijn verjaardagscenten was er zo blij mee zat in mijn portomonee.
Mijn opa en oma namen dit weg en gingen ervan gokken er verdween geld er werd gesnuffeld.
Eindelijk ons eigen huis ons huis was nog niet helemaal af maar mijn opa en oma hebben alles in kratten gesmeten.
De schone bij de vuile was.
En we zijn veel dingen verloren mijn moeders kluisje was opengebroken en dat soort dingen.
12 jaar ben misbruikt door een bekende.
Ik vertelde dit tegen een kennis van mijn ouders omdat die hetzelfde had meegemaakt en mijn ouders het niet uit me kregen!
Mijn ouders wilden het toch weten en dreigden de vriendschap te verbreken als ze het niet zou vertellen.
Dus ze had mijn vertrouwen beschadigt en het verteld.
inmiddels was ik toen al 14 en was het 2 jaar geleden ik gebruikte namelijk op mijn 12de al drugs om de pijn te verzachten ben meerdere malen misbruikt.
Ik wilde mijn verdriet wegblowen en begon later aan hardrugs leerde mijn vriend kennen toen ik 14 was.
Toen ik op school zat werd ik paniekerig en depri en wilde naar huis kreeg toestemming en mijn moeder werd boos en zei zit je daar nu nog over in?
We waren 3 jaar samen toen ik zwanger raakte.
ik was toen ik 15 was gestopt met drugs omdat ik een bad trip kreeg en bleef krijgen.
Ik kreeg psychoses en hoorden stemmen dat ik zelfmoord moest plegen.
Ik heb maanden gedacht dat ik gek was en niet in orde ben.
Af en toe heb ik dat nog steeds.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel stress gehad.
Mijn bevalling was pijnloos maar werd afgebekt door de verloskundige.
Mijn weeen waren zwak en voelde ze niet goed dus werd ingeknipt en gaf 1 kleine kreet dat het zeer deed.
Ze zei nou nou nou dat zal wel meevallen allemaal!
Ook mocht ik geen geluid maken tijdens het persen.
Ik werd gehecht en mocht eindelijk mijn dochter zien.
Ik was helemaal gelukkig de volgende ochtend voelde ik er eerst niks bij.
Ik was verward in 1 x een kindje???
Dat trok al snel bij en ze is mijn alles.
Het is dat zij er is anders was ik er al niet dat weet ik zeker.
Ik moest naar huis en mijn dochter moest blijven omdat ze 6 weken te vroeg was.
Ik heb ook 10 bloedingen gehad al vanaf mijn 9de week.
Stress zeiden de artsen.
Ik kwam thuis en werd paniekerig en kreeg een angstaanval en kreeg oxazepam.
Ik werd hier weer depressief van en kon niet op of neer.
en dus mijn dochter niet opzoeken.
Ik moest na mijn bevalling gelijk al lopen was duizelig en voelde me zwak ook moest ik zitte op een harde stoel en het deed zon zeer iedereen moet dat dat weet ik maar ik had een inwendige ontsteking wat ze over het hoofd zagen.
Pas na 3 weken kwamen ze erachter.
Ik heb aan die ontsteking niet veel gedaan alleen biotex badjes genomen.
Verder nam ik mijn medicijnen niet meer omdat ik niet voor mijn dochter kon zorgen en niemand nam die taak even over dus moest wel.
Er werden beloftes gedaan dat als ik een keer uit wilde opa en oma wel op gingen passen.
Zit vanaf vorig jaar januari al thuis en ben 2 x uitgeweest.
Verder alleen maar op stap met mijn dochter.
Belofte verbroken.
Ik krijg pas 21 maart hulp had al een psychiater maar die wilde me op laten nemen omdat ik raar op de medicijnen reageerde wie zorgt er voor mijn dochter?
Dus dat was al uitgesloten en de psychiater kon me niet helpen.
Nou zit ik al vanaf oktober te wachten heb nooit hulp gehad wilde het niet en kon er nog wel mee leven.
Nu ben ik op en kan ik gewoon niet verder maar de tijd kruipt voorbij voor ik hulp krijg en ik weet niet zeker of ik dit nog trek en zal halen.
Ik vind het egoistisch als ik het doe omdat ik een dochter heb maar ik kan gewoon niet meer heb 29 pillen oxazepam waarvan 5 50 mg en weet niet of ik het daarmee red maar ik weet ook nog niet ben in de war en weet nog eigenlijk niet wat mijn keuze zal worden ben er goed over aan het nadenken vooral omdat ik er al 10 jaar aan denk aan zelfmoord.
Ik ben pas nog mijn peettante verloren ze was 47 jaar Ik kan dit gewoon niet meer en ben er zo goed als klaar mee het enige wat mij tegenhoud is mijn baby mijn mooie meid ik veeg de tranen weg terwijl ik dit schrijf.
Zo dom komt dit over.
Maar ik hou van haar zij is alles en in haar zoek ik mijn troost maar sinds een week voel ik me erger dan ooit en kon vanaf een hele lange tijd niet meer huilen tot nu toe.
Ik voel me leeg vanbinnen en ik ben al praktisch dood.
Dit is mijn verhaal.

ik vraag mij af wie wij zijn en wat en alles wat wij doen wel echt alles is je voelt je alleen maar minder zo dra je gaat naar denken en warom doe wij drugs of alc of andere shit om onts beter tevoelen teweel mij elke dag het zelfde spel hebben alles gaat mis met alles wat je doet ga je alleen naar beneden dus je doet shit je raak naar en naar alles kwijt en het komt meest door onz zelf weet je afentoe denk ik hoop ik maar weet je wat ik krijg voor alles alleen maar .......... meer niet

Doe het niet meissie. Ik heb aan het graf gestaan van een jongen die het in een paniekaanval wel deed. 25 was ie Eeuwig zonde. Je bent nog maar 16, 17 jaar oud, hebt heel je leven nog voor je. Er komt nog zoveel moois. Wees sterk. Ga er eens op uit. Wees brutaal. Gooi desnoods alles overhoop, maar maak er geen eind aan. Je zult dan nooit weten wat je allemaal nog hebt gemist.

Er is iemand die zielsveel van je houdt...

euh mjah ik weet niet goed hoe ik erover moet beginnen .. ik was altijd iemand die zin had in het leven .. altijd lachen en me amuseren tt kort is dit helemaal verandert ik kreeg psychische problemen omdat ik alleen maar kon denken aan doodgaan .. ben hiervoor naar psychologe geweest die heeft me niet kunnen helpen .. het word elke dag erger . maar niet alleen dat ook een jongen die ik nog altijd heel graag zie die me niet meer wilt dit doet zoveel pijn .. vrienden dat eigenlijk geen vrienden zijn iedereen die me teleur stelt voor mij heeft het gwn geen zin meer en ik had echt nooit gedacht dat he zo erg ging worden met mij kan het gwn niet meer tegenhouden ben het beu!! ik wou dat ik niet meer opstond elke dag opnieuw is een teleurstelling het mag stoppen