Levensverhalen (pagina 1478)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

jajajaja

ik begin er steeds vaker aan te denken om te stoppen met me leven steeds vaker...en dat komt gewoon om zoveel dingen eerst raak ik mijn opa kwijt dan mijn lieve vader waar ik zoveel van hou en wat me zo pijn heeft gedaan en nog steeds.
En als of dit niet genoeg is heb ook nog toren hoge schulden zal niet weten hoe ik daar uit kom.
En dan heb ik ook nog een klote relatie met een vent die me dagelijks vernederd en ui scheld en soms fysiek ook nog en hij is ook nog gok verslaafd en drinkt elke dag bier en dan is hij niet om uit te houden.
Ja al deze stress wat moet ik er mee.
Datum:
10-03-2007
Naam:
niks
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Zelfmoord

Hallo,
kben een meisje van 16 jaar en kheb zelfmoordneigingen .. mijn vriend houdt me tegen maar kben bang tot het hem op een dag niet meer lukt ..
de laatste tijd is er vanalles gebeurt.
Kben aangerand geweest, en kvoel me echt niet meer goed in mijn vel , kvoel me lelijk kheb bijna geen zelfvertrouwen meer ,kben heel jaloers en pff 'k weet nie meer wa ik moe doen! HELP
Datum:
10-03-2007
Naam:
tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

everything seems so pointless & lonely

eigenlijk heb ik het best wel goed, woon op mezelf, heb eten, heb zelfs een paar vrienden die om me geven. maar nog steeds voel ik me leeg van binnen. heb af en toe perioden dat ik me echt heel depri voel, het komt en gaat, maar het gevoel dat altijd blijft is dat ik er geen zin meer in heb in dit leven, ik zie zoveel pijn om me heen en voel me zo eenzaam en zonder liefde, vraag me echt af wat voor zin het allemaal nog heeft. heb vaak genoeg met een mes in m'n handen gesneden maar nooit echt geprobeerd om me van kant te maken, alleen spookt het iederedag door m'n hoofd dat het een makkelijk alternatief zou zijn... weet eigenlijk ook niet waarom ik dit naar deze website stuur maar moet m'n ideeën ergens kwijt...
Datum:
10-03-2007
Naam:
..............
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

Elke minuut is teveel

Ik ga al een paar dagen niet meer naar school omdat ik me echt niet meer goed voel in de klas!Ze maken me gewoon heel zwart en zeggen dingen die ik nooit zei of wist!Ik weet gewoon niet weer wat ik moet doen!Door dit ben ik mijn beste vriendin kwijt geraakt waarmee ik al 9 jaar een heel close band mee had!Ik mis aar iedere minut kweenie oeveel!Mijn ouders proberen me over eind te houden en ook mijn vriend probeert er te zijn voor mij maar hoe lang houden zij dit vol?Elke minuut verander ik wel,de ene keer kweenie oe happy dan weer down dan weer wenen en verdriet ik weet gewoon niet meer hoe ik het kan halen!Ik hoop elke avond dat ik dood ga!Ik voel gewoon dat ik voor iedereen een last benMijn kleine broer heeft me nodig maar ik weet gewoon niet meer of ik het wel kan...snijden durf ik niet meer omdat ze me controleren op snijden dus gaat het er niet meer uit!het blijft in mijn lichaam dat vergif! Elke seconde elke minuut is een stap verder voor mij naar mijn eeuwige slaap!Haat mezelf zo haat dit leventje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
10-03-2007
Naam:
Lizzy
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

kvoel me zo alleen

ik heb het gevoel da iedereen me haat. ze zeggen dat ik mijn beste vriendin achterdoe omdat zij een keer in haar handen gesneden heeft ik heb et nu deze week ook gedaan omdat ik het gewoon niet meer zie zitten ik wil mijn eigen mening zeggen tegen mijn beste vriendinnen maar dat durf ik niet ze zeggen dat ik altijd stil ben maar als ik iets zeg dan zeg toch alles verkeert en nu zit ik in ruzie ermee 2 keer in een korte tijd ik wil ze echt niet kwijt wat moet ik doen help me
Datum:
10-03-2007
Naam:
stephanie
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

ziet het niet zitten

Dochter trouwde pas op 2-2-2007, die dag verliet ook mijn vrouw (ivm scheiding) en mijn andere dochter het huis evenals de dieren. Dacht dat zo makkelijk was, dacht ik red het wel, nog 2 dagen later volledig ingestort, zwaar depressief. Het is mijn schuld, ben vreemdgegaan maar houd zo zielsveel van haar, kan haar niet vergeten, achtergebleven in een groot huis. Wil niet meer leven
Datum:
10-03-2007
Naam:
Daan Zuijderduijn
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik houd heel veel van dansen, ik leef voor dansen. ik wil supers graag naar het concervatorium alleen mijn ouders vinden dat nergens op slaan. ze zeggen dat je plezier moet maken in je leven allen dat mag ik ook niet.
ik mag zelfs niet naar slaapfeestjes! op school gaat het super goed met leren alleen heb ik bijna geen vriendinnen. ik word ook nog eens uitgescholden voor nerd. ik trek het gewoon niet langer.
Datum:
10-03-2007
Naam:
angela koning
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

op n gegeven moment houdt t op

ik loop al enige tijd met de gedachte om zelfmoord te plegen... waarom? misschien vanwege de langdurige en onverdragelijke pijn... misschien omdat ik ongelukkig ben, en misschien omdat ik gewoon n beetje lam ben en turks ben en dus emotioneel ben...wie weet.. mijn verhaal gaat als volgt..
Ik ben dus n turkse jongen van 24 jaar en kom uit amsterdam. ben hier geboren en getogen, voel me amsterdammer. soms heb ik te maken met mensen die me uitmaken voor turk of buitenlander or whatever... wat ik maar niet kan vatten... waar komt die haat vandaan, en waarom moet ik daar steeds mee te maken krijgen, al jaren... sterker nog, al vanaf de dag ik het me maar kan herinneren... pleeg je daardoor zelfmoord? nee... niet alleen. Mijn opa en mn vader kwamen naar dit land om te werken. Nederland had t nodig, en de boeren immigranten uit Turkije hadden het geld nodig. ALdus, kwamen zij hier in Amsterdam Noord te werken bij de Docks, met zn allen in tenten, onverzorgd en naar mijn gevoel zonder enige vorm van respect behandeld.. ze hebben nederland meegeholpen met de wederopbouw. Daar kan ik trots om zijn... dan weet ik weer waar ik vandaan kom, hardwerkende arbeiders mentaliteit van turken... makes me smile... maar wat me droevig maakt is waarom nederland niet hielp met de "opvoeding" van die groep mensen met bijv de taal of papieren voor t regelen van zaken. Mijn vader had dus vroeger in die tijd een bedrijfje, en omdat hij niet geschoold was, en puur door hard werken zo n bedrijf heeft op kunnen zetten (respect voor die man) maar ook eigenlijk niks afwist van zaken over de belasting toendertijd, wat ze niet werd verteld heb ik begrepen van meerdere turkse arbeiders van zijn generatie, werd hij "gepakt" en kreeg n boete voor de rest van zijn leven. Zn broer overleed en hij kreeg zijn schulden ook nog eens. tegenwoordig zijn we die schulden alsnog nog steeds aan het aflossen... en ik help mee... stel je dat eens voor... ik ben net 24 en ik moet nu al.. :S maar goed. dus zn bedrijfje werd "gekaapt", zo zie ik dat.. en we kregen het erg moeilijk thuis. n vader dat zo levensmoe werd en niet meer thuis kwam, n moeder met 2 kinderen zonder geld, brood lenen van buren, op straat terecht komen te staan... verwaarloosd, gebruikt, genaaid! lijkt het wel als ik nu terugkijk naar die situatie van mn pa.. maar ok, is dat n zelfmoord poging waard? nee... ik heb mn hele jeugd lang moeten huilen om n vader dat levensmoe werd, cocaine gebruikte, n moeder dat klappen moest incasseren, opgroeien in een achterstandswijk, gediscrimineerd worden, altijd ergens onderaan staan, telkens moeten bewijzen.. en waarvoor? voor een louzy kut baantje waar niks mee op schoot. ik ging naar school en werd verwezen naar een andere school. vonden zij beter voor mij zeiden zij. mn school bestond alleen maar uit turken en marokkanen en negers etc... toen wist ik al genoeg... dat was voor mij de laatste druppel. ik stopte er mee en werkte in de horeca, hard werken, werken in de keuken uiteindelijk en doe dat nog steeds.. ben er blij mee, want ik heb de vrijheid dat ik zocht..creatief gezien dan. maar zelfmoord plegen daardoor? nee... misschien is het omdat iknog steeds te maken krijg met discriminatie of geen totale acceptatie. of omdat ik voel dat ik mn roots kwijt ben geraakt ergens in het midden.. of omdat ik n slechte jeugd heb gehad, of gewoon n slecht leven heb gehad, of gewoon omdat t niet zo hoorde te zijn, niet verdiend heb. misschien omdat zelfs de moeder van mn ex me maar n turk vond, :S ik ben t zat... ik ben moe geworden van dit land en van deze mensen. ze hebben eerst alles vanons ontnomen, daarna mn identiteit ook al bijna, sowieso al onze kanzen want echt kans op werk hebben we niet ook al HEBBEN we de papieren, zo kijk ik naar mn broer en mn zusje, allebei rechten studerend....ik werk nu om ze te helpen voor school om mee te kunnen betalen..en dan denk ik.... dit hoort niet zo te zijn, dit had nooit zo gemoeten.. ik ben moe van het denken, moe van de pijn, moe van het verleden dat mij achterna jaagd, moe van t land waar ik geboren en getogen ben en niet word geaccepteerd, moe van het telkens moeten bewijzen voor n louzy baan, moe van de discriminatie, moe van mensen die de pik hebben op de islam die ze niet eens kennen, alleen maar omdat n domme marokkaan iets doms heeft geflikt... dan denk ik wat deden deze mensen wel niet jaren geleden met al die slaven... i dont know.. misschien denk ik teveel door. maar waar t op neer komt is dit. ik trek de pijn niet meer...
ik denk dat ik dit boek binnenkort maar eens moet gaan sluiten... zeg nou eerlijk, wie mist je nou eigenlijk na zo n moeilijke rit..... ajuus. Ik zeg tegen de mensen de zelfmoord willen plegen maar eens moeten nadenken wat zij nog hebben. ik heb niks meer. weet niet eens meer waar ik vandaan kom, nergens word ik nog echt geaccepteerd, ook niet meer in Turkije, ik dacht dat dit hier mijn thuis was. i guess i was wrong....
Datum:
10-03-2007
Naam:
niet belangrijk...
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Vaarwel allemaal

Tis tijd om te gaan.
De leegte en zinloosheid van dit bestaan.
Ik kan het gewoon niet meer aan.

Datum:
10-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik heb echt zo vaak ruzie met me broer(14 jaar) hij is altijd irritant en ik kan er gewoon niet meer tegen. helemaal niemand begrijpt me in me familie. me moeder was enigs kind en me vader was de jongste. ik ben de jongste want ik heb nog een zusje(7 jaar) ik probeer het de laatste tijd heel vaak (zelfmoord) ik ben dan nog wel jong, maar het is gewoon ondraagelijk. niemand weet het, en ik kan het aan niemand vertellen die me bergrijpt. helemaal niemand die ken staat in dezelfde positie als ik. er zitten nu al tranen op me wangen...... me broer geeft me altijd de schuld, en doet altijd vervelend. elke dag weer, maand na maand. er kan geen dag voorbij gaan zonder dat hij vervelend doet. dat betekent dus ook dat er geen dag voorbij gaat zonder dat ik aan zelfmoord denk. ik heb het zelfs al een paar keer geprobeerd.nu net nog zelfs (ik heb weer ruzie, en me ouders geven mij weer de schuld van alles)er zitten paar bijtsporen en sneedjes op die plek in je arm waar je je hartslag kan voelen. ik zoek serieus naar iets waarmee je snel,(niet pijnlijk) zelfmoord kan plegen. toen kwam ik op deze site. ik weet niet of het helpt maar het geeft een goed gevoel om het te schrijven met de gedachte dat iemand het misschien leest. het helpt waarschijnlijk helemaal niks. de enige reden waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd is omdat ik geen manier weer om het te doen. ik heb zelfs al een afscheidsbrief geschreven op world. het wel ook dat het niet alleen door me familie komt (hoewel ik heel vaak het gevoel heb dat ze gelukkiger zouden zijn zonder mij) het komt ook een beetje door de pubertijd en zo ( ik ben namelijk een meisje) misschien snap je mijn verhaal, misschien niet. jullie kunnen me niet helpen, jullie weten alleen mijn verhaal.......
Datum:
09-03-2007
Naam:
-
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.