Levensverhalen (pagina 1479)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Barry

ik mis je.helaas heb je 2001 een einde aan je leven gemaakt ik snap het heel goed ik neem het je absoluut niet kwalijk.Eigenlijk ben je mijn held want ik vind het een hele grote beslissing.Waar je al heel lang mee leefde.En ik weet dat je nu eindelijk rust hebt.En daar ben ik blij om.Het gaat met mij niet zo heel goed ik kom gauw naar je toe
Datum:
09-03-2007
Naam:
Angie
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

geen idee

Na 21 jaar een relatie te hebben gehad met een behoorlijk moeilijke en negatieve man waarvan ik 3 kinderen heb gekregen die alles voor mij betekenen ben ik 3,5 jaar geleden volkomen onverwacht in de steek gelaten voor een 'beter' exemplaar. Dat terwijl ik mijn ex-man altijd ben blijven steunen, nadat hij een been verloor bij een motor ongeluk, ondanks dat hij een alcoholist is, ondanks dat hij mijn oudste zoon sloeg en vernederde, ondanks dat we na het faillissement van Fokker naar Amerika gingen (de kinderen waren toen 3, 5 en 6) terwijl ik dat heel naar vond omdat ik daar niets kon en mocht, ondanks dat hij altijd boos en ontevreden was etc. etc. Ik kan nog een hele lijst met dingen opnoemen. Wat in ons huwelijk aan problemen voorbij kwam waren feitelijk allemaal zaken die buiten onze macht gebeurden.
Nadat ik dus na 21 jaar in de steek werd gelaten van de ene op de andere dag, achterbleef met niet 1 zekerheid meer, verdriet, geen inkomen, wel een hypotheek en 3 kinderen heb ik geprobeerd alles voor mijn kinderen zo goed mogelijk in orde te maken. Ik heb werk gezocht (moest met pijn in mijn hart mijn kinderen van toendertijd 10, 13 en 14 hele dagen alleen laten terwijl ik altijd actief had meegeholpen op school bij sportdagen, evenementen etc), verdiende super waardeloos omdat ik 17 jaar lang alleen maar zwart (onder schooltijd) had schoongemaakt. Verdiende € 689,00 voor 32 uur werken per week.
Toch ben ik blijven vechten en nu 3 jaar later heb ik beter betaald vast werk, een huis voor mij en mijn kinderen en kan ik ze voeden en kleden. Helaas zijn mijn kinderen door het feit dat hun vader ze vanaf dat hij wegliep niet meer wilden zien en/of spreken dusdanig beschadigd dat ze stuk voor stuk veel problemen hebben. Mijn oudste zoon, met wie ik heel erg veel problemen heb gehad (ook al toen mijn ex-man en ik nog samen waren) blijkt uiteindelijk autistisch te zijn en is een zeer moeilijk persoon om mee in 1 huis te leven. Mijn dochter (inmiddels 16 jaar) had mede hierdoor zoveel problemen gekregen dat ze is weggelopen en ik heb al 7 weken niets van haar gehoord en ze reageert nergens op. De hulp die ik voor mijn zoon heb gezocht is gestopt omdat hij inmiddels 18 is en zelf geen hulp wenst. Mijn dochter (heb ik via Jeugdzorg) wil niet meer thuis komen en met mijn jongste gaat het ook slecht, is supernerveus en ook chagrijnig (terecht). In huis is het altijd een rotsfeer ook al doe ik nog zo mijn best. Mijn kinderen hebben geen van allen respect voor mij en geven helemaal niets om mij. Vinden het mijn taak om voor ze te zorgen zonder dat ik enige hulp van ze krijg terwijl ik fulltime werk om ze alles te kunnen geven. Mijn vriend die ik sinds 2 jaar had is ook weggegaan door alle spanningen die het weglopen van mijn dochter en het gedrag van mijn oudste hebben veroorzaakt. Ik vertel hier maar een fractie van wat er allemaal is gebeur maar het komt erop neer dat ik me volkomen waardeloos voel, dat er niemand is die ook maar iets om mij geeft (ook mijn familie niet die nooit heeft geholpen of wat heeft laten horen na de scheiding) of waardeert dat ik probeer voor iedereen goed te zorgen. Ik ben voor mijn gevoel al jaren keihard aan het knokken om boven te komen maar blijf verdrinken. Steeds als ik denk dat ik alles gehad heb komt er weer een tegenslag en ik ben zo verschrikkelijk moe want ik heb nooit even pauze omdat de kinderen altijd bij mij zijn. Conclusie; geen vrienden, mijn kinderen houden niet van mij, mijn partner kon de spanningen niet meer aan en heeft me ook alleen gelaten, mijn familie houdt zich ook niet met mij bezig, ik werk me rot om alles te kunnen geven aan mijn gezin en moet thuis ook alles alleen doen, ben zo ongelooflijk moe maar slaap beroerd en zie het echt totaal niet meer zitten. Loop al heel erg lang met de gedachte aan zelfmoord en heb het tot nu toe niet gedaan vanwege mijn jongste zoon (13) maar nu ook mijn vriend mij in de steek heeft gelaten en ik echt niemand meer heb trek ik het niet meer. Ben ook al maanden bezig hulp voor mijzelf te zoeken maar alles duurt superlang en dan krijg je te horen dat je een paar gesprekjes krijgt. Ik trek het niet meer om elke dat als je wakker wordt zo moe te zijn en niet te weten hoe je alles voor elkaar moet krijgen. En als er toch niemand om mij geeft waarom zou ik daar dan nog weet ik hoe lang mee moeten doorgaan? Mijn enige manier om rust te vinden is door er een einde aan te maken maar ik ben te bang om voor de trein te springen en wil ook niet dat het er naar uitziet voor mijn kinderen. Zou willen dat er iemand was die me zou willen helpen er op een waardige manier een einde aan te maken want voor mij heeft het leven absoluut geen zin meer.
Datum:
09-03-2007
Naam:
Michèle Boogaard
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

iCkk..

Toen iCkk nr de middelbare GinG. ( Dit jaar) kreeGh iCkk een vriendJhee.. iCkk hield eGt vn hem en d8 hii oOk vn mii.. maar na een Maand maakte hij het uit.. Omdat hij mij noOit leuk heeft GevoOnden zei hij.. Duss.. tOen kreGhen we nieuwe plaatsen.. En hOe erGh kn ut zijn.. iCkk kwam 8er hem te zitten.. Maar zat naast deGhene oOp wieJj hij verliefd was.. Hij zat dus dee helee tijd te pratee.. iCkk werd er misselijk vn en oOmdt het al nieJjt zoOw Goed ginGh beGhon iCkk met snijden.. Met niemand kon k prate.. Nu noGh steeds nieJj.. AlstJheeblieft help mee.. :(..
Datum:
09-03-2007
Naam:
Triest MeisJhee
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

geef een reden

ik haat mezelf en wil graag dood wie gaat me missen ze slaan me en houdne niet van me wat hebben ze nog aan me?
geef me 1 reden me moeder geeft me niet eens aandacht wat betreft me ziekte en me school ze is nog steeds niet naar me school gekomen
Datum:
09-03-2007
Naam:
alana
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

ik kan gewoon niet meer

Ik loop al 7 jaar in de psychiatrie en al van alles geprobeerd.Zelfmoordpogingen zijn niet meer op twee handen te tellen maar word elke keer weer op tijd gebvonden en dan baal ik weer dat het niet gelukt is.Nou spookt het weer door me hoofd om er een eind aan te maken maar ik weet nog niet hoe,ik ben op dit moment opgenomen in de psychatrie maar durf het daar niet te vertellen wat me bezig houd,want ik zit nou op een gesloten afdeling ,ik ben nou bijna een jaar opgnomen en kom gewoon niet verder ik krijg elke keer weer terleurstellingen te verwerken en daar kan ik niet echt goed tegen.Ik ben nou aan het bedenken hoe ik het zou doen,het moet wel pijnloos ik hoop dat ik gauw een oplossing vind.Want zo wil ik ook niet verder medicijnen helpen ook niet echt ik weet het gewoon niet meer voor wie moet ik nog verder gaan.Ik blijf maar af wachten dat is het beste.
Datum:
09-03-2007
Naam:
brigitte
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Mijn verhaal

Ik ben me hele leven al gepest omdat ik onzeker over mezelf was. Dat gevoel kwam door mijn moeder. Ze sloeg, trapte en kleineerde me zodat ik het zelf ging geloven. Toen de meiden in de klas mijn blauwe plekken steeds zagen tijdens gym(wat ik de meeste lessen probeerde te spijbelen maar dat natuurlijk niet lukte op de basis school) en mijn verhalen over mijn onhandigheid niet meer geloofden heb ik het maar vertelt. Ze hebben me naar de juf gestuurd en ik heb nog eens alles verteld. Mijn juf had de directeur en bij gehaalt maar in plaats van een normaal gesprek, stormde me moeder na 5 minuten ofzo al de deur uit en gromde dat ze me nog wel zal krijgen. Ik kreeg geen klappen, ik was blij en toen rond 8en die avond stond de politie voor de deur. Omdat ze me niet geslagen had had ik geen duidelijke plekken meer om te laten zien, dus vertrouwde de politie er op dat er niks mis was.
Maar het hield niet op...mijn moeder kon niet stoppen met slaan. Omdat ik naar de middelbare school in Bussum ging (ik woonde in Diemen) hebben mijn ouders besloten dat we gingen verhuizen.
Ik heb op school toen tegen mijn 2 beste vriendinnen van toen mijn verhaal opnieuw verteld en samen zijn we naar mijn mentor gegaan. Die heeft ook met mijn ouders gesproken. Het ging niet veel beter...het AMK werd er bij gehaald(Advies Meldpunt Kindermishandeling)
Mijn moeder begon langzamer hand te stoppen met slaan, maar bleeft me kleineren en gaf me de schuld van haar problemen met de hulpinstaties
Ik liep weg naar een vriendin, maar haar ouders wilden niet in de problemen komen en hebben me op laten halen door mijn ouders(gelukkig ben ik nog steeds bevriend met dat meisje)
We probeerden te praten, dat werd meer ruzie
Ik ging naar een psygoloog, maar ik had geen zin om haar me hele verhaal te vertellen want tot nu toe had het niet echt veel effect. Ik was onzeker in de 2e klas had 1 vriendin, dat ene meisje, begon met roken, stelen en drinken...ik heb nog voor de keuze gestaan om drugs te nemen, maar net omdat moment had de broer van mijn broertje zijn vriendje zelfmoord gepleegd door een overdosis, dus ik durfde niet meer.Ik werd uitgelachen. Ik ontwikkelde een alterego, Anzie. Ze zei me wat te doen en ik luisterde en deed precies zoals zij op maar 'cool' te zijn. MIjn moeder werd boos omdat ik rookte. Ik had heel veel achterstand op school...Ik besloot om mijn best te gaan doen op school, ik stopte met roken en deed weer lief tegen me ouders. Ik bleef toch zitten ben nooit helemaal meer gestopt en bleef ruzie maken.
2e keer 2e klas, ik was diep depressief, ik wilde dood en niet naar school. Ik ging toch onder de luide protesten van Anzie. Ik kwam 2 meiden tegen in de klas waar ik veel lol mee had, we zijn nu nog steeds boezem vriendinnen, ik werd weer gelukkig. Maar toch weer ruzie met me ouders. Ik liep weg terug naar Diemen naar een kennis. Ik besefde dat ik daar ook niet gelukkig was. Ik deed mijn oren dicht voor Anzie. Ik miste me ouders ook al hadden we geen normale ouder-kind relatie. Ik ging terug naar huis. het ging beter. 2e klas gehaald 3e zo goed dat ik eigenlijk naar vwo zal mogen maar ik wilde dat niet, het was nu makkelijk en het ging goed.
maar met mijn ouders en mij bleven de problemen, tot mijn psygoloog zei wil je niet in een jongerenhuis wonen. Ze had het me al eerder gezegt maar ik had boos geroepen dat ik me niet door mijn moeder het huis uit liet trappen. Maar nu was ik wanhopig opzoek naar een normaal leven waardoor ik toch ja heb gezegt. Met veel pijn in mijn hart heb ik de liefde van mijn leven, mijn paard, in drente op een stal gezet waar ie veel naar buiten kon. Ik ging daarheen en zag plots dat ik dan wel geen leuke ouders had maar ik wel kreeg wat ik wilde, 50 euro kleedgeld, roomboter op men brood, een eigen paard. Ik begon nu te beseffen dat ik toch wel leuke ouders moest hebben...dus elk weekend naar huis en praten...heel veel praten. Het ging goed, jankend ging ik naar dat jongeren huis na het weekend en juichend naar mijn ouders. Ik had alleen niet door dat ik mijn gevoelens en mijn verdriet(vooral over mijn paard) weg aan het stoppen was in sigaretten, drank en toch drugs...Ik ben nu nog steeds verslaafd aan roken, moet heel streng zijn met drinken en als ik kan blowen blow ik.
Anzie moet me de baas geweest zijn maar ik werd volwassener en kreeg meer zelf vertrouwen dus ik dacht dat het misschien wel mijn eigen fout zal zijn. maar zoals altijd zo gauw mijn leven een beetje goed lijkt te gaan...
Mijn ouders vonden dat als ik het zo goed deed op dat jongeren huis(ze wisten het alleen van het roken, meer niet) ik meer vrijheid moest krijgen. Maar dat waren niet de regels van het huis. Dus moest ik daar hals over kop weg. Ik was bang dat het mis zou gaan. Anzie had me weer in haar macht. Ik werd weer opstandig. Ik ging al niet veel naar school meer maar nu helemaal niet meer. Mijn ouders waren weer boos. ze dreigden me in een gesticht te stoppen. Ik heb toen dagen lang gehuild. Ik had nu vrienden, een vriend en men rijke verwende leventje, maar ik had ook Anzie en nu nog steeds kom ik niet van dr af...ik wil weer dood gewoon om van haar af te zijn maar ik wil de Anneke in mij niet doden want mijn vrienden en vriend houden allemaal zoveel van haar. Ik weet niet meer wat ik moet doen maar dit is toch fijn om het van me af te schrijven
Datum:
09-03-2007
Naam:
Anneke
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

vriedninnen

vriendinnen die mij niet meer willen. ze zeggen dat ik men beste vriendin achterdoe omdat zij eens in aar hand gesneden eeft. ik eb et donderdag gedaan omdak ik et gewoon nie mje zien zitten het wordt allemaal te veel voor ik. kwil het goed maken ma kweet nie hoe. soms wil ik het breken met men beste vriendinnen ma da doe ik nie omdat ik ze te veel zou missen thuis gaat het ook niet meer goed ik woon bij men meme en kzou graag willen bij men mama wonen voorgeod ma kdurf et nie goed vertellen. mijn studie problemen zijn ook erg ik krijg niks nie meer in mijn hoofd en kan ook niet meer slapen en dan nog hele dagen met een zus opgescheept zitten.
help me wat moet ik doen schrijf zo snel mogelijk terug
Datum:
09-03-2007
Naam:
stephanie
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

wtf

Ik voel me ontzettend in de steekgelaten, door IEDEREEN!!!
Ze bedriegen me, om er zelf beter van te worden.
Fuck life!!
Leef elke dag alsof je morgen dood bent.
Datum:
09-03-2007
Naam:
Renate
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

alleen

mij moeder en mij broer hadden veel ruzie,
ik was bang dat my moeder zelfmoord wou plegen,
ik zou dat nooit in haar zien,
ik ben bang dat ze het zal gaan don
Datum:
09-03-2007
Naam:
..
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen

ik wil dood

iK BEN 17 JAAR EN IK HEB WAT JONGENS IN DE KLAS ZITTEN DIE MIJ ERG PESTEN OMDAT IK LELIJK BEN.. IK KAN DE PIJN NIET MEER VERDRAGEN EN WIL DOOD. MAAR WEET NIET HOE. TOEN IK VOOR DE TREIN WILDE SPRINGEN WAS ER EEN TREINSTAKING DUS DAT GING NIET DOOR.. TOEN IK ME WILDE OPHANGEN BRAK HET TOUW AF.. HEEFT ER NOG IEMAND SUGGESTIES? GR. JAAP
Datum:
09-03-2007
Naam:
japie
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.