Levensverhalen (pagina 1479)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ziet het niet zitten

Dochter trouwde pas op 2-2-2007, die dag verliet ook mijn vrouw (ivm scheiding) en mijn andere dochter het huis evenals de dieren. Dacht dat zo makkelijk was, dacht ik red het wel, nog 2 dagen later volledig ingestort, zwaar depressief. Het is mijn schuld, ben vreemdgegaan maar houd zo zielsveel van haar, kan haar niet vergeten, achtergebleven in een groot huis. Wil niet meer leven
Datum:
10-03-2007
Naam:
Daan Zuijderduijn
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik houd heel veel van dansen, ik leef voor dansen. ik wil supers graag naar het concervatorium alleen mijn ouders vinden dat nergens op slaan. ze zeggen dat je plezier moet maken in je leven allen dat mag ik ook niet.
ik mag zelfs niet naar slaapfeestjes! op school gaat het super goed met leren alleen heb ik bijna geen vriendinnen. ik word ook nog eens uitgescholden voor nerd. ik trek het gewoon niet langer.
Datum:
10-03-2007
Naam:
angela koning
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

op n gegeven moment houdt t op

ik loop al enige tijd met de gedachte om zelfmoord te plegen... waarom? misschien vanwege de langdurige en onverdragelijke pijn... misschien omdat ik ongelukkig ben, en misschien omdat ik gewoon n beetje lam ben en turks ben en dus emotioneel ben...wie weet.. mijn verhaal gaat als volgt..
Ik ben dus n turkse jongen van 24 jaar en kom uit amsterdam. ben hier geboren en getogen, voel me amsterdammer. soms heb ik te maken met mensen die me uitmaken voor turk of buitenlander or whatever... wat ik maar niet kan vatten... waar komt die haat vandaan, en waarom moet ik daar steeds mee te maken krijgen, al jaren... sterker nog, al vanaf de dag ik het me maar kan herinneren... pleeg je daardoor zelfmoord? nee... niet alleen. Mijn opa en mn vader kwamen naar dit land om te werken. Nederland had t nodig, en de boeren immigranten uit Turkije hadden het geld nodig. ALdus, kwamen zij hier in Amsterdam Noord te werken bij de Docks, met zn allen in tenten, onverzorgd en naar mijn gevoel zonder enige vorm van respect behandeld.. ze hebben nederland meegeholpen met de wederopbouw. Daar kan ik trots om zijn... dan weet ik weer waar ik vandaan kom, hardwerkende arbeiders mentaliteit van turken... makes me smile... maar wat me droevig maakt is waarom nederland niet hielp met de "opvoeding" van die groep mensen met bijv de taal of papieren voor t regelen van zaken. Mijn vader had dus vroeger in die tijd een bedrijfje, en omdat hij niet geschoold was, en puur door hard werken zo n bedrijf heeft op kunnen zetten (respect voor die man) maar ook eigenlijk niks afwist van zaken over de belasting toendertijd, wat ze niet werd verteld heb ik begrepen van meerdere turkse arbeiders van zijn generatie, werd hij "gepakt" en kreeg n boete voor de rest van zijn leven. Zn broer overleed en hij kreeg zijn schulden ook nog eens. tegenwoordig zijn we die schulden alsnog nog steeds aan het aflossen... en ik help mee... stel je dat eens voor... ik ben net 24 en ik moet nu al.. :S maar goed. dus zn bedrijfje werd "gekaapt", zo zie ik dat.. en we kregen het erg moeilijk thuis. n vader dat zo levensmoe werd en niet meer thuis kwam, n moeder met 2 kinderen zonder geld, brood lenen van buren, op straat terecht komen te staan... verwaarloosd, gebruikt, genaaid! lijkt het wel als ik nu terugkijk naar die situatie van mn pa.. maar ok, is dat n zelfmoord poging waard? nee... ik heb mn hele jeugd lang moeten huilen om n vader dat levensmoe werd, cocaine gebruikte, n moeder dat klappen moest incasseren, opgroeien in een achterstandswijk, gediscrimineerd worden, altijd ergens onderaan staan, telkens moeten bewijzen.. en waarvoor? voor een louzy kut baantje waar niks mee op schoot. ik ging naar school en werd verwezen naar een andere school. vonden zij beter voor mij zeiden zij. mn school bestond alleen maar uit turken en marokkanen en negers etc... toen wist ik al genoeg... dat was voor mij de laatste druppel. ik stopte er mee en werkte in de horeca, hard werken, werken in de keuken uiteindelijk en doe dat nog steeds.. ben er blij mee, want ik heb de vrijheid dat ik zocht..creatief gezien dan. maar zelfmoord plegen daardoor? nee... misschien is het omdat iknog steeds te maken krijg met discriminatie of geen totale acceptatie. of omdat ik voel dat ik mn roots kwijt ben geraakt ergens in het midden.. of omdat ik n slechte jeugd heb gehad, of gewoon n slecht leven heb gehad, of gewoon omdat t niet zo hoorde te zijn, niet verdiend heb. misschien omdat zelfs de moeder van mn ex me maar n turk vond, :S ik ben t zat... ik ben moe geworden van dit land en van deze mensen. ze hebben eerst alles vanons ontnomen, daarna mn identiteit ook al bijna, sowieso al onze kanzen want echt kans op werk hebben we niet ook al HEBBEN we de papieren, zo kijk ik naar mn broer en mn zusje, allebei rechten studerend....ik werk nu om ze te helpen voor school om mee te kunnen betalen..en dan denk ik.... dit hoort niet zo te zijn, dit had nooit zo gemoeten.. ik ben moe van het denken, moe van de pijn, moe van het verleden dat mij achterna jaagd, moe van t land waar ik geboren en getogen ben en niet word geaccepteerd, moe van het telkens moeten bewijzen voor n louzy baan, moe van de discriminatie, moe van mensen die de pik hebben op de islam die ze niet eens kennen, alleen maar omdat n domme marokkaan iets doms heeft geflikt... dan denk ik wat deden deze mensen wel niet jaren geleden met al die slaven... i dont know.. misschien denk ik teveel door. maar waar t op neer komt is dit. ik trek de pijn niet meer...
ik denk dat ik dit boek binnenkort maar eens moet gaan sluiten... zeg nou eerlijk, wie mist je nou eigenlijk na zo n moeilijke rit..... ajuus. Ik zeg tegen de mensen de zelfmoord willen plegen maar eens moeten nadenken wat zij nog hebben. ik heb niks meer. weet niet eens meer waar ik vandaan kom, nergens word ik nog echt geaccepteerd, ook niet meer in Turkije, ik dacht dat dit hier mijn thuis was. i guess i was wrong....
Datum:
10-03-2007
Naam:
niet belangrijk...
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Vaarwel allemaal

Tis tijd om te gaan.
De leegte en zinloosheid van dit bestaan.
Ik kan het gewoon niet meer aan.

Datum:
10-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik heb echt zo vaak ruzie met me broer(14 jaar) hij is altijd irritant en ik kan er gewoon niet meer tegen. helemaal niemand begrijpt me in me familie. me moeder was enigs kind en me vader was de jongste. ik ben de jongste want ik heb nog een zusje(7 jaar) ik probeer het de laatste tijd heel vaak (zelfmoord) ik ben dan nog wel jong, maar het is gewoon ondraagelijk. niemand weet het, en ik kan het aan niemand vertellen die me bergrijpt. helemaal niemand die ken staat in dezelfde positie als ik. er zitten nu al tranen op me wangen...... me broer geeft me altijd de schuld, en doet altijd vervelend. elke dag weer, maand na maand. er kan geen dag voorbij gaan zonder dat hij vervelend doet. dat betekent dus ook dat er geen dag voorbij gaat zonder dat ik aan zelfmoord denk. ik heb het zelfs al een paar keer geprobeerd.nu net nog zelfs (ik heb weer ruzie, en me ouders geven mij weer de schuld van alles)er zitten paar bijtsporen en sneedjes op die plek in je arm waar je je hartslag kan voelen. ik zoek serieus naar iets waarmee je snel,(niet pijnlijk) zelfmoord kan plegen. toen kwam ik op deze site. ik weet niet of het helpt maar het geeft een goed gevoel om het te schrijven met de gedachte dat iemand het misschien leest. het helpt waarschijnlijk helemaal niks. de enige reden waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd is omdat ik geen manier weer om het te doen. ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven op world. het wel ook dat het niet alleen door me familie komt (hoewel ik heel vaak het gevoel heb dat ze gelukkiger zouden zijn zonder mij) het komt ook een beetje door de pubertijd en zo ( ik ben namelijk een meisje) misschien snap je mijn verhaal, misschien niet. jullie kunnen me niet helpen, jullie weten alleen mijn verhaal.......
Datum:
09-03-2007
Naam:
-
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Barry

ik mis je.helaas heb je 2001 een einde aan je leven gemaakt ik snap het heel goed ik neem het je absoluut niet kwalijk.Eigenlijk ben je mijn held want ik vind het een hele grote beslissing.Waar je al heel lang mee leefde.En ik weet dat je nu eindelijk rust hebt.En daar ben ik blij om.Het gaat met mij niet zo heel goed ik kom gauw naar je toe
Datum:
09-03-2007
Naam:
Angie
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

geen idee

Na 21 jaar een relatie te hebben gehad met een behoorlijk moeilijke en negatieve man waarvan ik 3 kinderen heb gekregen die alles voor mij betekenen ben ik 3,5 jaar geleden volkomen onverwacht in de steek gelaten voor een 'beter' exemplaar. Dat terwijl ik mijn ex-man altijd ben blijven steunen, nadat hij een been verloor bij een motor ongeluk, ondanks dat hij een alcoholist is, ondanks dat hij mijn oudste zoon sloeg en vernederde, ondanks dat we na het faillissement van Fokker naar Amerika gingen (de kinderen waren toen 3, 5 en 6) terwijl ik dat heel naar vond omdat ik daar niets kon en mocht, ondanks dat hij altijd boos en ontevreden was etc. etc. Ik kan nog een hele lijst met dingen opnoemen. Wat in ons huwelijk aan problemen voorbij kwam waren feitelijk allemaal zaken die buiten onze macht gebeurden.
Nadat ik dus na 21 jaar in de steek werd gelaten van de ene op de andere dag, achterbleef met niet 1 zekerheid meer, verdriet, geen inkomen, wel een hypotheek en 3 kinderen heb ik geprobeerd alles voor mijn kinderen zo goed mogelijk in orde te maken. Ik heb werk gezocht (moest met pijn in mijn hart mijn kinderen van toendertijd 10, 13 en 14 hele dagen alleen laten terwijl ik altijd actief had meegeholpen op school bij sportdagen, evenementen etc), verdiende super waardeloos omdat ik 17 jaar lang alleen maar zwart (onder schooltijd) had schoongemaakt. Verdiende € 689,00 voor 32 uur werken per week.
Toch ben ik blijven vechten en nu 3 jaar later heb ik beter betaald vast werk, een huis voor mij en mijn kinderen en kan ik ze voeden en kleden. Helaas zijn mijn kinderen door het feit dat hun vader ze vanaf dat hij wegliep niet meer wilden zien en/of spreken dusdanig beschadigd dat ze stuk voor stuk veel problemen hebben. Mijn oudste zoon, met wie ik heel erg veel problemen heb gehad (ook al toen mijn ex-man en ik nog samen waren) blijkt uiteindelijk autistisch te zijn en is een zeer moeilijk persoon om mee in 1 huis te leven. Mijn dochter (inmiddels 16 jaar) had mede hierdoor zoveel problemen gekregen dat ze is weggelopen en ik heb al 7 weken niets van haar gehoord en ze reageert nergens op. De hulp die ik voor mijn zoon heb gezocht is gestopt omdat hij inmiddels 18 is en zelf geen hulp wenst. Mijn dochter (heb ik via Jeugdzorg) wil niet meer thuis komen en met mijn jongste gaat het ook slecht, is supernerveus en ook chagrijnig (terecht). In huis is het altijd een rotsfeer ook al doe ik nog zo mijn best. Mijn kinderen hebben geen van allen respect voor mij en geven helemaal niets om mij. Vinden het mijn taak om voor ze te zorgen zonder dat ik enige hulp van ze krijg terwijl ik fulltime werk om ze alles te kunnen geven. Mijn vriend die ik sinds 2 jaar had is ook weggegaan door alle spanningen die het weglopen van mijn dochter en het gedrag van mijn oudste hebben veroorzaakt. Ik vertel hier maar een fractie van wat er allemaal is gebeur maar het komt erop neer dat ik me volkomen waardeloos voel, dat er niemand is die ook maar iets om mij geeft (ook mijn familie niet die nooit heeft geholpen of wat heeft laten horen na de scheiding) of waardeert dat ik probeer voor iedereen goed te zorgen. Ik ben voor mijn gevoel al jaren keihard aan het knokken om boven te komen maar blijf verdrinken. Steeds als ik denk dat ik alles gehad heb komt er weer een tegenslag en ik ben zo verschrikkelijk moe want ik heb nooit even pauze omdat de kinderen altijd bij mij zijn. Conclusie; geen vrienden, mijn kinderen houden niet van mij, mijn partner kon de spanningen niet meer aan en heeft me ook alleen gelaten, mijn familie houdt zich ook niet met mij bezig, ik werk me rot om alles te kunnen geven aan mijn gezin en moet thuis ook alles alleen doen, ben zo ongelooflijk moe maar slaap beroerd en zie het echt totaal niet meer zitten. Loop al heel erg lang met de gedachte aan zelfmoord en heb het tot nu toe niet gedaan vanwege mijn jongste zoon (13) maar nu ook mijn vriend mij in de steek heeft gelaten en ik echt niemand meer heb trek ik het niet meer. Ben ook al maanden bezig hulp voor mijzelf te zoeken maar alles duurt superlang en dan krijg je te horen dat je een paar gesprekjes krijgt. Ik trek het niet meer om elke dat als je wakker wordt zo moe te zijn en niet te weten hoe je alles voor elkaar moet krijgen. En als er toch niemand om mij geeft waarom zou ik daar dan nog weet ik hoe lang mee moeten doorgaan? Mijn enige manier om rust te vinden is door er een einde aan te maken maar ik ben te bang om voor de trein te springen en wil ook niet dat het er naar uitziet voor mijn kinderen. Zou willen dat er iemand was die me zou willen helpen er op een waardige manier een einde aan te maken want voor mij heeft het leven absoluut geen zin meer.
Datum:
09-03-2007
Naam:
Michèle Boogaard
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

iCkk..

Toen iCkk nr de middelbare GinG. ( Dit jaar) kreeGh iCkk een vriendJhee.. iCkk hield eGt vn hem en d8 hii oOk vn mii.. maar na een Maand maakte hij het uit.. Omdat hij mij noOit leuk heeft GevoOnden zei hij.. Duss.. tOen kreGhen we nieuwe plaatsen.. En hOe erGh kn ut zijn.. iCkk kwam 8er hem te zitten.. Maar zat naast deGhene oOp wieJj hij verliefd was.. Hij zat dus dee helee tijd te pratee.. iCkk werd er misselijk vn en oOmdt het al nieJjt zoOw Goed ginGh beGhon iCkk met snijden.. Met niemand kon k prate.. Nu noGh steeds nieJj.. AlstJheeblieft help mee.. :(..
Datum:
09-03-2007
Naam:
Triest MeisJhee
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

geef een reden

ik haat mezelf en wil graag dood wie gaat me missen ze slaan me en houdne niet van me wat hebben ze nog aan me?
geef me 1 reden me moeder geeft me niet eens aandacht wat betreft me ziekte en me school ze is nog steeds niet naar me school gekomen
Datum:
09-03-2007
Naam:
alana
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

ik kan gewoon niet meer

Ik loop al 7 jaar in de psychiatrie en al van alles geprobeerd.Zelfmoordpogingen zijn niet meer op twee handen te tellen maar word elke keer weer op tijd gebvonden en dan baal ik weer dat het niet gelukt is.Nou spookt het weer door me hoofd om er een eind aan te maken maar ik weet nog niet hoe,ik ben op dit moment opgenomen in de psychatrie maar durf het daar niet te vertellen wat me bezig houd,want ik zit nou op een gesloten afdeling ,ik ben nou bijna een jaar opgnomen en kom gewoon niet verder ik krijg elke keer weer terleurstellingen te verwerken en daar kan ik niet echt goed tegen.Ik ben nou aan het bedenken hoe ik het zou doen,het moet wel pijnloos ik hoop dat ik gauw een oplossing vind.Want zo wil ik ook niet verder medicijnen helpen ook niet echt ik weet het gewoon niet meer voor wie moet ik nog verder gaan.Ik blijf maar af wachten dat is het beste.
Datum:
09-03-2007
Naam:
brigitte
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.