Levensverhalen (pagina 1475)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

Een aantal maanden geleden voelde ik me heel erg alleen. Een paar van mijn beste vrienden hadden zelfmoord gepleegd. Ik voelde me in de steek gelaten, er was in mijn ogen geen andere uitweg dan zelfmoord. Ik durfde het niet aan mijn ouders te vertellen. Ik ben er met behulp van mijn beste vriend bovenop gekomen. Dat dacht ik tenminste. Vorige week kreeg ik op school te horen dat een jongen bij mij op school voor de trein was gesprongen. Ik kende de jongen nauwelijks, toch maakte dit bericht grote indruk op me. Ik zie het leven nu helemaal niet meer zitten. Ik spring nu het liefst van het dichtsbijzijne flatgebouw af. Ik hoop dat iemand van jullie tips heeft voor mij.
Alvast bedankt
Datum:
12-03-2007
Naam:
lieverniet(jongen)
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

aan zelfmoord denken!!

hallo ik ben een meisje van 19 bijna 20 en ik denk ook vaak aan zelfmoord ik ben vroeger misbruikt en ik ben geslagen en uitgescholden en ik heb proberen me polsen al een keer door te snijden maar ik heb het lef niet en ik weet geen andere pijnloze manier om er een einde aan te maken.
Datum:
12-03-2007
Naam:
jacintha
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

The fall.

I thought we could understand each other,
You knew as well I was sick of this life.
After that fall you thought we could be together,
You thought I didn't need that knife.

I've made all my mistakes,
I can't turn back time.
But I even can't run away,
Cause this life is still mine.

I have to much pain,
When I cut, there's no tear.
It's just a time when nothing matters,
But after that time I feel a fear.

When I stand up top off that building,
I wanna make a free fall.
All my bad thoughts fly away,
Cause you don't know how it is, you don't know nothing at all.

No one's there to save you,
It's a release but still bad.
No one sees how you come to an end,
An end that's so sad.
Datum:
12-03-2007
Naam:
Stefanie
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

wat nu ..

Ik raad je alleen aan om dit te lezen als je eerst dik voorspel wil hebben& het niet erg vind om zoveel te lezen..

Het begon toen ik paar weken ziek was van school. Me beste vriendin ilona kwam niet meer opdagen omdat ze dacht dat mijn ouders op haar boos waren ..
Ze heeft een vriendje gekregen & toen ik ziek was, was ze daar elke dag.
Haar oude beste vriendin begon weer te slijmen bij haar en ilona trapte er ook nog in.
Toen zij dingen hoorden van anderen dat ik heb gezegd dat ik haar en haar vriendje uit elkaar wou halen waar niks van waar was, was ze woest..
ze vroeg het naar ik zij natuurlijk niet, maar ik wist dat ze daardoor boos zou blijven en mij niet zou gaan geloven..
en het gebeurde dus,, & op geven moment heb ik haar een bericht gestuurd waar ik me hart opende en alles heb gezegd wat ik maar kwijt kon want ik dr toen allemaal van vond. Ze was nooit meer bij mij.. Ik kon me verhalen aan niemand meer kwijt, ik dacht dat ik alleen aan haar wel genoeg had. Me ouders hadden me daar ook wel voor gewaarschuwd maar ik wou daar nooit naar luisteren..
Ik heb dr ook in gezet wat ook wel dom ik geweest dat ze maar mooi weg mag blijven & dat ik ze me niet meer hoeft op te bellen want het heeft geen zin meer..
waar ze nu mee omgaat haar oude beste vriendin zit bij mij in de klas:S.
en heel onschuldig doet ze nu, terwijl ze me vroeger uitschold..
Komende weken daarnaar gingen heel zwaar want ik stond alleen, ik had wel andere vrienden dat wel maar met haar deed ik echt bijna alles de hele zomervakantie was ik met haar..
we hebben ook samen keer proberen polsen door te snijen toen we alcohol op hadden.. zij deed het omdat ze een keer verkracht is en haar vader haar sloeg
ik deed het gewoon een klein beetje omdat ik dr echt niks van voelde & ik had er een lachkik om, Maar op geven moment schrok ik omdat zij veel te diep er in ging & ik dus aan iemand vragen als ze wc papier hadden etc.
nou ik dus bij haar om doen.. en toen kwam er iemand uit huis waar we naar binnen mochten en heeft er verband omgedaan en toen gingen we weer naar mijn huis waar me vader een groot feest gaf omdat hij jarig was. wij gelijk naar boven rennen & toen gingen we in de douche zitten met de deur op slot.
Ik zij dat ze nu echt te ver was gegaan en dat nooit weer moet doen.
Op geven moment kwamen allebij onze ouders er aan en zijden dat we de deur lost moesten doen. Toen we dat hadden gedaan kwamen ze gelijk op onze polsen af omdat iemand van buiten ons had gezien en het heeft gezegd..( het was wel snacht's) maargoed. Ik heb ook zoveel mooie tijden met haar meegemaakt met jongens weg en je weet wel ;)
maar waar ik was in het verhaal ik was haar dus kwijt, ik stond er alleen voor.
Ik ging naar een oude vriendin van mij toe we gingen savond's naar pool ( hangplek ) maar eerst naar de plusmarkt alcohol ophalen dat deden paar jongens voor ons hun deden met 1 grote fles samen.( 4en ) ik in me eentje
ik had het in 10 min. ong op ..
Ik dacht aan ilona die mij toch niet meer zou tegen houden & het meisje waar ik toen mee was zag het tog niet en vond niet erg en dacht dat er niks kon gebeuren.
daarnaar gingen we naar pool. Op het begin weet ik het nog maar daarnaar niet meer. Ik begon heel raar te doen en kotste zowat overal. Ze hebben me ouders opgebeld en kwamen me ophalen. Ik lag in een plas(water) buiten op de grond. Ze brachten me eerst naar huis daar heb ik nog 2uur zitten te kotsen.. me vriendin die mee was op het begin van de avond ging ook mee.
Maar het werd op geven moment veel te gek met mij en hebben ze naar het ziekenhuis gebeld wat ze moesten doen, ze hadden gezegd dat ze me wakker moesten houden anders kon ik in coma liggen heel lang en echt nergens meer wat van af weten. Daarnaar hebben ze mij naar het ziekenhuis gebracht en hebben ze het alcohol uit me gehaald met een buisje. Volgende dag toen ik wakker werd lag ik aan het infuus me ouders kwamen me ophalen ze waren niet heel erg boos maar verdrietig waarom ik dat nou had gedaan. want ik had ook nog is gelogen omdat ik zij dat ik naar een goeie vriend van mij ging want ik mag niet in pool komen. Ik moest naar dat ook praten met een meneer van jeugdzorg
2uur gesprek gehad:S. het helpt alleen niet voor mij, paar maand verder nu ong. weet ik echt niet meer wat ik moet
ander meisje bij mij in de klas ging ik laatst mee om en die wou met mij handel gaan beginnen van de drugs speed xtc noem maar op. Ik gebruik het nu en ik vreet space cake ik weet allemaal niet meer.. Me ouders zijn nu al 3 maanden uit elkaar me moeder is kats overspannen me vader ook :S. Ik denk nu ook aan zelfmoord alleen dan denk ik aan me ouders aan me lieve vriend die ik nu heb..
wie ik allemaal pijn zou gaan doen..
dus dat is de reden dat ik het niet ga doen, maar wie weet ben ik zo gek en ben stronken .. ik weet niet meer


Datum:
12-03-2007
Naam:
Chantal
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Het Einde

Mijn wereld stort in. Mijn grote liefde heeft mij verlaten. 7 jaar samenwonen. Vol passie, vol vuur. Ze is mijn alles, de reden dat adem. Ik houd zo zielsveel van haar.
Passionele momenten blijven malen in mijn hoofd. Knallende ruzies. Hoge pieken, diepe dalen.
Ik kan niet zonder haar verder.
Het vreemde aan alle is dat ik het helemaal niet zag aankomen. Ja we hebben weer een knallende ruzie gehad, maar de maanden daarvoor waar vol vuur, sex en liefde. Ze wilde mij nooit meer kwijt.
Nu zegt ze dat het gevoel weg is, dat ze niet meer van mijn houdt. Dat kan toch niet zo plots?
Al vijf dagen tril en beef ik als een rietje. Alcohol dempt maar teveel maakt me lierend in mijn hoofd. Ik kan niet eten en niet slapen. Mijn maag draait om als ik aan haar in gedachten voor me zie. Al dagen proef ik de ijzerhoudende smaak van adrenaline in mijn mond. De spanning zorgt dat ik niet kan stilzitten en iedere morgen om 6:30 opsta terwijl ik dan net even in slaap was gesukkeld.
De pijn. De pijn die ik voel is niet te beschrijven.
Ze is weg heeft al haar kleren al opgehaald. Het huis moet verkocht worden. 8maanden verbouwing hebben we erin gestoken.
Mijn hele leven glipt zo tussen mijn vingers door. Ik kan er niets meer aan doen.
Ik bemerk nu pas dat ik weinig vrienden over heb, weinig sociale contacten heb onderhouden de afgelopen 7 jaren hebben veelal in het teken gestaan van mijn grote vlam.
Ik zit alleen niemand die komt vragen hoe het met me gaat. Ik ga kapot.
Van mij hoeft het niet meer. Ik heb al bij de spoorbaan gestaan, maar moet een andere manier zoeken die minder ingrijpt in het leven van mensen die er niets mee te maken hebben.
tot zover
S&F
Datum:
12-03-2007
Naam:
SportEnFitness
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

wat moet ik nog

hallo,ik ben 22 jaar bij mijn man heb een zoon van 17,en wil scheiden van mijn man,ik heb een relatie met een transexueel ,die nu hormonen heeft,hij gaat volgende maand zijn borsten laten verwijderen,dus ik zit in een heel moeilijk pakket ,en waarom,die transexueel heeft ook nog me door dat gender probleem,dus zit in een uitkering,daarom kan ik er niet bij wonen,maar door die hormonen en me ,heeft hij ook hele erge stemmingswisselingen ,en accepteert soms moeilijk mijn band met mijn zoon,die door dit alles ook teveel drinkt en blowt en teveel alleen zit,ik heb ook nog vorige zomer een broer verloren aan kanker,was 53 jaar,dat is erfelijk bepaald ,mijn moeder is ook al 20 jaar geleden aan die ziekte overleden ,mijn vader was alcoholist,dus de thuissituatie was ook niet echt.nu kan ik ook moeilijk oude dingen loslaten ,dus heb ook moeite met mijn man en alle herinneringen loslaten,en ik heb claustrofobie ,dus raak snel ik paniek,ik wil scheiden ,maar ben bang voor alles ,kweet het op het moment niet meer en heb ook nog een zware baan,heel vroeg ,dus slaap tekort.mijn hoofd loopt over,soms ik denk de enige weg is nog uit het leven stappen ,eindelijk rust,maar wil mijn zoon eigenlijk niet alleen laten,want dat gaat ook niet echt goed met mijn man,dus wat moet ik,ik word gek ,
kweet het niet meer.
......................................................ben op
Datum:
12-03-2007
Naam:
jacqueline
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

Ben het gewoon echt zat

Heel me leven lang sta ik dag en nacht klaar voor iedreen zelf voor de mensen die me pijn hebben gedaan of zelf nog steeds doen. Maar wanneer ik een keer hulp nodig heb of een luister oor natuurlijk is er dan niemand. Zo is al me hele leven zo. Ben altijd gepest geweest en waarom alleen omdat ik ander ben. Wat is daar nu zo mis aan. Dat ik dyslexie heb pdd-nos asperge en een zware vorm van bordeline Is dat een reden om gepecht teworden elk dag is al een streid daar hoeft dat pesten toch niet bij. Maar blijk baar dus wel. Ach weet je soms ben ik wel een jaloers op die mensen die een dodelijk ziekte hebben. Lijkt me heerlijk om het einden in zicht te hebben zonder dat je zelf van je leven moet roven. Klink mischien heel raar maar zo voelt het voor mij. Lijkt me echt eerlijk eindelijk een nieuw begin eindelijk een keer een hoofdstuk kunnen af sluiten. Waar geen vervoel meer op komt. Eindelijk rust niet elke dag weer een streid met je zelf. Gewoon eindelijk rust en het idee hebben het is goed zo ik hoef niet meer. Doe ik ook eindelijk geen mensen meer pijn in mij omgeving. Mischien alleen tijden het overlijden maar daarna hebben hun ook eindelijk een rust. Geen depreciefeling die op verjaardag komt of op bezoek. Maar mischien ook dat de meeste mensen ook eens een keer beseffen wat ik allemaal wel niet voor hun deed. Mischien dan dat ik spijt krijg dat ik er niet meer bent maar tot die tijd kun je volgens mij beter dood zijn dan levent. De dood is immers een neiuwe hoofdstuk en een begin van iets nieuws
Datum:
12-03-2007
Naam:
Eileen
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

waarom?????

Heel mijn leven moet vechten, ben heel naar behandeld. Mensen zeggen dat als je een noodkreed, dat je niets doet, maar toen ik acht jaar was en dat ik een wees was, heb ik nooit echt plezier gehad. Heb verschillende opname gehad en heb nu zware medicijnen. ben nu bang
Datum:
11-03-2007
Naam:
jan leenders
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

Duurt zo lang

Mijn verleden is niet traumatisch. Er is mij geen geweld aangedaan, en mijn ouders houden van me. Mijn familie is hoogopgeleid, mijn vader heeft een goede baan. Alleen ben ik al zolang ik het me kan herinneren depressief. Vroeger leidde dat vaak tot conflicten tussen mij en mijn ouders, zusje en broer. Dat werd minder toen ik volwassen werd, maar mijn zusje heeft last van hetzelfde denk ik. Mijn vader is een stiekeme alcoholist al enkele jaren.
Ik zit in het eerste team van een sportvereniging, ik woon in een leuk huis met leuke huisgenoten, en heb een aantal goede vrienden. Ik mag dus niet klagen.

Maar ik ben lelijk. Aandacht van vrouwen heb ik nooit gekregen. Hoe moet ik de ware ontmoeten als niemand me ziet staan. Er zijn allerlei mensen om me heen die misschien ook niet aantrekkelijk zijn, of niet de grappigste en leukste persoonlijkheden hebben. Maar ze leven gewoon door. Waar ik ook kijk om me heen zie ik dingen die ik niet heb en nooit zal krijgen.

Mijn dagen bestaan uit te lang in bed liggen, geen zin hebben in de dag, en dan eruit komen en me tot dingen proberen te zetten. Schoolwerk is lastig, het lukt me niet om er aan te beginnen, ook al weet ik dat ik het wel kan. Alle verplichtingen trekken aan me, ook al probeer ik die te beperken. Ik heb het gevoel dat ik er niet meer tegen kan. Ik wil gewoon een einde aan het patroon van een leuke week gevolgd door 2 kutweken. Zo wil ik niet leven. Als ik in de put zit denk ik soms aan de dood... maar wil ik dat wel? Het zou me nu niet zo veel uitmaken... wat heeft het voor zin om te leven zonder plezier? Maar ik kan het de mensen om mij heen niet aandoen.

Waar ga ik de lol in mijn leven vinden, waar vind ik de levenslust die ik soms wel heb? Ik weet het niet meer. Maar zo oud worden is niets.
Datum:
11-03-2007
Naam:
Een student
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Pesten & Snijden.

Altijd, werd ik gepest.Altijd had ik buikpijn, hoofdpijn en zo.Altijd verdriet.
Tot in het middelbaar ,ik dacht : het leven word nu pas mooi.Tot er zo'n kind bij mij op school zat en die steukte iedereen tegen me op.Ik had zin om me te snijden maar ik dacht: Nee, dan krijg ik littekens.
Toen gingen ze tever en ik heb me een keer gesneden.
Nu heeft een vriendin ruzie met een slijmbal.Minste wat je tegen haar zegt, gaat ze bij andere beginnen te slijmen & janken en dan krijgen we de eerste graad tegen ons.Vrijdag weer :( ik en dat kind hadden ruzie ,daarna die populaire Sl*tten, heel de school was er rond gaan staan en steuken.Omdat ik altijd iemand sla als ze tever gaan, want ik werd agressief altijd, want ik had nog al een verleden.Iedereen dacht dat ik ging slaan, ze steukten.Daarna ben ik gewoon heel snel en STIEKEM de schoolpoort uitgegaan.
Niemand zag 't, behalve die kindjes uit onze klas..Terwyl ik op de parking wandel denk ik: Zou ik mijn passer bij hebben?
Ik wil ff pijn voelen en weg !
ik wou 't doen maar ik was in een drukke straat.Toen belde papa en zei dat ik naar school moest.Dat deed ik ook.
Ikzelf hou mezelf heel sterk maar vanbinnen ga ik kapot :(
Datum:
11-03-2007
Naam:
Lorenzia
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.